De antiqua Ecclesiae disciplina dissertationes historicæ, excerptæ ex conciliis oecumenicis & sanctorum Patrum ac auctorum ecclesiasticorum scriptis. Auctore Ludovico Ellies Du Pin, ..

21쪽

ITUI EX DISSERTATIONUM,

s V. Ex Romanori Pontificum confessio probatur eorg. VI. Re citrarin auibilitas oviscum Gecretis Com

p. VI. Adducuntur Academieram, repraeseretim Pari 1 sis ad mus ima ibilitatemn Ponti sciam, Decreta. 62g illamiis. stix Theoloeseidem docetur CAP. II. re indetur argumentis putas ver ii Romani Ponti s infalli itatem suadere conamiuria

De Concilii gener alis pris Romanum Pontificem auctori

tate.

I. Eotestatis Ecclesia cae imMessiatum DFjectum essermiserealem Ecclesiam. 379 g. II. M rem esse Concinuenerat is quam Romani Pontia

g. III. Fontis cem Romanum Concilii Deibus teneri, nec posse ilias pro obito irritare, immutare . qua ire possit ab ' u sapienter dis Ware in eo ca quo Concilium vi flensa

s. IV. Inq Dprobatur Pontificem Romamum acmei Faecari deponis e. 397 s. V. In quo Conculorum Pisam, Cox intiensis o Ba Lleensis circa propositam quaestionem definitiones referuntur, cta aversariorum objectionibus vindisantur. μg. VI. Re ondetur iis quae a nupero quodam Scriptore ad Amanda se eludenda Concilii Constantiensis Decreta objectasunt, mulque tres Constantino Coniata, ne non Basileensis o Clari Gallicani nuperrime congregati,

22쪽

PARAGRAPHORUM ET CAPITUM.

as hujus calumniis vindicantur. μο- . VII. Acadmiarum, Theologor oenivir a Ioritas. s. ultimus, Respondein radversariorum objectiori . ra

ino probatur Pontificemaut Ecclesiam nullam habere is Feras, eorumque bona auectoritatem dirutam vel ind rectam, ne osse Reges ab Vsis ut tenus degoni, aut eorumsubditos a fide ct obedientiaeximi. 3 3τraeloquium.

CAP. I. In quo demonstraturpore tem Ecclesiae tot esse spiritualem is in temporalia nutaatenus extendi. s. I. In quo exponiturprima ratis , Chrseum scilicet ut E clesiae Caput nultam habisse aut exercuisse in te realia potesatem. 36s. H. Continens rationem secunda ropositionis, pote te cilicet a Christo Eccles collatam totam esses ritualem. og. III. In quo tertia ratio exponitur , Chri m nempe o solosomnem testatem o juri friction temporalemao Ecclesa amandare. Hag. IV. Seu quartum argumentum petitum ex tesimoniis Romanorum Eliseoporum sane forumque Patrum, quiabus incitur Ecclesiam in piritualia tantum haberes resarem, nonsecus ac Reges in sola temporalia, ita ut neutrapotestas eisiice dependeat. s. V. In quo quinto argumento inritur Eccles,min temporalia nullam habere auectoritatem, eo quodpervi lindiumque materialem homines cogere minimes t. sCap. IL In quo demonstratur civit potesatem defeci ex naturas indefendens messe aspirituis. . . a S. I.

23쪽

INDEX DISSERTATIONUM,

In quo probatur potestatem regiam ima. Deo , ct ab illius resatependere.

III. Aquo enaitur clesiam nonposse viis armis r AVere Regibus potestare sua abutentibus, sed teneri eos patienter ferre. s. IV. Principibusis rebus cicilibus is temporiaibus omnes esse fectos. Amultimus. In quorefellitur ad Gurior opinio no Auediate esse ἀ . si

. tate.

CAP. III. Inquo respondetur obseectionibus. s. L Respondetur audi oritatibus is exemptis quae ex sacris litteris desumuntur. 479g. II. In quo refutantur Oriones ct inductiones BAZarmini.

- . m. Respondetur rationibus ab exemplis se a fariti ad jus concludentibus. , -93. De excommunicatione Theodosi. EA . Depriis Sio Saomeda de talisque similibus: sol De depositione Cambae Regis Hispaniarum. 4o6we Gregorii securuat excommanicatione adversus Leonem I urum. Fo8 Sed positione Childerici Galliarum Regis. 113Me ira latione Imperii a Graecis ad nos. sis Mo Lo ui Pis G Lotharii exaucto attonibus. 3 24Me septem Ele forum institutione. 1 28- Se tentata a Gregorio septimo Henrici quarti depositione.

De Othonis quartidepositione. f 3 De Freririci II. de vitione. t f sDe Ludovici Imperatoris exauctora tione. tarii De tentatis in Reges Francorum depositionibus. . ivensis Pontificum adversus Anglorum Reges. S66

24쪽

PARAGRAPHORUM ET CAPITUM

g. IV. De Concilii Latreario is quarti Canone quarto. g. V. Concini Con Zamiensis inpraesenti negotiosententiis. g. VI. Respondeturauctoritatibus I eologorum is Camniparum recentium. F79 g. VII. De Decreto acrae Facultatis Parisiensis ad mus Henricumtertium. 18o VII. Se censa in Ebros Ebertatum Gaia canae Eccle-

s. ultimus. Dei uitate ciericorum. 183 Epilogus. . F92FinisTabulae Titulorum, Dissertationum, Paragra phorum& Capitum

25쪽

'APPROBATIONES

Theologorum Parisiensium.

TIIsvoxie As Dissertationes de Antiqua clesiae Diseiplina, a viro domis es. 'L A in lucem editas. nos in is ripti Parisiienses Theologi legimus attente, & a robavimus in iis lotani doctrinam a Christo Domino ver Ipostolos eorumquedin sini am, & termino; Patribus positos ad regimen Ecclesiae flabiliendum Z conservandum, agnovimus et laudavimus. Ex o ris huius tmne fructus plurimum & utilitatis percipient, qui ad trutinam v ritatis, aemultatis &austitiae illius pi ta ponderabunt ; missisque praejudicioririn filiis Guasi bus . GK Chri loquenti, di Ecclesiae eius definiendi, aures cordis adcommodabunt. Datum Parilii: cie septima septembris, anno ic ὀλ

UIs nτArioNrsistas qui aequo animo leget, is ex earum lectiones etiam non. rura imum conieci uetur. Cene nos infra scripti Theologi Parisienses eas exon

MO , MuIH PoIius sincerum ardensque veri aus

ac pacis singulari cum eruditione conjunctum istudium deprehendimus. Quod in votis habebant vim plerique, ut in unum veluti doctrinae corpus redigeremur ea omnia. quae ad Ecclesiasticam atque civilem potestatem spectini. Hoc Disieri. tionum itarum Auctor ade= feliciter perfecit . ut neutri quod sui juris erat, adimeret, neutri, quod alterius crat, concesserit. antiquamque Gallicanae Ecclesiaeae Facultatis sacrae sententiam a malevolorum calumniis, ac sciolorum ratiunculi ita liberavit, ut uni veritati aperieiadae atque illustrandae intentus, ubique pers nas a causa secernat. In hoc opere quaecumque tractantur, tractantur plerae de dilucide, in eo exuberat nihil, ac nihil desideratur, nee quidquam est quia i uoia fenso pede decurrere non possit vir Antiquitatis Ecclesiasticae

Parisii die vigesima sexta Augusti anno i 686. HI DE UX, Ecclesia M. Innocentium Rector. DELES COLLE. HAs Di Iectation . quas diligenter Ec attente legimus, Ecclesiae dc Antiquit mriclesiasticae studiosis perutiles fore judicamus, et in eis nihil invenimus a regula fidei alienum. Datum Parisiis anno ιοῖο. dia vero nona Septembris.

26쪽

CATALOGUS LIBRORUMHevales prostant, A Zelodami apud Georgium Gallet o de lasera Grast.

BIbliotheque des Auleura Ecclesiastiques, contenant PHistorare de leur vie, te Catalogue, la Critique & la Chronologie

Les Comedies de Tereno tradines en Fransois avec des Remarques, par Μ'. Dacier. a 2. 3. Volum. enrichies de figures a chiuiue Comedie. IDI. L Oeuvresd'Horace, tradestes en Fransois, avec les Remarques.& la Critique de M. Dacier. I 2. Io. Volum. I 69 I.

- Dimonmire de Mathematique , ou Idis Generale de toutes lex Mathematiques, par Ozanam. q. avec syr. IDI. Nouueau Coura de Philosophie, stivant te Systeme& les principes. de Desortes, par M. Regis. q. s. Vol. aVec sig. 369 I. Nouvelle chirurgie de Elimulier. Ir. IGI. Ait de jetter les Bombes, par Blondet. I 2. fg. . Trakέ de l'Ame, & de la Connoisiance des Beses, stivant es Vcipes de instartes. 12. 169 I. Architecture generale de Vitruve en AbrUE par Perraut de PAca, demi e Fransol se ir. avec fig. IGI. Tolites les Cartes Geographiques, a rusage de M. le Dauphin, mand Papier, par Samson. IDI.

Viigilius ad usum Delphini. . Amstelodami.

Boyvin Theologia. I 2. q. tom. IGO. - Philosophia. I 2. q. tDm- IDO. . Chrysestomi Oi aera. Fol. 6. tom. Lugduni Polianthea Langit. Fol. 2. tom. LAEdunt. Theatrum Vitae humanae Beyerlinch. Fol. 8. tom. Lugduni

27쪽

CATALOGUS TIBRORUM.

nnerti opera Medica. sos. 6. tona. Lugduni. . Bartholini Anatomis a formata. 8. sig. Collegium Salmanticente Theologicum & Morale. Fol. I s. tom. Lugduni. de Incarnatione. Fol. Tom. i. Lugduni. Tom. .a. Fol. Cisimilae Agrippinae. t 69r. Cassendi Philosophia Epicuri. Fol. 2. tona. Lugduni. '

Riverit opera Medica. Fol. Lugduni. 169

Turretini Theologia. q. tom. -

de Necessaria Secessione. q. de Sati,nctione Christi. q. Historia det Iimperio Romano di Letti r. lom. con sigure. Theatro Gallico di Leiti. q. r. lom. con figure. - Belgico di Leui. q. 2. tom. con si re.

28쪽

ANTIQUA ECCLESIAE

DISCIPI IN A

D IssERTATIONES HISTORICAE. DisSERTATIO PRIMA. . De forma di bibutione Eccisarum, praesertim

quarto Ecclesiae saeculo, tibi ιυ Patriarchis II . tropolitis , illorumque jure ac praerogati vis agi α

bet aliqua regiminis se, a temperari; nam si sine ullis lGgibus homines inter se irent, si nulli certa ratione rogerentur, si cuilibet, prout lubitum est, sitis moribus vivere liceret, necesse reis cietatem primum innum tis ti ubis bellisque confundi, ac deinde penitus cis tui. Cum cse

29쪽

Σ DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIpLINA

cesse suit aliquam formam regi iiiis in ea constitui, quae dicet pro

varia temporum ratione non parum immutata fuerit, suas semper leges habuit, quae primam per consuetudinem inolitae, dein communi conscia su receptae, ac demum Synodorum decretis consi

malae sunt. Istud porro praesertim quarto Ecclesiae saeculo factum est. Nam Ecclesiae Nascentis initio, in illud tantum incumbebant Apostoli, ut sidem Christi per totum orbem spargerent, eamque docuisse, & singulis Ecclesiis Episcopos, qui eas regerent, prae fecisse, contenti, nondum de exteriori cclesiae solliciti erant. At post disseminatam per totum orbem Christi fidem, de Ecclesiarum inter se invicem conamiapione ac societat , necnon de exteriori regiminis forma cogitari coeptum. Sic Joannes iam senior aliquam Ecclasarum Asiae formam videtur constituisse. Huius exemplum secuti Apostolici viri hane spartam mirum in modum

exornarunt: res deinde in consuetudinem abiit, quae pro legetum crat: ac demum cum R ecio Christiana sub Const lino externum splendorem accepit, tum veteres consuetudines synodo rum Decretis confirmatae; tum citim nonnullae novae legis sancitae sunt. Sed iis deinceps pro varia temporum ratione additum, vcldetractum est, donec lono saeculorum successione ita immutatae sunt, ut vix agnosci queant. Verum illud pro certo habendum, optimam ac convenientissimam suisse disciplinam quae quarto E elesiae taculo sὸncita est, ac semper Ecclesiae mentem fuisse, ut illa, quantum seri posset, observaretur. Immerito itaque nonnulli arbitrantur desipere eos qui vel rem istam disciplinam studiosὸ unquirunt, quasi nihil ad nos pertineat, qui aliis moribus vivimus: viamque licet antiqua illa disciplina penitus restitui non possit, conandum tamen in ad eam, quantum permittunt mores hodieria, quam proxim) accederer deinde etiamsi ni illius nunc esset ejus usus, ejus tamen cognitio non omnino soret inutilis, tum quia sine ea persecta veteris Historiae notitia nequit haberi; tum quia nostra plurimum interest nosse quam bonὰ ms nostras olim pesserimus; tum denique quia vetus illa disciplina fundamentum est libertatis Ecclesiarum, climex ea perspicae cuncti possint, quae fuerim Romani Pontificis, quae Patriarchae, quae Metropolitani, quae Episcopi iura & Priv, vita. Itaque in hac prima Dissectatione veterem Ecclesiarum somni ac distributionem investiramid, ut hoc veluti fundamento

30쪽

pinio; quae deinceps de forma iudiciorum & Pontificis Romani

potestite dicturi sumus, ex ista Dissertatione lucem maininum accipiant. In hac porro primum de nominibus Metropolitani, Archidipiscopi, Primatis, Maresu & Patriarchae, & de varia illarum v . eum acceptione disseremus. Deinde institutione Metropolitanorum tructabimus. a. Disbibutionem:antiquam Ecclesiariun expo nemus. q. Patriarcharum institutionem, numerum & limites Dioec eos illorum inquiremus. s. Jura Metropolitanorum & Patriam charum, seu Exarchorum & mimaruum percurremus. Denique sextiun Canonem Nicaenum eruditorum concertationibus celebrem explicabimus, α Ecclesiarum suburbicariarum limites figo

f. I. De nomine Metropoleos O Metropolitares.

Vocabulum hoc , quibusdam derivatur sor. ἡ ιαμ, hoc est a vi, si est urbe, quasi illa sit, urbs matrix , ex qua coloniae deductae sunt; atqui hoc sensu usurpaturae Thucydide lia 3. LV8. Isidorus& Gratianus Metropolim dictam

esse putant a mensura, quod omni verisimilitudine caret. Caeteris igitur mestiis μηαιααλ est quasi . urbs marer, prima& praecipua reliquarum veluti mater. Hoc sensu Athanasius in Ep. ad Uiα urbem Romam totius Romani , hoc est imperii metropolim vocat, μηπι-λυς η id est uim prima ac praecipi totiust imperii caput; Ita etiam Eus ius lib. his. c. q. r. Lugdunum. & Viennam, urbes, Galliae. metropoles appellat, id esturias, ut ipse est,. praestantcs & prae cancris insignes. salioniam vero in unaquaque Provincia urbs cst aliqua , quae inrer caeteras eminet, haec dictaeir Metropolis seu simpliciter M tropolis. Hinc Μαοφί- seu Metropolitanus proprie is est 'vim α πλει σcivis est. Usus tamen obtinuit ut Metropolitus tantum is dicatur, qui primariae urbi praeest; & idcirco totius Provinciae curam alia quam gerit . Episcopus ergo Metropolitanus is dicitur, qui pri- ui alicujus Provinciae praepositus est,. ac propterea quibus