Carmina clericorum. Studenten-Heder des Mittelalters. Edidit domus quaedam vetus. Supplement zu jedem Commersbuch

발행: 1874년

분량: 138페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

101쪽

Vide qui Dei munere Revelas ejus gloriam Summi per Dei gratiam, Ne te possit decipere Neque trudat in vitium Philistaeus improvide Clam te prodens te alidae,

Ut non amittat meritum Deus suorum militum.

102쪽

28 Parente Saevi. - in Anctermal. Aestivali sub femore, Quando cuncta sunt in flore, Totus eram in ardore; Sub olivae me decore Aestu sessum et ardore Detinebat mora. Erat arbor haec in prato, Quovis flore picturato, Herba, fonte, situ grato Sed et umbra flatu dato Stilo non pinxisset Plato Loca gratiora.

103쪽

Subest fons vivacis Venae, Adest cantus philomenae Naiadumque cantilenae: Paradisus hic est paene. Non sunt loca, Scio lene,

His jucundi Ora. Hic dum placet delectari Delectatque jucundari Et ab aestu relevari, Cerno forma singulari Pastorellam sine pari

Colligentem mora. In amorem visae Cedo, Facit Venus hoc, ut credo:a: AdeSe, inquam, non Sum Praedo,

Nihil tollo nihil laedo, Me meaque tibi dedo,

Pulchrior quam Flora. Quae respondit verbo brevi:, Ludos viri non SSuevi. Sunt parentes mihi saevi, Mater longioris aevi

Irracetur pro re levi. Parce nunc in hora. g

104쪽

Sub umbrosa residen arbore Avibus canentibus in nemore,

Sibilante serotino frigore Meae Thisbes adoptato Fruebar eloquio Colloquens de Veneris Blandissimo commercio. Ejus vultus, forma, cultus Prae puellis, ut sol stellis, Sic praelucet inducet

Hanc nostra ratio,

Ut dignetur SUO Nos beare conSortio lNil enim restat sanctius Quam caecam mentis flammam Denudare diffusius: Audaces fortuna juvat penitus His ergo Sit introituS.

105쪽

γ Ignem caecum Sub Pectore Longo depasco temPOre, Qui vires miro robore Toto diffundit corpore. Ignis quo crucior, Immo quo glorior, Ignis est invisibilis, Quem tu sola Percipere, Si vis, potes exstinguere. Si non extinguitur quo succenditur,

Manat inextinguibilis:

Est ergo tuo munere Me mori vel me Vivere, Quae meum emi Ui Vere

Felici ligans foedere. αa Amoris Spes est dubia, Aut verax aut Contraria Amanti necessaria Virtus, SciS, Si constantia. Ex ceteris virtutibus Est tamen satientia Amoris famulantia. Sic et ignem, qui discurrit Tua Per Praecordia,

106쪽

Fac exstinguat alia. Noster amor non fragilia Amplexatur gaudia.

Quid refert pro re pendula Vitae pati pericula λEst pater, Si mater Est frater qui quater Die me pro te corripiunt, Et vetulas per cellulas Et juvenes per SpeculaSDeputante no custodiunt, Argumque centi oculum Plus tremo quam patibulum.

Est ergo dignum Virum benignum Vitare signum, Unde malignum

Murmur cursitet Per populum a. , Times in anum, Tam est arcanum,

Quod nec Vulcanum Cur cum sophi Stici catenis. Stilbontis more

Letheo rore

107쪽

Argum, Sol Ore, Premat Oculis clausis centent, In trutina mentis dubia Fluctuant contraria, Lascivus amor et pudicitia.

Sed eligo quod video Collum jugo praebeo

Ad jugum suave tranSeo. ἔπι Νon bene dixeris Jugum secretum Veneri S,

Quo nil liberiuS, Nil dulciuS, Nil melius lo quam dulcia Sunt haec gaudiat

Veneris surta sunt pia. Ergo propera Ad haec munera Carent laude dona Sera. α ι DulcisSime, Totam tibi subdo me.

108쪽

Stabam et amoeno Vertens haec in pectore, Quid facturus ero I seu bito, quod semina

In arena ero

Mundi florem diligens

Ecce jam deSPero. Si despero merito, Nullus admiretur Nam per quandam vetulam Rosa prohibetur, Ut non amet aliquent

Atque non ametur

Quam luto Subripere, Flagito, dignetur. Cumque me animo Verterem praedicta Optans, anum raperet Fulminis sagitta:

109쪽

Ecce retrospiciens Vetula relicta Audia quid viderim,

Dum moraret icta.

Vidi florem floridum, vidi florum florem, Vidi rosam adii Cunctis pulchriorem, Vidi stellam splendidam

Cunctis clariorem, Per quam ego degeram Semper in amorem.

Cum vidissem itaque Quod semper opimi, Tunc ineffabiliter

Mecum exSultaVi, Surgensque velociter Ad hanc properavi Hisque retro poplite Flexo allatavi , Ave formOSisSima, Gemma pretioSa, Ave decus virginum, Virgo glorioSa,

Carmina.

110쪽

Ave mundi lumina Ave mundi roSa, Blancassor et Helena,

Tunc respondit inquiens Stella matutina: Ille, qui terrestria Regit et divina Dan in herba violas Et rosas in Spina, Tibi salus, gloria Sit et medicina α. Cui dixi Dulcissima, Cor mihi satetur, Quod meus fert animuS, Ut per te salvetur Namque quondam didici Sicut perhibetur,

Quod ille, qui percutit

Melius medetur. e Mea sic laedentia

Jam fuisse tela Dicis Nego. Sed tamen

Posita querela

SEARCH

MENU NAVIGATION