Carmina. Bernhardus Schmidt recognovit

141쪽

ADNOTATIΟ CRITICA CXXXV

locutus est. neque est facta haec mutatio nisi ad conservandam lectionem instar, quam tamen ferri posse non adducor ut credam cuius in vicem quod reposui hi ta, eo illud significatur quod me iudice iam in ipso carminis initio significari necesse est, continuas fuisse possessiones Mentulae cons V. ). similis depravatio . LXVIII 143, ubi eastra pro demtra maria, quod fuerunt qui coniecturis temptarent, Verissimum St, modo do ingontibus locorum spatiis tractibusque intellegas, quae Oeabuli potestas non dubito quin in sermone communi Romanorum usitata fuerit notum est Graecos suum πελαro de quaVis immensitate dixisse, in eademque setaphora Sallustianum illud maria montisque polliferi positum est atque requiritur hic utique immensae noti magnitudinis, quia quae praecedit triginta iugerum prati et quadraginta arvi commemoratio ad significandas divitias solito maiores minimo sufficit itaque sententia

haec est: ceterae praeter prata et arva saltu parte ingentis sunt ambitus.' iam apte adiungitur Croesi mentio. - saltus- qit serri potest, quoniam V 4 hoc nomen manifesto os artis Vocabulum, quo aut uniVerse praedium Varii generis agros Onplectens aut fundus sinitae magnitudinis notatur, qualem Varrorer rust Io exir describit defendit Sydovius quoque de

recens Catulli carmin. p. 724. cons etiam Munro erit. 2224s. -

ipsest Fr00hlichius ipse si V eodem modo in optimis libris

peccatum c. LXII ). ipse est vulgo hys es post Italum aliquem Lachmannus Hauptiusque.

CXVI 4 tela infesta meum Muretus telis seelis o infesta V.

telis infestum Lachmannus ex D item qu Hauptius quae lectio, quamvis Specios Sit, tamen reicienda est non enim, si funda mittit et similia absolute dicuntur, sequitur telis mittere LatinumeSSe neque Ver per Sententiam fieri pot0st ut telis ex adiectivo infestum pendeat, qua de constructione disium cogitasse miraremur, nisi commentarius eius abundaret perversis enarrandi conatibus accedit quod pronomine personali vel possessivo aegre caremus in hoc enuntiato inest quo fortasso in libri scriptura infestun pro infesta tenue vestigium eius vocabuli quod ante mittere excidisse arbitramur.

142쪽

INDEX

XI. XLIII. LXX. XCVI.

LXXXVII. XCVL

XXVIII

LXXXVIII

143쪽

CATULLI VERONENSIS

LIBER.

145쪽

CATULLI VERONENSIS

LIBER .

Quo dono lepidum novum libellum,

arida modo pumice expolitum ΘCorneli, tibi namque tu Solebas meas esse aliquid putare nugas iam tum cum ausus es unus Italorum omne aevum tribus explicare chartis, doctis, Iuppiter, et laboriosis.

quare habe tibi quidquid hoc libelli,

qualecumque tuo, patrone, Verbo plus uno maneat perenne Saeclo. 10

II. Passer, deliciae meae puellae, quicum ludere, quem in in tenere, quo primum digitum dare adpetentiet acris solet incitare morSUS, cum desiderio meo nitenti carum nescio quid libet iocarit et solaciolum sui doloris, credo uti gravis adquiescat ardor, tecum ludere sicut ipsa O88em et tristis animi levare curast 10

146쪽

CATULLI

tam gratum est mihi quarta seruiit puellae permic aureolum suis8e malunt, quod zonam soluit diu ligatum.

Lugete, o Venere Cupidinesque, et quantum est hominum VenuStiorum. PaSSer mortuuS Si meae puellae, passer, deliciae meae puellae, quem plus illa oculis suis amabat: nam mellitus erat Suamque norat ipsam tam bene quam puella matrem, ne sese a gremi illius movebat,

sed circumsiliens modo huc modo illuc 10 ad solam dominam usque pipiabat. qui nunc it per iter tenebricosum illuc, unde negant redire quemquam. a vobis male sit, malae tenebrae Orci, quae omnia bella devoratis: 15 tam bellum mihi passerem abstulistis. factum male io miselle passeritu nune opera meae puellae flendo turgiduli rubent ocelli. IV. Phaselus ille, quem videtis, hospites, ait fuisse navium celerrimUS, neque ullius natantis impetum trabis nequiSSe praeterire, Sive palmulis opus foret volare Sive linteo. et hoc negat minacis Adriatici negare situs insulasve Cycladas Rhodumque nobilem horridamque Thraciam Propontida trucemve Ponticum sinum,

147쪽

LIBER

ubi isto post phaselus ante suit 10

Comata silva nam Cytorio in iugo loquente saepe sibilum edidit coma. Amastri Pontica et Cytore buxifer, tibi haec fuisse et esse cognitissima ait phaselus ultima ex origine 15 tuo stetisse dicit in cacumine, tuo imbuisse palmula in aequore, et inde tot per inpotentia freta

erum tulisse, laeva sive dextera Oearet aura, Sive utrumque Iuppiter 20

simul secundus incidisset in pedem; neque ulla vota litoralibus dois sibi esse facta, cum veniret a mari novissimo hunc ad usque limpidum lacum. sed haec prius fuere nunc recondita 25 sene quiete seque dedicat tibi, gemelle Castor et gemelle Castoris.

Vivamus, mea Lesbia, atque amemus,

sole occidere et redire possunt: nobis, cum semel occidit brevis lux, nox Si perpetua una dormienda. da mi basia mille, deinde centum, dein mille altera, dein secunda Centum, deinde usque altera mille, deinde centum. dein, cum milia multa fecerimus, 10 conturbabimus illa, ne SeiamUS, aut nequis malus invidere possit, cum tantum sciet esse basiorum.

VI. Flavi dolicias tuas Catullo, ni sint inlepidae atque ineleganteS,

velles dicere, nec tacere OSSeS.

148쪽

6 CATULLI

Verum nescio quid subriculosi scorti diligis: lio pudet fateri. num te non vidua iacere noctequcquidnam tacitu in cubile laniat serti ii Syri fraIrran olivo, pulvinu8que peraeque et hac et illac 10 attritus, tremulique quassa lecti argutatio inambulatioque. iam tu ista ipso nihil vales taeere. cur non tam latera es ut ut Pandas,

ni tu quid facias ineptiarum. 15 quare, quidquid habes boni malique,

dic nobis. volo te a tuos moreSad caelum lepido vocare VerSu.

VII. Quaeris, quot mihi basiationes

tuae, Lesbia, sint sati Superque. quam magnus numerus Libyssae harenae lasarpiciferis iacet Cyrenis, oraclum Iovis inter aestuosi et Batti veteris sacrum epulerum, aut quam sidera mulin eum taeet OX, furtivos hominum vident amore8, tam te basia multa basiare 10 Vesan satis et super Catullost, quae ne pernumerare euriosi possint nec mala fascinare lingua.

VIII. Miser Catulle, desinas ineptire,

et quod vides perisse perditum dueas. fulsere quondam candidi tibi soles, cum Ventitabas quo puella ducebat amata nobi quantum amabitur nulla. ibi illa multa tum iocosa fiebant,

149쪽

LIBER T

quae tu volebas nec puella nolebat. fulsere vere candidi tibi soles. nunc iam illa non vult tu quoque, inpotenS, noli, ne quae fugit Sectare, nec miser Vive, 10 sed obstinata mente perfer, Obdura. Vale, puella. iam Catullus obdurat, nee te requiret nec rogabit invitam: at tu dolebis, cum rogaberi nulla.

Scelesta, Vae te quae tibi manet vita 15 quis nunc te adibit cui videberis bolia 3 quem nune amabis cuius esse diceris 3 quem basiabis oui labella mordebis3

at tu, Catulle, destinatus obdura. IX. Verani, omnibus e meis amicis tantistans mihi milibus trecentis, venistine domum ad tuo penates

fratresque unanimo anumque matrem 3Venisti mihi nuntii boatii visam te incolumem audiamque Hiberum

narrantem loca, saeta nationeS, ut mos St tuus, applicansque collum iucundum os oculoSque aviabor. quantum est hominum beatiorum, 10

quid me laetius est beatiusve 3

Varus me meus ad suos amores

visum duxerat e foro otioSum, scortillum, ut mihi tum repente VisumSt, non sane inlepidum neque inVenustum. huc ut venimus, incidere nobis Sermones varii, in quibus, quid esset iam Bithynia, quo modo se haberet, ecquonam mihi profuisset aere.

150쪽

8 CATI ILLI respondi id luod orat, nihil neque ipsis

10 inui praetoribus 8Se nec Cohorti, cur quisqualia caput unctita referret, Prae8ertiui quibus esset inruniator

praetor nec faceret pili cohortem. at certe tamen' inquiunt, quod illic 15 natum dicitur esse, conpara8ti ad lecticam homines. ego, ut puellae unum me facerem beatiorem, non inquam mihi tam fuit maligne, ut, provincia quod mala incidisset,

2 non possem et homine I arare rectOS.'at mi nullus erat neque hic neque illic, fractum qui veteris pedem grabati in collo sibi collocare OSSet. hic illa, ut decuit cinaediorem, 25 quaeso inquit mihi, mi Catulle, patillum istos commodum enim volo ad Sarapii deferri. mane' inqui puellae, istud quod modo dixeram me habere, fugit me ratio meus sodalis 30 Cinna est Gaius is sibi paravit. Verum, utrum illius an mei, quid ad me Zutor ni bene quam mihi pararim. sed tu insulsa male et molesta vivis, per quam non licet esse neglegentem M. Furi et Aureli, comites Catulli, sive in extremo penetrabit Indos, litus ut longe resonante Eoa tunditur unda, sive in Hvrcanos Arabasve molles seu Sacas sagittiferosve Parthos, SiVe qua Septemgeminus colorat aequora Nilus,