장음표시 사용
111쪽
Unum os poema Catulli solici casu per multo antiquiorem quam G et O librum nobis traditum, carmen XII, quod legitur otiam in notissim codice Parisino Lat. 8071 sive Thuaneo T),
quem saecul non eXeunti attribuunt specimen scriptura eiusdsiderunt Ellisius ad p. 100 d. ait et Clintolanius i. c. ab XIV. cui codici vetusto maximam in recensendo epithalamio Catulliano
auctoritatem Sse consentaneum St. conparatis autem inter Selibri I et Xomplorum ex V deductorum locis lacunosis lectionibusque eis quae aliquid vitii contraxerunt facile perspicitur VE T sive, ut accuratius loquar, libri ream partem qua Catullie LXII continet e uno eodemque relietypo suXisSe quod archetypo sunt qui in Gallia olim adservatum fuisse putent
propterea quia antliologia carminum Latinorum quae libris Thuaneo et Sannagariano repraesentatur in illa terra videtur conposita SSe ut tamen hoc ad istam opinionem probandam minimo sufficit quae plus sano firmamenti haberet, si verum
esso quod Georgius Volgtius in libro qui inscribitur di Wiodorbolobun des classiselion Alteriliunis', t. II, p. 335 d. ali. .
narrat, Servatum Lupum, doctum abbatem Gallum Ferrariensem saeculo nono Viventem, cognita habuisse Catulli carmina sodhic mirus error est confutatus a Schwabio Hermae t. XX, p. 495. itaque probabilius videmur statuere etiam archetypo librorum o V in patria urbe poetae repositum fuiSSe. Suporos ut de ratione editionis nostrae paucis XI OnamVS. cum recentior aetas tres tulerit carminum Catulli editiones adparatu critico instructas, Schwabii et Baehrensi in Germania, Edisii in Britannia, cumque plurima codicum Catullianorum menda diu ita correcta sint ut de manu poetae nulla restet dubitatio, parum e re SSe duXimus in hae editione quaecumque praeter librorum fidem scripta sunt omnia adnotare, Sed unam priorum editionum pro fundamento esse voluimus teXtui a nobis constituto elegimusque ut ad eam rem omnium maxime idoneam subtilem et circumspectam horum carminum re eognitionem Maurici Hauptii, quam in universum ex Lachmanni recensione pendere notum St. et quidem usi sumus edition eius tertia Lipsia a. 1868 emissa, h. e. ultima quam ipse Hauptius curavit. ea ab altera, quae a. 1861 prodiit, conpluribus locis dissert. velut in ipso carmine I lacunae olim cum Lachmanno statutae hic recte inprobata sunt, Versuique orelicta librii lections signum depravationis est adpositum cum tertia plerumque, Sed non Omnino consentiunt editiones quarta et quinta, quae post
obitum nuptii anni 1879 et 1885 prodierunt curatae ab
Iohanne utileno qui cum, ut par St, alienam peram nimium sui dissimilem fieri nosset, pauca tamen noVaVit sive pretam ab
112쪽
Hnupti lilirorum meritorialia rostituendo sive seripturam illi igitotam o olitimis sontibus recipion do sive, quod rarissime sactum, coniecturam et suam vel aliorum inserendo ita lue nos in adnotation critica sero eos tantur locos indicavimus sui bufi ab II nuptii editione tertia recessimus, argumentis OStris, Sicubi necessarium Visum St, paullo litonius X positis nec misi inus nisi levidensia quaedam maXimos pie ea quae ad mutatam ali suotiens a nobis incolunii sententia distinctionem pertinent interdum tamen etiam longius progressi coniecturae quam in ordinem verborum recipere noluimus illi mentionem se linus aut locum nobis suspectum esse Significavimus aut traditam scripturam contra mutationes dubitationesve recentiorum defendimus aut aliud aliquid quo eris Catullianae prodesse videremur in medium protulimus ceterum, et Si Haupti recognitionem, ut diximus, huic oditioni tamquam fundamentum substravimus, tamen O Stro OS iudiei ubique stetisse unusquisque facile reperiet et iam aucta intorim artis eriticae subsidia in causa fuerunt cur saepius ab illa recedendum esset ad Orthograptii ea quod attinet, quamquam Singula Satis multa optimorum codicum nixi testimonio noVaVimus, tamen in uniVersum rationes Haupti non potuimus non adprobare. Veni hoc maXime studuisse adparet ut paucis quorum et certior sides et insolentia minor esset e prisco scribendi more conservatis omnia quae horridam antiquitatem redolorent ab elegantissimo poeta procul haberet et fere verborum Scripturam eam quae Augusti tempore in litteris Latinis valere inciperet repraeSentaret. nam orthographiam Catullianam ipsam ex libris nostris recentibus multifariamque depravatis redintegrare Velle omnino irritus labor est quod si quis adgreditur, fieri non potest qui in litterarum apicibus riman is saepe ludificetur meramque corruptelam pro VetuStae Seripturae Vestigio habdat et Catullo obtrudat formas a voluntate τῶν νεωτερων abhorrentes, id quod cum aliis tum maxime Baehrensio accidit. qua in re mirandum est quod, cum cupidiu captent quae Specie sua priscam seribendi consuetudinem indicare videantur, rurSussero natas praViSSimaSque formas, ut Siccine, patienter tolerant.
igitur diphthongo ei proci longa positae, qua illi mirifice delectuntur, ego HSquam locum concessi, neque . XXXI 5 ex librorum depravatione Thuniam atque Bithmios eliciendum putavi,
neque Vero, etsi quom c. LXVI 79 o devolsit e LXIII 5 o uolte. XI 20 o volturium c. LXVIII 124 didi, ubique o vel vopro ut vel u ponendum duxi, quamquam Catullum constanter Sic scripsisse extra dubitationem esse videtur haec cum ita apud me constituissem, simulatque ad parandam hanc editionem accederem, tamen, cum nollem me iudicio soli confidere, Fran-
113쪽
eiscum uectielertim per epistulam ea de re consului, qui mihi se idem sentire respondit addiditque sibi persuasum esse Catullum non scripsisse lude et similia eundemque, cum in in initio Zmyrna nominis posuisset, quod quidem ibi certum ideretur, Vix putari posse non una cum isto etiam litteram recepisse; pro qua cum in sermone plebei et soleret usque substitui, facile fieri potuisso ut hinc ea littera Graecae loco rursus inveterum codice irreperet. Textui duos indices subieci, alterum nominum et rerum, alterum grammaticum in quibus Oce formasque coniectura
restitutas ab eis quas codices tradunt distinxi, ita tamen ut simplices mendorum quae in his insunt correctiones iam pridem factas et ab omnibus deinceps editoribus receptas notare
Recensione horum carminum diu absoluta et prologomenis quoque maxima e parte conscriptis AleXandri iesii, post Aomilii Baehrensi in Catullum commentarius ad me perlatus St. Ludovici Schwabii nova poeta Veronsensis recognitio Berotini a. 188 emissa in manus meas pervenit, cum in eo esset ut hane editionem typis describendam curarem.
114쪽
- consensus librorum G et in codex Veronensis nunc amiggus. G - codex angermanenSi S. O modo OXODion Si S. - codices recentiores ab Italis interpolati, quorum unus est D Datanus, alius L Hiber olim Laurenti Sunt enit, quos duos nune Berotin sensus Lachmannus ad textum constituendum adhibuit.
Omnibus locis ubi nomina Laeli manni, II nuptii Ellisi simplieiter adferuntur tonsendum est editionem Laelim annianam primam, Iluuptiitertiam Ellisi alteram intellegi. 9 qualecumque tuo, patro=ie, verbo Guit. Froel nerias mus.
Rhen XIII 148, qui praeterea v. 8 libellis Voluit sine necessitate qualecumque - maneat di etiam Pro quod, qualecumple St,
maneat, quae breviloquentia nihil offensionis habet cons Tac. ann. XIV 554 in qualecumque quod patroiia virgo V, quod signo crucis adpoSito retinuit Hauptius. v. quod, o patrOλὶa virgo vulgo de coniectura Italorum. Sed eaVe ne eo modo manum Catulli restitutam putes quae enim ista patrona Virgo intellegenda sit plane obscurum est, nulliu8que deae invocatio abliuius carminis ratione non abhorret. nam quod SehWabiu ann.
philol. XVII 584 dixi ioco, non serio Minervam inVocari, ea explicatio ex istis est quibus defendere omnia liceat certe si constar sibi quam ineptire malebat poeta, non poterat non lianc efferre Sententiam: tu, Corneli, nugas meas iam diu in pretio habuisti quare nunc accipe hunc libellum, qui quamvis levis sit, tuo, clarissimi erim scriptoris, patrocinio adiutus ad posteritatem perveniat'. huius sententiae necessitatem etiam alii perspeXerunt, Vehit Handius quaest Catuli p. 34. qui Raph. Eglinum secutus scripsit qualecumque quidein, patrone, per te, et Bergilius philol. II 581 v. quidem est, patroni it ergo legendum cenSenS. Verum hae coniectura in intorpolata libri Scriptura quidem nituntur ceterum non de deae alicuius, sed de Nepotis praesidio hic locutum esse poetam etiam imitatores eius produnt Munro cui et ipsi de traditae lectionis perversitate
115쪽
persuasum est, critic. p. 5 iosce locos collegit Martiat. IIII 1ss.: Cuius vis fieri, libelle, munus Festina tibi indice n parare. Faustini fugis in sinum sapisti. Illo i=idice nec Probum timeto id praef. l. VIII ad Domit. Omnes quidem libelli mei, domine, quibus tu famam, id est vitam, dedisti, tibi supplicant; et, puto, propter o legentur. Statius in praef. l. II Silv. s. .: Haec qualiacumque sunt, Melior caiussime, si tibi non displieuerint, a te publicum accipiant quibus ego non sine fructu adicere mihi videor Ausonii XXIII Schenhel. quod carmen, cum totum in Catulliani carminis recordatione positum sit hisque verbis incipiat, 'Cui dono lepidum nouun libellum P ero=iensis ait poeta quondam, memorabile est sic terminari, hie Pacatus vos versus)diligere, hi volet tueri: Ignoscenda teget, probata tradet Post hune iudieium timete nullum XXV 1, ubi itidem a primo primi carminis Catulliani versu profectus Ausonius inter alia haec addit, misi itaque ad te hae frivola gerris Siculis vaniora, ut cumagis nihil, haec legas et, ne nihil agas, defendas, XXVII 1,
tu facies, ut sint aliquid. nam in te monosyllaba erunt vel si quid minuS.I et solaetolum ego et s. Hauptius eum LaelimRnno. Sed nomen substantivum pro subiecto ad libet additum ab usu Sermoni abhorret cons Munr l. c. p. 4 in s. Itali fortasse
II tres hos versus a c. II ad quod pertinere etiam eum Lachmanno Hauptius censuit lacuna post v. 10 statuta, praeeuntibus aliis seiunxi illud enim concludi v. 10 mihi persuasissimum est, neque ei quae . Harnecherus in progr. Friedebergens a. 1879, p. 2 de contraria Hauptii sententia rettulit adducor ut aliter iudicem verum cave eis adsentiaris qui hoc fragmento cum altero item trium Versuum quod in libris post e. XIV 23 est coniuncto Scitum poematium effecisse sibi videntur immo insepta Catulloque indigna sic oritur conparatio, mirum in modum defensa ea ab Suessio l. c. p. 3. cons etiam quae ad c XIVRdiXimus ceterum quod poeta suum gaudium cum Atalantae conponit, inde videtur colligi posse hos versiculos ad carmen pertinuisse in quo ille de aliquo in am0re Lesbiae successu sive
III T ipsam V, quod coniungendum cum Suamque Cons. Bu0ehelerus ad Petron 63 p. 74, 20 Schwabius ann philol. CXVI 259. ipsa ' non nulli, et sic Lachmannus Hauptiusque. IV 20 voearet codices nisi quod oeare cura pro Oearet aura ). vagaret Hauptius de coniectura Lachmanni ad uer. III 628, quae tamen sententiae minime conVenit neque 11im Ventus incertus significatur de potestate Verbi quod est voeare vid.
116쪽
Vnhlonus in lirooemio ind. lect aestiv. Berol. R. 1882, P. T. 24 novissDuo Itali. iovissime V, et sic Lacinii annus et II nuptiu A. sed lino lectio in in ara c. I lolgi omen d Cat. p. X iure, et Ai non
satis Commode inpugnata. Veri a cuin veniret lacum inanifestum est ad augondam phaseli laudem adiecta esse quam tuamli,nrassimum iter inde a Ponto Euxino usque ad lacum Benacum
emensus est, tamen numi iam habuit cur deis navigationis praesidibus vota saceret, cum ne se ine fluidem in naufragii periculo Versaretur line Sententia necessario hic requiritur, eamque novi8Si λὶ praestat, non iovi88ime, quod mirifice insuper languet, neque ac nudo positum illud a m i. Munro p. 104. multus est
in dosondendo adverbio, Sed fruStra. 13 fiet aliquis Italorum. elato, et sic Hauptius cum plerisqu0. at illud orationi Catullianae magis convenit firmaturque carmine priapo LII 12, ut recte iudieat uechelerus mus. Ehen XVIII 401 praecedens eiamus potest causa errori suiSSe. VI T equidnam tacitum cubile ego nequid quam tacitum cubilem, neq/tiequam . . G, et sic cum plerisque Hauptius, nisi quod nequiq si reposuit sed quo modo tacit in die possit cubito cuius argutatio in bruatioque OStea commemoratur non Video neque poeta, Si, ut putatur, Xymor hie uti Volitisset,aeumen eius infregisset nequiquam vocabulo addito seiungendum esse tacitum a nomine quod equitur non defuerunt qui
perspicerent, sed prolata ab eis inprobabilia omnia, Baehrensitque
commentum ViX intellegitur ego quod scripsi sententiae pariter et orationi satis facere existimo ad formam rationi cons. c. LXXX T. pronomina equisnam et equinam a librariis cori upta
otiam XXVIII 6 t et hae et illae ego cons L . et hee sser hie et illo sser ille G. et hae et illo . et hic et ille Lachmannus et Hauptius ex D. - 1 iam tu ista ipse nihil vales tacere scripsi. nam mista ni istam prevalet nichil taeere
V. nam nil stupra valet, nihil, t. partim de caligeri, partim do Lachmanni coniectura Hauptius, quem plerique reeentiorum secuti sunt verum illud nam si retinetur, interrogatio quae equitur quid sibi velit non intellego deinde Stupra poetam ne per iocum quidem Flavii amores Vocare potuisse credo. Omitto alia adparet autem Catullum transire hic ad novam sententiam,
ad alterum furtivi amoris indicium dixit de habitu cubilis, iam
ad corporis habitum ipsius amici pergit, qui tran Situs non O- terat non ipsa orationis forma significari synaloepha in basi hendecasyllaborum Saepius admissa est, ipsumque id quod coniectura in hunc locum intuli habes e. X 33. valet pro vales genus erroris haud rarum in libris Catullianis vid exempla a Mutirone p. 27 collecta.
117쪽
VII 3 harenae arena Hauptius. - lasarpiciferis laserpiciferis HauptiuS.IX' Verani cum Ramlero recentiores plerique Granni Vot sic Hauptius at idem V in reliquis carminibus in quibuε
hoc nomen invenitur XII 16 17. XXVIII 3. XLVII 3 eou-
Stanteris imple praebet, eamque formam praeter codices linianos in nat hist initio, ubi Catulli . XII respicitur, inscriptiones quoque et Pompeianae v. Zangemuistori ind. p. 232 et aliae, veluti Veronensis in I. L. V, 1 D. 3787, confirmant. ceterum sententia docet in hoc versu aliquid mendi subesse in O deest praepositio). itaque signum crucis ei adpOSui.
4 anumque aernus. Sanamque o, uamque SScr. 8auam G, quibus in scripturi s nihil est nisi extrema Vocis antecedentis littera falso huc tracta anus adiectivi vicem obtinet etiam .
LXVIII 46 o LXXVII 10. anum matrem legitur apud Gellium III 15 senemque Hauptius cum Vantio. 94. nihil neque ipsis Iam praetoribus esse nec cohorti ego. nihil neque ipsis Nec praetoribus . n. c. achmannus HauptiuS-que, et Sic Vulgo. Verum haec lectio ferri non potest, sive ipsis ad incola Bittiynia sive ad praetores refers libri misere hie corrupti. iihil neque nec in ipsis Nec pr. e. n. e. , idemque vel similia reliqui nec sine dubio per errorem e vicinitate etiam in initium versus 10 irrepsit pro quo quod posui iam optime id respondet eidem Voculae in praegressa interrogatione quid esset Iam Bithynia, videturque vestigium eius servatum esse in illo quod codices ante ipsis praebent sententia manifesto haec est: Bithynia ad tantam redacta est inopiam ut iam ne ipsi quidem praetoreS, nedum cohors, aliquantum ibi lucri facere possint. haec generaliter dicta ad statum provinciae universum significandum in eis quae secuntur poeta ad cohortem Memmii transit, in qua ipse fuerat. - 13 nec faceret . non Aser. ὶec faceret G. rion faciens Hauptius cum rotiovio. - 26 Sarapim o G et D restitutum a Schwabio cons. Ellisti adn. crit Serapim Lachmannus et Hauptius. - signum lacunae post hunc Versum ab Hauptio cum Lachmanno positum sustuli. - 2 ttam mihi pararim Suspectum recte fortasse Statius quam mihi par alis, quod probavit etiam Munro l. c. p. 37. - et . ac Hauptius cum Lachmann e D. XI 5 Arabasve ex O restitutum a Baehrensio arabaesque G.
Arabesque Hauptius. - sagittiferosve V sagitiferos e ).εagittiferosque HauptiuS. XII 6 Pollionis Polion Hauptius. - 16 17 Veranius et Veraniolum ad I 1 Verannius et Veranniolum Hauptius. XIV 144. continuo ut die periret Saturnalibus. distinguendi
118쪽
CXII ADNOTATIO GRITICA notam vulgo et ah II:iupti post periret positam sustuli nn meontinuo non totos non adverbium esse, die Satum ilibus utemui inni notis no in Osiicit stiliae Ode iii modo dictum quo ni nidI'inutuli I 'oenui. I 19 ti bono Aphrodisiis ceterum in tollenda distinction l)rnuivit lolgius emend. p. VI, sed is nec de universa forma orationis recto iudicavit et alterum quoque ogi Sattirnalibus comma removit, qua in re invenisse eum qui adstipularentur miror. - 19 Sulfenuin, omnia distinXi neque enim adducor ut ubi emtin credani genetivum numeri durali 0880. nam Verba Omnia venena generalem Otionem continent qua etiam Caesi et A suini conprelienduntur. Sufenum omniti sine distinctione IIauptius cum Lactim anno. - 2 parenthesis signa quibus Laelim annus Hauptiusque valete Verbum inchiserunt rem OV i. cotis lolgius i. c. et Ellistus in commentario. XIV fragmentum carminis laud dubie contra eo mis Si a quibus erat quod Catullus poesin suam vituperatum iri existinanret. Cons. C. XVI. nam Verba manusque vestras Non horrebitis Udmovere nobis necessario de infesta contreetatione intellegenda
sunt; quae si fere idem significarent quam verba lectores eritis, praecedere ea, non equi debebant itaque vel hinc apertum quam inepte fecerint qui hos versiculos cum eis qui in libris post . II Sunt coniungerent. XV 12 ubi erit foris paratum coniunxi veteres editione Secutus ubi erit foris, paratum Hauptius eum Lachmanno. -υ a Statius. Iam o G a r. m. ah HauptiuS. XVI 8 ffnt codices lini epist. IV 1 5 sint , et sic Lachmannus Hauptiusque. - 08Sunt V. posSintis non nulli, Hauptius cum Lachmanno. XVII 6 Salisubsilis Statius sali subsili V. Salisubsili Hauptius cum Lachmanno. aut sunt suspectum cons. XXIV 24. ante aut postoliis Froetilichius aut posthae aliis andius. - 11 a te miscripsi eum Munrone p. 50, nisi quod hic me maluit a temet Fr00hlichius). a me me Hauptius cum caligero meme vel meme V. XXII 5 palimpsestos Baehrensius palmisepto , unde a
limpsesto Olim Vulgo palimpse8tum . Heinsius palin SeSion Hauptius de coniectura Lachmanui. - brarie V, i. e. membranae, quod reduX cum Munrone p. 504s membrana Vantius, quem Lachmannus et Hauptius cum plerisque omnibus secuti sunt ita ut hane vocem cum sequentibus Verbi coniungerent. Uerum membrana nomen hoc loco non potest nisi tegumentum vel involuerum libri significare, verba autem dereeta plumbo mani-DSt ad ipsas charta papyraeeas, quae plumbo notari solebant
119쪽
lineis ad regulam ductis, referenda atque cum Verbis urnice omnia aequata coniungenda Sunt hoc cum rectissime perspeXisset Munro, in eo tamen erravit quod puncto post membranae posito verba derecta - aequata cum haec pronomine in V. 9 consociaVit. etenim totius loci ratio demonstrat Verbo aequata demum terminari enuntiatum quare OS membranae Omma ponendum erat.
ita orationem cum conformassem, vidi eodem modo en istium Munronis sententiae succurrisse reo de philol. n. s. III i). temerariis postea coniecturis locum temptavit Birtius ant Buch-Wosen p. 69. lora rubra ego quidem indices iVe σιττυβους, qui falso vulgo σιλλυβοι vocantur v. Hauptius opusc. III 411), intellego cons Hesychius IV, p. 36 Schm. σιττυβαι fort. σιττυβοι) δερματινα στολαί α μικρα μαντήρια. - derecta Statius detecta V. directa Hauptius cons. Ellisti adn. crit. 13 tersius Munro I. l. qui olim de antiquiore forma tertius cogitaverat. tristius V. tritius Lachmannus Hauptiusque cum Italis. XXV 5 mulierarios Hauptius, quod retinui, cruce tamen d- posita, nam locum difficillimum sic persanatum esse non credo. mPfaries . mulier alios G in teXtu cum diva Murcia atriet O. O. novissime Munro p. 3. XXVI 1 vestra . nostra G cum ς', Lachmannus et Nauplius. cons Schwabius quaest Cat. 154. 156 et Munro crit. 6. VII 4 ebrioso acino scripsi Mutironem p. 664. Secutus. ebriose acino V. ebriosa acina Lachmannus Hauptiusque prae-ounto Scaligor adducti eis qua Gollius VI 20 6 disputavit, cui
loco plus aequo tributum in crisi Catulliana. XXVIII 3 Verani V. Veranni Hauptius cons ad I 1.
6 post hunc Versum signum lacuna posui unum hendecasyllabum excidisse ratus, ita ut Verbum empensur ad alteram partem interrogationi nunc amissam pertineat quod si, ut Vulgo fit,
cum eis quae in libris proxime antecedunt coniungitur, ad valde artificiosam inprobabilemque interpretationem confugiendum est cons. disii commentar.). in dubio poeta ex amicis simpliciter quaesiverat utrum lucri aliquid in Pisonis provincia fecissent an ut ipse in Memmii, plus Xpendissent quam accepissent. cons. c. X . neque ideo, nisi ita fere interrogasset Catullus, quo modo . 12 pergere potuisset his Verbis: Sed, quantum video, pari fuistis Casu ceterum quid requireretur hoc loco iam lum- perus misceli phil. et paed. II 147 intelleXerat, quamquam eoniectura parum felici usus. IX 8 haut idoneus illigius aut ydoneus . aut Adoneus Statius, qua coniectura Hauptio cum pleriSqu probata manum
poeta restitutam esse numquam perSuadere mihi potui confinunc Munro p. 964 et 1094. - 13 di ututa Itali. itfutura V.
120쪽
I fututa Inulis ius de coniectura ueli in anni. - ui ne Gallia et iretit fritia=Hiias scripsi uri ronen p. 10 ot lo secutus, cuius coniectura me iudice reli suis omnibu lon et praρ- serenda est, modo metit substituatur pro eo quod ill voluit
metet. nam iraesenti tempore pia esRe cum alia tum en suae
v. 3 o i, dicuntur docent, unde initium corte dir litionis iam factum Sse nil paret nec possunt sutura in versibus 5 7 9 1 poni, tuorum alia ratio est hunc alli timet et ritanni V. tim te Ialliae, hunc time Britanniamnuptius post Lachinniani line Britannia, hunc timete Galliae, quae coniecturae tu una de
causa reiciendae Sunt. - 234. eone nomine, urbis o putissimi, Socer cyenerque 13erdidi. yti Oinnia Scripsi et distinxi. e. n. urbis opulentissime oppulenti88ime O ,S. q. p. o. V. e. n. Orbi8, O pii8 sim S. q. p. o. ' Hauptius partim Lachmannum se latus. Verum
omnia absolute positum fuisse docet parodia Vergiliana opi . III 6 qua tamen cavendum ne cum Baehrensio ad mutandum
traditum a libris Catullianis Verborum ordinem Oeer generque abutamur, Ilem unum Verum esse totum carmen clamat), ut ille versus Squequaque pertinet sener o erque, perdidistis omnia. 'atque quam conVenienter usui istorum temporum id dictum sit, exempla a Munrone p. 103 collecta ostendunt neesedit quod genetivus quinque Vocabulis ab eo e quo pendere putatur Separatus Sane displicet denique, qui aequabilitatis studium poetae seputabit, ei Vix dubium videbitur quin ut . 11, ita hic quoque Verba eone nomine Statim ipsa conpellatio exceperit itaque urbis o putissimi Scripsi et coniunxi, quo nihil puto aut ad rationem totius carmini aptius aut librorum memoriae propius offerri potuitque priSeum adiectiVum, quo tamen praeter Varronem etiam Cicero usus est ep. ad Att. II o, postquam plano obsolevit, facillime in id quod codices praebent corrumpi. neque ero coniecturae huius probabilitas eo imminuitur quod Ca0sar illo quo c. XXIX Scriptum est tempore non Romae, Sed in Gallia degebat cons. Horat epist. I 20 23. ceterum iam L. Musillor o putissime aliquando in mentem Venisse e eius
praefat. p. XVII vidi. XXX 1 Alfene plerique recentiorum feeundum titulos. Alphen V, Lachmannus, Hauptius. - 4 et 5 ab Hauptio cum
Laelimanno in finem carminis trais elos huc revocavi. quibus illi minime aptum locum esse ob repetitam ac debilitatam priorum versuum Sententiam recte L. Muellerus adnotavit, perspicueque v. 12 clausulae speciem prae Se fert ne in V. 4 pro rion
antiquo more cum pondere positum eons Ribbeckius partic. Lat. p. 244. Munro crit. p. 114 et ad ueret. II 3). - quod L. Muellerus. que quae Vulgo, et ita Hauptius.