장음표시 사용
771쪽
Qu0d meum discessum quasi reprehendere et subaccusare voluisti. sive profectus estJ De modo indicat. post sire - sire
de facie - noveris J Cic. Pis. 82 extr. : Virtutem tune de fucis quidem nosti.
benevolentiam collisere I i. q. comparare. Cic. Lael. 17, 61: nec vero negligenda est fama, nec mediocre telum ad res gerendas existimare oportet benevolentiam civium: quam blanditiis et assentando collistere turpe est. circumcursatione M Vox nusquam Obvia ideoque reiicienda. Dicas discurSuS.
percommode cadit, quod J Cic. de Or. 2, 4, 15: Hoc
cecidit mihi peropportune, quod, transactis iam meis partibus, ad Antonium audiendum Venistis. necesse habeo J Cic. Part. 13, exti'. non habebimus necesse semper concludere. Id. Att. 10, 1 extr. Eo minus habeo necesse scribere, aut etiam cogitare, quid sim sa-
iurenem infantissimum I i. e. dicendi nimis imperitum. Cic. Cluent. 18 extr. ut timerem, si nihil dixissem, ne infantissimus; si multa, ne impudentissimus existimarer. Auci. ad Herenn. 2, 11: sialectici dum caute et expedite loqui Volunt, infantissimi EPISTOLA XXVIII. Contra quum J Lir. XXX, 10: contra quum in naVali certamine solet. 19: contra quam legibus Sancitum erat. es. B. G. IV, c. 13: quod contra , atque esset dictum et ipsi petissent, praelium pridie commisissent. Heretos ad h. l. p. 214: contra vird κ&ria συνεσιν als ein Comparatis be-traclitet Wie unser anilers, d. i. schlechter Oder besser. DOchfindet sicli atque nacti Comparativen selbst nur selfen; Sue-
772쪽
5a Annotatio in Epistolas Bunelli.
ton. Caes. 14 : yravius, atque ipse sensisset, sentenIέα -- cepta. l. das. Bremi. lib. atque B. G. ΙΙ, Luculen
dass ZWischen contra atque Oder ac und contra quam eiu
773쪽
weniger halthar. Ueber ais und wie Vergi. Mideustuckers Nachlass S. 71. WH tecum expostulem J Plaut. MiL 3, 1, 102: Obstetrixe oStulavit mecwn, parum missum sibi. Cic. Planc. 24: Ne illum quidem Juventium tecum eaepostulavi. NOS: miteinem avomehren. Cf. porro Donat. ad Ter . Andr. 4, 1, 15. et Hecyr. 1, 2, 105. EPISTOLA XXIX. Supplicum libellorum musistro J Galli hodierni dicunt
mattre des requetes, Iliagistra is, qui rappoitent les requetes des Parties, qui preparent te travail au conseii d etat. s --nister , der die an den Fiarsten tu selanyenden Bittachrioten einsiehi, seine Meinuns tiber dieseuen an den Randschreibi und seinen Numen tinterschreibi, S. Suet. Oct. 1, Plin. Epp. 1, 10, 9. η Georstes iii lex. germ. lat. S. V. Bil schreiben. - Musister libellorum inventus est ab Imperatoribus posterioribus Augusto. Hic enim libellos preces ODferentium continenter per se expediebat, et signabat. Et diu principes ipsi libellis subscripserunt. Lamprid. Comm. c. I3: Commodus in subscribendo tardus ac nessistens , ita ut libellis una forma multis subscriberet. Sed cuin hoc opus principes fastidire coepissent, hic massister plures scriniarios habuit, qui responsa a principe recepta scribebant. Sub tempus Notitiae XXXIV erant sub hoc misistro libellenses Vocati, l. hac parte C. de proxim. Sacr. scri n. qui libellos supplices privatorum, non civitatum accipiebant Ma- sister eos Principi oblatos legebat et ipse adnotabat, i. ult. C. de divers. rescr. aut libellensibus responsa dictabat l. vlt. Tractabat , inquit Notit. imp. Orient. c. 94. cuniliones et preces. Pittac. s. V. magister libellorum p. 512, 6. nescio quo pacto - estJ Cic. Mur. 21: nescio quo
pacto semper hoc sit. Fum. 5, 15 : Alii nescio quo pacto obduruerunt. ML Mebs Antig. g. 368. Zumpi. g. 553. Plat.
774쪽
54 Annotatio in Epistolas Bunelli.
Georg. 69 in ουκ OV οντινα τροπον. Lucian. Hermol. 70L omnium optime de formulis, nescio quo modo, nescis quo Pucto, freto, nescio quo, nescio quid cet. egit beatus
Belerus ad Cic. Osf. T. 1, Ρ 292 sq. quem vide. et ad Frum. 45. 242.
patrocinium- suscipereJ Cic. Or. 34: legitimarum et civilium controversiarum patrocinia suscipere. 'criminis in me falso collati J i. e. falso reiecti, trans--
Iali. Similiter Ter. Eun. 2, 3, 95: Si certum est facere,
facias: Verum ne post conferus culpam in me. Cic. Fl. 17 Conferre inridiam mortis alicuius in aliquem. Id. or. 2, 43: vitia in adversarios. Id. Rosc. Am. 35: suspicionem in aliquem. nomen delatum J i. e. accusatum cs. Beier. ad Cic. frum. 174, b. Adams rom. Alterh. T. 1, p. 463 sq. Deferre nomen alicuius dicitur, qui ad magistratum accedit et rei cuiuspiam nomen accusandi gratia defert: ipse Vero magistratus recipere, cum accusationem admittit. Cic. Verr. 2, 2, 38:Ρacilius quidam accedit: ait, si liceret nomen absentis deferre, se velle. Iste vero, et licere et seri solere, et se recepturum : itaque defertur. Id. Roso. Am. 10: nomen alicuius
de parricidio deferre. Forcere. Nomen rei deserebat ad praetorem, cui iudicii exercitio ostigisset, is qui accusare paratus erat, idque recipi postulabat, et qua lege reum facere profitebatur. Hoc ideo, quia in libello accusatoris rei nomen et species criminis concipiebatur. Plaut. Atia. III, 2, 2: Ad tres viros iam mo deferam tuum nomen. Cic. pro Dom. c. 19: Nomen Semia Propertii detulit. Brisson. Antiq. Seleel. II, 1, Pittac. De nefario isto hominum genere , qui apud nos Helvetos Zehnbserener nominantur,
audias Sueton. Domit. c. 12, 2: Nihil pensi habuit, quinpi sedaretur omni modo , bona Vivorum ac mortuorum uSquequaque, quolibet et accusatore et crimine corripiebantur: satis erat obiici qualecunque factum, dictumque ad Versus maiestatem Principis. Confiscabantur alienissimae haereditates, Vel existente uno qui diceret audisse se ex defuncto cum Vi-
775쪽
Veret, haeredem sibi Caesarem esse. Ilib. c 61, 7: Nemini
delatorum fides abrogata. Omne crimen pro Capitale acceptum, etiam paucorum simpliciumque Verborum. Egregie Tucit. Annal. IV, 30, 3: Quia Cornutus sua manu ceciderat , actum de praemiis accusatorum abolendis . . . . Sic delatores, senus hominum publico eaeitio repertum, et poenis quidem nunquam satis coercitum, per praemia eliciebantur. Cf. ad huc Ioseph. Antiqq. Iud. XIX, 1. Hoc quaestu cum multi vitam tolerarent temporumque licentia ad calumnias abuterentur, exsilio gravioribusque aliis poenis id genus hominum a Tito, Domitiano, Traiano , affectum est. Suet. Tu. c. VIII, 14: Inter adversa temporum et delatores mandatoresque erant ex licentia Veteri. Hos assidue in foro flagellis ac fustibus caesos ac novissime traductos per amphitheatri arenam partim subiici ac venire imperavit: partim in aspei rimas insularum avehi. nom. c. 9, 9: Fiscales calumnias magna calumniantium poena repressit; ferebaturque Vox eius: Princeps, qui delatoread non castissut irritat. Quo
nomine illi gratulatur Mart. Spectac. 4. De Traiano Plin. Paneg. c. 34, 1: Vidimus delatorum agmen inductum, quasi grassatorum, quasi latronum; non solitudinem illi, non
iter, sed templum, sed forum insederant: nulla iam. testa menta Secura, nullus status certus, non Orbitas, non liberi proderant. Auxerat hoc malum Principum avaritia. Excidisti intestinum malum. Contigit desuper intueri delatorum su Pina ora, retortasque cervices. Congesti sunt in navigia . raptim conquisita, ac tempestatibus dediti: abirent, fugerentque Vastatas delationibus terras. Pittac.
in omni vitae meae actione J Cic. Osf. 1, 5: Ad eas res
parandas, quibus actio ritae continetur.
sine ulla dubitatione J Cave dicas : sine omni dubii. cf.
dict. ad Ter. p. 47. Vorst. de lat. mere su . p. 98. Ce
Iar. Curr. Post. p. 191. Intib. 235. Iuni 1579. Noli ,1749. Grysur. p. 111, Anm. 2. De discrimine inter sine ullo et sine aliquo vide sis Beler. ad Cic. Osf. 1, p. 338.
776쪽
56 Annotatio in Epistolas Bunelli.
lectione an wn alerentri Cim Osf. 1, 30: Hominis mens alitur discendo et cogitando. inquinantur J DoderL Syn. II, p. 3S: nomine inquinare quem legitur etiam ap. Cic. Planc. 19: Quos tu si sodales
vocas, ossiciosam amicitiam nomine inquinas criminoSo. humiliter el demisse J Cic. Tusc. 5, 8 exti'. : Non est ausus elate et ample loqui, cum humiliter demisseque Sentiret.
a te ipso desicereJ Cic. Fum. 2, 16: ut a me ipse δε-- sicereur, et quod semper fugi, civili bello interessem. tibi intestrum non esIJ Nos: es stehi dis nichi tu, fret,du stannst, durot nichi, res non est in tua potestate. Cf. Cic. Phil. 1, 10: Loquor de legibus promulgatis, de quibus est inteyrtim vobis. Id. Pis. 24 med : Non est inteyrum Cn. Pompeio consilio iam uti tuo. Id. Tusc. 5, 21, 62: Eine intestrum quidem erat, ut ad iustitiam remigraret. Id. ad Attic. IV, 2: mihi integrum est vel sacere Vel non facere. Id. pro Mur. 4: neque est integrum, ut meum laborem hominum periculis sublevandis non impertiam.
ru memoriam redissereJ i. e. in m. reducere. Cf. Ter.
Ph. II, 3, 36: Ego me nego nosse: tu, qui ais, redisse iumemoriam. RutiL Lup. de s g. sent. II, 3. 6: redigere vos in memoriam. ibiq. Ruhnst. p. 153. Froisch. et iri amplissimi J De Voc amplissimi signi f. vid. Dod. 83 n. III, 224 sq. Cic. Rosc. Am. 30: Is mihi videtur amplissimus , qui sua virtute in altiorem locum pervenit. Ordine decemvirum cs. Cic. Verr. 2, 4, 49: de consulum, Rep. 1, 3. de senatorio, Plin. Ep. 10, 3. Suet. Calis. 49. Olh. 8. Vesp. 9 cet. comitum J Tac. His t. 2, 65. Ann. 13, 46. queus J Apud Caesarem et Nepotem hoc Verbum nuS- quam legitii P. De signis. consulas Ramsh. Syn. T. II, P. 393, ni . 1059: ein durch Uinstande m Oglicii geW0rdenes Muraen, sicli in der Lage bestiaden, dass man et vas thun
777쪽
e eriundo coynosces J Cic. Fum. 1, 7: Experiendo magis, quam discendo cvnovi.
adiumenturn Ueret J Cic. v. 1, 1, 1: Quam quidem
ad rem nos, ut Videmur, magnum attulimus adiumentum hominibus noStriS.
depinaei J Cic. Rosc. Am. 27: depinyere vitam alicuius. cursum tenebo J Cic. Or. 1, 4: Si quem aut natura sua aut illa praestantis ingenii vis deficiet. . . teneat tamen eum curSum, quem poterit. EPISTOLA XXX. Muna in offensa J Cio. Att. 9, 2: Magna in Osrensa sum apud Pompeium. tu vero de me supplicium - sumilo J Cic. Rosc. Am. 24: Quos poetae tradiderunt patris ulciscendi causa supplicium de matre sumpsisse. Plaut. Merc. 5, 4, 31: Supplicii sibi sumat, quod vult ipse, ob hanc iniuriam. Sententiam- complecterer J Ouintil. Insu. III, 6, 13: sententiam his verbis complecti. totum praecidistiJ i. e. abnuisti, recusasti. Cic. Att. 8, 4: Nunquam reo cuiquam tam humili, tam sordido, tam praecise negavi, quam hic mihi. Plane sine ulla exceptione praecidit. ib. X, 16: Cupiebam eum esse nobiscum: quod quia praeciderat cet. Nos dicimus rund abschlassen. in senatorium ordinem cooptatum J Ramsh. Syn. T. 1,
2, 7, 18. Duster ud Lis. 2, 33, 2 cet.
778쪽
58 Annotatio in Epistolas Bunelli.
accepta fero J Beter ad Cic. Osf. II, 160.
propinqui mei es situtione J Sic legendum pro errore typoth. propinquum. Cf. Cis. Fum. V, 19. X, 24. Sublimide J Hoc vocabulum nusquam legitur ne apud pessimos quidem scriptores, ideoque magnopere fugiendum. EPISTOLA XXXI. Memoriam non e elluntJ Caes. B. C. 1, 34: quos ab
urbe discedens Pompeius erat adhortatus, ne nova Caesaris offlcia reterum suorum beneflciorum in eos memoriam E;- pellerent.
ponderantur I cf. Schure in Cl. Cic. promptu et parata J Saepissime ita promptu et parata
iuxta se posita reperis. Cf. Cic. Fam. IV, 13: Celera, quae tibi a multis prompta esse certo scio , a me Sunt paratiSSima. Id. Ayr. 2, 30: Homines acres, ad vim pro ii, ad seditionem parati. Id BruLM: Prornpla et paratu in agendo, et in respondendo celeritas. Id. Div. Verr. 13: Quo puratior ad usum forensem, promptior Irae eSSe POSSim. nessotiis exsolutus J Cic. Fam. 7, 1: Si me occupationibus relaxaro; nam ut plane exSolvam, non Postulo. tempus utJ Cic. Seneci. 2 : Praeterita aetas, quamvis longa, cum effluxisset. Id. Att. 12, 43. extr.
bona profudisse J Cic. Catil. 2, 5: Patrimonia sua profuderunt , fortunas suas abligurierunt. Al. obligurierunt.)Vid ibi Beneste. EPISTOLA XXXII. antiquiorem sibi erie J i. e. potiorem, cariorem. Cic. Fum. XI, 5: Nec habui quidquam antiquius, quam ut Pan-Sam statim convenirem. Id. Att. VII, 3: Ne dubitaris, quin quod honestius, id mihi futurum sit antiquius. Id. Dip. 2, 37: Antiquior ei fuit laus et gloria, quam regnum.
779쪽
rediit ad insenium J cf. Terent. Α d. 1, 1, 46: si sperat fore etiana rursum ad instentum redit. quod Forcellin. ita explicat: ad pristinam animi pravitatem, et Vitiosos mores, quos diu quis dissimulatione celaverit. Nos dicimus: utis die alten Sprsense stommen. meque sinsulari persidia pτodidit J i. e. secundum Cic. ad Quir. 9: me per simulationem amicitiae nefarie prodi
damnum - resarciriJ i. compensari. Cic. Fam. Fum. 1 , 9 in. In meis damnis ex auctoritate SenatuS resarciendis. Suet. Claud. 6: Damnum liberalitate sua resarturum pollicens.
ausurium J Cic. Phil. 2, 35, 89: o mea frustra Um-
per verissima ausuria rerum futurarum. Serv. Aen. III, 89: Augurium est exquisita deorum voluntas per ConSultationem aVium aut signorum, quod tunc peti debet, cum id quod animo agitamus per augurium a diis Volumus impetratum, ut in hoc loco Aeneas. Et est species ista augurii, quae legum dictio appellatur Legum autem dictio est, cum condicio ipsius augurii certa nuncupatio Verborum dicitur, quali condicione augurium peracturus sit, quod hic facit exsequens formas petitionis his versibus. adolescentiori aetate J Varro ap. Censorin. cap. 14: Primo gradu usque ad annum XV pueros dictos, quod sint puri l. e. impubes. Secundo ad XXX annum ab adolescendo
sic nominatos. Isidor. oris. XI, 2, 4: Tertia aetas) ad0lescentia ad gignendum adulta, quae porrigitur ab anno XIV)usque ad Vigesimum OctaVum annum. D hn. ad Cic. Tusc.
1, 39, 94, p. 143: Romani dicebantur pueri usque ad decimum Sextum Vel septimum annum, quo deposita toga praetexta, induebant togam virilem: adolescentes usque ad annum quadragesimum: viri usque ad annum sexageSimum: tum Senes. V. Bremius ad Cornel. Nep. Eum. 1, 4 p. 262. Adde Bunn arten-Crus. in Clav. Sueton. S. h. V. Modus comparativus legitur quoque Cis. Fam. 9, 8: adolescentior Academia. Terent. Hec. prol. all. 3: Eodem
780쪽
Annotatio in Epistolas Bunelli.
ut iure uti senem liceat, quo iure sum usus adolescentior et saepius.
EPISTOLA XXXIII. Usu renit J cf. Lindemann de formulis usu venire et usu evenire, in Gebode, neuem Archiv; ersi. Iuhry. 5υ. 6. Hest, S. 135 140 et Cic. Rhetorica ed. Lindem. p. 699. Gebhard ad FumiL 3 , 8. Gernhard ad Cat. Mai. g. 7. Moseri Symlolue ad Finn. et Tusc. p. 18. Gorenet. ad Cic. de Finia. 5, 2 , 4 et in Addendis p. 703. Iahn. Jahrb. f. Phil. Vol. 1, Fasc. 2, p. 316. Dahue ad Nep. p. 160. Heusinyer et Beter ad Cic. m. p. 206. Optime refutavit Lindemiannum orellius, iis amicissimus in Wol Vortem. ad Cic. Tusc. Lib. 1, 73, p. 354. AddasHerzos. ad B. G. 7, 9. Mu . Epp. Rulinii. p. 151 , 1. Euendi. ad Brut. XLIV, 229, p. 166 et Euhner. ad Tusculi. 1, 30, 73 p. 120.eontroversiis - dirimendis 4 i. e. decidendis dissol-rendis. Cic. v. 3, 33, 119: quo magis reprehendendos Calliphonem et Dinomachum iudico , qui ae dirempturos
propensione J Ni erro, vox cla&ξ λεγόυενον et apud solum Ciceronem, Finn. 4, 17: Qui nulla in re, nisi in virtute , aut Vitio propensionem, ne minimi quidem momenti , ad summum bonum adipiscendum esse diceret. EPISTOLA XXXIV. Per necessuriaJ Vox prope uni Ciceroni familiaris. adamari J Doderi. Syn. IV, 99. Senec. Ep. 71: Si