장음표시 사용
741쪽
quem vulgo dicunt, directo est Irim Andr. 5, 2, 30: Age Pamphile, exi Pamphile; ecquid te pudet' Lix. 4, 3:
quid sentitis in quanto contemptu vivatis 3 Cic. At 2,2: Sed heus tu, ecquιδ vides, calendas venire Antonium non venire Θ Tusc. 1, 8 nunc legitur ecquιd pro ecqui.
cf. Zumpi. g. 351, Anm. nescio quid mihi disisti J cf. Mi L l. 553.
apud Ciceronem J Recentiores perperam nunc dicunt in quando de libris alicuius scriptoris sermo est. cf. Grysar. p. 416. Mebs Antig g. 78 et p. 609. Froueher. ad
inolit. X, c. II, p. 124 num in masinis quoque auctoribus incidunt aliqua vitiosu' caeterum ex hoc ipso loco cog-nOSCAS, quam accurate Scribat Fabius, in munis auctoribus dicens, non apud maynos auctores. Nam in particula in talibus poni non potest, nisi ubi hominis vel scriptoris aliquod vitium aut quaedam virtus significatur. Contra ubi sermo est de scripti aliquo loco, dicendum apud. Quare
742쪽
au Anno talio in Epistolas Bunolli.
perperam nunc dicunt: hoc verbuin in Xenophonte me levisse memini.
tino in locod cf. Zumpl. q. 481. procuratoris , Ascon. Pedian. ad Divinat. in CaeciL c. 4: Qui defendit alium in iudicio, Patronus dicitur, si Orator est: aut Advocatus, si aut ius suggerit, aut praesentiam Suam accommodat amico, ut ab eo adversarii iniuriam propulset: Procurator, si negotium absentis nomine suscipit: aut Gynitor , si praesentis caussam novit et Sic tuetur
ut suam. Ergo coonitorem Cicero appellavit fumiliarissimum defensorem. cf. Creveteri Antiqq. Rom. g. 184 sqq. De cognitoribus et procuratoribus in litibus, quas Vocant Ict. Formula processe adeas Ferratii epist. S. 13 f. Unterho&ners Anm. Zu mindoro Ausg. der Horaz. Satiren S. 364 f. P. E. Huschste exc. 5 ad Cic. p. Tuli. 17 in Annal. liti.
S. 283 290 : de probabili procuratorum origine. Hest Ierobs. XIX ad Gui. IV. Bethmann - ΠΟΠweys Versucti e liberoingeliae Thelle der Theorie des Civilprogesses Berlin 1827. S. 141 ff. 165 K. A. de Buchhola ex c. 3. ad fragment. Vat. tit. de cogit. et proc. 8. 335-350. Zimmerns B. G. III, S. 468 ff. Schillinos Lem. S. 263-266. quos laudat V. Rein, d. rom. Privatrecht una d. ori protess. Lemet.
EPISTOLA XIII. Parum J De huius vocis significatione 'multis parum perspecta audias Mire. ad Sall. . s. c. XXXI p. 179: Parum satis notum est Significare non satis , minus quam PureSt, V. Herzos. ad Caes. D. ΙΙΙ, 18, p. 183 et ad Sali Cat. XXII, 4. - uominus tamen parum pro adverbio habeatur, quam sententiam et Zumptius sequitur in Grammat.
Lat. g. 73, 4 et Hertos. ad Catil. l. l. et ad Ouinctil. X, 1, 130. Not. 60, p. 138. Acriter tuetur, tum huiuS aliorumque locorum ratio , tum ipsa vocis Origo Ubstare Videtur. Certum est enim partim nihil aliud esse, quam neu-
743쪽
trian adiectivi parvus, quam breviorem formam loquendi usus iam mature significatione distinxit a pleniore puruum s V. Doderlin. Synonymo Lat. Vol. 1, p. 145. Quare n0n deposita primaria Vi ita usurpatur, ut substantivi Vices primo ac quarto casu positi impleat, quod recte sensit Fro
Noherus ad Quinctil. X, 1, 130, p. 256. cf. infra g. 22:
Illis purum est impune male fecisse. Lis. IV, 2, 7: Pa- id videri, quod omnia divina humanaque turbentur. Cic. de Osr. 1, 25, 89: Nunquam iratus mediocritatem illam tenebit, quae est inter nimium et parum, quo loco aut nimium pro adverbio habendum est, quod est absurdum, aut concedendum parum accusativi vim habere. Quodsi id ex praepositione pendere potest, nihil video cur non etiam ex Verbo aptum esse queat, obiecti e Potestatem habeat, praesertim quum ea ratio analogia dictionis satis habeo sustentetur. cf. LXXXV, 31: Non sunt commsita mearerbas parum id facio, ubi v. notata. Vem ΙΙ, 76, extr. Parum hubebat summa accepisse. Seneca de Benen. ΙΙ, 12: Purum iudicavit si senator senex Suy-pleae sibi eo more iacuisset, quo ricti hostes hostibus iacuere. Ouincti L Declam. XIV, 5: Parum se lenociniiS, Purum caussa proficerent, quae loca sententiam nostram probantia pleraque attulit C0rtius. Jam, Opinor, per se patet adversii potestatem, quam huius vocabuli propriam esse dicunt, vi accusativi constare, qui casus quomodo in adverbium transeat satis dictum putamus ad c. V, 4, coli. 1, 5. cf. c. XI, 5: Micipsam Parum animo Na-Iuisse. LXVII, 3: Id misericordiane hospitis an pactione ita evenerit, Marum com p e rimus. LXXIX , Id socordiane, an caSu acciderit, y ar um costnovi. Frum. Histori . III, 22, 1. GerL: Si, Ouirites , Parum existumaretis, quod tuter ius a maior/bus relictum vobis et hoc servilium interesset. OuinctiL XI, 3, 180: Parum conven i ens persona e risus. Addus praeterea
Iani lex. c. 1270. Do rL III, 313. Grysar. p. 342. Oxuer. ad Oliv. Ecl. p. 100, cap. IV. A. Groles Conament.
744쪽
24 Annotatio in Epistolas Bunelli.
d. lat. Stil tibgg. Exc. IV, p. 276 sq. Euhner ad Tusc IV, 17, 39 p. 322. Erebs Αnt. p. 622, morses lex. Lat. S. v an an J cf. Ep. XV in. Plin. Min. VIII, epist. 14:
Ouaero an postulare debuerim, an abstinere. cf. de tota
hac re Beteri Exc. II, ad cap. 6, g. l. de Amicit. p. 206, f. 7, et mnd. Tui seli. 296-361.
duntumat J Nouen. c. 53: Dumminat melius et tutiusquam duntaxato Illud multis; hoc una tantum inscriptione
Domitiani probatur. Cem c. 108: Dumtaxat in inscriptionibus legitur, non divise modo, ut Gruteri p. 500, 507, sed etiam coniunctim p. 574. 575. et Spon. Misceli. p. 52 et eius Recherch. p. 327 et Oxoniens. Murm. 64 p. 124. Sei-- feris lat. Gr. f. 1883; G. Fr. Grotes. Gr. T. ΙΙ, f. 195 et 206. De significat. Vocis cf. Voss de Vit. Serm. L. 6. Iani lex. c. 615. Priscisu. 15, p. 1015. Mehi. Voss ym. p. 188 b. Laurent. Cum II, 41. Hubicht Syn. Hun w5rterb. p. 436. Gorenv. ad Cic. de Finia. II, c. 7, p. 150. Oaener ad oliret. Ecl. p. 216 et 467. Rumsh. Syn. T. i. nr.
488 p. 389. Grysur S. 58M. Zumpi. g. 274. Hund Tui seli. ΙΙ, p. 338. Hermos ad Cues. B. G. VI, 8 p. 312. Idem ad D. C. II, c. 41 p. 320. Fiubven ad Iustin. 1, c. 5, j. 5,
p. 49. Omnium optime de signis. et origine suo more ingeniose
745쪽
Simul, ne per insolentiam quis existumet memet extollere -SC. yraetereundum puto. cfr. c. 59 , in. EPISTOLA XIV. Aditum - praeclusisti J Pere. Sat. 87: Praecludere sibi aditum. Cic. Rose. Am. 38: Omnes aditus ad Sullam intercludere. Nep. Paus. 3: petentibus conveniendi
pustinum implere J Cic. Att. 13, 34: Sed complere pu- sinum volui. Acud. 4, 27: De quibus et oluminu impleta
Sunt non a nostris solum, sed etiam a Chrysippo. Intestrum relinquit mihi J i. e. meo arbitrio resinquit, nos: er stelli es mir Dei, Isissi mis 'eie mahl. cf. Cic. Att. 5, 2l: Praesertim cum inteyram rem et cauSSam reliquerim. 15, 23: Quousque 3 inquies: quoad erit integrum; et PhiL 1, 10: Loquor de legibus promulgatis, de quibus
est integrum vobis. Id. Pis. 24. med. Non est integrum Cn. Pompeio consilio iam uti tuo, et Tusc. 5, 21: Et ne integrum quidem erat, ut ad iustitiam remigraret. Anconive J Ita in Edit. Stephan. quam SeeutuS Sum. Sed dubito num alibi legatur Anconia pro Vulg. Ancona. Graece dicitur ' κων, Strab. V, c. 4: T. 1, p. 390. Tuuchris.
51. ed. Is. Voss. Franest. MDCC.) cf. de hac urbe Man-nert. Ital. 1, 460 sq. defunctum periculis I Nouen. c. 898: Defunsi est liberari molestiis et periculis, aut explicari; explicuri autem dicuntur Latine, qui liberantur ex periculo: Perfurvi est pervenire ad exitum sive honorum, sive laborum. Illud semper denotat finem adversarum rerum; hoc et bonarum
746쪽
726 Annotatio in Epistolas Bunulli.
et malarum. ' Cicero pro Roscio: Defunctos periculis se putabant. Livius: Defunsi poena. Aen. L. VI, 83:o tandem munis pelvis defuncte periclis sad quem locum Seri ius ita: Dicimus defunctos offlcio, qui picis debita complerunt. Hinc et defunctos mortuos dicimus, qui complerunt vitae offlcia. Nemo autem id, quod ego addiderim, dubita ossicia complere poterit sine Varia
molestiarum genere. Livius e Defuncta morbis coryora Sa-- lubriora esse coepere. Cicero Lentulor Ouum et honoribus amplissimis et laboribus mainimis perfuncti essemus.
Idem Lucceio: Nulla perfuncti propria molestia. Popmα59 sq. ed. Heli. 154. - Perfunsor dissert a Defunsor, quia defunsimur fere in malis, molestis, gravibus rebuS, Per-funsimur saepius in bonis. Defunsimur morbis, laboribus, periculis. - Perfunsimur epulis, honoribus, muneribus. Forcellini. Cf. etiam Syn. T. 1, aar. 614 p. 496. Succurrunt, i. e. in mentem Veni ni. cf. Cic. Att. 14, 1. med. : ut quidque succurrit libet scribere. Cic. El. ad Tir. Fum. 16, 21, med. : Illud etiam mihi succurrebat, graVe esse, me de iudicio patris iudicare. Liv. 6, 12: Non dubito, tot bella gesta legentibus illud quoque subcursurum, unde tolles victis Volscis suffecerint milites. Aus. apud Suet. Ilib. 21: Succurritque versus ille Homericus, Tου- του δ'ωπομιόνοιο etc. Plin. 7, 48, 49:. Et illud adnotare
succurrit unum omnino quinquennium fuisSe, quo senator nullus moreretur. Pere. Sat. 102: Illud miror, tibi non Succurrisse , unum nautam Stationis perpetuae interdiu noctuque iacere in Scapha. percurri J Lir. 92, 18 med. : Pusinus in annalibus magistratuum fastisque percurrere licet.
747쪽
perinde atque J cf ire. ad Mil. Cat. XII, 5, p. 65, Id. ad Jug. IV, g. 8, p. 27. De disser. proinde quasi et
perinde quasi cf. praeter laudatos adhuc Euhner. ad Tusc. 1, 36, p. 136: ubique fere particulae perinde et proinde confunduntur in Codd. MSStis. Proinde proprie significat idcirco , desweyen, demet Volsed ponitur tamen interdum pro perinde, haud Miter ac si. Apud prosae Orationis scriptores usus particulae perinde, iunctae particulis ac, ac Ni, quasi , Ni crebrior est. V. Bremius ad Corn. P. Ly-Sund. II, 2, p. 93. Ruhnster i. in Rutil. Lup. 1, p. 31 et Dictat. in Terent. Heautont. 1, 1, 13. Beter ad Cio. Osf. III, 33, 121, p. 417. Mutthiae ad Or. pro Milone in not. crit. p. 384 et Zumpi. Lat. Gram. g. 63, p. 238. Stureiab. ad Cic. v. Comment. 1, c. II, p. 133 sq.: PNon possum,
quin oblata hac occasione alterum castigem recentiorum er-xorem , qui quidem opinentur, significasse Vocabulum perinde apud Bomanos etiam id, quod nos dicimus emeriai. Nam quoties hodie talia legimus, audimus: perinde est, utruman, quanquam ne Simulacrum quidem istius usus apud scriptores Latinos invenituri Ac tamen causa huius tam miri erroris ut originem ipsius erroris indagemus) est apertissima. Etenim quod sumpserunt adhuc homines doctissimi, in voca bulo perinde inesse notioneni Esdem modo, perperam Sumpserunt, si quidem Merinde nihil aliud significat nisi eo modo. Quocirca potuit accipere perinde significationem illam ins erra: quae haut sane esset honsentanea, Si Perinde inesset notio eodem modo. Atque isti, perinde So- .lent dicere pro nostro eineriei paulo vehementius modo errant, quam qui opinati sunt, perinde significare eodem modo. Desinant autem hominesi doctissimi posthac tanto opere abuti illo vocabulo. Addas Grysar. p. 480.eiusmodi stipibus J Terent. Heaut. 5, 1, 3: In me quid-Vis harum rerum convenit, quae sunt dicta in Stultum: caudex, stipes, asinus, plumbeus. Cic. Pis. 9: Qui tanquam truncus atque Stipes, si stetisset modo, posset sustinere tamen titulum consulatus. Id. Hur. resp. 3 med. :
748쪽
I 8 Annotatio in Epistolas Bunulli.
Non plus quam stipitem illum, qui quorum hominum esset, nesciremus, nisi se Ligurem ipse esse diceret. etc. Nos dicimus eiu Stoest, Motet. litium mercatoresJ Nos: ProcesskrEmer, i. q. litigiosi, litium cupidi, amanteS. quam in partem acomerit J Terent. Eun. V, 2, 37: Equidem pol in eum partem accipioDe et volo. Cic. Att.10, 3: Caesar milii ignoscit per literas, quod non Veneram, seque in optimam partem Id accipere dicit. verbum - elicere J Cic. de Orat. 1, c. 21, f. 97:τerbum ex eo nunquam elicere potui de Via ac ratione .dicendi.
libros Georsicos J Colum. VII, 5: Georoicum carmen
amrmat nullam esse praestantiorem medicinam. - Ceterum hoc adieci. nomen nusquam legitur.
Tu haec comprimes J i. e. occultabis. cf. Cic. Att.10, 4 : Non unum eius nec parvum, sed multa magna delicta compressi. Id. l. l. 4, 12: Orationem ita compres-Seram, ut nunquam manaturam Putarem.
salutem adscribebat J Cic. Att. 1, 5 ex tr. : Terentia magnos articulorum doloves habet, et te et Sororem tuam et matrem maxime diligit solutemque tibi plurimum adscribit.
EPISTOLA XVI. Putribus purpuratis I i. e. sacerdotibus Romanis nomine Cardinalium insignitis. Nollen. lex. c. 453: Cardinalis, Substantive, Vocabulum novum, novae dignitati incuria Pontificis impositum, haud sane respuendum in i ita negotiali, et titulorum pompa: in contextu tamen sermonis Latine interdum possis dicere, purpuratus Romani Pontisicis. Primitus, scribit Cossius de Vitiis Serui. 724 non Solum Romani Presbyteri, rei Diaconi, sed et/um yrιmi aliarum civitatum Sacerdotes, quibus nempe titulus seu
749쪽
paroeeia foret commissa, Cardin ales dicebantur. C cf. elimn Iani c. 3l8. De Cardinalium origine cf. Bui eum, de oro. cardinuLuiue in it. Jen. 693 , 12. Hase Hircheng. g. 245. - In ecclesia titulus dignitatis esse coepit circiter tempore Gregorii Magni. Initio creabantur ab episcopis. Pbstea legit eos pontifex ex episcopis, presbyteris, diaconis, subdiaconis, ut eis tanquam consiliariis in negotiis ecclesiasticis uteretur. Eo loco habiti sunt in ecclesia post Pontificem, quo reges in politiis post imperatorem. Rubro galero insigniti sunt per Innocentium ΙV. anno circiter 1205. Sed mortuorum esserendorum cura illis principio commissa erat. Aliter Cardinarii dicuntur: Graecis quoque Καρδηνα- ριοι, κρορδιναλιοι et καλδηναριοι. Vid. Meurs. Gloss. Grae-cob. cardinales interpretantur Judaei Italici, quos arguit Elias in Thisbi, qui vult illus esse nomen gentis. Sed, si chaschmannim sunt massureteS, Optimules, ut ea VOX Vertitur Ps. 68 , 32 possunt commode cardinales dici etc. Martis. lex. philol. s. V. - De Cordinalium muneribus et ossiciis audias duo haec carmina de Curia Romana v. 580 : Dic reste quid faciunt quibus est a Cardine nomen Post Pupum , quibus est immediatus honor 'Eaepediunt mussus maynique nessotia mundi , Eaestinouunt lites, foedera rupta lisunt. Isti participes onerum Papaeque lusorum , Surientans humeris orandia facta Suis. - Et infra: Nec ratione vacat , quod habent a Cardine nomeM,
Deservire solent nomina rebus in his. Porta suos postes sine Cardine claudere nescit, Nec bene praeter eos Pastor ovile restit.
Cardo tenet portum , nec quid valet illa remoto Cardine , sic Papa nil valet absque viris. Haec aliaque multa cognitu dignissima reperies apud Numns. Gloss. Med. Ae v. T. 1, c. 171 sq.
750쪽
3o Annotatio in Epistolas Bunelli.
sursum ac deorsum J Terent. Eun. 2, 2, 47: Sursum deorsum cursitare. Cic. N. D. 2, 33: Sursum deorsum, Nuro citroque commeare. Senec. Ou. Nut. 6, 21: Sur
culleas J Cic. Num. 14: Ignosco tibi, si Poenorum inranon calles. - Observent Tirones, quod monuit Lindemannus, V. D. ad Vitl. Hemsterh. et Ruhnken p. 240 his verbis: Linsuam callere non dixisse videntur veteres. Omnino notandum est, hoc Vocabulum esse comicae et familiaris orationis. Semel Horatius Carm. 4, 9, 49) durum cullet pauperiem pati, sed de industria et miro artificio delectum ibi verbum. alioquin J cf. Grysar. S. 484. certo scio J Addas ad ea quae iam supra p. 697 attulimus,
R. More. ad Cic. de Seneci. p. 74: s Si dico certo scio contendo id certum esse quod sciam; si dico certe scio contendo scire me certum esse Hertos ad Caes. B. G. VI, ic. 31 p. 353: Die Synonymili unterscheidet .certe VOn certoso, dasS ersteres in der Bedeuiung seipias sicli aut denganZen Satκ und Gedanhen begielle; certo nur ais Adverb. aus einZelnes Pradicat etc. Sturenb. ad Cis. Pro Arch. P. 191: Mira fuit adhuc hominum doctorum Opinio, cum Verbo scio non posse iungi certe, sed omnibus locis, quibus in codicibus legeretur illud certe scio, id corrigendum esse incerto scio. . Hunc graVissimum hominum criticorum errorem
optime perstrinxit Moreius ad librum d. Seneci. 1, 2 p. 74sq. , qui quidem , ut solet, de discrimine disputavit utriusque dictionis: ibi scilicet dictum esse certo scio, ubi is,
qui loqueretur , Voluerit contondere , id certum esse, quod sciret, contra certe Scio, ubi Voluerit contendere, certum esse , se scire : respondere igitur Latinorum certo scio nostro ich weiss semias , contra certe scio nostro ich meisSwirklich. Addere poterat, nos id, quod Latini in dictione certe scio significarunt addito certe , plerumque Solere ex-Ρrimere graxiore tantummodo SOno, quem ponimus in Verbo ich Melas, melius aliquanto quam additis particulis eiusmodi