De additamentis quae in Aeschinis orationibus inveniuntur [microform] : dissertatio inauguralis quam ad summos in philosophia honores ab amplissimo ordine philosophorum ienensi rite impretrandos

11쪽

aram post pugnam ad Eurymedontem actam consecravisse scivit, TU πολιν II vi adscripserit, ne quis de omnibus Graecis cogitaret. Deinde librarius particula καὶ apposita Vocem in structuram recepit. Itaque Schullgius verba καὶ se oti recte mihi videtur delere, quamquam causam, cur id fecerit, non addit. Haec sunt additamenta primae orati0nis, quae omnes codices eodem modo exhibent. Quamquam autem mihi propositum est, ut tantum additamenta tractem, de quibus dubitari non potest, tamen facere n0n 0SSum, quin, ne quid miSiSS Videar, Voce c0mmemorem, quas homines docti additas esse perperam Statuerunt. Velut g 175 Frankius, eidnerus, Schullgius post Verba ν σου ησαν tollunt κριταί Tamen optime dictum est. Dem0sthenes enim ita dicere fingitur amarar- αρ- ους iudices απο τῶν περὶ Τίμαρχοτ

ήκουον. Iudices igitur obliti sunt, quarum cauSarum iudices essent, et se gesserunt pro arbitris earum rerum, quarum arbitri40 erant,

rerum accusatoris, hilippi, h0ci0rum. Quid in hac re offensionis inest 3 Iam de duobus additamentis disputemus, quae omnes codices exhibent, sed ex genere F, ut brevitati causa hoc signo utar, cognoscere licet. - enim 75 Aeschines dicit, quod de aliis hominibus impudicis, quamquam n0 perspiciatur, quid agant, iudicandum sit, idem de imarcho dicendum esse. Codicibus ita pedigitur: πεὶ προς Θεων τί δεῖ atho Barb. Abb. χρῆ λεγειν, Τίμαρχε, α τί σν iam Barb. Abb. τί pro η τί τυ ἄν ειποις αντος περὶ δεερον ἀνθρωπον επὶ τῆ αἰ ψ ταντι κρινομενον et τί

χρη πειν, ταν μειράκιον νεον καταλιπον τὴν πατριναν οἰκίαν ἐν ἀλλοτρίαις οἰκίαις νυκτερευ ο τν οφιν τερων Ma νερον καὶ πολυτελῆ

δεῖπνα δειπν ἀσεμβολον καὶ αὐλητρίδας εχο καὶ εταίρας πολυτελεστατaς καὶ κυβευη καὶ μηδεν ἐκτίνι αὐτος ἀλk τερος περ αυτους ditores Verba τί δεῖ λεγειν, θιαρχε, τί σου ἄν εἴποις cum Verbis περὶ Βερον ἀνθρωπον επὶ τ αι ι τα δεῖ κρινοιιενο arte coniungere et ea, quae Sequuntur: ὴ τί χρὴ λεγειν, ταν κτλ. ab eis, quae antecedunt, interpunctione seiungere solent, ut nunciatum ita intelligatur quid dicendum est aut quid tu dixeris, imarche, de homine; qui hoc crimine postulatur aut quid dicendum est, si puer ea agit,

quae Sequuntur. Sane hoc modo repetitio eiusdem notionis vitatur. Sed Aeschines n0 quaerit, quid dicendum sit, si quis h0c crimine accusetur, quid enim sibi vellet sed si cui hoc crimine accusato talia sceleris indicia haereant, qualia Verbis ταν - περαντον continentur. Verba igitur ἐπεὶ προς Θεω- τί δεῖ - ἀλλ' ετερος περ αντον artissime cohaerent et τι δεῖ λεγειν idem est ac τί χρὴ λεγειν. Ob eam causam Sauppius η τι ,' inquit, ,χρὴ λεγειν malim abesse, quae orta putem e illographia eorum, quae . 3 edit. uric. leguntur, ubi χρη est in F h. Ego superius τί δεῖ λεγειν et σε deleri malim, primum quod hoc loco altera codicum pars χρη, altera δεῖ exhibet, deinde quod a Fin Barb. Abb. omittunt. Dittographia etiam mihi videtur esse, 0, qui archetypum scripsit, a pr0n0mine τί anteis ad illi id ante χρὴ oculis aberrante. Videmus autem genere F errorem ad Verbum Servatum SSe in genere Ver reb, qu0 Sign0, cum pro χρὴ scriberetur δεῖ et adderetur, Verba ESSe correcta. - 12 orator exponit, de rebus mutis nunquam e0Sdem Serm0ne fieri, sed quicunque ea attingat, eum pro suae famae magnitudine famam illis excitare. Pergit περὶ δε - των ἀνθρώπων βίον καὶ τον λογον καὶ orox a Finis Barb. Abb. καὶ τα πραξεις καὶ τον λογον post πραξεις ζ ἀφεν-

δης τις ἀπο ταυτοματον πλαναται φημη κατα - πολιν. Quin notio

καὶ τον λογον additamentum sit, non dubit0. Nam et antea inde a g 123 orator id tantum ostendit, famam e eis risi, quae γmine agant, n0 quae loquantur, ac ne p0Stea quidem καὶ λογους vel tale quid appositum est. 0nferas, quod subsequitur διαπελλει

a articulus omittitur, vox ex eis, quae antecedunt τῆς αντον δοξης λογον παρεχε in hunc Versum Videtur irrepsisse. Ergo etiam hoc loco genere F additamentum indicatur. Haec additamenta omnibus sunt codicibus communia. Iam transeamus ad ea, quibus alterum codicum genu c0rruptum est, alterum non St. Ac primum quidem dicam de genere F. Sed cum liber F secunda manu retractatus Sit, ante omnia monendum est eam meli0rem SSe quam pri0rem, nam multa quidem, tamen nusquam falsa addidit. Conferas quaeso g 111 Θατμασάντων ἰμ

12쪽

πως ἀνηρ καὶ Iovi, quae verba in codice a et a priore manu in Uomissa Sunt, et g 156 των πολιτων ἀλλα καὶ quae omissa Sunt in Abb. et r. F, et g 118 καὶ τὰ uri καλὰ quae in Abb. et r. sunt omissa deinde 107 οὐδένα, qu0 omisit pr. F, g 159:dλλὰ quod in t Abb. et r. 40 Scriptum est. Nec minus recte Sec. m. cod. Fa 6 ουσίαν et g 150 ἄν adiecit et g 176 ἀλλὰ etsi καὶ delere neglexit Optime autem in fines 13 Vocem νομος Sustulit,

quam Abb. et r. F 0st ποιε α τὰ osti μενα exhibent. Unde mendum ortum Sit, ut hoc commemorare mihi liceat, dubitari potest: aut enim quispiam voce τομος indicare v0luit his verbis g 13 legem contineri, aut se Oc, ut Subiectum intelligeretur, e Verbis: δαῆ ηδηνον λεγε ὁ stoc ad 0Steri0ra verba 14 κελενει at ταλλα ποιεῖν τα νομΩζομενα adScriptum erat et in Superiorem locum irrepsit. Utro autem modo Se res habet, id manifestum est, additamentum casu in verba illatum esse, cum in Structuram n0 receptum Sit. Sed accedamus ad illa additamenta generis F, quae Sec. nnus cod. F non correXit. Inepte Verbis inferri particulam a g 74 ante τὸν εἰσεληλυθox' σεις ii in c0dicibus FD ADD. g 127 ante ἀφενδης in c0dicibus a Finis Narb. ADD. et pronomen αντους 134 post vocem νἱεῖς in a maris. ADD. primo obtutu patet. Pluribus verbis loci, qui sequuntur, tractandi sunt. - 72 Aeschines exponit neminem unquam testimonium dicturum Sse, quo ipSe peri

τνρωρ librarii codd. Q Fh Ba PD. ADD. salso addiderunt υτος. Orator enim nunciato νὴ τον Ποσειδω - πιλγοι εθα monet male rem publicam administrari, si iudices quae ipsi lacta esse Seiant, quod nemo testimonium dicat, obliviscantur. Atque Aeschinem verba ἐὰι ιιν - μαρτνρήσο omnino de teStimonio n0 dicendo intelligi Voluisse, etiam inde apparet, qu0d, postquam exemplum h0minum impudicorum attulit, g 75 vκουν inquit, τὸν αὐαὸν τροπον

sententia ita definitur, quasi Aeschines dicere voluerit male rem

publicam administrari, si iudices, quae ipsi scirent, qu0 reus ipse testimonium non diceret, obliviscerentur. Aliquis, qui verba tantum ad ea, quae dicta sunt, hoc est ad testimonium Timarchi, Spectare pinatu est, pronomen videtur adScripSiSSe ex eis, quae

Utrum autem gl0ssema in margine positum negligentia cum verbis coniunctum an consulto in ea illatum sit, diiudicari nequit. - 191 scriptum est: ΩΓ αἱ προπετεῖς του σωματος δενα καὶ το

τον ill ον. intum codices in Vat. αur. τοῖς νεοις omiSerunt, quod recte egerunt, nam de omnibus vitae hominum aetatibus agitur neque quisquam adulescentes solos illa celera com-

s mittere affirmaverit. Quispiam adscripsit, qu0d in fine g Verba καὶ

Priori sententiarum nexu verba non repugnant neque in Structura eorum offenditur, sed quotiescunque ea cum e0nclusionibus trium orationum comparavi, ex eis mihi videbantur composita esse Verba enim εἰ υν βουλni in respondent verbis alterius rati0ni g 183: ἐὰν οἶν ἐθελγητε, deinde eadem verba τὰ δικαια καὶ τὰ σνιχ Μοοα leguntur in or II sub finem 460, tum Verbum ζετάζειν r. r. g 196 exhibet, denique sententia, qua inest in VerbiS: φιλοτιμοτερονημεῖς ζομεν ους παρανοι tot ντας ζετάζειν, est Similis sententiae or m 183 πολλον βοηθους ληφεται τὸ τὶς πόλεως vsi φέρον καὶ κινδντε νειν περ υμων Βοιι ους Huc accedit, quod iam Sch0liasta verba in aliquo libro abesse dieit. Itaque ea a rhetore exercitationis causa comp0sita et ultimae rati0nis taedae mandata a librariis inscientibus una cum ratione descripta SSe Sumo. amsola saliendi Voluptate, quamquam causa n0 adest, ut aliquid desideretur et supplendum videatur, aliquem Vera Verba c0rrumpere studuisse, nisi certa indicia inventa sunt, n0n portet putemUS. Haec sunt additamenta, quae in genere F per sententiarum

ratibnsis salsa oss apparet. Iam de loco loquamur, quem edit0res in F additamentis corruptum esse salso statuerunt. 4 4 libri

13쪽

re haec tradiderunt ενιο ι ἐν α νεο οντες προτερεις καὶ πρεσβυτεροι φαίνονται, τεροι δε πολυν ριθμον χρόνου γεγονoτες πανταπασι

νεοι, quibus Verbis codices m misi r Vat. Lam'. adiunxerunt φαίνονται Steph Beli. δοκουσιν ειναι, χανθ Abb. δοκονντες ιναι. Hoc temp0re edit0res libros a b sequuntur. Sed rectius δοκουσιν ειναι scribi mihi cum Reifrio persuasum est. Locus enim iam in archetypo videtur corruptus fuisse, cum cogitari nequeat, primum duorum librari0 codicum generum idem simplex enunciatum explicare V0lutSSe, iter δοκουσιν εἰναι alter φαίνονται adiiciente, deinde alterum librarium voci νεοι explicandi causa δεκουσιν Da ad ScripSiSSe, quamquam antecedit gaίνονται. Itaque Sic statuo in archetypo δοκουσιν ειναι exstitit et Superscripserat albqui φαίνονται, qu Significaret in δοκουσιν εινa eandem notionem esse ae supra in ναίνονται. Inde codice a his δοκo1 σι ειναι ceperunt, ἐ- ων δ' Vat. 9ur. ναίνον rat, autem dubium locum, quod Sententia in eo bene intelligeretur, omiserunt, ita ut cod. 4 6 negati0nem v 08 ὴ τίς expunxit. F Barb. Abb. denique δοκουντες ιναι exhibent, quod Script0 codicis, ex quo libri illi manaverunt, hoc Verbum Superiori φαίνοa Tu coniungendum Sse et id superscripto ναίνονται indicari putavit. Atque in archetypo δοκουσιν ειναι fuiSSe etiam e Sch0lii8, quae libris ' in adscripta sunt, c0lligere p0SSumVS, Um Vocem προ φερρο ita interpretentur: προφερὴς ὁ νεος ιιεν ων, Πρε σερο δε φαινομενος - δ' εναντίον σκληφρος, ο πρεσβιδερος ων νεος δοκει. Neque h0 fusum dicendi genus sermone Aeschini alienum St, ut Stendunt verba r. II 28: σιε -μβαίνει σοι και Ag των παίδων ovTων γεγεννὶ σθαι ἀδελφόν καὶ χημοσ/. yίλω γημιν εἰναι, Sed parum, ut opinor, critici

huius aetatis verb0rum Quintiliani rati0nem habent, qui in Instituit. or libr. X c. 14 6 -Pleni0r', inquit, Aeschines et magis fusus

et grandiori similis, quo minu Strictus Si carnis tamen plus habet, minus lacertorum . Hae digressi0ne facta iam ad propositum revertamur et, quae in genere ab interpolata Sint, quaeramus. - codices praeteram e Barb. Abb. exhibent Taura ι ἐν ουν πάλαι νενομοθεοηται

ad God Herm. p. 125 tam clare demonstravit particulam rae et Verba νομον 93 κατε καινον delenda SSe, ut omnes edit0res postea in eandem sententiam iverint et rem retractare Supervacaneum Sit. Hoc unum addam Verba casu in VerSUS incidiSSe 0, qu0d, cum inter Verba margini adscripta exstarent, a librario pro Aeschinis verbis habita sunt et coniuncta cum αἰσχυνθέντες et cum εκκλησίαν, quae VerSuum proximorum Videntur fuiSSe extrema. Neque enim quisquam talem interpretationem grammaticam consili et s0la

fallendi libidine verbis intexit. - 116 0dices m Barb. Abb.

ενιιαθως per Se patet itaque, cum accedat, qu0d ἀκουειν ἐπὶ λογοις n0 dicitur, genere F affirmante verba ἀκουσαι φ' et a post λεγειν tollenda Sunt Ortum autem esse vitium Q 117, 0 intelligo, cur Schullgius pinatus sit. Neque enim sufficit, qu0d Drte in ea Ἀκoi Sequitur. Mihi quispiam ἀκουσαι videtur addidisse, ut bene resp0nderet eis, quae antecedunt: si aDτον τ' εἰπεῖν inde etiam praep0sitio ἐφ' nata fuerit. Utcunque vero Se res habet, id quod superiore loco Π0 VeriSimile erat, hoc l0c manifestum est,

consulto spuria verba Veri inculcata esse. - 138 verba exstant: o Ia -τερες μῶν ον περ ων ἐπιτηδενμάτων καὶ των ἐκ φυσεως ἀναγκαίων κακεῖν καὶ ara θων ἐνομοθετουν δ τοι ἐλευθεροι Iovi τ' εἶναι πρακτεα, Tu α τοι δουλοι ἀπειπον μὴ ποιειν. Quae libri

Q GaDB. Ahis omittunt: κακῶν καὶ ἀγαθων in margine adscripsit), Scheibius Jalin Annali. 0l. 3 p. 139), qu0 explicandi causa apposita esse Videantur, unci vult includi, amakerus vero Mnem0syn. 0l. VII p. 458 delet. Is Veteres , inquit, τα ἐκ φυσεως ἀναγκαια, in quibus nihil Si 0ni vel mali, non 80lent appellare aκὰ καὶ ἀγαθὰ sed simpliciter τὰ ἀναγκαια ' Quam rationem

n0 probo. Nonne enim eorum, quae natura necesSaria Sunt, etiam veteres alia occulte alia palam agebant, prout mala aut bona ea esse sentiebant Tamen ne ego quidem verba retinuerim. Ita enim ut posita sunt, n0tio boni et mali tantum eis, quae natura necessaria Sunt, coniungitur neque ad ἐπιτηδευμαι resertur Sed etiam negotia 3 ut bona aut mala esse quis negat Itaque verba κακῶν καὶ ἀγαθῶν,

14쪽

- 12 cum non ad utramque notionem pectent, auct0ritate codicum a FiBarb. Abb inducenda sunt. Additamentum autem a margine inversus irrepsisse indicat codexis, qui id in margine servarit. - 143 10 enunciatum scriptum videmus: λεγει - o AMλενς

ην γὰρ ποεντιος, quae primum in editione uricensi absunt Aeschisnem non dixisSe, qu0d, Si adieciSSet in pSum cecidisset, quod paucis versibus ante in adVersario coniecisset, Venditare eos doctrinam - των δικαστων ἀνηκοων παιδείας οντων g 141), amakerus in Mnemosyn. Vol. VII p. 458 recte monuit. Ac mihi quidem videntur ea in margine addita et negligentia in verba illata esse. Utrum autem aut ario p0Si επαγγειλασθαι aut τον Πάτροκλον 08 ἀπάξειν an neutrum t0llendum sit, in extrema disputatione quaeram. Hi sunt l0ci, quibus in genere ab salsa adscripta esse liquet. Ne autem iniqui simus, addere mihi liceat locum, ubi certum est genus ab recte exhibere, quod F sals omittit. - 17 Aeschines causas affert, cur leges bene Se habeant; λι, inquit, τον μεν

χάριτος ουτ εχθρας Libri Barb. Abb. υτε χάριτος male praetermiserunt, cum in numero cauSarum, e quibus leges bonae existunt, illa, quod lege n0 pr0pter gratiam conStituuntur, gravissima it. Iam additamenta primae orationis c0lligendi finem facio, cum nihil disputare propositum Sit, quin per sententiarum rationes diiudicari possit. Hoc unum adiicere velim, genus a primum pronomina multis locis Solum exhibere, quae res, quamquam illa pronomina neque Sententiarum nexum turbant et aliquo modo defendi possunt, tamen ob id ipSum, quod saepetiumero inveniuntur et quod et g 134 αντον et αντον in F non recte addita esse supra Vidimus, nos m0Vet, ut putemus in pronominibus amdendis generi aFidem habendam n0 esse. Exempla autem assero haec: g 20 πρεσβευσάτω οντος iam 9n Barb. ADD. - 65: τίς γαρ υμ- οντος ος α FBarb. Abb., μων ος ιδ Bakerus),

βουλευειν D ii Barb. ADD. εν ημῖν α. - 127 και περιτων κτημάτων iam RVVat. Barb. Abb. Quoniam de prima Aeschinis oratione Satis dictum est, ad ammtamenta secundae rati0nis c0nquirenda transe ac primum ubdem, ut in illa, ad ea, quae omne libri tradunt. - verba leguntur: ως ων χριστείδης ὁ τάξας φορον τοις Ελλησιν δίκαιος επικαλουμενος misi in 'rat Laur. IOP. ως ἰν Ἀριστείδης o και, τους φορους ada τοις Ελλ ησιν δικαιος επικαλουμενος in ceteris. Cobetus de arte interpretandi p. 141), quem C. Scheibius Jalin Annali. 0l. 68 p. 155 Sequitur, et o τους ορον τάξας τοις Ελλησιν et o δίκαιος ἐπικαλουμενος deleri vult. Rectius Schullatus mihi videtur tantum o τοις Ελλησιν omisisse. Nam cur Mistbde hac re designetur,40 l0co nihil est causae. Accedit quod particula καὶ in libro, adiecta additamentum indicatur. Itaque haec verba ex or. III 458 adscripta SSe apparet. Contra Verbis δίκαιος ἐπικαλουμενος proxime Aristides Dem0Stheni opp0nitur, qui

15쪽

Wei Gerus autem eadem verba tollit et h0 loco servat ut videtur, qu0 supra librarii codd. erit Ii s alio ordine usi sunt. Sed g 32 non minus bene quam is Aeschines verba addidit, ut Athenienses scirent, de quo Amynta loqueretur nomen enim Amyntae in Macedonia compluribus hominibus erat, ut duci Alexandri Magni et illi homini, qui Darium regem c0ntra Alexandrum adiuvit; autem 33 de eadem re eiusdem Amyntae ac gra dicitur, ut verba

repetere supervacaneum sit. Additamentum 4 32 esse manifestum est. - 41 iam Augerus ιν φαονικος καὶ ante δεινος λεγειν recte

delevit, qu0 de memoria Philippi infra demum g 52 sermo fit. A Iiquis autem verba adscripsit, cum gra legisset: ως τὴν Φιιππος

Φιλιππος ειποι. - Amyntor Aeschini testatur: ετ ταν e

αττω Amyntori), εἰ δω τι γραμματε επι ηφίσασθαι τοῖς προέδροις. Primum non επιφη νίσασθαι pr0edrorum SSe, Sed επιφηνίσαι, deinde scribae et proedris rogationem tradere idem esse, in Sauppi Epist. crit ad God Herm. p. 126 Sq. tam accurate demonstrata Sunt, ut Π0n habeam, qu0d addam. Itaque ψ eas ιι ατε editores huius aetatis recte miserunt Librarius hoc gl0ssemate videtur indicare voluisse, id quod Verum est, τοῖς προεδροις δουναι idem SSe ac Tila γραμματεῖ in 64. Casu autem hanc vocem verbis eschinis incidisse ideo SuSpicor, quod Structuram Verb0rum turbat. - Sub finem k 960rator εμοι , inquit, y ἐνεξν λεγειν αρμοττει), αναλαβοντι την ἀρχνντου oro ἀπ τῆς πορείας τῆς ἐπὶ τοῖς ρκovς. 0dices addunt καὶ τῆς πρεσβείας, qu0d BeiseruS, cum η ἐπὶ τους ορκον πορεία illam ipsam legationem, de qua agitur, Significet, primu recte eiecit, nam quod Schullgius Vitium, cum της κατα τὴν ἐπὶ τους ορκους πρεσβείαν Scribit, corrigere studet, mutatio est vi0lentior. Etiam hanc interpretationem ex pri0ribus Verbis notioni τῆς πορείας λὶς ἐπὶ τους ορκον adscriptam aliquis particula καὶ cum verbis Aeschinis coniunxit. - 104 nunciatum exstat: εἰ μεν οἶν γηγεῖθ' ὁ γημος αντε καλως χειν ἐξενεγκεῖν μετὰ παρρησίας ἐν τί φηφίσματι προς Φίλιππον Θηβαίων με περιελεῖν τὴν βριν, Βοιωτων δ' ἀναστι - τα τείχη, ταντ αν ἰξίωσεν ἐν τῆ φηνίσματι. Speciem ineptae aut0

l0giae, quae inest verbis ἐν τῶ φηνίσματι p0stia kησίας, delendam esse Marriando assentior et suspic0 quempiam hoc additamento indicare v0hiisse a ησίαν, quam Graeci vocant, id ipsum fuisse, si Athenienses, quae petiissent, decreto constituissent. Cum additamentum nimis ineptum Sit l0cum n0 c0BSilio c0rruptum SSe, sed vocem in margine interpretandi causa exstitisse liquet. - 156 orator iudices admonet, quibus artibus Demosthenes ad commovendos animos audientium ut 80leat. Quae artes in codicibus n0minantur

τεχνα των λογων. Sed 'patet 0 de verborum solorum artibus hoc loco Aeschinem c0gitare, cum eas ita Xplicet: ως ἐπιδακρυσας καὶ την Ελλάδα κατοδυράι ενος at arvρον To κωμικὸν υποκριτ προσεπa νεως ταυθ' ποθεις ἐπεῖπεν ἐντεινάμενος ταυτην τὴν ξειαν καὶ ἀνοσιον φωνῆν κτλ. Itaque aliquis id videtur addidisse reminiscens Verborum or I 117 ο τα των λογων τεχνας κατεπaγγελλομενος τους νεον διδάσκειν. - 169 Aeschines causas

affert, cur p08 pugnam apud ammas factam Athenis c0ronatus

sit. Quas codices ita exhibent: ab τε νίκην τῆς πολεως ἀπαγγείλας καὶ Πιεενίδου του τῆς Πανδιονίδος actuρχον καὶ συμπρεσβευσαντος Ero rρατοπεδε μοι δευρὶ καὶ τα τα m. rei quis περὶ τον γε- νοιιενον κίνδυνον, οἷος τὶν παγγείλαντος. articulam a post δευρὶ

delendam esse qui eSt, qui neget, p0Stquam verba Sauppi legit, qui pist crit ad 90d Herm. p. 128 . altera inquit, URUS non haec erat, quod emenide et cum Aeschine Athenas seni et rem, quo modo geSta SSet enarraVit, Sed quod emenides, qui tribus Pandi0nidis taxiarchus fuit et cum Aeschine Athenas venerat, rem enarraVit. Vocula app0Sita est, quod structura non intelligebatur. Idem dicendum est de particula καὶ ς 177 Verbis του εν ῆς δημοκρατίας κτλ. praep0Sita. Quam si cum codicibus et ensetero retinemus, primum Verba 177 et g 178 artissime coniunguntur,

quamquam g 17 alia res tractatur, alia k 178; in illa enim imiuriae, quas rei publicae homines mali intulerant, enumerantur, in hac autem, quas Aeschini inferi v0lunt. Deinde particula καὶ ap-p0Sit Verba: το μεν τῆς δημοκρατίας νομ' o τοῖς et θεσιν, ἀλλὰ τῆ

quae ad publica res Spectant, privatis Aeschinis annectuntur. Ne igitur dubitaveris Stilum Vertere. Haec sunt additamenta ab omnibus libris tradita; sequuntur

16쪽

ea, quae in Singulis generibus codicum aut in altera parte generum insunt. Quattuor autem genera in hac oratione intemoscuntur, cum ad ali et a duo accedant, quae litteris D et i signo. Ac primo loco de additamentis disputabo, quae singula genera exhibent, deinde de eis, quae binis aut ternis generibus communia sunt. Atque abditamenta, quae in S0lo genere F' exstarent, Xquirere, frustra Studui, cum omnia, quae codices eius plura quam ceteri tradiderunt, defendi p0ssint. Ergo statim ad genus ab transeo. - 178 in

eo legitur καὶ τον - λων λόγων κυριον τα των ργων προσδοκίας απαιτονω, quo nunciat orat0 levia Verba gravioribus factis op-Ρ0nere Vult haec autem ratio pervertitur et contra Aeschines iactat artem dicendi voce λων adscripta. Itaque, cum codices D A A Baris. ων λογιον, codex, των λων, ceteri 60 ολων λογων exhibeant, in archetypo non recte videtur scriptum fuiSSe τῶν λων et emondandi causa appositum esse λογων, quo librarius generis ab in errorem inductus utrumque recepit. - Nequaquam intelligitur, quid g 182 substantivum ευεργεrd 0st Verba δεδοταιτο συι ι τψ κινδυνω positum ibi Velit, et prorsus haec notio a sententiis huius capitis abhorret, ut eam casu ex aliquo gloSSemate in hunc locum quasi influxisse mihi persuasum sit. Sed iam in archetypo additamentum vel superscriptum vel adseriptum fuisse inde apparet, quod codices e D A ευεργετη, uis, Vat. αur. κινδυνε ευεργετηὶ ceteri κινδυνε Xhibent. Sequuntur additamenta generis D. - 14 in libris

Stat καὶ το τελευταῖον κεφάλαιον πονε vrει, in libro e καὶ τὸ τελευταῖον arro φευγε κεφάλαιον. - κενά aιον adverbii το τελευταῖον

interpretandi causa appositum fuisse et, cum in Structuram non receptum sit, negligentia in verba illatum esse, nemo non intelligit. - 133 codex e tradidit: φη ναται πων δ' μων παραλυναι Προξενου καὶ τί στρατηγώ τους Φωκεας ταντα τα χωρια κτλ. Sed r0Xenus ipse imperator erat et ei soli Phocii loca illa munita concedere ab Atheniensibus iussi sunt, ut Verba, quae Sequuntur, d0cent: ἀντὶ του παραδουναι τα χωρια Προξενω. Nec minus abSurdum est quod scriba codicis I scripsit: καὶ τους rρατηγοvς SuSpic0r,' Quamquam etiam in hac oratione, utrum prior an posterior manus cod. Fmelior sit, quaesiturus sum, tamen, quod ratio, quae inter eas intercedit, ad cognoscendum difficilior est, id differamus, dum omnia huius orationis additamenta collegerimus.

17 quempiam dativo τῆ στρατηγε 0men Προξενυ definiri non inte, lexisse et particulam καὶ deesse putarisse. Quam stultitiam etsi mente vix concipimus, tamen Simile exemplum o inveniemus. Plures loci interp0lati sunt in genere . - in libro exstat: ξελιπον δε ε όνησον ν ηφων οἱ πολῖται, την ουσαν μολογημενω 'A ναίων. Quid h0 est: ζῆν Reliqueruntne Athenienses Chers0nesum, ut viverent Imm0, Si quidem tale quid dicere velis, ne vitam amitterent. Noluit is, qui addidit, haud dubie scribere ως ξενην. - 112 post σπογγιας in c0dice i additum est ἰμαι, quod fortasse quispiam, ut saepe sit, in coniectura arae facta scripsit, cum enunciatum Dy ς 1τηι ιονικὸς c0pula ει quae χἀ FnD ἐς ABarb. abest, missa - εγκώμι' εἶναι praep0nendum SSe putaret enunciat οὐδ ως δεινὸς - ειναι Verbum in orati0nem 1 repsissen0 potest nisi negligentia' g 147 Aeschines de vita patris cum alia narrat tum eum αριστενειν δ' εν τοῖς κινδυνοις. 0dec infinitivum εἰληφεναι addit, quem, cum nullo m0d ferri 08Sit, casu in verba se insinuavisse patet, p08tquam aliquis app0Suit, ut ἐν τοι κινδυνοι explicaret, quod id in Suscipiendis periculis imbscare et pro ν τῶ κινδυνον ειλη νεναι dictum Sse putavit, ita ut Graeci κακά, πληγάς, θάνατον λαμβάνειν dicunt. - Ιnde 4 172 usque ada 178 orator de rebus Atheniensium, quae inter bella ersarum et suam aetatem gestae sunt, loquitur et g 17 σννταραχ'εντες,

inquit, y πο τινων καὶ καταστάντες προς Aaκεδαιμονίους εἰς πολεμον, πολλὰ καὶ παθοντες κακὰ καὶ ποι μαντες σπονδὰς πεντη-κonαετεις ποιησάμεεθα. In libro, post πό τινων verba accedunt καὶ πεισθεν τες. Sed si eschines ita dixisset, de quanam re Atheniensibus persuasum esset, addidiSSet, neque καὶ καταστάντες πρὸς Λακεδαιμονίους, Sed καταστηται πρὸς Λακεδαιμονίους perrexiSSet.

Partiespium ex 175 πεισθεντες καταστηται aut g 176 πεισθε τες υπ' 1ργείων Sumptum est. Consulto autem cum Verbis id c0niunctum esse particula καὶ h0 l0c non indicatur, cum is, qui addidit, et πεισθεντες et καὶ πεισθεντες in margine SeripSisSe 08Sit, unde alia manu in Verba influeret. Additamentis, quae in singulis e0dicum generibus exstant, iam omnibus collectis, ea Videamus, quae in binis aut ternis generibus exStant et cum nullum, qu0 80lis generibus re et assi aut rebet in aut emetri commune sit, invenerim, primo l0c unum iner0, qu0dinabet scriptum est. - 180 Aeschines iudices orat atque 2

17쪽

- 18 obsecrat, ut se servent neve tradant, λογογράφοι κα Σκεθη, hoe est Demostheni Libri praeter a e latis Barb. κακλοντι addunt, quod unus enselerus retinuit. Sed orator, qui iudices monet, ut caveant Demosthenem, eis Vocibus eum den0tat, quibus ipsis notio mali 0ntinetum Nam l0g0ra apes theniensibus odio

recte interpretetur, et Scythae, quamquam h0 loco etiam de stirpe Demosthenis cogitatu , servi publici erant, ad insectand0s et e plend0 malefic0 empti, qui primum, quoniam Serri, deinde, quod truculenti erant, Athenis male audiebant. Itaque a Vocabulis oro- γράφος et Σκυθης notio mali, quae cum eis tamquam coaluit, additamento κακι οντι, ut ita dicam, divellitur. Quare verba interpretandi causa apposita SSe cenSe0. Sequuntur duo additamenta generum F et D. - 145

orator accurate exponit, quid inter famam et συκοφαντιαν, quam Graeci 0cant, intersit φήμη, inquit, μεν εστιν, ταν το πλοος ων πολιτω αυτοματο ε ιιηδει ua προφάσεως θ τιν' οὐ γεγενημενην πραξιν συκοφαντία δ εστιν, ταν προς τους πολλον εἶς ἀντρ αδεωνεμβαλιο εν τε ταις εκκλησίαις πάσαις προς τε την βουλv διαβάλλη τινά Fama igitur, quae Sua sponte naScitur, Syc0phantiae p90-nitur, quae fit, si quis quem apud p0pulum aut Senatum calumniatur. Nihil igitur alteri eum altera commune est, quod eschines ipse Verbi dicit: φήμη ιεν Ia ου κοινωνει διαβολῆ, διαβολη δ ἀδελφόν

ἐστι καὶ συκοφαντια. amen libri et r. F pergunt καὶτ με φημὴ δημοσί θυο1ιεν ως ε λ τῆ δε φημη των συκοφαντως κακοtργων δημοσιg. προβολὰς ποιονμεθα. Quin p08terius D piisse delendum Sit, n0 dubium est, nec minus certum est locum e0nsulto corruptum Sse, cum particula δε quae in ceteris libris inter των

et συκοφαντων exstat, in his inter τῆ et φημο interposita sit. Repetita autem est illa vox ab aliquo, qui genetiVum των συκοφαντων ex superiore dativo τῆ φήμη pendere0pinatus est. - 156 post Verba προς τους νεον in libris in Dia Zor et r. F illud των λογων repetitum est, qu0d in superiore Versu iam in archetypo amditum fuisse supra p. 16 vidimus. am absurdum mendum tantum negligentia nascitur. - Quamquam g 17 Aeschines et τριακοσίους

Σκυθας πριψιεθα et τριακοσίους τοξοτας Σκυθας πριάμεθα dicere τοξοτας τριακοσίους Σκυθας, tamen omne codices praeter men A

nomen Σκυθαι Voce τοξora interpretantiu ; itaque aut ex Andocidis loco aut ex scholiis verbum in versum illatum est. Sed antequam pergam, unum l0cum g0mmemorare liceat, quem Silentio praeterire nolim, cum in manu seeunda codicis aesti, manda non parvi sit m0menti. - enim 163 Aeschines crimen Demosthenis, qui eum victoriam a Philippo de hociis reportatam cum Maced0nibus Blebravisse in accusatione dixerat, pr0pul Sat, cum Se qu0 patria inc0lumi paeana cum ceteris concinuisset, dicit pie feciSSe, 0 iniuste, quod eo in honore habuisset deum neque Atheniense ign0minia affecisset. ergit: πειτ' r. μεν διὰ ταυτ' ἀνηλεητος τις ειμὶ ἄνθρωπος συ δ ευμβης ὁ των συσπονδων iis: ὁμοσπονδιοι καὶ συσσίτων addiderunt ἐν QTat Laur. Barb. et Sec. F κατηγορος Schuligitis Verba καὶ συσσίτων recepit, ut Videtur, qu0 in Vatican exstant ceteri huius mem0riae edit0res omiserunt, cum a plurimis odicibus absint. Sed cur ea salsa esse constet, non intelligo; itaque certe dici nequit secunda manus hoc loco aliquid n0n recte addidisse, atque ego quidem pulmerim Giectivum ab iis, qui id idem ac συσπονδων significare pinabantur, ex altera parte librorum Sublatum esse. Denique restat, ut de eis logis, ubi in ternis generibus idem additur, disseram. Sed tantum, quae generibus re et F et communia Sunt, inveniuntur, ut unum genus in mi Serit, quae cetera genera tria exhibent. - 14 in codicibus praeter

ἐπὶ την γραφην επιγραφάμενοι καὶ τίμηse επεθηκαν sh επεθηκεν) ἐπεθηκαν m. DI A Maro τάλανια. Editores Verbum ἐπεθηκαν recte eiecerunt, cum actorum sit τίμημα ἐπιγράφεσθαι, iudici ἐπιθεῖναι, ut primus remius m0nuit. Adscripsit aliquis, qui, unde Verba καὶ τίμημ' κατον ταλαντα penderent, non intellexit. - 74

Aeschines dicit factiosos illos oratores de ing0lumitate rei publicae

ne incepisse quidem loqui, sed iussisse Athenienses vestibulum arcis intueri et reminisci της ἐν Σαλαμινι προς το Περσην ναυμαχίας καὶ

των τάφων καὶ και omnes praeter v των προγονων καὶ των τροπαίων. Non dubium est, quin particula a p0S των τάφων delenda sit, ut των προγονων a genetivo των τανων pendeat, neque

enim primum aequales Aeschinis, si pugnae Salaminiae et tropae0rum reminiscebantur, de maioribus non cogitare p0tuerunt, deinde quis

18쪽

addunt, quod unus enselerus retinuit. Sed orator, qui iudices monet, ut caveant Demosthenem, eis Vocibus emi denotat, quibus ipsis notio mali continetiu . Nam logographi Atheniensibus odio erant, ut eholiasta Vocem Verbi οἷον φιλοδίκου καὶ κακοπραγιιονι recte interpretetur, et Scythae, quamquam hoc l0co etiam de stirpe Dem0sthenis c0gitatum servi publici erant, ad insectandos et piendos maleficos empti, qui primum, quoniam Serri, deinde, quod truculenti erant, Athenis male audiebant. Itaque a vocabulis λoyo- γράφος et Σκυθης notio mali, quae cum eis tamquam coaluit, additamento κακή οντι, ut ita dicam, divellitur. Quare verba interpretandi causa apposita SSe cenSeo. Sequuntur duo additamenta generum a et D. - 145 orator accurate exponit, quid inter famam et συκοφαντιαν, quam Graeci Vocant, intersit: aistri, inquit, μεεν ἐστιν, ταν τὸ πλῆθος των

ἐμβαλων ν τε ταῖς εκκλησίαις πάσαις προς τε τὴν βουλαμ διαβάλλη τινά Fama igitur, quae sua sponte BaScitur, Syc0phantiae sp0nitur, quae fit, si quis quem apud populum aut Senatum calumniatur. Nihil igitur alteri cum altera c0mmune est, qu0 Aeschines ipse Verbis dicit: pa ιιχ μεν ra ου κοινωνει διαβολῆ, διαβολη δ ἀδελφονεστι καὶ συκοφαντια Tamen libri et r. F pergunt καὶ το μεν φήμη δημοσι δ νοιιεν ως θεῆ τ δε φήμη των συκοφαντων ως κακοtργων δ' isto; δ προβολὰς ποιοτμεθα. Quin p0Sterius 8 Ud delendum sit, n0 dubium est, nec minus certum est locum consulto c0rruptum SSe, cum particula δε quae in ceteris libris inter των et συκοφαντων exstat, in his inter τῆ et uti interposita sit. Repetita autem est illa vox ab aliquo, qui genetivum τῶν συκοφαντ-

ex Superi0re datiVo τῆ φημὴ pendere0pinatus est. - 156 0st Verba προς τους seu in libris in Dia Flor et r. F illud τῶν λογαρ repetitum est, qu0d in Superi0re Versu iam in archetypo amditum fuisse supra p. 16 vidimus. Tam absurdum mendum tantum negligentia nascitur. - Quamquam g 17 Aeschines et τριακοσίους

Σκυθας πριψιεθα et τριακοσίους τοξοτας Σκυθας ἐπριάμεθα dicere

potuit, ut est in And0c. r. Im 5 Hor et r. F τοξοτας falso

nomen Σκυθαι Voce τοξοιαι interpretantiu ; itaque aut ex Andocidis loco aut ex scholiis Verbum in versum illatum St. Sed antequam pergam, unum locum commemorare liceat, quem Silentio praeterire nolim, cum in manu secunda odicis F est,

manda n0 parvi sit momenti. - enim 163 Aeschines crimen Dem0Sthenis, qui eum victoriam a Philippo de hostiis rep0rtatam cum Maced0nibus celebravisse in accusatione dixerat, pr0putSat, cum Se qu0 patria incolumi paeana cum ceteris concinuisset, digit pie feciSSe, 0 iniuste, quod eo in honore habuisset deum neque Athe

detur, qu0 in Vaticano exstant ceteri huius memoriae edit0res 0miserunt, cum a lita mi codicibus absint. Sed cur ea salsa esse constet, non intelligo; itaque certe dici nequit secunda manus hoc loco aliquid n0 recte addidisse, atque ego quidem pulmerim Giectivum ab iis, qui id idem ac συσπονδων significare pinabantur, ex altera parte librorum Sublatum SSe. Denique restat, ut de eis locis, ubi in ternis generibus idem additur, disseram. Sed tantum, quae generibus ab et I et communia Sunt, inveniuntur, ut unum genus e omiSerit, quae cetera genera tria exhibent. - 14 in codicibus praeter

θεῖναι, ut primus remius monuit. Adscripsit aliquis, qui, unde Verba καὶ τιμη* κατον ταλαντα penderent, non intellexit. - 74

Aeschines dicit factiosos illos oratores de ine0lumitate rei publicae ne incepisse quidem l0qui, sed iussisse Athenienses vestibulum arcis

intueri et reminisci της ν Σαλαμῖνι προς το Περσην ναυμαχιας καὶ των τάφων καὶ και omne praeter N των προγονων καὶ των τροπαιων. 0 dubium est, quin particula a p0S των τάφων delenda Sit, ut των προγονων a genetiV των τάφων pendent, neque enim primum aequales Aeschinis, si pugnae Salaminiae et tr0paeorum reminiscebantur, de maioribus non cogitare potuerunt, deinde quis Φ

19쪽

- 20 in numeratione hoc ordine utitur: Mi ναυμαχίας καὶ τῶν τροπαιων itaque quispiam, qui structuram verborum non intellexit, particulam καὶ sciens interpoSuit. Cum plura quam attuli additamenta, de quibus per sententiarum rati0nes dubitari nequeat, in oratione Secunda B0n XStent, iam, qu0d 0llicitus eram, abs0lvam, ut, utra manus c0dici 'praeStet, quaeram. Ac primum quidem multi l0ci Sunt, ubi Sec manu est,

c0mp0situm cum participio μείνας 0m etiam e ); deinde sec. manus duobus 10eis: g 145 το φῆμιὴ et g 156 των λογων, ut Supra Vidimus, quae pri0 addiderat, recte delevit. Tantum g 17 accusativum τοξοι a falso mihi videtur addidisse. Itaque hoc uno loco

excepto Secunda manu prior meli 0 est. Quoniam, quae de secunda ratione proferenda erant, c0mmentatus sum, reliquum est, ut de tertia disseram. Ac primo l0c0 etiam in hac parte additamenta, quae omnibus c0dicibus communia I sunt, colligam. - 27 Aeschines de scito l0quitur, quod Dem0sthenes de muris reficiendis fecerat et πέταξεν Demosthenes), inquit, ἐν τῆ ναὶ νίσματι ἔκαπο των φυλων λεσθαι τους επιμυελησομένους τῶν εργων ἐπὶ τα τείχη καὶ ταμίας κτλ. Verba επὶ τα τείχη Aeschinis eSSe nequeunt. Ea enim, Si retinentur, neceSSe S cum Verbo ἔλεσθαι coniungi, ita ut ἐπὶ τα τείχη munus significet, ad quod amministrandum cives creantur. Sed hoc iam continetur Verbis τους ἐπιμελησομενον των ργων, ut bis idem dicatur. Itaque additamentum est Weidnerus autem, quamquam ad verba eiicienda satis propenSus St, haec eo Servare Studet, ut pro ἐπὶ Scribat περὶ

Sed et huic coniecturae et eis, quae codices tradiderunt, gramma lticae leges repugnant, quibus fieri non potest, ut talis notio priori SubStantivo, articulo eius n0 repetito, addaturi atque etiam ipse

των περὶ τα τείχη. f. talib. dilat. r0tag. 343 4 131 sed m), Franke Demosth Phil. I, 3, Maeigner in I, 9μ. Sed neque in his exemplis neque in eis, quae edit0re illi permulta adscripserunt, substantivo adiungitur substantivum cum praep0Siti0ne, sed tantum genetivus. At, ut h0 addam, ruegerus in arte grammatica 50, 8, 15 loc0s 0ntulit, ubi praep0Siti cum Substantivo, nullo articulo interposito, ad substantivum pertinet. Tamen ne id quidem hunc l0cum των ργων περὶ τα τείχη probat, qu0 in illis exemplis articulus etiam ei substantivo abest, cui praepositio cum Substantivo c0niunctum est. Itaque illud ἐπὶ τα τείχη aliquem app0SutSSe put0, ut Aeschinem n0tione των ρrtio maxime moenia intelligere doceret, cum g 14 Verba et ειχοποιος ἐπιστατης του μεγίσιον των ργων legiSSet. - 4 de lege agitur, quae exteram cor0nam, niSi 0pulu Sci Verit,

videt Quare eiskius et Schullgius deteri0res libros sequuntur et

pro στεφανουνζων Scribunt στεφάνων. Sed quod hiralis στεφάνων, ut Frankius ais Annali. Vol. 93 p. 605 recte monet, hoc loco p0ni nullo modo potest, potius alterutrum participiorum inducamus et, cum των στε Iaνοννιων difficilius quam vi τοῖς στεφανουσιν intelligatur, liquem hoc illi interpretandi causa adscripsisse pro certo habeamus. - 60 esehines de is, qua Demosthenes indo a bello

cum Philippo de Amphip0li gest usque ad pacem Phil0gratis geSserit,l0qui ita incipit: ἐὰν ario ὁ τῆς ἀληθείας λογισμος ἐγκαταλαμβάνητον Λημοσθενην πλείω εεν γεγραφοτα φηφίσματα Φιλοκράτους περὶ

νης κεκολακευκόλα Φίλιππον καὶ τους παρ' ἐκείνου πρέσβεις codices Des καὶ ου ἀναμείναντα τους πρέσβεις - καὶ τους παρ' ἐκηλου πρέσβεις Ου παραμείναντα - καὶ τους παρ' ἐκεινον πρέσβεις υκ ἀπαμείναντα ceteri καὶ τους παρ' ἐκείνου πρέσβεις υκ ἀναμείναντα, αιτιο δε γεγονοτα et δήμι του μη μετα κοινου συνεδρων των Hλη- νων ποιήσασθa τὴν ειρήνην - δεήσομαι υμῶν μετρίαν δέησιν Verba καὶ τους παρ' 'κείνου πρέσβεις ον ἀναμείναντα

20쪽

- 23 vel quae similia singuli libri exhibent corrupta esse sententiarum ratio demonstrat. Nam primum non Philippi sed Graecorum legatos a Demosthene non exspectatos esse eschinem dicere Velle, cum ex aliis locis cognoscimus tum e verbis g63 επαφε Demosthenes)

πομφ-ες παρακαλουντες επὶ Φίλιππον et g 67: να, φησίν Demosthenes), εαν et δη παρωσιν οἱ του Φιλίππου πρεσβεις, βουλευσηται ὁ γῆμος ὁ τάχιστα περὶ των προς Φίλιππον, τοῖς ουπω παρουσι πρεσβεσι προκαταλαμβάνων τὴν εκκλησίαν κτλ. Optime igitur primo obtutu codices ridentur exhibere: καὶ ου ἀναμείναντα τους πρεσβεις Graecorum Videlicet. Neque tamen ita scripserim, nam id, quod ea ipsa Sententia SubSequitur VerbiS: αἴτιον δε γεγον- τψδημε του μη μετα κοινον συνεδρίον τι- Ἐλλήνων ποιήσασθαι τὴν

ειρήνην, in genere in ex arbitrio correctum esse perspicuum facit. Itaque verum iam . Wolfius invenit, qui primus καὶ τους παρ' εκείνου πρεσβεις c0niecit, ita ut accuSativus ad κεκολακευκοτα peditineat. Demosthenem enim etiam legatos Philippi adulatum esse Aeschines narrat ἀλλὰ τοτε μονον καὶ πρωτον πρέσβεις εις προεδρίαν κάλεσε καὶ προσκεφάλαι' θηκε καὶ φοινικίδας περιεπέτασε καὶ ρια το μέρ δ hyεῖτο τοι πρέσβεσιν εἰς το θωτρον και Τ ἀστήεσαν, ἐμισθωσαι αντοις τρία ζευγη ορικὰ καὶ προυπεμφεν εἰς Θήβας Ex his eisdem, quae modo disputavimus, apparet anorum,

cum scriberet καὶ τους παj4κείνου πρέσβεις τοτ δε μετέρους πρέσβεις ον ἀναμείναντα, Vera et falsa coniunxisse Verba autem υκ ἀναμείναντα et παραμείναντα quiSpiam, qui notionem v περιμένειν τους

πρέσβεις legit es ta 58 et 4 et mem0ria tenuit, v0cabulo Ovς

πρέσβεις in errorem inductus adscripSit - Malam Sane mem0riam Atheniensium esse orator opinatus esset, si in verba paullo ante G 68 dicta τῆ γδο ιν επὶ δέκα, ut in codicibus exstant, iter Visset. - 130 orator Xpomi, quam bene civitas deorum praesidio custodita sit et exempli causa interitum mystarum affert his edibis usus: υχ ἱκανον τὶν το τοις μυστηρίοις φανεν σημεῖο φυλάξασθαι, ἡ τῶν μυστω τελευτή Infinitio φυλάξασθαι, quem abesse primus

Balterus maluit, cheibius JAn Annali. Vol. 68 p. 157 et Η miserus Mnemosyn vol. VIII p. 14 recte removerunt. Atque ille dem, qui infinitivum subiecti loco esse et τὰ σημεῖον gem

sativum, qui ab eo penderet, videtur putavisse, paullo enim obscurius dicit , quod non modo sententia verbum B0 ferret, Sed etiam id, quod appositum esset, in nominativo exstaret. amnkerus autem, qui τὸ σημειον subiectum esse et infinitivum ad amiectivum ἱκανὸν spectaret censeret, eum remorit, qu0d ridiculum SSet, quaSi malum me ipsum p0sset emere, cum tantum ali 0 m0neret, ut caVerent. Quocunque igitur modo verba comungimus, infimitos φυλάξασθαι reiiciendus est, quem aliquis, qui Verba mente parum percepit, e Superiore versu desumpsit. - 452 de Leocrate, quem Lycurgus accusaverat, Aeschines dicit: ει δε μία μονον μετέπεσενυπερωριστ' a φ ἀπίθατεν. Locum corruptum esse Schaeserus in Dem0Sth. Vit libr. V cap. V p. 201 demonstrat. Quisqui emmi tali causa, qualis Leocratis fuit, capitis damnabatur, extra Atticam Sepeliebatur, ut hoc loco notione ἀποθανεῖν notio περορίζειν iam c0ntineatur neque altera sine altera cogitari p0ssit. Nec minus salSum St, quod arpocratio, quem enselerus sequitur, tradidit: καὶ ἀπέθανεν, cum ei, qui morte multati erant, necarentur, Priusquam extra fines p0rtabantur. Itaque verbum ἀποθανειν ab aliquo, qui περορίζειν interpretari voluit, appositum est et in Verba caSuirrepsit. - 257 0l0nem fuisse legimus τὸν καλλίστοις νομοις

κοσμήσαντα την δημοκρατίαν, ἄνδρα φιλόσοφον καὶ νομοθέτην ura θον.

Hamakerus Mnemosyn vol. VII p. 452 et Schullgius praefat. p. X et ἄνδρα φιλόσοφον et καὶ νομοθλην racto t0llenda esse putant;

atque hoc quidem καὶ otioθgτην dracto et ipse abesse Velim, qu0didem S atque τὸν καλλίστοις νομοις κοσμησαντα TV δημοκρατίαν. Sed cur ἄνδρα φιλόσοφον deleatur, causam non ide0, neque eminquod Ham erus sentit, phil0sophiam a viro in causis et in re publica Versato alienam esse probo; immo idem ille Sol0n, cum, ut bellum Cirrhaeis et Cragalidis inferrent, Amphicty0nibus suaderet, cum igitur

in re publica versaretur, g 108 περὶ ποίησιν καὶ φιλοσοφίαν διατετριφως nominatur. Ac ne id quidem Schullgius recte censuisse mihi videtur, additamentum ex g 108 sumptum esse, nam si qui de e010c cogitarisset, certe etiam ποιητο adscripsisset; sed alicui V0cem νομοθέτης, quam cum nomine Solonis sexcenties iungi vidit, etiam hoc loco p0nere in mentem VeniSSe Himerim. Plures purios loc0s archetypi ex hac oratione consere n0n ausim, ne, quae dubia sunt, tractem itaque transeo ad additamenta Singul0rum codicum generum, quae in hac oratione, cum c0die i