장음표시 사용
21쪽
ea n0 contineatur, tantum tria sunt ac primum quidem, quae in genere αF 0ssenda sint, quaeramus. - 67 libris caFnu Barb. haec tradita sunt: πνα, νγ da παρῶσιν οἱ του Φιλίππου πρέσβεις, βουλευσηται ὁ δῆμος si τὰχuna περὶ των προς GDππ- πρέσβεων. Sed populus Atheniensium non de legatis Philippi deliberaturus erat, sed de eis, quae legati Philippi nunciarent. Certe, si illud eschines dicere volitisset, περὶ ῶν dixisset substant, Vum πρεσβεων igitur delendum est Mendum autem negligentia videtur factum esse, cum librarius paullo ante οἱ του λίππου πρεσβεις legisset. - 206 in codicibus e iam Barb inter verba νπερ λὶς πολεως et περὶ τῆς ταξεως panicula καὶ interp0Sita est, cum librarius sententiam negligeret et tales duas eiusdem generis noti0ne grammaticas particula c0pulativa coniungendas SSe putaret. Neque enim pro patria et de dicendi ordine ut pugnent cum Demosthene, irator iudicibus suadet, sed ut patriam defendant 0, quod de dicendi ordine pugnent. Talis particula, qua Structura Verborum corrigatur, certe nunquam in margine app0Sita St, Sed Verbis nunciati, quod c0rruptum videbatur, ipsis inteXebatur. De eadem causa librarius, quod structuram se 0rum corrigere voluit, g 207 adverbio ξυι quod codices exhibent, τῆς πόλεως adiecit, nulla nexus sententiarum ratione habita; quid enim est
τοῖς ξω τῆς πολεως περιεστηκόσι λοιδορχησεται, cum de ei Serm Sit,
qui extra cancellos Stant Legerat is, qui l0cum c0rrupit, in pri0re ἔξω του παρανόs ou, quare neque hoc loco adverbium M 0himeXStare posse pinatus est et Sitatissimam notionem τῆς πόλεως
adscripsit, similiter atque in or I ut supra p. 3 vidimus, in
archetypo factum est. - De voce rit o g 139 addita infra, ubi de genere F et D l0quari diSSeram. Sequuntur ad litamenta generis ab. In fine verb0rum4 153:
ἀνά ησιν μελλουσαν γίγνεσθαι eXStat ἀπαγορευο in codice α Τπ- lorus legit ἀναγορευοντα). Videtur id casu in verba irrepsisse margine, ubi aliquis δε αγόρευσιν ad ἀνά ησιν adscripserat. -- g 183
in codicibus ει -- Lai P. Verba tradita sunt δι πολυν πόνον-ομείναντες χρόνον καὶ μεγάλους κινδυνον επὶ τ γρνμονι ποταν ἐνικων. AccuSativus χρόνον nullo modo defendi p0test et, quod Structuram Verborum turbat, casu eum in Verba irrepsisse putandum est Sed vocem n0 a librario generis ab app0Sitam
esse, sed a priore, ex genere F 0 0Scimus, quod ποτον misit et χρόνοι recepit.
Accedunt puru loci generis D. - Aeschines, Si equi,
mur libros e D , ἀποκρινουsia , inquit, ἐναντίον σοι των δικαστων, Λημόσθενες, καὶ των πολιτων καὶ των ἄλλων, σοι δὴ ζωθεν περιεστdin, κα των Ελλήνων, σοι ἐπιμελες εγονεν ἐπακοεπιν τῆςὁ τῆς κρίσεως. Atque dici non p0SSe καὶ των ἄλλων, σοι δη ξωθεν περι-εσxsem, cum Verba καὶ των Ἐλλ λυν, σοι κτλ. SubSequantur, patet.
In ceteris autem libris pro καὶ των πολιτων καὶ των ἄλλων legitur καὶ των ἄλλων πολιτων. Itaque in archetypo verisimile est ita ἄλλων Scriptum duisse: καὶ των πολιτῶν cum pron0mes ἄλλων err0re omissum adderetur Deinde vox in F et ab ita ut legebatur in Versum recepta est, librarius autem generis D consulto scilicet καὶ - των adlegit. At eidnerus cur ligat quidem etiam ἄλλων spurium esSe certum St, neque enim concedere Vult D 0hmi 0rruptum esse, Sed cur pron0men delendum sit, neque ego intelligo neque ille ostendit. -- orator acta publica Verbis effert: καλον --
μολουσιν interpositum habent ἀντιιιεταβαλλομένοις, quod participium, si eschines ita dixisset, idem Significaret atque υτομο- λουσιν, qu0 Sequitur. Quare in archetyp generis D id interpretandi causa adscriptum fuisse sumo, ita tamen ut ἀντὶ μεταβαλλο-
μενοι legeretur, quod Sch0lio οἱονεὶ stεταβάλλουσιν αυτοις
indicatur. - 124 codices e n ad ἐν ητι χρονι articulum ipfalso addiderimi, cum de hoc temp0re Aeschines antea nihil dixerit. Mendum errore librarii factum videtur. Ingredibili vero negligontia in libris DC 259 0st verba το ἐκ Μηδων χρυσίον eadem
Verba, non reSpeet Sententiarum eXU, repetita Sunt, quae paullo ante exstant: ἐπιδημήσαντ' εἰς τὴν πόλιν προξενον οντα τουδήμου των 'χθηναίων. Repetiti verbis το ἐκ Μήδων χρυσων librarium in errorem inductum SSe manifeStum est.
Porro quaeramus, quae additamenta binis codicum generibus communia sint. atque F et a generum inveni haec: - codices aca F9hinon set. Lαχεν Barb. Abb. Hor exhibent verba εἰ δη τις ἐστὶ μέτριος ἐπὶ των τὰ παράνομα γραφόνm ον ceteri praepositionem ἐπὶ quae in Sententiam non quadrat, mittunt. He
22쪽
blicis edocere conatur. Quare καί μοι, inquit, αναγνωθι, - τινος ἄρχοντος καὶ ποίου μηνος καὶ ε τίνι μερ δ καὶ ἐν ποί δ ἐκκλησίqἐχειροτονήθη Λημοσθενης τημ αρzῆν την ἐπὶ τήλθεωρικόρ. In omnibus libris praeter eum Laur addita Sunt Verba: τι μεσουντα τηναρχην γραφεν αντον στεφανουν αναγίγνωσκε ca Fh Barb. αναγινώσκετε). Id additamentum ineptum esse nemo non ridet. ει que enim Aeschines demonstrare vult Demosthenem eodem tempore, quo Ctesiph0n ad populum tulisset, ut eum c0ronaret, munere functum esSe, Sed nondum rationes rettulisSe, ut e Verbis cognoscere licet: ora δ οντως η υπευθυνος ὁ Λυχοσθμης, ορο ετος εἰσῆνεγκε τοφηφισμα ἀρχή, αρχων δε η' των τειχοποιων, ουδεTina δε πω των χων τουτων πον μῖν νδ ευθυνας δεδωκως, ταυτ et δη πειράσομαιυμα διδάσκειν. tque hoc optime demonstrari potuit, si tempus definiebatur, quo Demosthenes creatus erat, qu0niam tempus uniuscuiuSque muneris, quamdiu esset Sustinendum, constitutum erat et intra triginta dies, postquam eo abdicatum erat, rationes reposcebantur irgo Verba τι - γιγνώσκετε Sunt gl0SSema,
quod etiam codicem indicatur, qui ea in margine et pro imperativo ἀναγίγνωσκε indieativum ἀναγιγνωσκεται exhibet. Genus Vero ab indicativum ἀναγινώσκεται, qui erat in archetypo, mutavit in ἀγα- γίγνωσκε, contra genus F nihil mutavit, nisi quod errore scribendi pro ι posuit. - omnes libri praeter post verba: πραφε Βιλοκρατη ἐξεῖναι Φιλίππε δευρο κήρυκα καὶ πρεσβεις πέμπειν περι ειρήνης addiderrant καὶ συμμαχίας. Sed hilocrates ad p0pulum tulit, ut Philippo tantum de pace legatos mittendi copia daretur illud autem καὶ περὶ τρομμαχίας Demosthenes in suo scito adiecit, ut verbis demonstratur primum g 68 ἐνταυθ' τερον φ φισμα νικ Λημοσθένης, ἐν ε ράνει μη μονον περ τῆς εἰρήνης, ἀλλὰ καὶ συμμαχίας μῆς βουλενσασθαι deinde 64-65 ἐπραττετο ae
φισμα Φιλοκρατης Lξεῖναι Φιλίππω δευρο κήρυκα καὶ πρέσβεις πέμπειν περ εἰρηἴνης. BenSelerus autem, qui generibus ab et Fnimis fidit, simili modo, quo or. II Q κηρυκας defendit, ad hunc locum or. III g 62 Dota ist, inquit, de Ausdrue de Aeschines hier in aligemeine liber enen Antra des hil0krates fur es solleium gestatiet sein, Friedensunterhandiunge anguisiipsen, aus denendan aue das Bundnis here0rging. Sed quis putet eschinem,
ubi exponit, quae scita hil0crates fecerit, quae Dem0sthenes, cum demonstrare velit Demosthenem plura tulisse quam Philocratem conseras enim verba 60-61 ἐὰν auro ὁ τῆς ἀληθείας λογισμος εγκαταλαμβάνο τον Λημοσθένην πλείω μεν γεγραφότα φηφίσματα Φιλο- κρατον περι τῆς ἐξ ἀρχ ῆς ειρχὶνης καὶ συμμαχίας δεησομαι μω κτλ. - quis igitur putet Aeschinem hoc ipso locon0U0nes pacis et foederis, quae in hac re prorsus diScernendae Sunt, ita confudisse Itaque non dubito, quin verba ex g 1 huc translata sint. - 20 post verba ὁ δε δημος ὁ Ἀθηναίων ποῖ arα- φυγη, Λημοσθενες c0dice reca F9- ιυzBarb. FIor pergunt προς ποίαν συμμάχων παρασκευήν προς ποῖα χρηματα Particula tollenda est, nam Verbis προς ποίαν χρUατα non line quaesti0nes c0ntinentur quam pri0 est, Sed eae, quae pri0rem e plicent. Orta autem ea est litteram praep0Sitioni προς duplicata.
Si quis enim consilio particulam addidisset, idem etiam aliis huius locis facile fecisset.
Transeamus ad colligenda generum F et D additamenta. - 19 articulus τους ante τας πατρι- ουσίας Ἀνηλοκοτας in codicibus e Fin Barb. 0 recte adscriptus St. Nam his verbis eidem significantur, qui supra accuSati V τον τριηράρχους indicantur, ut participium praedicative dictum sit neque articulum sibi adiungat. - 13 ad nomen Θρασυβουλος in omnibus codicibus praeter - - L Laur. Ior additum St υτος στρατηγος et paullo infra g 13 post x δίων in eisdem ητωρ καὶ ουτος Haec Scholia esse tam perspicuum est, ut documenta afferre non opus Sit Nec minus certum est primum, ut simile aliquid generis F hoc loco commemorem, V0cem eiusdem g 139 ήτωρ ante Πν ανδρος in codicibus spuriam esse, deinde in omnibus codicibus δημαγωγὸς ante χρισιο φῶν. aec autem omnia a mamone, ubi in nonnullis libris exstant, negligentia in verba illata
23쪽
dices a b Sequimur, respondet mi γαρ αν κωμην ἀποστήσειας κτλ.Sed in F et D aliquid vario modo additum est Codices enim pro σου γὰρ exhibent: v Θετταλον ἀφιστάναι ν γὰρ,
sed etiam Lacedaem0nios et errhaeb0s addera debuit Videmus autem librarium cod F verba ita, ut invenit, in VerSum recepiSSe; 0luit enim is, qui ea addidit, dicere ratorem quaestione: συ γὰρ
a κ IV ἀποσιησειας eodem modo Sententiam Demosthenis negare,
ac si n0minibus gentium repetitis quaereret: v γὰρ ἄν τὰ Λακωνικὰ καὶ Θετταλον καὶ Περραιβους αποσεησειας ac ne in a quidem librarius quidquam mutavit, nisi quod infinitivo p0Si verba ε xxaλους καὶ Πε ραιβον p0sit in err0rem inductus eundem infinitivum post alterum Θετταλον scribere incepit, deinde vero in optativum deflexit ἀνι--qσειας Neque enim id, qu0 vir quidam doctissimus suspicatus est, in archetypo libri, eadem verba quae in genere inscripta fuisse et librarium syllabas άναις ου γὰρ ν ωιεην ἀπο-- transiluisse verisimile mihi videtur, quod Verba ἄν κωμην ἀποστήσειας et ea in particuli ου γὰρ Sequuntur. Contra librarius gen MVerba συ Θετταλον ἀποσι ησειας, σν γαρ ἔν κωμην ἀποστήσειας primum,
quod frigidiora erant, deinde, quod particula ἄν deerat, correrit, cum συ Θετταλον ὰ νιστάναι - γὰρ rL scripsit. - 222 post Verba περ πιῶν τριακοσιων in codicibus Barb. Ior. app0situm est νεων. Sed Dem0sthenem de trecentis illis opulentissimis legem tulisse, n0n de navibus trecentis Frankius Acti. societ graec Vol. II p. 26 et Sauppius Epist crit ad God Herm. p. 129 q. tam accurate exp0Suerunt, ut non habeam, quod addam. Itaque vocem nescio qui adscripsit, qui, cum in hac grae navibus agi videret, etiam numero ριακοσιων naves significari putaverit. Restat, ut de additamentis, quae generibus a et in communia sunt, disputemus. - 195 orator de accusatione Thrasybuli loquitur, quae Verba in c0dicibus praeter Barh. ita tradita sunt ρχῖνος γὰρ Ο ἐκ Κοίλης γράφαι παρανομων Θρασυβουλων ὀν
εἱλε κτλ. Verbum xενατον in libris a Fi Barb. omissum est;
ita enim, quae Schullgius de libro F dicit, intelligo, qui assert:
,ενα is Barb. et prior F στεφανουν est glossa in F, ut sec. in margine verbum p0suisse videatur neque ea, quae tradita erant, corrupiSSe. Atque illud τε φανον recte abesse stuppius Ep. crit. p. 128 sq. 0cuit, cum Thrasybulus ab Archin n0n, quod ad 0pulum tulisset, ut quemquam coronaret, sed qu0d aliquid ἀπροβουλευτον, qu0d Athenienses Vocant, r0gaViSSet, ceuSatu eSSet. en hoc quidem non assentior, infinitivum a quopiam adscriptum eSSe, unde penderet accusativus ενα cum hanc vocem de Thrasybulo ipSo esse intelligendam nesciret. In fine 404 in omnibus libris praeter PD. post verba τὰ δε πλεῖστα περὶ των quo- σιων ἀδικημάτων exstat λεγω, quod remius, Frankius, eidnerus retinent, edit0res Turicenses et Schullgius delent. Sed, cum rator g 20 et 404, quo ordine dixerit, paucis Verbi comprehendat, Si perSpicere ollamus, num θω in tempore praesenti recte digium sit, Verba harum g cum ordine, quo per hane rationem Aeschines locutuS St, 0mparare debemus. Ac primum quidem dicit g 203:
κημάτων λεγιο, quae par g 54-167 continetur. Atque remius verbum πω defendit, quod rator ex eo argumento paullo ante digressus sit. Sed inde a g 168 usque ad gQ 7 de eis agit, quae adversarii contradicturi sint. Deindes 177-215 praemonet iudices,
24쪽
ut caveant, atque hortatur. Tum usque ad 429, quo modo seipsum oppugnaturi sint, affert. Denique usque ad finem exponit nullam SSe cauSam, cur Ctesiphon liberetur, neque enim adiutam a Demosthene esse patriam, sed proditam. Quo igitur iure ea esse digressio dici potest, cum Aeschines ad scelera publica nunquam redeat Itaque verba τα ὁ πλεῖα περὶ τῶν laocmo ἀδικημάτων ad praeteritum tempus pertinent et λεγω inducendum est. Valde autem, ut hoc unum addam, defendendi via a eidnero inita mihi displicet, qui Praesens autem ' inquit, tempus maxime adcommodatum est, quod orator in hae extrema parte accusati0nis ira dum absoluta quodammodo H etiam nunc versari videturμ. Immo
apposuit Verbum, qui similiter lapsus atque editores illi etiam in his N Aeschinem de sceleribus publicis semosthenis agere putarit.
Postremo huius partis loco Superest, ut quaeratur, quae ratio inter priorem et alteram manum codicis F intercedat. Ac primum quidem, quae prior manus omisit et secunda recte addidit, sunt
locus, ubi secunda manus additamentim prioris delevit. Denis 1 prior manus c0dicis F cum c0d ti, qu0 neque constructio neque sententia intellecta est, inter πονηρος et πιστος particulam καὶ intemposuit, secunda manus Sustulit. Ipsa autem secunda manus nihil addidit falsi, nisi quod g 195, ut supra Vidimus, Verbum στεφανουν in margine ridetur adscripsisse. Ac ne cui, quod ultra g 110 solam 195 attuli, mirum sit, inde ab illara secundam manum perraro aliquid mutasse neque quidquam Verbis addidisse aut ex eis SuSt lisse scito. Haec in libris orationum Aeschinis spuria inesse mihi persuasumere; pauca Sane, Si comparo cum eis, quae homines docti huius aetatis elici fere iubent. Sed in hac re, maxime si quid de auctoritate
codicum ex eis concludere Volumus, cavendum St, ut tantum, quae retineri nequeunt, tollamus neve quidquam, ut Saepe recenti0res critici faciunt, hac una de causa, quod salva sententia abici possit,
qua classes additamentorum, quoad fieri p0SSit, constituuntur. Αυque in hac re nequidquam laboraveris, nisi cognoscere poteris, quomodo ei, qui singulos libros tradiderunt, in addendo versati sint, cum hac sola ratione uetoritas codicum ex additamentis p0nderari y08sit. Quare n0 intelligo, quem ad finem Schullgius praefat. p. In genera additamentorum enumeret, cum Singulorum codicum rati0nem n0 habeat. Si quis enim ex additamentis c0gnoscere v0luerit, quatenus codice aliquo fidere possimus, ei ante omnia quaerendim erit, utrum is, qui eum Xaravit, verba script0ris ut invenit ita describere an ex ingenio mutare voluerit, quoniam liber eius, qui Sciens Verba mutavit, minoris est pretii. Quare in classibus constituendis inde proficiscendum videtur, ut quaeratur, primum quaenam additamenta mera negligentia in verba illata sint, deinde quaenam consilio. Sed quamquam n0 Superest alia rati tamen haec distributio n0 omnia additamenta complectitur, quia non pauca sunt, de quibus utri classi rectius attribuantur, dubitetur Neque
Madvigius in libro adversariorum criticorum aliam rationem c0ω mendat, sed ex additamentis, quae dubia sunt, iusto plura consilio cum Verbis coniuncta Ase opinatus non satis ab erroribus sibi cavit. Conferas quaeso interpolati0nes, quae Vol. I p. 82-92 verbis scriptoris data opera adiectae esse ei videntur. Xempli gratia duos locos ex illa disputatione affero. - ag. 4 locum e Platonis rei public I p. 363 sumit, ubi si scribitur ιν δοκουντι δικαιε ιναι γίγνηται ἀπο της δοξης ἀρχαι τε και γάμοι καὶ οσαπερ Γλαυκων διῆλθεν τι ἀπο ου ευδοκιμειν οντα τω ἀδικον. In omnibus codicibus pro τ ἀδικα exstat ψ δικαιε. Id , advigius inquit, Π0 corrigendum violenter erat, Sed tollendum . Quocunque modo h0 se habet, certe, si τι δικαίου additamentum est, non constat id consulto cum verbis latonis c0niunctum esse; 0nne enim ab aliquo homine in margine adscriptum vel superscriptum fuisse et inde in verba i1 repsisse potest, ut Aeschin. r. I g 138 κακων καὶ ἀγαθων genus ab in VerSu, code autem, in margine exhibet, aut ut 0r. IIIo 195 verbum στεφανουν exstat in margine cod. F, in ceteris autem codicibus in verba orat0ris receptum est, qu0d ex eadem cauSa, csupra ψ δικαίου, quod aliquid deesse videbatur, appositum et optime ad structuram aptatum est. Atque idem de participio δοκουσης dicendum est, quod advigius p. 88 in Plutarch. vii Pyrrhi c. 22
25쪽
acc0modatum est, id consilio cum verbis coniunctum SSe 0 temere aceBSere debeamus, priusquam genera additament0rum singulis classibus attribuuntur, indicia conquirantur, quibus certum aut certe Verisimillimum est, utri classi singula additamenta adnumeranda Sint. Ac dubitari nequit, quin loci additamentis non consulto corrupti sint: I: si primo obtutu mendum err0re scribendi factum esse liquet. Π: si id, quod additum est, quo pertineat, nullo modo intelligitur, aut si eo structura turbatur. HI si voce apposita alia o declaratur aut corrigitur. Neque enim quisquam interpretationem sciens in verba quasi infercit, ut tautol0gia fiat. . IV: si eadem spuria vox in aliis codicibus inter verba invenitur, in aliis super er Sum aut in margine; - cum, quod super Versum aut in margine exstat, facile in verba scriptoris irrepat, cogitari autem nequeat quidquam e Verbi alio transferri. V si qua notio in nunciato, quia deesse Videbatur, addita iterum in margine eiusdem libri exstat, ut scholii locum teneat. Neque enim quisquam, Si additamentum prius affuisset, scholium, quo idem dicitur, adscripsisset; sin autem sch0lium prius aderat, cui eandem noti0nem in versum insinuare in mentem venit 3Ρostremo ea additamenta priori classi tribuerim, qui obus notio continetur non absona illa quidem ab instituta loci totius sententia, sed quae aliis e causis ferri nequeat neque, cur cuiquam deesse visa sit, facilem habeat explicatum Ialia enim additamenta, cum iuSta corrigendi causa non appareat, non Aeschinis Verborum reStituendorum causa adscripta esse patet, Sed aut a margine in Verba irrepsisse aut sola voli1ptate fallendi ab aliquo inter verba interposita esse. Quamquam h0c alterum factum esse cave suspiceris, nisi argumento probare p0SSis. Nam ut saepe libri ab hominibus posterioribus priorum scriptoribus aetatum Supponuntur, ita admodum raro singuli loci, si minus in poematis at in ratione, tam fraudulent modo corrumpuntur, uti hane fallendi libidinem existimare debeamus procul afuisse, nisi alia argumenta rem confirment. - 33 Talia igitur additamenta negligentia cum Verbis c0niuncta esse
I Contra librarium studio emendandi et consilio verba
script 0rum falso additament inquinavisse censeo: I si, quod structuram primo obtutu 0 perspexit, quantocius particulam aliquam ingessit idque loco intellectu tam facili, ut, si c0 dicem caute tractare Voluisset, talem voculam aut super Versum Vel in margine adscribere solitus esset aut omnino n0 ad Scrip Si S Set. II: si id, quod interpretandi causa Superscriptum Vel in margine adscriptum erat, particula adhibita cum verbis
HI si verba spuria non uno loc interposuit, sed pluribus quasi intexuit, aut Si ob ea scriptoris verba
Ubicunque autem nullum h0rum indici0rum invenitur, dubium est, utrum additamentum negligentia an c0nsilio in verba scriptoris illatum Sit. Haec igitur indicia spectantes iam e0 locos c0lligamus, qui negligentia cori upti sunt, ita tamen ut menda, in quae librarii facilius inciderunt, antecedant eis, quae difficilius fiunt. Nam ex hac norma libri in hac re aestimandi sunt. Alia ratione infra in colligendis additamentis consilio factis utemur, ubi quaerendum St, quibusnam maior, quibus min0 Vi Verbi Scriptoris illata sit.
Atque facillime aliquid bis p0nitur diti0graphia, qu0 primum fit, si litterae duplicantur, ut 0r. II g 209 in c0dicibus aca FuinisquBarb. FIor ex littera duplicata I praep0Sitioni προς aditicula morta est; deinde si verba modo scripta paullo infra repetuntur, minime cum aliqua V0 a Scriptore ips repetita librarium in errorem inducit. 0nferas r. ΙΙΙ 259, ubi librarius codicumhDI, cum in antecedentia verba επιδημησαντ' εἰς Υν ποι προ- ξετον οντα του δήμου των Ἀθηναιων illud το εκ Μηδων χρυσίον quantur, eadem post idem repetivit. Nulla autem voce fallente, sed
oculis aberrantibus repetita sunt r. II g 156 των λογων post τοῖς τεον in libris en D FIor et r. F, et r. 4 12 λογον in omnibus libris in genere autem re etiam articulus appositus est. Quamquam non ubique forma repetitae vocis mansit immutata, utor. 4 67 additamentum codicum c a Fh Βανθ πρεσβεων 3
26쪽
- 34- 35 docet, quod ex superiore n0minativo πρέσβεις ortum est. Rarius accidit, ut oculis aberrantibus etiam ex eis, quae Sequuntur, Verba petantur uero ex r. I g 75 τί χρη λεγειν etiam h0 loco in genere reb, qu0 Verba τί χρ λθειν, Τίμαρχε, τί ν εἴποις τι χρη λθειν horridiora videbantur, τί δεῖ λεγειν ξ τί- αν εἴποις scriptum est. Nec minus facile quam diti0graphia usitatae voculae in verba influunt consuetudine usus, ut or. III g 127 articulus τψinter x et ητ rasi in c0dicibus et g 19 οὐ ante τας πατρεμ οὐσίας 'νηλωκυτας in codicibus e FRDις Barb. et r. 4 12 καὶ ante φενδης in F atque eadem particula in e0dem genere r. I ante τοτ εἰσεληλυθοτ' σΩς ν. Denique etiam id, quod falsum est et Superscripto vel adscripto Verbo mendatum, facillime retineri or II g 178 verbis generis ab τῶν λων λγων Stenditur, cum, ut Supra Vidimus, falSum λων Substantivo λδεων correctum sit. - Minus facile e margine additamenta, cum librarii ea vera scriptoris verba SSe putent, in Verba errore irrepunt sed etiam in h0 genere discrimina facienda simi. Ac levissimum mendum horum est, si additamentum speciem veri habet, ut nihil offensi0nis primo obtutu aut in structura esse videatur aut in sententia. 0nferas or. I g 138, ubi n0mini Θρασυβουλος libri praeter m n a addiderunt λος στρατηγος Quod Vae ea in margine exhibet, ostendit, ut Supra Vidimus, ea non consilio inversum lata esse. tque idem de additamentis pr0ximae Descendum est, ubi primum eidem libri verba ρητωρ καὶ ουτος p0st δεδίων exhibent, librarii autem Vat. et Laur in margine adscripserunt, deinde δημαγωγος et ημωρ exstant, hoc ante Πν ανδρος in codicibus a F, sch0liis Vat. et Laur. χλωρ καὶ ουτος exhibentibus, illud in omnibus codicibus, in Vat. et Lauri scholio δημαγωγὸς διάσημος adscripto accedunt r. Π, g 180 verba κακόφ ὁντι- tivis τ λογογράφου καὶ Σκυθῖ in genere re et capposita ea enim negligentia e scholio in versum influxisse indicat simile scholion voci λογογράνου eisdem generibus c0dicum adscriptum: Io φιλοδίκου καὶ κακοπραγμονι cf. quae de indiciis supra dixi) atque eodem modo se res habet de additamento r. 173 τοξοτας, quod in codicibus praeteris en s Ior et r. F invenitur cum in compluribus eorundem codicum scholiis legatur: Σκυθας ἰοιονε τοξοτας, et r. m g 165 de Verbo πεφανουν, quod cod. in margine exhibet, ceteri in versu, et r. I g 138 de verbis
κακων καὶ παθων, quae codices praeter Barb. Abh. in VerSu 0Suerunt, g autem in margine. Speciem veri etiam r. m 252 illud ni ἀπεθανεν omnium codicum habet, quo aliqui antecedens περιοριστ' a interpretatus est. Sed interdum additamenta inVeniuntur, quae, cum in eis per se non offendatur neque in a gine indicium corruptionis exstet neque tamen, si absunt, ab ullo quidquam desiderari possit, nisi casu alicunde in verba irrepSerunt, sola libidine fallendi adiecta sunt. Quod cum putare n0 090rteat, nisi certa argumenta adsunt, maxime cum pauca horum Xemplorum exstant, talia additamenta eis, quae caS in Verba inciderunt, amnumeraVerim. Sunt autem in Aeschinis orationibus haec or. III
69 τῆ γδοι ἐπὶ δέκα in omnibus libris, or Ι,4 143 in genere αθ τὶν γαρ πουντιος, r. I in fine g 196 illa verba generis F:
εἰ ουν βουλημεσθε τους παρανομουντας ξετάζειν.
Nec minus denique verisimile est r. I in genere a verbara νομον θηκατε καινον negligentia in VerSum irrepsisse, neque enim quisquam interpretationem grammaticam Sciens verbis scriptoris inculcat. - at illo ero rarius S mendum, Si, quamquam instructura non offenditur, tamen sententia additamenti inepta esse statim cognoscitur, ut 0r. II g 104, ubi Verba ν τ ψηφίσματι in omnibus codicibus post παρρησίας in versum irrepserunt, et g 112,
ubi in codice, structura Verborum σποπιας ιμαι ὀ επαινον πο- λαμβάνων τουτον ιναι per Se 0R USa St, Sed Verbum ιμαι tollendum esse nemo non videt. Hoc l0c etiam Verba r. ma 24c0mmemoranda Sunt: τι μεσουντα την ρχην γραφεν αντον στενα-
νουν ἀναγιγνωσκεται ita enim in scholio scriptum fuisse ex codice Dc0 0Scimus, qui ea ita in margine p0suio, quae librarius generis QE cum tantum τε pro ται non recte intelligeret, per negligentiam immutata recepit, contra librarius generis is, cum ἀνaγίγνωσκε Scriberet, sciens correxit, ut infra de eis iterum nobis dicendum sit. Saepius hoc genus additamentorum ita inVevitur, ut Verbum, quod interpretandi causa alii verbo app08itum est, in nunciatum inferatur, quo tautologia sit. Quo modo or. III o in omnibus
libris genetivum των στεφανουντων interpretati ' τοῖς στεφανουσιν,
27 Verba τους πιμελησομενον των γρων interpretatio πὶ τατείχη sequitur, Dautem 5 inter articulum τοῖς et υτομολουσιν in eodicibus e D ἀντιμεταβαλλομενοι interp0situm est. Atque non modo sententia additi verbi, quamquam id ad Structuram aptatum est, .
27쪽
Grarissimum vero huius classis mendum St, cum Summam levitatem vel inscitiam indicet, si additamento vel structura interrumpitur. Ita or. I g 153 inter verba νομίσαθ' τU ἐκ του ψηφίσματος πάρρησιν μέλλουσαν γίγνεσθαι elisa λογίσασθε in codicere παγορενοι, et r. III g 183 inter a πολυν πονον πομείναντες et καὶ μεγάλους κινδυνον in codicibus rei in o Laur. χρονον invenitur, et r. II g 14 καὶ et τελευταῖον ἀπονε γε κεφάλαιον in codice , κε φάλαιον autem ante no φευγε in codicibus I A. Acceditor III 68 dativus τι reast ματεῖ inter Verba εἰ di et επιφηφίσασθαι επιφηνίσαι τοῖς προεδροις in omnibus libris, et r. II g 147 infinitivus εἰληφενα post verba ἀριστε νειν δ' εν τοῖς κινδυνοι in codice Denique r. III g 167 verba codicum F*Barb., Θετταλους ἀποστησειας α ἀφιστησειας in structuram non quadrant, certe enim particula d desideratur genus autem e emendati0ne, ut infra videbimus, ea structurae accommodaVit. Haec additamenta certe negligentia vel inscitia in verba illata sunt. Sed priusquam ad ea transeam, quae consilio inculcata Sunt, nonnull0 locos afferre libet, qui inter priorem et alteram claSSem interponendi sunt. Interdum enim verba margini ad 0nstructionem Verborum Scriptoris aptantur et cum ea coniunguntur, ut librarium, etiamsi locum additamentis corrumpere noluit, cum illa Verba esse Scriptori putaret, tamen correcti0ne usum tant0pere ad arbitrium egiSSe appareat, ut tale additamentum ab eo, qu0 consulto amiectum est, non multum disserat. Ita r. III 44 illa verba λιμε υντα την ἀρχην γραφεν αντο- στεφανον ἀναγιγνωσκετω, quae in F non correcta esse supra vidimus, in genere ab cum τι Γεφανουν ἀναγίγνωσκε Scriberetur, in structuram huius loci de industria recepta sunt. - Gravius Vitium est, Si non modo additamentum, sed ob id etiam verba scriptoris mutantur, ut r. HI si 167, ubi pro σν Θετταλον ἀποστήσειας visae, quae librarius generis F immutata recepit, codices eis D tradunt: σε Θετταλον ἀνιστανα ου γ . Nec minus Vitiosum St, Si, ut additamentum retineatur, Verba scriptoris t0lluntur Vide r. m
g 61 illud παρ' ἐκείνου, quod in codicibus e Des inter τους et πρεσβεις praetermiSSum St, ne, cum Spuria n0tio οὐκ ἀναμείναντα Sequatur, sententia turbetur. Iam ea, quae c0nsulto addita Sunt, ita colligamus, ut ei loci, quibus minor libido librariorum c0mparet, locis maiore libidine corruptis anteeant. Ac leviSSimum horum Vitiorum est, si particulae, quod Structura, quamquam Π0 c0nt0rta neque difficilis erat, tamen non intelligebatur, levitate quadam a librario, qui non diu consideravit, additae sunt. Inspicia quaeso r. I g 133, ubi librarius c0dicis e Προξενι κα τω στρατηγιλ 0dici I Προξενε καὶ τους στρατηγους pro Προξενε τω στρατηγο ScripSit et eiusdem orationis k 4, ubi omnes libri praeter e LM AN particulam καὶ inter των τάφων et των προγο νων BD recte interpoSuerunt. Deinde cossides Barb. r. III g 20 καὶ inter Verba περ τῆς πολεως et περι τῆς ταβεως n0n recte exhibent. vero huius orationis in libris e D , qu0 pron0men omissum ἄλλων Super substantivum πολιτῶν Scriptum erat neque Structura intelligebatur,
pro καὶ τῶν ἄλλων πολιτων traditum Si καὶ των πολιτων κα τωναλλων. Denique in codice n et priore manu codicis Frinter adiectiva πονηρος et ιστος particula καὶ non recte addita St. Paullo autem gravius vitium fit, Si quis particulam addit, qua albquid vel superscriptum vel in margine p0Situm cum Verbis coniungat, ut or. I g 128 ν πόλιν et r. Π τῆς πρεσβείας, quae, postquam interpretandi auSa app0Sita Sunt in omnibus c0dicibus particula καὶ cum verbis Aeschini Sunt coniuncta. - Maxima Vero licentia addendi ea, quae deesse videntur, Statuenda est, si Verba additamenti veris quasi intexuntur ita, ut ea n0 un loco sed pluribus interposita sint. Confera or. genus codicum reb, in quo verbis τί χρὴ λεγειν in archetypo diti0graphia bis positis, non modo superiore l0c pro χρὴ Syn0nymum, qu0 graece dicitur, δεῖ scriptum est, Sed etiam pro θιαρχε, τί αν εἴποις limatius Lyaρχε - σν ἄν ειποις sequitur. Simili 0d g 116 in generere ἀκουσα ες ante verba οἷς εγο μελλο λεγειν et καὶ post ea scitum est. Denique r. H, g 145 in libris eiu A et pri0re manu codicis F dativus Insid, cum pro των δε συκοφαντων Scriberetur του φήμη των συκοφανιῶν, inculcatHS St. Haec igitur additamenta altera alteri classi attribuere n0ndubitavi; sed multa restant, de quibus, cum, utrum a margine Vel
28쪽
tis intellectu dissicilioribus exstent quam ut eas levitate quadam librario, qui non diu consideravit, in verba studio emendandi imculcata eSSe contendere possimus, utrum superscriptae Vel in margine adscriptae in Versum influxerint an verbis scriptoris ipsis additae sint, probari nequit. Vide r. II g 169 καὶ inter δετρὶ et τα περὶ et r. II g 177 καὶ inter actunam et, με in omnibus codicibus. - Sed dubitatur etiam de aliis verbis, quae addita Sunt, cum c0nStructio non intelligeretur. Conferas r. Iara κολάζειν post βεβιωκοra in omnibus libris or. II g 14 πελὶκεν inter τιμημ' et ἔκατον τα αντα in omnibus libris praeter ei Vs, o III g 20 τῆς πολεως post εω in codicibus e a Fi Barbo Sententiarimi
Vero, quod aliquid deesse videbatur, non structurarum emendationes perSaepe X Superioribus locis desumptas nescimus utri classi adscribamus has or. I 0st ἰλικιω m. v μονον περὶ των ἰδιωτων ἀλλα καὶ περὶ uis ητορων, et in eadem g post οἱ νομοια περὶ τροπολεως, et r. I τοετον ἀνειληφως post 'HIησανδρος somn.
τους φορον ταξας, quo Aristides designetur, or. III 33 ὁ Φῶλπον πατηρ 0S ἀπεστη or. III 51 μνημονικος καὶ ante δεινος εἶναι, or. 4 156 - λογων, quod verbis Mor ἀνοσίους ταντας τεχνας
πιρρονησον, et r. II g 172 καὶ πεισθεντες post πο τινων denique r. III g 1 ου παραμείναντα vel ου ἀναμείναντα P0St πρεσβεις, omn codd. Vero, Verbis prioribus παρ' κείνου, ne in
sententia offendatur, deletisJ or. IIII 130 φυλαξασθαι p0St σημει γν omn libr.J or. IIII 62 καὶ συμμαχίας post περὶ εἰρηνης 0mn libr. praeter e L IJ; or. III 422 νεῶν post των τριακοσίων fine Fi Barb. Ior. or. - 20 λεγω 0st ἀδικηματων omn codd. praeter V. Sed haec de classibus additamentorum hactenus. Reliquum St, ut, quae in hac re auctoritas codicibus, maxime codici F tribuenda Sit, quaeratur. Atque primum eos spurio locos, qui omnibus libris communes Sunt, asseremus, deinde de singulis codicibus ita disput bimus, ut de eis, qui quasi principes generum Singulorum Sunt, quid
iudicandum sit, dicamus. In omnibus autem libris exstant primum scripturae menda his locis or. I g 127 75 deinde additamenta a margine vel aliunde Sive negligentia sive inseitia illata: r. Π
silio additae, quibus glossemata in Verba transferrentur: or. II 128, or 96. Denique utrum consilio aliquid an casu additum sit,
archetypum aut valde c0rruptum fuisse aut multis l0cis tam male scriptum, ut librarii facillime omnes in eadem vitia inducerentur. Sed si quaeritur, quaenam Singulis, qui n0bis traditi sunt, codicibus inter se auctoritas tribuenda sit, ea additamenta, quae omnibus libris communia sunt, respicere non iam pus St. Itaque ei quae Sequuntur tantum eorum Vitiorum, quae singuli exhibent codices, genera et numeri inter Se 0mparabuntur. Sed h0 mihi praemittendum est, me in codie F allelam manum, cum meli0r priore sit, ut Supra dem0nStravimus, ubicunque eXStat, Secuturum SSeneque quidquam pro additamento habiturum, quod ea Sublatum est. Atque in prima orati0ne casu laeta sunt additamenta in codice
F quattuor duo G 12 et g 74 errore scribendi, duo g 196 et
134), cum inscitia a margine vel alliunde influerent in codice atria G 33, g 138 g 143), quae alicubi exstantia inscitia recepta sunt. Consulto quidquam additum esse in codice F demonstrari nequit in c0dice autem a duo adiecta sunt 75 et g 116 et ea artifici0se verbis intexta. Denique dubii sunt in codice F duo locis 3 et g 191), in a nullus. Itaque de prima oratione haec St
tuerim, librarium c0dicis Flanc orationem paullo mai0re negligentia vel inscitia descripsisse quam librarium codicis re, Sed illum, quamquam, ut in initio huius quaestionis ostendimus, ei in pr0n0minibus et praepositionibus huic orati0ni addendis non nimis fidere debemus, tamen minore libidine quam librarium codicis a verba scriptoris
additamentis corrupisse. In Secunda ratione casu in codice uno loco et eo tantum secunda manu, quod solum in omnibus orationibus mendum huius manus est aliquid e margine
in verba illatum est g 173); in codice autem illata sunt tria: unum errore scribendi g 178), duo g 180 et g 182), quae vel superscripta vel in margine adscripta erant. Deinde librarius odicise duo, alterum s 156 diti0graphia, alterum sub finem g 14 ali
29쪽
di tamenta g 180 4 17 3 4 112 4 147 ne entia alicunde in verba influxerunt. Voluntate autem addendi in odicibus hi loci depravati
sunt irimum in codicibus is, uno loco g 74), cum Structura non Statim intelligeretur, levitate quadam particula καὶ interposita est, ut Vocula iam in archetypo fuisse et in codice e negligentia aut consilio omissa videatur Deinde ipso librarius c0diei e ex arbitrio duobus locis falsa addidit g 133 eandem particulam καὶ, qu0d constructi primo obtutu non licuit a vero 145, cum duo Verba Veri scriptoris intexuit iubitatur denique de uno l0co librorum F in initios 14 et praeterea si duobus libri i g*72 et 172). Itaque librarius codicis F secundam orationem minore indiligentia tranSScripsit quam ceteri, quorum negligentissimus Si S, qui indicem, scripsit. Maxima vero libidine addendi usus est librarius codicis e et fortasse codicis, cum liber F in hac re libro α 0n inferior sit. - Denique in tertia ratione casu additamenta in
Verba irrepserunt in codice F novem, qu0rum tria ς 209 467 Is)errore Scribendi facta sunt, sex g 138. 139. 139. 24. 11. 167)inscitia alicunde illata in codice a quinque, unum g 209 mendo Scripturae, quattuor g 195, g 11 g 153, g 183), cum alicubi pr0pe
VerSus legerentur et pro veris haberentur in c0dice e SeX, cum duobus locis g 124 et g 19 aliquid consuetudine, quattuor autem loci si 138. 139. 195. 75 a margine vel aliunde ingueret 0msilium Vero addendi aut certe mutandi, cum ea, quae in margine exStabant, Structurae verborum Aeschinis accomm0data Sint c0dice his locis indicant codex F uno loco g 206), librario particulam καὶ n0 recte desiderante eodex re uno loco g 24), H0SSemate ad conStructionem aptato codex e tribus locis, duobus g 167 et g 6 I), cum, ut aliquid, quod adscriptum erat, recipi 0sset, etiam Verba oratoris mutata sint, uno loco *56), eum structura n0 Sit intellecta.
Dubu autem in singulis libris terni sunt l0ci in a 207, g 62, 222 in re 195 D62, 404 in ea 195, g 222 4 204). Igitur,
quod attinet ad tertiam orationem, codex F indiligentius scriptus est quam re et , qui in h0 mendorum genere fere pares Sunt Sed libido addendi magna inerat in librario codicis e, 0 ita magna in eis, qui codices istis tractaVerunt. Ut autem, quae ratio in addendo inter codices intercedat, uno aspectu percipiatur, uti mihi liceat hac tabula: Additamenta exstant eis, quae omnibus libris communia Sunt, exceptis)in
Haec igitur, ut pauci comprehendam, quaestione me illusu visse putaverim primum in codice F Secundam orati0nem minusquam in ceteris libris additamentis depravatam esse, deinde primam negligentius Scriptam quam in codice re, tertiam negligentius quam in codicibus re et e sed consulto in libro F primam orationem minus quam in re inquinatam esse, tertiam autem non magi quam in re et minus quam in e denique in secunda oratione codici omnino fere eandem auctoritatem tribuendam esse atque re et odicem, codice e deteriorem videri. 0stremo hoc m0nuerim, illa duo consilio laeta additamenta libri Minus gravia esse quam pleraque hiuus classis in codicibus re et . Itaque obetus non recte, certe quod attinet ad additamenta, librum F nequissimum et omnium deterrimum esse affirmavit.
30쪽
Fortasse hoc loco finem disputati0nis sacere p0tui. Sed quis instrumenta sibi conquirit neque tamen eis utitur 3 - Itaque liceat me ea, quae de ratione librorum Aeschinis c0gnovi, ad emendandas eius orationes conferre. Id ita faciam, ut singulis l0cis, quibus altera pars librorum non exhibet, quae in altera XStant neque, quomodo Aeschines ipse dixerit, aut ex grammaticis legibus aut ex sententiarum nexu diiudicari potest, e0s libros n0 sequar, quibus, quod tale aliquid tradunt, quale in vitiis eorum crebrioribus esse Supra dem0nstratum est, minor fides habenda est. In prima autem oratione primum in pr0Π0minibus et praep08btionibus ponendis generi F vidimus minime credi posse. Quare
in hoc genere praeter eas V0ceS, qua iam antea commemorari, sequens has deleo g 26, 3' ων Ιω λίγου προτερω) επε-
' ester numerus significat adnotationem editionis Schullgianae.
si a in praepositionibus scribendis sequi possemus, certe επὶ ἀργυρίω scribere debuimus ut g 184 ταὶ αυτῶν ἀναίδειαν παρaσχόντες ἐπὶ μισθωθ. Deinde complures loci sunt, quibus utrum a vera script0ris Verba consulto miserit an re falsa c0nsulto addiderit, dubites. Alterutrum autem factum esse apparet; nam, quominus in tali inte polatione offenderetur, simul verba Scriptoris mutata sunt. Quoniam scimus librarium generi ab saepius Scientem additamenta adscripSiSSe, in F autem ut multa omissa sunt ita nusquam consilio quidquam steletum esse demonstrari potest, illis locis auctoritatem generis FSequimur. Re exemplo explanetur. 46, 7 codices a F Barb. Abb. ουτοσὶ δε ceteri fere omnes Τίμαρχος δε υτοσὶ exhibent. Aut igitur Aeschines scripsit Τίμαρχος δε υτοσὶ et a librario generiSαχ', ut πιμαρχος tolli posset, δε pronomini οὐτοσι postpositum est aut scripsit ουτοσὶ δε et librarius generis ab nomen adscripsit eamque ob cauSam particulam praep0suit pronomini. Hoc, ut Vidimus, vitium in ab saepius invenitur, illud in αχ' nusquam, itaque θιαρχος inducendum est et δε invertendum. Ex eadem causa g 34, 6 et , te quo l0go editores adhuc dissentiunt, cum a scribi v0l τὸν γὰρ περὶ τῆς προεδρως των φυλων νομον Τίμαρχος ουτοσὶ qu0 Bekk., Dind. Weidn scribunt et alii defendunt vide rogr. Sch0l. D. a.
quod ceteri tradiderunt. Deinde malim g 27, 1 εἴ τις χχὶ προγονων ἐστὶν ἐστρατηγηκοτων υἱος pro ει τις ετ προγονων ἐστὶ των ἐστρατηγηκοζων νιος g 97, 9 ων καστος τουτο δερ οβολον ἀπενερε αHVulg. ante Br.), 0 ἀποφορὰν φερε αθ) g 102, 3 ος εστι καὶ νυν αF, Vulg. ante Br.), non ς τι καὶ νυν σι ι ceti.). Addo locum, ubi F, quamquam pronomen prim obtutu Omsulto neque recte videtur addidisse, tamen, si err0rem Seribendi exceperis, Vera tradidisse persuasum habeo dic g 149, ubi ab exhibet ἀναγίγνωσκε δαὶ δε Di in optinaur Abb. li rερὶ ov μο- τάφους αντον Πνεσθαι λεγει autem varίγνωσκε δη τα περὶ του μοτάφους υτους γενεσθαι δ λεγει. In verbis generis ab non