De additamentis quae in Aeschinis orationibus inveniuntur [microform] : dissertatio inauguralis quam ad summos in philosophia honores ab amplissimo ordine philosophorum ienensi rite impretrandos

31쪽

offenditur. Sed quod F nihil consulto addere scimus neque tamen hoc loco quae tradidit ferri possunt, eo adducor, ut aliud coniiciam. Putaverim enim in pron0mine τα generis 'illud καὶ latere, qu0d particula d codicum bis aur. Abb indicatur iamque

a Beisero additum est, et Aesellinem αναγίγνωσκε δε Bekk δε καὶ δ καὶ περι του μοτάφους αντον γενεσθαι α λεπε κτλ. prolepsi dixisse,' in a vero verba scriptoris ex arbitrio mutata SSe. Item g 6 6, quod secundam manum cod F nusquam salsa addidisse supra c0gnorimus, poS καλυῶς V0culas καὶ v, quae ab ab absunt, cum F retineo. Denique superest, ut de verbis in F omissis a is et is πατροκλον g 143, de quibus me sub finem disputationis iudicaturum esse supra p. 12 p0llicitus sum, dicam. Quaeritur autem, utrum aut αντον post παγγείλασθαι ra aut τον πάτροκλον post ἀπάξειν delendum sit an neutrum. Si auro et τον πάτροκλον retinemus, pronomen auro p0St παγγείλασθαι Significare necesse est ipsum ad Aesiillem spectans; quod, quamquam poteSt 0gitari, tamen mirum est atque eo magis, qu0d ne inm0meri quidem Versu Sequenti φαῖνδ o εἰς 'Oποεντα περικλντον υἱον ἀπάξειν ipse Achilles atroclum reducturus SSe praedicatur. Itaque aut τον πάτροκλον afuisse ab archetypo, ita ut αντον ad Πάrροκλον prioris VerSus Spectaret, aut pronomen ipsum non scriptum fuiSSe putaVerim. Hoc alterum verbsimilius est, quod generi Fit in addendis pronominibus ita etiam in omittendis diffidere debemus. II secunda orati0ne omnibus sere dubiis locis incertum est, utrum, si quid additum est, id casu in verba inciderit, an consilio adscriptum sit. Quare h0 discrimine in hac orati0ne non facto' ')illis locis libros mei ita sequemur, ut uni , qui omnino addi-

CL in Schultetu ed. g29, 16 31, 6 39 4 40, 13 41, 1 44 1 44, 1948, 11 56 6 57, 14 et 16 67, 10 et 13 81, 5 83, 3 et 10 85 2 87, 188, 3 89 8 90, 15 95 5 95 16 100 18 107 8 109, 9 110, 2 120, 6140 4 143 7 144, 2 153, 11 154, 14 158, 1 et 14 161 12 165 3 169 6 170 15 177, 1 191 6. Paucos locos, quibus, utrum consilio ut g 171, 8 et g 111 1 an casu ut gras, 1 aliquid additum vel omissum sit, non dubitatur, ceteris insero, quod,

sive eos seorsim tractamus sive confundimus, ad eandum sententiam pervenimus.

titineritis in inris quam ceteri depravatus est, fidamus, si alit nunitu ilius librorum consoniit, ut tres libri quarto oppositi Sint. til CUR Ulli liuident consentit, ceteror uni Vero lectis librorum ea est, ut inter crebr i 0l 'a ei)rlim Vitin facile referri p0ssit. I tu illi primum quae in S0l codice e vel genere UD XSiant, quatililuam in ei per e lon irenditur, deleo Q 67, 10 ra εν

ἐπεισπι id coiisulto inissum esse con Stat, cum sequens elao in D in Bokrες

32쪽

offenditur. Sed quod F nihil consulto addere scimus neque tamen hoc loco quae tradidit ferri possunt, eo adducor, ut aliud coniiciam. Putaverim enim in pronomine a generis, illud καὶ latere, quod particula δἐ 0dicum bis o si mre. Abb indicatur iamque a Betaero additum est, et Aeschinem ἀναγιγνωσκε δε Beri ει καὶ

' καὶ περὶ του ὁμοτάφους αντον γενέσθαι α θει κτλ. prolepsi dixisse,' in a vero verba script0ris ex arbitrio mutata SSe. Item g 6 6, quod secundam manum cod F nusquam salsa addidisse Supra cognovimus, p0S καλως V0culas καὶ ν, quae ab ab absunt, eum a F retineo. Denique superest, ut de verbis in F omissis αντον et τον

πάτροκλον g 143, de quibus me sub finem disputationis iudicaturum esse supra p. 12 pollicitus sum, dicam. Quaeritur autem, utrum

aut αντον post ἐπαγγείλασθαι ra aut τον πάτροκλον post απάξε delendum sit an neutrum. Si auro et o πειροκλον retinemus, pronomen auro post ἐπαγγείλασθαι Significare necesse est ipsum μad Achillem spectans; quod, quamquam potest e0gitari, tamen mirum est atque eo magis, quod ne inm0meri quidem versu sequenti φυδ οι 'Onoεντα περικλυτον υἱον ἀπάξειν ipse Achilles atroclum reducturus esse praedicatur. Itaque aut τὸν πατροκλον fuisse ab archetypo, ita ut αντον ad Πάτροκλον prioris VerSus Spectaret, aut pronomen ipsum non scriptum fuiSSe putaverim. Hoc alterum verbsimilius est, quod generi F ut in addendis pronominibus ita etiam in mittendis diffidere debemus. II secunda oratione omnibus sere dubiis locis incertum est, utrum, si quid additum est, id casu in verba inciderit, an consilio adscriptum sit. Quare hoc discrimine in hac oratione non facto' ')illis locis taros Fae ita sequemur, ut uni , qui omnino addi-

Cf. r. m 60 ανάγνωθι δη καὶ το τῶν συμμάχων δογμα, τί λέγει.

CL in Schultetit d. g29, 16 31, 6 39 4 40, 13 41, 1 44 1 44, 1948, 11 56 6 57, 14 et 16 67, 10 et 13 81, 5 83, 3 et 10 85 2 87, 188, 3 89 8 90, 15 95 5 95, 16 100 18 107 8 109, 9 110, 2 120, 6140 4 143 7 144, 2 153, 11; 54, 14 158, 1 et 14 161 12 165 3 169, 170 15 177, 1 191 6.

Paucos locos, quibus, utrum consilio ut g 171, 8 et g 111 1 an casu ut gras, 1 aliquid additum vel omissum sit, non dubitatur, ceteris insero, quod,

sive eos seorsim tractamus sive confundimus, ad eandum sententiam pervenimus.

tamentis minii quam ceteri depravatus est, fidamus, si aut cum du0biis librorii in re 0nsentit, ut tres libri riari opp0Siti sint, alli cum illi quidem c0n Sentit, ceterorum ver lectio libr0rum ea est, ut inter crebri0ra eorum Vitia sicile referri p0ssit. Itaque primum quae in S0l0 0dice e vel genere D XStant, quanuluam tu ei per Se n0n offenditur, dele0 4 67, 10: arce τὸ

tine autem ea dubia verba, quae in o 0l0 mittuntur, atque id eo magis, qu0d manifeStum est in genere L persaepe aliquid omissum

ἐπειδr id consulto omissum esse constat, cum Sequens e πον in I in πονrες

33쪽

Sunt quidem nonnulli praeter h08 000s, quibus unus code irecte cuipiam identur ServaSSe, qu0d in ceteris praetermiSSum est. Ego ver0 qui valde interpolatum esse hunc librum cognoverim neliis quidem locis ipsius Aeschinis verba ab eo tradi putaverim, sed hominis alicuius n0n ind0cti 0niecturas, qui ipsius archetypi lacunas explere Studuerit. Inspicias k 34, 6 et 1 titulum taρτDetat. ἐπισι ολ ii 4 177, 21 articulum a inter i et vi unxoviis. Atque his locis ille librarius recte nitetur coniecisse; sed aliter primum de 92 4 sentio, ubi inter verba tu Iximos γης ο rarita lyυς tri et ἐπισι ολ In ἐν Vrat. Flων arti illus ii id distis edit. Sane si Aeschines figura, quae helistiady digitur, usus est, articulus desideratur. Sed id ipsum, qu0 ceteri c0dices innes h miSerunt, n08 0Vet, ut V0cem πισrολη interpretandi causa in margine adscriptam suisse et particula καὶ cum Verbi Script0ri coniunctam Sse cum altero suspicemur. Deinde etiam g 138 6 0cula siri invet, qu0d editoresseribunt, υπω in i addita videtur, ut 0rnipti huius t0tius Dinsanabilis aliquo m0d obtegatur. Nam interpretatio, qua Schullatus in Mittgeli ann. 0ciet praec gymn. Ber0l. a. 1862 p. 241 Sqq. et 509 sqq. lectionem defendit, nimis ut ita dicam c0acta est. Nec minor quam additorum Verborum in h0 qu0que codice numerus est omiSS0rum'). Itaque eo propenSiore sumus etiam in hac re semper libr0sI'ae equi neque ullo ubi l0c in eis falsa addita esse suspieari. Servamus igitur haec: g 9, 12 ἄνδρα τίλον καὶ συμι αχον 12, 1: ἄπαντας γὰρ ἄν Iur o lua iu O- νε Ρειν Beri et Dind. vi unci incluS., S deleu.) ς 43 2: Di ἄν

34쪽

nerus eam recepit.

Sed etiam ea dubia verba, quae plura unus liber a tradidit, Spurin SSe, quamquam e et i multa omittunt, censeo, quod in Upaucissimis l0cis' aliquid deesse demonstrari potest, liber mantem, ut supra c0gnitum St, additamentis Satis depravatus est. Ne igitur receperis haec: g 42, 3 ως καὶ si νημονικω καὶ innes add. praeter Rsk., Brem., Bekk., Dind.);4 1 40, 2 πόλλως, δα σε τεθορ striti ενης; 172, 11: azo το ii προξενον articul unus enset addidit). Paucis tantum locis in re aliquid deesse manifestum esL ' sed tetimen hune librum, ubicunqne ab eo aliquid abest, quod in ceteris invenitur, sequi n0lim, quod, etiamti e et et magis coi1upti sunt quam a tamen F certe n0 plura addidit quam a misit et sicilius' g 24, 2 δὴ g 1, 16 δε; g 82, 16: r g 126 17 δἐ g 146, 7: δει

aspice linilitudinem vocularum .

Superest, ut de dubiis lecti0nibus c0dicum o i 0quar. Ac pri

Denique lacunas in libris ori esse sumo, ubiculasiue ab eis ab- Sunt, quae in a XStant, quod c0dice e et i, ut cognitum habemus, multo saepius aliquid mittunt quam iret, addunt. Ob eam causam Servari velim haec: D9 8 uarii λοτριωκεναι δ φ' μιῶν

Schulig. libr0 secuti unq; g 149, 10 προ τον τῶν Περσῶν βασιλέα articul Bekk. Dind., meidia omis). - Ubicunque e aba i aut FH ab a e dissentiunt, cum in utraque parte malus eodex

cur meliore Stet, neScio, quam lectionem Sequar.

In tertia rati0ne, quod c0de V Si ea, quae c0nsulto adscripta Sunt, SpectamuS, magni, Si ea, quae librari non animadvertente inciderunt, minimi aestimandus St, additamenta harum duarum classium non ut in Secunda oratione c0mmixta, sed ut in prima ortitione, quoad fieri potest, diSitincta tractiiri oportet. Sitnt autem n0uita multi loci, ubi ex eis, quae Supra Statulanus, c0nstat, utri claSSi, si aliquid additum esse facimus, adnumeremus. Ac primum quidem

neque in illo ipso libro F solo, in quem supra vidimus plura quam

35쪽

iri cetero caSi irrepSiSSe, ne Ille illis sintdqualia reperinHIS, luod, si ad litamentum est, in ea ba Scriptoris librarii neseiente incidisse euntendi p0ssit. Sed tu a pauca huius generis leguntur, neque tamen de eis diiudicem, qu0d, etiamsi eum in a tum in F verba seript0ris casu aliquo haud rar aucta esse stimus, n0 minuSeertum est librum c et a Su et conSult verba Saepissime misisse. γQuae autem dubia libri o Verba, Si Spuria sunt, librari n0lente influxisse apparet,'' ea, quod libro o omnino dem ab are non possuntiis, a Vers 110n ita Saepe, I raro ali bi id mittunt praetere que duo libri uni oppositi Sunt, HSt Hlerim g 122, 10: κειν at ριον litia si tu θυα ανοιον in margine G. tr. interpretandi causa verbassitu si hi hos XStat; eidn. Scripsit εχ retor) ITI, 9 g praς ci r ει Ia II PHας εκ τῆς πολειυς δε m. verba in margine ex lubet; Schuli κ. et eidu ea reces.). Beliquum est, ut de ei decernam, quae, nisi Sunt ab Aeschine, a liin arto de industria inculcata Sunt. Neque quisquam non c0ncedet ea, quae liuius generi in re tradita Sunt, ex auct0ritate co- licum a n0bis indagata Vera esse agn0Scenda. Retineri igitur velim:*87, 11 ο νυνὶ πάrra δεξιον μενος καὶ προσγελων fac ut δεξιονιι ετος καὶ Sint Spuria, ea ali m0d addita esse cogitare inpleas atque vocis προπελων interpretandae causa illud δεξονιι ενος in

tamenta casu, quae consilio sint facta.