장음표시 사용
11쪽
mentis postemiorum non amplisseatam ego potius unam S se in qua scriptor unum tantummodo auctorem Sequatur; hunc autem unum Dionysium S Se ex eo c0nici0, quod uterque paene eundem rerum ordinem obServat. Uterque enim
primum de genere ratori refert Di0D. p. 633, 4-5, Spl. l), eum Athena migrasse Din. p. 633, 5. Spl. 2), Theophra8to et Demetrio Sum 8Se praeceptoribus Dion 633 7. Spl. 4-63, maxime floruisse post mortem Alexandri oratoribus praeclaris extinctis Dion p. 633, 10-13. Spl. 6-8), expul8um SSe OStexitum Cassandri Dion p. 633, 15-634, 8. Spl. 5-l 9), Chalcidem fugisse Di0n. p. 634 8. Spl. 19), 08 quindecim annoSTheophrasto adiuvante rediisse Dion. 634,9-14. Spl. l9-22), fraudatum a Proxeno contra cum primam actionem intendisse aetate provecti0rem Dion 634,l4-635,2. Spl. 22-26). Itaque in vitis utriusque Scriptori eadem eodem rerum ordine narrantur; quin etiam utrumque verbis uti similibus haec docent exempla
Cum igitur verba utriusque inter Se tantopere congruante omnino tanta vitarum similitudo appareat, aut utrumque ex communi fonte hausisse aut alterum alterius auctorem S Se Statuendum est; cum Vero Dionysin vitam Dinarchi primus descripserit, id quod Secundo loco p08uimus, Solum probandum St. Α Sunt nonnulla loca, in quibus Pseudoplutarchus a Dionysio recedit; at ex eis illum vitam huius exscripsisse magis efficitur, quam alium fontem adhibuiSSe. Dionysius litem Harpalicam in vita non narrat, D Solum quia omnibus cognita erat Sed quia Dinarchus in ea tantum-
12쪽
modo aliis orationes scripsit, ipse in iudicium non venit rem
tamen indicat p. 33 8 his verbis: ευφυη δ Πεθὶ ους πολιτικους λόγους γενόμενος ακμαζόντων τι ζῶν περὶ μοσθενην ηὐξατο λόγους γράφειν καὶ προ ει κατὰ μικρόν εις δόξαν Nimirum seudoplutarchu eam actionem,
in qua orator maiorem ad famam Scendit, praetermittere noluit; at additament quod ad eam pertinet rerum ordinem disturbavit refertur enim v. 10-l li Harpalica inter eaS, reS, quae 908 mortem Alexandri sunt factae contra Dionysii illa Verba, quibus partium ab oratore ante mortem regi actarum mentio fit prorsus neglexit haec autem neglegentia apertissima si ex verbis quae secuntur . 6 μάλιστα δἐ προοι ει τω πολιτευεοθαι quae verba intellegi non p08Sunt, nisi antea exp0Situm St, Dinarchum etiam ante mortem Alexandri artem Suam in usum publicum adhibuisse seu quod argumentum Sententiam meam magis potest confirmare γΙn Verbi quae causam cur Dinarchus Athenis fugerit indicant Pseudoplutarchus a Dionysio paulum recedit e Suaque rerum geStarum cientia nonnulla addit, neque tamen feliciter Propriam ingreditur viam verba enim Dionysii p. 634. 1 και
λυσαν την φρουράν v. 17 verbis μουνυχίας νίκα εφρουρήθη mutavit, quasi Demetrius non liberatoris sed h0stis
nomine ab Atheniensibus esset 0natu8. i. fragm. Phil0ch. ap. Dion p. 36, 10-14. Flut Demetr. 10. Iam pauca restant, quibus Script0 vitam ex libro Dionγ-8iano haustam adaUXit. Cum enim Di0nysius c0dicilli illius, quem dixi, auctoritateni8us Dinarchum filium S0strati et Corinthi natum esse rettulerit, Pseudoplutarchus et haec ex lante suo accipit et ali08 affert contendentes, Dinarchum filium S0cratis et Athenienseme8Se. Nimirum nomen Socratis magis tritum pro S08trati errore Scriptoris cuiusdam facile poterat proferri; quod AthenienSi ferebatur, haud scio an ex e explicandum Sit, qu0dunu est ex oratoribus Attici Nec tamen ex eo, quod n0Sterile patre et patria oratori diverSo conSuluit auctoreS, eum etiam in ceteris complures fontes adhibuisse conicere licet; haec enim duo nomina in omnibus Scripti quae vel opera Vel indolem oratoris neque tamen vitam eius tractabant extitisse crediderim. Ceterum in eis quae Secuntur Scriptor eram oratori originem prorsus amplectitur cf. v. 2 ὰφικό/ιενος
13쪽
εις - νας. v. 11 ον εις δημον Παριων ου γαρ οἷος ν cf. Dionys. p. 634 4 ἐτίων χων - καί οι ξένος αυτ ος . - α ζαλίσαι Γον δῆμον. Contra haud scio an nimi temere scriptor v. 8 narret α9γυ9ισάμενος απλεῖστα 'ς ουσία neque enim cum Dinarchus ξενος fuerit veri simile est eum fund0 90SSediSSe.
V. 4 The0phrastus accuratius describitur διαδεξάμενος την δρ/ςιοτελους διαιριβρο quod cum satis c0gnitum
eSSet 0Strum ex sua memoria addidisse Statuas. Nec minuSi facile p0terat ex verbis Di0nysii p. 633 ob εω λάσοαν-d9ος την πόλιν κατέσχεν, quibus oratorem in tutela CaSSandri fui8Se indicatur, atque ex causa fugae c0ncludere Dinarchum CaSSandro amicum esse factum v. 8 φίλος ασσάνδρω γενόμενος' item ex verbis Dionysii 34, b και μάλιοι τροπλουτε ν αυτον φορώμενος μη δια rofr Παγ' Γιδεινον oratorem arte sua magnas sibi parasse divitia coniecit v. 8 ς επὶ πλεῖσro προεκο ε χρήμαεα ων λόγων ἐς- Πρα Γομενος Num vero fides ei habenda sit referenti, orat0-
rem in exilio divitem esse factum v. 20 κα Πολλὴν οὶ - η η0άμενος, id quod ex verbis c0dicilli p. 635, 10 PN0ί0υμεν Γατῆρα οπε ους ἐκόμισα εκ αλκίδος conclusum esse SuSpicor), quicunque cum Dionysio p. 639, 5, Dinarchum per tempus exilii ab orationibus scribendis abstinuisSe Statuit, dubitare debet. At id potissimum ex exemplis quae attuli licet perSpicere,
quomodo Scriptor ea, quae ab auctore Suo tradita acceperit ad augere studeat addita mentis coniecturi potiu quam certis ex fontibus collatis neque enim e0rum numero ScribenduS St, qui verba auctori Sui Verbolenus transscribant; immo potius ornare, augere ea, Sua alieni immiscere Studet quam ob rem ne ubicunque ille a verbis auctoris paulum recedat alium statim fontem ei praesto fuisse coniciamus cavendum St. Quod Si tenemUS, vitae seudoplutarchi Dinarcheae unum ductorem esse Dionysium 110n dubitaverimu Statuere.
14쪽
Dion Hal. iud de Saeo, cc. I Sq., p. 586, 1 Sqq. W0Stermarin Γιόγυαφοι, p. 260 qq.)D vita Isae fere nil inter veteres script0re ii itum fuiSSuet ex verbis Dionysii iud de Isse I, p. 587, 1, et Spicitur et facile e explicatur, quod per oratori ipSiu nullam materiam Suppeditabant. Id unum enim certo sciebant, illuni praecept0rem fuisse Demosthenis Qu0d quidem Dionysius in initio commentati0nis suae p. 586 1 praemittit, deinde duplicem refert de patria orat0ri mem0riam, cum alii eum AthenienSem alii Chalcidensem tulerint ' Tum ex temporibu orationum aetatem oratoris constituit, cum ceteris in iudiciis ex aetate Oratorum, quae oratione ei Vere Sint scriptae diiudicare Soleat. Denique p. 588, 2- Hermippum laudat de Isae , tra
Unde apparet, usque ad Dionysii aetatem vitam Ι 8ae non extitisse; neque Di 0nysius talem descripsit sed quae antiquibus ratida accepit, quae 98 excogitaVit, quae exi υπόθsui orati0ni quartae tradit Isaeum hanc ipSum mnnere uυνηγόρου fungentem habuisse id qu0d nuli probari potest argumento. Ceterimi fallitur grammaticus Isaeum cognatum clientium dicens; rat0r enim ipse clientes su0s amicos dicit f. Q n ιτηδειοί it τυγχάνουσιν - reclo Πατηρ υ των ε τὰ πρότερον, qu0d quidem n0 erat pus addere,
8, arpocrati0 S. V. σῶος ' μαθητης ' ην Ι οκρά et o G ως φησιν Ἐρμιππος εν δευτέρω περὶ Ιων Ἱσοκράro υς μαθητων Λημφριος δ' εν τοῖς περὶ μωνύμων ποιητων Xαλκιδέα φησὶν εἶναι. Ubi 0 est cur cum Liebmanno, deessae vita . , post uoκρύτους intermittamus, ct ino et γένος Id i Hermippus rettulisset, Di0nysius infra p. 588, ei tribuisset. Neque illa quae grammaticus a.duobus auct0ribu acceperit relata inter se repugnare necesse est StatuamuS. Ceterum Sch0emanno, in edit Isae p. V, utrumque qu0 de patria Oratoris traditum est coniungenti, ut civis fuerit Atticus sed Chalcide natus, non assentior Atheniensis item ut Dinarchus a nonnullis ferebatur, quod inter orat0res Atticos logum obtinebat ex eo qu0d nunquam videtur ad rem publicam accessisse coniecerim eum non fuisse civem Atticum. Ceterum c0ntrarium fortasse statuas ex verbis Pseudoplutarchi V. 12 sq. ' πρὼ toc δέ - ρξατο - τρέπειν επὶ et πολιτικον την διάνοιαν ibi tamen πολιτικον mutandum proposuerim in , αθη Ἀκό, nisi script0rem hoc παθφικόν fontis sui in illud notitiuo, falso mutasse statuimus.
15쪽
i libro Hermippi hausit, sine ullo rerum tenore literi mandavit Quamobrem ita eius, quam si licet vitam dicere, ex alio laute luxiSSe credi non potest itaque si qui Scriptor aetatis posterioris in vita Isaei enarranda verbis Dionysii similibus utitur hunc auctorem illiu esse
Cum nemo ante Dionysium de aetate Isaei quaeSivi8Set, is prinius eam finibus quibusdam descriptum ivit. p. 86, 4 κμασε δε με rὰ ον Πελοπονν μιακόν πόλεμον, ως κλόγων at ros τεκμαίρομαι καὶ μέχ9ι ης Φιλίππου δυν&0τείας παυε έΓεινε. in scriptor anonymuS, qui γένος μαίου composuit, eSterm. His I9ατοι p. 261, VSS. 3-5, eosdem aetatis Isaei terminos indicat λ addens ms 'M
scriptionem Seudoplutarchus v. 6 exhibet: 'κμαοε , ως hor Γεκμνρα octa εκ λόγων abros 'α9έfεινεν. Iam quaero utrum DionySio Se tempora a Se deScripta ex orati0nibu oratoris ipsum conclusisse prostenti fides habenda Sit, an opinemur et illum et Pseudoplutarchum ea ex communilante antiqui0re percepisse. Certe prius multo veri SimiliuSVidetur et Statui necesse est, quamdiu ad fidem Di0nysii infringendam nulla asseruntur argumenta Atque PseudoplutarchuSquamquam n0men auctori sui silenti praetermittit eiusque inventa sibi ipsi ascribere videtur ille sive DionySius Sive aliuS St, fraus Scriptoris eadem est certe Verba auctoriSως τεκμαίρομαι in ως ori Γεκμήραοθαι m0deSte mutavit. Itaque nisi Dionysio maiorem fraudem quam Seudoplutarch tribuas, Dionysium aetatem Isaei ex suo iudicio de Scripsi 8Se eiusque inventa seudoplutarchum Suscepi S Se Statuendum St. Dionysium in iudiciis quae de ratoribus tulerit sua tantum reddere inter omneS, qui ea cogno erunt, conStat Collat Vero
δὶ Libri tradunt ro II. πόλweν, quam Scripturam Xylander noti debuit in vitam Pseud0plutarchi transferre. Immo et ex verbis Dionysii et ex rationum saei temporibus eum post bellum Pelopon esiaeuinsto isse efficitur.
16쪽
9ητορων εἰσίν seu cum iudicio verba Pseud0plutarchi pro-Ρ0Π0 0nferenda, quae v. extant σχολάσας Λυσίακαfά τε την ων νομάεων rόρων εἰσίν Quibus in Verbi primum 110 offendit, quod Lysia praeceptor Isaei dicitur. Nam quamquam Cicero, Brut 48 Aristotele auctore Lysiam artem dicendi pr0fessum esse tradit, tamen a nullo auctore Vetere Saeus perhibebatur Lysiae fuisse discipulus; huic autem Pseudoplutarchi loco ne fidem habeamus graVia obstant argumenta. Verbis enim χολάοας -οία κανὰ
Γην ων νομάτων αρμονίαν et Sana Sententia reddi non poteSt, cum Verba G V. .. αρμονίαν, καT Tην ... δεινότητα potius eiu Sint, qui duo homine inter Se 0mparat, quam qui rati0nem, quae discipulo cum praeceptore intercedit, indicat. PraeSto autem nobis est Ph0tius, quem in codicibus huc pertinentibus vita decem oratorum paene Verb0tenu tranSScripsisse con8taty Qui quidem p 490 A. 13 haec tradit μοίου δε γέγονε μιμητης, ου και μαθητης ἐχρημάτισε την μέμηοι δε αυτ 0 προοάπτει tu ε ονομάτων η ρμονία και η εν τοῖς πράγμαοι δεινότης v 26 πόλασεν ως προείρηται Λυσια. Unde concludam, Photium legisse χορολάσας ζηλωτης γεγον Λυσίου κατά etc. At etiam
Photii aetate l0cum ex parte corruptum fui88e apparet; 0men enim praecept0ri exciderat. Cum ero Socrate S, quem Hermippu praeceptorem Saei fuisse rettulit, in vita nullo verbo commem0retur etiamSi Seudoplutarchum scripta Dionysii adhibuisse negaremu8, illiu nomen p08 σχολάοας excidisse staduendum n0bi S St. Neque quin ita iudicemus obstat alius l0cus in Vita ΙSocratiS V. 69, ubi Isae incertus tantum locuSinter discipulo ΙS0crati c0nceditur. Idem enim Scriptor Hyperidem in Vit Hyp. V. 5 inter ISacrateos refert, cum illo Vitae Isocr. l0c etiam eiu nomini idem . ς φασιν addat.
λ Luculenter id demonstravit A. Schaerar, Zischr. fur AlterthW., 1848, r. 31-34. egavit A. Schoene l. l. cuius de argumentis in capite pr0ximo agam.' Similes coniecturas Reiskius Diae,nerus, A. Schaeferus l. l. p. 258)pr0908uerunt.
17쪽
Omnes igitur cred mihi concessuro eSSe ΙS0cratem praeceΡ-t0rem fuisse saei a Pseudoplutarcho referri eum autem id percepiSSe ex fragmento Hermippi a DionySi Servat sp. 588, 5 proponit διήκονοε I 0κυάTους), 0n St, cur negemUS. Nam id quidem certissimum est, Verba quae Secuntur ζηλωτr γέγονε Λυσίου, AG ε μη τις etc. fere verbolenuStranSScripta SSe ex loco quem attuli i0ny8ian p. 588, 10 Item verba καTQT L ν των νομάτων α9μονίαν καὶ rq εν Oiς θάγμα si δεινότητα eadem nituntur distinctione, quam DionySius p. 589, 5 proponit καὶ κατὰ την si μ' Ἀ- αν καὶ κατὰ τὰ π0άγραν quamquam vix licet
inde concludere, in verbi Pseudoplutarchi ερμηνείαν pro αμμονίαν legendum SSe. Adhuc igitur constat, quae Scriptor de aetate et de instituti0ne saei oratoria rettulerit ea ex libro Dionysiano hauSta 8Se iam pauca reStant in pri0re de qua Sola agimus parte Vitae. Primum qu0 ad patriam oratori attinet Scriptor eum C h ad c id e natum Athenas migrasse narrat. Nullo igitur verbo alteram memoriam a Dionysio Servatam, qua ISaeu Atheniensis ferebatur, tangit iVe neglegentia eam praetermittit sive in ceteri ScriptiS, quae de genere et patria oratori conSulere poterat vulgarem tantum repperit famam, qua ille Chalcidenatu esse perhibebatur. In 88 8 11 Demosthene diSciplina Sae usus esse narratur. Sin vero Verba Dionysii p. 586, 1 σαχ ο Λ ιιο-
ἐγενενο contulerimuS, cum in ceteris illum huius auctorem eSSe perSpexerimus ex Similitudine horum verborum optimo iure idem concludemus. At restant nonnulla, quae DionJSiuS non exhibet; neque ea ex vita ulla alia Isaei sed ex aliqua Demosthenea petita esse cenSeo; ita autem Sunt comparata,
ut ulla fide vix sint digna. Dic verba ποστὰς της
Isaeus praeceptor Demostheni ferebatur inde vero eum Scholae rhetoricae praefuisse conicias. in non minus certum
18쪽
est, de tali schola a veteribus nil esse traditum; neque enim Dionysius qui de Isaeo omnia videtur collegiSse eius mentionem iacit neque Hermippus eam commemoravit, Si quidem ea quae hunc de Isaeo tradidisse Dioysius p 588, 4, testatur integra Sunt Plutarchii vero, quod in libro de lor Athen. c. VIII, p. 350 C. Saeum inter praeceptore eloquentiae c0llocat, certe nil aliud habuit cognitum quam eum DemoSthenem artem Suam docuisse. Hinc igitur efficitur, scholam illam saei quae ascriptore dicatur potius coniecturae40Steri0rum quam memoriae veterum originem debere Pseudoplutarchus autem verbis
άποστὰς ης σχολὴ videtur idem reddere, quod in Vit. Dem. v. 5 expressum est 3 μο09. μαῖον ναλαβὼν εις την
οἰκίαν τετραετῆ χρόνον etc. Mercedem Ver quae raeceptori Soluta e8Se dicitur, quamquam Si ISaeum per complureSant108 Solum Demostheneni ad dicendum instituisse p0nimus fines aequi non excedit, num Demosthenes Solvere potuerit dubitarim; sin vero Sunt qui Statuant, tantam mercedem a Demosthene si ex otionibus tutoribus intentis superior discessisset Isaeo promi88am esse, fortaSSe rem bene sibi fingunt; neque tamen videntur mihi considerasse, quo modo memoria taliSpactionis i quidem inter eos facta esset ad posteros pervenire potuerit. Denique bStant ea quae ab aliis relata maiore fide videntur digna. Plutarchus enim in vit Dem08th. c. V haec
tradit ἐχρήσατο ν γοα- προς το λόγον φηγητα καίπερ
1συκράτους τότε σχολάζοντος εἴτε ς ινες λέγουσι τέ νυ ριομένον μισθόν σοκράrει ελέσαι μη δυνάμενος νας δέκα μνὰς δια ην ὀρφανίαν etc. Quod quidem Pseudoplutarchus ipse testatur, in vit Isocr. 49 B6,
ubi fabulam narrat, quae quamvis inepta sit in eo quod ad quaeStionem n0Stram pertinet veri similiora tradit simulqueno docet, quam inc0nsiderate Scriptor repugnantia in opus suum receperit. Denique quod Suidas de Isaeo narrat ουτος
επαινεῖται και - ρήτωρ και - Λημοσθένην ἀμισθὶ προαγαγ0 ne is quidem maiore fide dignus est, id unum
tamen Stendit, omnia quae de mercede Isae a Dem0Sthene soluta relata sint sola niti coniectura. aucis ut dicam Isaeus praecept0r Demosthenis antiquitu ferebatur omnia autem quae ad hanc consuetudinem illustrandam tradita sint ficta vanaeque tribuenda famae esse arbitror. Neque opinio qua orationeSa Demosthene adversus tutores habitae Isaeo ascribebantur,
19쪽
aetate Di0nysii videtur extitisse iterum occurrit in Libanii Vita Dem0Sthenea et in eius argumento orationis XXX LIam ut summam disputationis de vita Isaei institutae ex-p0nam, ita Sae apud Veteres non extitit, quo magi Si du0 script 0re fere idem de Isae rettulerint alterum
alteri u auctorem esse veri simile fit. Qua verorati0ne Seud0plutarchus in plerisque Dionysium Secutus Sit Spero me XΡ0SutSSe Sola enim ea quae de institutione Demostheni a Scriptore copiosius tradita nullam prae se ferunt veri Speciem, auctori illi primari non debentur.
Di0n Hal. iud de Lys. c. I. p. 452 1-453, 11. WeSterniann Bιογραφοι, p. 24 sqq.)Priusquam ad disputationem mihi instituendam aggrediar, ab initio praestat eam, quam . Si hi em de scriptoribus
vitarum Lysiacarum tulit sententiam iudicare. Inveni8Se enim se vir doctissimus sibi persuasit argumentationibus uis, hanc inter Dionysium Pseudoptutarch m Photrum intercedere rationem, ut eum duo vitae Lysiacae fontes inter se cognati aetarent alter, qui quidem et antiquior et melioris dei esset, a Pseudositarcho, alter et a Dionysio et a Photio Glibitus esset ' Tota autem virid0ctissimi rati0cinati0 ex um o pendet argumento. Cum enim
PSeudoplutarchus v. 5 eandem rem ita exprimat: τηρούμενος τοἰκίαν καὶ κλήρου λαχὼν πολιχ ευοατο h0tius p. 489, B. 27 copiosius referat οἰκίαν δ καταοκευαμάμενος καὶ κλήρου τυχὼν πολιτευε ro ων πολλῶν ου ἐνδε εο τερον ex eo quod Di0nysius εν πολλα ἡπορία, Ph0tius res πολλῶν ου ενδεεστερο ν quae quidem verba idem quod Di0nysii ignificare opinatur, exhibent, seudoplutarchuS autem nil, quod Verbi illi re8p0ndeat, affert, concludit, Dionysio et Photio fontem fuisse communem. β Qu in fundament00mnes Sua ratiocinatione collocat Cum enim ut in ceterisy Jahr cher 1871, p. 761 qq. ' l. l. p. 87. ' l. l. p. 768 sq.
20쪽
vitis ita etiam in Lysiae verba Photii cum Pseudoplutarchi
plerumque congruant, es non adducitur Vir doctiSSimus, ut eam sententiam reSpiciat, quae ab Arnoldo Schae fero λ argumentis satis id0nei confirmata est, ita decem oratorum amotio exscriptas esse, Sed cum fontem Photio a Pseudoplut ehi diver8um, cum Diony8io communem esse uno quod diX argumento sibi persuaSerit, ea quae Pseudoplutarcho et Photio communia
sint, Dionysian autem in vita desint eae fonte rimario in duos quos Statuit fontes transiisse, a Dionysio tantum neglecta Hfalso reddita esse c0nicit. )Cum vero verba Photii multis l0cis cum Pseudoplutarchic0ngruant, uterque Saepius a DionySi recedat, neglegentiam huiu non raro coactu est reprehendere, non raro eiu fidem
in dubium v0care: hinc ad opinionem pervenit, auctoritatem Dionysii minoris quam seud0plutarchi aestimandam ASe Uno ut dicam Verbo, auctoritatem critici id dignissimi infringit, ut vindex existat compilat0ris neglegentissimi quin etiam
Dionysii fidem min0ris facit quam h0tii, qui vita decem
oratorum opu futili8Simum exscripserit Quibus autem argu mentis utitur Ut iam dixi, tota demonstratio pendet e un0 argument0, qu0d nullum e8Se facile potest ostendi. lh0tius enim cum scriberet ἐπολιTεύετο Των πολλῶν Ου ἐνδεέστε -
ρον illud Di 0nysianum εν ευπορία πολλη certe n0n habuit ante cul08: id enim ad opes a Lysia paratas pertinet, illud ad rationem, qua civem Se praestabat Thurinum: immo illa dicendi rati Photi est usitata ut ieiunum seudoplutarchi
Sermonem pleniore Verborum c0pia reddat Ita verba, quae
censeo in ea Sententia, quae graVioribu niSa Sit argumentis, Ρhotium vita decem orat 0rum ex Scripsisse; id Vero Si StatuimuS, ne ea quidem inVenta, quae . Schoene de ratione inter Dionysium et Seudoplutarchum intercedente X-