De Lygdami, qui vocatur, elegiis. Dissertatio ..

3쪽

DISSERTATIO INAUGURALIS PHILOSOPHICA

DIE XIlI. M. AUGUSTI A. MDCCCLXVll

PUBLICE DEFENDET

5쪽

VIRO DOCTISSIMO

7쪽

Tibulli carmina praestantissima qui admirarentur Omnibus temporibus, unde illa nota sunt, et antiquioribus et recentioribus fuere permulti. Neque id immerito, quia tanta dulcedine et suavitate praestant, ut eorum qui legunt animo magis magi8que capiant et detmeant. Summa autem laus tribuenda est Tibullo, quod sensus, quibus commoVebatur, singulari eritate et perspicuitate effingere sciebat. Atque iis quidem virtutibus et Propsertio et Ovidio praeserendus est, quorum alter, quamquam Tibullo animi servore verborumque granditate X-cellebat, tenebris tamen, qua poetas Alexandrinos imitatus sententiis obducere solebat, illi cedit, alter autem, quamVis

magnam apud omnes sibi collegorii laudem ingonii ubertato animique alacritate, quia Sensus, quocin ,,amoribu8 pingit, plerumque simulati sunt putandi, a in re cum Tibullo comparari nequit. Quae cum ita int, quis est qui miretur, quod praeclarissimi viri, quorum judicio plurimum tribuendum est, in legendis carminibus Tibullianis summa delectatione se flectos esse confitentur Atque primum quidem Ovidius ipse, quibustodis Tibulli mentionem fecit, maxime eum praedica Vit, neque quidquam magis doluit, ' quam quod illius consuetudino uti sibi

8쪽

non licuorit Itaques in notissima illa libri I tristium logia 10, 5 haec queritur:

ne RVara Tibullo tompus amicitiae fata dedere meae. Optimum autem quanti eum socerit docum sentiam tota

elegia non libri tertii praebet, qua sacri illisis vatis v. 1)mortem acerbissimo deplorat. Doinde eodem in carmino v b) famam legetae cultumque poetam Tibullum appellat

v. 66. I, 15, 28 et in primo am0rum libro 15 27 tamquam

vaticinans his verbis utitur donec erunt ignes meusque Cupidinis arma, Discentur numeri, culte Tibulle, tui. Noquo minoris Tibullum a Quinctiliano a estimatum osso doeimus institutionum oratoriarum liber dilucido stondit, in cujus capite primo : , ,elegia, ait, Graeco quoqlae proVocamus, cujus mihi tersus atque logans maxime Videtur auctor Tibullus. Similitor autem atque veteres recentioris aetatis viri doctido Tibullo judicaverunt, inter quos Muretum potissimum dignum putamus, cujus Verba asseramu et comprobemus. Insignis enim illo vir haec fere summa, inquit, in Tibullo legantia et proprietas, summa in Propertio eruditionis octica copia otvarietas. In illo Romana prope omnia, in hoc pleraque transmarina. Illum nativa quaedam et incorrupta Romani sermonis intogritas in media urbe natum et altum SSe perspicuo ostendit, hunc praeter cetera forma et character ipse dicendi in Graseorum poetarum Scripti RSSidui8Sime SSe VerSatum demonstrant. Mollior illo et delicatior, nervosior hie et auctior. Illo magis oblectere, hunc magi8, ut opinor, admirere. Illum judices simplicius Scripsisse, quae cogitaret, hunc diligentius cogitasso, quid seriboret. In illo tu naturae, in hoc plus curae atque indu stria fuisse perspiciaS. Ommissis autem reliquorum Virorum eruditissimorum judiciis, qui inde a senatis praecipue in Italia renovatisque litto- rarum studiis rasque i ad XVIII saeculum Tibulli carminibus

9쪽

opseram dederunt, omnesquo in praedicandis illis consonsorunt, id potissimum mirum Videri oportet, quod, cum certe plerique eorum intellexisse putandi essent, quantum duo libri priores atque tertius inter o differrent, ne unus quidem eorum dubitavit, quin totum illud quatuor librorum corpus vero Tibullianum esset habendum. Quorum alii omnino non turbati videntur osso difficultatibus, quibus Tibullum libri tertii auctorem consontes premerentur, alii caliger ipso audaciores Versum illum elogias quintae V. 18 , quo ea, Hae credi non p0SSunt, Vera putare cogimur, nimia cum confidentia exstirpaverunt. Fuit igitur primus I. H. Vossius, docti8Simia Vir, qui id, quod jam antea

in calon dari positico fluienalmana: 1786 disputavorat librum

tortium a Tibullo non esse compositum, in praefatione translationi suae praemissa argumenti gravioribus confirmare studuit. Initio autem ossius neminem Sssentientem nactus Videtur esse nisi telistadium, qui quatuor cominentationibus illius sententiam solam recte se habere ostendit. Neque nim H0ynius ne- quo Huschkius neque achius neque polinius, ut ossi accederent, a se impetrare potuerunt. Sequentibus autem annis Lachmannus cum ossio consentien tam brevi quam copiosa

adnotation ologiae 1 libri III subscripta adversariorum opinionem graviter repugnavit, et quod ingeniosus illo vir exhibu0rat

Dissenius summa cura etiam accuratius X80qui studuit aquore effecit, ut omnibuS, quantum Scirem, recentissimae aetatis viris doetis librum tertium nullo Diodo a Tibullo compositum esse persuaderet. Qua re dilucide demonstrata cum inter viros doctos quaereretur, quisnam auctor illorum Carminum censendus eSSet, fuere, qui, quamquam Lachmannus et Dissonius hoc in lucem proferri non posse bene intellexerant, tamen i quoquo rei expedienda operam darent. Inprimi autem tres opiniones commemorandae Sunt, quarum jam antea ossiu proposuerat aliam censen Lygdamum libertinum et natione Graecum verum

eSSin auctorem, aliam Obekius, qui Cassio armonsi libri tortii

10쪽

elogias tribuit, aliam doniquo rvppius, qui carmina illa ab

Ovidio composita osso conjocit. Quas ad opiniones defendondasSi accurate exanimaVerimus, quibus argumentis docti illi viri usi Sint pleraque incertissima et levissima esse judicabimus et in iis, quae Lachmannus et Dissonius contenderunt libri tortii

auctorem plane ignorari, nobis perSeverandum esse intellegomus. Jam Vero eum fortaSSe Sit, qui quaerat, quid nostro studio opus sit in dijudicanda quaestione, quam viri doctissimilique summo ingenio prasediti opiosissime tractaVerint paucis eXplicemus liceat, qua consideratione ducti de Lygdami, qui

Vocatur, elegii agere nobi propoSuerimuS. Itaque primum quidem cum animadvertisse mihi Viderer ea, quae ossius, Lachmannus, Dissonius dispersis locis exhibuissent nondum satis esse collecta, non solum eum in rem Studium meum conferre, sed etiam omnia perpendere et cum ii comparare operae pretium esse putabam, quae ab aliis et recentioribus et prioribus temporibus conscripta mihi praesto erant. Cui rei intentus cum eo quoque Viros, qui Tibullo librum tertium una abjudicaverunt, in singulis rebus valde inter se dissentire intellexissona, animum ad id adjiciebam, ut exquirerem, quisnam verisimilius cognovisse putandu a Omnino alia Via 8Set persequenda atque a quam illi ingressi Sunt. Certi88imam autem iam, qua id, qu0 mihi proposui, perficiam eam 8Se puto, ut Ι. ostendam, quantum libri priores atque tertius inter sodisserant 1. argumentis 2 ratione rerum describendarum

3. re grammatica A. re metrica.

II. xplicem: 1. Tibullum libri tertii auctorem esse non posse ex duodeVigesimo elegiae quintae er8u apparere. 2. quinam Lygdamus et Neaera fuerint. 3. libri tertii uetorsim imitatum sesso Tibullum . libri tertii auctorem imitatum osso vidium b. vidium ipsum libri tertii auctorem esse non posses i. quid de auctore libri tertii censeam.