De Philonide et Callistrato

31쪽

eodem ne modo atque pii lone a poeta amico donata Sit an docendam tantum Callistrato eo Damiserit sta tamen nomine in Scriptam seu in quaestione absolvenda non inultum aliivamur quilina Parabasi: Videtur quidem in hac poeta tres in arto eo inica persectionis quasi gradus distinguere, initi Se remigem, deinde proretam sitisse et ventis observandis operam dedi e tunc demum ipSuin ad libernacula accessisse dicens uti de facile conjicias poetam initio pulone Scripsisse tantuni modo, docendam uiti naui et periculo tanti Suscepti et gloria Philonidi tradidisse posto Ba byloniis et Acharnensibus editis ipsum sibi Victoriae gloriam reservasse chori do cendi et exercitandi negotium Callistrat mandasse ini lilitii in denique commissione etiam cliori magistri ni unti Osiiciumque u Scepi SSe. Aitamen nulla est caussa urin abyloniis quoque nihil nisi remigi vice unctum uni Sse totam lite sabulam Callistrato permisisse ne genuis Xam Si quis in eo ossendat, quod Stipra ad Epulo lones docetida in ristophani poetani quaerenduin fuisse dixi inu S, Babylonios vero a Callistrato omni issam es Se concedin iis, qui histrio tantumnio do clarissimi is si iis sovideatur v) is veli in animadvertat aliter reni se in pulonibus, aliter in Babuloniis habere. I ost qua in enim pulones Si non Primum, at Certe Secundum praenitum tulerunt suis ana viribus confidere Aristophanes et in Babyloniis dandis illa hau tione et circum Spectione carere poterat, qua uti eum decebat, quia in nullo dum os perimento de ingenii sui praestantia edoctu prim illi in Cerialii Un esset descensurus. Postquam Aeliarnensibus data secundo uini ne poetani popularis aura provexit, qui tum coinoediam in cena in indu Xit quam ab ipso Aristophane ostiam esse ita constat, ut nemo unquam hac quidem de re dubitaverit. Et paene ea domest prioris tibi una editionis conditio quam ii commiSSam csS - acta ni in sane ab illo videtur, a Philoni de contendit ), is alterius qua in nos habemus editionis parabas in ipse viderit quo in odo interpretalidam oen Seat. Itaque liis omissi ad Pro agonem et V Spa trai Seumn S. quarum CaliSSa PS quoque quodaminodo ostcoiij incla Uuoniam autem jam Supra de injitriis a Cleoli in Aristophanem illa iis disputare coepimus, i vero locu nil eSi artim rationen recte intelligetidam iusti mum valet priusquam de illi dicam iis, i a te quae Sti videtii esse absolvenda. Babyloniis riguur commissis Callis iratu et cli in eo inri Stoliliane is Cleotio iii senati accus ali utit, quod Coram SOCii Athenien Silim et Popillum et in nimis iratiis

impudentis sit ne irrisissent in 'iae Nitidem cauSSA, quamquam periculosissi uiam fuisse personatus ille Dicae spoli narrat admen ad postremum rei videntur absoluit

Quod ergkius Tilli strutum non unus Octaui fuisse i iam Philonidem, sed si inani ejus rotiam nitituitus obliteratam esse eo demonstr. re ibi id utur, luti distinui Lycidis, votoris comoediae eripiosi, ni emoria ita evanuerit, ut Vel nomen ejus, nisi ut Aristophane semel coni memoraretur Ran. 4 , proesus ignoraremus id argumenium ego quidem nullius ruti esse existimo. Nam de Lyci de isto jam eram ni alie velerum nihil prorsus compertum habebit ut Culli stridium saepissinio ut Aristophanis anileiam ei adjutorem continent orant: qui si Poeta quoque, 0 Solum histri suisset, aliquod certe ejus rei vestietum superesset Bergi. Arist. Fragm. p. 26.

32쪽

esse. Ita ille Cleo, quoniam hoc modo nil verSarilina profligare non potuerat, aliam Aristophani lite in dicitur intendisse, quana hic in Se illatum iri ain tum comperisse videtur, qu uin in charnensium parabas 659 Sqq. nunquam se probitatis et honestatis caussam gere desiturum SSe Scrip Sit, quam vi grave in se te machinas exstruat. Et vetere quidem gratian alici ii in in consensu peregrinitatis ξενως cri-nien in poetam conjectum Sse narrant uuam rem qui ctain a scholiastis et ad

veri similitudinem potius quam ad istoriae dem propagatam esse dicunt, hoc imprimis argumento nituntur, ut eam desenSioni rationem, qua in hae caussa Aristophanes usus esse traditur dicunt eum recitavisse Homeri versus qui leguntur ii Odvss. I, II sq. - a judicii severitate non minu quam ab archontis dignitate abhorrere contendant. Sed hoc argumentum ab ipso quodammodo Aristophane infrinatur, qui in Vespis res multo magis ridiculas et a judicum gravitate alienas, veluti fabellas Aesopias et alia ejusin id ad initigandos judicum animos adhibita esse nurrat 566 sqq. tragoedii in haud sere absolvi, nisi antea pulcherrimum ex novissima sabula carinen recitaverit, tibicinem liberatum quam letiissimis symphoniis gratiam judicibus referre. 0uod Si non sol una permitti a judicibus, sed etiam ossi agitari quodammodo solebat, Aristophani si non in desensione ipsa, at certe in peroratione festiva illa excusatione uti licuit. Praeterea, ut re vera crimen illud in poetam conjectum esse a Cleone credam Eupolidi auctoritate commoveor, qui sine dubio litis illius recordatus ipsi quoque AriStophanem propter peregrinitatis suspicionem perstrinxit' ). Hoc autem crimen Quin illa in Senatu accusatione non videtur suisse potuitnctum; nam si fuisset, Aristophanes ejus rei in Acharnensium parabasi, ubi reliqua inimicoria in calumnias et allacia enumerat, aliquam sine dubio secisset mentionem. ii tempore cauSS illa acta Sit, definire non ausim; nisi quod post Acharnenses, si vera sunt quae Supra diximus, lite in intentat esse apparet. Ceterum dubitari non potest, quin hoc quoque crimine poeta sit absoluti is quamobrem Cleo, praesertim quum quitibus data ad Summu in furorem esset excitatus, nova in tollendi adversarii rationem iniit, Si quidem verum est quod Vitae scriptor memoriae mandavit XI, p. XXVII, 39 Sq. Duebia. : δευτερον ὁ καὶ τρίτον

συκοφαντηθεὶς πέφυγε, qui biis ita Subjiciunt ir: καε υτ φανερος κατασταθεῖ πολίτης κατεκρατησε του Κλέωνος, tum ad peregrinitati crimen Omniino perlin 'ant, imprudenter etiam ad tertiam injuriam poetae a Cleone illatam videntur a grammatico relata

De hac vero ego quidem sic statuendum esse censeo. Narrat Aristophanes in ea Vesparum partu quae alterius parabasis instar liabenda est 1265 I 29l, os impriinis I 28 sqq. esse quosdam homines, qui Se cum Cleone in gratiam red-

tuperiitione satis ii norificum de adversario judicium contineant, non ad ignobile ni ali lueni, sed ad unum ex clarissi inis illius teinporis poetis pertinere apparet.

33쪽

iisse pinentur. Et habere eos, quo opinio illa conainendari videatur. Nam quum ipse uani modo vexaretur, iis qui X tra calamitatem erant Cleonem magna voce clamantem audientibus, sed nillil aliud quain curi0Se X Spe tantibus, num quod poeta dictum in illum proferret, tanto in discrimine Se de aliorum auxilio desperantem impendenti tempestati paullis p r cessiSSe, Sed nunc profecto vitem palo magnopire esse deceptam εἶ α νυν er πατησεν ἡ χυρα τὴν αμπελογ). - Ad quites haec pertinere non possunt. Nam Si hoc diceret post abblonios se plurimis gravissimis tu adversarii injuriis et ianimi nationibu PaulliSper cedendum iutavisse, mox vero quilibus in scenam commisSis, quo in illum Sset an inio, luculenter docuisse, hoc si diceret, quid, quaeso, Spectatorum intereSSet ea comperire quae tam diu jam cognovissent Nulla profecto indagari poteSi auSSa, Cur eorum quae

nemo non optime sciret memoriam tanto OS renovandam Sse putaverit. Nam talis sententia ut aptissima fuisset in quitibus, ita inepta videtur et prorsus alieno loco inculcata in Vespis luemadmodum injurias a Cleone post Babyloniorum

commissionem acceptas Statim in etiarnensibus commemoravit; sicut de spectat ο-rum iniquitate post ubium repulsant in altera HuSdem sabulae editione, et quum hanc docere aut noluisset aut non potuisset, in proxima latim Vesparum comoedia conquestus est, ejusdem vero rei postea memoriam iterum refricare noluit si etiam ea quae in altera Vesparum parabas de nova aliqua injuria narrat, ad aliud tempus quam id quod Vespis erat proximum referri non possunt. Et profecto quitum acerbissimam irrisionem aequo animo Cleonem tulisse ecquis crediderit se ui jam modica poetae protervitate et levioribus ut ita dicam comoediarum excursionibus ad tantam irae vehementiam concitatus esset, eum acerrimo ni petu lacessitum non esse summa sui ulciscendi cupiditate incensum redemus Alia igitur post Equites injuria Cleo putandus est Aristophanem assecisse quae qualis fuerit, ne conjicere quidem cum ulla veri Specie possumus. Ea enim utitur verborum ambiguitate poeta, ut aequalibus, qui ipsi vivi videntesque ut ita dicam totam rem spectaverant, sati perSpicua essent quae diceret, OS, quibus ullum prorsus de ea re satis certum testimonium SupereSt, quasi per noctem Sublustrem vagari nobis videamur. Nescio tamen an eandem rem leviter tangat in Pacis parabasi, ubi severitate

in se aliquando adhibita's in eos potius poetas animadvertendum esse dicit, qui se ipsi laudare coram Spectatoribus non erubescunt. In illo igitur, qualecunque sitit, periculo vela se contraxisse et portum petiisse dicit scilicet in tibi bus Cleoni aut pepercerat aut obliquas tantum levesque plagas insiXerat Psam ver Verspis doctis, quo in illum esset animo, Satis superque ostendisse δ). Hujus enim sabulae non singulae quaedam partes, sed univere ratio ad irrisionem Cleonis composita

, Si cum Bergkio explicandum esse hunc ocii existimo. Fragm. Arist. p. 49. - Ver

bum ποδείρεσθαι Vesp. 12Ν eodem sensu accipi atque in Pae 734 χρῆν μεν τε πτειν τοῖς αβδουχους κτλ. Ceterum idem quod mihi uni Droysen video placuisse. - Vesta. 129l: Ir νυν

34쪽

' Rost id quod ex argumento ejus non tinus quam exractis illis delyeleonis et Philocleonis Dininibus apparet. Sed ad id quod propositum erat redeamus. X Vesparum didascalia antea depravata, hodie a viri docti in pristinam formam restituta, tabulam per Philonidem senaeis doctam Secundum Praenatum tuliSSe discimuS: primum obtigisse Philonidis Pro agoni, tertium Leuconi Legatis. ac cum didas alia aptissime comparatur titulus ourmontianuS quem in C. I. ioeckhius exhibuit vol. I, p. 353 sq.:

quod in hoc numeri non victoriarum, Sed commiSSionum ordinem indicant. Apparet autem ex hoc titulo licuisse tum Di I 06 eidem et poetae et histrioni duas porea doni solennia sabulas docere et agere'q): id quod ad Vesparum didascaliam recte intellio endum plurimum Valet. Nam quum Proagonem, quae in I esparum didascalia comui emoratur, non Philonidis, Sed AriStophani Comoediam PSSe constet quemadmodum Diodorus Ol. 06, , Sic Aristophane Ol. 9, 2 duas simul sabulas dedit,

Vespas et Pro agonem: mbigitur, Suone utramque nomine inscriptam dederit uua in re non dubito, quin, quod o Stea licuiSSe poeti e titulo Fourmoni iano videmus, idem otiam Aristophanis temporibus et tragici et comicis poetis concessum fuerit, ut plures eodem est sabula Committerent. uamquam enim Athenae clarorum poetarum multitudine abundabant, tamen accidere interdum poterat, ut aut singulaesitio illorum poetarum sabulae praetori oblatae legitimum numerum non explerent, aut inter oblatas Ssent qua populo non admodum placituras praevideret. um ictitur decerner , quae gerentur, quae non gerentur, praetori erat, siquidem etiam Sophoclem et Cratinum, poetarum Ceni Corum Coryphaeos, repulsam ab archonte tulisse s linus idem ex suo arbitri etiari duo choro ei poetae concedere poterat, qui duas fabulas aeque egregia in Certamen obtulisset. Tamen ristophanes illo anno non videtur utramque Comoediam Suo nomine inscriptam docuisse tuum enim didascalia disert Plii lonidem Pro agone docta primum victorem declaratum fuisse te tetur, dubitari non poteSt, quin eam Suo nomine dederit. Contra in Vespis illo tithil nisi primarum actori et ortasse Cliori Xercendi officium in se recepit, auetorem se fabulae riStophane ipSe ProsUSSus St. Xam in parabasi de prioribus suis et victoriis et cladibus aperitSSime ad Spectatores ita loquitur, ut eum suam ibi caussam, non Alienum gere appareat. Cur autem poeta jam dudum Civibus notu et probatus sabulam suam, eatrique pulcherrimam Proctgon enim primum praelitium tulit - inico coin miserit, caussae lingi possunt multae. Sed Sive tempus ad duas fabulas docendas non sunsetebat; sive poeta viribus Sui dissidebat, ut alteram tantia in ipse docere, alteram

35쪽

2s amico tradere mallet; sive Philonidis precibus minisve nisi hac conditione Vespasse acturum negantis rona motus illi Proagonem tradidit de re ipsa dubitare eo minus possumus, quod Saeptu AriStoplianem etiam OSteriore tempore comoedias suas amicis donaviSse ex ea quam Supra Commemoravimus Ana ipsiae, Aristonymi, Sannyrionis cavillatione apparet qui vix omnes ad illas jani dudum actas ante Equites alieno nomine sabulas reSpexisse, Sed liberalitaten poetae poStea quoque sui laboris fructus aliis largientis videntur irrisisse. Neque vero ulla est Caussa, cur cum einelii in didascalia Vesparum Philonidis in Callistrati nomen mutante Pro agonem a Philonide, Vespas per Callistratum Octas esse Suspicemur cur enim Philonidem negemus eodem die et docendae et agendae sabulae munus Suscipere potuisse Dubitandum sane esset, Si Proagonem ipse etiam ScripsiSSet: nam qui suam aliquam sabulam doceret, eo Aristophane protagoniSta uti vi poterat verendunt enim erat, ne, ut Suae victoriam compararet, in aliena comoedia consulto tinus di Iigenter rem gereret I . Contra Si Athenienses omnes eam quam Suo nomine Philo nides doceret sabulam Aristophanis esse et ab hoc praemium tantum victoriae Philoni di amico concedi sciebant, nulla erat caussa, cur perSOnam suam in Vespis minus fortiter quana in Pro agone sustiueret. alia autem poetarum mysteria thenis celerrime plerumque in vulgus pervulgata SSe ex ipsa Vesparum parabasi optime intelligitur in qua de omnibus suis comoediis quas antea vel Sia vel amicorum nomine inscriptas ediderat ita loquitur, ut utrarumque uti a civibiis auctorein habitum esse pateat utras Itie suas SSe, nonnullarum tamen quaSi Suram se ad tempus aliis poetis con CeSSisse prostetur.

Sed jam e Vir optime, videre et audire videor magnopere pandiculantem et satis clare ac Sonore Scitantem Ohe, jam satis est, he libelles Et prosecto,

quamquam nonduin pervenimus usque ad umbilicos neque tota haec profligata est quaestio et ad exitum adducta, tamen sexcenta habeo auSSaS, cur tandem ali-

qitando nem facia in scribendi. Nam primit in iis qui haec legent et vel maxime Tibi parcere aequii in est deinde si ad reliquasoristophani comoedias eodem modo

pertractandas ac ederemus, teStimoniorum Penuria celeriter ex plano perspicuitatis campo in conjecturae angustias et spinosarum quaeStionum ullieta compelleremur Denique vero etiam hoc sub axe ore paullatim incipit Caelum nitescere, aura jam miteSccre, Rigidusque entorum aestus deferveScere,

Flupi soluti solibus liquescere,

Fontes scatere prataque revireScere.

Itaque jam taedet parietibus iii clusum iii libris desudare scholasticoque ut ita dicam pulvere exarescere. Et ne Aristophanes ipse misere laborantem irrideat, quam celerrime domo an e proripiam et videbo, damne in his quoque Scylli arvin

36쪽

arenis canat alauda. ibi vero S in hac Scriptione ita versatus esse videbor, it Operam et ole uni non omnino a PerdidiSSe neque nimis intemperanter otio et literis abusum esse censeas sublimi feriam sidera vertico Vale. Scrib. Gubenae mense Marti anni'. S. V.