De poetis scaenicis graecis hymnorum sacrorum imitatoribus

11쪽

tua , haec animaduertenda est linguae aerae consuetudo, quod congerendo pitheta atque quam plurima adserendo nomini Ognomina proprius carmini datur onus atqu0 tenor quem morem hymnis inprimis Orphicis reddi speciosissimeque conseruari notum Si haec uel maxima fuit inter causas Lobeckio Aglaopham p. 400 sq. illorum tenoris grauiter reprehendendi sunt autem tota armina quibus nihil continetur nisi epitheta cong0sta ruentionis formulis adiectis uelut h. Ι,

Atque ex hymnis Orphicis quid0m longum est afferre quae Sane uno obtutu obseruantui sed ex iis quae Macrobius sat L 18, 12 cyriechische Guber papyri in Dei Isehr. d. kaiseri Ahad. d. Wiss Wien 1893)in die P. 4 S. v. Tax6. liabes igitur uetustissimum huius dicendi usus exemplum in illo carmine puellae amore inflammatae.

12쪽

pposui h Delph. Bull. XIX 1 sqq. neque apud Homerum quidem sola deorum omina uocantur, uero adduntur ova l. XVI 333 rtirep

consuetudinem Horat carm. saec. u. 15 Ilythia . . Sive tu Lucina proba uocari seu Genitalis Senseca, Hercul fur. u. 1066-73 in 80mnum: omne maloru- requies animi, parthumanae meli0r uitae. 1 apud Aelian hist anim. XII 45. 2 quem morem facete imitatum sesso Platonem Euthyd. 288 B et Phileb. x Sohangius adnotat commentat Platon. in P estgr. d. 26. h. V. in liraburg 1868 p. 109.

13쪽

De poetis scaenicis Graecis hymn0nim sacrorum imitatoribu8. 223 ueris miscens falsa, futuri certus et pessimus in tor, a errorum, portus uitae, lucis requies noctisque comes conserantur Praeterea quae

Soruius ad 0n. II 351 tradidit Pontifices ita precatiantur Iuppiter

optime uaeime si hic quo alio nomine te appellari uolueris. in cf. und.

sequitur morem Menander cum in exordio hymni in Apollinem con

uel optime uero hanc consuetudinem illustrant hymni nonymi in Dionysum et Apollinem apud Abulit Orph. p. 284, 285 nihil conti- nuntes nisi pitheta uersibus uiginti sex distributa litterarum ordinorospecto unde intolligitur ueritatis fidem minime neglexisse Ioannem Lydum cum dieat de mens sed . Unseh p. 118 l. 16 sqq. v εTOic μVOic TTbc pluKOciol OVOlauci εU9icKOμε καλουμεVri TRV'AφpobiTRV. Ex his quos mihi satis multos attulisse uideor locis iam apparet

communem esse illam epitheta congerendi consuetudinem uel omnibus omnium temporum carminibu Sacris neque eam Orphistorum propriam putare licet quam in sententiam ipse se obeckius conuertit

eosque oppugnauit qui, ubicumque i ignoto alioqui poeta deorum epitheta spissius constipantur, continet D Orphicum quiddam olfaciunt. δ)neque praetermisit quin alios aliorum temporum hymnos eiusdem speciei et formae comparandos colligeret, quorum nonnullo suo loco recepimus quae cum ita sint, et hoc quidem intellegitur nullam esse iustam causam cur hymnum qui est inter Homericos octauus in Martem eo quod hanc de qua agimus consuetudinem inter ceteros maxime ostendit, inter Orphicos enumerandum esse putemus. quod ut Ruhn- 1 quam imprecationem indigitamentis quae uocantur tribuendam esse Agahdius censet Quaestion. Varron. in Jahrb. fui. Phia suppl. 1898

P. 132.

2 qua in re posita est uis uersuum Arist. Plut 1164 iocose dictoriam: huc Ta06v ccT' ἐπ vυμiac πολλα ἔχεiv. neque ueteres grammatici Praetermiserunt quin his in epithetis deorum diligenter colligendis pertractandis explicandis studium collocarent ita Georgius Wenige cetri κλ iacεic θε communem illum fontem quem Diogenianus Athenaeus Clemens scholia Lycophronis Pausanias exscripsissent, syllogam uisse docuit tri-κλRcεα Varim a Chr. saeculo confectam cf. VII p. 43 et hoc modo constitutam VII p. 1): agebatur . . enchiridiorum lyt graphorum more de deorum epithetis ita, ut dii et iriκλncεic nescio quo ordine collocatae enumerarentur, loci nominarentur quibus colerentur, deinde quid cariκλrlcεicualerent, unde essent ortae, e licaretur.3 In eandem iudicauorunt sontentiam Petersonius nihil uol. XXVIIΡ 390 407, Gruppius Griech. Culte u Mythen p. 555 adnot. 44, Maasius Orpheu p. 19 sqq. qui de aliarum quoque gentium eadem consuetudine nonnulla addidit.

14쪽

224 r. Adami: k0nius non dubitauit quin iudicaret, Hermannus in hymnis d0ndis quin comprobaret, ita Abelius intelleXit quidem non iuro tori h), a munitiorum auctoritati confisus Orphici hymnum illum adnexus est, peruer8a certe Sententia namque accedit quod hymno in arton ita collocato, aliter collocari uix pot08 - lan turbatur illa ratio quam in hymnis Orphicis disponendis Obseruatum es8 iam nemo

non uidet.

Sed si quaerimus quaenam homines antiqui his epithetis quam plurimis congestis efficere studuerint, huius rei ratio non difficituint0llegitur.' quo pluribus enim uterentur numinis nominibus uel

cognominibu quoque amplius 8Sererent opitheta, eo maiorem sibi uidebantur parere Spem Se ea quae peterent impetraturos esse deum

deseribenda ut propius essedamus, illud animaduertendum est quod non raro fit ut unius e cognominibus illis e licetur Origo causaeque reddantur uel rationes siue etymologica siue e narrationi aliqua ro

lingvng man mus de goti ei dem namen nrufen nil emblichten, der tres vermogen, erade in dem be8onder falle u helfen, in8chlie88 .... Man suchi ac dem tresfenden einamen und . . sius . . die einamen, und thut teber de guten au te ais das man sic der esuhr avsseis das entscheidende reor tu ubersehen. Usener Gotternamen p. 336. ac licet ObSeruare quantam occupauerit prouinciam in apyris magicis hoc studium ut deos siue daemones iis inuocarent nominibus quae illis eum grata essent tum legitima ipso enim deorum nomine solo Si rectum .inueniretur et enuntiaretur omnia sibi uidebantur effecturi esse. cf. Dieterichium Abraaeas . 160 adnot. 1. itaque in fine praeceptorum illorum magicorum sere Semper admonent: Os et ovola o apud Dioterichium l. l. . 189

u. 7. 10 21 al.

4 quod studium nominis uel cognominis causam explicandi omnino apud raecos orlate patuisse ita ut ex nomine de eius cui inditum esset Sive indole ac natura siue rebus suturis quaedam concludi OSSe crederent, notum est. obeckium stlaoph. p. 870. eundem ad Soph. Aiac. 430.

15쪽

De ostiis senonicis Graecis hymnorum sacrorum imitatoribus. 225

16쪽

226 Fr Adami: Sed inter illa quae quam plurima congeri solunt cognomina duo potissimum distinguenda sunt genera quibus non numerus Solum uocularum adSerendarum augetur, sed etiam ea quae ad ipsas laudes deorum officiendas pertinent attingi incipiunt illa uelim animaduertas epitheta et quae de deorum gener explicando illustrandove dicuntur et quae o sedibus locisque deis inprimis sanctis atqu0 cultis rationem petunt ac de illis quidem quae priore loco dixi prius quoquo disserere liceat, deinde de ceteris uideamus. Consuetudo igitur est in hymnis sacris ut quibus nati sint dei parentibus siue quos genuerint filios eosque praeclaros excellentesque modo paucis uerbis uel uno tantum nomine patronymie explicetur modo multis uel compluribus uersibus atque inter cognomenta haec

17쪽

templum intrantes . 3 CUV Kal Op Vi r C TiKT RuΠολλα Vx ii pol εV. in hoc solo argumento ut ΑeSculapii genu eiusque parentes celebraret, syllus uersatus est eiusdem autem pestiei sunt limini

rem conscripsit hanc obseruauit consuetudinem orat in in0ruam

c Fcac IIocεid V ut K. T. λ. Deinceps ut in posteriore loco disserondi posui, de iis dicendum est epithotis qua a sedibus tu oppidis siue montibus qui maximo in deorum gratia erant et deliciis amoribusque repetita Sunt. quamquam raro fit ut pitheto tantum illorum locorum mentio fiat, uelut his 'Oλυ surrioc, si se Ioue agitur, υcioc, si de DionySO. Sic

Apollo uocatur in hymno Orphico XXXIV. plerumque Omphi reSe mini uerSus consumuntur nimiserando loca sedesque in quibus

18쪽

etiam . 187 sqq. quibus numorantur Oλiχη Πε9Tr TRUTεTO . . 1 hanc coniecit Diolsius in Sitz. B. Beri. P. 1898 p. 459).2 exstat do his quidem posetis Menandri testimonium Ithel. r.

19쪽

Sudhaus in Apollinem seu te Cynthos habet seu Delo gratior Hyle seu tibi Dodone sotior. Stat Theb. I 696 sqq. in Apollinem seu te

Nunc si quis certa quadam ratione uel certo ordine putat numerari illas sedes ita ut in enumerandis locis a certis caeli partibus seriem incipi opinetur atque uia quadam una eademque progredientem certasque caeli parte assecutam finiri, non confirmari hanc coniecturam iam intelleget cum propius ad rem perquirendam accedat nee

uero illud omittendum uidetur quod et in hymno Orphico qui est LV in Venerem et in hymno Homerico I naniique hi uersibus qui sunt in Apollinem confecti loca ita enumerata esse atque disposita apparet, ut uelut orbis efficiatur locorum ei insulae cireumiacentium 16

20쪽

230 Fr Adami: in qua deum natum esse narrabant atque in hymno Orphico quidem LV circa Cyprum insulam regione nominantur ita ut primum sep-t0ntrionem Olympum montem deinde orientem Syriam poeta commemoret tum meridiem Aegyptum denique occident0m Diam insulam). in 3 anno autem Homeri e primo copi OSe enumerantur Sedes quas Apollo regere dicebatur, eo ut ordine ut a meridie exorsus

Creta insula poeta ad occidentem ueniat ab Athonis usqu0 ad Aogas deinde ad septon trionem a Peparetho insula usqu0 ad Idam montem tum ad ori sentem ab Imbro ad Carpathum deniquo ad

meridiem red0a Naxum arum Rhenaeam insulas enumeran8 quo fit ut quasi orbo depingat odorum Delum insulam circumStantium ue simili modo etiam Ananium videmus Delphos oecident0m)Naxum mori dism Milotum Clarum urbses orientem enumerantem ut Dolum insulam quam primo loco commemorauit Orbe tamquam locorum haud ita integro cireumdet. Res nota os ab aliisqu0 λ iampridem illustrata haec hymnorum

Sastrorum OnSuetudo quae quonam spectet Si quaerimus, originitus ad se laud0s Grsendas augendasqu0 adhibetur: eo maiorem eius gloriam praedicar homines sibi uidebantur quo plures enumerabant regiones urbes gentes apud quas ille summo erat numero atque honore, atque e certiore ipsi ducebantur Spe se ea quae postularent impetraturos Ss a tanto tamque possenti numin a tot hominibus gentibus populis culto qua ratio iustulentissim cognoscitur ex antiquioribus locis, conseruatam tamen rem esse usque ad Procli tempora se huius uorsibus lucet ac longe plurimi sunt huius oneris loci:

Hom. Il. I 37sq. h. Hom. I 30sqq. II 1 sqq. V 490 sqq. XXXIV 1sqq. Anan. r. 1. Castor. r. 1. Siron. p. thon. III p. 196. Callimach. h. III 172sq. 183 sqq. IV 269 sqq. Theocrit. XV 100 sq. 0rOnd. mim. IV 1 sq. 30lph. Bull. XIX 5 sq. Stat Th0b. I 696 sqq. pul. motam VI 2. Ael Aristid orat. XLIII 6. Menand. Rhet. Gr. p. IIIp. 442 l. 16) Procl. h. II 15 sq.

Sed iam apud Alcmanem alteram quoque inesse rationem uidemus in locis illis quam plurimis congestis eamque posteriorem deque illa quam modo tractauimus derivatam inseruntur uerbis formulis- quo inuocandi ita ut cum deos ut adueniant petant homines precatur loca quoque regionesquo nominant eas in quibus tum forte temporis deos morari suspicantur itaque illa ante Omne commemOranda uidentur edos quibus inprimis deus fouere narratur eo inprimis preeses mittenda sunt, inde maxime dei aduocandi haec rati quam solam in hymnis Orphicis seprohondes sunt0ntiis huius

1 cs Gruppium Griech. Culte u Mythen I p. 56 adnot. 44 Dieterichium in iis Rhen uol. XLVIII p. 282 adnot. 2.2 de hae potissimum cogitant Gruppius et Dieterichius .l. l. l.