장음표시 사용
31쪽
φυσε αυτα scit. τα νόειατα εἶναι ξιουντων ο μεν ἴτωτο φυσει λεγουσιν, ως φυσεως αυτ οἰομενοι εἶναι δημιουρ- χαὶματα, καθαπερ ηξιο Κρατυλος καὶ IIράκλειτος), post Lassalleum ingeniosius quam cautius persecutus est cliuster ac t.
soc nil schel. III p. 31 sqq. - dubium est os Zelleri hist. liii. I p. 658 sq. us 1 p. 529 nec multum attinet ad quaestionem
nostram hoc constat, inde a medio Saeculo quinto, cum Oetdrum,
Homeri potissimum, interpretatione studiisque rhetoricis et philosophicis artis grammaticae sundamenta struerentur cf. Classenus de grammaticae graecae primordiis p. 15 sqq.), de linguae humanae et origine et indole disputationes misso illustrissimas eis
enim, cyLσιν nominum genetricem qui putabant, aduersabantur θεσιν defendentes siue νύιιον, e quorum numero Democritum
fuisse refert Proclus ad Cratyl. 16), esse Iermogenem in Cratylo videmus cs. e. gr. ου δυναμαι πεισθῆναι si αλλη τις ορθότχὶς ονοματος et ξυνθηκη καὶ μολογια p. 384 D, νομοθετουαρα εργα χρησεται ὁ διδασκαλικος, ταν νοματι χρηται , εοικεν. 388 ). quae sententiae diuersae ita iunguntur a Platone, ut id quidem concedat naturae, quod imitatione contineri iudicat nominum ὀρθότητα ονορια αρα ἐστίν, ω εοικε, μιμημα φων ri ἐκεινου, o μιμεῖται, καὶ ὀνομαζει ὁ μιμουμενος τῆ φωνῆ, ταν μιμῆται p. 23 B), neque uero consuetudinem prorsus excludat ἀναγκαῖόν που καὶ ξυνθη καὶ τι καὶ θος ξυμβάλλε Ιθαι προς δήλωσιν ων διανοουμενοι λεγομεν p. 435 B). quibuscum si componis uertia scriptoris de Arte τὰ Ουνοματα φυσιος νομοθετήματα i. e. nomina naturae instituta respicisque instituta opponi germinibus in eis quae secuntur τοῖς βλαοτημασι), simili modo atque Platonem mediam uiam inter doctrinas diuersas ingressum esse sophistam intelligis. Nouitne uero Platonem bene conueniunt uerba eius οἶμαι δ εγωγε καὶ τὰ οὐνόματα αυτὰς scit. τὰς τεχνας διὰ τὰ εἴδεα λαβεῖν cum Socratis Cratylei, O ουσίας μιμησε progenita esse nomina docentis quin immo uoce εἴδεα ad Platonem uidemur relegari, id quod monuit Zeller II 1 p. 529 7 s. Stoinibat,gesch dei sprachWissensch. p. 90 NB). Εἶδος et δε η uoces frequenter usurpantur in collectione Ilippocratea naturae notionem sensibus subiectae δε et habet saepius, sicut apud auctorem περὶ φυσιος ἀνθρωπου ἀξιῶ δ' ἔγωγετον φάσκοντα αἷμα εἶναι μουνον τον ἄνθρωπον καὶ ἄλλο μηδεν δεικνυνα αυτον μη μεταλλάσοντα την δεην μηδε γίνεσθαι παντοῖον VI p. 36), diserte quae illustrantur p. 34 τουτο
ῖν ἐον μεταλλάσσειν την ἰδέην καὶ τὴν δυναμιν, ἀναγκαζήμενονυπό τε τοi θερμου καὶ os ψυχρου, καὶ γίνεσθαι καὶ γλυκυ καὶ πικρον καὶ λευκον καὶ παντοῖόν τι ἄλλο cs. p. 42 36 etc. quibuscum conferre iuuat Xenophan. r. VPK Anaxagor. r. 3, Diog.
Apoll. D. ) alterius autem uocis, uetustioris eiu quidem, uim antiquissimam, externae uidelicet formae et speciei, quam ignissicare uoluit omerus, cum diceret Λυσπαρι ειδος αριστε, reperIS
in libro de fiere aquis locis, ab ipso Hippocrate conscripto cs. τατε εἴδεα ἐπὶ το πλ)ηθος ἀτονώτερα εἶναι IMI ' τε εἴδεα ὰ- ἀνθρωπιον ἰυχροὶ τε καὶ Ἀνθ γηρε ἐστι ιαλλον 9 22 sq. es τούς τε ἀνθρώπους ut τραφέας εἰναι καὶ τα εἴδεα καλλίστους p. 4. διὰ ταυτας τὰς ἀνάγκας τὰ εἴδεα α των παχέα ἐστὶ καὶ χαρκώδεα καὶ ἄναρθρα και et γρα και τονα
p 72 1 ε ῖν εἴδεα μεγάλοι καὶ ωυτοῖσι παραπλησιοι . i)). propria hominis constitutio εἰδος est in libris περὶ φυσιολανθρωπου et περὶ διαίταὶς γιεινης quos Polybi putant, ipp0crati generi cs τό τε ξυμπαν γνῶναι δεῖ τον ἰητρον ἐναντιον στασθαι τοῖσι καθεστεῶσι καὶ νοσὶ hiασι καὶ εἴδεσι καὶ usu σι και
χικί33σι VI p. 52. is p. 54. 76), quibus annumero librum περιτόπι - τῶν κατ' ἄνθρωπον Τ) antes Platonem conscriptum ab auctore incerto id quod collatis Timaei p. 74 D sqq. et Reipulilicae V p 462 C locis Monstrauit FPoscheni lederi in 'bello dio platonischen dialoges in threm verbiit inisse u den hipp0krat. schristen 1882) porro in scriptione περ αρχαδεὶς ἰητρικης uocabulum est natura, sensibus qua percipitur. hic locis: ει γλυκυς 1υuo. ,εταβάλλοι 4. ἄλλω εἶδος, πο ξυγκρησιος, αλλαὐτος ιστάμενος, ποιός τις πρωτος γένοιτο, μικρος ' λμυ- ρ0 Ni στρυφνὸς οξυς p. 634)ν πέσσεσθαι δε και μεταβάλλειν καὶ λεπτυνεσθαι καὶ παχυνεσθαι ες χυ so ειδος θια πολλῶν εἰδέων καὶ παντοίων p. 618); ' γαρ εστιν αυτοι- σιν cibi ἐγὼ οἶμαι, ἐξευρημένον αὐτό τι φ ωυτου θερμον
n 604 , paullo aliter interpretandum p. 596 χαλεπον . . . γχα νειν ἀεὶ os ἀτρεκεστάτου πολλὰ δὲ εἴδεα α ἰητρικην ς1 Cuius capite 44 leguntur haec η δὲ ἰητρικαὶ ὀλιγόκαιρός ἐστιν καὶ
saeuitatem in contrarium uertat medicamentum V UI 'g SUT '
nisi ea uae innixia cuiusque constitutioni conueniat ratione adhibeatur.
32쪽
τοσαυτην κριβιην ῆκει), ilippe quo loco uaria spectentili morborum genstra, non solum Sensuum, sed mentis etiam iudicio cognoscenda simili ratione Pericles Thucydideus τον αυτον ανδρα επὶ πλεῖστ αν ἐδη καὶ μετα χαρίτων μιαλιστ αν υτραπελως τυσωμα αυταρκες παρεχεσθαι in Atheniensium ciuitate praedicat
II 41 s. III 82 uitae uiuidae dicens condiciones, cuius usu Unum
restat ut memorem exemplum, quod I p. 586 L extare uidebis. Quod si uarias has significationes perlustras, nulla libri περιτεχνης locos expediri posse intelligis quos ut explicemus, Cratyli talia asserenda sunt: νομα αρα διδασκαDκον τί στιν οργανον
422 D quibuscum en quadrant auctoris nostri οἶμαι δ' εγωγε
καὶ τα νοματα αυτας δια τα εἰ δε λαβεῖν monstranda ea quae inter uerba eiusdem λογον γαρ ἀπο τῶν νομάτων ταε ιδ εα ηγεῖσθαι βλαστάνειν καὶ ἀδυνατον et Socratis sententiam intercedit cognatio, Cratylum, O αν τὰ νοματα πίστ/ηται, ἐπίστασθαι καὶ τὰ πράγματα defendentem p 435 D, impugnantis. quae qui perpensitauerit, re uera ουσίαν ualere εἶδος in libro περὶ τεχνης, ignificatione a Platonis philosophia prosecta, concedet, id quod ceteris oratiunculae locis confirmatur. s. γινώσκεται τοίνυνδεδειγμενων εἰδεα των τεχνεων καὶ ουδεμία ἐστὶν et γε κτινος ἐδεος υ οραται p. 4) το μεν γαρ τῆς τυχης εἶδος ψιλον ου ἐβουληθησαν θεήσασθαι εν ω τῆ τεχνη πετρεψάν σφας αυτο p. 6); εν τοῖσι πλείστοισι των τε νυομενων καὶ των ποιευμενων ἔνεστι τὰ ἐδεα των θεραπειῶν καὶ τω φαρμάκων p. 10 , unde perspicua quae paullo ante leguntur: νυνδε et φαίνοντα των ἰητρων οι μάλιστα επαινεομενοι καὶ διαιτημασιν ἰώμενοι καὶ ἄλλοισί γε εἴδεσιν. Λmplo uerborum ambitu in eis quae secuntur res geritur Pontra oos arti nihil omnia fortunae qui tribuant καί φασιν οι τὰ χείρω λεγοντες διὰ τους ἀλισκομενους etro των νοσημάτων, τους ἀποφευγοντας αυτ τυχ ἀποφευγειν καὶ ου διὰ γην τεχννὶ p. 6). τυχη quid ualeret et το αυτοματον quaeri solitum discimus ab Aristotele, ipse de eis quae sentia priusquam expro-naat, ubere sicut solet priorum placita reserente Phys II, p. 195431. quo loco tria dignoscuntur sententiarum genera: unum casu quid fieri omnino negantium, id quibus faueat argumentum, quod ne prisci quidem sapientes fortunae uim agnouisse uideantur ἐπεὶ
εἴ γε τι ην η τυχη, φασὶν ἄτοπον ἄν φανείη ως ἀληθως καὶ
ἀποργησειεν ἄν τις, διὰ τί ποτ' ουδεὶ των ἀρχαίων σοφων τααiτια περὶ γενεσεως καὶ φθορας λεγων περὶ τυχης ουδεν διωρισεν, ἀλλ' ο εοικεν ουδεν ωοντο ουδ' κεῖνοι ἐναι ἀπ τυχης p. 196 G) alterum in caelo ei tantummodo locum concedentium riuoniam conuersio lotioque quibus in Ordinem distinctum sit uniuersum casu facta sit, animalia uero plantaeque nec Sint casu neque aut εἰσὶ δε τινες ο καὶ τουρανου τουδε καὶ των κοσμικων πάντων αἰτιωνται αυτοματον κτὶ ibid. 24) tertium denique eorum, qui causam quidem Sse credant fortunam,
sed occultam menti humanae quasi diuinum quid et mirabile εισὶ δε τινες οἷς δοκεῖ εἶναι αιτία μεν et τυχη, ἄδηλος δε ἀνθρωπίνη διανοία ως θεῖον τι ουσα καὶ δαιμονιώτερον p. 196 b 5). multum autem abest ut tali alione cuius plura exempla asseri usuperuacaneum est, s Aetii lac. I 29 Epiphan. p. 593 Ox0gr.)de fortuni philosophali sint medicinae inimici. in quo conuersa
est declamatiuncula nostra, calumniarum futtilium iaculatores accuratius inquisiverunt, in arte medica ortunae quae esset ui quaeque ei concessa auctoritas, auctores περι νουσων et περὶ τύπων
των κατ' ἄνθρωπον. atque ille quidem ex improuiso bene quae euenirent in morbis, quae male, exposuit cap. VIII τὰ γὰρ τοιαυτα δι. ουδεμίην ουτ σοφίην ἰητρων γίνεταί τε καὶ ου γίνεται, ἀλλ' ἀποτο αυτομάτου καὶ πιτυγίης), proximo medicaminibus quae insint uires secundariae probae prauaeque discimus επιτυ ιι si δετὰ τοιάδε οι ἰητροὶ ποιεουσιν ν τῆ θεραπείη ἀγαθά . . . κακὰ
δε τάδε ἀπεργάζοντα ἀπ ἀτυχνίης V p. 54): hic eum, qui et
ltominum naturas nouerit et occasione. καὶ τὰ ειδεα καὶ τους καιρους), minime e fortuna pendere docet cap. XLV sος γαρ υ- τως ητρικην πίσταται, λάχιστα την τυχην ἐπιμένει, ἀλλὰ cia
enim nullius imperio subiectam nullius uoto exorabilem, scientiam uero dominam et elicem, si modo ea utatur peritus η γὰρ τυχη
βουληται ὁ ἐπιστάμενος χρῆσθαH. nec Sane neceSSariam DSSearti fortunam, quoniam existant morborum medicamina mam leSta, quae quidem, si modo existant, sines fortuna restituant inanitatem εἰ μεν γαρ εστ των νοσημάτων φάρμακα σαφεα, ι αι, υκ ἐπιμένει την τυχην τα φάρμακα γιῆ ποιῆσαι τὰ ν0σΜατα, εἴ περ εστι τὰ φάρμακα) concordat cum his auctor περι εχ-νης. quem scripsisse reminisceris: πολλὴ ἀνάγκη αυτους ἐστιν
ἐγνωκέναι, τι ἡντιτλώφελῆσα , καὶ τε ἐβλάβησαν τι βλα-
33쪽
βῆναι, τι ην τι τυ βλαψαν p. 8 similia aperta iter inlitationis deprehenduntur uestigia in eis quae secuntur nimirum in libro antiquiores uersavit enim Plato, tuae leguntur: ἐμοὶ γαρ δο-
κεουσι μουνοι καὶ ἐπιτυγχανειν και τυχεειν οι καλῶς τι καὶ κακως πρῆξαι επιστάμενοι επιτυγχάνειν τε cc rotiτ εστι δκαλως ποιέειν, τουτ δε ι επισταμενοι ποιεουοιw ἀτυχεειν δετουτ εστιν, O ην τις μη επιστηται τουτο μη καλως ποιεειν
κτλ. nota suisse ponentes sophistae, apud quem et Melissi et Platonis Supra agnouimus uestigia, cum ScripSurit etiγευμαι τοῖσι μεν κακως θεραπευομενοισι νοσημασι τα πολλὰ την ἀτυχινὶ επε- σθαι, τοῖσι δε ευ ri ευτυχιην p. γ), tun nimium audebimus. Satis iam exposuisse mihi uideor de orationis περὶ τεχννὶς argumento concludam disputationem in i mei insium conuersam de aduersariis disserens, quos impugnauit auctor περ αρχαι ζς ι λητρικῆς, utpote cum sophistis iii esse commune huic auctoriunde iculenter appareat illi in quaestione uersantem primo loco commouet, quantum in duobus libellis discrepet totius disputatio uis habitus tumultuosus ille quidem in sophistico conuiciisque hominum ingenio inferiorum more resertus cs. αἰσχροεπεειν, αἰσχυ- νειν, διαβάλλοντα, κακαγγελι si φυσιος p. 2 παραφρονευντων
p. 12 ἀγνοε ἄγνοιαν αρμοζουσαν μανιri ἄλλον ὴ ἀμαύιup. 12 sq. ἀφρονων p. 14): simplex et integer in altero καταφανεες ισὶν ἀμαρτάνοντες, ἄξιοι μεμψασθαι p. 570). discrepant item duorum auctorum aduei Sarii.
Exoptata lux et medicinae et philosin hiae historiam scrutatili libro περ ἀρχαιri ιθτρικο qui quo tempore con Scripti l DSt,
de quibus supra diximus p. 20 hypollieticorum uerbo sit uenia placita florebant, paullo ante sicut uidetur irolata 'r δε
λογον πανελθειν Ουλομαι Ι , 598 L). atque laudandus luidem Littreus, quod primordia quaerens eorum doctrinae, tui calidum rigidum siccum humidum aliud quid Supponentes morborum mortiSque causa anguSi gyro concludebant ες βραχυ ἄγοντες την ἀρχην τῆς αιτιης τοῖσιν ἀνθρωποισι τῶν νουσων τε καὶ του θανάτου καὶ πῆσι την αυτην ν η δυο προθεμενοι p. 570), refragatur in io post Aristotelem librum scriptum esse arbitrato' I p. 190): quod uero ab Eleatarum tertio, Zenonem dico,
quattuor ipsas qualitates in libello noStro quae memorantur naturae
uniuersae principia receptas SSe alsert editor Francogallus, non subscribo. etenim eorum quibus haec sententia niti uidetur loco rum altero, Stobaeano, Empedoclea reseruntur, non Zenonis Melis-
siue placita cf. Die les. 0x0gr. p. 303, 2 l): altero, Laertiano, Zenone quidem sed Citiensis cs. Zeller I p. 537 sq. .
filiorum indagare debemus philosophorum cum medicis πο- θεσεων φίλοις conexionem. bene riuadrat ristotelis de qualitatibus elementisque doctrina, in libro de Caelo tertio itemque 'ii
eiusdem μεθοδου cs. p. 3884 20 scriptionibus de Generatione et
Corruptione quartoque Meteorologicorum exposita, ubi multas quidem esses contrarietatem tactu quare percipiantur docet Stagirita, activas uero aut passivas scilicet quae misceantur et in sese mutentur uicissim calidum frigidum, siccum humidum tantummodo στοιχεῖα, ἀρχαί, ira τῶν στοιχειων), quarum copulationibus quattuor euaderes elementa iστ0ιχεῖα, τὶ καλουμεγα στοιχεῖα, ἀπλῆ σωματα) quid uero moramur in riStotele, quo multo anti- luiorem esse libellum quaevis pagina clamat, inde ab Anaximandro per philosophiae historiam cum prosequi liceat qualitatum notio-uem atque huic quidem materia infinita calidum et rigidum discreta placuisse, quorum mixtura humidum actum esset. terrae
aeris globi igne principium, Theophrastus rettulerat tu opinionibus physic id qu0d e Simplicii Aelii Pseud0plutarchi usebiani opitomis elucet cf. mox0gr. p. 134) quae ratio num cui ueterum probabilis uisa sit nescio: naximenes certe ex aere cuncta deducens condensatione et extenuatione quod condensaretur rigidii uicum iudicaret, calidum quod extenuaretur id quod inde conclusisse
eum Plutarchus refert in scripti0ne de prim Frigido I p. 160
Duebia . . quia quem aperto ore emittamus halitum caleat, rigeat quem densatum labiis compressis), iure imposuit multis, sicut Diogeni Apolloniatae quem denso conuenire ristidum Statuisse e Theophrasti excerpti Laertian concludo quin πῆξιν π' του η υχρου cepisse terram placitum refertur X 9 calidum tenui ex eis de anima quae docuit calore praedua maiore in aliis in aliis mitiorus tiro itidule scilicet Simpl. inor Phys. p. 153, 6 ), collato loco Pseudoplutarcheo, quo aeris rationalis densitate impediri minalia docuisse traditur Apolloniates, quominus intelligerent aut Sentirentsi 43 23 Doxogr. - nec non Anaxagorae, aera dei Sum et rigidum,' aethera tenuem it calidum iudicanti Theophr. de Seus. p. 516 5 Dieis. s. Zeller I p. 897).
Calidum et frigidum et princilii materialia statuta SSe mundi uitiuersi ab anti luissimis physiologis et principiis micta cognoui-
34쪽
miis. luid is itur de uniuerso luae ualerent tui in ad iunianum corpus transferrentur quod ab Alcmaeone Crotoniata factuni accepimus cuius de placitis piae tradita sint luaerenti proficiscendum est a Laertio, plurimum eum in medicina uersatum esse narrante
VIII 5 τα πλεῖστά γ ἰατρικα λεγει, μως δε καὶ φυσιολογεῖ ἐνιοτε . affluxit autem nobis Alcmaeonis doctrina rivulis duobus. Aristotelis et et ii similiter at pie Pylliagoreos bifariam distribuisse Alcmaeonem rerum humanarum plurimas refert ille απεφήνατο δε παραπλησιως τουτοις scit. τοῖς IIυθαγορείοις ' φησὶ γαρ εἰναι δυο τα πολλα των ανθρωπινων, λεγων τα εναντι-οτητας ου ῶσπερ υτοι διωρισμενα ἀλλα τα τυχουσας, οἷον λευκον μελαν, γλυκυ πικρον, ἀγαθον κακον, μεγα μικρον
Metaph. I 5 p. 986, 29): morbos facultatis iiii ius, humidi scilicet sicci, frigidi calidi, amari dulcis reliquarum dominatione gigni placuisse seudoplutarchi Stobaeique constat excerptis CAλκμαίων τῆς μεν γείας ιναι συνεκτικτικὴν την ἰσονομίαν των δυνάμεων, γρου ξηρου, ii υχρου θερμου, πικρου γλυκεος καὶ τῶν
λοιπων, την δ' εν αυτοῖς μοναρχίαν νόσου ποινὶτικην φθορο- ποιον γαρ κατερου μοναρχίαν καὶ νόσον συμπίπτειν ως μενυφ' ου περβολri θερμότητος et isti χροτητος, ως δε ε ου δια
κρῆσιν D0x0gr. p. 442 Sq.). . 0uo luculent Alcmaeonis exemplo qua ratione auctoris περὶ ἀρχαίης ἰητρικῆς processerint aduersarii, animo licet informare. sicut enim ille a Pythagoreis et aequabilitatis notionem mutuatus est et contrariorum, de qualitatibus Ionicorum inuenta in suum usum conuertisse putandus cs rische die theolog lehren dergi techischen euke p. 74 sq.), ita hypothetici communi qua tunc in rerum naturam inuestigabatur cupidine accensi priorum amplexabantii placita physica, quod a sophistis saepius actum esse haud ignoras eorum ex ipsa collectione quae supra attuli exemplorum memor cs. p. 15 sqq.). Exortae igitur eorum doctrinae naturalis scientiae quamuis rudis admodum et incultae sundamento contra ab auctore περὶ τεχνης qui refellitiatur medicinae inimici, et ab arte remoti sunt et a philosophia nil valet, quod et in libro pretiosiore interdum leuiter altinguntur eorum criminationes cs. ου φημὶ δη δια τουτοδεῖν την τεχνην 3 ου εο υσαν Ουδε καλως ζητεομενην χὶν
ἀρχαίην ἀποβαλεσθαι I p. 596 μάλιστα δὲ ἄξιοι μεμψασθαι, ῆτι ἀμφὶ τεχνης ἐουσης ὐ χρέονταί τε πάντες ἐπὶ τοῖσι ιμε
φυσιος ἀνθρωπου scilicet et περ ἀρχαίης ἰητρικης. SophiStae in eis perstricti quomodo de medicina declamauisse ut illustrabamus περὶ φυσων orationi exemplo ipsi quae profecerint adii ersarii paucis adumbrabimus a Pythagoreorum namque harmonia proliciscebantur, non leuiter sicut Protagoram Prodicumque secisse ueri simile), sed strenue de sanitate tuenda restituendaque quaerentes. Supra audiuimus Alcmaeonem facultatis unius dominationem morbi essectricem iudicantem similiter sine iusta quattuor humorum temperatione sanitatem constare non posse defendit auctor περ φυσιος ἀνθρωπου υγιαίνει μεν ουν μάλιστα, ὁκόταν
μετρίως χu ταυτα τῆς προ αλληλα κρησιος καὶ δυνάμιος καὶ του πληθεος V 40 idemque qualitatem superantem et corpori nocere docet p. 36 et cohibere generationem εἰ μη τοθερμον τέ' ψυχρ- καὶ το ξηρον τω γρω μετρίως προ αλληλαεξε καὶ ἴσως . . . et γένεσις ου αν γένοιτο). artius Alcmaeoni sese adiunxit auctor περὶ ἀρχαίης ἰητρικης, non quattuor humoreS sumens corpori elementa, Sed τὰς τυχουσα Si non ἐναντιοτητας
sicut Crotoniatam docuisse Aristoteles narrat Metaph. p. 986a 43), certe δυνάμιας cuius doctrina toti laudamentum habet
1 Neque oesium neque Littreum recte cepisse locum ualde mirumost uertit ille: equident quae ab his de natura uel dicta uel scripta sunt, non tam ad artem medicam, quam ad pictoriam spectare existimo' p. 16, 40 d. 1657), hic: . . appartient motus a Par de ι
35쪽
illi iii μετρον αριστον. cibos robustos et intemperato mixtione accommodato eSSe narrat naturae humanae alii ησαν τε καὶ πτησαν καὶ 4 ξαν καὶ 4 κερασαν τα ἰσχυρα τε καὶ Ἀκρητα τοῖο ιν ασθενεστεροισι p. 578), qua ratione et medicos antiquos eSse So in medicamentorum ita compositione et usii διαφυλασσοντας ως μετριως εχ l . 582) nisi enim natura Superentur nutrimenia, diuersarum facultatum temperationem qui bari, amari salsi. dulcis acidi acerbi insipidi ceterarum p. 602) piarum manifesta si quae sat doloris existere causam p. 606Sq.) Unhuius diei est, quo modo huic de facultatum natura et ui doctritiae, Alcmaeoni sundamento superstructae, coctionem irrέη ις των χυμων iunXerit auctor, exponere, qua iustam natura temperationem restituat ut . I p. 446 sqq.)s leuiter tantum attingo, pulcrum mpiricum quaerendi rationis exemplum praebere eum, non Philo SO- pholum Idacita in medicitiam, sed medicorum obseruata in philosophiam tranSserenda esse statuentem νομίζω δε περι φυσιος γνωνα τι σαφες ουδαριο θεν αλλοθεν εἶναι et εξ ινὶ τρι- κης. τουτὶ δε οἷον τε καταμαθεῖν, i ταν αυτηε τις τηνιλὶτρικην ορθως πῆσαν πτεριλάβti p. 620sq.) hoc addo, inesse in collectione scriptiunculam, motalutem Galle, qua uerae scientiae auctoritas contra sophistarum mana conamina sortitur defendatur. περὶ ευσχημοσυνης inscriptam IX p. 222 sqq. ). duae huius libelli sunt particulae. atque altera quidem cap. VII XVII) qua des medici labitu externo praecipitur. Hin apparatu
medicinali, de uisendis aegrotis curandisque, nihil ad 0S uel Samur in priore. agitur de sapientia in uniuersum cuius genera pluinina non utile riuidipiam efficiunt αι μηδεν ες χρέος τῶν προς α διαλεγονται p. 226) neque tamen damnanda, Si modo latione ac uia procedunt ν οι μεθοδος τις εο υσα τεχνικη εργάζεται remotaque Sunt a quaestu turpi expellendi uero e ciuitatibus sapientiam profitentes, qui sumptuose ornati υπερηφανεως κεκοσμημενοι p. 228 in urbibus uersantur hominesque decipiunt. transitur tertio capite ad sapientiam meram ample illustrandam. qua in disputatione perdissicili sapientiae ducem naturam SSe docemur ἡγεμονικωτατον μεν ουν τουτων απάντων . . et φυσις p. 230), naturae enim inuestigationem Sapientiae laurini esse ες ο αρχην λαβεῖν η φυσις κατερρυη καὶ κεχυται et δε σοφιη ς τ ειδῆ - σαι τὰ ἀπ αυτῆς τῆς φυσιος ποιευμενα p. 230) quam Si quis nouerit, ratione utendum καλον επιτοῖ διδαχθεντος εργου λογος).
hanc sane sapientiam introducendam SSe in medicinam, medicus enim
sapientiae amicus deo aequalis ιητρος φιλc σοφος συθ εος p. 232). Epimet runi cs. p. 7, 1). Codex Marcianus 269 in solio membranaceus soliolum 61 26 errore Bessario uis catalogus saeculi XI, cuius soli 11 33 arte phototypa expressa extant tu altenbachii et Velseu Exemplis tubb. XL XLI); s. sol. 12 ui attentiachii Schristia solii tali. XXXV), olim excussus est a riderico Reiuliold Di figio legio
montano, totius sere Europae codicum medicinalium graecorum perueStigat a re de qua re certior ac lus lia nolui iii codicis calce
tuae legitur: contuli cum edit. Foesiana totum hunc codicem Fr. Di et Dr med. russus 1828 precibus adii uniuersitatis Alburtiuae bibliothecam, in tua asSeruari Diel Zii Schedas, praematura morte defuncti a. 1836, 0mpereram nec in ira, eximia liberalitate tota mihi transmittitur collationum excerptorum apographorum uri 3go, Ilorolivi Mouaci Venetiis Romae Mediolaui a triti Lutetiae Londiuialiis locis permultis errea hercle assiduitate congesta sed diu nperlustro amplissima copia Diel Zianas, breuiusculam tantum Marciani descriptionem inuenio, de collatione spes irrita, quam sue piis uana expetat non ea hodie quae desideratur dilige uti fuisse consectam inde conicio, quod Nouembri demum anni duodetricesimi mense DietZius Venetias uidetur aduenisse, ita ut relicua anni particula religiosam totius codicis collationem absoluere uix potuerit. Qua in codice legerentur ut Sciremus, primus illacitii mei iusius Cobet usus ex certitis tractauit eum post Cube tum Darembergius, qui et in libris περι ψ ιος et περι ευσχημοσυνης quae Pl deberet
cum Litti eo communicauit I p. 130 sq. 224 L et codicem
accurate descripsit X li. LXIII sq. . quo loco eiusdem eum esSelamiliae atque Parisinum 2253 asserit cf. euvres choisies 'Hippocrate p. X C. ΙΙ). at tu cuius libri Iippocratici collatione
nitatur Darembergius, considenter cum pronunciet: te manu Scrit de Suint-Mar a Venise, qui appartient evideminent, aliis quo jul'ai constat i a a famille lue jus tu' ici notre preciuii manuscrit 2253 representat a lui out se ut nescio, allera enim par operiS Notices et extralis de manuscriis lucem non uidit salsum certe eius iudicium in libro περὶ ἀρχαί ς ητρικῆς, cuius capitum prio rum ex Scripturam, publici iuris nondum factam, dum per itineris Italici otium Venetiis commoror, nuper ipse notaui facit enim
Marcianus cum Parisiui. 2142IL 2144I 21416 2255 Ε 2140 I
36쪽
rimis ita quidem ut iii uariis lectionibus plus licentis discrepet ab eis plinquagiens senael quarum lectioii uni uiginti duae cum Parisini 225, congruuiit, solus tuetur Marcianus haS:
παντα OS πτίσαντες καταλεσαντες τε Μ
Emendatur textus lectionibus sterisco insignitis. Τribus igitur o sontibus repetenda libri περ αρχαίης ἰητρι- κῆ recei Sio praestantissimus et antiquissimus Parisinus 2253 ASaeculi . in quo quamquam ceteris codicibus minus integra seruata est dialectus, textus tamen legitur et plenior et correctior. Sec Indum locum Marcianus tenet, quocum cognatissimi et Parisini sit Vossianus, Saeculis tribus recentiores, neque uero a Marciano archetypo dediicii, sed soli intordiam antiquam momoriam exhibe lites.
37쪽
Narratii de bili rei arenibergii i mei in si curis ippocraticis p ile collectionis lippocialeae condicione et liistoria p. 7 Sis l.
de ptibus accuratiora ut statuantur, Singulorum placitorum et uctores et testes respiciendi p. 11.
Artissimus medicinae antiquae cum philoSophia conexu P. II Sq
ilo libri περὶ διαιτης, IIeracliteis studia Bernaysii Zelleri Schusteri Telchinuelleri Uergoldii p. 12 sqq. Patinus de libello περ τροφης
I. Di medicis philosophiae nimium addictis deque sophistis ii, in dicina disputantibus quae tradantur in libris περ αρχαιης ἰητοι se p. 4 Sq. περὶ φυσιος ἀνθρωπου p. 15 sq. prosecua physicis temporis praecedentis p. 16. terram num piis Statuisset principium, quaerebant Artemidoriis Capito, Sabinus, Galenus p. 16sqq. studium ad unicum principium res redigendi diu ualuit in medicina p. 19 sq. ri, Cuius rei testimonium liber περὶ φυσων p. l. insunt Anaximeneae et Diogeneae doctritiae uestigia p. 2l sit ab Apolloniata qua in re dissentiat auctor, congruat eum Critia p. 22 q. Scri-hondi onus sophist similis p. 23 partitio perspicua p. 2 3 q. sophistas eam in deliciis habuisse IIulonae Gorgianae exemplo ostenditur p. 24 sq. poeticus dicendi color p. 25 sit figurae orgianae p. 26 Sq.
II. Praecepta dantur de disputationibus medicis περὶ ουσωνα cap. 1 - 10 p. 27 sq. alibus uti quomodo soliti sint optustat', elucet e declamatiuncula περὶ τεχνης p. 28. Resutatur Ermerinsit sententia, cum esse itemque cum libro de uetere Medicina scriptionem conglutinantis p. 28 sqq. de librorum ordine in codd. mss. tradit p. 28 sqq. up 'i' ditur corpus lippocrateum, Parisinorum 25 et 2254 Vaticani
276 in altero tria haec scripta non se excipiunt, cui Ordin cum Suida fortasse quid commune p. 30 sqq. de scribendi enerei 32 sqq. de dialecto ibid. attigerunt eam commentatores et lexicographi antiqui Erotianus Galenus pridem deprauata p. 33 sqq. uoces ad propriae passim in νομω, nulla sere in libro περὶ τεχνης p. 36 sq. concinunt libri duo priores in uerborum compositione Sophistica, a qua abh0rret περ αρχαιη ιητρικης p. 37 sqq.
de arstumentis p. 39 sqq. νομος scriptiuncula persecta Protagoream doctrinam defendens, περὶ τεχνης tuetur artis υσίην contra fortunam p. 39 sqq. non necessariam esse coniunctionem libro-riim περὶ τεχνης et περ αρχ. ἰητρ locis quibusdam tractandis domonstratur qui cognati uideantur p. 43 sqq. absonam esse Quinciti ii p. 46 sqq. procedit sophista dialectica ratione libri Melissolmemor P. 46 sqq. de nominum natura agit Platonicum uocis εἶδος
usum nouisse Sese prodens p. 49 sqq. de fortunae auctoritate dissorit similiter atque auctor περὶ τοπων των κατ ανθρωπον p. 24 sq. medicus aduersarios impugnat undamento usus antiquorum plii losophorum doctrinis, quas sophistas potissimum in silum sunt On-MPriisse supra expoSi tum p. 54 sqq. Λ uel ore περὶ φυσιος ανθρωπου et περ αρχαιης - τρικης Pythagoreorum harmonia prolecti p. 57 sq. empiricam ration me hic porto profitetur set auctor περ ευσχημοσύνης, cerbi Nilu' perans is quido in salsae sapientiae sectatores p. 58. metrum do codice Marciano p. 59 sqq.
38쪽
Natus sum Carolus Theodorus IIugo Ioannes Ιlber anno . . sexd ensimo mense Iulio Magdeburgi patre IIugone, gymnasii quod
a Sca e Viasinis monasterio nomen traxit praeceptore, matre Clara gente eis sWange ana. idem profiteor euangelicam. cum Parentibus Vimariam it anno post Cygneam perueni ubi litterarum rudimentis minatus in gymnasium receptus Sum. cuius per annum postquam discipuliis sui, patre Misit iam uocato in scholae si an aedisciplinam saluberrimam traditus sum anno septuagensimo tertio. sed iam anno proximo linquenda aerarit almae Afrae moenia, cum parentes resdam transmigrarent Ieostadenserat ibi gymnasii regii per lustrum ciuis et vitris optimi institutione illustrissima et iii card Richteri, uiri carissimi, nunc Lipsiensis, ingenio et grauitate ad litterarum antiquarum studium excitabar. uere anni undeoctogensim Lipsiam me contuli studiis philologicis et philosophicis ut operam dar lectionum fructus cum percepissem Curti IIein Zei Langet Lipsit de Noordent O uerbeckii Ribbeckii Varia chei sactumque isset, ut et seminarii regii philologici exercitationibus ter
annum interessem sodalis ordinarius et societatis philologae ili-lieckianae, auctumno anni octogensim L almam uniuersitatem lienanam petii, studiorum philologorum sedem auspicatiSSimam. purannum ad Rheni ripas commorantem docebant Berna ysius ueh- hortus scholis philologicis Aelluleus archaeologicis, Meyer chaar-schmidtius philosophicis, rauimannus anglicis, en Zelius in societate palaeographica sed quod uere feliciter degebam duo illa semenstria, Francisco Bue chelero debeo et Hermannos Senero quorum ad pedes considere quod mihi licuit, huius ubertate, illius acumino miro modo captus, inter saustissima numero uitae dona ut em citationum et criticarum et epigraphicarum particeps essem, Buecheler concessit beniuolentissime. Lipsiam postquam redii, iterum seminarii studiis uacabam societatumque Curtii grammaticae Lange antiquariae Ribbeckii historico litterariae eram sodalis uere appropinquante anni octogensimisecundi amicorum duorum iucundissimorum et hortatu impulsus et eximia adiutus liberalitate Italiam adii, cuius solum dis Sacrum per duo mense peragrauimus Lipsiae audiebam ipsium Ribbeckium Springerum Volglium Zarnckeum nec non seminarii theotisci socius
Quorum uirorum, optime de me meritorum omnifariam, pie grateque semper recordabitur animus praeter patrem cuius erga me amorem satis praedicare nequeo plus uno nomine deuinctus
cum Maximiliani e in Zei comitati et doctrinae, tum otioni Ribbeckio, praeceptori dilectissimo, cuius disciplina et fauore siquando digna praestare potero, βεβιώσεταί μιοι.