장음표시 사용
2쪽
Commentationibus meis Egnatianis paucula praemittenda esse video, quum plurima eorum, quae Praefandi vicem sustinero possint, tum Protegometas totius operis, tum utriquo dissertationi inseruerim.
Regiae literarum universitati Gottingensi quum anno I83
prima solennia socularia agenti nomino Tubingonsium gratularor,'
SlMI, DOCTISSIM . Prima saera Reu Iaria, qui hiis almae Vestrae aeau miae anno MDCCXXXviI. contillae memoriam huius S ptemhris diebus XVII. XV II. XIX. celebraturi estis, vix nlia Germaniae academia lactioribus votis Prosequitur, quam Eberharuinn nostra Tu hingensia. ,,Ex quo enirn tempore Principum Veisa irorum sapientissi no con illo liniversitas Go itine ensis condita fuit, populares nostri non de titerunt, Praeter nostrain stademiam ad Musarum Vestrarum sontem limpidissimum accedere, ut inde littera inrum artiumque infititutione non rninus sin-eera, quam eleganti imbuerentur. Eorum non unus extitit, quiu Rummam V atram henevolentiam et humanitatem animo grato testaretur. ε, Verum aliud quoque inter Goti In eam et Tithingam arelioris necessitudinis viniaevium intercedit. Ex Witrii inhorgiae enim finthus, quantum ii nunc inaxime Pnient, per primi Veniri saeeuli decursum unum et aliorum melioris spei iuvenein dignum iudieas in, qui apud Vos vel Puhites vel
privati in docendi munere svngeretur. Eorum nomina hoc loco as ferre, Vo his non ingratum fore speramus. Sunt autem Est
eontulerunt, eius Particulam aliquam populares Wiirlieinbergenses athi vindicar
Posse existimant. ,, Postremo nunquam non sapientem illam solidainque rationem venerati Sumus, quam
antistites et cloetores Vestro a in litoria fovendis atque exeolendis immutabili quodam tenore Reculon e se tota lati Apud Vofi
nimirum, si in alia literarum sede publi- ea, iure aequissimo mull Re Fivunt,
3쪽
epistolao meae moro apud nostrates recepto tentamen commentationis addebam DE VIA MILITARI ROMANORUM EGNATIA, QUA ILLYnICUM, MACEDONIA ET THRACIA R GEBANTUR. Ea scriptio non aliter ac coenantium precationes brevitati studebat; et monebant quoquo temporis concessi angustiaB, ut velis contractia solos rerum apices attingerem, uberiora, quae narrari possent, in alius occasionis opportunitatem Procrastinans. MIta factum ost, ut illo temporo plenioris Θxpositionis solum Pr oemium, non aliud, Iogentibus quasi Praegustandum osterrem, in quo, quaenam alia, tibi medias in res alio tempore veniri Posset, Oxponoro in animo haberem, minus spondebam, quam indicabam. Nihilominus promissis qualit,uscumque Atandum osso videtur. Suadet ipsa rei argumentique gravitas; suadet, immo incitat totius itineris quasi litorarii satis magna disIicultas; Postremo non nihil movet aliorum exspoctatio, qui uberioris oporis nostram adumbrationem singularis tractationis oposlustrandam esse existimarunt.
nul Ilimqtie literarum gentia ulteri Imperitat. Unde factum est, ut mira ludiorvin eo ne ordia et uberta a int rVo onspiciatur, utpote stilla et nutrita prudenti motu et quietia temperamento,
quo res humanact uuice laetantur augen turque.
,,Salve, Alma se oreta Augusta, omnia solidioris et penitioris eruditionis per totum Orhem literatum so egregia et proin motrix. ,,Dissertationem civis nostri, Tlieophili Luras Friderici Taselii, geographicam de Via Romanorum militari Egnatia, hute epistolae additam, aequo benev loqv antino accipialia, eliain alque etiam
,,Nominum Vestrorum clarissimorum addietissimi eultores: Reetor, Cancellarius et Prose agorea Regiae literariuri L niversitatis T ii bin e en ait.
4쪽
VEt haec soro Commentationi Priori praeludebant, quae hoo ipso
loco repetor Iubet. Prosimium isto tempore emissum iam excipiunt duas commenta-tlanos, Per academicorum actuum OPPOrtunitatem anno proxime elapso conscriptae. Eae specialia eorum tractant, quorum conspectum in
Prosimio brevi quasi manu dederam. Verum is ipso conspectus in multis erat mutandus. Erat enim iusto, ut dixi, brevior. Suecedant in eius vicem PROLEGOMΕΝΑ, quorum ego id congilium esse volui, ut ii, qui postero tempore Albaniam, Macedoniam, Thraciam Visendas antiquitatis causa peragrabunt, copias quasdam epulasque Per me Paratas habeant, Ac. ipsas viat rum doctiorum narrationes, quarum tum Ego censuram egi, tum Illi ipsi puto quandoque 2gent. Egnatiae reficiendae magnum momentum esse, Commentatio I. p. I sq. Iuculenter mihi aliisquo monstrasso Visa est. Erit igitur tum
aliorum Principum, tum maximo CELSISSIMI TURCARUM IMPERATORIS, totius viae emendatione, ubi opus erit, Veteres publicae
salutis sontes recludere, novosquo DPerire.
Tabulas Egnatias geographicas operi meo addere nec licebat, nocvaeabat. Talia post mo venientes tentabunt, nixi spero meis commentationibus, ex quibus facito erit non tantum ipsam Romanorum iam, verum etiam tabulas antecessorum geograptu as locis aliquam- multis in moliorem ordinem redigere. T ii I, i ii g a e, instantibus nundinis Paschalibus 2nui salutis repa
6쪽
id potissimum rationis consiliique persequebar, ut non antiquissimorum tantummodo seripiorum ope sunt enim ii admodum pauci , verum etiam allorum auelorum lectione, qui toto, quod nos agimus, aevo Christiano vixere, saeem aliquam tenebris illis admoverem, quibus vix aliam geogrophiae classicae provinciam adeo premi tonstat, quam Macedoniam tum Illyrico Thraciaque contermina. Nimirum opinabar, inventum iri inter istos recentioris neglectique a doctis pleris quo aevi aeriptores unum et alterum, qui varia legisset ulterioris antiquitalis volumina, quihus nos per temporum iniuriam non sine doloris quodam sensu caremus. Accedit, quod illorum auctorum quidam terras istas, quas memorant, ipsi adiisse putandi sunt, ut Procopius, Nicolas, Acropolita, Cantacu genus. Postremo etiam apud incolas, quotquot antiqui ius supererant, famam quandam do robis vetustioribus obtinuisse, varia mihi testabantur medii aevi monumenta; cuius rei exemplum protuli in protegomenia meae
Thessalonicas p. XX. Ea si τε opinatio sive divinatio non tota me sesellit. Vidi equidem, ut alia, quas assorri possunt, exempla omittam, Thucydidis locum ambiguum de Strymona fluvio SS. Patrum admini eulo illustrari; '' Demosthenicam vero ChalcidenΑium a Philippo
eversorum memoriam e Cani Reu Zeno imperatore lucem nancisci, collato Appiano; postremo aliorum vetustiorum geographiea e scriptoribus rerum Francicaram, Byzantinarum et Turetearum intellectum suum sperare. Ita volenti nolentiva accidit, ut genus serutandi Rusciperem, asperum sane et aa- Iebrosum, si aerumna 1 eius Apectes; fructuogum vero et amoenum, si in eo non sine iudieandi quadam cautela, sobrietato et modestia verseris. Ea enim nunc est veteris
geographiae conditio, ut vel diligentissima antiquiorum s. classicorum scriptorum eo gnitio per se non sufficiat: accedere debet eorum aeriptorum usus, qui, licet diu post
Do nrho ThEsaaloni ea e in queagro. Berolini I 839. I 8. ClX. 553 Paeg. Imporanio Anastasio, i. e. eculo V. Et VI., Christodorus acri Psit nia reici lorigines s. antiquitates Thessalonieae, lihris XXII. Τ , de quo scriptore videndus Suidas a. v. Xρι ars δωρος. Is igitur Μacedonicis quihusdam scriptoribus uti debebat, qui ad unum omnea interierant. De his vide meam Thesaalonicam Pan. ιII. I. Thessalonica P. 246. noti M.f maximopere huc faciunt expeditionum erue in larum scriptores, ii potissimum, qui
iter R inundi et Tancredi, Normulinorum Siculorum, scripserunt.
7쪽
II PROLE OBIENA. illos nati, non omnem melioris notae eruditionem exuerant. deinde etiam a malo ibus aliquam famam de gentium urbiumque primordiis aeceperant. Ulesque vero operae to ronidem quasi imponit earundem regionum visitatio, saltem commentariorum ab iis elabo ratorum lectio, qui terras, quas dicunt, classicas cognoscendae antiquitatia causa, ut Tacili verbis utar lannal. 2, 59 , adierunt. Hanc viam rationemque tenui, cum nuper Thessalonieam eum agro suo illustrarem. Iam vero, concilii tenore non mutato, maiorem Illyrici, Maeedoniae et Thraciae pallem uni quodammodo cenSurae Bubiicio, viam se. Romanorum militarem Egnatiam, qua illi regna supra memorata inter se coniunxerunt, uberiore tractatu illustrans. In qua expositione ita versabor, ut non de solis atationibus urbibusque ela toribus vlao appositis agam, verum etiam statum illarum regionum naturalem, maximopere montes,
fluvios, lacus, postremo agriculturam, quantum licebit, illustrem. Et primo quidem, ut ordinem decursumque disputationis iam nune significemus, in traeiatione primum de nomine viae videbimus et de populis terrisque, quas via Egnatia penetravit, item de mensura et langitudine ; secundo do historia viae, i. e. do iis, qui ea usi sunt; tum de consilia eius laetendae; denique de tempore, quo munita esse videtur. Sequetur ipsa Dissertatio , cuius prior sectio eam viae partem illustrabit , quae Apollonium scum Dyrrachisin et Thessalanicum intereedit iliaee enim
civitas medium apprime viae totius locum oblinei, ut e Strabone apparebit infra m morando); sectio posterior eam partem, quae Traessalonicam et Cypsela iungit. Praeis mittemus aulem alterutri Rectioni veterum itinerariorum fabulaeque P tingerianae ala tiones numerosque, uno conspectu iuxta positos; deinde singulas alationea et reliqua illustrabimus.
VIAE AL TOR ET NOMEN. POPULI, QUOS PENETRAVIT. MENSURA.
Viam Romanorum Egnatiam, qua Ill ricum, Macedonia, Thracia iungebantur,
qui veterum suo nomine inε igniveris, in obscuro nunc est, cum ea pars historiae P
lrbianae, quae sustus de hoc monumento egi se putanda est, interciderit. Poteria ta men ex opposito Italiae inferioris litore vocis illustrandae subsidia petere. Est ibi urbamaritima Egnatis, de qua videatur Strabo 6, 3, 7. 8. p. 282. M. Casau b. Plin. H. Ν.2, 107 III 3. 3, II I6). Antonini itinerarium p. III. ed. Wess. Horatio t. I, 5, 97ὶ urbs Gnatia dieitur. Est ea inter Varium et Brunduatum, Apolloniae Illyrieae,
unde cum Dyrrachio viae Egnaliae initium, sere opposita. Quare eundem, qui in ur bem orae Adriaticae oeciden alis coloniam deduxit, viae quoque magnifieae auctorem esse putabis, quae ex oppositae orae orientalis urbibus, Dyrrachio atque ApolIonia, tu ilium capit. Verum Egnaliae quoque urbis auelor in incerto est; viaque Egnalia quando tola munita fuerit, non minua ambigi liret. Nos progredimur ad apertiora. Quas terras gentesque via Εgnalia penetraverit, quam Ion suerit, denique nomen eius e solo Stia bono, qui Polybium, forsan et alios, seeutus Videtur, cognosti potest.
8쪽
'Πλυριων . . καὶ τὰ ἔθνη τὰ παροικοννrα μυρὶ μαγεδοι iας καὶ Παιονιον. I. e. Ab Apollonia in Miacedoniam est Dia senatis Orientem versus, irimensa secundum
millis Iupidibuaque distincta, usque ad Cissem Hebrumque Jluvium. Confinet M. P. 535. Quodsi pro I 0 passibus 8 ut receptum est stadia numeres, studia ha- ιbebis 4280. Sin Pobbium sequare, qui 8 stadiis 2 iugera addis, L e. trientem sta-' dii, addenda sunt I78 stadia, friens numeri m iliarium. Eodem vero spatio eandem in viam deveniunt, quu ab ApoIIonia, et qui a Dyrrachio proficiscuntur. Tota haec vis Egnatia vocatur, Prima pars in Candaviam, II misi montem, per urbem Luechnidum et 'lonem, qui locus in triti distinguis a Macedonia Iumicum: inde iuxta Harnuntem montem, per Heracleam, Lynis eritas Eordosque Messam et Pellam pergit Thessalonicam. Sunt haec milliaria, ut uir Do Isbius, 267. Ποc iter facientibus ab Epidamno et vicinis Apolloniae Iocia ad dextram sunt gentes Epiroticae . . ad sinistram Ilibrici montes et gentes, quae inde usque ad Macedonium et Paeonas habitant. Idem ibidem β. Η p. 327. : δια di τουτων ἐστὶ τῶν ἐθνων ri Ἐγνα rici οδος, ἐξ 'L δαμνου καὶ Ἀπολλωνίας. IIim δἐ την ἐπὶ Κανδαονως odoν αι τε λira ναι εἰσιν αἱ περὶ is νιδον. I. e. per has gentes via Egnatia ducis ex Epidamno et Apollonia. D in ea, quae est in Candaviam, via lacus sunt circa Lychnidum. Exeerpta ex eodem Strabone
In his Strabonianis inversuη locorum orato deprehenditur. Dicere summus geographiis dehebat: μέχρις Πομμου καὶ Avipia λων. Sed Primo loco Ponit urbem, ut rein potiorem, Pro fluvio. Cypsela X. M. P. spatio Bh Hebro remota si serunt, exoriri te, coli. Commentatione I l. p. 57. Non solam paludem Lycliuitidem fiseeta-
9쪽
ἐκβολων ' ρου noratioυ και μερελων πολεως . . ἐκ νοτου δὲ τῆ 'μνατ' οδω, cirro δνθρπων πολεως προς ἀνατολας ἰουπη εως Θεσσαλονικείας. ' I. e. Nac donia ab occasu frem natur maris Adriatici ora, ab oriis linea meridiana illi orae parallela, per Hebri Ostia et Crypsela urbem ducta . . ab austro finisur via Egnatia,
quae a DIrrachio urbe versus Orientem Thessalonicam tendis.
Penetravit igitur via Egnalia Illyricum, Macedoniam, Thraciam meridionalem, et quidem maritimam, Aegaeo mari appositam. Primam regionem non habet Epitomator Strabonis, qui Macedoniam, sensu Iatiori a. Romanorum, Adria terminat, velut itine rarium Antonini p. 3II. ed. v esset. r Iter, quod ducit a minachis per Maced nium et Thraciam. Initium suit DIrrachium cum Apollonia, medium Thessalonica, finis Cypsela. Polybiusne, ut hoc unicum e sequenti capite praeoccupem, hae via usuε sit, P step Strabo, in incerto positum est: de Strabono equidem dubito. IIunc enim momauo in ea parte libri VII., quae servata est, quaedam additurum fuisse puto, unde praesentia eius in istis terris intelligi poterat. Quod est secus. Deinde Polybius men suram quidem viae, inier Dyrrachium cum Apollonia in et Thessalonicam intercedentis, exponit; quod tamen ab alio, se. rerum Macedonicarum scriptore, ut Strabo uPolybio, distere poterat. Strabonem verin illas regiones non adiisse, persua8um ha heo. Cur enim mensura viae Polybiana utitur, non sua, ut alibi 'lSed quaeres, num iam Polybii aevo via Egnatia extiterii Τ Ex mensuris, quas Strabo in sua narrationis suae a Polybio de via Egnatia repetit, ne id quidem certo consequitur. Polybium, cuius ea para historiae intereidit, de via aliqua antiqua locutum dices, cuiua vestigiis mensurisque, quod alibi quoque accidisse puto, postea via nova, Romanorum se. , Ciceroni Strabonique nota, respondere adeoque inniti poterat. Sed sae, viam Egnatiam, qualenus Thessalonicam petebat, Pol3hii iam aevo munitam suisse, quod equidem non nego: suitne etiam altera pars, posterior s. orientalis, eodem aevo absoIuta 3 Tacet de ea ra Strabo; qui . quod primo Ioeo de longitudine totius viae docet, id non e Polybio habet: non enim a mort nisi stadii Graeci mensuram Polyhianam, non Polybianam totius viae delineationem. Verum de his sub finem horum pro-
Totius igitur viae longitudo effieit stadia 4280., milliaria Rom. 535., Germanica
I07.; quod quomodo menauria itinerariorum labulaeque Peulingerianae respondeat, fiuis
locis exponetur. ti, e plurali laeuum numero per se patet. eus Prespae, laena Drenovae, lacus Maiihi. Est magnus laeus Lychnitis Ohri, Aeliris, De hae Thessalonicae forma V. Noaira Relirida a dein tres minores victui, la- Thessalonieeuata P. II sq. not. 24.
10쪽
Horum non antiquiorem Cicerone novi. Is igitur, cum exul aula Chr. a. M. Brundusium venisset, dubius haesit, num itor Epirum Tliessaliamque, an recta Thessalonicam prosicisceretur. Vide epistolas eius ad Atticum 3, 7: Brundusium renia. d. XIV Aia. Miaias . . Aut iaccedemus in Epirum, μι tarde per Candaviam ibimus. Posteriorem Viam alteri praetulit, quod ex epistola eiusdem libri octava codinoseimus, ubi, Phaetho, ait, libertus Pellae mihi praesto fuit. Eam urbem non si permeant, qui per Thessaliam, sed qui recta Thessalonicam prosciscuntur, toll. epist. I4.: In Epirum ideo . . non veni ad ex itandas ambages . Reditum per eandem viam fecit, coli. epist. 22.: Ego quod, per Thesstitiam si irem in Epirum, perditi nil eriam citidi urtis, es quod mei stu liosos hiabeo DIrruchinos, ad cos porrexi. Ceterum isto tempore multum commercii inter Dyrrachium ac Thessalonicam fuisse,
ex iisdem epistolis intelligitur. Sequitur bellum civilo inter Caesarem Pompeiumque ante Chr. annis 49. 48. gosium. Caesar de bello civ. 3, II.: Pompeius errat eo tempore in Candavia, sere que die Macedonia in hiberna Apolloniam Durrachiumque habebat. Ibidem e. 79.: Gesarem Apollonia a directo itinere civerterret. Pompeius per Candavi timiter in Macedoniam expeditum habebia . Ibid.: . . Heracletim Sint istim immo Heracleam Pelagoniae , quae est subjecta Candaviae linimo Barnunti). De Pompeii per Candaviam itinere, cuni Macedoniam Ttiessaliamque peteret, v. inprimis Lueani Pharsaliam s , 329 sqq.: Sic fatus in Ortus Phoebeos convertit iter, terraeque secvtus Devia, qua vastos verit Cani via saltus, Contigit Emathiam, bello quam festa
Idem iter Brutus quoque post ocelsum Caesarem tum exercitu secit, Macedoniam petens. Vide epistolarum Ciceronis et Bruti librum singularem, epist. 6. Ibi Druintus: In Macedonia congrediemur ego et filius luus . . . Subscriptio epistolae: XVII Atil. Iunias ex cus ris, ad imam Candaviam. Caesare occiso cum Antonius atque Octavianus Macedoniam peterent sanie Chr.
a. 42. , ibi eum Bruto Ca loque decertaturi, Octavianus aeger D3rrachii aliquamdiu substitit Appian. B. C. 4, It 6 . Eum deinde per Egnni iam Philippos venisse, nul- Ius equidem dubito, quamquam de eo silet historia. Eodem helio Brutum Cassium quo ab Hellesponto per pariem Egnatiae orientalem, quae est inter CypheIa Philipposque, in Maeedoniam venisse legimus Appian. l. c. c. 102 sq. r ipsum Vero viae nomen late tur. Addo Tiberii Caesaris iter in Syriam a. v. 734 apud Suetonium in Tiberio cap. I .r
Et ingresso Primram expeditionem, ac per Macedoniam ducente exercitum in Syriam, accidit, ut rapud Philippos sacratae olim victricium legionum arae sponte collucerent
ignibus. Quod non fieeus diu post sanno Christi 322 , quum Constantinus M., eum