장음표시 사용
2쪽
NATURA DIALECTORUM AD LINGUAM HEBRAEAM ET .ARABICAM
M editanti mihi, qua tandem ratione ea, quae de natura' ' , atque indole linguarum Arabicae et Hebraeae hae s
Q a me prolata sunt, ad illam perducere possem euudentiam, ut non Ibium Eruditorum applausium mihi, conciliarem, sed unumquemque ad ueterem illam et regitiin hebraietandi Diana, prae reliquis eligendam, i , , ueritatis splendore conuictum cogerem: Diale 'oruni contemplatio, earumque natura omiae, quod sorte contra unitiersam nostram Hypothesin enasci, uel fingi posset dubium, feliciter soluere, iisque, quos externa harum linguarum diuersitas huc usique a consensu detinuit, omnem scrupulum euellere, apta nata uina est. Fr quentissimum enim, quod contra conuenientiam linguae Hebraeae et Rrabicae metitur argumentum. a discelimine isto, quod inter eas tam 'οῦ Α quoad G008
3쪽
quoad uteros, quam reliquam linguae formam intercedit, desiimium esse iolet, quo euinci posse cxistimant, linguam Arabicam pristinum
muni decus penitus amisisse, tantumque abesse, ut sororis nomeutueri queat, ut potius deformis admodum atque degener, quae umnustissimae matris uirtutem et ornamentum abiecerit, sum sit filia. Differentia, inquiunt, harum linguarum mulio notabilior est, quam ut arctum uinculum inter eas asseri et affirmari queat. Ecquid enim primo adspectu repugnantius, quam eas combinare uelle linguas, quae tam ipsis elementis, quam pronunotandi modo, uerborivia significatibus, constriictione, loquendi forma peculiari, quin toto or tionis ambitu a se inuicem dissident 3 Quid ab omni ueri specie magis . abhorret, quam illas linguas Dialectos appellare, quarum una alterius uix esse uidetur iboles λ Hunc in modum argumentariablent, qui
contra harmoniam harum linguarum, quam nos asserimus, ct tibique defendere possumus, excipiunt, qui . si firmo niteretur fundamento, totam nostram Hypothesia dei ruerct. Has itaque nebulas, quae multorum obsulcant ocruiris, necessirio ante dispellendas esse, quam aliorum contensium nobis perlii adere possumus, cuiuis iacile patet, quas si dissipauero. lingua que Hebraeam et Arabicam eandem inter se rationem tenere, quam Graecorum Ionica, Attica, aut reIiquae huius linguae Dialecti, ostendero, luce meridiana clarius apparebit, unia. uersa ratiocinia ex hoc capite structa, filo, quo gaudere uidebantur, robore plane deis tui. Haec quoque me impulit ratio, stricturas quasdam de Di lecto; tim nutura hiice dare pagellis, eaque, quae in Dialectos uulgo adunt, ad nostras applicare linguas, ex quibus, si effecero, di , ordiam linguarum Arabicae et Hebraeae ex Dialecto tantum oriri, nihil, credo, quominus Lectoriam contentum mihi gratuler. impediet in antecessum tamen admonemus, nos non nifileti 'itas dana stricturas, temporis ratione fic iubente, hic dare cos, siluisse, reliqua Eruditorum iudicio et discussoni relinquentes. - Memini cuidem promissi illi his, quo quae de milietate Originum Hebro urtim in peradiaribus Sy 7tisfiacis eur structionari s disserenda mihi ibi emerant, res aere Dolebam* sed materia hcae ad fondamentum Hyp thcaeos rite coinii Guna plu4 Cousercute, eam Praemittere, idquo
4쪽
ab omni inuasione tutum reddere malui, cum exceptio rontra hammoniam harum linguarum tam Elemnis sit. tamque altus iecerit raduces, ut, nisi landitus exstirpentur, assensioni semper obsinti g. II. Linguam, si in uniuersum eam consideramus, signa, quibus
cogitata nostra cum aliis communitare ualemus, constituunt.' Cum autem lingua ex uocabulorum compositione oriatur, a diuerfitate, a
que compositione eorum eius quoque dependet diuersitas, unde diu crepantium linguarum notio enaicitur, quarum nempe quaelibet aliis plane utitur signis, quibus unam eandemque rem assicit, eaque alio plane atque alio modo combinat, quem in modum Germani atque Galli diuersium loquendi genus habere dicuntur, quod ambo diuersis plane signis res indicant, atrimique sensa disserenti. modo cum aliis communicant. Sed praeter ea, quod diuersas diuersarum gentium linguas habemus, experientia nos insuper edocet, unius eiusdemque linguae uaria dari idiomata hic illic variata, quae Dialein nomine u nire Qlent. Ep ergo Dialantas unius et eiusdem linguae idiorara, quod diuersis Prouinetis et ciuitatibus , ea utentibus , diuersum est, quemadmodum eam s. BRAs Mus scHMi DT definit. ρ Exempli loco lingua Germanica esse potest, quae uarias et innumeras sere sub se Dialectos
complectitur, quibus uel in pronunciandi, uel formandi, construem di, imo nominandi ratione, Regiones, Ciuitates, Vici, Pagi, inter se disserunt. Eiusdem conditionis linguam Graecam esse, in Dialee os Atticam, Ionicam, Aeolicam, Doricam, quibus alii Boeoticam, Macedonicam , Thessalicam reliquas addunt, diuisam , neminem nostrum sugit. Differentiam Dialecti a peculiari quadam lingua inde colligimus, quod illa circa unam linguam uersatur, externasque tantum uariationes insert; haec uero medullam tangit, et quoad totam formam discrepat, ad quam rationem linguae Gallica et Italica salso Latinae haberentur Dialecti, quod earum diuersitas non ad externarantum, sed ad interna quam maxinae se extendit, Hinc recte Cel.
5쪽
S H ULTENs Ius, i per i trius is ae variationem quodam externam et accidentalem, definit, quae ad ineternam eius subsan tiam
non pertivae, sed fundamentum integram, cibatumque conferuet. Ad hanc normam ergo linguam Hebraeam et Arabicam diiudicabimus, quando eas euhi Dialectorum natura apprime congruere in sinuent, bus adstruem .
Si in causas, unde Diale 'i unius linguae oriri et enasci potve runt, inquirimus, cas multiplici ratione exerci cere, facile intelligemus. E quid enim uolubilius, quid mutabilius,' et ad diuertos fi xus lingua pronius est y inem fugit aeris temperiem crassiorema perioremque, a peros, rudioresque sonos, eam uero stibtiliorem et delicatiorem, delicatam quandam mollitiena ct tenuitatem eius gignere λ Sic qui in montibita habitan ., discrepantem ab iis, qui in vallibus degunt Dialed una h.ibeiit, quod nonnunquam in eos cadit, qui in
locis non ita dissitis a te lituunt. Eandem nobiscum CuRIs TopΗ.EEsoLDus uel sentcnriam, de ratione mutationiam linguartim fiedisserens: Natura Myree conditio loci vel regionis uariat linruus, diuersasque eumprimis essicit Dialectos, Septemrionales duriuscule maginis, Australes atque ori tales mollirer atque leviter pronunciant non solum verba, sed et vorsae irsias ad hane mi mom crmore solent. Sic quoque pro reguae, aerisque qualitate, et ex montium, solisve ratione ea uariatur ete. Huc concedit quoque Ausus T. GRIS CRO W, inter alias hanc discrepantis id inmittis rationem proserens. I us, inquit, regionis natura, situsque australior aut septentrionalior, altior aut d pressior, serenior, aut nubilis vaporibusque ora forisus magis expositus Iocus et similia. Ita propter uehementiorem spirituum iam calorisque impetum, poster spiritus animales subtiliores ac deferatiores et fimi horumue Omnium contranium, ave certam tantum modificationem fieri posest, ut in vocibus Vocales, Consonantesve aliis multiplicentur, aliis decursemur, imminuanturque, crebrae his, rariores aliis adbibeanture a pD
6쪽
adspirationer , aliis adamentur temera, aliis mediae et . His iam uni homirnim accedit temperamentum, ex illidem principiis sese in partem uel politiorem uel impolitiorem exerens, quod plebeium loquendi genus satis euincit. Certe uulgus, pronunciationem haud curans, linguas uitiat atque adulterat, ut earum uarietas ab eo Oruginem maximam partem duxisse uideatur, multitudine eius politiores sacile uincente, qua ex causa senfim, sine sensu, alia atqde alia linguae unius Critur facies externa. s Tempore quoque linguam in uarias Di
lectus abire posse, nemo sacile inficias ibit, qui, quid secula hic immutent, non plane incompertum habet. Egregie uost Tius hac de re canit - Mortalia facta terribune ,
Nedum sermonnm set bonos et gratia visam Multa renascentur quae iam cecidere , cadentque, stigae nunc sunt in. bonore uocatula, si uolet usus: em penes arrier um est, re ius et norma loquenia. .
Addo pronissimam literarum unius organi permutationem, quam apud plerasque gentes obseritamus , easque a se inuicem discernere possumus. Sic b et Ii, d cete, g et , et aliae eius generis literae mei Saxonis, strie e sic dicti, tam promiscue esseruntur, ut eas uix φgn secre queas, unde quoque diuinctione mollis et duri b uel p, d uel e
etc. ne constisio existat, utuntur Inferiores uero Saxones aliam iterum literarum permutationem i6 uulgari usu adhibent. Ad haec omnia tonus siue accenms quam maxime confert, a quo omnia sic pendent, ut, si consuetudo alicuius gentis publica uel tantillum iis eo uariauerit, diuersae et peregrinae. appareant linguae, quae itidem natalibus, iisdem cretae radicibus, germana consanguinitate iungian tur. Harum rationum unaquaeque ad externam linguae immutatio
s Conf. so1. Dus e. L pu . . Ienae habita. p. a 3. πα. b. Ciura si os' A De A. P. α εδ. Fqq. . hae aecusatione liberare Patriae Haec cum obseruo, nullam Clari seu vis tamen amori nimis in uig te uidetur. T R R o litem mouere uolo, qui in Dis Varias has causas . ex quibus Diale se fert. M Natara arare ling-- ordinat. .raedam ortum dueere potest, allegat Cin
7쪽
nem aliquid conseri, licet aliae insitiper esse possint, quae illam pariant, ex quibus quasdam protulisse nunc sinicit.
Non mirum inde, linguam primaevam suas quoque sensisse immutationes, Reeorisque successu aliam atque aliam externam induisse faciem. Etenim in omnium Ore a primis incunabulis siuis uigebat, diuersisque posthaec populis erat uernaeula, quo posteri Heberi, in duas per Phalegum et Ioctanem distineti lineas, reseruntur. Non murum, inquam, uarias eam ex se progenuisse Dialectos, ex diuersis. rationibus, quarum quaedam excitatae sunt, Ortas. Nec magis murum, has Dialectos tam diuersium tenere adspectum, cum, quanto remotior lingua a sede sua patria viget, tanto notabilior disserentia eius externa existat. Imo nec discrepantia externa Arabicae linguae ab Hebraea in admirationem nos rapere debet, quae ad hune usque diem uiua, quotidie mutationibus subiacet, ea uero diu iam mortua, nihil amplitis innovare potes . Subit hic Summi Numinis uenerari prouidentiam, quod, licet hae linguae externa forma tantum a se dissideant, intei nam tamen earum conditionem et medullam sanam inlaetamque per tot secula nobis asseruatam uoluerit. Omnis enim, quae inter eas intercedit discordia ex Diale storum natura ad amicissimam reduci potest concordiam, ut si diuersis linguas eas pronunciare uelis, Atticam, Ionicam, Doricam et Aeolicam Graecorum Dial ctum, unam quamque per se, peculiarem Nnstituere linguam stinui eras necesse est. Scio quidem, multos Eruditos ne Chaldaicae quiadem aut Syriacae linguae id tribuere, ut nomen Dialechorum Hebraeae tueri possint, tantum abest, ut de Arabica lingua hoc concedant; sed
ex sequentibus facile patebit, uera esse, quae CHRIST. RAVIUS, ut a. PFEIFFERVs, ea licet impugnando, annotat, post puLLg- xv M et alios dixit: Chaldaicam linguam ab Ebraica ad modum Dimi citi tantum d erre; item Ebraicam, Gald eam , Smiacam , Arabia eam , quae uulgo pro diuersis male habentur, unam livuam sacram mentalem esse, et diversas modo Dialector arctis; cog tas, quam Grae
cam D in Criti β. G. III. se, G. p. m. I. L
8쪽
Etenim si ex Dialectorum natura dilconuenientia explicari et tolli potest, nihil, quominus eas Dialectos appellemus, impediet Quod ut distinctius percipiendum commotistrem, Dialectorum naturam ad linguam Hebraicam et Λrabicam, reliquis missis, habito ad Graec rum Dialaetos respeehi, applicabo.
Si ad uariationes, quas Dialeeliis quaedam permittit, attendum , eae in tres classes, ad Quas, quidquid de natura eius docetur, commode referri potest, diutin posse, experientia sitis euincit. Peris mutantur enim uel mementa, eo que proarunciatio, vel Verborans signi reus, uel tandem Constructio uniuersa. Quae ad elementa limguae pertinet ualuatio, illa uel ex Leerae, uel uocatis immutatione, uel utrinque traiectione oritur; ad proiiunctandi modum uero formaseintractas et productius, quin Accentum aliter et aliter positum refero. Diuersias, quae in uerbis, siqvificatibus conspicitur, uarie iterum considerari potest, fiquidem quaelibet Dialectus domesticas quasdam, per accidens, adscitierit uoces, quas in altera non inuenies. Alteram disserentiam secundariae et metaphoricae notiones formant, quae ex primaria quadam enasci solent, adeo ut idem saeptiis uerbum Dialeeli cuiusdam contrarium de eo denotet, quod in altera obseruamus; his ipsae fecundariae flexioncs accedunt, in quibus maxime uariatur. altera tropis mecundiore, altera steriliore, alia tandem praualia Originis, seu primariae potestatis seruantiore, ita ut in una pauiscissimae , eaedem uero ita ' altera reperiantur copiossiimae. Tertia. Clastis illam nobis diuersitatem offert, quae ad uniuertam Constructi nem pertinet. Sic Phrates in Dialectis, sormulae ex ritibus rc busque, doi Destiris oriundae uariant, quin totus orationis aipbitus eam intro- . ducit differitatem, ut unam ab altera statim discriminare queas.
. Haec cum de Dialectorum natura tradimus, id nunquam asse .
ere uolumus, Dialectos ubique hac uarietate niti, hisque tribus Clas
9쪽
sibus semper a se diffidere. Testatur enim experientia, Diale flos nonnunquam has immutationes coniunctina sumtas non admittere, sed amicissime in quibusdam conmirare. Permittit quidem lingua tales Dialectorum uariationes, has permutationes uero per se Dialectum tantum constituere, exinde minime sequitur, cum in peregrinas quoque linguas illae cadere possint. Fallit ergo consequentia, has illas linguae
inuenio mutationes, ergo Dialectum constituunt. Alia cnim res est, Dialecto eas non repugnare, alia iterum, eam iis absinit. Hac obseruatione opus csse duxi, ne nobis obiiciatur, multa hic ad Dialectorum naturam referri, quae eodem iure in diuertissimis linguis locum habeant. Has itaque uariationes ex Dialecto oriundas, secundum diuisionem, spho praecedenti factam, insequens noster labor sigillatim proponet, ex quibus disserentiam linguae Arabicae et Hebraeae ex Dialectorum natura explicandam esse, euicturi, a Niqua. Arabicae lia guae iura, non sine magno nostro damno hactenus labefactata, rest,
tuere allaborabimus. Hoc tamen omnino admonendum cen , totam hanc, qualemcunque, Commentationem Riae uetaris et Romae L ariani Cel. fCHVLTENfir Sect. XVII. ut et eiusdem Cel. Auctoris
Originum. T. H. C. I. g. XXXm XXXIX. illustrandis inseruire posse, cuius praecepta, hac de re data, exemplis confirmabo.
. VII. Exordior a. prima Classe uariationum linguae ex Dialecto ori- . Undarum, quae ad Hemmata et modi prommetavi se extendit. 43
ad prius attinet, longa uix opus esse discussione quilibet perspicit,
cum Graecorum Dialecti omni id attestentur pagina, pauca tamen prospecimine ex iis, quae Cel. s HvLTENsius in Ciaue Duilectorum iam proposuit, adducam. Nota utque satis comprobata est Grammaticorum regula, quae in nostra quoque causa magnam praestat uti- . Iitatem : Literas unius organi facile ister se permuturi. Hanc pe mutationem, ut reliquae literae, ita gutturales quoque amant. Ne mireris ergo, quando N in ri uel ri aut v mutatum apud Arabes sorsan inuenis, quanquam omnium non aequalis frequentia occurrit. Siel N agilis fuit, unde UN eris apud Arabes sonat . . , quod et litem l
10쪽
item abhorruit, fastidiuit ori inenn traxit L at nasi rem xis , Hebr. 'IN ; TAndem NUNE XIV, a3. apud Arabes est. ' Contra N pro δε alternat ut pro Isn, n pro net uicissi.n n pro ri, item v pro ri, et rursus n pro ν, de quibus, ut et de aliis harum literarum permutationibus, exempla dedit Cel.
S C H V L T E N s Iv s Ba Claue Dialectorum. In genere hic tenendum,
Arabes pro spiritu asperiore Hebraeorum n, amare lenem N, quod in Speciebus uerborum distincto obseruatur. Ad hanc permutationem literae tam in principio, quam medio et fine, quam maxime pronae sunt, ad quam rationem Arabes pro 'TN dixit, pro capimus quemadmodum Chaldaei Hebraeorum, Niv in transmutarunt, ut Targum V. IX, II. N ID reuertentser impii insipi lchram.' Obleruanda hic uenit frequentissima
uicissitudo inter uerba Quiescentia tertia N et ri, quod posterius pro Vati iiel Iod substitutum, ut n8a pro uel ubi in genere notandum . Arabes hic pro ri feruili Hebraeorum N assumere, ut ' pro et , quod A ameae Dialeelo quoque proprium, ut N a pro fisa. His iam . quod satis iiulgata, insistere non lubet. γBeth itidem uariis mutationibus,' ut reliquae eiusdem organi literae, plane ut apud Graecos subiacet, ut transeat in P e. gr. pro muprobauit, explorauit, quod in Origine est terere fricando , . speciatim
ad entior ιιm, atque vi aurum probare.' Ad hanc normam Dorice
extat pro βιαιφονος et Aeol. βάρφυτος pro βαρβιτος e com uario C in P traiectum , .ut pro 'ar et pro 'mo, quamuis et f emanserit. Sic Aeoles βυ uat pro μυρμαξ, et βελλω pro us oris. Porro I in t abit, ut Chaldaei pro efferunt , B, D. m. II,33.3s. ago. Sic Arabes quod Hebraeis ram, quo 1 e at Graecorum αβλοπις pro ex Dialecto Cretensi. B Hanc