장음표시 사용
31쪽
ot persecta no irae Voluntatis cum summa lege consonantia, in qua ipsum summum bonum ponendum sit, nequaquam gaudere possumus; 3 et Mistentiam dei, quoniam Virtuti ut summo bono non solum honesta ac sancta, sed etiam beata vita convenit,
hae vero beatitudo nobis comparari nequit nisi ab onto supremo, quippe quod eam pro nostra dignitate praestaro et possit et velit. Hoc modo antius ab imperativo conscientiae prosectus, libertatis notioni principio rationis sufficientis adiuncto, hoc duplex persecisse sibi vidotur ):1 ut roliquas iusdem generis veritate metaphysicas immortalitatem animi et existentiam dei confirmaret tum 2 ut harum veritatum obiecta transscendentalia cum
rerum naturalium ordine connecteret, quum prior Veritas
valorem obiectivum ab actionibus externis acciperet. Tali argumentatione antius a realitatibus physicis ad metaphysicas, quas immenso spatio inter o distare thoo retica philosophiae parto docuerat, transitum secisso sibi visus est ac simul quaestionem gravissimam, quomodo priori iudicia synthetica fieri possent, practica rationis vi plane solvisse p). Iam ver hoc philosophia practicae systema infirmo et salso undamento collocatum esse itaque ad minam quam maxime pronum, alienum est a proposito demonstrare. Sed
ut tractemus superest, quae iudicia vestigiaquo huius philosophia practica laustra suppeditatao antius apud Anglos et Francogallos significata invenerit. Nimirum sa-cili coniectura intelligi potest, illorum, cum quibus theoretica philosophiae intima propinquitate eum coniunctum esse
porspectum iam habemus, etiam ex hac parte aliquam cumo esse necessitudinis rationem. Iam ad singula accedamus
Primo rorum obtutu apparet, antium, quom theoretica sua philosophia no ullam quidem veritatum obicctivo certam invenisset, nisi ab aliquo dogmate accipiendo viam
iam non potuisse petere. Quod et revera actum est. Videri enim non potest, u iusto argumentationis titulo antius iimmam legem moralem evolverit. mo quum rationi pro suo subiectivismo praebere non posset, unde Vim praeticam sumeret, antius, inverso rerum ordine, petitioni principii os implicans hanc vim dogmatico ei vindicavit. At vero iam Humius eum antecessit, qui existimaret
vitam esse instituendam ac dirigendam ad normam earum Veritatum, quas consuetudo i. e. rerum natura et hominum inter se conditiones ut necessario sequendas praeciperent
itaque necessitatis ratio tanquam dogmata rigida et immutabilia nobis proponeret ). Praetica igitur philosophia antiana dogmatismum sapit, cui idem in praxi addictus erat Humius. Dein persuasum habemus, antium singularum inter
se veritatum necessariam connexionem non satis comprobavisse. Quare tota ius domonstratio rueret, nisi maiorem Vim a comni uni omnium fido, quam ab argumentis allatis sumeret'. Quin etiam ipso Κantius declarat, sensu communi tantum potuisse profici, quantum ratione practici . At vero tum nihil habemus, cur eius philosophiam moralem practica Humi doctrina praeseramus, quippe qui quascunque sensus communis postularet veritates in praxi i. e. ad
32쪽
vitae rationem instituendam sine ulla dubitations admitteret. Itaquo quo iuro antius Humi adversarios, qui in eo resutando ad sensum communem proVocarent, Vituperare Po
Κantius, ut modo illustravimus, statuit, homino doothica actionum qualitato iudicaturum exemplum logislatoris sequi debere, ac contendit, ius actiones integritatis ot honestatis speciem tum prae se ferre, iram absque omni animi perturbatione . . neque suae ipsius neque aliorum utilitatis ration habita deliberaverit, quid aequum sit et rectum. Non alitur Smithius hominem aliquam actionem suscepturum ad conditionem spectatori tranquilli et sinceri . . nullo impulsu moti adducit atquc existimat, rationem humanam ita esse recti iudieii capacem, si procul de actione perficienda cogitet, hocque iudicium eo propius ad Veritatem accedere, quo altiori loco homo Versetur i. e. quo minori aut interna aut externa Vi OVeatur. Itaque quamvis longo Smithius a antio discreparo primo adspectu videatur, tamen accuratius re perpensa an do lare apud utrumque invenimus legis moralis sormulam, quum spectatoris apud illum et legislatoris apud hunc paros sint partes eademquo ad diiudicandas actiones ratio. Pari sero modo ollastonius' praecipit, ut unusqui8que ante actionem suscipiendam examinet, an nulli veritati aeterea repugnet. Haud secus antin docet, normam agendi petendam ess a tali principio, secundum quod e gos omnino constitui possint ac debeant, quod igitur veritatem involvere oporteat omnibus probatam. Ergo aliqua huius cum illo propinquitas ex hac parte statuenda videtur, quum veritas ab omnibus recepta
1 vid. Rixn. I. o. pag. 141; Oao. I. o. pag. 172.
vo rocipionda st oritas actorea ido sors principium sor- male philosophiae moralis vel practica significent.
Sane hoc prae ceteris Francogallis antium praestitisse non negamus, ut interiori conscientiae natura et hominis libertato retenta statueret, sua cuique actiones esse imputandas quum illi libero arbitrio prorsus abiecto insati cuiusdam servitutem nos abripuissent libidinumque licentiam effrenatam sanxissoni. - iam Russavius ut has aequalium suorum opiniones pravas et perniciosas cohiberet magnam operam dedit ' pari quidem modo ac postea antius. - Nam philosophiae Loohiana principiis innisus quum negare deberet, dei, libertatis humana immortalitatisquo cognitionem philosophicam acquiri posse alia via parum philosophica has veritatus confirmare studebat, scilicet asserendo, Sensu quodam morali penitus inhaerent nos ad illas
Huius sensus si explicare volumus qua sit peculiaris vis, dicendum nobis est, eum idem significare apud Ru88a-Vium, quod apud antium rationis praeticae imperium, nempe: 0nscientia dictamen. Qu0 quidem dictamen secutus illo firma de cas oritates recuperat, quae ut firme credantur et teneantur, antii ratio practica postulat. Primam igitur Veritatem credendam illo proponit hiscoeXpressam ': MIe croi dono u imo volonte meus univcrs of animo a naturo Volla mon promter dogme o monpremio artici do sol.
33쪽
MSi lamatiore uo me montro uno volonto, a matiero Inuo solo do certaine lolcmo montro uno intolligence; c 'est mon sceon articio do sci. Hos duos fido articulos, quum ad eiusdem obiecti diversas tantum qualitatos, ompo ad do libertatum et intelligentiam sint reserendi, in unum coalescere idem . Dein tertiam oritatum fido subicctam indicat hanc j:L'hommo est dono libro dans se actions et commutob animo χ'uno substances immatoriollo; i'est Montroisium artiolo do sol. Ex his tribus vo potius duobus fido articulos omnes reliquas Veritates accipiendas tacito posse criti existimat'. Quarum tamen unam, immortalitatem animi, ipso nonnullis locis inculcat, V. gr. hPlus e rentre e moi, plus te me consulte, et plusi lis es mois crit dans mon amo: sol iusto et tu Seras heureuX;
ἡIis Io bon hommos scroni dedommages dans uno autro vio MUndo satis patui, apud Russavium articulos fido non solum tot osso quot apud untium postulata rationis practicae quae alio nomino otiam ab illo articuli rido vocantur, sed etiam in iisdem atque haec vorsari obicetis. Sane suo uterque pr0prio ordino et modo has verita-1 Osuuros do I. I. Rausseau tom IIII pag. 30. 2 vid. Russau. L c. pag. 48. 3 ibid. pag. 1. 4 ibid. pag. 3. 5 ibid. pag. b.
tes credendas nobis proposuit, ita quidem, ut illo imprimis
rerum Xternarum contemplando ordino ad statuendos illos articulos fidei pervenerit hic contra longo alia domon strati0ne ab imperativo categorico ad libortatis oritatomprovectus tum immediata conclusion duas reliquas veritatos deduxerit. Neque etiam negare in animo est, antium quae alter Obscurius disseruerat, a strictiori et subtiliori
34쪽
Natus sum Henricus achus Getriae anno CCCXXX pridio Calondas Iunias patro Ut miro matro Adolgundo o gente Woders hoVen, quos Valde laetor adhuc osso in vivis. Primis literarum imbutus olomontis gymnasium frequentavi quatuor per annos primum Coossol-dia tum Richlinghusii Anno DCCCIL maturitatis ornatus testimonio Monasterii Guestph in academia scholis portriennium intersui philosophicis V. V. CL Cl. Doychsii, Esseri . . Grauertii p. m. Ros pallii Schluo-
tori, inlowskii theologicis V. V. l. l. Berlagii, Bis pingit, appen bergit, Dic khossit p. .,
Pusing olii, o in hii. um seminarii clericalis episcopalis alumnis adscriptus sacrisque ordinibus intra annum initiatus magistri munere functus sum primum in collogio Augustiniano Gaesdoncensi, dein Getria in schola latina, cui octo per annos rector praefui. Anno tandem superiori studia denuo recepturus Bonnam me contuli in almam Musarum sedem ibique per semestre audivi lectiones V. V. CL Cl. Calliori, cim so othii, ah nii, amp-schultii, no odiit, it tori, Si mrochii, pringori. Quibus omnibus viri clarissimis bene de me meritis gratias ago quas debeo maximas.
I. Veritatis notio ita est desinienda, ut sit consonantia cognitionis cum rebus. II. Animi humani praeeristentia reprobanda. II Eantiana rationis humanae distinctio in theoreticam et practicam minime est philosophica. IV. Errat atque ad scepticismum pervenit, qui artomati: nihil est in intellectu, quod non antea fuerit in sensibus rim tribuit universam atque absolutam. V. Anno DCCC p. Chr. n. imperium romanum non renovatum, sed translatum tantum est ad Carolum Magnum. orat epod. XVI inde a versu rusque ad versum 62 Ordo versuum, qui est in codicibus, cum Iahnio