De jvre adcrescendi dissertatio I [microform]

11쪽

amquam, quod vulgo fit, minoris pretii aestimatur, exemplum tamen filiorum familias sociari utique licet, qui Comme hiationibus suis tanquam studibrum aperi nisus patrum sti um nomina praeponere consueverunt. Igitur, ΑΤΕ ΟΡ TIME, sinas, ut equidem Tu erga me amorΘ commotus hoc primum meae lucubrationis specimen in Litterarum Universitato Lipsiensi edam uo nomine Venerando ornatum. Neque prosecto opportunior

mihi nascitur occasio, qua equidem animum ibi deditissimum illa reverentia, quam honesti ratio axigit lique gratitudinis pietatisque ossicium postulat,

12쪽

publice possim testificari. Incolumem e Summi Numinis favor conservet, quo diutius una cum Μatre carissima recolore fronte serena Valeas membris diei, quo primitias labosum meorvi Tibi mente pia consecrare licuit, quemque inter dies vitae meae faustissimos reseram o

Tuus ΡΑ ΓΕ ΟΡΤΙΜΕ,

Filius obsequiosissimuεω

13쪽

g. I. Anter Varias causas, ex quibus rerum domin um adquiritur, in doctrina de iure hereditario invenitur ius, qtiod vulgo iuris adcrescendi nomine venit. Quae quidem materia etsi pluries et a doctissimis iuris inte pretibus iam tractata est, ausus tamen et ego sum, eandem denuo persequi, sententiamque meam de eo Profiteri, de quo liarisconsulti, utpote quibus id ipsum argumentum qu excelli Iurisprudentia, facillimam omnino ansam dubitationis Praebuit, Passim cert

Negotium vero, quod praeprimis mihi incumbere puto, in eo consistit, ut illorum Virorum, qui in pertractando iure adcrescendi praecesserunt, faciam mentionem. Et quidem primus, qui duos scripsit Iibros de iure adcrescendi est Francisc. Duare-

14쪽

a Operurri, quae Lugduni I584 prodierunt, pag. I458 seqq.b Ad Titulos Dig. de legat. etfdeico iniss. Primo,secundo

et tertio, Praelectiones Publice recitatae ab I 642 et 1645. Parte ΙΙ. in Gerard. eer manui Notio Thesauro iuris ciuilis e canonici. Om VII pag. 28O. Hagae Comitum. 755.

ctu adcrescendo Liberi ius in Ottonis Thesaur iuris Ro- nani Tom. IV. Pag. 97 Lugduni Batavoriuri. 729.d De iure adcrescendi libel- Ius in Ottim ii Thes tur. RONδ. Ρog. 765.e Obscurorum seu de iure adcrescendi et coniunctiouis Liber sngularis in Ottonis Thes tur. ROm. pag. I 157.s Ius ciD. controvers. Lib. XXX. XXXI et XXXII pag. 55o. Francos et Lips. 1729. 4. g D putat de iure adcrescendi, Praes Io Aug. Ba chio Lips. 1754. 4. quae etiam reperitur in Lo A, g. Da eL Li cuIis ex editione Κlia: Li. Halae 1767. . O. VIII pag.

15쪽

Io. Galli mei nec cius' et Cornel , a Byn-llers hoe D. Ipsa deinde iuris adcrescendi notio modo latitas, modo stricti iis concipitur Latius si accipitur ius ad . crescendi, illud ius intelligitur, quo unumquodque Patrimonii augmentum capitur e). Strictius sumtum estius, iι Porti vacans hereditatis legatis coniuncto heredi legatariove, qui suam Partem acce tiavit, Aquiritur. Ampilius idom ius ac Cui acius ita descripsit, ut haberet pro iure retinendae et nanciscendae Partis eiuS, qui ioneoncurrit et Oncurrere .d sit 39. Si igittar ex pluribus cohe edibus vel colleg tmiis alter delicit, qua partem sibi delatam xecusat, vel ex aliqua causa eam adire atque sibi adquirere non potest, ipsa haec pars, quae Unc RCta est UaCun, reliqois coheredibus e collegatariis secundum regulas, legibus praestiiptas, adcrescendo adquἰritur iocum

16쪽

-- proinde habere nequit ius adcrescendi, si heres ex alnest institutus, qui hereditatem adquirere non vult vel non potest. Eo enim casu ab intestato succedunt proximi heredes legitimi inter quos ius adcrescendi ite- Tum CXETCetiar, quando alter eorum deficit. Nititur ergo ius accrescendi praecipue in Coniunctione her dum vel legatariorum, substrato tamen in utrisque plane diverso fundamento.

Heres legatariusve partem sibi delatam adiair re nequit, si 1 uterque ante testatorem moritur ' , a feres post obitum testatoris quidem, sed ante ape tas tabuIas vitam exspiravit b, 3 heres aeque ac leg tarius simpliciter es in ea specie, de qua agitur, ex singulari causa caret testamentifactione passiva, quo quidem censu reputati quoque sunt filii eius, qui crimen laesae maiestotis commisit nec non post

et L. 8o princ D de adqui enim debererit Perire Dy Iicio, renda Nel Ornittenda hereditate in quibus Paterni , hoc est, hes L. m. . u. 5. 4. C. de ea reditari cri ninis eaeonPla m ducis tollend. tuuntur, a materna Te avita, et L. un. . . et 5. C. de ca Omnium etiam Fraximorum duc tollend. hereditate ac successone .hau L. 5. . . . ad Leg. Iul. beantur alieni, testamentis Pini Larest. Cuius verba sunt Filii troneorum nihil amatri, sine vero eius, maiestadiis rei, quibus emetu egentes et PaMPeres, vitam se eratoria Decialiter infamia eos Paterna sem erimitate concedimus, Ratern comitetur, id nullo Prorsus

17쪽

ta D, et haeretici denique si s sub conditione

heres est institutus legatumvo xelictum, et conditio deficit aut heres legatariusve ante eventum conditionis mortem obiit

Iuris id crescendi histor a.

g. 5. Desunt rerum Romanarum monumenta, quo

rum fide prago iuris adcrescendi in causa hereditaria ad tempora duodecim Tabulis vetustiora xeseratur. Leges decemvirales, quibus successio hereditaria tam e test mento, quam ab intestato definita est, rationem satis idoneam suppeditarunt, unde per interpretationem partim regula, iuxta quam nemo pro parte testatus, Pro parte intestatus decedere poterat, derivaretur, Partim prima stamina iuris adia escendi deduCerenturi Praecessit procul dubio usus eiusdem iuris inter olim redes accessit postmodum illius observatio inter collo

honores , ad nulla area ne ita sy L. . et L. 5. C: de hae- Perveniant, sint μου rem tales, reticis. ut his emetua egestate O dentibus se et mors solatium x L. n. . . . de caduc. et ita supplicium tollend. L. 1. et L. 69. D. de . v L. b. C. de Aost is coridit et demonstrat.

18쪽

gatallos Firmitate iam ante Augusti aevum mos pollebat, quo portio vacans hereditatis et legati iis coheredibus et collegatariis codebat, qui hereditatem adibant legatumque agnos Cebant. g. 6.Μutatum autem ita adcrescendi est per Legem Iuliam ct Papiam Poppaeam in altera quippe

Parte, Vae Vulgo ex Caducaria vel de caduci ae appellatur. Sunt enim hac lege quatrior Casus

qU Collegataliis concedebatur, sed potius populo G dicebatur. Ipsius Legis verba, Dibus quatuor Casus descripti sunt, talia fuisse exhibentiu I Si quicun- mi hominit heres legatiariusve, vivo testatore, O si testamenti conditum decedet, conditione sciet, relictum in causa caduci est et o tilo quas α- ductim defertor IID Sive heres Pro Parte legatarius Ne quibus Pur vel in certum diem hereditas πα- tunave relictum erit, Post mortem tesatoris ante Uemtas tabulas samenti decedet et pereger fet, ara reditatis Pars legatumve caduca sunto, Vulsque

ferunt o D; ΙΙΙ Sive caelibi et alteri cuivis Plus,

quam eae H. L. licebit, relictum erit, et id caducum a Vid. Jo. Motii mei b mei nee e. it. loc. Lib.

19쪽

riusve post mortem es oris ante eventum conditi

ni de sciat, hereditas legatumve caduca sunt POPuloque deferuntor D.

Secundum Verba Legis caducariae antea in medium collata ab eo tempore inde, quo illa vim C piebat, usus iuris adcrescendi penitus cessavit, ubi Ι heros vel legatarius condito quidem testamento, Vivo autem adhu testatore, mortuus erat, aut Conditio defecerat, II hcies vel legatarius post mortem quidem testatoris, attamen ante apertas tabulas decesserat Capitisve deminutionem passos ει at qua statUm civitatis et cum hoc simul testamentisactionem passivam amiserat; IΙΙhubi caelibi aliive, qui incapax erat, intestamento plus, quam per legem fieri poterat, relictum erat' denique V ubi heres legatariusve ante ventram conditionis morte perierat. Extra hos casus salvum in tempus futum sabstitit ius adcr scendi, sive de hereditat coheredum sive de legato collegatariorum quaestio intercederet 'λ

20쪽

Ut alia capita Legis Iuliae et Papiae oppaeae

pedetenti aut abrogata sunt, aut in desuetia dinem abierunt, ita capita Legis Caduca1iae de quatuor Casibus exemtis Iustiniano inopportuna et iniusta visa sunt. Quapropter Imperator haec quoque sussulit, iusque adcrescendi eam vim recipere voluit, qua US-

que ad Legem Iuliam et apiam Poppaeam inter Ro

mano Valuerat. Μentem ver abrogationis Iustini nus ita expressit: Et nornen et materiam Caduc O-i L. 3. Princ C. de cadiae missariis hereditatibus , si qua

tollend. Adfirmavit quidem Lu de his bonis iudicia Penderent, do v. Iul. Frid. II Oepfnerui eae his eos subire . in quos ius Commentar Liber die minerei fructus*ue transferretur. VO- Iehen Insitiationen Lib. ΙΙ ait titis, quam citiquepericulosam XIV. 3. 49s animadv. 4. casu esse 'dem suam, Placet, actio- de I casu ob Senatusconsultum es, suae in heredem heredia Trebellianum, de quo . 4 L de usque dari solent, neque in fideicommissariis hereditat at eos neque his dari, s, fideique L. I. I. D. ad Senatus suae es ini=um, sicuti rogaei cons. Trebellian speciatim agi essent, restituissent, sed his et , vi sua destitutum esse. At in eos, quibus eae te stimen- ver, Senatusconsultum exitu eo fideicommissum restitutum suo carebat, nisi heres fiducia fuisset, quo magis in reliquum rius hereditatem, in qua institu confrinantur supremae defun-tus erat, adiret Decrevit euim torum voluntates Capitis de Senatus, imperantes Nerone primo casu eventus tum dein Trebellioque maximo et An mum existebat, cum heres innae, Seneca Consulibus . in stitutus morte sua e condi- haec verba, Cum esse aequis tione deficieute ab hereditate smum, in omnibus fideicom arcebatur.