De jvre adcrescendi dissertatio I [microform]

41쪽

cessante iure adcrescendi, res legata ad heredem, quem instituit, revertitur, neutiquam vero ad heredes legi timos transfertur, ideoque regula, neminem Pro arto testatum pro parte intestatum decedere posse, nullatenus violatur. Quodsi testator haud impedivit, quominus ius adcrescendi a collegatariis exerceatur, Principia illa, quibus usus iuris adcrescendi inter Cohere-dm coniunctos temperatur , a collegatariis Coniun- qtis merito observantur, ita tamen, ut PortioneSIlereditariae, quae vacant, coheredibus insciis atque adeo invitis ipso iure, portiones Ver legatorum V Cuae Collegatariis nonnisi volentibus, utrisque licet cum Oneribus, quibus Oxtiones tuae a testatore M Vatae sunt, Contingant θ. Neque iure sibi vindicant collegatarii portiones vacantes,' priusquam constat, veram eo intescedere coniunctionem. Hanc inter legatarios, qui Vexbi duntaxat coniuncti sunt, bibnere asseruerunt Hugo Donellus b, Scipio Gemtilis D et Arno dus Vinnius ), si quidem testator

Parte quot collegatratis relinquat; contrariam senob Vid. supra Cap. IV. 3. 16. d Comment. Iur Civ. Lib. e L. f. F. . D. M botiori VH Cap. 15. Lib. VIII Cap. s. . possiti nib. securidum tabulas . o TVR 'st de iurea: scen-

42쪽

tentiam Samuelis de Cocceii' et Baebius hydefenderunt L illi ius adcrescendi collegatariis verbis Coniunctis competere adfirmarunt, hi omnino nega runt Ait Ulpianus L. 34. . . D. de legatis . γSi coniiunctim res legetur constat, rartes ab initio feri e solum hi partem jaciunt, in quomιm Em sona constitit legatum, verum hi quoque, in quoruni Persona non con sitis legatum, ut Puta, si Titis etferes proprio in libertate. videtur Ulpianus innuere, legatarios singulos a testatore ad partes legati vocari,

ita, ut eos in communione rei legatae versari nolit., Sed num hinc ratiocinaberis, Iurisconsultum de indole coniunCtionis legatariorum, qui Verbi tantum OP 'lati sunt. dubitasse, usumque auris adcrescendi inter collegatarios morinis vel bis conitinctos reprobasse η Adversatur vox coniunctim, quae RPPOriit, em eamdem pluribus personis legatam esse. est voluntas testatoris, ex qua vem pluribus legatariis relictam im ter eosdem distribui oportet; quae quidem Voluntas in cunctos Collegatarios cadit, sive re, sive re et ver Ibis, clive verbis tantum coniungantur Obstat pronunciatio Ulpiani g. 11. Si duobus artes sis legata, quorum alter heres in titutus sit, semet inso ei legag sir CiCil conιrov. Lib. h Io Aug. ach. Disputi

43쪽

ιω n inutilifer videtur, ideoque, quod ei a se legatuηι est, ad collegaturium Pertinebit, nec non principiosiusdem Legis Plane, ubi transferre oluit legaturn in novissimum, Tiori non debebitur, tornetsi novissimus talis su in cuius pergona legatum non consitit. Atyi coniuncti disiunctis commisti sint, coniuncti um

personae potesate fungumum, cum in uoque Ioco collegatariis coniunctis simpliciter, nullo coniunctionis discrimine facto, legati perceptio, quae sine divisione exitus consequi nequit, una cum iure adcrescendi adscribatur. Quare dubitatio de vera indole coniunctiOnis, quae Collegatatio verbis tantum unitos intercedit, per Legem Ulpiani haud magis adicivatur, quam dubitatio de exercitio iuris adcrescendi permisso. Scripsit porro Papinianus L. 11 D. de uis fructu adcrescendo: Cum singulis ab heredibussingulis eiusdem rei fructus legatur, fructuarii Farati identur, non minuS, quamsi aequis Partibus duobus eiusdem rei fructus legatus juisset. Unde sit, ut infer eos ius adcrescendi

nonst. Duo quibus Ductus eiiasdem rei legatur aequis portionibus, aut separati a testatore sunt aut coniuncti Patus si fecit testator, veluti Sempronio lago fructum agri mei, Tulli lego fructum eiusdem agri, utrique aequa portione, deest coniunctio, quia singuli ad singulam partem lauctus sunt vocati exulat proinde inter eos ius adcrescendi. Osterius si testator

constituit, deest coniunctio propterea, quod singuli

44쪽

legatarii diversos habent heredes, a quibus legatum petant et impetrent, ceu verbis Legis et subsequemtis ab Ulpiano indicatur: Cur aliiι ab alio heredersu ructum indicat. Nulla igitur hinc valet cons

CUtio, auctore Papiniano collegatario verbis Conium

reos destitui iure adcrescendi. Aliam speciem P a uitia interpretatur in Legis 15. . I. D. de tigat. 1. Si quis, inquiens, unam summam filiabus legaυerie, ut etiam de Posthuma sentiret .s ea non est nata, fu ersiti s

lidum delebitiar. Legatarios coniunctos intelligi m nisestum est: eqo latet, eos iure adcrescendi ga dere sed quo genere coniunctionis Comprehendantur, Prorsus reticetor. Qua de causa ex sententia Palili ad id, quod collegatarii verbis coniuncti arceantur ab usu iuris adcrescendi, argumentari non licet. dem P a uiua tradidit L. 89. II de legat. 3. Re coniuncta, dentur, non etiam verbis, cum duobus se aratim ea- de ures legatur. Itevnυerbis, non etiam re, Titio e

Seio furidum aequis Partibus do lego, quoniam femper artes habent legatarii Praeyertur igitur omnimodo caeteris , qui et re et emis coniunctus est. Quod re tantum coniunctus se, ονψtae non esse ρο- tiorem. Si ero verbis quidem coniunctussi, re autem non, quaesionis est, an conisectus Potis sat Et mgis est, ut et He praeseratur. ominavit Paulus collegatarios, qui verbis iunguntur his ipsis ius adcrescendi addixit, quia vobis sunt coniuncti Deest

45쪽

ergo ratio donea, ob quam iure Romano praeeuntri coniunctio collegatariorum verbalis iusque adcrescendi Cum ea consociatum negetur. Quin ipse Ba chius profitetur' , ius adcrescendi inter huiusce generis collingatarios in praxi esse receptum.

De legibus ,- sub quibus is adcrescendi αdmittitur. Leges, quibus ius adcrescendi adstringitur, eae Personarum et rerum conditiones sunt, sine quibus illud ius exerceri nequit. Redeunt omnes ad id argumenti, ut quis testamento condito vel ab intestato decesserit, plures heredes instituerit, aut a lege meatos reliquerit, pluresque legatarios in Itima voluntate nominaverit ut heredum unus pluresve adierint hereditatem, atque legatariorum unus alterve leg tum agnoverit ut heredum et legatariorum Coniun-Ctio ex re aut ex verbis aut ex re et verbis subsistat, i Disputat antea commemorata. 3. 18.

46쪽

heredibus scilicet Iegitimis eiusdem gradus , Penes

quos successio in capita est, coheredibus re coniunctis , et, quibus successio in stirpem est, coheredibus re et verbis coniunctas Omni modo aequiparandisa ut unus pliuesve ex coheredibus seu collegat riis coniunctis ideo, quod concurrere vel recusant

vel non possunt, deficiant; neve in hereditate facta sit substitutio , vel, quominus collegatarii iure adcrescendi potiantur, accesserit testatoris prohibitio

ut denique portiones coheredum ac collegatariorum Vacantes portionibus non vacantibus, portiones V m Collegatariorum, qui ad iura servitutum personalium vocati sunt atque defecerunt, personis res, quorum, non ipsorum partibus adcrescant. Propo suerunt enim natura harum servitutum confiderata, Papinianus L. 33. . . . de usi ruetr et quemadmodum: Usu ructum in quibusdam corbus non partis effectum itinere convenit. Unde s fundi velfructus portio Petatur, et absolutione secuta Putea Pars altera, quae adcrevit, indicetur, in lite quidem Proρrietatis iudicatae rei exceytionem obstare, infructus vero non Obsare, scribit Iuliamus, quoniam portio jundi velut alluvio portioni, Personae fructus adcresceret, et Ulpianus i. 'o D de is ructu

47쪽

adcrescendo Interdum rara fiιsfructus et rore αμ enti Partem suam , sed amittenti, ad rescit. Nam si i usfructus dimbus fuerit legatus, et altar lite O tesata mi rie usum fructum, o et Oliegataris qui litem contesasus non erat, usu ructum amist,

Partem dimidiam untaxat, quam amist, qui litem conte tiι est adversus eum, qui se liti obtulit, P Ufors consequitur Pars enim noliegataflia infit

adorsit, non domino morietatis. UsusfruetuS enim resonae adcrefrit, eis fuerit amissus, ne non L. I. g. 3. D. Od. it. Interdum tamen res non sine coniuncti, talis et refusfruetus legatus alteri a

crescitis tu puta , si mihisundi usu fructuose aratim totius, et tibi , itare fueris relictus. Nam, ut ebolfus Lib. 18. Digestorum, et Iulianus Libd 35 scribit, concursu Partes h Demus. imo et in Proprieotate rentingeret. -m, ultero Uudiante, isti

totum firmium haberet. Sed re ractu hoc ylus est, qui et constitutus re mytea Missus nihilominuatus adcrescendi admittit omnes enim auctores Pud Ptitutium de hoc consenserunt et, ut Celsus et BD lianus eleganter aiunt, usu maetus cottidie constitu, tu est legritur, non, ut Promietas, eo sol te ore, quo indisatur Cum Primum itaque non inveniet

48쪽

alter eum, qui sibi concurrat, solus Meetim in totum nec refert, coniunctim an e aratim relinquatur, atque L. 3. g. . D. eod. it.: On Iolum autem , si duobus usu ructus legetur, est ius adcrescendi rum etsi alteri usus fructus, alteri fundus legatus est. Nam amittente uisum fructis altero, cui erat et tuS, magis iure adcrescendi ad alterum Pertinet, quam redit ad proprietatem. Nec novum nam etsi Au M ususfructus legetur, et apud alterum sit O solidatus, ius adcrescendi non erit, neque ei, Pudque consolidatus es, neque ab eo et iliue, quibus

uroris amiti re ante consolidationem iisdem et nunc

amittet. Et ita et statio et Arisoni Metur, et Nonius robat. Ex quibus inibus simul p

tescit, Collegatarium iure adcrescendi uti posse, etiamsi vel ipse partem suffluctus amiserit, et alter collegatarius, qui deficit, anto usumlauctum iam xercuerit. Unde est, quod Interpretes tua ad aqscendi in causa legati usustiuictus adpellarunt e Ionale.

Desiderantur conditiones antea recensitae in spe-εiebus, quas retulit Ulpianus in Legis a. 6 4. D. de

49쪽

heredibiis instituendis, ubi ait: Si exfundo fuisset a quis solus insitutus, valet insitutio, detracta fundi

verba sunt: Si duo sint heredes insituti, unus ex arte tertia fundi Cometiani, alter eae esse eiusdem fundi, Celsus expeditissonam Sabini sententiam sequiatur, ut detracta fundi mentisne, quas sane P mitibus heredes cripti, hereditate potirentur, si modo voluntas Patrisfamilias manifestissme non refragatur. In prima specie testator num solummodo heredem eundemque in alte bonorum suorum scripsit, de reliquis vero bonis nihil disposuit. In secunda specie duo quidem heredes, at nonnisi in una re instituti sunt, adiecta cuique eiusdem rei parte definita. D sunt igitur in prima specie coheredes, in secunda coheredes Coniuncti. Quoniam tamen institutio in utraque specie a regula Communi, quod nemo pro parte testatus pro parte intestatus decedere possit, longissimo aberravit, bona hereditaria, quae pro e borum tenore destituta heredibus sunt, portionibus expressis secundum interpretationem legibus receptam adcrescunt. Capit itaque heres, ex fundo institutus , Cum eo reliquam hereditatem duo item heredes, ad partes fundi Corneliani vocati. integra

50쪽

bona hereditaria vel aequali parte, Vel si secus t stator in testamento disposuit, pro quantitate tertiae partis atque eius indi Cometiani, quam testator

ipso descripsit.