Curae criticae [microform]

11쪽

INSUNT

13쪽

tub' ΛΥα0 h cmελῆ τε-cθα colo κα Τεκνωχεθεν. Lubricum est illud genus emendandi, quo quis Ioc glosSematum genuina poetae verba restituere conatur. Sed tamen iniuria id a viris nimis severis contemni, monent ei loci, quibus illa ratione specio-cissime manus Oetae redintegrata est. Volui g. 150 indorfius

τε καὶ λέποντα, esychius consorvavit Eur. Hoc. 454 in libris optima notae γaci 'AmbavOV περο λ irraivεiv, in aliis a. A. Ταc Tuaco leguntur Hermannus reparavit φαci 'Arribavo Ioacλinuivεiv. Hipp. 526 optimus liber Marcianus ocTlc ταεic procravi praebet. Quod nomen ex Ion. 700 expunxi, Troci b ut intorpretationis loco ad δ' adscriptum, idem Androm. 856 cum ipso interpretationis indicio rixubii in optimis et praeter imum omnibus libris legitur. Hae sufficiunt. Eiusmodi autem interpretationibus inquinatam esse memoriam librorum, argumento sunt Vel

numeri claudicantes sensu integro vel verba detorta, languida parum sana vel vestigia quaedam interpolantium. Ita Eo quem praescripsimus loco nisi vocabula trusci' ex interpretatione repeterentur, nesciremus, quo Ret orta putanda essent quae libri habent ab strusub'. Rectissime igitur omisso vel eo quod umebus correx1 Tub'

4340 vel quod Hermannus invenit τὰΥἁθ' Heimsoethius id restituero conatus est ad quod glossema Ta0 pertineret. Coniecit autem κεbv d cl. Hesych. κεbuti stra0ci. Sed quod diximn lubricum oeemendationis genus, id maxime attinet ad iudicium de restituendo vocabulo incertum. Nam eodem sero iure, quo εbVti, reduci potest

Verum hic diligentius si consideraverimus ea quae tradita sunt, intellegemus neutra emendatione explicari, unde ab ortum sit. Hane ad rem interest quod viri docti viderunt, cim in aliis codicibus tum in libro ediceo Aeschyli saepe genuina et ea quae ex interpretatione repetenda sunt vocabula commixta esse, ut Sept. a. h. 952 in vocabulis τε Ομου relictum esto ex genuino TεVε6V, cui b6μouc

14쪽

pretations irrepserit, poeta autem ScriPSerit: I.

Thoanτε φωνεῖ μηT'49 Tncul πώθη. Certum est eos peccare in artem emendandi, qui v. 974 responsionis causa articulum Toc inserunt, non V. 989 verbum Tromtauri κεic, quod cum UΥΥa nullo modo coniungi potest, interpretationem putant dictionis Aeschyleae ex υΥΥ - idoneo Verbo compositae. Illustre exemplum huius moreuptelam exhibe, optimui liber.

recipiunt, Velim discant, Se correctos numeros praetulisse recto Sensui. Hunc sensum ne ei quidem homines docti perspiciunt, qui ευ tirruic με, χυTpulci, V Khq uictouμβ6Vεic coniciunt. Nam consulto poeta putandus est notione V ulpti usus Sse, ut causam intemponeret, cur Oedipus verba nuntii cu Tristo Tu TOT'. V povus ita

eXciperet, ut de gravi morbo cogitaret, quasi diceret: la dicis a te

me conserVatum esse illo tempore quo igitur malo, nisi tu opportet eadvenisses, perissem γ' Quamobrem cavendum ost, ne emendatione consilium poetae dirimamus. Quodsi omnia Vocabula perlustramus,

15쪽

in Versu strophico Uyio corruptum esse intellexit. Atque quis integro iudicio usus ipsius sententiae gratia hanc opinionem non maxime comprobet An credere possumus Sophoclem cum sabulam scriberet computavisse vel computare potuisso plenilunium postridiosius diei, quo fabulam docturus esset, futurum Quomodo vero affectos esse putamus animos spectantium, cum subito paene ridiculum in modum cheroum aetate in instantem diem conicerentur γDuabus igitur causis aυpio depravatum iudicari debet. Facile origo corruptelae explanaretur, si quod Nauchius coniecit Upi octe seli reet. Huius vocabuli unum vestigium superest in Aeschylea voce αυ9lptiznc, quam memoriae prodiderunt glossaria Hesychius enim

offecit Aesch. r. 412), vocabulo Upi Aeschylum usum esse, Sed ipsum vocabulum usipi Alexandrinis grammaticis ignotum fuisse neque exstitisse nisi in composito αυpipsiTric. Non igitur licet hanc vocem, quam M. Schmiutius Lydorum esse suspicatur, Sophocli obtrudere. Ceterum si liceret, ipsam notionem vocabuli nobis notam ταχεω qua tandem rations in illum locum Sophoclis quadrare arbitramur Ne ea quidem significatio quam Nauchius statuit mox

futurum sive instans plenilunium', ullo modo probari nobis potest.

Quid multa' loeta scripsit

Ουκ cε τα 'pioruVcεληVOV. Grammatici autem vel librarii cum 'pi ex consuetudine Homericae dictionis interprotarentur αυpio scis Hesych. 'pC rpusi adpiον capc 690ptu), commutaverunt. De verno pleniliuni eiusque festis xponit A. Ommsenugineortol. p. 389 sq. De simili temporis notatione quae est Aesch. g. 826 h. quae exposuit echius in Ieckeiseni annal. t. 8 p. 18 sqq. Videmus non semper veram vel potius singulis locis aptam vim voeabuli a grammaticis interpretantibus orspectam aliisque orbis redditam esse. Quamobrem supra diximus etiam verbis languidis, detortis prodi operam interpolantium. Id attinere putamus ad Eur. Heu 900 40 b', o Tap inc Ουplου πνοὰ θεoc, μεγεiv lvtiΥκη πλου bpOVTuc 'cUxov. Si Grasei tempestate premerentur, recte se haberet πλos byssinac

16쪽

Nio me in curae intimo. icuxov. uno vero de nullis ventis loquitur Agamemno cla I 289κα Tu ΠVOtic istoc otio fibriotich Πομπiμου byssi. Hanc obrom Elmsteius et fluctius ficυxOV cum verbo μένει conitingunt, altor adiectivum, alter adverbialiter accipiendum esse ratus Elinclei opinionem redarguit munius, mughi non est quod redarguamus. Hariungius scripsit hcυχουc quod cum vix aliqua rations dolandi POSSit nos RcUxOV ex glossemate provenisse of memores loci Sophoclei Ρhil. 780 cvoiro b πλο0 Ουpio τε κευcταλη poetam scripsisse

putamus:

urropul Iropo cEavuca et illa quae quinquies occurrunt Tutu 'uboκηTui Tropo ηυφε θεοί, poetae suum acumen reddemus emendations bpui up diros cera arixtivusu, pluralem cλIribuc ex interpretatione pluralis UIropia repetentes. Agam. 489-500 libri tribuunt Clytaemnestrae, 01 sq. choro; cunctos choro tribuendos esse censuit Scaliger. Adhuc sub iudico lis est, cum gravissimis causis contendant alteri Clytaemnostram in scena esse, alteri eam non adesse et coryphaeum suo more adventum praeconis denuntiare. Nam quod sunt, qui illos . custodi qui prologum habuit dari posse arbitrentur, perversae opinionis rationem haberi nefas est. Ac primum quidem Clytaemnestrae v. 489-50Onequaquam convenire videntur, cum verba lix εlcos εc0 λαμπtibuluq uε Popu V φ9υκT 9i v τε κα πυpoc rapαλλαThc εiτ' ου Λληθεῖcεiet OvεiptiTui bimi τεparvo Tob cλ06v qaut ἐφηλωcεWφpέvac et cicisDτ' Evaubo ουτ co baiu v φλ6Υ υληc opεia cmavε κα rviii rupo ad eum pertineant, qui cum contemptu loquitur de nuntio per ignem misso, quem Clytaemnestra ipsa magna verborum iactantia

s Clytaemnestra in scena esset, consentaneum foret, Praeconem Θ-ginam alloqui, certo reginam laetissimum de reditu regis nuntium aliqua interpellatione excipero. Denique coram Clytaemnestra choro non liceret ea prosere quae v. 546-550 profert. Mis gravissimis

17쪽

' me meusini Cura virum L causis alia opponuntur Ita non contemnendae, ut etiam nunc editoresasve dubitent librorum auctoritatem neglegere. Nam V. 590 cum Clytaemnestra verbis in Tic μ' cui rτω εἶπε 'pui uapus bici πεic0εica . . ii x Ta rpo Tuvaixo aipεcθα κέα9 reprehendere

rideatur ea quibus chorus V. 479 sqq. reginam carpsit, emcitur Clytaemnestram cum adventaret praeco in scena fuisse. Deinde ei sum 500 ε Tu irpoc si pavεic Irpoc04κη πέλοι clausulam orationis esse apparet, ut Versus duo proximi eidem cui, praecedentes dari nequeant. Atqui nemo hos versus Clytaemnestras, illos choro tribuere velit. ostremo nequo abire neque adire Clytaemnestram ullo Verbo secundum poetarum Graecorum consuetudinem significatur. Hac in diversitate causarum intersit locum afferre idoneum qui dubitationem rimat,

Evario αυτο τῶvτα πευcομα λ6ΥOV. His verbis cum Clytaemnestram poeta causam, cur nini eae praecone quaerat, afferentem faciat scilicet nolens repetere quae spectatores iam audiverunt, aequitur ClytaemneStram antea non in scena fuisse.

Adire igitur ea putanda est, cum praeco postrema praedicatapoiuvlλovτε κτL F. 577), atque v. 585 holuoi b ταυτα καὶ Κλυταi-μV4cTpq μέλεi KTέ coryphaeus animum praeconis ad reginam domo egressam advertit. Verba a Tic 'civieto V εἶπε Τέ cum per- .stringant vocem auditam priusquam sacra fierent 6μuic ' ωυovv. 594), chorus autem post sacra facta introierit illaque dixerit, consilio quidem poetae ad illam chori sententiam reseruntur, specie autem ad homines quoslibet de populo pertinent. Iam dubium non erit, quin v. 489-500 eodem modo coryphaeus recitet, quo V. 258 idem carmen chori excipit. V. 500 501 autom nulli tribui possunt nisi choreutae alii Huic rationi admodum accommodatum est quod O millorus vidit, epodum 475-488 singulis choreutis dandam esse.

Haud alienum fuerit duorum aliorum locorum mentionem facere, quibus recta interpretatione opinione de rebus scenicis corriguntur.

inserta efficer sibi visus est, veram clausulam sabulae interisso in eaque clausula Atoasam denuo in scenam egressam vestem filio

18쪽

8 Nio mohlain: Cum erilaeae. pruinoso dare.' At illi verbia additis hine eonia arium consilium Aeschylus secutus est nolens enim, quod Euripidis arti Aristophanes exprobrat, annosum hominem in scenam inducere opinioni Graecorum de Xerxe reduce gratificatus Mossam Xerxi obviam misit, ut eis qui 'spectarent cogitare liceret, errem priusquam ad restiam accederet vestem mutavisse. Alter locus est Eur. eo. 1041 boυ, βαρεiacxεipo bpματα βελoc. imo versum plerique libri et editore choro tribuunt, ut videatur chorus aliquid suis oculis aspicere et in scena aliqua res agi. At quid usus Graeci theatri requireret, sensit G. Hermannus, qui eum Versum cum duobus libris olymestori dedit. Scilicet ea vi verbi lboυ, qua fieri significatur, quod quis iussit vel minatus est, ignorata versus at oratione Polymestoris Sestressalus est perverse Fortass aequabilitati etiam id condonandum, ut v I943

interpolatum iudicetur et chorus pariter atquct antea unum Versum

Orestem puerum a sorore acceptum subduxerit et educaverit personam prologi esse. uno Senem ulli secundum ipsa poetae verba

v. 13 9Oφεα, alii ex communi more ruibuTu TOV appellabant. Itaque legimus initio hypothssis: ποκεiTui Bbε 'opOφευ bεlκVυ Τω'OpεcTu τα cu ApΥεi, idemque alter grammaticus statuisse putandus est nomine pOφευ consulto adversandi causa ad initium sententias

υπεκθενiεVO TO 'OpεcTriv Th. his vero insertam Videmus sentemtiam eius qui bibloquitur: Παiba Tu Toc ποκε ita εVoc, quae sententia ut saepe in scholiis sacrum esse constat, cum ea commixta est quam primo refutaverat Insigne igitur exemplum habemus quo docemur, unde nomina et fabulis cum titulo Thoos pἁματoc Ityocturr et vigibus personarum praeposita provenerint. Eur Ion. Scha die Felae meines Κleides aerxem matri dicentem saeit

in supplemento Aeschylea gravitate conficto vir summus, cuius opera et dignitate doctrinam nostram orbaetam summo dolose lugemus.

19쪽

Nidi ealain curuo criticas. v. 1320 metiosexibunt libri nomen Pythiae in indico personarum legitur Πυθi fietoi irpoquiri Sensui poeta nomen Pythiae non

convenire, docent orba quibus personam spectantibus ille innotescere vult: pirroba up pηcra piovairrosca . . Oipo IryOP'Tic Pra scribendum erat arpo pii Tic. Idem initio Aesch. Eum resinquendum, non cum Victorio ex indice personarum IIU0iti adsumendum, sed et in Eumenidum et in Ionis indicem nomen π9Oφ'Tic recipiendum duco.

etroλυφ0opo τε vila Πελοπib V Tobε Ρergratum nobis fecit poeta quod cenam accuratissimo descripsit. Utinam nobis liceret singulas partes picturae distinguere recteque collocare Bene de hac re disputaverunt novissimo tempore meselerus in commentatione de aliquot locis Sophoclis nondum satis explicatis

aut recto emendatis Ind. loci hib. Gotting. 1875y atque is, qui Wieselori ommentationem in Leuischi Ind. Philol. VII p. 209 recensuit, nee tamen ita, ut mihi quidem sententias suas omnibus rebus comprobarent. siegellarus aeollocat aedem Iunonis moenis propiorem in sinistra foram Lyceum et templum Apollinis in dextra scena Versatili, unonymus ille Heraeum prope regiam Mycenarum in scena magna, Iucum et forum Argivum in scena versatili sinistra. Nobis, si res aliqua certa ratione stlitui debet, videntur omnia eae usu mae versatili remetenda esse. Cum sinistro aditu ei uterentur, qui ex urbe ipsa vel locis cum urbe coniunctis Veniebant, dextro ei qui peregre accedebant, in sinistra scena versatili nihil spingi poterat, quod non ad ipsam urbem pertineret, neque edes Iunonis neque forum Lyeeum. Orestes atque eius comites per dextram parodum adeunt peregrinantur autem per terram Argolidem in urbem Mycenas. Itaquo ad demiram scenam versatilem attinet terra Amolis cum campo Inachio. Cum autem in sinistra ea partes urbis Mycenarum coli candae sint, quas cum restia ipsa coniunctas esse voluit poeta, cetera quae initio sabulas afferuntur in magnam cenam congerenda ridentur cum autem illo tempore Graeci pictores ea quae procul aspici Volebant sursum pingerent, in scena magna huius fabulae deorsum restia Mycenarum, sursum in deaetra parte forum Amivum cum aede Apollinis, in sinistra paulo minus alte Heraeum, uod inter Amos et Mycenas

Sirum erat, suum locum habere conserit eum rat. Haec quo modo cum in verba poetae tum in consuetudinem scenicam optime quadrare videantur, pluribus verbis docere non est in animo.

20쪽

clarrirrTεic UT Guixuic; Constat scholia antiquiora quae ad diversam lectionem reserenda sunt atque in libris habetur, ad emendationem loci plurimum valere. Itaquo hoc loco cum dictio Τα IrapOVTa ex ipsa grammatica rationa magnaΘoffensioni atque, si eam idem significare putes quod τὰ su vel cuTOic raposciV, admodum otiosa sit et ultro suspicionem corruptelae

moveat, diversitas lectionis, quam scholium libri Laurontiani υTiviucκεic, γηciv ct olvi ΛΥαθω εlco uviapo ἐληλυθα ostendit utilissima putari atque emendationi adhiberi debet. Hanc rationem secuti eishius ita pro Oiκεiac, Nauchius praeterea Tu0αν pro τὰ rapovet scribi iubent. At verba ἐξ ius dra0Qv iac lciracεμrri πεic quamvis concinna sint, sententiae nullo modo conveniunt.

Nam res prosperae quid attinent ad Electram Accedit quod perspici non potest, qua ratione Tu0ui abierit in τα rapOvT'. Nec magis apparet, quo modo ita in OiKεia productum sit probabilius est olκεiu in lac correptum esse, utque Oia si scribimus, in V. stroph. 195 Oi, quod optime Hermannus in Ol emendavit, expungi necesse est, id quod arti et rationi maxime adversarium. Has ob causas ut verba scholii εlco 4Viapo ad Otac ex olκεia decurtatum, ita verba ἐξ oiui ΛΥαθῶ reserenda videntur ad vocabulum item depravatum, unde etiam Tu rap6VT devenire posset. Id fuisse putorropui ex arropin conuptum; nam et rost V aliquis ΛΥαθω interpretari poterat et laropusu facile in τα παp6vr abibat Chorus orbis ἐξ ita irro pinu Electram commonefacit summa auxilii inopiae,

in qua non eis penes quo maxima potentia sit, sed sibi ipsi noceat, atque ut verba quae sequuntur Πολυ usto καK V Πε9εoficu . .

πολεμου explicant Olκεiα caac, ita proximis τὰ b TOic uvaetoicoυκ4picet πλὰθεi Electrae T drropia exponuntur. Similis sententia simili mendo deformis invenitur apud Eurip. Androm. 126