De Hymni in Mercurium Homerici compositione, pristina forma et interpolationibus [microform]

11쪽

hymno disputavit deind0 SehneideWinus in Ρhilologi

vol. m. p. 65 - 701 multo loc08 sub examen v eavit et correxit. Nups Stollius in commentations scholastida siilburg0nsi 1861 et Gest Orevin indissertation inaugurali De hymno in Mercurinae Η in eo Monast 1867 fabulam diction0mque carministractarunt. Sed quum ex mea sententia satis multa sint relicta qua disqnisiti0ne critica digna videantur, hasce studiorum primitias mihi placuit ponere in e a minando carmine quemadmodum traditum sit, ita ut

quae puri quaeque genuina Sint recenseam. Hymn0rum qu08 habemus Η0mericorum collectionem Η0nieri n0min inscriptam iam tertio a chr. n.

suculo exstitisse tradiderunt Antig0nus Carystius, Diodorus Siculus I, 15 IU, 65 IV, 2 Oμηρον ive τον

ποι την ἐν τοὶς vs νοόlaudan. insanias, Herodianus,lhilodemus in libro περὶ re μως k et Midas, qui s. v. Μαιονίδης Η0merum κοιρανον υ ιν υν appellat quibus in carminibus tanta est saepenumsro sermonis divere,

tas ab Homerica d qua infra dicendum erit), ut neminem quos habemus hymnos aetate Hom0rica seriores esse fugiat qui vero, quaesiverit quispiam, factum est ut haec carmina poetas celeberrimi nomine venditata tamen a doctissimis antiquitatis grammaticis et emticis ne obiter quidem memorarentur Nusquam enim apud Zenodotum, Aristophanem, Aristarchum eorum sit mentis, und Wolsus in molere. p., 24 recto

' somperisti edtionis invictendi mihi non erat data saeuitas.

12쪽

eonclusit, e08 0talu 0llectionem ut prorsus ignorasso aut camina prom0merici n0n agn0Vi880. contra laciis intelligas hymn0s qu0damm0d ad Homeri nomen reserendos eme, Sive ver Η0meri Sunt Sive ex eius schola. Iam inlar mnes e0nstat Graecos quo erant liberali ingenio estis diebus publica certamina instituisse, quibus et corporis et animi vires Stentarent praemi quo virtutis auferrent. In his certamina rhapsodorum quoque fuerant, qui Η0meri carmina aut tota, alii alios exeipientes ἐξ στολαὶ mo aut delectas, prout liberet tempestivumque Fideretur, partes i. e. οἴμας recitabant, praecipue in festi Panathenaeon et Carne0u, de quibus conseras Lycurg adv. Le0cr. q. 102 hoor π πέλα ν

Sed hic locus aut magn0pere c0rruptus 8 aut negligentiam Diogenis luculenter pr0bat, quippo qui I πο-

Solonem rhapsod08 Homeri I virosim recitare iussisse, i. . nonnisi ea qua libro cuidam umeri carmina complectenti mandata erant, Hipparchum doinde εξ σι ληφειυς, i. e aliis ali08 excipientibus Diogenes aut scribere voluit ἐξ οπυλαγμιυς, aut ex alio Script0re, apud quem non erat λυποβολῆς, postrema verba addidit, aut culpa librarii post ραφινδεῖσθαι intercepta sunt Verba

13쪽

pr Sua qui8quoiptione videat ceterum hoe deque uberius disseruit O. Hermannus in h0pu8cul. 0l V, p. 300 Seq. Errat Nitsellius qui m0d Iliadem et Odysseam, ne vero Smn0 a rhapsodi recitat0s esse dicit; nam usqu0 ad isistrati aetatem sub n0mine H0nistri mnses schola i0nica poetae amplexabantur, quibus p siti sunt poetae e schola R0siodi sive B000tica Ρ00tas priu8quam rhap80diam aliquam ex Iliade vel dyssea desumptam qnam Φιι ν Vocabant recitarent, pro00-mium ab ipsis consectum aut a pri0ribus traditum, mutilum sane et saepenumero Variatum, praemittebant, qu0 pr argument rhapsodia aut die est aut anni temp0re ad armen decantandum pertin0bat; eiusm0di pr000mia su runt hymni qui dicuntur Homerici cadimina igitur illa non sunt puscula per se absoluta et finita, ut W0lfius in Prolegg. p. 150 luculenter ostendit, 80 00 0nsili comp0sita, ut iis praeluderetur maioribus carminibus hac ratione etiam explicatur mnium

aliae Gravissimum aulam argumentum sententias

W0lsi positum mihi vid0tur in loco apud Thucydidem

quuntur versus 165 - 172 ex hymno in Apollinem . Sed in numqr triginta quatu0 qui xstant hymn0rum:

14쪽

quinque sunt quos lana aliquis praeludendi causa non consectos ess censeat; sunt hymni in pollinem duo, in Mercurium, in Venerem et in cererem, strmina epida per se absoluta et nita adque artis praecepta accurato digesta et elab0rata, quum omnia minora carmina prooemii mors et legibus consormata sunt Vix autem probabile videtur hos maiores Niso kstis diebus in honorem deorum, quorum laudes praedicarunt, rhaps0dis recitatos esse nullo carmine adiuncto, ita ut rhapsodias ipsius locum obtinerent. Mirum enim me habet, qu0d hi mai0res qu0que hymni formulis 80lennibus clauduntur, ut hymni in Ap0llinem, in Mercurium et in cererem αυτ Ἀγω in σεω αχὶ λλης μνήσοι ἀοιδῆς, hymnus in Venersae: σευ σθω ἀρξά-

sulis coniectura satis certa duci nequit; nam qui pr0 certo affirmet haps0dum, priusquam carmini epici quod recitationis caput esset, particulam degantaret, pro mium ducentorum vel complurium Versuum praemi-SiSS0, qu eum audit0res magis defatigasse quam delectaS80 persuasum habeo. Matthiae sententia illas clausulas ab iis qui hymnos recitabantur re ad tempor allitas, fortasso etiam a librariis ad omne hymnos traductas esse iustis ausis caret, ita tenendum mihi videtur maiores quoque hymn08 carminum Η0m citrum recitationi vulg0 8S praesiX08. -

15쪽

Do hymni argumento et compi sitione.

Initium facit poeta ab invocatione Musae, quae uercurium, Iovis et Maias filium, laudibus efferat. Furtim amplaxatus est Iuppiter Maiam silentio noctis, qui amor clandestinus omnes deos deasque effugerat decimo autem post concubitum mense Maia filium peperit fraudulentum et petulantem, qui praeclara inter imm0rtales munera editurus erat. Puer vix natus matris gremio desiluit consiliumque cepit Apollinis boves abigendi, ad qu0 statim exsequendum antro, quod mater habitabat, egressus est. Obvenit ei testudo, et valde laetatus, quum se magnam Voluptatem et utilitatem inde percepturum esse praevideret, animal domum sportatum necavit et carne ex testa resecta lyram septem ch0rdarum sibi consecit. A nullo magistro edoctus statim psallit laudesque generis sui et d0micilii et rerum quae ante oculos ei obversabantur cecinit. Deinde lyra in cunis deposita furis instar ad boves abigendas prosectus, Pierium m0ntem, ubi vaccae immortales per prata herbosa pascebantur, petiit. Quarum quinquaginta a grege Separatas ultro citroque ad Alpheum flumen versus abegit, vestigiis quibus furtum in lucem pr0di posset, confusis sibi ipse Mercuritas calceamentam virgulis facta subligavit. rope urbem Onchestum ad fines Boeotiae sitam senem animadvertit in sepe per noctem ducenda occupatum, quem no

quid proderet admonuit. Ita a nullo alio impeditus ad Alpheum pervenit ibique boves, postquam iis pabulum et aquam praebuit in stabula coegi Dramis ferro fricatis deus ignem elicuit, quo sacra duas boves mactavit carnisque pM-tem in verubus assavit, deinde sarcimen fecit Ratione

16쪽

habita deorum carnes in duodecim partes dividit singulisque

suam portionem Sacravit, ip8 Vero, quanquam suaVissimo

camis odore pellectus a gustando se abstinuit. Quae reliquaerat carnem partim in antro abdidit partim cremavit boum pellibus in rupe ante antrum suspensis. in rediit ad montena Cyllenen, postquym quae sibi ex viminibus connexuerat calceamenta in Alpheum deiecit et cineres diligentissime exstinxit. - Αntrum furtim assecutus fasciis se involvit et in cunis se abdidit laeva manu lyram tenens. ReVertentem et quamvis suspenso pede ingredientem Maia animadvertit; acerbissimis verbis puerunt inerepat diis et hominibus malum eum esse a Iove genitum. Filius autem bens se defendit: quisnam putet se vix natum et in nequitiis nondum exercitatum tam

grave lacinus commisisSe Ceterum se non passurum esse matrem

cum ipso, deorum praestantia paene orbatos, in antro iacere se quidem id appetere ut eosdem atque Apollo haberet honores, iram pollinis se nauci aestimare, quippe quum si sibi ullum malum inferret, main ei paraturus esset. - rima lace Apollo, furto cognito boves quaesivit. Α Onchestum in senem illum incurrit. Interrogatus num boves praecedente tauro vidisset, senex loquaciter narrat, Se puerum, baculum manu tenentem, boves retrorsum abigentem animadvertisse Apollo aquila per aera tramavolante statim suspicatur, Mercurium afrum luisse furem Purpurea nebula coopertus Pylum ingreditur, in itinere pueri admiratus artificium, quippe qui vestigia, quantum fieri potuit, delu- verit. Reperit Mercurium in cunis, qui lyram bracchiis tenon dormientis prae se fert speciem, sed deum nequaquam sallit qui quum antrum oculis perlustraverit ad cunas conver8us a puero stagitat, ut quo boves abdiderit patefaciat Mercurius autem sese admirari simulat, qu0d Apollo ipsum furem abitretur Astutia dei et gestus ridiculi cachinnum Apollinis commovent qui illum aliquando furum ducem ac trincipem lare praedicit Deinde puer

17쪽

a Apolline e cunis sublatus ventris crepitu efficit, utilio bus eum humi deponat Niliilominus a statre coactus viam ad boum stabulum praeire, Mercurius se neque vidisse b0ves neque furi abegisse iterum iterumque confirmat. Rixantes ad Iovem, cuius iudicium provocaVerat, magno deorum risu perveniunt Apollo rem uberius exponit, Me curius vero his verbis fidem prorsus nullam habendam esse contendit, quum se vix natum furtum non commisisse perso eluceat quin etiam iureiurando se iniuste criminis argui

comprobaturum 88 pollicetur. Attamen perspexit Iuppiter fraudem de callide palpebrantis eumque iubet Apollini quo boves abdid rit, dicere. ovis obsecuti voluntati in antrum perveniunt. Dum Mercurius boves stabulo educit, Apollo

pelles super rupes constratas animadueitit pueri vires magnopere miratus et metuens, ne sibi ipsi vim inferret, vincula vimine ei iniecit quae vero statim in solo radices capiunt.

Apollinis iram placaturus ills lyram depromptam pulsat et

Rinemosyne musarum matre, ordiens deorum originem

potestatem et gloriam praedicat. Summa laetitia captus Apollo se boves lyra compensaturum et Mercurio locum inter deos honoratum constituturum esse promittit; alae filius se ipse magistrum fidibus canendi ei offeri et fratris lyraeque praestantiam canit. Tunc boves et flagellum pro lyra accipit, quam Apollo consestim digitis pulsat, suavi voce canens. Dum boves per prata pascunt uterque

deus in lympum redit ad Iovem, qui e c0ncordia magnum percipit gaudium. Invenit autem Mercurius fistulam longe sonantem. Ap0llo timens ne deus astutissimus sibi aufera lyram et arcum, fratrem eo adducit, ut nunquam quas Apollinis sint, se sublaturum esse promittat. Quibus precibus Mercurius libenter obsecutus summam fratris laetitiam commovet, qui, ut probet, quatitopere Mercurium

adamet ei virgam felicitatis et divitiarum auream tradit; di-Vinationem vero, quam ille expetierat, denegat, scilicet Ἀ

18쪽

Iove sibi ipsi datam, neque omnino magni aestimandam. Sed ne laturarum rerum cognitione omni careat Thrias ρducatrices suas, ercurio assignat, quae Parnassum habitant et si me suxerint, futuram hominum sortem aperiunt. Una cum Thriis ei curam boum, equorum, mulorum, Mnum, denique Vmχαγωγων committit Amicitiae vinculis inter se coniuncti sunt Apollo et ercurius hic inter deos et homines versatus adiutor neque non fraudator per noctes. Finitur hymnus clausula hymnographorum usitatissima

Fabulam si quis accuratius perlustraverit tres in partes in lyrae inventionem, boum furtum et munerum Apollinis admercurium translationem dividendam esse non negabit. Uberius p0eta narrationem de bubus furto abaetis tractat quae plus carminis dimidium c0mplectitur v. 62 - . 4083. ita ut iure quodam dixeris, poetam omnino sibi proposuisse hanc Mercurii actionem scilicet admiratione dignissimam uno poemate celebrare, intertextis vero mythis, qui obiter quasi et summatim totam ut ita dicam, Mercurii mythologiam comprehenderent. Qu0d si verum esset, hymnus sane a reliquis hymnis Homericis longe distaret, quippe qui ad unum omnes unicam tantum dei actionem singulari poemate exprimant, nam natura atque indoles hymnorum Homericorum positae sunt in argumenti unitate, ita ut et causas cuiusque rei expositas habeas et actionem incipere, progressus Sumere et ad finem perduci velut sub oculis ipse tuis videas.Vy Interpretes ut carminis nostri ab aliis minis Homericis diversitatem et cum Callimacheis similitudinem tollerent hymnoque inter ea carmina, quae proprie hoc vocabulo appellantur, locum servarent, unitatem alii aliter ex argumento repetere studuerunt, nequB supervacaneum videtur id quod illi hanc in rem disserue-

Verba sunt Matinaeii l. l. p. 8. -

19쪽

runt breviter afferre et quod ipse iudico de carminis 1nfegritate addere. - Matthiaeus, qui ut insta videbimus, carmen ad tertiam sere partem reduxit hanc deprompsit sententiam: 'L Qua rex vel irimum degenti dubitationem de marminis integritate iniicere debet, est argumenti mira varietas Quum enim Homerici hymni eo inprimis a Callimaeheis disserant, quod in iis una tantum dei laetio inelebratur, qua de re epici illi nominati sunt, at in poetae lexandrini carminibus, mi hymnum in Delium excipias qui

epici generis est, non res aliqua singularis a deo gesta sed laudes eius summatim et ita ut capita tantum attingantur, intertextis mythis epis0diorum loco exponuntur. hic contra in Mercurium hymnus omnium fere de de mythorum c0ntextum quendam ac cyclum qualem p0ll0dori narratio III, 10 2 exhibet, complectitur ade0que actionis unitatem, quam vocant, habe, nullam; nam domum istuna actio, quae unum ac certum finem sibi propositum habet. cui assentitur Grevius, qui aliorum sententiis examinatis non dubitato quin carmeh. quemadmodum vulgo legitur nihil si nisi complexus et farrago sabularum qua de Mercurio traduntur, sere omnium. est Grev. d. l. p. 143. Ilgenius in edit hymn. p. 35b inctionem quae carmine celebratur, paucis verbis hoc mod adumbrat: D0Iugmercurii in acquirendis honoribus. Oroddeckius 40etam sibi prop0suisse lutas Mercurii natalitia praedicare; Frankius poetam id egisse, ut quae recens natus Nercurius callide astuteque fecisset, cum laude narraret Bau- mei sterus denique nostrum hymnum cum ceteris qui seruntur Homericis comparans, in eo, ut in com0edia, res laxioribus vinculis circum scriptas esse contendit, ita ut poeta aliquoties consulto expectationem fallat, non rares diversa et contraria inter se componat et iocum seri misceat. Hinc

3 est. l. l. p. 35.

20쪽

summam carminis in boum suit positam esse recte negat; immo poetae consilium fuisse ut munera pollinis omnia etiam ad Mercurium delata esse doceret, ita quidem, ut deus agrestis et popularis locum honoratiorem fratri augusti0ri consederet. CD. Baumeis l. l. p. 186. Sed si Baumei sterus hanc primariam poetae suisse putat sententiam primum carminis parti extremae, quae ad Drmam germanam variis de causis iustas dubitationes movet, quas infra proferemus nimium momentum tribuit, deinde neque intelligitur epis odium de lirae inventi0ne neque apparet, quonam consilio narratio illa de boum furto amplissima et artificiosa, qua ad dictionem perspicuam et descriptionem vividam tota fere Η0mericam sapit a poeta confecta Sit,

praeseitim quum maiorem carminis partem efficiat. --.mum carminis n0 in boum furto positam esse concedo,

nam verin 13 - 16 inprimis versus 5, haud dubie spectant ad carmen amplius et latius patens quam ad 08 pervenit. Equidem puto poetam nihil aliud sibi proposuisse nisi ut illustraret et celebraret 0rcurii sollertiam ingenium astutiam, quibus adiutus deus inde a cunis divitias auctoritatem honores sibi parat. 0 consilium poetae 1- isse ex multis Singulis hymni oeis cognosci potest. Quanta sollertia ercurius lyram conscit, ignem e ramis ferro fricatis elicit et boum mactatarum pelles super rupes c0nsternit Quot et quam praeclara dona ab Apolline pro lyra accipit denique quam callide boves fratris abigit et vestigiis suis confusis insantis inbecillitatem et integritatem simulat Ceterum poeta ipse hoc consilium dilucidis verbis indicare mihi videtur versibus 5 et 16:

Qu0d 8 recte disputavimus carminis acti0nem unitariam latissimis quidem finibus circumscriptam n0n desideraveris.