장음표시 사용
571쪽
πολυς μετα αδυναμίης ἐξαπίν7ὶς κτείνει. D quouακ tinnιν ἐν περι ἡ λεπτυν συχνως cibχα επιηκομενον φλαυρον. Tu κατα κυανν σκλ ξυσματα μετα π0νου, πυρετασιν In iis qui longo tempore consumpti sunt, temerariae et qui praeter rationem finiunt alvi eSolutiones, una cum Vocis desectione tremula, perniciem denunciant. Tenues nigrorum dejectiones horrorem inducentes in talibus meliores: Tales praecipue juvant aetatem quae Vigo
Pruritus omnibus nigrorum secessum. denunciant et grumos vomitione refusos. Tremulae etiam assectiones cum morsu ac capitis doloro nigras dejectiones praedicunt. Ta-ὶψε Vero praecedit vomitus, et ubi vomuerint, talia multa
Quibus autem cum alvi perturbatione sub judicationem msectus ingravescit, iis nigra per alvum PTOdeunt. Ex diuturno ventris assectu, vomentibus, biliosis, o hum aversantibus, copiosus sudor oburtus cum Tepentina virium impotentia letlialis. In medicamentorum purgantium usu et circumfluo hu-m0rum asiluxu, sanguis tenuis stoquenter eliquatus vitio est.
AlVi duxities cum doloro, una cum febribus horroris
572쪽
sensu insignibus, ac cibi fastidio Iaborantibus, paulum humectata adqvirgationem alvo, ad suppurationem non tendit. Alvus perturbata salsuginosa demittens, una cum febre non admodum sopore et torpore oppressos consequitur. Ubi alvus humecta est, aegri lassitudine, capitis dol0re, siti, in lainnia torquentiar, in pruorubro colore liberatis insaniam metuero oportet, si spirandi dissicultas adsuerit. Quos etiam ex virore pallescentes sacilis spiratio juvat, alu'subinde prorumpente. Aestuosae dejectiones et cum contentione procedente4WaIe assectum alvum praeNUnCiant. In biliosis perturbata alvus, pauca crebro reddens et cum paucis mucosis distensionem facientia, oborto circa te Mue intestinum dolore, nec sacile prodeunte urina, e bracalibus in aquam intercutem tendit. Lingua tremula nonnullis prorupturae alvi significatio nem Praebet. Qui aestum sentiunt et progrossis dojoctionibus tenu, bos sudoribus dissi uunt, iis sobris ingravescit.
573쪽
Aιαχωρημα καθαρον se γεν0μενον λυεν πυρετὸν οξυνμεθ' ἱδρῶτος. In humecta alvo perfrictio cum sudoro vitiosa. Humescente alvo sanguis ex gingivis estuens lethalis. Alvi recrementum purum succedens febrem acutam solvit cum sudore.
574쪽
HIPPOCRATIS DE NATU RA HOMINIS
Qui de natura humana supra quam ad medicam facultatem attinet disserentes audire consuevit, huic certe minime οβ accommodata haec oratio. Neque enim in totum aerem b0 minem esse dixerim, neque ignem, neque aquam, n*qμ' terram, neque aliud quicquam, cum minime appareat unx' in homine esse. Verum iis qui haec volent dicere, Permixtψ' Nec Vero qui talia assirmant, recto mihi sentire Vmenin Si quidem cum eadem omnes sontiant, eadem tamen nQμ
575쪽
εἴ περ εόντα γνώσκει καὶ oρθως ἀπ0φαινεται. αλλ' εu0ί γε δ0κδευσιν οἱ τοιουτοι ἄνθρωποι σφας αὐτους καταβαλλειν εντοισιν ὀνό/μασι τῶν λόγων αυτ ν vas ἀσυνεσίης, τον δε Με dicunt, sed sententiae suas eandem ratiocinationem adse-Tunt. Ajunt enim unum quid esIe quodcunque est et id ipsum
tum unum esse lum universum, nominibus autem minime
eonsentiunt. Hic siquidem lioc unum et uuiversum aerem esse asserit, alius ignem, ille aquam, alius terram. Tum unusquisque suam orationem testimoniis et indiciis consi mat quae nullius sunt momenti. Quod enim eadem omnes sentiunt, neque eadem dicunt, ex eo patet quod neque ea intelligunt. Idque vol ex eo maxime quis cognoVerit, si eo Tum contentionibus interfuerit. Nam cum iidem inter 1 QP0utendant coram iisdem auditoribus, nunquam in dispu-tRndo idem ter ordino supcrior existit, sed modo Ilio vincit, modo ille, interdum quo is cui potissimum Volubilis lingua
't ad popularem auram accommodata contigeTit. Quanquam PRx est eum qui recte se do rebus sentire profitetur ut semper in disputation o superiorOm se praestet, si quidem de iis Dae sunt recto Oxistimat atquo pronunciat. Sed ii quidem, Ri-Videtur, suis ipsorum quibus in disserendo utuntur
576쪽
πικρον καὶ λευκ0ν καὶ μελαν καὶ παντοῖον τι αλλο. εμοὶ δε Ουδε ταυτα δοκεει ωδε εχειν. οἱ 1ών ουν πλεῖστ0ι τοιαυτατιτα καὶ εTι ἐγγυτατα τουτεων ἀasφαίνονται. εγω δε muὶ εἰ εν γην o ανθρωπος, ουδεπυτ αν - λγεεν. li 0ιδε γυρ αν νην Ea οτου ἀλγνησειεν εν 'ε0ν. εἰ ουν καὶ αλγ-ει, ανάγκη καὶ ibἰώμενον εν εἰναι. νυνὶ δε π0λλα. πολλα γάρ ε ιν ἐν et ob σωματι ἐοντα, α 0κοταν υπ Ωλλι λων παρα φυσιν θερμαίνηται τε καὶ ψυχηται, καὶ ξ RHνηταί τε καὶ υrρα Irαι, του0ους τικτει. TZε Π0λλαὶ μεν ἰδεαι των νουσημάτων, πολλή δε κώη ιησις αυτίων ἐστίν. αξιω δε εοῦ ωγε Τὸν ψασκ0ντη αιιια ειι ab verbis' se ipsi prae imprudentia oppugnant, Melissi vero sententiam restituunt. Ac de his quidem hactenus. At vero e medicis hi quidem hominem sanguinem solum, alii bilem, quidam etiam pituitam esse assirmant. Atque ii Omnes ean dem asserunt ratiocinationem. Unum enim esIe quid assirmant quod eorum quisque appellare voluerit, atque id unum cum sit a calido et frigido coactum, sormam ac lacultatem mulare, dulceque et amarum et album et nigrum vel aliud quidvi. sieri. At liaec aliter mihi se habere videntur. Plurimi igituxi talia quaedam atque amplius his proxima prouulio 4nt Ego autem sic sentio, quod si homo unum esset, neutiquRm dolexet. Neque enim esset, cum unum existat, a quo dol*-t Quod si etiam doleat, necesso sist et quod medetur unum esse. At nunc plura habentur, si quidem multa insunt m Corpore, quae cum mutuo inter so praetor naturam calescuVx et xes rigerantur, siccanturque et humectantur, morbos p- xiunt, LX quo multao quidem sunt morborum formaψ 'xmujusleta quoque eorum curatio existit. At mea quidem Pn
577쪽
assirmat et neque eum formam mutare, neque omne genus mutationum subire, ostendere deberet. Sed vel tempus anni siliquod, vel hominis aetatem dare, qua sanguis solus in homine inesse appareat. Consentaneum namque rationi Videtur ut unum aliquod tempus sit, quo id ipsum per se unum existere appareat. Eademquo censeo de eo etiam qui pituitam et de eo qui bilem osse asseverat. Nam et ego quaecunqUehQminem esse dixero, ea et pro lege et pro Teriam naturat'm in juvene quam sene, tum tempore tam calido quam Digido, sempor similia inesse demonstrabo. Trim indicia 'xiRm proferam ct causas aperiam ex quibus necessario η'Rmquodque in corpore auctionem et imminutionem accipit, Primum quidem igitur gonerationem non ab uno serin'Pelle est. Quonam enim pacto unum cum existat, aliquid ἴ'nerabit, nisi cum aliquo misceatur 2 Deinde nisi ejusdem S'nexia sint quae minentur, eandemque lacultatem obtine' 'Vt, neque generent, nequo similia nobis essiciantur. Ac THY- δ nisi calidum cum frigido et siccum cum humido m0d
578쪽
τοιαυτmi δε καὶ των ζώων ἐστὶν γη φυσις καὶ των αλλων παν- των, γίνεταί τε ὁ/μοίως παντα καὶ τελευτα ὁμ0ίως παντα. ξυν
περ ξυνεστη εκαστον, ενταυθα ουν καὶ απεχώ0η . τὸ δεσῶμα T0υ ανθε ωπου εχει εν ἐωυτω αἶμα καὶ φλεγμα καὶ χολη rate et aequabiliter inter se respondeant, sed alterum altero et valentius imbecilliore longe excellat, nulla generatio sutura est. Quocirca quomodo rationi consentaneum fuerit ut quid ab uno generetur, cum ne a pluribus quidem genere tur, nisi probe mutua inter se temperio conveniant Cum igitur ejusmodi sit natura icum reliquorum omnium lumhominis, non unum esse hominem necesse est, sed eorum unumquodque quae ad generationem conserunt, talem in CorpoTe Vim qualem contulit obtinero. Rursus cum lio ointerit, singula in suam naturam secedere necesse est, h.'miduin nempe ad Ilumidum, siccum ad siccum, calidum .d calidum, frigidum ad frigidum. Talis autem tum animan tium tum reliquarum omnium rerum ost natura, Oxὶunti x quo similiter omnia et similiter occidunt. Eorum enim nR tura eX praedictis omnibus constat et ut praodictum est dς sinit, in id ipsum unde conflatum ost unumquodque, eQd'metiam se recipiens. Hominis autem corpus in se sangVid'
et pituitam et bilem duplicem, savam nempe et nig δm
579쪽
θρ-ον εἷναι, αποφαίνειν ἀεὶ ταυτα εοντα καὶ κατα τομον καὶ
τε καὶ μελαιναν. και τουτων πρωτον μεν κατα τον νομ0ν Σαο0ntinet, ex quibus corporIs ipsius natura constati ei per haec dolet et sanum est. Sanum quidem vel maxime, cum haec modoratam inter se tum facultate tum copia tem-PRIRtionem habuerint, idquo praesertim, si permixta suerint. Dolet autem, ubi liorurn quicquam Vel minus, Vel copi0sius fuerit, aut in corpore separatum, nec reliquis Omnibus contemperatum. Cum enim horum aliquid secesserit et per se constiterit, necosse est non solum locum eta quo e ς'ssit morbo tontari, sed cum otiam in quem nimia copiamstu erit dolore ot labore vexari. Nam si quid horum ampliu3 quam redundantia requirat extra corpus essiuat, eV- 'RRtio ipsa dolorom Oxhibet. Sin contra intro Vacuationem 't transitionem ad ab aliis secretionem fecerit, duplicem λη' dolorem, velut dieium est, ut concitet necesse est, et Rude excessit et ubi redundat. At sane cum ditaeIim quae nque hominem esse assirmaro, ea me semper talia esse et yyψ milituto et pro natura, domonstraturum. Iccirco assero 'gumem esse et pituitam et bilem tum saVam tum ni-
580쪽
gram. Atque horum quidem primum nomina instituto distincta esse assevero, nullique 4psorum idem esse nomen inditum. Deinde natura formas discrepare, nullamque pituitam smileae esse sanguini, neque bilem sanguini, neque pituit 'bilem. Quaenam enim eorum in ter se similitudo esse possit,
quae neque colore ad visum, neque ad muniis contactum similia esse videntur, cum neque eonsimiliter calida, Πeqsi' frigida, nequo sicca, neque homi da exilitant Z Itaque cum fantum inter se tum forma 'lum facultate disserant, ea non
unum esse necesse est, si quid hui neque ignis es aqua id*m sunt. Ex liis autem tibi constabit, quod Ilaec otiania unsimilon sint, sed suam quodque ipsorum sacultatem et natur'mobtineat. Si enim alicui modicam6ntum 6xhibueris qW04 Pituitam educat, pituitam tibi vomitiotio reddet, et si m*di Lamentum quod bilem ducat exhibeas, bilem tibi eVO 'hEodem quoque ration o atram bilem purgat medicamen μm quod dederis atram bilem dueons. Pubd si aliqua coip' parte sauciata via Inus ac dipias, sanguis itido estuet. A Ph eo Munia tibi uiuuenient semper tam interdiu quam q