De earum quae vocantur Caesarianae orationum Tullianarum genere dicendi [microform]

1쪽

MICROFILMm 199 1 COLUMBI UNIVERSITY LIBRAMESINE YO

a partis the undations os stem Civiligation preservation ProjectVFunded by the

NATIONAL ENDO ENT FOMINE HUMANITAES

Reproductions may not be made without permission stom

2쪽

COPYRI T STATEMENT

States Code, concem memining of photocopies onother reproductions of copyrighted materiai...

Columbia University Librar reserves the right to refuse toaccepi a copy orderiis, in iis judgement futtiliment of the orderwould involve violation of the copyright law.

3쪽

DE EARUM QUAE

VOCANTUR. . .

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERUATION DEPARI MENTMaster Negative

iri BLIO GRAPHIC MICRO FORNI ARCET

Origina Materia a Filineis Existin Bibliographic Record

5쪽

Contimeter

si l

2 832 362.5

2.22.0

6쪽

DISSERTATIO

INAUGURALIS PHII 0L0GICA

QUAM

CONSENSU ET AUCTORITATE

ADVERSARIORUM PARTES SUSCIPIENT:

7쪽

MATRIS MANIBUS

CAROLO MOELLER

CAROLINAE MOELLER

E GENTE ITELORUM

8쪽

De earum quae Vocantur caesarianae , orationum Tullianarum genere dicendi.

Prooemium.

Quicunque rationes pro Q. Ligario se rogo Deiotaro habitas perlegerit, haud facile eum fugiet, mirum quentiam in modum ab o dicendi genero quod in cotoris Ciceronis rutionibus perspicuum sit, videri eas dissentire uuam ad rem meum quido animum Adolsus iussi ingius, praeceptor meu8 doctissimune benevolentissimus, attendit simul vehementissima orsi cns perquirenda cupiditate, qua tandem ratione has orationes ab coloris disseroni. Quodnam vero dicendi genus in his, do quibus agitur, orationibus Cicero secutus sit, si quaerimus, responsum iam

dedit i lamowitgius, illustrissimus vir, in libello, qui inscribitur diu Thuhydidoslogondo in Hormae tomo XII p. 332 sq., ubi haec scripta videntur is er Cicero hiat die neue Lehre sc eorum qui solos Atticos veros imitandos sibi proposuerunt via Mod, Hationen, die bul nuchher ue Dis sys Der-trui, lenilichom Princi angenommen, in der Pruaeis rei iehiar nur in de Reden, die er vor dem nonarchen gehulteri u , reus seeksicht uus disse Rechnum gelrmen. Et profecto quid est probabilius quam Ciceronem apud Caesarem dicentem id genus imitatum esse, quo utebatur Caesar Apud Ipsum quidem Ciceronem ipso illo loco. quo de

1 cs alterum iii adn. erit editionis uricensis ad Marcellianam: CReSarianarum nomine hanc et duas quae sequuntur orationes appellant Nonius arcellus p. 437, 9. Servius ad Verg. Aen. V, 187. XI, 438. Georg. II, 31. Valerius Probus p. 1471, 37. P. Schol. Lucani VII, 259. 313.

9쪽

tribus onoribus dicendi disserit, haec scripta videmus Orat.

VIII 4 ,, Semper orator m eloquent ue moueratriae fuit avd forum rudentia. mnnes enim qui probari volunt, voluntatem eorum, qui audiunt, intuentur et ad eorum arbitrium et vlvm

Io os se singunt et u commodunt. Quid quod orator eodem vnn Scriptus est, quo Cicor pro Marcello o Ligario dixit ZCaeSar nutem quin eorum, qui novum assectati sint genus dicendi, partes secutus sit, procul os dubio de qua re vide quae dicit ilamowitgius . . is esur ulte ue hier die Stromun erkunn undis hassyle tar rei Buhn.

uuae cum ita sint, vehemontius otiam o copi desiderium accuratius requirendi, quod docuerint nos do his orationibus Onsus nostri, utrum recto docuerint an decepserint nos, et si coto nos duxerint, conandi cortis id probare ratiocinationibus Quum tuam quatenus talis quaestio ad disciplinam quum vocant aestheticam pertinet, nihil omnino erit, nil quod recurramus, nisi ipsi nostri sensus, ut in nostra causa iis quibus persuadero volumus idem suadeamus, ad od Dionysius os, qui Lysiae Gratias cognoscere studeant, adhortatus

χάρις ἐώr βουλομένοις μαθεῖν, ποθείμην, ἐπo δευειν χρονωπολλῶ καὶ μακρα τριβῆ, και λογα πάθει τον λογον συνασκειν

Sed cum nihilo minus haec quaestio spectet ad grammaticam et rhetori eam, qua intercedunt differentia inter nostras rationes ot alias Ciceronianas, his ruendis et Xamin undis satis firmum hul, bimus fundamentum iudi oti nostri. Comparando igitur probaro nobis os constitutum uua autem in contentionem Ocaro voluimus Ciceronis oratio nos, in his eligendis ducebamur temporum, quibus singulae scriptae Sunt Orationes, Ordinis ratione inprimis enim afferro nos debero putaVimus et eam quae antecedit et eas quae excipiunt nostras, id est et Milonianam scriptam a. a. Chr. n. 52 et hilippicas rationes scr. a. 44 43. Et Philippicas quidem ad-

hibuimus omnes, praesertim cum quam lubentissime data Occasione uti vollemus una ostendendi quam prope illae accedanis ad genua primarum orationum pro uinctio et Roscio A. anto habitarum quam Tullius in Graeciam illud tor coit Rhodii quo Molonis disciplina prope mutavit loquentiam, id est ad genus Asiaticum. Sed cum ipsa hac de causa de hilippicis adhibendis tacito exsistat nobis advorsarius ), adiecimus or de imp. n. Pompei anno si et de lego agrar. a. 63

habitam , ut omnium Ciceronianae eloquentia temporum quasi Oxempla haberemus: nam duas primus Oratione non

apto adhiberi ab omnibus tacito intellegitur. Sed ut totam

hic exponamus, quam Obiimus esSe comparationi rationem, hanc quasi logoni iudicii constituendum putavimus. Ad obtinendum id quod probaturi sumus, Onui in Satis erit demon- StruSSO nostras ratione re vera differro a coloris. Multo autem Oliu persuasuros nos Spero, ubicunque contigerit Obis, ut apparentes differentias rosoramus ad disserentias oneris Asiani o Attici. Qua in re inprimis recurrendum nobis erit ad am tenuis oratoris quem vocabant Atticum, imaginem, quam ipso Cicero in orator D76 sqq. informavit. Cuius loci et interpretation et commemoration supersedere hic POSSumus, cum Oi explicationi, qua invenitur in orbigi de Lysiae Oratori gonoro tenui dicendi programmato Ictistri l87I , omnibus sero in rebus 3 assentiamur. Nimirum ceteri quoque loci magni sunt momenti, o quibus liquis redundare possit fructus ud cognoscendum stanorum o Atticorum onera dicendi, quos locos ad quam quisque pertinet eloquentiae partem ibi commemorabimus. Itostat, ut o dispositione huius dissertatiuncula pauca addamus. Primum Mareollianam a ceterarum rutionum Caesarianarum societato segrogandam putaVimus, cum aliqua quidem ex parte inlitor de olus Iunore licendi iudicare coacti

2 vide Hellinuthiiim De sermonis proprietatibus, quae inveniuntur in prioribus Ciceronis orationibus, s Erlangae 877, . a. 3 vide etiam caput VI huius dissertationis. 4 Quibus de rebus dissentimus ab eo, suamquam nullius sere Sunt

momenti earum Suo tempore et mentio.

10쪽

esso videamur, id quod desinet mirari, qui illam orationem laudativo oneri ascribendam esse meminerit. Qua de causa hanc orationem in capite separat tractabimus. Ceterarum autem rationum genus disquirentes nimirum in solum elocutionem incumbere voluimus , in qua portractanda eundem, qua veteres usi sunt holores, divisionem nempe triplicem inelegantiam, dignitatem, compositionem ' voluimus subesse. His absolutis illii de Marcolliana caput adiciemus nec denique facere poterimus, qui in postremo capit de Philippicis aliqua addamuS. Sed ipsam iam rom ingrediamur, cum nimis fere longum temporis spatium in praeparandis lectoribus commorati vi

deamur.

cap. I.

- Ρurus orit o latinus, illicido plano quo dicetur , ait Cicero informans tenuem illum oratorem, quem ii qui ipsius genus dicendi oppugnabant, Ohim existimari Atticum volebant. Et Dionysius quidem in iudicio de Lysia cap. ΙΙ principi illi oratori tenui quem inprimis sequebantur, qui Romae quoquo Attici volebant haberi, primas dat elocutionis purae

et propriae: Καθαρος ἐστι τὴν ερμηνείαν πανυ και τῆς Ηττικῆς γλωσσης αριστος κανων , ου τῆς αρχαίας ἡ κεχρηται Πλατων καὶ Θουκυδίδης, αλλα τῆς κατ ἐκεινον τον χρονον ἐπιχωριμωυσης ... κατὰ τουτο ah δῆ ὀ μερος, περ ἐστι πρωτον καὶ κυριωτερον ἐν λογοις λέγω δὲ τ καθαρευειν την διαλεκτον ουδεὶ των μεταγενεστέρων πιον περεβαλετο, πιλλ

5 Nam cum Cornificius II, 2, 3 esse oportere dicat in Oratore inventionem, dispositionem elocutionem, memoriam , Pronuntiationem, duae videlicet res, memoria et pronuntiatio sive actio legendo percipi non Os- sunt, duarum aliarum rerum inventionis et dispositionis si unius Oratoris genus dicendi tractamus debet si unius Orationis vix potest ratio haberi. 6 Cornis. IV, II, 7: Quae se elocutio niaaeime victino tin oratori

ciccommo irata est, tres res in se debet habere eleuantiam, compositis/ιem, dignitatem. Elmantis est, quia facit, ut unum quodque pure et aperte dicieideatur.

ουδὲ μιμήσασθαι πολλοὶ δυναμιν σχον, τι ιν μονος Ἱσοκρα-

της Contra Asiani et ii, qui in Graecia floruerunt, et ii, qui illos Romae sunt secuti, puro elegantique sermoni non nimium tribuerunt ). tquo his quidum Cicero restitit sed procul dubio hac quoquo in o sicut in toto gener nondum iis, qui Severiores orae dictionis Attica existimatores cimitatores cxstiterunt, probabatur. olimuthius quidum Ciceronem ut in prioribus orationibus permulta mutuatum esse plebei sermone nec in posterioribus prorsus tali ration di- condi abstinuisso demonstravit. Iam x his effici potest, quantum huius dissertationis intorsit de elegantia' quaoror carum qua in contentionem Vocantur rationum adde quod Caesar in primo de analogia libro dixit orborum delectum originem osse eloquentiu cs. Cic. Brut 253 . Iam quas res qua ration indugur velimus paucis Oxponamus: Volgaris sermonis ostigia ubi inveniantur, in lucem proferro non nullius erit momenti ad quae indaganda non est riuo meliore rutamur duco quam Wolfflini Missuriationo

7 Romanos oratores Asiano, etiam volgari cuidam indulsisse sermonis generi tacito sit probat nisi alia ex re, attamen ex duobus primis ipsius Ciceronis orationibus. Nec non ipsam hac quoque in re praeli,Se Asiam mihi quidem habeo persuasum, etsi non primi intiRScenti modo novae eloquentia temporibus, at IOrtensi certe aetate paulloque ante Apud ipsum autem Hegesiam notissimum illius eloquentiae genitorem in iis quidem, quae ad nostram aetatem duraverunt, reliquiis Volgaris Sermonis nullum sero invenimus veStigium, nisi huc vis referremtλουμεvoptot κακοῖς et το Τεαρ τῆς γαστρος, quae in fragmento exstant a Dionysio Hal. de OmP. Verb. Om V, p. 120 R. Servato hunc plerumque tropis tantum immodice cernimus gestientem, id quod ei Agatharchides summo vertit opprobrio quare de hoc cauto modo licet iudicare, quamquam non OS- sum non addere me hac in re non flocci sacere, quod Hegesias Lysiae dicitur imitator cf. Cic. rvt. 286l87 , r. 226h, cum hoc ad compositionem tantum pertinere lassius mihi persuaserit. Ceterum ne oSteriores quidem Asianos consulto puram elegantemque diale tum ut contemPSiS3 etcf. OmmSeni hist. Om. III p. 578 sq.), sed ut diximus sibi tantum indulsiSse.

8 id est de latiuitate et explanatione, ut dividit Cornis l. I.