De earum quae vocantur Caesarianae orationum Tullianarum genere dicendi [microform]

41쪽

positio ub ex lia verbo ρIu est, quae construetio Postea duobus locis recurris se nostro et in Vat. 29). Quamquam nostro loco non sit neglegendum, quod insolentiorem structuram fortasse contrapositum: ab aliis posita, ab aliis erepta essecit. Adde gras felicitati gratulabere duwirs di 2 doinum liuehu Gliich uia scheii : cuius structurae quum quam Olfius noli rectu omnino cum Ciceroni abiudicavit, exemptu nulla nisi ex epistulis fleruntur.3 2b credo, sed tum id audirem , quod idem fere significat ac probarem et nostrum das iussi sicli oren . duae formula quin ex samiliari sermone sit orta, nemo dubitabit. Dunique praetercuriduni non sit, luod invenitur substantivum Odili sciam A upud Ciceronem quidem α. λεy.: sed id quae ipse olfius de hoc substantivo adnotat: In

verbis, quibus turmis seu lentia ea Primitur, ne queu essendat απα λεγόμιενον nositus, qui has formas vocabulorum uaime frequentavit urgentea uetus viae Pliorem vocem . l. ρ se

Cieer in rimpetu hibuis se l. Postremo hic commemorem SIT: gladium in iiii v mmmmm in urbe non vidimus: quae locutio nimis fere captata videtur et quaesita. Nam ut taceam oratorem nihil aliud hac indicare quum proscriptionem nullam fuisse, in ipso illo eligendo vocabulo vacuus pro pervulgato strictus', nudatus vel simili insignius quiddam ullium appetivisse mihi habeo persuasum. Valet enim ni fallor hoc vocabulum non tam idem quod nostrum Neer . quam quod lo dig', belaeit', quare coniunguntur vacuus ericulo

r. curis , quo eodem pertinet absolutus huius Vocis usus otiosus, ne multa lubenter do rebus molestis usurpatur, ut apud nostrum Verr. IV, 10, 23, soli . . . his quidem tempori-hus in omni orbe terrarum aeui, ver es, soluti ae liberi ab omni sumptu molestia, munere εβ Sic nostro

I48 Apte ii quoque ad Omparationem asserantur loci, ubi Vox Vacuus idem valet Re domino carens nos vacant'), ut Caes. h. c. III, II 2, Reuam OSSessionem regni sperans et inprimis Liv. XXVII, 6 aeuus equus a sine sessore, Iediges Oss

loco vagina vacuus dicitur gladius, qui vagina quasi vinculis

seu carcere liberatus exsultet tamquam et in caede versetur, '). Praeterea orator in eligendo vocabulo fortasse al- litterationis quodam studio ducebatur vagina Rcuum . . . vidimus . si ut in hil. XII, 8 illo custu a rvore ivili', quod supra inter allitterationes attulimus praesertim cum alibi quoque in hac oratione tale lucoat studium, ut DI 2

vietorium vicisse videris ibid. victoriae condicio visque δε- vieta est ri 24 tanto animo 'um ardore et armorum. Quae omnia quamquam tantum abest, ut propterea hanc

orationem suppositiciam ducamus, ut ne id quidem concedamus iis commoti Marcellianam a Cicerone ad editionem noupraeparatam SSe, tamen id certe impedient, quominus huic orationi Attica dictionis laudum tribuamus. Quod iudicium confirmabitur troporum contemplatione:

T in nostro vetere curriculo, quasi quodam socia a me et comite distructo ib. mihi meae ristinue vitae consuetudinem interclusum peruisti. 4b re bene verandum quasi signumuliquod sustulisti flumen ingenti nec vero disiune-- tissimam terras citius POSSUM cuiusquam Potuisse peragrari, quam tuis non dicum cursibus, Sed victoriis. lustralue sunt: qua hyperbole num quid iuccesserit orator ex suo quisque sciscitetur sensu in armis militum virtus, locorum ορ- portunitus, it ilia Socior uu e. q. S. multum iuvant eiusmodi res etiam eum leguntur, obstrui clumore militum videntur. 10 purietes, me Deus Fidius, ut mihi videtur huius euritie tibi gratius igere gestiunt QT victorium misisse videris. 14 me consilia pacis e togae socia, non belli atque armorum IT eos Martis vis perculit, non ira victoriae. ibid.e eadem acie conServat quos potes ibid. nimii iracundum

futuram fuisse victorium. quae dilus iam diffluxerunt,

severis legibus vincienda sunt D24 unimorum ardore et ar-. morum ib. quassatu res publica ib. nullaque uterque duae

faceret armatus, quod idem Uulus seri 1 ohibuisset ib. belli

14s Una mihi videor ostendisso et bene Latine locutum esse Tullium, cum hae coniungeret vagina vacuum et longe tenuis oratoris fines

egressum.

42쪽

vulnera sananda sunt. 3 25 ut undamenta nondum, quae eo-gιtus, ieceris 3 27 patriae quod debes solveris. b. his restat aetus. Si vita quam posteritas let. 49 nisi belli tollis sineendium salute patriae restinxeris. b. vagabitur modo tuum nomen longa atque u e , sedem stabilem et domicilium certum non ubebis S 3 ut suus laude obscuratura nulla unquam xit oblivio. 3 3 qui . . . animum tamen retinet armatum. 33 maximus tibi gratia agimus, maiores e sum habemus. 34 maximus hoc tuo uel cumulus accesseri ιβ' . Multo conspicis plures multoque audacioros et exquisitiores tropo quam in Ligariana ut r. p. Deiot hab. t- tamen pro epidictico genere modice adeo oratorem tropicam dictionem adhibuisse fortasso concudes dummodo quosdam tropos quo supra cap. II ex alii orationibus congessimus, memoria teneas. quidem hic perpauca tantum exempla anferum, quae cum iis, quibus in nostra oratione facile ostendaris, comparatu nec minus et magis inveniuntur exquisita:

cum ras velim conseras Phil. II, 17 33. XIV, G. Cum duobus illis oxymoris qua leguntur 3 12 et 33, quorum alterum,maximas tibi . . . ratius agimus, maiores etiam ubemus

re vera vix in eo numero esse habundum optime elleri interpretatio docet , s sugen is uile di de innig ste Dunk, C. Caesar inuigere noch hewuhr unser era compares quaeso illud insepultam sepulturam ex Phil. adnotatum et cetera ex alii orati congesta Oxymora. Praeterea si vis ad

27, cf. Phil. II, 34.

Abundantiam nimiam compluribus locis olfius huic orationi obicit haud plane iniuria. Nam συναθροισμου figurae haec inveniuntur exempla 4 4 aut nobilitate aut probi uteati optimarum artium studio ut innocentia avt ullo lavdis genere. 5 nec eontentionum magnitudine nec numero proeliorum nec varietate regionum nec celeritate consciendi ne dissimilitudine bellorum 8 gentes immanitate barbaras, multitudine innumerabiles, oeis inuinitus, Omni copiarum genere abun-

s150 Non miraboro si in hac oratione plures etiam quam in eteris omisisse tropos coarguar, ut Q illa auctoritas I amore flagravit.

dantes ibid. animum vincere, iracundium cohibere, victoriae emperare, adversarium nobilitate, ingenio, virtute praestantem, non modo extollere iurentem ... 9 aliquid clementer, mansuete, iuste, moderate, sapienter uetum. 10 quem praesentem intuemur, cuius mentem sensusque eos hi cernimus ibid. v bus laudibus esseremus quibus studiis prosequemur qua benevolentia eo De emur' 23 constituenda iudieis, revocanda sides, eo rimendae libidines, rVmanda suboles, omni O.q.S. 26 magnorum vel in suos vel in utrium vel in omne genus hominum fama meritorum. 27 haec igitur tibi reliqua pars est, his restat actus, in hoc elaborandum est. 28 illa vita est reu, quae vigebit memoria seculorum omnium, quam posteritus alet, quam ipsa ueternitus semper tuebitur ibid. obstupescent posteri certe imperia, provincias, Rhenum, Oceanum, Nilum, pugnas innumerabiles, incredibiles victorius, monumenta, munera triumphos audientes et legentes tuos. 34 Cum id sollicitudine, eura, labore tam diu praestiterim . . . certe hoc tempore magnis curis, molestiis, doloribus praestare debeo. Praeterea vide quam tumidus et opimus sermo copulatis' duobus synonymis saepius eluceat ut is dolebam enim, putres conscripti, et vehementer angebar virum talem, cum in eadem causu, in qua ego fuisset, non in eadem esse fortuna, nee mihi persuadere poteram nec fas esse ducebam versuri me in nostro vetere curriculo illo aemulo utque imitatore studiorum ac laborum meorum quasi quodam so ei a me et comite distracto, o D30 Diversae voluntates civium fuerunt distra et aeque sententiae non enim consiliis solum et studiis, sed armis etiam et astris dissidebamus. Addo has copulationes 4 merito atque optimo iure. 1 multo magnoque comita v. b. conficiat et eonsumat. 14 Paris et togae, belli atque armorum I, eum esset incertus

exitus et anceps fortuna belli 22 tantae latebrae et sunt recessus 23 pereulsa a prostrata. ib. quae dilapsa tam diffluxerunt. I9 vido hunc docum inter tropos ib. et sine

15I aeeipiendum puto aerni coniecturam.

43쪽

umore et sine rumditate et rursus sine odio et sine invidia iudicabunt. 31 qui in ei reeidit, qui in causa animum Profudis. 32 streuhius et custodias. b. tu erum reositus e corporum. -- Quorm exemplorum numerus lacile potest augeri.

Satis iam multa attulisse nos ducimus, cur huic orationi non Atticae dictionis laudem tribuamus, nec tempus terero

oportere in enumorandis figuris. Bostat ut perpauca addamus de compositione Marcelliana orborum luido numeris plane earum ascribenda est classi orationum, inter tuas secundum tempus, quo Sthabita, incidit. Cum in hac quo tuo oratione manifestum Sit

Ciceronem numeros Orborum lune neglegenter tractusSo. In hac inprimis an initim tuum vertum Summa omnium clausu

larum bisyllabis vocibus effectarum adaequat eam, tua in Liguriana apparet, I, I, 2 itemque numerus quadri- syllabarum clausularum 3I, 4 minor Si quani omnium ceterarum rutionum quarum rerum de vi vide Supra p. 4). In classi bi syllabarum vocum descendentes clauSulae Scendentibus superantur numero: I, 8 - , - 2 4 quadri- syllabarum clausularum inter descendentes et Scendentes minima Omnium orationum intercedit disserentia 20 9 - 10 4 Ἀ0, 5, cum etiam in orat p. Deiot hab. II, 8 2b, 7-I3 9

numero ascendentes descendentibus Superentur.

Dispondeus trisyllaba voco offectus antecedente syllaba producta in optima periodo numerum non egreditur, in or. p. Dei hab. 3, 3 assequitur, in Marcelliana adeo 4, 3.

Adde huius formae . - - eluuSularum numerum

4 4 comparatum cum ceteris orationibus. Denique clausula heroica molestissimi illa quidem generis nempe effecta Voce

quinquesyllaba invenitur is 1 exisinuabo quae clausulae maioris debet esse momenti, quod non excusatur minore interpunctione. Illud enim plane puto neglegi posse, quod leviores codice praebent extenuabo verbi, de qua interpolation vide ait ori ait notationum criticam in editione relliani altera. His peractis iam ad epilogum transire nos putamus P0Sse, quin quam effecisso nobis Nidomur de genero

no8trarum orationum, complectemur atque pauca addemus stoto cursu, qualem nobis fingamus, eloquentia Tullianae.

cap. VI.

EDIIo MN. Ostondisso nobis videmur primo et altor cupito puriorem legantiorum quo, terti minus ortuitum tumidumque Ci

ceronem misso in orati p. v. Ligario ot rege Deiotaro abb. quam in ceteris quod si coniungimus ratiocinatione cum iis, quae in prooemio disseruimus, nonipe si mutata in his orationibus appareret Ciceronis eloquentia, id non casu tribuendum esse, sed certo cuidam oratoris consilio, nemini iam oritdubium, quin ullius pro salute eorum, pro quibus dicebat, ratione habita eius, apud quem verba faciebat, aliud utque in quo inveteraverat, genus dicendi appetiverit nec potest illud aliud genus osso aliud quam Atticum quae quidem sententia nostra non modo non oppugnatur, sed aliqua quidem ex parto confirmatur etiam iis, quae in quarto capite de compositione orant disserenda. Voluit igitur orto Cicor in his quae aguntur, rationibus videri Atticus nunc num quod voluerit, sit assecutus, quaeramus. Atque in Ligariana plane eum fuiSSO, quem se SSE voluit, nemo sit, quin concedat nisi iniquissimus rerum existimator. Minus fortasse prospere, quod ei erat propositum, inor. p. Dei hab peragebat. Nam in hac non possumus non notare quaedum ut parum elegantia: s. quae in primo huius

dissertationis capite ex Dei. 3 19. 21. 26 attulimus, ut nimis ornata vide quae cap. ΙΙΙ ex Dei. s. v. contraposita DI 0, s. v. μοιοτελευro congessimus , denique ut nimis bundantia vid cap. ΙΙΙ - . Atque ego nescio,

an ipso Cicero tale quid senserit in hac oratione non e confecisse, quod constituisset mihi quido etiam atque etiam opinio obtrusa est illam ad Dolabellam Ciceronis epistulam ad fam. IX, 2 huc esse referendam, ubi in Q haec scripta videntur:

44쪽

horatiunculum pro De luro quam requirebus, habebum, mecum quod non utura m Ilaque eum tibi misi, quum is velim sic legas ut ausum tenuem et inopem nec scriptione

semunusculum mittere volui levidens crasso sim, uiuxmodi ipsius solent esse munera

Qua ex epistula id certo osscere possumus Ciceronem non ita magni socisso illam oratiunculam, ut etiam almius explicat: , Dur man iner Haeserum Cicero in inem Brisse uno in us reund Dolabella Dub n schenkρn, so ut er selbs uus se enode ieinem hohei u er L i logi. Nec si docum tunc io, quo equidem olim referimus, mpus est aut Drum anni explicatione, quam Halmius quoquo accellit in dem γι suriun rsolite ni hi de Verduehi nutehen, dux die Angeloxenhoit ex Munnes An Linger hexehUlixi uti es eben d e V rhiil nos er- Druerten. aut Richtor-Eberhardi ubero in Rede urteil CDeero mi erheuehelter es heidenheu. Sed missa hac re, quoniam semel demonstravimus Ciceronis eloquentiam non caruisso mutationibus, liceat nobis pcrpaucis in camontis totum Tullianae eloquentia curSum d-

umbrare uua in re summi erit momenti indicare, quid do Philippicarum genere dicendi iudicemus Acmollinuthius quidem p. 5 hanc protulit sententiam:

,,Ceterum his monendum est haud pavens proprietates senon solum in rimis orationibus, verum etiam intermissis ,,mediis, in extremis . . in rationibus Philippicis compu- serere. Quod eum usu factum erae non possit, certa ratis Hinvestiganda est, eae qua Cicero ad pristinum dicendi mo- ,,rem recurrerit. Me mihi quidem inprimis haec valereserati videtur Philinicae orationes non sunt adnumerandae istis, quae ad sublime direndi genu se unli unt et verbo-orum ornatu illustratae a distinetae sunt, sed potius me- odio rem orationem sequuntur et asperis audae usque vocia Abus in Antonium Ciceroni inimicissimum refer ue sunt. isItuque ullius non rutionis vel eviosae vel elegantis oronatu ac suavitate animos eorum, qui audiunt perfundere, , sed omnem ii eloquentiae ad castigandum atque perve

selendum inimicum conicere et magis res quam verba inten-

odere studet. ε

Quae sententia habet sane aliquid, quod omnibus sero valde arrideat quoque commoti vo ipsi quin ascriptores eius fateremur, non multum afuit Iustum enim iudicium tulit Helimuthius de ea re, qua mento ac voluntate Cicero has

oratione Scripsisset, se ut om nom vim eloquentiae ad castigandum atque pervellendum inimicum conicero studeret. At alterum quiddam non plane videtur perspexisse, nempe quod dicit Philippicas orationes non esse adnumeranda iis, quae verborum ornatu illustrata ac distincta sunt. Nam omissa tropica dictione, quam o ipsum ad vim orationis spectare Sano Sit concedendum, omissa etiam abundantia, quam iterum quasi ad obruendum totum adversarium Valero concedamuS, tumen permulta remanent quaesiti ornatus Vestigia, insigniora etiam magisquo eo respiciunda, quod id certe est statuendum non nimium Ciceronem aut tomporis aut diligontia in his elaborandis consumpsisse orationibus Bovoca tibi in mentemo νζιστροφῆς exempla, reVoca contrapositorum, quae partim ad Verbum excerpsimus partim, ubi invenirentur, indicavimus, reVoca quot quam artificiosa homototeleutorum exempla attulerimus. Denique prae ceteris id tibi veniat olim in mentem, quam insignes annominationes et allitterationos in his Occurrant orationibus iam puto fore, ut desinas de una illa cogitare causa. Et ipsae illae, quarum postremo loco mentionem fecimus, annominationes et allitterationes quasi obtrudunt animis nostris aliam causam rursus mutatae Ciceronis loquentiae: O multa, sacere non possum, quin Ciceronem in

Philippicis magis se etiam quam in mediae suae aetatis Orationibus Asiatico dedisse oneri cogitem. Id quod acilem sane habet explicationem Liberatus enim interfecto Caesare ab hoc, quod illi quidem videbatur, regno cum totius reipublicae tum iudiciorum et comitiorum, magis quasi exsultaVit Cicero nec solum recepit se ad illud dicendi gonus, quod modo tamquam invitus reliquerat, sed id etiam est egressus. U- cesSit, quod hoc ipsum Asianum dicondi genus inprimis propter Volgarem aedundantemque dictionem procul dubi ei quod

45쪽

his orationibus persequebatur consilio vel optime convenit: ac sic quidem quadam ex parto cum elimuthi consontio. Hunc igitur fere cursum Tullianam eloquentiam censeo tenuisse initio quidem noster plane obstrictus erat genere Asiatie o cuius in vinculis, quamquam iam auctore Molone mutandae dictionis copi consilium, etiam reversus e Graecia remansit inde autem ab oratione d imp. n. Pomp. hab. magis magisque proprium quasi medium genus sibi consorma-Vit, id quidem, quo multo magis quam inventioni elocutioni inprimisque concinnitati et numerositati serviret deinde, cum B. 54 sensisset iam non se unum certe auditoribus probari, quum quam in ceteris quidem rebus ne tantulum quidem OVO, quod Atticum nomen sibi vindicabat, generi concessit, tamen indu ab Miloniana id fortasse ei tribuebat, ut quadam e parto compositionem minus praevalere vellet plane autem studuit quidem Atticos imitari in orati p. Ligario et Deiotaro abb. singularibus quibusdam commotus causis postremo in Philippicis rursus ud iuvenilem recessit dictionem.

1d deiida et corrigenda.

Λ pag. 2 v. a supr. I 10 Ceterum errat Landgratius I. I. p. 8 ., cuin ex ii TuSe. II, I, 3, Vtι iam conticum iit paene ab ipso foro irrisi crineluti Pro Se PONS putet in seque)ιtibit ran annis 43 44 Atticos inferiores erasisse . Nain lane idem Cicero rut 28s pronuntiat A eum isti Attici dicunt, non modo a corona . . . sed etiam ab advocatis relinquuntur'. eo ipso teinpore, quo eum necesse habuisse contra istos Atticos suum

dictionis genus defendere ipse Laiadgratius concedit. Pag. 3 v. R Supr. 22 legend. est Berbigi non Berbigii ib. se 26 cognoscenda. O cognoscendum Cap. pag. 10 adde Mil. 29 79 quin sic attendite iudices ' s. Draeger Histor Synt. p. 301. - Phil. I, 12 sibi ipsum displicere rstisum sein cf. rausium I. I. p. 13. Pag. II V. I. Quem priorem locum ex ep. ad Att. IX, 13 attulimus forsitan non fas sit in numero ceterorum locorum haberi. Pag. 14 not. 5 adde Verr. V, 160 hanc urbem . . . furtorum re

Ad cap. pag. 15. Cum locutione centesima lux Prae ceteris locis s. v. ont. IV, 5, 8,luce minus decima dominam venietis in urbem . et Stat silv. II, 36I: illa lux . - Fortasse non ita huc quadrat, quem is eum ex Ov. Trist. I, II, 3 attulimus, ubi brumalis tuae non tam idem ac dies quam tempus brumale valet. Ad pag. 29 v. 12 a supr. Quod locum ex Mil. 7s perperam in X-emPl eonduplicationis relatum conspicis, soli typothetae errori debes, qui sal e Percepit, quid in manuscripto uncis illis vellem significari. Pag. 37 n. II leg est Mantili, non anulii se a n. 119 log est augeri, non Nauserit A cap. IV p 56 sq. Nonnullis fortasse quae nos de varia Varii.

Ciceronis temporibus clausularum ratione exposuimus, ut nimi temereniat praemature videbuntur iudicata. e memet ipsum, sateor, Saepe Renituit omnino de his rebus iudicivin meum pronuntiasse. Sed confirmata est me ententia, ruum orati post aeditum I et III 4 57 liabb. laubulas,

46쪽

l quantum potui diligenter, investigassem. Nam has rati. Optimae classi esse seribendas mihi nidem lane persuasi retus nimirum iis numeris, quos solos in hac re respicere equidem a censeo. Huc pertinere utoquadrisyllabas clausulas 44 I in centenis inveniri, ascendentΘs descendentibus Superari in classe vocum disyllabarum numer 2, 2 i. cent. exstant deSc. 7 8, se. 5, ), in cla,Se quadrisyllabarum oculi numer 33, 5 deSc. 38 8, Se 5, 3), denique ditrochaeos inveniri 20. 1 i. e. huius formn Plausulas . . . . 7, 1. Nec vero mihi utpote nil nisi veritatem persequenti licet omittere ea, quae alii fortasse mea Opponant ententiae ut summam disyllaba iiiiii ausularum maiorem es, quam deceat DPtimam periodum : Sed huic umero O Dimium tribuendum esse nemorion videt. Multo uinxi, mireris, tuo duobus locis pletiam periodum claudit dii ambus consorinatus ex voce iambica, quae excipit vocem in creticum deSinentem. p. dona. 34. collesiis soli . et 2 neu it um dedit . , quorum hic nescio an e excusatur quod Cicer hie Clodium facit loquentem, illum emendatoribus commendare nullus dubito.

Ad cap. 4 59 adn. 144 Ceterum in ipsius Eberhardi an Rich- teri 3 praef. p. 10 hae exstant: una retio hie bo eis Cicero reta ut und

v v. d. verisimile est Drumanno hist. Rom. VI p. 266 ad 52 debere. Similiter assοwius i verm Schristi. p. 27 sq. iudicaverat qui tamen idem vix potuisse fieri censebat, quin ipse Cicero hanc orationem in publicum prodire iuberet. Pag. 63 v. a. supr. 12 Nimirum de Ligarianae quoque editione testes nobis Sunt complures episti Ciceron Ioel ut XIII, 19, 2 G2, 24 20, 2 44, 2, ex quibus Primum, quippe qui forsitan ad summam totius dissertationis

nostrae pertineat, hie exScribam : LDsarianam ut vide praeclare auctoritas tua commendarit. Scripsit enim ad me Balbus et Oppius mirifice se probare Ob eamque causam ad Caesarem eam se Ortiuncti m misisSe.

Natus sum Carolus Guttmann ratistavia Silesiorum in capite a. d. VIII Kal. Maias a. p. Chr. n. l860 patre II auricio Adolpho, matre Constantia e gente HelWigiorum. Fidem profiteor evangelicam Litteris imbutus sum in gymnasio Elisabetano, quod tum florebat auspiciis ar Rud Ficherti, qui

vir praeclarissimus eam, qua iam patrem meum affecerat, benevolentiam in me quoque transtulit. A quo autumno a. p. Chr.

n. 1878 discessi maturitatis quod dicunt testimonio instructus, ut in universitate littoraria Viadrina studiis me dedorem philologicis. In quae cum pero semestria ducibus inprimis A. Rossbachio, Λ Iloissorscheidio, M. Herigi incubuissem, Gryphiam me contuli, ubi per se semestria scholas frequentavi Fr. Susemiliti, d. i efflingi, V. de Wilamowitgi, B Hirschi, Schuppi, Vogii, reuneri, sem phil. Aod extraord per I sui semestria, ordinarius sere per duo nec non intersui exercitationibus Aristotelicis Susemiliti, reunori archaeologicis B. Hirsehi historicis.

universitate recepit, aluit, auxit gratias ago quam OSSum X

animo maximaS.

47쪽

I. Cie do finia. II, 3, 10 perperam C. F. . Mulier co- ilicis ut A luctionum tum esse in motu Voluptatem, quas quq saciat varietatem voluptatum in textum reduxit, quam olim Davesius recte mutavit in qui a Madvigio postea aliisque probatus. II. Cic. egg. III, 3 7 es:endum puto: suntoque aediles . . . isque ad honori ampliori gradum primus scensus esto. Codd. ollisque ... S . . . SeenSuS Sto.)III. Cio Phil. Π, 64 Heli muthius . l. perperam in eundem cogit locum c . . t , potest hoc homini huic haerere peccatum . est 62 haereret illa nihilominus rei publicae turpitudo . Immo vero nostro loco quasi in unum Verbum, certe in unam notionem conflata sunt,infixus haeret bluibi ingehestet . IV. Cic. p. Marc. 23 propono: Si vero ad humanos casus . . . Seeleri etiam accedat insidiarum trad insidiarumque consensio : ut sceleris pro subiectivo qui dicitur, iusidiarum pro obiectivo genetivo habeatur. De collocatione genetivorum f. advig. ad Cic. nn I, 14;Zumpi ad Verr. V, 132. V. Dion Hal. Vett. scripti cens 1 vulgo legitur: υριπίδης μέν γ υ τ ολον ληθες καὶ προσεχε τι βίωτῶ νυν ηρεσεν. Procul dubio illud o in οἶν mutan

dum St.

VI. Apud eund Lys. iud. I p. 240 R. Theophrasti verba sic ego oro τω υτ τα ἐναντι et τοῖς ἐναντιοις το αντο vulgo τω ἐναντία τα αυταλ- τοῖς ἐναντίοις

ἐναντέα προκarii roρχὶ duxi. Deinde lacunam statuo: quao sequuntur verba non ad αντίθετα, Sed ad παρισωύεις et πορομοι- σεις reserenda esse censeo. CL Volhmunia. ,Rhetor. d. riech. . Rom. p. 13. VII. Hirt. b. Alex. 48, 2 scribo: u. Cassius Longinus tu Hispania pro praetore provinciae ulterioris obtinon duo causa relictus sive consuetudine naturae suae sive odio, quod in illam provinciam susceperat quaestor e insidiis ibi vulnuratus, odio codd. odii sui secerat ae-

scitur.