장음표시 사용
11쪽
poeta meruerit. Qua de in ut recte iudicemus, liceat mihi hoc admonere, ubicunque do Phaedrae amore sermo est, Veneris machinis eum invitae et reluctanti immissum dici ad illamque omnem culpam reiici. Quo de sunt haec v. 27 Voneris ναιδρα καρδίαv κατεσχ τοερωτι δεtria τοῖ' εμοῖς βουλεύlataintv. v. 1327 Dianae Κυπρις γαρ ωστε ovεσθαι τοδε πληρούσα θυ'OV. v. 373 chori
12쪽
llsitque talia, ut aliis quidem locis nihil signis cani,
nisi amasse seminam et amorem superare studuisse, in hac tamen sabula, in qua ad Venerem ultricem omnia relaruntur, maius quiddam indicant. Nam quum poetae liceret lamam vulgarem et tritam sequi, ab altioro quadam ratione actiones fabulae repetere maluit. Sio enim, quum e numinis laesi ira omnia penderent, et metus et miseratio, quibus potissimum spectat0rum animi debent permoveri, quam maxime augentur. Nam quis non timeat illi, quam nulla sua culpa videmus in amorem vitiosum incidisse, quem n0n misereat eius, quam frustra videat omnibus animi viribus coerceris
morbi vehementiam 3 Quam abhorrere sciat a peccati cogitatione, imo mori malle, quam animi vitiosum habitum prodere ΘΝam ubi primum de Phaedra sermo est, eam audimus ignoto morbo laborantem triduo iam cibo abstinuisso cf. v v. 130-137, vv. 275-277, et inedia mori malle,
quam malum communicare cum nutrice cf. vv. 138 et
139. 271. 273. 279. Quae nutrix quamquam, precibus et admonitione adhibitis, morbi naturam cognoscere studet, operam perdit cs. v v. 300-303; nam Phaedram
pudet etiam eorum verborum, quorum vim nemo nisi
ipsa intellegere poterat cf. vv. 239-244 cli. vv. 206-211. vv. 215-222. 22 231, et lacrimas landit conscientia laesi sola cogitations pudoris cf. Vv. 245-246. Tandem supplicibus famulae et gravissimis precibus permota, cs vv. 322-326. 330. 33 335 at cum libororum etiam iniecta mentio esset os. v v. 305-306, non tamen nisi haesitans do suo amore constetur, cs. VV.
337. 339. 341. ipsa vero, ut Hippolyti nomen pronuntiet, prae pudoro non potest adduci cs. v. 353.
13쪽
Ιam erit concedendum, ab hac una ratione prosectum Euripidem potuisse emcers, ut Phaedram talem nobis fingeret, qualem vides, non detestandam illam quidem adulteram, sed probam, a vitiis abhorrentem. infantium amantem, in extremo demum discrimine,
mente perturbata, a vero et iusto recedentem, ut bonam famam suam et liberorum servaret. cs. vv. 42I-Α29.
711-714. Phaedra igitur perit propter amorem Hippolyti, non illum quidem ab ipsa tostammatum, sed quo tamen
ipsius animi virtus laeditur. Resistendo autem vitiosis animi affoetibus misericordiam et miserationem commo et, qui m etiam digna est, cuius persona Euripides morum depravationem, quae tum increbruerat, castiget,
id quod facit uv. 409-432, de quibus consulas Boeckhium
clariSs. De gr. tr. pr. P. 184. Sed haec hactenus. Unum restare videtur, ut quae duo egisse Euripidem dixi, ea in unum iterum colligam, ne, quae coniuncta eraut, diremisse dicar; sed breviter ab80lvam: motrimonii ganctitatem et re et rea bis neglexit tque contemptit Hippolytus, Phaedra violavit amore Hieni viri.
hae disputatione id effici mihi videtur, non recto iudicis usos esse eos, qui Hippolyti in seminas con-Vicia opinati sunt indicio esse odii, quo Euripides semina8 complexus sjt. In quem errorem eo facilius incidisse vi dontur, quod Hippolytus ceteris in rebus pr0 bu8 est et nulla sua culpa periisse videbatur. Sed habethio utique, quo peccarit, ut vidimus, atque hoc cernitur ea ipsa vehemontia conviciorum et maledictorum, quibuου in alterum sexum et in moris a patribu S Rccepti sanctitatem invehitur.
14쪽
Itaque quae Hippolytus de semini8 proseri, ea non probari Euripidi apparol. Ostortam mirum in modum
haec inter se pugnarent, esse mulierum osorem et advorsarium, eundem matrimonia delandoro ad eaque ineunda cohortari.
Transeo iam ad alteram fabulam Medeam; l minus illam quidsm maledictorum in mulierum genus' -- tinentem, quam Hippolytus, qua tamen cum aliqua usrisimilitudinis specie uti poterant, qui, sabulis Euripidis
non recte perspectis, eum mulierum 080rem fuisse sta-stuunt. Oecurrit illud mihi, Medeam ipsam do sui sexus nequitia consitori cnm vv. 410 sqq. dicit
et recte id quidem, si isti vorsus o sententiarum tontinuitate avulsi, nulla nec antecedentium nec proxime sequentium versuum habita ratione, Medeas sit indolo et moribus neglectis, per se ipsi spectantur. Sod hac ratione fieri non posse, ut quis totius alicuius sabulae rationem et sententiam ei subiectam intellegat, quivis paulo psud nitor et doctior harum rorum existimator facile mihi dabit. Itaquo priusquam ad verba, quae supra posuimus, aggrediar, quaerendum videtur esse, num ex indois et natura videas illa potvorint dici, aut ita debilom so Medea et ad omno prohiam et pulelirum facinus suscipiendum tam non id sam ipsa iudieet 8 'Tanta non est Medea modestia, nec potuit esse, cuius paene unius auxilio e maximis expeditionis illius Colchicae periculis salvus atque incolumis Iason evaserat. Immo, huius auxilii a so Iati graviter admonet Iasonem vV. 472 sqq. , nam, ,ego te, inquit, Seo i,
15쪽
Praetorea, id quod gravissimum est, quod nos censemus, ironia adhibita Medeam locutam esso sit iudiciorum, quae viri de seminis proferro soleant, habita ratione, proximis versibus chori confirmat responsiovv. 417 sqq.
nec in ea quidem sabula, quae tota in eo versatur, ut notetur iniuria, qua vir seminam vel maritus uxorem affecerit, dubium esse potest, quin, quae chorus hic dieit Euripidi probentur, improbentur praeiudicatae de seminis opiniones. Sed hac de re accuratius exponendum mihi videtur esse, ne mea potius placita, quam
lentro mulcerequo studet. ' Sed primum quidem rerum ille pervertit et seriem et ordinem, et quas postea tandom constituit Modest, iis iam eam vexari putat, nam de liboris interficiendis ea ne verbulum quidem secerat, contra, maritum eiusque sponsam et socerum necandi eonsilium esperat ei. v. 3TT, do libarorum neco post A ei demum docessum agitur. Detudo quaenam est illa animum sopiendi mulcendi ratio, so ipsum conviciis afficero pPergit hoc modo: . Addo, inquit, quod ira, sorore perculsa, ut est desperantium, quum nominem prao sa habeat, in quem odium emittat, in se ipsam emittit ste. Medea et chorum pras se habebat nec est verisimile, qui summa iniuria affectus sit ab aliis, eum sibi ipsum novam proptεr id iniuriam in arre. Iam Goobolius chorum ne rationem quidem axpositionis Medeao hstbero censet, attamen iniustum proclamare, quod multores vituporentur a viris eteontemnantur. Rectius dixisset, chorum vel maxime Medeae verborum habita rationa eonsolationem quandam adhibere et spem proponere, fore, ut mulierum iniqua Oxistimatio et misera eonditio in melius mutentur.
16쪽
quae Euripides sensorit, attulisse arguar. Atque Athonienses quidem haud paucos humilit0r admodum et abiecte de iseminis honestis, de quibus unis loquor, iudica8Se, primum ex eo patet, quod etiam qui summi in republica et potentissimi erant, meretricum c0nsuetudinem matronarum honestarum et uxorum usui praeferebant; deinde vori similo sit atque adeo certum Dequenti commemoratione et notatione Euripidis, e cuius fabulis quae huc pertinent, apponam, ut appareat, tantum abesso, ut hic assentiatu mistis seminarum obtrectatoribus et cavillatoribus, ut eos reprehendat et ad iustiora et saniora Iovocare Studeat. Itaque si nostro chorico carmine de veterum poetarum cavillationibus agitur et spes proponitur lare, ut indo ab illo tomporo de seminarum dedecore cani desinatur, Euripidis animo certa quaedam obversata videntur eSSe, nam απιστοσυvαvi illud optime congruit pum
Phocylidis os ibid. p. 348. 3. Simonidis p. 502. 6 sqq.
17쪽
κευ κακῶς et cum ipso vituperantur a choro uv. 1161
et in Troad. v v. 667 668καιτω λεγουσι v ως us' ευ*ρόπη χαλατο δ αεvες γυvαικω εις πιδρὰς λέχη.Andromachas oratio acerbitato quadam et indignatione cf. vv. 671 - 674 non caret, quum meminit, feminas inconstantiao mutabilitatisquo mentis a viris incu- Sari; nec inue commeruit reprelisnsionem, cui ob id 2
18쪽
quae Euripides gensorit, attulisse arguar. Atque Athenienses quidem ligud paucos humiliter admodum et abiecto do laminis honestis, de quibus unis loquor, iudica8M, Primum ex eo patet, quod etiam qui summi in republica et potentissimi erant, meretricum cqnsuetudinem matronarum h0nestarum et uxorum usui praelarebant; deinde veri sim iis si tque adeo cortum frequenti commemoratione et notatione Euripidis, e cuius fabulis quae huc pertinent, apponam, ut appareat, tantum abesso, ut hic assentiatur istis seminarum obtrectatoribus et cavillatoribus, ut eos reprehendat et ad iustiora et saniora xoVocare studeat. Itaque si nostro chorico carmine de veterum poetarum cavillationibus agitur et spes proponitur fore, ut inde ab illo tomporo do feminarum dedecoro cani desinatur, Euripidis unimo certa quaedam obversata viden tur BSSe, nam απιστοσυvαv. illud optime congruit. φHomeri illis Od. λ. v. 456
Phoeylidis os ibid. p. 348. 3. Simonidis p. 502. 6 sqq. Τalium r0rum scriptoros in Hoc. v. 11b6 a Poly
19쪽
Mv κακῶς et cum ipso vituperantur a choro uv. 1161
Et haec quidem do poetis; de aequalium pravis iudiciis loci sunt hi: Electr. vv. 1039-1040
et in Troad. v v. 667 668καιτω λεγουσι, ως us' si ρρῖ χαλατο δυς εvες vsvαικος εἰς αvδρῖα λέλη. Andromachao oratio acerbitato quadam et indignatione cf. vv. 671 - 674 non caret, quum meminit, seminas inconstantias mutabilitatisquo mentis a viris incu- Sari; uso Sane commeruit reprelisnsionem, cui ob id 2
20쪽
quao Euripides senserit, attulisse arguar. Atque Athenienses quidem haud paucos humilit0r admodum et ab- iocis do laminis honestis, de quibus unis loquor, iudica8Se, primum ex eo patet, quod etiam qui summi in republica et potentissimi erant, meretricum c0nsuetudinem matronarum honestarum et uxorum usui praeserebant; deinde veri similo sit atque adeo certum frequenti commemoratione et notatione Euripidis, e cuius fabulis quae huc pertinent, apponam, ut appareat, tantum abesso, ut hic assentiatur istis seminarum obtrectatoribus et cavillatoribus, ut eos reprehendat et ad iustiora et saniora IQVocare Studeat. Itaque si nostro chorico carmine de Veterum p0etarum cavillationibus agitur et spes proponitur fore, ut inde ab illo tompora de seminarum dedecore cani desinatur, Euripidis animo certa quaedam obversata videntur eSSe, nam απι οσυvocvi illud optime congruit oum Homeri illis Od. λ. v. 456
Phocylidis cs. ibid. p. 348. 3. Simonidis p. 502. 6 sqq. Τalium r0rum scriptores in Hoc. v. 1156 a Poly