장음표시 사용
31쪽
sculptam atque impressam haberent, en magnus illa mulierum exsistit eorreetori θxvειτα καὶ Πυαιξὶ σω ρρovctv
Quid censes Athenienses sensisse,.quum haec audiebant 3 serione accepisse 3 praesertim postquam ipsis proximis versibus admoniti sunt, quid ab hominis continentia deberent exspectare 3 cf. Troad. v v. 1043 et 1045
Equi dom sacete dixisse illa Euripidem et ut heroem
Laeed monium rideret, existimo. Atque poetis argumentis tragoediarum gravioribus etiam leviora quaedam interdum et iocularia admiscere licuisse, modo quae hominum moribus et naturae apta essent, ea et Sentientes eosdem et facientes singerent, non facile quis
negavoriL Ita in Sophoclis Antigona iocularia profert custo8, nec minus iocosa in Euripidis Oreste Phrygis illa, qui, impetu ab Oresto et Pylade in Helenam facto,
detestatus qua is ratione impium hominum scelestissimorum lacinus, cs Orest. v v. 1393-1400. 141 8. 1440-144l, quum ipsi periculum ab Oreste impenderet, adoro te, inquit, te volo adiuvare, magis enim es dignus, et, interrogatus ab illo, nonne recto perierit Helena, rectissime, inquit, si triplex etiam guttur ad moriendum habereti Finxit haec et naturae servi convenientercs Orest. v v. 1111 - 1112. 111 b. ot spectatoribus non mediocriter accepta Euripides. cf. Orest. vv. 1485 sqq. Menelai vero moribus, quales in sabulis descriptos vidimus, nostram loci, quo de nunc agitur, interpretationem non repugnare puto; Menelaus enim, homo mulie-r0sus et qui conspecta uxoris persidae mammula, omi880
32쪽
omni decoris ot honoris sensu, in Venerem ruit, is igitur, si edituram in eam ipsam uxorem oxemplum et omnium mulierum corrigendarum et ad virtutem metu supplicii revocandarum difficillimum opus, ρεδι ou sevou πὀδε, SuScepturum se prositetur, habot illud sans non parum ridiculi. Aiquo voluisse quidem Euripidem ridero heroem Lacedaemonium o locis supra laudatis apparet; non eum Verul Meuelaum esse, qui graviter et constanter et ut Virum decet, in uxorem statuat, id etiam in Orostetabula satis dilucide dixi ι poeta v. 736
sollicet in ipso reditu homo subiectus uxori et obnoxius erat.
Sed ut ad 1inem tandem perveniam; hoc mihi persuasum est, Euripidem, quem tam ineptum, tam inconstantem, tam , turpissimis vitiis contaminatum finxit, per eum nec Voluisse nec potuisse suam ullam
Sequitur locus Iphigeniae Aulidenota sabulae v. 1394hicce: εὶς I αvηρ κρῖισσω, Πυαιαωv μυρίω, ορα, ρλαος, in quo Goebel ius, quem supra laudavi, ita offendit, ut, quum Boeukhius de gr. tr. pr. c. 18, Bernhardy, histor. iiii. gr. t. II p. 872, Matthiae, viri clarissimi, sabulam interpolatam censuissent, is et locum nostrum et, qui eum praegeSSerunt, tres versus, quia et ab indole et moribus Iphigeniae, quales describantur, et totius argu menti quasi colore abhorreant, ab aliquo lectore salso illatos ideoque delendos iudicat. Sed hac ratione, quamquam probabilitatem ea quandam habet, tabulae non tam medetur, quam vim adhibet; quod ne necessarium
videatur, interpretari locum conabor Disiti Cooste
33쪽
Nogat igitur illo potuisso verba supra posita ab Iphigenia dici, quia ab eius ot ingenio et moribus abhorreant; nec ego dissentio, si versum nostrum per se spectas. Sod in hoc ipso inest disse ultas et erravisse videntur interpretos, quod a proprii A personis et tem poribus avocarunt illa et generatim dicta putarunt; quod ego contra existimo. Sed de hoc p0stea; nunc a verborum 6ρχv'οάος usu atque significatione, quam apud tragicos postas obtineant, disserendi initium lacium. Et primum quidem animadvertendum est, φως Vel α0c per Se contrarium esse mortis, ut in AeschyliΡers. V. 222 od. Dind. I evερθε, εἰς αυς, ibid. v. 630cvερθε εἰς apud Sophoclem in Ρhiloct. v. 625 ed. Nevianae καί λιδου ira v πρυς ο ῖς αυελθεει, ibid. v v. 414 et 415 αἰ η Πυτος Οιχεται θαVωv; ως μηκετ' ovτα tu pecει v6ει, ibid. v. 1210 ες 'δου ου γ lv Οαει γ' ἔτι. Electr. v. 419 έλθουτος ἐς φῶς ido Agamemnono ab inseris redeunto . Scyr. D. VI. 5 apud Dind. τα ρω κρυ ρθεvτα πρῖς τυ POς αγειγ. Frequentior hic usus apud Euripidem: in Hoc. v 165ουδ' ἔτι imi βιος αγαπιος tu ραει id est: mori satius est , ibid. v. 413 ηαεῖς sv tραει δουλεύσομεv proximo Versu antecessit: απειαι δη κατω), ibid. v. 685 ιυκέ fδυτα Διὀς έου φάει addo cogitatione: sed mortuum . Iph. Aul. v. 1283 sq. κοὐκέτι αρι ερῶς ουδ' ἀελίου τόδα oέγγος sod iam deperii j. Phoen. v. 1288 ου χος ευ ράει βιος oppositum est: συυθαvo οῦσα κείσομαι . Electr. v. 1145κα, 'Atδου διαοις - av σναει. Alc. V. 373 πρὶv εἰς Oῖς σοv καταστναι 'iov ido Alcestido ab inforis reducenda , ibid. v. 471 πεμ λαι' ραος ές Αιδου, ibid. v. 1075 εἰς φῶς
34쪽
π0v pQς; Ion. V. 1188 εος παις εκλιποι pάος. Hel. V. 318 sq. εἰτ' ἐστ' ετι, ειτ' ὀκλελοι ὀ 2ῖΠ0ς. Iam φως, prII0ς, αυIR Si cum verbis, qualia sunt εἰσοραv, ιραv, ἶλεπειv, δερκεσθαι, λῖυσοῖιv, conivuguntur, non simplicitor se esse μ vel , vivo ro μ significant, sed vitae contrariae morti notionem continent, ut rectius, quam s0lo vivendi verbo, talibus fore interpreteris: in Vivis esse, adhuc vivere, superesse, SuperStitem esse, in vita manere, et si negatio addita sit, m0rtuum e88e. Ita est Phoen. v. 1090 εἰ λευσσει φάος i. e. utrum superstes Polynices sit, an mortuus. Ηel. v. 60 sq. zως 'SV o av *ως ηλιου τοδ' ηιλ- - 2'εὶ δε τῆς σκοτω
vivis es, coniugem autem non bene passus es mortem
35쪽
θαυούσαv ειδε καὶ 'λῖ υσα . Ilis omnibus locis contraria, mori - in Vita remanere, periisse - in vivis esse etc. aut disertis verbis
sibi opponuntur, aut ita, ut quod supressum sit, cogitatione necessario addatur. Quid nostro loco 3 versui392 sqq. est: ου δει τυυδε δια αγχης ελθειυ ροασι, ΑρISL
36쪽
oic u κατθαvicu: tarn poterat pergere poeta: αλλ οραv μος et Sic nemo non perspexisset, muti t. o. Achillem esso intelligendum; quod si interrupit iustam sermonis perpetuitatem, poterat id oo minus obscuram reddero Sententiam, qu0d ipso illo oραv Οαυς opposita ου δατουδε κατθαvela in spectatorum memoriam revocabantur.
Praeterea ορα, φάος quoniam moriendi verbo opponi solet, periculi cuiusdam vitae notionem continet, in quo cum nemo versaretur, nisi idem illo, do quo priore versu agebatur, facile apparuit, quo verba e8sent reserenda. His de causis versum nostrum tum proximis con iungo et do uuo Achille, in quem unum omnia cadunt, intollego. Iam res rectissime procedunt. Versibus 1350 1352 Achillos narraverat, periculum fuisse, ne ab exercitu lapidibus cooperiretur, quia conatus eSSet, quominus Iphigenia immolaretur, prohibere. Haec et id ipsum audiverat et scivit unum eum cum militum multitudine esse pugnaturum cs. v. 1358; sed quamquam iuvenis in se voluntatem et studium grate tuterpretatur, Veretur tamen, ne sua causa eum periculo
obiiciat v. 1373. Exponit igitur versibus sequentibus Se consilium cepisse pro patria sese devovendi, ut Graeci ad bellum Troianum proficisci possent et seminarum raptus sistere. Iam ad Achillem revortitur vρrsu 1392
et, risu aequum eδst, inquit, hunc pro me muliere cum omnibu8 Graecis pugnare, nedum Occidere, ne s liam
37쪽
in Achillo summa virtus, summa sortitudo, in seminis nihil opis ad bellum gerendum, sine Achillo ne posse quidem expugnari Troicam vaticinium erat. os Apoll. III. 13. 8 ed. Behher. Sic simul apparet, cur Achillos potissimum perire
Quod si quis nihilominus superlationem quandam veritatis atque traiectionem verbis subesse dixerit, equidem non nego; tamen ea et explicationem habet et, si opus est, excusationem in eo viro, cuius ipso adspectu hostium sortissimorum copiae fugabantur cf. Il. Σ 220sqq. , nec a natura humana alienum videtur, virginum, cuius viri summam in se Voluntatem, summum studium
experta sit, in ejus laudibus grati animi testificandi
causa extollendis modum etiam quodam modo excessisse. Itaque si hanc nostram loci interpretationem comprobaveris, omnia mirifice congruunt, si minus, nihil erit, quod sibi constet; habebis virginem nobilem summRanimi ingenuitate excellenium et pro patria sese devo ventem, eandem Se sumnquo genus despicientem; 'dicetur, unius alicuius viri vitam pluris osso, quam decem millium muliorum, tamen ob unam mulierem raptam
sortissimus quisque Graecus ad id bellum est profecturus, quod et decimo demum anno conlaetum iri Calchas vaticinatus erat, Il. '. 303. 328. 329. et plurimos viros
sortissimos debebat absumere. Atque ut concedatur, versum nostrum generatimesso dictum, necesse est is ad bellum impsin dens et
viros ad bellum gerendum aptiores, quam feminas, sit relatus; nam in tota tabula id ipsum unum agitur, ut bellum Troianum geri possit. At vide, quanto operei ηta ratione loci vis imminuaturi Iphigenia enim quum
38쪽
Achillem sibi sui quo similibus comparans plurimi facit multoque gravioris momenti esse, quam Sege, pronuntiat, in his ipsis inosi significatio quum gratissimi animi tum enascentis amoris, quem Achilles quidem aperie prostetur uv. 1410 et 1411. ααλλυου δῖ γάκτρων σωυ ποθος in εἰσέρχῖταεὶς τηv-MEt απια ' γῖvvαια γαρ ει. viri contra si universe dicuntur virtutibus feminas bellicis antecedere, quam id frigidum est et vulgaret Atque de hoc loco disputandum existimaveram, non quo odii ullum inesset vestigium, sed quia vidi eo usos esse, qui Euripidom illiberalitor do seminis et humiliter sensisso contendunt. Ex eorum numero imprimis est Becherus, qui quum in Charicle t. II p. 417 versum nostrum ne integrum quidem laudasset, scribit enim εἶς γ' αvηρ κρελσωv Πvxucωv μυρι vin OX pressam his Sen- tentiam in animis cunctorum Graecorum penitus insitam fuisse dicit. Et de ceterorum quidem Graec0rum Sententiis non hic locus est disputandi, de Euripide dissentio; quam autem id recte faciam, viderint ii, qui benevolo animo hanc meam disputationem perlegerint. Si onim dixit Euripidos, viros ad bellum gerendum aptiores esse, quam seminas, in hoc nostrates sere omnes assentientes habet, etiam eos, qui plurimi semi
39쪽
nostris nulla nisi haec vis potest esse subiecta: si verssumus nocens malum ut aiunt viri, non decet viros aequa malos evadere vel se praebere ac nos mulieres dicuntὶ. Verba autem ipsa - Si sumus nocens malum, ut dicunt improbari et reiici, intellegitur primum emoribus Andromachae, quales in sabula describuntur; nam haec neque ipsa ea est, quae tam parvi se suumque genus ducat, os vV. 2-b. V. 191. Ομως δ' εμ.mno ου προδού γ' ἁ χομαι P . et v v. 203 204 ριχουσι γαρ μ' Ελληυῖς Εκτορος τ' απο
quao ironico dicta esso per se patet, Andromache igitur neque ipsa se parvi ducit, nec Menelaus, quem alloquitur, iis virtutibus praeditus est, quibus adducta haec concedat, viros o8Se praestantiores, quam seminas, illosque recto iudicaro, si malas has ducant. cf. vV. 318 ad 332. Do inde negari ea, quae dicit Andromache ipsius cogitatione, ex ipsa particula εἰ cum indicativo praesentis temporis iuncta patet s. Atque hi quidem sabularum integrarum do seminis sunt loci; roliquum est, ut ea apponam, quae in deperditarum fragmentis in mulieres dicta reperiuntur, ne ea videar consulto omisisse; quamquam manifestum est, e singulis versibus, etiamsi sciamus, ad quam sabulam pertinuerint, nullam plane de Euripidis sentetitia, qualis fuerit, certam rationem posse concludi; nam non omnia, quae proseruntur, poetae probari vidimus.
λὶ Loeus nostro simillimus est in Plat. apol. p. 33. C. D. εὶ ὀλετο Ιε τωv vGv etobς νι iv διαφθειρω, τοις δὲ δi θαρκα. si alios iuvones eorrumpo, alios eorrupi, lut accusatores dicunt; id quod nego . Disit ipso by
40쪽
33 Et primo quidem loco ponam trimetrum qui tegitur apud Stobasum in sorii. 73. 57. ed. Gaissord . de Phoenice sumptus:
Haec quum recte ad pellicem Amyntoris retulisse Ηartungius in Euripide restituto videatur, illud tamen ambiguum est, utrum a patre Amyntors ipso, pellicis mendacio cognito, an ab uxore illius dicta sint 3 Hoc ego ut credam ad dueit me locus Athenaei, apud quem i. m p. 556 haec leguntur: Θαρα δῖ τοῖς 'Ελλησιv ουκ
λαHδα. Sed da hae ro nihil affirmarim; quamquam id quidem certum est, illa, si ab uxore Amyntoris dicta suntds pellice, non iniusto dici et proscisci a laesae uxoris ira, si ab Amyntoro do uxors pellicem non tolerante a ratione loci alterius Medeas, quo de supra disputavimus, proxime abes8e eodemque modo esae interpretanda.
Quod deinde e Melanippa servatum apud Nauchium sub numero 500 logitur
id ne probari Euripidi putes, cautum ost sortunae casu, quo duo alia oiusdem sabulae fragmenta ad nostra tem-p0ra pervenerunt r. 496 α ιστου εστι θου P .θεv γειος