장음표시 사용
231쪽
notitia ; tradidit illos Deus in reprobum sensum , ut faeiaut
ea , quae non conPeniunt, repletor omni malignitate, in inmittis . Hunc ergo impurissimum hominem inferno erutum , in Coelum inter Sanctos , una cum Deo deputabimus His adde Trajanum christiani nominis hostem insensissimum suisse , & chrillianorum innocentium sanguinem fudisse , ut suo loco diximus; constatque ex Martyrum actis sinceris, ex Sancto. ruin Patrum apologiis, eo regnante pro christiana fide vulgatis . .
II. Eadem facilitate evertuntur ea, quae de Trajani st, tua equestri ex aere , vel lapide in Trajani soro collocata , quae Trajanum ad bellum contra Dacos proficiscentem exhibebat, quasi ex equo descenderet, ut viduae de nece filii querentis opem serret, quam, si fides habenda sabulatoribus , ut Gregorius vidit , ita compassione alledius est , ut pro ejusdem anima ex inseris liberanda Dominum precatus fuerit . At ex antiquis scriptoribus, nemo de Trajano haec refert, quae sane in ejusdem panegyrico non praeterisset Plinius , ubi quaecumque laude digna Trajanus egerat , literis commenis
davit . Insuper quis sibi persuadeat . post tot tantasque clades, quibus Roma afflicta attritaque suit ab lirulis , G illis, S Vandalis, Romae in foro Trajano adhnc Gregorii aetate stetisse Trajani statuam Ut autem Sanctillimi Patris aestimationi consultum sit, dicimus Gregorium , id nec secisse , & nequidem cogitasse , qui econtra eos insectatus est, Scinter haereticos recensuit, qui docebant Redemptorem nostrum
Jejum Chrisum ad inferos deflendentem, omnes, qui illic eo fierenrur eum Deum . sipaste atque a paenis debilis Iiberasse. De qua re inquit S. Pontifex: Volo ut charisar defra tinge aliter sentiat. Descendens quippe ad inferos , solos tuos per gratiam tuam liberavit, qui eum oe venturum esse credid
runt , praecepta eius vivendo tenuerunt. Solus hic locussu flueret ad explodendam fabulam de Trajani anima ab inseris liberata precibus S. Gregorii. Eademque esarius adhuc in Dialogis tradit, quaestio ibi proposita . haec est e Si seu per ardeant . qui gebennc incendiis deputantur, ad haec respondet S. Gregorius; confla/ nimirum, O ineunctanter v
rum es, aia ficut fluis non es gaudio bonorum, ita Pri
non erit tormento malorum. Nam eum veritas dicat: ibunt
impii in supplicium aeternum, jussi autem is vitam a ternam:
232쪽
quia verum es quod promisit , falsum proculdubio non erit νquod minatus es Deus. His opponit Petrus r uuid si quis
dicat: idcirco peccantibus aeternam poenam minatus es, ut eoIa peccatorum perpetratione compeseret i His vero iterum
S. Pontifex satisfacit. Si fassum es , quod minatus es, ut ab injusitia corrigeret: etiam faba es pollicitur, ut ad j sitiam provocaret. Sed quis hoc dicere . vel insanus pracse mat etsi minatus es, quod non erat impleturus , dum ast
rere eum misericordem volumus, fallacem, quod dici nefas es. praedicare compellimur; sequitur deinde explicare cur finita culpa puniatur sine fine . & cur Sancti pro damnatis non orent. Ex quibus sole clarius constat, quae fuerit S. Gregorii sententia de aeternitate supplicii , quo reprobi damnantur . Ut vim hujus argumenti elevet Joannes Diaconus, hoc eX- cogitavit effugium: nempe, Gregorium pro Trajano liberaπ-
da η'n exorasse . sed μοί se. Quasi lacrymae coram Deo suis
alicujus rei obtinendae causa, preces non sint , dc quidem aptis limae. Addit Trajanum ita liberatum fuisse ab inferni cruciatibus, ut in inferno tamen remanserit, non autem sit evectus ad superos; sed haec quoque Gregorii sensibus omnino resistunt, ut supra diximus , quem errorem consutarunt Basilius Magnus, & Augustinus . I a. Nec antiquae fabulae fides adjicitur, etiamsi suilla gati suerint, eidem praestantes sanctitate, aut doctrina viri,ut Joannes Damascenus . qui in oratione de iis, qui in fide dormierunt, seu de fidelibus desundiis, eamdem fabulam recitat , & probat; nam imprimis an ea oratio Damasceno inscribi debeat, cum Bellarmino , Natali Alexandro, aliisque dubitari potest; at etsi Damasceno inscribatur ; in ea tradenda historia deceptum fuisse , quis dicere prohibet, sicuti in aliis plurimis historiis ab eo narratis accidit Quod quamplurimis aliis Sanctis viris commune est, ut ibidem, alibique passim a Baronio adnotatum est. Tanta quippe veritatis vis est , ut cujuslibet audi oritas emcere non possit, ut verum sit, id quod falsum est , & falsum esse certissimis coii, stat argumentis , ut in quaestione , de qua agitur, demonstratum est . Nam peritati , ut ait Tertullianus , nemo pr cribere potes, non spatium temporum , non patrocinia perγοπGrum , non privilegia regionum; ct auctores acanonici, ita
legendi sunt; Ut quantalibet Iannitate, doctrinaque prooLF s a leant,
ar. de eivitis Dei cap. II. Seriptorum
233쪽
Jesu Cux. Davi, vore ideo verum putemn . quia ipsi ita fere erunt, sedau. 6o . fyis nobis, Pel per auci er cauonicos, pel probabili ratione . quod a pero non abhorreat persuadere potuerunt , ait Au-Auν. epist. gustinuς. Quare etsi Damasceno ceteros etiam addas , qui ad Hierφη- eamdem tradiderunt historiam, seu fabulam. Sanctum scilicet φώ, - ' Thomam , Antoninum, Vincentium Bellovacensem , Ger-ques. 3.asti sonium, TostZtum, Giaconium, qui librum singularem , de
3. Anton. i. Traiani liberatione edidit, Navarrum , aliosque; horum nu-part. ebronse merus, vel sanctitas , veritati nullum praejudicium afferre' possunt. Revela tones I 3. Denique pro Trajano ab inseris vindicando reve- vulgatae salsi lationes S. Birgittae, in medium proserunt, ubi cum de elee- convincun' nios in is, & orationibus agitur pro animabus fidelium desun-xvr- diorum. id revelatum sibi fuisse legitur, atque ex iis, quae in libro revelationum, sive visionum S. Mathildix nomine circumseruntur, idem confirmant, ubi lib. s. capite 6. de animabus Sampsonis , Salomonis, origenis . atque Trajani revelatum sibi fuisse traditur . noluisse Deum de illis occulta pandere, diversis ex causis. De Trajani autem anima haec
Ieguntur. Euod ergo saluerim, inquit Deus, mea liberaliatate de anima diriani, nolo ut homines sciant, ut Her catholica ex hoc magis augeatur: quamvis enim se tandem
fuerit omnibus virtutibus planus . fuit tamen infidelis, baptismate carens . Audistin haec non sane divinitus allata , sed humanitus fabricata . ac inter se pugnantia , dum asseritur noluisse Deum de Trajani anima aliquid sciri . voluisse tamen isthaec revelari, ac omnibus manifesta reddi per reve- Iationes Mathildi factas , ac Sanctae Birgittae , quas . ait Ba- ronius, ut Salictas colo, & veneror, sed de revelationibus iisdem astidiis . qnod recipit ecclesia recipio . non haec figmenta , quae probare non potest. Eloquia enim Domini ea Ila , argentum igne examinatum, probatum terrae, purgatum Ieptuplum Plura de his apud Baronium hoc anno videri possunt, aut apud Nat Alexandrum differt. a. in historiam secvii secundi. Nunc reliqua hujus anni prosequimur. De ereatio-' I4. Postquam igitur S. Gregorii obitu Romana Sedesne Sabiai di vacavit menses quinque. dies decem & octo, ut habet Anastasius, vel menses sex, diem unam, uti legendum esse eruditorum plurimi censent I communi omnium consensia, Sabinia uus Rom. Ponti sex electus. ac ordinatus est . Is porro
234쪽
natione Tuscus, erat patria Volaterranus, ex patre Bono , qui cum Diaconus esset . a Gregorio Constantinopolim Apocrysarius missus fuerat, eoque revocato, in ejus locum si illa-ctus est Anatolius, cui anno proximo successerat Bonii acius, post Sabinianum Pontifex Ordinatus . Is . Hoc tempore ex Rnmanae ecclesiae Diaconis , Pontifices utplurimum eligebantnr , cum etenim Rom. ecclesiae legationes iis committerentur , ac rerum temporalium quoque curam gererent, regendae ecclesiae aptiores videbantur . Id porro in quaestionem apud eruditos viros vertitur, num Diaconi, qui Romani Pontifices eligebantur, praete misso presbyterati gradu Pontifices ordinarentur. Affirmativam partem tuetur Mabillonius , auctoritate ordinis Romani adductus, ubi cum de Pontificis Romani electione mentio fit, haec leguntur : Eligitur unus de Cardinalibzr, de qualicumque titulo fuerit: tantuis ut a praedecessore sit Pontifice ordinatas , aut Pres ter , age Diaconus. Nam Episο- pus esse non poterit. In electi itaque consecratione, nullum ponitur discrimen electi Diaconi , aut Presbyteri , sed una eademque pro utroque praescribitur ordinatio . Tum exemplis Valentini, dc Nicolai primi , quorum ille ex A chidiacono , hic ex Diacono electus, absque alia ordinatione Pontifices creati sunt, quantum ex Anastasio conjicere licet; Ualenti trus ad Lateranense Putriarebium de udris , c, in Pontificali es positus urono . Deinde ejus consecrationis die il-Iuescente, eumdem ad 'Beati Petri Ecclesiant omnes pariter Romavi a palatio deducenter, in alto rarono summzm cstn-jecrudere Ponti em: qui mox culmina scandens Beati Petri , sacri latis pie oblatis . ad palatium remeadit. Nicolaus vero , ubi apud Lateranensem Basilicam . Mosolico solia impositus fuit ; posmodum in Basilicum Beati Petri deductus, pr ente Caesa=e consecratus est, Apostolusque jublimatus in
Seri factui ut Pontifex, ct ossarum folemnia super Iscro
tii auctoritatem addit. Uerum quis credat Photii criminationibus adversius Ecclesiam Romanam allatis, si animo praeserti in adverterit , Latinos constanter recriminationem illam a se dispulisse Z Ita ut de aenea Parisiensi dicendum omnino videatur, cum Juveni nio de Sacramento ordinis Dissertatione VIII. cap. 4. aliisque ipsum in laeto
Diaeoni, ai. sumpti an per saltuna
235쪽
ago HIs TORIA Inso C in. errasse . Non meminit quidem Anastasius Presbyteratus u. 6o . In Valentino, & NicoIao I.; at non inde certo consequitur. collatum illis minime fuisse , cum praesertim contra facere videantur reliqua Romanae ecclesiae monumenta . Sed plura fortasse , quam nostra intersit, de hac quaestione , qui plura cupit, praeter citatum Juveninium ceteros adeat, qui rem sacramentariam sunt persecuti. r e synodo I 6. Cum cliristiana religio latius in Anglia Augustini. Virgoniensi & sociorum opera hoc tempore propagaretur, ad vicinos Brbis Anglia. tones ad ecclesiae unitatem revocandos sese Augustini sollia citudo convertit. Ii quippe, etsi ab antiquo tempore christi nam religionem suscepissent , ab ecclesiae tamen unitate , tanquam ab orbe divulsi erant, ac in Paschalis celebratione.
in baptismatis administratione, aliisque capitibus , ab ecclesiae disciplina dimidebant; Anglosaxonibus praesertim insensi, a quihus olim suis sedibus ejecti fuerant. Hos itaque, ut ad ossicium revocaret. A Uustinus , adjutorio usus Edilberti Regil , convocavit ad fetum colloquium Episcopor , slae do ctores maxime, proximae Britonum provinciae, in loco ubi, que hodie tingua Anglorum Augusineseat, id es, robur AC sint, in eo Aio Vectiorum Occidentalium Saxonum apis pellatur . Oepitque eis fraterna admonitione Dadere, ut pace Catholica secum habita , communem evangelieandi Gentibus pro Domino laborem fusciperent. Non enim Paschae diem dominicum suo tempore . hed a decimaquarta que ad vige
mam Iunam obervabant: quae computatio octoginta uatuor annorum circulo continetur . Sed alia plurima unitati Ecclesiae contraria faciebant . iaui cum longa disputatione B bita , neque precibus, neque ιγrtamentis , neque increpationibus Augustini, ac iociorum ejus assensum praebere voluissent, sed suas potius traditiones, universis, quae per orbem sibi iu riso concordant Ecclesiis, praeferrent: Sanctus pariter Azgusinus hune laboriosi, ae Iovi certaminis Anem fecit, ut diceret: Obseremus Deum, qui habitare facit unanimes in domo Patris fui, ut ipse nobis insinuare caelestibus. signis di-gvetur , quc yequenda traditio . quibus sit piis ad ingreyum regni illius properandum. Adducatur aliquis aeger , in per cujus precer fuerit euratus, hujus fides operatio Deo devota , atque omnibus sequenaea credatur. Accepta conditione, oblatus est coecus, quem cum Britonum Sacerdotes curare
236쪽
non potuissent, Augustinus, facta super eum oratione , sa navit. Tum Britones, sequitur Beda , confitentur quidem intellexisse se , veram ella viam justitiae, quam praedicaret Augustinus, sed non se posse, absque suorum consensu , ac licentia priscis abdicare moribus. Unde postularunt , ut secundo Synodus, pluribus advenientibus, fieret. Quod cum esset statutum, venerunt ut perhibent septem Britonum Epistopi, & plures viri doctissimi, maxime de nobilissimo eorum monasterio, quod vocatur lingua Anglorum Bancor. nabug , cui tempore illo Dinooth Ahbas praesuisse narratur . Ilis vero in unum congregatis , dixit Augustinus . Etsi in
multis quidem nostrae eon etudini, immo universalis Ecclesiae eontraria geritis : tamen F in tribus bis mibi ob emperare potis, ut Pascha pro te stre celebretis, ut miniser mi baptia Eandi , quo Deo renascimur, juxta morem K wanx sancti , in Apostolicae Ecclepae compleatis, ut Genti Anglorum uno
nobiscum praeditetis verbum Domini: cetera quae agitis, quamvis moribus nViris contraria , aequanimiter cuncta toIerabimur.
At nuit horum se facturos, neque illum pro Arabiepiscopo habituros esse redipondebant, eonferenter ad invicem: uuia si modo nobis assurgere noluit. quanto magis si ei subdi corporimus , jam nos ro nihilo eontemnet uibus Vir Domini Augusinui fertur minitant praedixisse, quod si pacem cum fratribus accipere nollent, bellum ab hosibus forent accepturi : s nationi Anglorum noluissent viam vitae raedicari,
per Boxum mavus ulti nem essent mortis passuri, quae quidem, ut audior est Beda, post Ausustini obitum contigerunt, cum Elefridus Bancorienses monachos supra mille interfecit, dum eam provinciam ingressus excurrendo, coedibus, rapinis, illn
que vastavit. Sicque completum es praesagium Sancti Pontificis Argutini , quamvis ipso jam multo ante tempore ad exlesia Aegna oblato . ut etiam temporalis interitu ultionem
sentirent perfidi, quod oblata sibi perpetuae . salutis consilia
'reversui, ait Beda. Hanc Augustini cum Brancoriensibus monachis. R Rritonum Episcopis collationem inter annum
6DI. . ad annum 6I . aia flores reserunt, quo an o non comstat , nec multum reseri; unde haec adnotasse iusticiant. I7. Britonibus in sua contumacia permanentibus rorientales Saxones fidem christianam , & Evangelium susceperunt, qua de re Augustinus duos Episcopos creavit. Melo Jε υ CHRi
237쪽
AN. 6 4. Beda histon. gl. l. a. c. 3. Orientales res ob bellum Persiis c uin afflictae.
Mellitum. & Justum , quorum alterum Landoniae, alterum Roffensi civitati praefecit : quanta fuerit evangelica messis.& quomodo propagata fides , audiatur ex Beda. Anno Domnnicae Incarnationis jexcentesimo quarto , Augustinus Britamniarum Arabivi opus ordinavit duos Ep=copos, Mellitum fidelicet, Iuuum : Meuitum quidem ad praedicandum provinciae Orientalium Saxonum, qui Nams flupio dirimuntura Cantio . ipsi Orientali mari contigui, quorum metropolis Londonia civitas es Iuper ripam prae ii fluminis posita .
ipsa multorum emporium populsum terra marique venientium. In qua videlicet gente, tune temporis Saberethus nepos ELLberti, ex Prore Ricula regnavit, quamvis sub pote pace positur ejusdem Edilberti, qui omnibus ut supra dictum es que ad terminum Humbri fluminis Anglorum gentibus imperabat. Ubi vero haec propineia verbum veritatis prae dicunte Mellito , accepit; fecit Rex Edilberibus in Cipitate Londoniaeeelsam Sancti Pauli Aposoli, in qua locum j edis Episeopa.lis, O ipse succeJores ejus habereui. Jusum vero in ipso Contio Augustinui ordinavit Episcopum in Civitate Dorouerni. quam gens Anglorum a primario quondam illius, qui dicebatur Rodscheser cognominans. Disat autem a Droverni millibus pastuum ferme vigintiquatuor ad Occidentem . in qua Rex Edilheribus eceIesiam B. Andreae Aposου fecit . uxi etiam Episcopis utriusque Ecclesiae, hujus dona multa, sicut Dorouerniensis , obtulit; sed oe territoria, ac post Ones in
IVum eorum, qui erant eum Epi opis adjecit. I 8. Orientales autem res sub Phoca Imperatore, seu potius tiranno in interitum ruebant; Chosiroes enim Persarum Rex , rupta cum Romanis pace, ingenti colledio exe citu Romanas invasit provincias . Nar a etiam Romani Dux exercitus rebellionem in Drannum mopit, ct Edessam occupavit . uuare motas germano Disi, ut Edessam obsideret praecepit. Naves Pressarum Regem Chostroen , ut collem exemcim in Romanos bellum moveat scriptis follicuat, tune Piso, eas creat magistrum militum D menteiotam. Phocas vero audiis Chagano donis , harbaros pacem servaturos sperans copias omnes ex Europa in Asiam transmisit, divisas partim in Persias, partim in Narsetem. At ubique Romanos milites fugatos suisse, Romanorumque provincias amictas fuisse, sequentibus annis videbimus.
238쪽
Anastasius io vita Sabiniani Papae : Fuit fames in civitate Romana gravis. Paulus quoque Diaconus . Fuit Dems, ait, frigida nimis, Op emortuae Iisnt vites pene in omnibus locis,
mestuque perculsae uredine pasta evanuere . Debuit etenim Mundus famem Atimque puri quando decedente tanto doctore annmas hominum juiritatis alimoniae penuria , siti que ariditas invasis. His subdit Adoaldum a Patre Agilulpho in Regni societatem adscitu in suille . Sequenti menye Iulii A uiuualdus Miluiphi. filius cuiatus es Longobardorum Kex apud Mediolanum in Circo , in praejentia patris Di Agita bi Regis , asontibus legulis Ne deberti, pax firmata es perpetua cum Francis deo obata es eidem Regio puero filia Regis Neude9erti. a. Ex eodem Paulo Diacono scimus hoc anno, vel sequenti Severum Aquil ejensem Patriarcham fati, concessisse: His diebus defιneri Sepero Patriarcha, ordinatus est loco ejus JOMnes Abbas Patriarcha in Aqviltia petere, cum cousen Regis Agitu bi. In Grads quoque ordinatus es Patriarcba Epiphavius, qui I erat Primicerius notariorum, ab Episcopi; qui erant sub K inanis: ex illo tempore coeperunt duo esse Patriarchae , nempe Aquil ejensis, atque Gradensis. Eadem narrat Joannes Diaconus, his verbis. Devique Seperus , quia od unitatem Sanctae univerVatis ecclesiae redire non meruit, od scindendum quoque suae dioeceseos unitatem Romanum Pon
tificem Da vecordia fulcitavit, adeo ut ab ipso litius obitus tempore Aquilejensis Dia cella in duos Metropolitanos, ecthmlicorum videlicet, schismaticorum dioba stit ; neque potuit
posmodum, licet omnes generaliter ad unitatem de Iehi ate repedaverint, ad prisinae conjunctionis unionem, usque hactenus reis formari. Haec ille, quae lucem accipiunt ex epistolis schismaticorum,quas ex veteri manuscripto nostrae Uallicellanae hibliothecae Baronius annalibus inseruit, a Madrisio deinde inter opera Paulini Aquileiensis , a Derii heis etiam inter monumenta ejusdem ecclesiae, ac in Mantuano concilio sub Eugenio si cundo anno 827. celebrato terue sunt. Cum etenim Aquit ensis
Fames urbem vexat. Paul. Diac. lib. q. c. s.
densi atriar.eliis a Paul. Diae. lib. q. c. 3ε Ioannesniae. in Cita Gre
239쪽
Ja υ Cua. sedes, ob Severi obitum vacasset, qui in schismate ob tria AM. 6os. capitula excitato, ex Istriae Episcopis perseverabant, Joannem quemdam elegerunt. At cum ex Uenetiae , Rhetiae, &Istriae Episcopis, quam plurimi, ii maxime, qui Graecorum Imperio, & Exarcho parebant, ad unitatem aut redierant, vel redire cupiebant, hinc Romani Pontificis industria. &Exarchi opera frictum est; ut ii, qui schismati renunciaverant, ac in Romanae ecclesiae communionem transierant, ab
Aquil ejensis potestate, Κ jurisdictione sejungerentur, quibus Gradensis Metropolita datus est ; dum ceteri, qui in schismate
perseverarunt, Aquil ejensi Patriarchae parebant. Rem gestam narrant Episcopi in concilio Mantuano ann. 8a7., ac primo adnotant, quod tempore, quo Longobardi in italiam irrum rant , Paulus tunc temporis Aquilejensis Patriarcha , ut eorum seritatem vitaret, sedem si iam Gradum transtulerat, cui pestea Probinus . deinde Elias , ac tandem Severus successerant , qui et si Gradum transi illant , Aquil ejensis tamen Pa
triachae & Episcopi sucrant, ac unus idemque Aquilejensis,ae Gradensis ; at subdunt. DefuucD DPero , ordinatur loco ejus Joannes Patriarcha in AfYileja, eo tempore quo Agitu I. phus Rex Longobardorum regnabat: in Gradu quoque oria natur est haereticus Candidianus . Sic schisinatici Candidianum dicebant, eo quod condemnationi trium capitulorum subscripserat, ac in Romanae ecclesiae communionem redierat . Deinde epistolam Joannis Aquile jensis Patriarchae adversus Candidiani ordinationem , ad Agilulphum Longoba dorum Regem scriptam proserunt, qua Regem rogant, ut totis viribus ordinationi Gradensis Episcopi, seu Patriarchae, utpote in praejudicium . & injuriam Aquil ejensis Patriarchae, resisteret; frustra nihilominus haec omnia cessime addunt.
auia Gradus mari, mbres cingitur, O btria quae prius Aquilejae tuae Metropoli subjecta fuerat , Smaragdo
Exarcho existente, tum a Longobardis capi non potuerat.
. sed ad jura Graecorum transiit : quo factum est, quod Rex nullum ei potuit praestare auxilium : ac per hoc , ipse annitente Exarcho , Iuridet Episcopi de Ecelsis Dis a militibus
Graecorum trans sint, hune Candidianum ordinare compus. Sicque Aquilejensis Patriarchatus , seu Metropolis in duas partes divisa fuit, quarum una Aquil ejensi Episcopo , altera Gradensi parebat, ac usque ad annum 837. perseveravit;
240쪽
etiam cum jamdiu Aquil ejenses Metropolitae schismate abdi cato , ad ecclesiae unitatem rediissent; saepe tamen pristinam jurisdictionem recuperare conati sunt Aquil ejenses Antistitites. At cum Aquil ejensum conatibus adversarentur Gradenses Metropolitae , quibus utplurimum favebant Romani Pontifices; usque ad Mantuanam sisnodum anno 827. celebratam.
nihil obtinere potuerunt Aquilejenses Patriarchar, uti suo loco , cum de eadem synodo sermo fiet. adnotaturi sumus. Hadienus epistola Joannis Patriarchae Aquil ejensis ad Agi-lulphum Regem Longobardorum , cujus auxilium contra catholicos interpellabat . At Dustra; nam tum Gradensis l-piscopus , cum Istriar Episcopi sub Graecorum Imperio degenis res , ab Aquilcjensi Metropolita, vel a Longobardis nil metuere poterant. Ex hac Aquilejensis Patriarchatus divisione, ea exorta sunt dilsidia inter uirumque Episcopum , quae longa temporum serie agitata sunt ; ut neque Mantuano concilio anni 8a . sopita fuerint, cum jam Aquilejenses Episcopi, ac Istriae & Uenetiarum at ecclesiae unitatem reis diissent, tempore Sergii Papae primi. At Gradensis Patria chatus Venetias, postea tempore Laurentii Justiniani transi a. tus est. Aquil ejensis vero sub Benedicti I . Pontificatu extinctus est , ac in duas Metropolos distinctus , quarum una
Venetis Episcopis praeelsiat: altera Eoiscopis, qui Austriae Principibus suberant. At de his hactenus . s. Cum christiana fides in Anglia fidelium numero , &pietate augeretur; monastica quoque disciplina ibidem propagata est . Quare cum Augustinus Anulorum Apostolus monasterium prope Cati tuariam aedificasset , Petrum, unum ex iis,
quos Apostolicae missionis socios habuerat, Abbatem in eo constituit , ac congregata in solemnitate Natalis Domini ibidem synodo, ex clero, & populo cum Optimatibus Regni ; Rege ipso T dilberto adstipulante , qui monasterium amplissimis posscssionibus. A privilegiis ditaverat; ab synodo
ibidem collecta, Monasterii jura, ac privilegia confirmari jussit. Instrumentum donationis eidem monasterio ab AEdelia herto Rege saditam, in appendice ad concilia M. Britanniae
per vilchins collecta. extat tomo 4. , atque his verbis exo
dituria In nomine Domini Iesu Christi. Notum sit omnibus tam praejentibur, quam pyteris, quod ego Obelbertus Dei
gratia Rex Anglorum per evangelicum genitorem meum A
AN. 6Os. De synodo Cantuariensi& monast rio ab Edel-berto Rege