De Hermocopidarum mysteriorumque profanatorum iudiciis [microform]; disquisitiones historicae

21쪽

supplere est depravare. Qui erat longius temporis spatium inter unestum illud decretum et primam de nunciationem inter . cessisse contendunt, Andocidis auctoritati sese dedunt, ita narrantis, Pythonicum indicem ad populum prodiisse, quum iam classis in eo esset ut vela daret, deinde ceteros indices recensentis, sed qui ante Pylii Onicum indicaverit nominantis neminem. Quumque satis probabiliter Droysenus illius temporis tiron OlO-giam ita statuerit, ut Hermarum flagitium in diem X m. Maii incidat, ut honici autem indicium in diem X m. Iunii.

inde probant, fere solidum mensem intercessisse, quo nullum indicium ad populum pervenerit J. Non dicam, mihi multo probabiliora videri oelgi ' et argumenta et computationem,

ita censentis, Hermarum Scelu non esse commissum ante

diem VIII m. Iunii, i. e. non plus septem diebus antefluam classis abiret. Nam etiamsi verum viderit Oet gius, tamen fieri non potest, ut Andromachus et Teucer idem sint quia Thucydide ακολουθοι et μέ οικοι appellantur. An sic plurali numero significari possunt unus Servus et unus inquilinus: vel potius unus tantum servus, nam Teucer de Alcibiade ne verbum quidem sacit Hercle si viri docti semper ante oculos haberent, id quod ne in eoru In ignorat, incertissimum et allacem ducem esse ii docidem, non vererentur hoc pro certo assirmare, hucJdi deos cillos μετοίκου, et κολουθους abi Certe qui alite Droyse num tui testerus in Lectionibus Andoci. illis p. 57 . ac tu in quident' ait de ΙΙermis nihil est indicatum non diu vero OStea, quum hiSSi tu Siciliam abiret, iamque Lamachi Im. peratoria triremis portum relinqueret, Surrexit derepente ΡJthonicus e. q. S. - Villi h Goet de Hernaohopiden proges in Supplemento Flech ciseni nualium OL ΠΙ): qui libelliis, summa cura et diligentia seriptuS, cur a censore tu diario . t. Literari sches Central blatt' tamini lue improbatu Sit, Ou SSEquor.

Andocide prorsus esse ni issos ), non primum ythonicum de- nunciasse, Sed eum praece SSi S Se magnum indicum numerum,

verbo suisse quidem quasdani γ thonici in illis iudiciis partes, non vero eas, quas ei tribuit Andocides. Et profecto, qui accurate Andocidem legerit, et inter legendum sanani inentem adhibuerit animumque intenderit, ubi orator narrat aliquem virum aliquid secisse, dixisse, suasisse, viri

illius nomet habebit, sed utrum ille id fecerit dixeritque, quod narrat Andocides, an aliud quid, nisi aliunde certo constet, se iuxta cum ignariSSimis ignorare satebitur. Quod

ne imprudenter et incaute pronunCiaSSe videar, viro nonnullos, quor ut nomina, facta, casu apud Andocidem leguntur, recensebo, atque Oratorem demonstrabo alias certare cum hu- cudi de alias veritatem in Suuin usum detorquere, alias incuria et negligentia aut ipsum sibi Obloqui, aut id narrare, quod fieri nunquam potuisse probe novi inus, nisi iterum ite

Thu . e. 60, anxiam iopuli Atheniensis in Iermo opidis investigandis curam civitatis lue trepidationem describens, his

utitur verbis: καὶ παντα αυτοῖς δοκε is ξυνω Σοσια λισαρ- χροκη καὶ τυρανν κη πεπραχροχι. καὶ ὐς αυτ ιν δια το τοιουτονοργιζομDύων πο II. οι τε καὶ Ἀζώλογοι ανθρωΠοι ηδ η i λδεσ-i vidit hoc aberus de fide Andocidis Or de mJ St. p. 21 . Cur memorare Supersedet Androclem de quo lut Alc. 19 ἐυ δε τουτωδούλους τι α και μετο,ους προηγαγεν 'Aνδροκλῆ κτἐ V osdem illos fuisse servos et inquilinos, quos habet hucΤdides, negari non potest. Neque acto cum Gilberto neganti p. 268, Androclem eos produxiSSe. Admodum enim milii videtur probabile, subornatos istos indices, patronorum Suorum SuaSu, quo maiorem haberet iidem indicium, primum se ad Androclem, probatum populi fautorem contulisse, atque ita Androclem nihil suspic:intem primum dem agogorum sui3Se, qui Seoptimatium praebuerit tuiStrum.

22쪽

Non est credo boni scriptoris in talibus rid, quod maxime

ad lectorum animos commovendos pertinet, mitterer ergone Thucydides quidem, ut opinor, si quid carcere et vinculis atrocius proferre potuisset, in uno ξυλλα ιι μανε ιν Substitisset, sed, si vel unus impietatis suspicione necatus esset, hoc quoque suo loco addidisset; quoniam populi in prehendendis tantum suspectis vehementiam iniseri, pro vero constat, ante Andocidis consessionem nullum capitale supplicium e SSe Sumptum. Andocides tamen non solum k 13 narrat: Πολυστρατος συνε λ ἡψον καὶ πεθανε post Andromachi in licium), sed et ι':

Excepto uno Olystrato omnes, qui ab Andromacho erant denunciati, fugiunt eorum primus et ordine et nobilitate est Alcibiades rit ea mera oratoris negligentia, e qua tamen apparet, quam parum ei cordi sit veritas neque licet violenta aliqua explicatione rem eo deducere, ut, quod incuria St, brevitatem dicamus, nam idem recurrit kI6', ubi quos Agar iste indicaverat recensentur Charmides, Alcibiades, Axiochus, Adi

Ergo et Charmides fuga poenam vitavit. Α 47 Char. mides est in carcere, et notum illud consilium Andocidi dedit mi es tamen duas vide, defensiones paratas et Saepius

adhibitas Alteri est infirmum illud 4s4ωνυμιας praesidium, quo ei luidem nunquam hibens utar absurdius etiam alterum est. quod tamen aec ipso Andocide probari possit, si modo quis τον ήττω λογ&λ κρείττω ποιεῖ studeat; nempe insontem videri eum, in cuius domo mysteria profanantur. itenim ne Sulyti, quidem inter mox quos andromachus indicavit recensetur Verum, si quis non quidvis explicare atque de- sendere potius, quan sobria atque sana mente id, quod legitur. interpretari sibi propositum habet, ex locis a me allatis ἶ 3 li,' hoc liscet primum fugisse Charmidem nam prosecto levior etiam suspieio iusta illis temporibus erat fugiendi causa, quam si luis insimularetur domum suam impiae mysteriorum derisioni praebuisse. Deinde ea quae Orator de u-lutiones et Alcibiades h I3' narrat iv eadem quam Supra indicavi, incuria profluxisse vera esse quae in Thessali εἰραγγελια deguntum apud Flutarchum ii Alc. c. 22, locumque Andocideum tam esse suspicionis Ilenum ut, si quis tamen dupliceis illam subscriptione in probet, quam Droysenu δὶ, plaudentilium viris doctis, excogitavit, is, Si recte rem perspicias, in Docratia testimonio nitatur ). Sed tuo ad Charmidem attinet, invitus homonymiae ar- tumentum probem, prioremque illum e. r. Glauconis filuini sui Sse concedam. Quam luam non levis est incuria, in alie roi, Mus Rhen. IV. p. 38. I i Pulvtione hoe quoque observandum St, una aliqua probabilitate e ragmento 'lierecratis apud Plioliunt Meinehe ΙΙ, 278 offici posse, ei impietatem non impune abiisse. Certe aliquo casu affictum Sse Omluent apparet e verbi8

Ci. Mulier Strubing Protagorea, in Flecheiseni Annalibus vol. 121 p. 99.

23쪽

spatris Itomen addere, in altero mittere, praesertim quum alterius Charmidis causa alia etiam dissicultate prematur, nota quidem Omnibus, quam tamen nemo, quantum Scio data opera

tractaverit Plutarchus nempe non Charmidet sed Timaeum affirmat Androcidi suasisse, ut civitatem formidine liberaret. II ic est uidem neque credere possum, Plutarchum hoc nomen non in suo sonte repperisse, sed de suo finxisse, neque ullam causam video, cur in tali re Andocidi fidem habeamus. Non enim in nomine tantum Andocides a lutarcho discrepat, sed et tota consilii illius narratio plane Opposita est iis, quae apud Thucydidem et lutarchum leguntur. Quae enim hucydides et lutarchus habent eodem sere redeunt Andocidi Suasisse virum quendam, qui erat in eadem custodia, ut paucos, Sive vere sive salso indiearet, eteros periculo liberaret. Quis non statim videt, quanti interfuerit Andocidis, in iudicio id ipsum vel apertissimo mendacio negare, Seque deo

monstrare non alios de nune lasse, quam tuos sciret a Lime Inculpa esse. Atipit Andocidi suadere εἰ Ε καὶ τα τα μυκὶ - νυται ξιτε καὶ tu. η tantum alienus quidam et antea ignotiis

poterat ut ergo ali tua cum veri Specie possit probare, se illo indicio illi gessisse morem, qui se de patris, is nium, mi corum periculo admonui S Set, Seque prae et eris suspeetum esse non vulgi rumoribus inaudivisset, sed de sciret, quod suam cum Euphileto nosset a miliaritatem, uti lio inquam probare possit, pro Timaeo isto fratrem suum amitinum Cliarmidem substituit. Quae praeterea in ista Ando idis de suo indicio narratione insint vulnera, mox videbimus.

Andromacho indicatus erat et absens capite damnatus Di δη). II i, ergo interea. ut iterum fugam capessere OSSet, aut, Si sorte, capite plecti, in urbem redierat. Non minus absurda est Ρherech causa, hic enim, quum iam a Teucro esset indicatus, atque igitum aut necatus esset, aut abiisset in exilium, iterum a servo suo indicatur ζ 73 Nisi ergo et hic, quum domi tuae impium cithis facinus ieri lassus esset. tamen Omni suspitione atque periculo liber esset, ne esse est eundem bis in exilium abiisse; nam nisi olus Leogoras, a Lydo indicatus: in urbe ae manserit, uota disputatio quae k I9 sq. legitur irrita est Viden quam saepe in Om OBJmia' argumentum, si semel e usus sis, eodem iure adhiberi possit Quod si semel videris, quam sit salia X concedes mihi, mi opinor, ales inscriptionem quidem Nirchhomo aeditam multum inn- docidi prodesse Namque summus cille vir, vivum tibi videatur praeclare Andocidi subveni Sse, erutis e vetusto lapide nominibus quibusdam lominum, quorum bona Sunt publicata, quum 4 idem ah Andocides inter impietatis reos recensearitur, tamen in anaeti, haeret et ad homonymiae praesidium On- sui it scilicet ut Andocidis f 52 ' cum k 13' reducat in gratiam. di illa inim irator affirmat. Sanaetium cum tribus aliis se uno isses indicatos. ii hac ianaetium ab Andromacho denunciatum SSe narrat. His quoniam sunt ex eodem genere, allias quasdam Observationes addam, quibus demonstrem quam sit in rebus historicis sublesta Andocidis fides. Steraeque autem earum noni Κirchlu is uber ei ne rhunde de Potelen in Flecheiseni Annali.bus vol. I p. 238-255, cli cum eiusdem Andocideis in Herme vol. p. D.

24쪽

303 I

magis novae sunt quam ea, quae in praecedentibus de viris, quorum apud Andocidem nomina leguntur, annotavi, sed multo maiorem earum partem iam ante me aberus aliique observarunt. Quoniam ver mihi id demonstrare proposui, in legendo et explicando hucydide nihil nos morari oportere Andocidis auctoritatem, non inutile me pus facere arbitror si quantum fieri possit, Omnia ea colligam et sub unumdem conspectum, quae apud Oratore ni fide indigna videantur. Verba hucydidis sunt: Ἀκεγαλοις sub ηνυτροις αυτ οἱ io P Ερμιοκοπίδαι, ἐζητουντο καὶ προς ετ. ἐψηφίσαντο καὶ Iτις

a populo impunitas promittebatur, si quis Hae quavis admissa impietate aliquid edoceret, est quae ea res per Se satis probabilis Quid autem Andocides Andromacho servo impunitatem decernunt οἱ μεμυ 1 2ένοι antecedunt enim I 2 verbis επεὶ

δ' ἐψυηφίσαντο αυτ o τεην αδειαν haec εδοξε τοῖς πρυτανεσι του et αμυητου ἔδεταστησασθαι , et Teucer I5' non nisi impetrata a senatu impunitate αδειαν ευρομιενος απογραψε τους Σεθ' εαυ-

του Quam inutile esset decretum populi, si in singulis causis iterum Hae eo esset decernendum Et quid Andromacho impunitate Opus erat, qui tantummodo adsuisset, sed nihil secisset, quod poena dignum esset Hic mihi illud argumentum opponi potest. ipsi quoque Andocidi ut ipse mi, in irationes de reditu suo J 23'. impunitatem ex eo decreto datam esse, quod suasisset Menippus, neque fieri posse ut orator ibi quoque a Vero aberret, quippe qui statim illud decretum recitari iubeat. Sed interest aliquis inter Teucri causam et an docidis Ille sponte sua Athenas redierat, et, pium nulla de eo esset vel delatio vel suspicio, se et alios nonnullos indicaverat. Si illi ergo peculiari impunitatis decret opus esset,

omnino nullam vim haberet decretum, quale est apud Thucydidem. At Andocides non solum iam ab alio denunciatus

erat, non solum in vincula coniectus, sed et α ιωτατο ἐδHει εἶναι, ita ut ei sive taceret, sive confiteretur, certissima morte esset pereundum. Non mirum igitur, illum peculiari lege impetravisse impunitatem, si non sontes potius quam DSOntes indicasset.

Verba illius decreti secundum Thucydidem erant: εἴ τίς τι

μιενον Neque credo, si revera homines ad indicandum adhortari voluerunt Athenienses, eos alia addidisse. At, si fides Andocidi ζ 20 λ ita scripserunt εἰ subis ταληθη Ζηνυσειέ τις εἶναι την δειαν. εἰ δε α νευδῆ τεθναναι. raeclarum hercle decretum, quodque magis credas homines deterruisse, quani ad indicandum incitasse. Quis credat ita decrevisse Atlienienses, tuum acinoris obscuritate anxii essent ac perturbati, et luocumque tandem modo de auctoribus fieri vellent certiores pq 2'. Omnia illa, quae orator de Speusippo patrisque

sui in eum actione tradit, atra premuntur caligine. Nihil tamen in iis reperitur absurdius quam quod nunc proferam. . Si verum esset' orator ait is quod inimici mei dixerunt, me patrem meum indicavisse, Speusippus in ea παρανομων γραφῆ me ita esset allocutus: μελεγχε σ1 τὸν πατερα η ρυγι εστι σοι δεια. Credo, si insanus esset Speusippus Andocides enim non erat inter eos, quos Τdus denunciaverat. Quid ergo ei cum impunitate Inimici nonnisi id contendunt n. docidem patrem suum indicasse, minime ipsum quoque deS CODDSSum esSe. Respondet reus: non a me, sed a Lydo Phereclis servo pater meus iudicatus est.' Ergo si ita seres haberet, ut 4ssirmandi adversarii. Indocides, Mendacii

25쪽

convictu ψευδομαρτυρι ων crimi Ite peti poterat, impulit tale ei

opus non erat.

Quod attinet ad iraemia atro indiciis troposita praeter

intellecturum est, irator do et 27 praemia ista, ridem proposita. iudicio diabit, data is se Andromaelio it Teucro. Verum Andromachus mon nisi Hae mysteriis profanatis indicaverati illi tamen maius praemium solvitur. quum apud hucydidem multa sit Menti O praemiorum, tu aes iis proponerentur qui de illic impietatibus essent lenunciaturi Verba

κτε. Aut igitur Thucydides parum me curatae scribit, in ut omnia AEusque deque liabet Andocides Ecce dubites istae

semel Hatae adnumeratae centum minae s 41 sq. revertuntur. Inducitur enim lioclidex senatui narrans. sibi cita cum Andocide eiusque sodalibus convenisse, ut intra mensis spatium sibi pro praemio centum minarum, publice proposito, duo talenta essent daturi, se autem, ab Andocide destitutum, nunc denuntiaturum in senatum venire Credo luem pie hoc ita mecum esse explicaturum, Dioclidem praemi, duorum talentorum raudatum, nunc saltem illas centum minas amittere nolle. in tam probum eum suisse credas, ut illud constituerit tempus, tuo elapso iam praemia illa, publice proposita essent dissoluta. Vel si, ut stirmat Andocides, prorsus falsa fuit eius narratio, nam ei hominem tam parum avarum

tam lue omni cupiditatae remotum duisse arbitraris, ut cum sapitis qui periculo notum cistum mendacium finxerit, quum jam mussa spes lucri superesset aut ergo orator in illa de Dioclide narratione parum accurate versatus est. aut AZIm eo se cavit, uiuos eius momeli mutis it inter eos, tui de praemiis publice propositis certarunt. Leviora sunt tuae I 45 et lix Observavi, non tamen hoc loco prorsus mittenda. In altera legitur: φοιωτοὶ ε πεπυτ

κω απολ.εῖσθαι. t ex indicio Dioclidis non plures quam 2 in vinculis erant. Bedit idem l 58'. st hoc egregium Xemplum tuam nihili orator faciat veritatem, dummodo moveat auditores. Multo gravius est peccatum quod ad Andocidis consessionem pertinet. In praecedentibus narraVerat, eos, qui a Teucro, quasi Isteria pro sanaSSent, essent indicati, omnes susta ne et vitasse, eos, tuo Hermas ViolaSse insimulasset, partim in exiliun iisse, liartim comprehensos esse et necat Os k 18 et 34, . an hoc satis nitrum, tuum haud dubie eodem tempore de utrisque de nunciaverit Teucer. Qui ex Teucri indicio comprehensi erant iam ante Dioclidem necati erant p),vid. 67i πρὶν Μ μια νυπο Δι MN δου δεθNναι Andocides tandem praeter eos, tuos iam Teucer nominaverat, quatuor

viros indicat, et hi quos lue supplicium estu giunt ib.) Nemo

i Praestat credo disertinen Iiter uirumque Seriptorem notare, quam Goelgii rationem sequi qui ThucJd ideo loco citato, ex Andocide addit . Die Boeoter tande eben salis an de Grenge, naturite de Spartaner ege D. N alii cur aut Thuc3dides Boeotos, aut Andocides la artanos omittit Θ' ΙIO neglexit, et ita graviter errat hissius, tui in nobili libro. Die Atti sche Beredsam heit' p. 274 Nol. 1. de hoc discrimine inter Andocidem et liueFdidem ita disserit: Doch da Andocides aucti sole heauSSerdem anni die On Teucro Sehon angeZelgi Waren, O is dies erWiederspruch nur cheiubar.

26쪽

ergo neque post neque propter Andocidis indicium morte Oenas dedit. Quod adverso fronte certat cum eo, quod habet

His iam ita expositis, non possum non attingere quaest IO nem, iam a Gaber, tractatam, mirum illa oratio, 'luam tot tamque aperta mendacia contineat, spuria videatur an genuina. Cui uiuaestioni quo melius accuratiusque respondeam. JOe mihi irae monen d sim is t. externa, tuae vocantur argumentaeontra aberum Qualiadum esse prolata, quibus Iu in genuina sit orati, extra dubitationem lonatur Magnum dicere Sentio, iam quae video. Omni lius philologis et historicis persuasissimum isse, Nirchii Olli certissimis argumentis spl- graphicis orationem Ando id esse vindicatam. Utramque ergo illarum inscriptionum alarum in nostra causa valere demonstrare Onabor. De priores brevis isse Iussum ab L enim Κirchhossius ex vetusto lapide quinque nomitia eruit virorum quorum bona sunt publicata ). Illos contra angahen neque post proelium ad Aegos ulii men, me quae post uiroelium AEdArginusas damnatos isses liquid, demonstrat. Neque est cur in eo quoque eum verum vidisse negemus, damnatos eos esse

in iudiciis, quae anni 115 de re sacra sunt habita Nomina enim haec sunt: Axiochus Alcibiadis . . adimantus Leucolophi disci. Euphiletus Timothei s. Panaetius, Oeonias eoniae s. Eadem in oratione de mysteriis reperiuntur . ubi Axiochus et Adimantus dicuntur indicati ab Agaris te, Euphiletus a Teucro, Panaetius et Oeonias ab Andromacho. Oeonias enim non O

test esse alius quam Ionias in Oratione . Ille autem in nominibus consensus luid de Orationis auctore probat Satis enim demonstravimus in iis, quae de suis personis narrat, Oratorem ridiculum in modum aut ipsum sibi Obloqui, aut ea narrare quae Omnino fieri numquam potuerunt. Sic sorte ortuna inter quinque illos viros unus est anaetius, de quo Orator inter Se repugnantia narrat, cluae nonnisi homonJmiae Ope possunt re On iliari. Si quis ergo hoc putat esse idoneum argumentum ad ratione ni ab Andocide abiudicandam, ei

demon Stre Opus St, Vera S Se et inter Se non certare, luae de hominibus narrat, non tantum Vera esse nomina. Nam

quis credat, vel infimae aetatis imposiorem tam suisse ineptum, ut ista nomina de suo ingeret pGravi bra primo obtutu videntur, tuae Vir Clarissimus

vit; sed illi soli, tui, tuae de eo in Ierme in scripsit, legerit, ignoret autem, tuae idem sex annis ante in hilologo )publici iuris secerat. Inseriptio, de qua in utraque dissertatione agit, huiuscemodi est Eucli cuidam, bene de republica merito, munus ploddam publicum, pro tu merces e aerario erat tribuenda, decernitur; apparet loci vocabulo ιχι σθοφοριαν. Sequitur in eodem lapide aliud decretum, quo hilocli Euclis filio κηρυκος Ossicium datur. Legitur enim: τη κ κοίρυκείαν), sluibus mox adduntur, ut verisimiliter supplet irchliossius,

27쪽

Vir Clarissim tis eiusdem esse anni censet, itaque rem Seliabere ut Eucles, vixdum illo honore alle tus, aut mortuus sit, aut a populo petiverit, ut sibi liceret praeconis ulnus tradere filio suo. Atque illuni annuni affrmat suisse aut Ol. CI, 2 aut Ol. ΙΙ, 2, i. e. a. 374 aut it a Chr. n. id siue Cogeometrica ratione' 'citro has se et vicisse pro certo habet ij. Hoc si ver uni est, rationem de Blysteriis non esse nil Ocidis is geometrice' ' Onstat in ea enim praee Eucles nominatur, Aluum aut unu iam labita sit, aut habita anno I9s

Iam est res plena suspicionis, si piis id, citus L semel geometricis undamentis mititur, laticis uinni post evertit. ΙΙΟ

apographon mutato lue nomine phJles, eiusdem anni esse utrumque decretum megat; Iaruni probabile esse milirmat, patrem eodem anno, quo muneres doliatus est esse mortuum PO- Stremo, ut con Stet Orthographia, Ponti it prius decretum Secundo explicandi gratia mullis cli Ost anni esse radditum,

priusque illud in id tempori in t rvallii ita incidere. quod est inter Ol. II, 2 et Ol. 45, i. e. 402-399 4 Chr.) Qua in res libera est irch hollio conte tura es habebimus in iis duo

decreta, in quibus phyles, prae Sidis, Icribae nomina leguntur, omittitur clamem archontis nomen, luanti tuam alterum Est

decreti auctoritate publica propositum exemplar is die ossici elle Publication''ὶ Res igitur eo redit, ut eadem inscriptio, quae

prius certo certius demonstrabat, nostram irationem Supposit IIaec enim fuit Vir Clarissimi ve rha in te h3le is duro h diese

tum opus e SSe, Se post annis a irchii ossi sit adllibita ad eam Andocidi vindicandam. Verum equidem ne prioribus qua dem iret, homi argumentis utar. Illa enim decreta in OStra ausa niti probare contendo. Nempe, si eadem est aberISententia de nostra ratione, quam de Oratione περι τῆς ἐαυτου καθόδου in xl nemosyne proli 3suit, oratio de Isteriis in schola Isocratis a discipulo quodam acta erii. Atqui irchliossius dolet, prae colus munus in gente Euclis a patre ad filium transii Sse per antam seriem annorum, ut etiam Ol. 23, 2

28 a Chr. n. Eucles quidam hiloclis filius praeco τῆς

βρ λῆι καὶ οὐ δήμου reperiatur. Ergo vel post Alexandrum magnum unusqui Sque rhetor novisse l)oterat, stante republica Atheniensi prii econem Eucleis suisse. Haec praemonui, ne gravissimum argumentum ignorare Iiderer miniu)e vero tu cum abero aciam. Fateor quidem fuisse tempus, quo et ipse de Orationis auctore dubitarem, et aberi argumentis motus - tuorum pars iam se mihi Obtulerat, nondum lecta eius dissertatione , et iis απύριαι c. spias ipse inter legendum feceram. Verum, quo Saepi US Orationem relegebam, eo magis mihi persuadebatur non OSSe Orationem Sse non genuinam. eum ergo iam erit demonstrBre, tuo Diodo ipse mea argumenta refutaverim. Sed ante mihi de duabus reliquis orationibus dicendum erit, quarum Causa Cum nostra quaestione est coniunctissima. Utriusque enim orationis, quamvis pro tempore et causa multis nominibus ab oratione de mysteriis recedant et disserant, tamen Si totum spectes, unam eandemque indolem Observes necesse est. Satis erit lectorem relegasse ad lassi librum vere aureum de eloquentia Attica λ). y sol. I. p. 318 en 24.

28쪽

Iam hoc haud sperneridum mihi est praesidium fluod e

tribus orationibus, tuae Indo idis nomen prae se ferunt, nam quartam illam non moror , de una tantum περὶ τη cπρος Λακεδαιμιον Ιους εἰρκnνη a veteribus criticis dubitatum eSt, ea autem nostris tempori hus gravissimis arguntentis n-

docidi est vindicata. Inspiciat naod spiis piae Ohetus in Variis Lectionibus scripsit p. 56 8 pl. im dubitabit

quin Aeschines ex illa ratione sua sumserit Et quis redat nobilissimum oratorem pueri cuiusdi in e schola Isocratea scrinia compilasse Prinius hoc observavit ruegerus neque

omittit lassius, qui praeterea de tota oratione ita disputat, ut illi addi possit.

Iam de Orationibus περ τηρ εαυτου καθοδ τυ et περὶ τῶν μυστηρ Ιων ita disputat Naherus, ut ostenili re Onetur, non POSSe utramque ratione in esse genuinani, sed vel alterutram

vel utramque Andocidis noui en ementiri. Deinde in nemosyne ita pergit, ut omnia colligat argumenta, quibus dem Onstret, Orationem de reditu non esse Andocideam. Iam tuum antea orationem de musteriis nilia id abiudicaverit, rem eo deducit, ut nihil nobis relin luat, quod Ando id eum vere dici possit. Mihi vir ro omnia illa arguulenta, quibus Rherus Orationem de reditu mi iugnat, minime videntur eius eneris esse. quae causam tanti momenti conficiant. Deli habo e magna copia unum alterumque. 11 Absurdum est anno a Chr. n. 410, nam ratio ante hoc tempus non potest habita esse, fingere sibi audit Ores, quorum qui quidem provectiores essent recordarentur Pisistrati Frannidem. V Absurdum hoc esse nemo negati it sed si Isocrates hunc errorem discipulo suo non solum Ondonavit, verum etiam totam rationem sic probavit, ut ederetur in lucem, quidni Andocides eundem errorem potuit committere' serum

non Sunt verba, quae Graece leguntur, tam absurda quam Latine ea secit aberus. Non enim dicit Orator, RIOres natu recordam imirati tyranni lem , sed se in eius temporis historia narranda non posse decipere maiores natu Scilicet illi, etiamsi non intersuissent, tamen multo melius quam Iuniore res tune gestas scire poterant, utpote qui patre SuOS vel avos de iis narrantes audivissent.

Quod attinet ad 4rtem oratoriam, sunt quae abero indIgnissima videantur iratore. Ita quaeri 24 leguntur de eorpore et animo, insani cuiusdam Heliramentis similiora quam argumentis esse dicit. Me loci absurditate non agam, sed hos dico, discipulum illum Isocratis haud dubie magistro suo admodum fuisse probatum, siquidem eius opuscula non in umbra scholae delituerunt sed in hacem prodierunt Non ergo Isocrati visum isses in iis quidquam inesse ideliramenti simile, ' neque doctis grammaticis, qui illum personatum n docidem, nil fraudis suspicantes, in canonem των δεκα ρητο - ρων receperunt Trosecto egregies ille indolescens oratori in soro Attico partes sustinere sciebat Neque quidquam attinet, utrum nostrae aetatis hominibus arguta illa ratiocinatio absurda videatur necne, hoc enim constat, qui orationem scripsit, admodum sibi cies isto flosculo addendo placui Sse, neque dubitasse. quin i lectores vel auditores haud leviter moturus

esset Atqui, si ita iudicarae potuit discipulus socrati probatissimus, qui vel doctis grammaticis imposuerit, quid obstat, quominus et Andocidi ita visum esse censeamUS, homini in dor, parum versato, iratori parum exercitato, quippe riui per totam vitam cleri tantum ver quater. idque

necessitate coactus, causam Oraverit ΘMagnum praeterea numerum locorum colligit aberus quibus ostendat, auctorem irationis Grammaticae graecae suis se

29쪽

imperitissimum. Quid ergo i Arbitremurrae socratem probasse meditationem, in qua legerentur vocabula in Attico Sermone non serenda, in tua optativus pro indicativo positus esSet, cuius, quod maximum est, nonnulli loci omni sensu carerent Hercle nisi aberus sibi in Andocide eam rationem proposuisset, quam ipse verbis in quovis alio eril)tore glossema iudicarem' indicat, acili emendatione, quod est viri sagacissimi in talibus rebus ingenium, istarum ineptiam immaiorem partem sustulissit Accedit, quod in eorum errorum, ut abero videntur, numero, nonnulla reperiuntur, tuae optime possunt de sendi. Sic e luidem non video, quare in his

orator non potuerit ipse invenire, sed a X Ilomerico τακ c Σεγατ δεινον τε sumserit. Ad 7 μ aberus annotat o quo modo iudices intelligeri potuerunt, ii homines per istos ob ταυταποιήσαντας . indicarentur V On minus, credo , intellexerunt,

quam iudices, ad quos orati de mysteriis habita est, eadem verba i', ubi Meletus et Euphiletus ita inducuntur

Quod improbal aberus τά in ι σίων αὐτων V ειυς αυφερ εσλαι id fere dixerim diu luens esSe in sernione Attico . Si exempla con luirere vellem, at Cio me haud spernens hamnumerum locorum alterre posse: Hine ulul sussilia illa lamen est multorum instar Thue V, 15 οἱ 'Aθ υῶ ι υκ 'Mγε . υ

Et sunt sere eiusdem generis omnia. Quid aniti m ilhidest, quo aberus demon Strat, non OSSe utra miluo Orationem genuinam esse Unus hicus X Oratione de reditu, luem tamen ipse ante, ut sibi videtur emendavit, ut mihi porrupit.

μιεγίστοιν θατερτ ελεσοαι ἡ μι ἡ βουληθέντι κατειπεῖν του c

το ME μιαυτου πατρος μιν φονε γενεσθαι. ιν Non intelligo 'ait a cur hoc tam miserum Andocidi visum sit. Novit Hermocopidarum nomina, novit et alios per calumniam a Dioclide indicatos esse et Leogoram itaque denunciat reos et servat tum patrem tum ceteros cognatos. Quomodo hoc cui tuam dedecori esse potest 3' Et post pauca is Quae est ista oppositio Eo redactus sui, ut aut mihi ipsi simul cum patre pereundum esSet, aut me ipsum Servarem et patrem ex ignominiosa morte eriperem. In tali discrimine Optio non adeo difficilis est, opinor. Iae difficultates superari non Os-

Hic mihi rogare licet Quae est ista oppositio Si non

de nunciarem reos, patrem perderem, Si denunciarem, perderem Non est in tali discrimine dissicilis optio, utra lectio sit absurdior. empe quod vulgo legitur rectissime sese habet. In oratione enim de redit Andocides ipse latetur se suisse in Iermo Opidarum numero hoc est illud εξαμ, αρτανε in fluod aberus Onie tura sua e detorquere Vult, ut significet Ando idem patrem suum de nunciasse, quod, ut ipSevidit aberus, ab omnibus scriptoribus abhorret, tui huius temporis historiam scripserunt, eum uno Seud O-Ρlutarcho convenit. Olius hac haec est sententia iuvenili temeritate mea amicorumque meorum persuasionibus illud lacinus commisi, quod me coegit, ex duabus tristissimus rebus alteram eligere, ut aut tacendo patrem perderem, aut turpi delatione me patremque meum Servarem uam egregies hoc convenit cum

30쪽

his locis ex oratione de mysteriis, ubi eodem proposito dilem maia k 58' sq. liae addit i 60 : υρισκον των παρουτων

Unum hoc interest, ito decem annis post orator illam sabulam de osse confracto finxit, seque suis manibus Hermas mutilavisse negat quod si cui in oratore Attico nimis impudens videtur mendacium, ille non satis observat, quid sit verba sacere ad plebeculam in iudicio sedentem. Transeo tandem ad rationem de mysteriis, in qua ita causam meam agam ut accurate Orationis X ponam argumentum et dispositionem ea enim non semper ab omnibus recte observata est. Deinde ad Singula partes annotabo, quaeso mihi et fortasse aliis obtulerint difficultates, easque quantum potero diluam. Iam ex his verbis si 10ηὶ περὶ αυτης της αιτIac ρειν περη δειξις ἐγένετο περὶ των μυστηρίων. sc υτ αρ ητε βηται θυτε μεμηνυται Ουθ' ωμιολογκπαι, apparet, adversarios Andocidem iudicio ενδε ἱξεω aggressos esse, i. e. ills nomen detulisse, quod iure tu dam civium Atticorum usus e SSet, quo et utpote τί ac uti non liceret. Quae deinde in oratione leguntur de psephismale sotimidis, de mysteriis, de tota resacra, hanc docent suisse subscriptionis sormulam αδικεῖ

Quemadmodum autem in Oratoribus Atticis semper est observandum, quid intersit inter διωκειν et κατηγορεῖν, ita et

hic probe inter se distinguenda sunt εν δεικν ναι et κατηγορεi P. Iam, ut fieri solet, οἱ κατηγοροι θερ αλ . U AD PEoειξαν περιαλλου ε κατηγορησαν. Ita, ut docet G1', prae ceteris Ιsoli midis psephismatis ope usi sunt, ex quo εἴργονται τῶν

ἱερων ρι α σεβησαντες καὶ ριολογησαντες. Quod quum in tota accusatione primarium esset, Orator primo docet, mySteriorum prosanationem ad se omnino non pertinere, atque recensendis nominibus eorum qui vel denunciassent, vel denunciati essent, vel de praemiis pro indicio propositis certasSent, se ostendit omni culpa esse immunem. Nec solum adversarii in eo limites ενδεἱξεως suae transgressi erant, quod Ιsotimidis psephismate usi erant, sed et in orationibus permulta eius facinora memoraverant, quae lege quidem nulla vindicari poterant, quorum tamen menti e ne essario tendebat, ut reum iudicibus redderent suspectum atque invisum. Sic, quum de mysteriis agerent, hoc tuoque dixerant, Andocidem patrem suum indicasse. Responde Orator non a me, verum a LydOΡhereclis filio est de nunciatus, ego vero patri persuasi ut in

urbe remaneret.

Haec omnia tractantur ea parte, quae est inter II ' et 33'μ Rogare subiit, quid esset, quod haec oratio ad initiatos tantum iudices haheretur q3l''ὶ nihil enim in ea legituriluod in vulgus efferre nefas esset. Hae autem eius rei causa videtur, luod, quum magna quae Stionis pars de mysteriis esset, fieri poterat ut te3tibu quaedam dicenda essent, quae non nisi ab initiatis fas esse audiri. Fortasse et accusatoreSeiusmodi quaedam protulerant. Alia πορl haec erat: Quum constaret de Hermi mutilatis et indicasse Andocidem et conseSSum SSe, quumque eius in myδterii profanandi nullae, quantum novimus, suissent partes, num Verisimile est rationem ad Versariorum praecipue in mysteriorum crimine fuisse versatam 3 Res ita

intelligi potest, ut accusatores fingas id fecisse, quod dicit