장음표시 사용
31쪽
συνεπλεκ I . Neque fluid tuam obstat , quo ni inus Andocidem putemus callide ita adversariorum verbis ni usum esse, ut ist, quod optime refellere poterat, accusationi primariam partem
suisse mentiretur. Non miserunt adversarii ea in medium proserre, luae
post Dioclidis de nunciationem gesta sunt, sed et amos illo indicio usi sunt, ut reum demonstrarent esse hominem nequam et iudicum odio iuniissimum. Quid a rationis suae parte contenderint, ipse Andocides indicat DI ex o ρα ε λιξ
Respondet Orator, i luod et in mysteriorum crimine se it, ita ut totam rem 2 ρχῆ denarret 3ιὶ, et neminem sua culpa periisse demonstret, eodem quo in mysteriorum crimin se
argumento usus k 25, 26, 5). De his agitur 'usque ad k 70 R.
Supra iam admonui, quae in nostra ratione leuitur narratiuncula de Euplii leto et Osse On rapto, prorsus a erii oratione se unda. Sed si biis repli labit blantum nulla laeSSet Oratoris Onsli Cio, tuum rationem de mysteriis abs ret, ab ea qua erat, tuum de reditu Suo verba a eret , non
nimis hanc dilrerentiam mirabitur. Etenim Alido id es, tuum de reditu orationem haberet, iam semel et iterum a civibus Suus repulsus, denuo reditum in urbem temptabat . uti misse igitur et, fere dicas, flebiliter rogat atque Orat, ut silii impunitate antea de rela atque Oncessa rui si eat . est luem quam fugere potest, quam sit Ola oratio ver his prestativis concepta. Nihil ergo de culpa sua detraheri conatur, Sed
quidquid secit se temeritate iuvenili fecisse demonstrat, et ad
iudicum misericordiam provocat Verum ab ea animi demissione luam remota est rati, de mysteriis. Restitutus enim post triginta virorum dominationem, quum iam re anno Securus in urbe rixisset, tandem mi, inimici. ἐνδε ἱζει illa petitur Habet uiuae cilli respondeat atque opponat, luod maximum est, iam sedecim anni post Hermarum ut agitium
erant elapsi, et ardor eivium sedatus erat. Cum fiducia igitur et capite erecto se criminibus ab inimicis in se congestis purgat. Quid mirum igitur, in ea oratione audere eum id fingere et mentiri, quod sedecim annis ante ausus non erat. Si iam est illud mendacium; nam fieri potest ut, quum misericordia
civium se restitutum iri speraret, non enberet in Sua re SSU quidquam de sua consessione demere.
Video multos in eo haerere quod, quum lutarchus per- Spicue exponat, quomodo Dioclides Sit convictus mendacii, nempe eo, quod tuum esset νουριηνία, se Hermocopidas ad lunae lumen agnovisse dixisset, de eo nihil habeat Andocides. Itaque totum ilhi in dubium vocat rotius, negatque eo tempore interlunium suisse. Contra aberus, Plutarcho quum fidem habeat, e quoque argumento utitur, quo Andocidem redarguat. quidem cum neutro lacere OSsum. Non enim video, tantum inter Oratorem et historicum interesse. er- multum enim abest, ut de ea re taceat Orator quod contra est, quum bis ponat illud πανσέλ. ηνον et προς την τε λ ηνην, et paulo ante auditores valde admoneat ut animum attendant,
eo satis ostendit sibi eam rem haud parvi momenti videri. Quae inesset in Dioclidis indicio contradictio, auditores
sugere non poterat, utpote probe OSSent, quo tempore solvendae essent αἱ προορα L Non ergo Andocidi opus erat narrare post suam denuuciationem AEO quoque argumento
32쪽
mendacii esse convictum Dioclidem iam enim satis de eo dixerat. Si dixisset ita iam statim Dioclidis perfidiam apparuisse, tum demum mihi a Plutarcho recedere videretur, qui hoc dicit, primo tempore maiorem partem civium ad eam
contradictionem non attendisse: θορυβον ue Γν παρων τοῖ νουνεχυ υτι κτε. Et eo tempore quotusquisque νοὐν εἶχε ἔSequitur rationis ea pars, qua demonstratur, ad vereari OS
ψισικα κυρον a pars si est distributa: Iso timidis φη Σισμα templis arcet omnes, qui 1σέβησαν is μολογηταν id ego non solum non feci, sed et totum istud ψηφισμα irritum est, et nullam vim liabet. 'atroclidis enim lege τούς τlsχους ἐπιτιμου ἐποιησατε ί 70 --78 μὶ . Eiectis triginta viris, quum populus duce Thrasybulo in urbem rediisset, Inter vos dedistis iusiurandum μη μ. νησικακή1- σειν. s 80 . Creastis νομυοθέ ας, qui draconis et Solonis legum alias delerent, alias confirmarent. Tisameni sephisma 82 Isso codice persecto statuistis, ut nullae αγραφοι νομιοι vim
haberent. Multo minus ergo γραψ ις 'φ1ηφίσμιασι uti dicet. Statuistis, ut in rebus privatis tantummodo decreta liberae reipublicae valerent, in rebus publicis non nisi ea, quae post Euclidem acta essent, et cavistis ne aut ψ ἡψισsub lege maiorem vim haberet, aut ulla ferrentur privilegia. J 88 sq. Quae deinde secuta est oblivionis lex, ea vel trigintaviris certa conditione uti licet. 90 sq. His expositis orator ita pergit: Nova illa instituta omnia tam salutaria sunt, ut etiam viris
quales sunt mei adversarii prosint Cephisio, qui quod publice 47
debebat non solvit, et igitur ex antiquis legibus ae τι subta erat plectendus 92 sq.); Meleto, qui Leontem Occidit, cuius necem vindicare et ulcisci propter oblivionis legem liberis eius non licet, 94'ὶ Epichari, qui sub trigintavirorum dominatione
magi Stratum gessit, et ergo, si etiamnunc valeret ex Solonis et Demophanti ψηφισμα, impune ab unoquoque poterat Occidi. Sic se res haberet, si non latae essent novae illae leges: nun Vero adversarii mei se iactant, quasi etiam in urbe regnarent trigintaviri. J 92' 102l M. Has autem novas leges nisi vindicabitis, improbis delato. rum artibus viam aperietis, et actum erit de civium otio et securitate. Et optime se illae leges habent, quae civium Spectant concordiam testis sit historia, testes sint proavi et mei et vestri omnium. 103'-109 R. In hac parte, quae est a 70' usque ad 110' insunt quaedam, quae a viris doctis sunt reprehensa. Lubentissime assentior Droysen minori, in dissertatione de Demophanti, Tisameni et atroclidis populi scito statuenti
nullo iure Demophanti psephisma legi scribam enim, quem Andocides recitare iussit, legem Solonis recitasse. Sed minime mihi verum vidisse idem vir doctus videtur haec addens . Quod eam attulit Epicharem ut accusaret, maximae Andocidis levitatis est testimonium; nam oblivionis lege, ne qui rerum
ante aetarum accusaretur neve multaretur, prorsus neglecta
ad eam Solonis legem, quam amnestia facta ad tempus abrogaverunt, redit; neque Demophanti ipsius sephisma, quod idem amnestia abrogatum est, neque restitutum, quod ad res ante popularium reditum gestas non spectabat, afferre licuit Andocidi.
33쪽
tionis disposui mi in vi teriti pie quo inest ili Epiphari ni loco dicta sint, illi statim apparebit, qua ui ni qua Sit ea reprehensio. Legem enim Oh3nis et Demophani populis itum sublata esse, minime Obliviscitur Orator. Sed hoc dicit :quam iniquissime est On tiaratum, ut mihi non aer mittatur oblivionis lege frui, quum iste meus adversariu Epichares, homo omnium turpissimus, propter eandem legem omni poena facinorum suorum non solum sit immunis, sed et probis Sim IS hominibus exhibeat molestias, tui, si modo legibus ante Euclidem archontem uti liceret, dignas suae nequitiae poenas daret. Eadem est causa Cephisi et Meleti. Non tam acile solvitur alia illii stultas. Nempe nemo Drationem legere potest, tu in roget: Omnia illa, tuae leguntura 73 usque ad 80 μ, quo tandem spectant 8 a enim, quae post ea Sequuntur, satis Superque demonstrant Isot ImI- dis populi scitum novis legibus esse abrogatum. Sed quid
sibi vult illud atroclidis decretum Rectissime lassius
p. 304': Patroclidis ψήφισμα recitatur, et Varia genera Capite deminutorum recensentur, hanc scilicet ob causam, ut demonstret Suam tuoque τιμίαν desii SSe liuamquam mirandum est ipsam illam argumentationem desiderari. post pauca: , non intelligo cur orator, tuae sint genera capite deminutorum, aut Omnino exponat, aut Certe cur tantis ambagibus exponat. V Fateor ne illi quidem, quocunque me Verterim, contigisse, ut probabili ratione explicarem, quod esset huius loci consilium. Sed unum, quantulumcumque est, hic ponam. o luco, ubi Orator queritur, adversarios suos enovarum legum commodi Spoliare velle, quibus ipsi, quum
quamquam debitum ne rari non Sol Verit, nunc poena, qua esse pie tiridus, herum esse. Explicatur hoc his verbis praecedentibus: ἡ ωνὰς πριαμ, ενοι ἐκ το δ ηαρσις ιχη κατε- βαλ Nχατα, luibu Seu in Conserenda: γεγDηται ἀντὶ ἀτιμιο τυκ Σί υτ ης. Et sic Saltem longae disputationis revis pars habet luod e reseratur, quamquam hic quo luem ullo melius noster mi SiSSet verba: τι τοῖς οἴχοις ἐς ης ἱ- σασθε απ' E UM .Hιδου αρνυντο πησθαι, nam atroclidis decretum, quo Sol Cepitisius defenditur, iam ante Euclidem lactum erat. Sed etiam Si ea verba abeSSent, non opus erat longis iliis ambagibus, ut eo modo in Cephisium inveheretur;
et praeterea tam absurda sunt sere omnia, quae de at τίμιοις narrantur, Ut non OSSi Credere, ea Sic Scripsisse Andocidem. Accurate de iis exposuit Naberus hic indicasse sussiciat quod vel gravissimum St: οι στρατιωται is τι sub ειναν- των τυραννων ἐν γ πολ. ει. Mihi persuasum est, Otum
illum locum graviter esse interpolatum, alia excidisse, alia esse addita, quamquam nunc non habeo idonea argumenta quibus vera a falsis discernam. Praeter eas, qua iam enumera Vi, κατηγορίας hae quoque usi sunt adversarii ut demonstrarent, reum hominem esse tam profligatum et perditum, tamque a Scelerum Suarum poenis praecipitem agi, ut lar capitis pericula adiret, e quibus tamen eum dii eripuerint orion ut ab Xiti Servatus, sed ad hoc iudicium reservatus videretur.' Sic eum in templo leusini depo8uisse κετ ηρίαν, quod qui secerit eum capita commisisse; Si eum ultro Citroque navigasSe, ubi deorum irae maxime Sset obnoxius. Iliud κετ ηρlας crimen Orator in ipsos accusatore retorquet. OStquam enim narravit iam
34쪽
Callias illam in ετηρία loquit quia mi es ituli in AEa Usa medio tollere volebat; oderat inim me ti uix ei in iudici, de επDκληρ mole Stui sueram. Primum ergo auctor duit huius εQείξεως ν quum hoc periculum videret me sustinere, πην ἱκετηριαν posuit; ubium ne Si liuidem metuerem , per amico Sm, certiorem decit, si dae proposito me, destitissem, Seiudicii periculo me essi liberaturum Tum acerbissimis maledictis in Calliam et Calliae genteis invehitur et turpes eiu Samores describit Postremo sic rogat cur tertio denui post anno inimici me petunt Quia eo tempore satis Ognoverunt, me improbis semper molestum , semper adversarium diaturum. Et quod ad meas navigationes pertinet , ius alis ne deos immortales mihi pepercisse, ut Epicharis et Ceptiis ii ii tima ade. rem Tandem post argumenta luaedam ad rempublicam pertinentia suaeque sortis commiserationem rationem absolvit. Haec ita exposui, non soli im ut data lacultate argumenta quaedam aesellerem, Hiibus cipiis vili possit id orationis auctoritatem aesellendam, sed etiam quia en Sebam, ec Iali breviore sed non minus su cincta dispositione magis diam, ii quis totam irationem perlegeret, aedi eiu rationium Consilium. quae perspicua fieri, et in liparere luam mussa sit. veri species, tale pus , impost Ore esses factum insuli L Myrini ibim, tuae iure repri u niti possint sed insunt plura egregii et D p timo iratores dignissima. Eorum exemphim sit. quod si gitur 72 ubi irator, demonstraturus abrogatum esse QR Otim illis
re serendum fictum illud uti triginta viris ius ieiuni Uissi.),iluod vel inhilis si nil D in Q in o M a sunt i latit r. Pili mi Iun Idixi, mulio magis e totius irationis conspectu apparet, non potui S se late Olius e lidioris umbraculi provenire Quis eredere possit , rhetorem causam tam intra Catam de suo finxisse, Et rite a tabun Serip Si S Se Orationem, quae tuum Optime Vero iudicio idi re, veres inflans periculum Hefendenti conveniat, lese nihil habeat ibi posteris lectoribus commendetur Non enim locos liabel Con unu ne S, assido arti licio compo Sit OS, quale imprimis lata a Ilis iratoriae magistro ver discipulin erante Ilio landi Omnia troiliint iratorem ii soro parum exercitatum, Sed necessitate Coa lum ut: iudicum animo movendo es capitis lieri ut evnihil ad ver Sariorum Mahi S arte S. Sua in Ommoda ii quae miserias, lam accurates describit ut uiihil
DB ut tal, li Odoiro de S Se OSSit; quod dicendi genus, si quis enseat luemquam imitari potui S se qui rebus gestis non interfuisset, ei licebit et de Orali Olii κατ' 'Eρατοσθε νους auctore
dubitare Quin itiam plerique si in Justori errores ab Oratores committi potuerunt, 'lui non solum d. quod sibi noceres possit. Mutat et in Suum commodum detorquet, sed et Hes tota 'nstoria nam securus e St, ut in de Scribens quae ad rem minus attinent, ridicula mihi Mendaci exciderenatiatur Alienissimi vero illi errores sunt in eo, quido tela laus, orationem scribendo doctrinam et ingenium suum istentare velit talis homo mon scripsisset alcibiadem ter iugisse, alios iis occisos vel iis rim uxilium pul
Tandem eo, unde Sum digreSSUS, re Vertor Demonstravi Orationem περὶ τὶν χυστηρίω genuit m esse Andocidis opus; quamquam vi ea demon Stratione opus erat, nam credo ne ili sum luidem aberum hoc tempore contrarium de sendere velle. Soatet tamen Oratio mendacii S, et narratione pleraeque
35쪽
cum iis, tuae aliunde novimus, Certant. Cuill rei lan ESSO Causa In docui, tuos veritalen si hi h futuram esse ipse Orator probe intelligeret, te inde etiam, tuos in iis, luat Cum Cult Sa Sua minus Coniuncta essent, liligentiam sperneret et nihili faceret veritatena. ad ena causa est in Omisis modo advErsarios suos laedant, ne in iis quidem veritatem Drantur, illae
Spectatoribus notissima esse laud ignorant diem erat Athenis, quin nosset, Socratem nulliis a suis discipulis a Citiere e unitis tamen eum iretio docenteni sapit Aristoplianes. Quid ergo inde apparet Nempe in rebus historicis tum denuran Omi
Corum et Oratorum testiui Oniis uti si ere, si quae narranti hine cum iis, tuae aliunde cognovianus conveniant, in licubi id tradant quod sine eorum testi in Oni inaudit lim nobis foret, id uniani constare, sic comici vel Oratoris rationes serre, Sed utruui vera an falsa narrent in medio esse relinquendum. In comicis post Ilitterum. Strubili gium vi fluisquam ' eccabit nec minus de iratori huc idem aliud inui ex Constat.
Sed non semperi quod conflat u his tuae observant viri tolli. Utar uno exemplo, quod se niihi dortu obtulit. Quis dubitat, quit in antiquitatum Atticarum doctrina duellae omnibus praeripiandi palma ni mei erus it luim annus Tamen
et illos demonstrabo ran, Indocidis doco misos cis docere, quod vix sit credibile. Nem, ignorat, hanes suisse Athe
laraeclaro thro ili iudiciis Atticis haec addunt p. 734'' ιν praeterea in iudiciis de re sacra, nisi accusator quintam partem sententiarum obtinuisset, sus non erat eum in hoc illud vetem Idun introire ' et in ale li aginae nostri loci testimonium citant. Cautius redo fecissent, si totan rem et mi SisSent, vel ad ale em ita ainae relevassent. Nam numquam mihi persuadebitur, suisse corpus iuris Attici tam omnibus numeris absolui uni, multo minus ilebem iudicantem illud tam probe memoriter tenuisse, ut, si iam talis lex exstaret, Andocides non opus esse enSuisset eam recitari iubere. Sed quod maximum est, non licet ita de iure et antiquitatibus libros scribere, ut quidquid oratores tradunt et contendunt in unum
corpus colligas, etiam ea quae nulla ope aliena defenduntur. Id non semper et ubique esse Observatum hoc uno exemplo sit perspicuum. Dicebam tum demum oratoribus fidem esse habendam, si ea quae tradunt cum iis, quae alium de OVimus, conveniant. IIoc si probe teneas, nolua umquam etiam Orator historico lucem alterre potest. Iulus quoque rei exemplum dabo ex Andocide, et in eo finem saciam ThucJdides, OStquam narravit eorum, qui in carcere e SSent, unum et suam et aliorum quorundam culpam esse conseSsum, eosque indice excepto esse interfectos, sic pergit c. N: περὶ ε του Αλκιβι αδου
36쪽
liae dicta sunt, nec facile reperias tuo nodo alterum ex altero sequatur. Quid Guoniam Athenienses pulabant se deIIermoc Opidis veritatem comperisse, e 'One putabant eodem evertendae reipublicae consilio mysteria ab Alcibiade esse pro- sanata Aequales Thucydidis non est dubium quin eius mentem Optime perspexe rint nobis vero ea ex Andocide demum fiunt perspicua. Sic enim narrat Dioclidem deii unciasse s 42 ' :
Non ero O semina tantum reorum detulit Dioclides, sed hoc quoque addit, eo conspirasse in patriam, et nefario Suo lacinore liberae rei publicae spectasse perni lem. Et callide prudenterque ita denunciavit Dioclides. Nam nisi hoc addidisset, non satisfecisset populo; si eos dixisset e mera ebrie- tale atque intemperantia Hermas mutilasse, nullam ei fidem habuissent Athenienses, ne de praemiis dicam et laudibus publice decretis. Qui enim semel periculum patriae impendens ab optimatibus, quibus παντα ει τυραν c Ita ξυνω- μυρται animo concepissent, eos credibile est sacile aurem praebuisse cuivis indici, modo homines nobile nominaret, simul que eorum periculosa reipublicae consilia proderet; qui si ita denunciaret, parati erant cives, libertatis studiosi, aperta mendacia et ridiculas contradictiones concoquere. rosecto Si Dioclides an de impiorum hostilibus consiliis tacuisset, aut
minus nobiles homines indicasset, non Olum ι νουν χοντες. Sed universus populus statim Observasset, non posse interlunii tempore homines ad lunae lumen agnosci, Stat inique homo
salsi indicii dedisset poenas. Idem et Andocides intelligebat; ergo. quod Dioclides de impiorum consiliis dixeriit. de eo
nihil detraxit, mel ultro populi suspiciones aluit et corroboravit. Quae enim narrat, omnia tertinent ad actionem Obilium eorum verba ligar hi ex consilia innuunt, velut 'aec
*ἱj. ι Quar egregie haec conveniunt cum Thucydide, quam perspicua iunes sunt eius verba modo citata. Iandem ali quando Athenienses non solum latriae illos infestos proditores. sed etiam ripsam proditionem manibus tenebant; quae anxio lanimn suspienti erant, ex se non temere metui SSenianes ceri, sciebant. Quumques iam monstaret, ceteros sibilio es propositum habuisse, ut statum popularem everterent, quanto magis idem voluisse Alcibiadem consentaneum erat, inque m. iam inh initi, civium mentes aerant conver Sae, in
Iam ad finem perveni. Uno exemplo Ostendi, quemadmodum legendus sit hue ydides, et quae sit in rebus historicis oratorum fides. Qua in re si probatis iudicibus operam meam probavero, O Sthae eodem consilio alios quoque historiae Atticae locos tractabo.