Exponuntur loci aliquot Tacitei [microform]

1쪽

Nationat Encloismontuor tho Humanities

2쪽

COPYRlGHT STATE MENT

3쪽

AUTHOR Suod eck Th. FrTITI Exponuntur loci aliquot Tacitet PLACE Ulmae

5쪽

I cI

1234567890

cim π

7쪽

diis natalem

9쪽

Plerique, quod sciam, Tacitum ab iis omnino omnibus, quorum ita mauun Vita Agricolae pervenerit, veniam sive clementiam judicii petere putaui causas autom petendae veniae alii alia animo Acriptori obversatas exhibent vel quod rinime demum, quum mulio ante debuerit ρ, Vel ne ambitionis arrogaritiaeque arguatur ut qui gener fuerit ejus viri, cujus vitam enarret, vel aliqua de causa. Curatissimo do hoo loco Rothius disseruit. Qui veniam a legeutibus potitam censet propterea, quod Agricolae infesta illa virtutibus tempora obstiterint, quo minus ad eam claritatem perveniret, qua multitudini ex rerum gestarum splendoro judicatui salis digna ejusmodi ei comi videri posset, quamque Si campus ad prodendam virtutem apertus suisset, i. e. si secundiore virtutibus eoque ad recte aestimandas proniore aetate vixillset, haud dubio adeptus foret. Perinde omnes, ac si dixerit Tacitua mihi venia opua St, quam non se te rem sive petiturus S Sem, ni et cetera. Quod dicit, Venia opus fuit, quam ion petis Sem Silentio praetermittunt. Μihi ut paucis enuntiem, quid sentiam, venia edendi libolli indicari videtur et quidem petita ab eo, qui unus omnium illi temporibus par erat securitali praestandae, i. e. a Caesare. Veniam autem eam a Caesare petiit, nou quod ea non impetrata ab ipso principe quidquam ibi metuendum putaret, contra quod

recto disputat Drachius in Progr. a. Ins, ae ut eo praesidio defenderetur ab iis, quibus Domitianus instrumentis naevitia usus fuerat; quorum qui id temporis superstites erant, si non periculum ei a negotium poterant lacessere. Qui si andi . hant, Summum ensorem ipsum probasse editionem libelli vel adeo legisse vitam, antequam ederetur, insectatione viri nimirum abstitiebant. Verum id ipsum, iiodi.

10쪽

elarissimi viri vitam edituro ad Caesaris potentiam confugiendum erat, inomineorruptelae etiamtum obtinentis et ne Satorum saevitiae omnem modum egressa eum commouesecit, qua de causa recentiorem aetatem eum priore comparans id,

de quo nobis sermo est, adjicit. Itaque si animi sensa pluribus verbis exsequi ac plane enuntiare voluisset, sic sero locutum ore putandum est Prior aetas ut virtutibus secunda, ita ad agnoscenda sui prona, ad recte aestimandas idonea adeo , ut clarissimus quisquo suam ipse vitam sitio damno fidei ac famae deseribere potuerit. ostra aetas longe diversa. Haec enim et Virtutum egena est, et siquam aliquando progenuit, invisam habet, ita ut ne defuncti quidem vitam enarrare possis, quin invidiam opericula extimescas. Quid quod mihi etiam, quanquam a principe quidem melior jam aetas occepit, tamen quia tardiora sunt remedia quam mala, antequam libellum hunc in publicum emitterem, Venia a principe petenda fuit, qua in tu lo collocarer ab obtrectatoribus quam veniam ab hoc videlicet principe nou petissem, ni cum Saturus tam saeva et in Sta virtutibus tempora, quae describenti, ne multos offenderem, metuendum suit. Fortassis Tacitus vitam soceri prius legendam proposuit Caesari, et hortante illo, ut securus animi in publicum emitteret, tum demum vel omnem praefationem cap. 1-3, vel saltem haec, de quibus nobis sermo est, verba adjecit. Si verum vidi, haec, quae attuli, Suffecerint ad comprobandam sententiam. Veritas enim paucis absolvitur. Proxime mihi ad veri cognitionem aeceaniano Walchius videtur, cui idem genua hominum ante eulos versatur, quod mihi aedii eo erravit, quod Tacitum ab iis veniam petiisse, aequissimi redo iudicii h minibus, ei Net, quum propter eos a Caesare petierit. Quod principem scriptor ne verbo quidem commemorat, quum tamen eum cogitet, nil mirum. Est enim in usu hominibus, o summi fastigii viris per ver eundiam quandam non nominatim loqui, ac Taciteum id inprimis ad quod comprobandum possim multos loco asserre, sed in uno subaialo, lavat. 3, 15 Eadem Plancinae invidia, major gratia: videlicet apud Tiberium et Augustam.

,,Bierum vasti et ridera nox adiL Defendendus hoc loco Tacitus ab iniquitate quadam interpretum. Video

enim et ipsium secus judicare ac rea fert, ut qui quatenus ad veri cognitionem in his rebus accesserit scriptor, minus circumspecte aestimet atque obscuriorem

quandam notionem animo ejus obversatam, de qua infra disseremus, in errorem opertum exaggeret; et iniquior ei iam illo Savilius, qui mirum videri ait, quomodo