W. Milbergi mirabilia Virgiliana [microform]

발행: 1867년

분량: 50페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

1쪽

Nationat Encloismont for thQHumanities

2쪽

COPYRlGHT STATE MENT

3쪽

PLACE Misenae

5쪽

m 'o

M UO

7쪽

ANNIVERSAR

MISMI A M.

9쪽

ta me, vi a partia fecera ruinam, in maneam, quod rix cina cognoscere Maaia.

uiribilia Virgilii sive sabellas do eo quasi miraculorum auctore media aetate pervulgalaasxposituro liceat mihi breviter ad libellum recurrere, quem abhinc decem annis pari occasio scribones oblata conscripsi et in quo do memorabili ac superstitioso cultu Maroni indo ab antiquo Caesarum tempore per mediam aetatem usque tributo ita disserui, ut primum obiter tantum enarrarem quantopere Prae ceteris Romanorum Ogiis hic ipse luat ac sana eius ingses aestimatione captus esset, tum superstitiosae illius atque immodicae venerationis vestigia persequerer, quae et in oen ambus compingendis et in orisbus ducendis et in allegorica positas quasi Christi inter gentiles praeoonis alique interpretatione, denique in mystica eius quasi trans ura iovi a Dantio Italo suscepta conspicua essent. Unum idque satis memorabile supererat, quod tum fines libello propositos excessurum videbatur sabulas dico portentosa de eo medio aevo circumlatas. Itaque huius argumenti tractationem nunc absolvero in animo est. Quod quum iam a compluribus viris doctis hue strictim tantum attactum si accuratior disquisitione exploratum sit, confiteor mihi pro meis viribus

investigandique praesidiis post illos sero nihil relictum suisse, quam ut et singula hic illio

dispersa colligorem et in conspicuum ordinem redacta passim explicarem, denique, quod non in aliqua opera fieri poterat, principales eius rei auctores e codicibus magnam partem rarissimis ad verbum descriptos proponerem, quippe quod hactenus a nullo plano factum esse riderem. Qua in re non timeo, ne Ciceroniani inter iuveniles huius libelli lectores, quum istos plerumque corrupta latinitate affectos locos perlegerint, purum atquo elegantem sermom nitorem ulla ex parte corrupturi sint, ac simul ipse veniam peto, quod in novarum quarundam veteribusque ignotarum rerum mentione passim ab incorrupta

silan Progr. 1857: Memorabilia Virgiliana . ' Prae ceteris, quorum nomina in Graesse All. Literat gesta. Π, 2 tantur duos ut insignes et Iocupletes huius rei investigatores praedirare debemus Rothium in sederi Germania IV et a mannum in is iuerchronili M. Praetor gratiam habeo maximam publicae bibliotheca regiae Dresdensi, quas largam librorum copiam mihi liberaliter concessit.

10쪽

latini formonis simplicitate recedens, inlardum in vocabulorum usu temporis nostri consuetudini aliquid dandum Sse cenini. Antequam vero ad ipsas sabulas do Virgilio mas excogitata transeam necesso est certo paucis demonstrem, qui accidere potuerit, ut inprimis Virgilio ista incantatoris persona imponeretur. Quamvis enim alii quoque Veterum clari viri, ut Aristoteles sit Horatius, nonnullis eiusmodi sabulis adspergerentur ), tamen haec singula et pauca cum illa Virgilianorum mythorum colluvie comparari non possunt. Haud dubio in vita scriptirius eius ' prima causa requirenda est, quamquam neeeSSario quilibet conatus incantatoris notionem e poetas indole ac vita omnino derivandi ad irritum cadet, quia in alios, scilicet in consideration argumenti magis poetici quam historici, per plura secula liboro fictionis arbitrio commutati et amplificati, interiora rei vincula solvere non tam historicas artis est, quam aestheticae et criticae. Ac primum quidem corporis Vim habitus, gracilis et Venustus, qualis in marmors gemmisve sculptus omnibus ante oculos Versatur, in ista notiones do terribili quodam venefico dasmonumque tyranno non valde quadrare Videtur, quamquam illarum imaginum veritas incerta est. Corpore et statura sui grandi' ait Donatus in ita Virg. , nilo colore, iacie rusticana, valetudine varia nam Plerimque a stomacho et saucibus ac tam capitis laborabat sanguinem etiam Saepius eiecit, cibi vinique minimi , o quibus oneriuneius atque irritabilem nervisque aegram corporis indolem agnoscere possis. Cui descriptioni

addere licet, qua moratius Satir I, δ, 29he scholiastae sententia Virgilium depingens coelint:

Naribus horum hominum rideri possit - , quod Rusticius tonso toga defluit et malo laxus

In pede alaeus haeret.

Huc accedebat sanctitatis et virginitatis laus poetas usque adhaeream. Diniatu nam Virgilium vita continentissimum fuisse ac siue suspicione ullius vitii, ut Nos i Parthenias L . Virgineus appellaretur. Quantopere vero eius admiratores ipsum poetas nomen. ad virginitatem vel ad rimam nimirum magicam eamque Praeterea a matre eius in somnis visam, vel ad virorem, ad Vergilias sive Pleiades, ad ver, R Verecundiam respicasmosarius inbigua nominis scriptione feliciter utentes, mystic flens exoreaverint cum praeterea etiam materni nominis appellatio inter Maiam et rigam fluctuaret et adso Mantuae urbis nomen eum umpta Manto 'het μαντεἰρ coniungeretur, notissimum est et in nostrum finem sane convertendum quum Donati fides caeteroquin suspecta in hac roneutiquam offensioni sit, dummodo credere liceat, homines aevi posterioris ei fidem habuissest ex eo sua de Virgilio notiones immutasse. Neque vero illiud praes mittendum est. nonnullorum opinione Mantuae in Virgilii partu terram ess motam et virgam populeam, arborem Virgilii dictam, quippe quod sub partum poetas in memoriam rei plantata es8et, summa gravidarum mulierlini, quae ibi vota susciperent, religion diu consecratam fuisse,

Cf. Memor. p. 29. Cf. Aen. X, 200 et Dante Insem XX, M.

SEARCH

MENU NAVIGATION