De attica eloquentia [microform]

21쪽

- In incensus esset, huic uni studio Se dedit. Ruanta id fecerit diligentia et cura, nenio est , qui nesciat. Vii autem dicendi RSecutus est singulari suo tonestatis amore, eximio virtutis et veritatis studio. Ingenio facile superat omnes eiusque ope et rem implicatissimam materia sapienter disposita et argumpntis opportune et sollerter insertis et nexis perspicuam et pellucidam reddit, dubitationi cuique sorte oborienti callido occurrit et antevertit, tenebras diffundit et ad certum propositumque finem contendit sententiarum Et verborum velocitate secum abripiens. Quid dicam de magica inquae vi qua Superior incedit magniloquu neque ac simplex uber nec Vero nimiuS, Peregrinum sonans et tamen familiare , festivus sine suco , Severu pariter ac iucundus , pressus aequo a profluens, dulcis aeque ac vehemens et quum omnia ex intimo animo emanarent, auditores non P tui seri, quin percelleret. In orationibus suis plerumque ubi res patitur, summissius a primo, deinde presSiu in argumentis loquitur et cum ardentes videt auditoros. in reliquis exultat audacius. .,Pari naodo multae sunt eius totae oratione Suh-tiles ut contra Leptinem . multa tota graves ut quaedam Philippicae , multae variae ut contra eschinem salRae legationis, ut contra eundem pro causa Ct Riphontis ne quid ei desit, vocis gestuumque pro rerum varietate Pt consorinatio laudatur, Sicut ipse ποηοίσει primas in eloquentia deserebat Aeschines 38 - 14 a Chr. quidem Demosthene meditata rompositione . dextra rerun tractatione et explicatione inserior et honestatis studio longo nainor est, Sed ingenii a1nuentia, mira orationis facilitate et sollertia atque gratia ad se rapiente excellit naturae viribus satis instructus tempori inservit et rapstantissimus est facultate ex tempore dicendi, cuius rei Athenis expulsu ludum in insula Rhodo instituit, ubi auctor fuit eloquentiae per seculiani singulari cura ultae. yyrrides ob. S. . vel 99. I - 322 a Chr. niillius magistri verbis addictit in eloquentia medius sui inter Lysiae suavitatem et vim D in Osthenis sermo iuri purus et AtticuS, non tamen abhorruit a vulgari dicendi sorinula multo acumine versatus est in tractanda materia et a praecipua iudicii quaestione nusquam deflexit, multa prudentia loeuples ac venere resertus, et implo et tamen graViSsuit. Subtile et temperatum in narrationibus dicendi genus imitation dignum censent harum rerum iudices nec minus rationem et argumenta quibus ad aussam accessit. Dinarchus 36 - 292 a. br. Corinthius imitatur modo tenue.

22쪽

- modo medium, modo Subliine dicendi genus, Lysiae et Hyperidi et Demosthonis aemulus, proprium ideo characterem non adscivit et quum a Demosthene longe esset relictus, quοσγDD; δ αγυοικος I mi θινος Iκουσεν Adiungimus , quod ulti mus est sere ex Atticis, qui nominari PDSsit orator, Demetrium Phalereum, quem in medio dicendi genere ornuibus praesert Cicero. Multum ingenii habuit et sa-cundiae et, ut Cicero ait, orator fuit parum Vehemens , dulei tamen, ut Theophrasti discipulum possis agnoscere. Illius aetate luctivavit eloquentia et magis magisque ludi circumscripta latebat.

Iam vero, quod proposuimuS, XPlauatum St, at sorti an quaeviseris numronsummata sit sola Attica eloquentia Undique expletam et persectam dicendi formam, quae omnes orationis numero continent . in oratorum operibus expressam non invenies. Summa enim illa Drsectionis species mento tantum consor- matur, quam intuens orator imitationis curam dirigit. Quare non unius modo oratoris, quamvis it persectus, opera unica et Singularia Sunt exemΡla , nec legem universo Obstringontem sanciunt. Nam nil Numina quisque tantum assequenda contendit. Vero igitur: .Νon assequimur persectionem), ait Cicero, at quid deceat, videmus. ' Multae sane exstaut dicendi formae pro ingenio cuiusque oratoris proprio, Sed quod oratore aciem lentis a vulgari consuetuditio ubduxerunt, et direxerunt ad speciem illum insormittam et persectam , atque in veritatis imitandae genere versantur, in hoc Sunt poclaudi, in hoc imitandi. Vis autem omnis oratoris consistit in eo, ut fidem Psyiciat, remquc probabilem reddat, et, quantum fieri potest . veri Scientia stabiliat ita ut auditores, quod suadeat et doceat sponto sequantur. Est igitur rhetoricae munus, ut rationis dictamina ad vim imaginationis applicet et accoui inodet ad excitandum appetitum et voluntatem. Hic non cuiusque sermonis est siniS: natu hiStoriarum XPOSitio, philosophiae explicatio, descriptionis ars vim uarii et effectum RSSequuntur, Si veram et perspicuam rei expositae imaginem exhibeant, nec quomodo mentem et animum legentium assiaciant, magnopere Esert, Sed oratori non Satis est demonstrando ossicere, ut eligere quid faciunt, auditores possint. Sed deducere debet animos eorum , unde velit et quo velit impellere atque ita constrictos tenore , ut ontraria consilia ne sequi quidem posse videantur Ruarc ut orator Suum es effecturum sperare

23쪽

unquam a se unque oratione mente reced re nusquam non cum ii colloquetur,

Ionitate orationis eos sibi conciliabit aut gravi assectu commovebit, argumentorum pondere ad recti verique cognitionem adducet. Si quis autom rem modo explicet sine ullo animi ardore et quasi filo quodam deducat, quomodo auditorem habeat assentientem, non intelligo. I Ocendae igitur sunt formae argum litorum ad praesidia intellectus, affectus ita componendi ut rationi pareant, animus doniquo implendus est observationibus et simulacri ut rationi suppetias erant. Quamobrem eloquentia ad loges et praecepta consormata duce natura tres potissimum artis parte discernit et constituit. Quemadmodum enim absoluta aedificiorum pulchritudo, quam vocant architecti, in tribus potissimum contistit, teste Vitruvio I. . in symmetria Seu conveniente partium consensu et materiae excellentia et exacta partium singularium elaboratione, ita oratoris praecipuum est ossicium, rem, quae proposita Si ad dicendum, recte involatis et excogitatis orspicuam et probabilem reddere , recte cogitata deinde ordine disponoro quam accuratissime, et singula omnia suavitate et concinnitate elocutionis quasi vestire, oratoris igitur est, invenire, disponere, eloqui. Pari modo ipsa oratio oratoris opus aeque aetragoedia rotasi epitast, cataStrophe constans, tripartita est in principium, tractationem, perorationem. in oratori eSt, exordium orationis quasi augurium summa cura et diligentia elaborare, ad Suum modo Prop Situm accommodare, Sumniam audientium exspectationem movere, mod Stia Et verecundia conciliare eorum benevolentiam, et uncta diligenter praeparare Deinde rem ad dicendum propositam exponet, ut statim intelligatur, quid id sit de quo agatur, et magno acumino

versabitur in argumenti nil perSuadendum maxime aptis, quae quasi agmine iusto et bene instructo incedere debent, recte et Suo quaeque loco collocata. Cum autem, ut sunt homines , tu rem aliquam inclinatione modo animi propendeant, et veris etiam oppoSitum Saepe habeant taedium , animorum quoque affectus regere studebit rator, Vel sedando et reprimendo, vel incitando et inflammando. Quare Plato in haedro ait: λογου δυναMις τυγχάνει φυχα; corία υσα. Omnia denique singula summa arte olaboranda atque venusta et apta elocutione decoranda sunt ut una opera quasi conflata exiisse videantur. Sive enim docet acute orator sive delectat argute, sive commovet graviter, id agendum ci est, ut pure et

24쪽

olliendat lo litatur, Vertiorum praeter ea ot propriorit In et Ian SlBiortim elegantia in persequatur et v rhorun 'tructura nil Inerun et rons innitairn em lat. unimum itaque Si oratoriae arultatis nosso quo in Odo disertim varietatem Stilu accorn-modandus sit, ne hi vehernentem et incitatum re poscat, Summi SSO, ne e contra elato utatur. Pro rerum enim diversitate debet oratio esse tenuis et quietiore dicendi coner prolata lenia hic Sint. Sunullissa, nuri rata omnia nequabili quod a in tenoro . aut copioSa sit , gravi et grandiloqua ita ut ampla et sententiariin gravitato et natostate verborun et Vehementia dictionis animo percellat: mediiim ruet tertiuin genu R. quaSi temperatum ex utroqii nec aeuInine Superiorifino fui inino utens posteriori in neutro exsuperans uno tenore suat nihil af rons praeter acilitatem et aquabilitatem totamque orationem ornamentis modicia i verborum et sententiarum diAtinguat oratio denique si agenda est, memoriae est mandanda et pronuntianda et vocis opportuna modulatione, et totius corporiri

in otii et consorination .

In quibus universis quid Attici inti consecuti sint quis est qui dicat. Eo Atticuli dicendi genus potissimum excellit, it nihil dicat, quod sanum Ionsit quod non ad rem ad causaIn ad consilium dicentis, ad persuadendum faciat. Νusquam igitur in Λtticis oratoribus invenies rigidum vel timidum quidquam vel inconstans et inaequale vel denique Sircum et inario. Quamobrem ne impropria unquam , obscura sumata . humilia. Sordida , e minata tanquam exquisitiora inireris, exempla tibi suma ex Attiei oratoribu ad quae inentem et rogitationem dirigaS.

25쪽

NOTAE.

Plal Gorg. p. 17. Cie de sin. II. 1. de r. I. 22. Quinetit. III. I. 8. Arist. Rhet. I. I. ibi definitio rhetoricae. I Arist. de rep. VIII. 3. De sophistis v. Ri iter Geseh. d. Phil. I. p. 575 - 592 et 28 - 46. Plat Phaedr. p. 157 et ibi quos ita StaΙib.

V Epitaphii fragm. Rhet Graee. V. 18.

26쪽

. Prima rhetoricae definitiones sere omnes in eo con Sentiunt, die di artem et O iκυς, τύπιθανόν sequi, et rem quam trae te reudere probabilem. Unde iam a Corae desinit ue:ro ους Ottor Orυς, et Sane dicere ad persiladendii apte si definieris dicendi artem, a vero non berraveris, modo ne pestem aritum Secteris sed eam probabilitatis di se ita plinam teneas, ii sola laetum ne Sit aliquid futurumve nee ne indagari possit. Sophisiae quidem, qui vim dieendi eam esse Voluerunt quae quomodo ausa inferior verbo riim industria superior fieret, Ostenderet, Gel l . . . . . . Diog. Laert. IX. 52, malis suis artibus omnia in peetem et vanitatem eon Verterunt. Non tamen omnino spernendi sivit, uni quoties vellent, rem ea Ste quoque et probe OSsent tractare. Nun

quam igitur Iaude defraudabitur narrati illa Pro die a Xenophonte servata Mem. U. 1. 21 - 4. Sophistae enim, quum in orationis partes inquirerent, Verborum signifieationes aeut diseernerent, aeeuratiori sermoni intelligentiae eon Su Ierent, primi fuerunt grammaticae et et mologiae auetores. Praeterea et perpetuae rationi artem et eo1lo quendi rationem invenerunt, lat. Protag. p. 384. Gorg. . . Aristote . de soph. elene h. 33. ota vero vetus ad eloquentiam instituti ita omparata sui a rhetoribus ipsis ut exemplis magis quam praeeeptis artem docerent. Unde Thras maehum ἐλέους scripsisse, Antiphontem roooίιιι et Cephalus πιλογον no Vimus. QuaIis autem fuerito innis institutionis ratio ex Anaximenis de rhetori ea libello optime olligas. ' De iis quae de oratoribus disputavimus eo usu Iendi Sunt Dion S. Hal. libr. rhet et erit Phit in vit decem orat Rhet Graee. d. Wal inprimi Hermog. περ ἰδεῶν os . si Cicero, ruineti Ilauus et es term annus in hist eloq Graeeae