De praepositionis "ad" usu Taciteo [microform]

81쪽

e. Quibusdam verbis, quae ore omnia larΘndi verba sunt, praepositionem ad, quam accusativus personas Sequeretur, Saepe adiecit, quae dicendi consuetudo ita explananda videtur ae iam Supra pro dativo commodi praepositionem substitui vidimus. Etiam

hunc usum ortum esse e Sermone foreBSi Xemplorum, quae apud Τacitum invenimus, natura concludi potest. Praepositionem vernacula lingua pro significatione verbi, e quo pendet modo Per an P,

modo per aus reddimus ferr ad ium. I, 9, 1 Initium ferendi ad Vespasianum imperii sonsens ad: in . I, 1, 5 postquam

omnem potentiam ad unum conferri pacis interfuit an sive

aut sine libertragen; . IV, 9 7 non prius id deos quam ad principum aures. Θserr ad inra II 67 3 arma ad tribunos suos deferebant etiam hoc loco praepoAitio pro dativo scripta

est, sed nondum ille usu forensis, quantum ad hoc verbum, neque

in minoribus scriptis neque in Historiis, reperitur, qui saepe in Annalibus A. I, 11, 6 ' in civitate tot inlustriuus viris Gniaea non ad unum omnia deferrent II, 28, 10 ad Fideinium Tironem indierim detulit; V, 68, 21 dolores suos quasi ad fidissimum deferre VI, 18, 1 quem intra diem ad praetorem urbanum deferrentur; ΙΙ, 41, 1 quod tuto uestu ad maritum defert; XIV, 1, 5 quod reos, ad praetorem detulisset XV, 1, 2 l. Igitur duplici sensu verba deferre ad usurpantur, Primum Pro con ferre ω, v. H. I, deinde pro indicium alicuius rei deferre. Ad locum inis III, 51, 8 ne decreta patrum ante decumum diem

ad aerarium deferrentur . ipperdet explicationem, unde origo formulae sermonia Orensis cognoscitur disserr ad uno tantum loco ita usurpatur in A. III, 2, 11 patres integrum id negotium ad imperatorem distulerant singularem etiam hunc usum Nipper- deius bene comparatis aliis locis interpretatus est, nam in Prae positione huius loci duae significationes sibi Occurrunt, una, quae sit temporalis pro usque ad, altera, quae dativi loco fungatur.

Conserri quodam modo potest locus in A. I, 37, 2 largitio differebatur in hiberna cuiusque h. e. in feni pus, cum in hibernis Ssent, o in hibernis largitionem fieri constituobatur referre ad cf. supra p. 22 et 3). tium hoc orbum non nisi in Annalibus

forenSi Sensu positum est, nam in G. 18, 14 rura que ad nepotes referantur, pro tradantur sive libertie rus dicitur. Maxime autem in ormula illa notissima referre ad senatum vel patres haec verba apud acitum leguntur, sed, quod observatione dignum St,

82쪽

Accedunt loci in I. XIV, 9, 10 uncta tamen ad imperatoσem in molitus relatu, et XV, 22, 3 ne quis ad concilium sociorum reserret cf. p. 223. Similiter etiam reicere ad scriptum esse invenio in A. I, 26 novum id plane, quod imperator sola militis commoda ad senatum reiciat; 47 8 ' simul adidraemitibus aecusatum quaedam ad patrem reicere. f. Restant denique pauci loci, quibus ad eum neutro genere

adiectivi coniunctum formulam efficit quae pro adverbio dicatur. in Apud Tacitum duae tantum eius modi formulae hac praepositione componuntur, quae sunt: d extremum, quaeras tempor tantum ab eo usurpatur et d ostrΘmum, quas et Q tempor et de enumeratione ponitur illam legimus in II. I, 46 19 ad seditiones et discordias et ad aetremum bella ivilia ruebant; ΙΙΙ, 22, 21 ullum Atilius Verus, muli eum hostium strage et ad GDemum moriens servaverat hanc in II. I, 9, 10 sine, seu, apostremum vel odio II, 27, 1 ad 1 ostremum Valens, perfidiam suspectabat IV, 16, 17 ad postremum gubernatores, trucidant; A. II, 45, ad postremum eiectis Romanis XIII, 22 4 variis mox artibu elusus, rea OAtremu/u in urbe retentus est 46, 17 deicitur familiaritate sueta, o, e gressu et coniitatu Othori rea OAtremum, provDiniae Lusitaniae prateficitur XVI, 21 rueidatis tot insionibus iris ad postremum Nero virtute nisSam Xcindere micupivit. - Ι)e his atque similibus formulis sΗandium in urs. I, p. 13l, de iugulari quadam siguificatione vocis ad postremum maximeque adverbii, quod estis tremo, cf. Botticherum in Lex. ac. p. 15 l.

De co1Ιocatione praepositionis uΡΡΙementum.

In minoribus scriptis Historiisque raro tantum praepositionem

inter adiectivum vel pronomun o substantivum inseri iam Wolmi nus in Philol. XXVII, p. 129 domonstravit. Quod etiam collocationo

praepositionis ad confirmatur.

Innumeris autem locis adverbium per PrRepositiones eX, in Per,vquue cum neutro adiectivi coniunguntur, circumscripsit, L Wolfflin Philol.

XXVI, p. 146.

83쪽

Nam quod ad eam collocationem, qua adiectivum praecedat, deinde ad cum substantivo sequatur attinet, in minoribus librisOmnino non reperitur in istorii uno tantum loco, qui est in l. IV, 3, 21 aliasque ad euras animum vertere, ibique ea tantum causa, ut forma adque vitetur. Contra in Annalibus peraaepe praepositio interponitur et, ut in universum dicamus, uni loco Annalium, in quo interposita sit, tres fere respondent, ubi vulgarem collocationem scriptor praetulerit. Sed in singulis otiam libris videre licet, quam Tacitus interpositionem in prioribus libris amaverit, in posterioribus libris ad vulgarem collocationem sensim redierit. Oci sunt in A. Ι, 37 8 V, 21, 4 38,

27 60, 5 16 61 9 ΙΙΙ, 7, 2 16 8 24, 1l 31, 8 34, 18 30 53 16 ' 55, 4 70 4; V, 56 5 66, 7 67, 16;V, 1, 12; VI, 3, 5 29, 9 38, 2 44, 16 56, 9 XI, 10, 22;16 9 18, 2 XII, 44, 13 57, 5; ΙΙΙ, 17 18 in . XIV non reperi XV, 1, 5 50, 24 53 18 73, 4; neque iura. XV ullus

locus extat.

Contra numquam substantivu. praemisit, deinde praepositionem cum adiectivo addidit, ut exempli causa in A. III 10 10 fecit, ubi verba sunt iudice ab uno; cf. Nipperd ad h. l.

Inter pronomen et substantivum saepius praepositionem inserebat, quod in Dialogo in sola formula quem ad modum fecit D. 33 7: eandemque in A. ΙΙΙ, 55 18 VI, 30 13 54, 8; ΙΙΙ, 6, 4. Duobus Historiarum locis praepositionum in medio posuit in . m, 9, I has ad opias V, , 5 nostrum ad morem. In Annalibus loci sunt in . ΙΙΙ, 16 8 nostram ad itinentum XII 63 9 hos

ad portus XIII, 34, 17 illud magis ad sernitium XIV, 2, 11

quem ad finem. Igitur in Annalibus quoque raro tantum hic usus invenitur. Numquam pronomen, quod est is, praepositioni anteposuit, de quo iam supra p. 50 commemorandum erat. Cf.

exempla in II. II, 3, 5 HI, 9, 14 cui id bellum A. XV, 56 8;66 8 et multa alia. Non raro praepositio in Annalibus inter gerundivum verbi et substan,ivum collocatur, quod numquam in ceteris scriptis fit:

in . I, 64, 20 Π, 6, 12 ΠΙ, 63, 15 IV, 48 12 XII, 8, 2;14 4 XIV, 5, 2 XV, 58 7 quod vero huic collocationi contrarium sit, ut primum locum teneret substantivum et praepositione in medio collocata gerundivum sequatur, libri acite non habent. umero pauci omnesquo ex Annalibus desumpti sunt loci, in

84쪽

quibus genetivus, qui supplendae substantivi notionυ inservit, pra cedat praepositionem substantivumque ipsum in A. IV, 43, 10 a=modium ad testimonia; 72, 7 quom ad formam VI, 20 7 Parthorum ad misericordiam XII, 31 16 peditum ad munia; XIII. 6, 10 ' militiae ad labores XIV, 1, 7 cuius ad nurum.

Multo Imagis contra usum scriptorum Et e more Oetarim repotita est ratio dicendi qua primo loco collocatur substantivum, quod praeposition excipiatur genetivo in fine posito in A. ΙΙΙ. 72 5 ornamn ad urbis, ad quem locum Nippordeius similia contulit x aliarum praepositionum usu apud aditum et ex usu poetarum; VI, 43 3 si XII, 1l l ripam ad mythratis XII, 51 9 rimam ad Araaeis Anastrophae exempla nisi fortasse huc referre vis loco modo adlatos nulla apud Τacitum inveniuntur. De anastropha aliarum praepositionum f. Wolfflin in hilol. XXV. p. 116: Gree p. I 2 I adu. I. p. 6 adn. et p. 36. '