장음표시 사용
51쪽
Annalibus uno tantum loco invenitur in I. M 36 6 pronum admisericordiam Caesarem numquam personarum nominibus verba pronus ad adiunguntur, sed si de inclinatione erga personas dicendum est, praepositio in substituitur, cf. . , 6, 15 13, 21 Π,
58 7 74 5 IV, 27, 16 A. II, 3, 16 praeterea l. in Αg. 6, 9
in omnem aviditatem pronus Η. I, 9 7 in misericordiam IV, 76 12 ' in arma et M. I, 17 pronum deterioribus principem. promptus ad Hoc contra adiectivum in Annalibus loco adiectivi, quod est pronus fungi videtur, nam quod ad significationem vix discrimen apud acitum statui posse existimaverim. In istoriis uno loco legimus, qui est in 1. Π, 99 8 tanto ad discordias
pro tior A. I, 29, 2 romptum ad asperiora ingenium; II, 55, 27 ad mala obsequia ΙV, 16, 17 in casemendas caerimonias; 47, 1 ad perieria VI, 5, 6 ad non et mira XVI, 14 4 ad eaedes;
26, 4 ad scelus. Etiam ad hoc vocabulum additur in , si de personis dicitur in A. ΙΙΙ, 8, 13 in Corbulonem pron tiora erant; cf. g. 35, 15 Α. XIV, 5, 14 XV, 25, 20 61, 5 ubi cum rebu praepositio in coniungitur et A. I, 2 9 48 12 II, 78, 1 IV, 46, 13; Ι 8 8 32, 3 XII, 4, 8 ubi dativus sequitur prascops ad: in . XVI, 21, 3 praeter animum ad flagitia praecisitem, prorsus eodem modo dictum ac promptum ad flagitia, eo tantum discrimine, ut praeceps maiorem vehementiam indicet facilis ad: Η Ι 19 8 faelli ivitate ad a sim credra gue omnia nova. Notabili: hoc loco significatio adiectivi, quae sit letch dag gobrachi, quod bene Heraeus Vertit, tamen ut sensus paulo mutetur: Dichi e funglieli Botticherus s. V. p. 192 alia exempla contulit et bene interpretatur per proclivis, pronuS. Prorsus Eadem ratione intellego locum in A. XIV, 4, facili feminarum credulitate ad gaudia, ubi minime coniungere licet credulitas ad gaudia, quod Handius I, p. 107 fecit, cum alienum loco exin V, 23 conferat humillimo cuique credulos Sed, ut dici possit credulitas ad aliquid, tamen si alios locos respicimus de hac interpretatione cogitari nequit. Crediaitas eodem modo absolute usurpatur in A. XV, 11 9 facili credulitate eorum y prasospa in Ag. 42, 15 iram; HI, 24, 3 novas cupidines. In An
aestia in M. 21, 2 bina, ubi v. Mileti adn.
52쪽
qui eadem sanebant. Ie is ad in A. XI, 33, 2 ad honesta seu
Frava iussit levi, pro prompto ad On. s. r. labricus ad: ium. II, 101 9 lubrica ad mutandam fidem classe ob mem riam recentis pro Othone militiae, h. e. lubrica erat ob mem rec. pr. Oth mil. eoque prona ad mutandam fidem. eraeus vertit: Dich su serieiten. mobilis ad in A. I, 28, 9 ut sunt mobiles ad superstitionem perculsae semel meriteS, locus ei, de quo modo diximus, simillimus. 4. Sed non solum si qui ipse ad rem inclinatus est, Verum etiam si quis alium permovere studet vel denique re vera adduxit, praepositio ad usurpatur. Quo in usu decedendum nobis est a Via, quam adhuc secuti sumus, ut distinguamus eo locos, ubi ad directionem, et quibus accessum ad finem significet, nam etiamsi nonnulla verba sint, quae huc pertineant, post quae praepositim aut directionem tantum, . . temptatum solium esse, ut quis ad rem
adducatur, aut accessum usque ad finem, . . impetratum OuSilium exprimat, tamen alia sunt, post quae ad inserviat ad utrumque exprimendum. Cum igitur . . dicatur: commovit amicum ad pecuniam solvendum, Sensus est: Ommotum amicum re erupecuniam solvisse; si additur amicum ad pecvn. OlV. commovere conatus est, intellegenda sunt verba ad finem solvendae pecuniae perventum non esse. Itaque cum semper e neX Sententiarum pendeat, qualem significationem post eadem verba diversis locis posita praepositio habeat simulque ne divellam, quae tam arte inter se conexa sint, in hoc ordine discrimen illud neglegendum
hortari ad inin III, 9, 25 ad transitionem IV, 39, 14 ad
capessendam rem publieam A. II, 27, 10 ad uaeum et aes alienum; m 12. 15 ' ad eandem laborem, eandem constantiam XII, 46, 2 ad sanciendum foedus. - adhortari ad tum III, 1, 3 nullo in Alum adhortante, multis ad transitionem, ubi haud facile diversitatis praepositionum causa statui potest praetor variationis
amorem. cohortari ad inra. Ι 83 9 ' ad irtutem inra. l.
IV, 45, 9 auto legimus senatus consultum quo Seniensium plebesinoae8tiae amo heretur, quam ex ipso senatus consulto desumptam esse dictionem crediderim, nam scripta publica antiqua diu retinuerunt et dativum cum verbi hortandi coniunctum antiquiorem dicendi usum esse vix dubitandum, si alia comparamus, de quibus
v. inserius p. 44. moveri ad cin m. IV, 3, 13 motis ad bellum
53쪽
Germaniis 10 9 motis ad ultionem animis commoveri ad in A. XIV, 31, 11 eommotis ad rebellionem Trinobantib s. sermoveri ad y in . I, 61 2 ad miserationem duci ad in Ag. 1, 7 ad prodendam virtutis memoriam adducere ady in Ag. 36,
rem ad mucro=ὶe ac manus, quae verba paene pro formula etiam ab antiquioribus scriptoribus usurpantur traduci ad ini. I, 5, 2
ad destituendum Neronem agi ad: in . V 26, 10 ' a bellum A. I, 9, 11 ad arma civilia VI, 16 5 ad mortem idem in 1. VI, 1, 1 et in c. 43 8. - . XII, 22, 15 a quo ad mortem adigeretur. - impellere ad: in D. 31, 15 ad miserati nem Η Ι 83 4 ad civile bellum; ΙΙΙ, 36, 2 ad bellum A. ,
27 6 ad Chaldaeorum promissa, magorum Sacra, Omniorum etiam
intera retes impulit IV, 3, 1 ad oniugii spem, consortium regni et necem mari i 41, 5 id vitam procul Roma, i. e. xviVendum. compellere ad si in A. VI, 31, 7 ad taedium vitae perpellere ad inra HI, 48 6 ad foetetatem A. VI, 55, 4 perstitisset iuvenem ad ea propellere ad in Α. VI, 9 7 ad corrumpendum militiae morem XI 2, 11 ad voluntariam mortem. inlicer ad: ii in A. II 62, 3 ad diseordias III, 22, 1 ad proferenda quae velut reicere voluerat XII, 44, 18 ad res novas pellicere ad in A. XI, 9 7 ad deditionem prolicere ad in . ΙΙΙ, 73 12 ad spem temptaris ad inm. IV, 49 4 temptaveritne Pisonem
ad re non , breviter dictum pro temptaveritne ut Pisonem ad res nova commoveret accendere ad: y in II. II, 8, 10 ad certamen
luctandi; 77, 13 ' ad irtutem III 54 12 et IV, 26, 15 ad virtutem A. XV, 66, 2 ad prodendum Faenium Rufum XVI, 1,
13 ad bellum. - Ρro passivo huius verbi intellegendum est, quod legimus in A. XII, 38 8 sine hostes miseratione tanti regis erius
au ultionem eaeo ere.' permoveri in H. I, 64, 2 gaudium. adduci in H. IV, 45, 12 extremum discrimen A. I, 7, 9 spem e mentiae XV, 50 1 metum; of Η. IV, 1, 13 in spem induci.' agi in v. p. 20 in adn. 3. M impoIIer in H. I, 65, 8 eversionem ierinensium; HI, 9, 9 arma; IV, 7 16 mitium. In Annalibus non reperitur. Loompellere inr . II, 27, 1 metum A. V, 2, 13 eadem. XH, 45, 8 eastellum.' Cf. . IV, 56 5 adliciendos potius in societatem A. XV, 13, 4 sn
proclium eliceret.' Η Ι 83, M in amorem mei accenderem IV, 36, 4 in Mitium ducum accendebatur. Cf. H. I, 64, 11 prope in proelium eaea Sere.
54쪽
stimular ad j inin. II, 44, 24 ad iram saepius quam informidinem stimulabantur, ubi idem valet, quod ad Η ΠΙ 61 3 p. 40 adnotavimus exstimulare ad ino XV 50, 24 ibi ipsa
frequentia tanti decoris testis pulcherrimum ad facinus animum stimulaverant. Verba ad facinus in codice desunt, sed recte ab Orellio addita esso videntur. Nam quod Urlichsius voluit, vocabulum pulcherrimum in pulcherrima mutandum esse, mihi non placet, quia dici non posse puto, populi multitudinem pulcherrimam testem esse, pro quo potius dicendum erat, esse testem gloriosissimam vel tale quid. Quae verba in codice exciderint, conchidi potest exin I, 44, 10 scindehrvi et memorabile facinus aetabant, cf. at Cat. 20, 3 mazumum atque ulcerrumum facinus, all. l. Itaque Ritteri emendatio non magis probari potest, qui
Urlichsi coniecturam secutus tamen lacunam post animun Statuendam esse existimavit, quam per eius explevit. Multo simplicius atque rectius esse videtur, ut codicis lectionem, quae est pulcherrimum retineamus et relli sententiam sequamur. rmare
ad in A. XIII, 40, 18 ad obsequium XIV, 10, 5 ad spem con-ossiare ad in A. XVI, 23 7 ad spes as. - imbuere ad in A. XV, 32 16 imbuendis foetis ad offeta legum, propter quem Oe. v. Handii urs. I, p. 122 extollers ady in UI 19, 16 ad
res novas Itollere, h. e. ita aliquem extollere, ut rerum OVarum
adpotens fiat. xcitar ad in A. III, 69, 3 ad meliora trahere ad: ' inm. III 30 9 ad mutandam dem 57, 3 et A. VI, 2, ot ΙΙ, 39, 13 ad defectionem IV, 3, 3 ad exeidium ivitatis traherentur, ut nos similiter dicimus ich sthis mich ing0gogeu A. I. 36, 2 ad causam eandem ΙΙ 58, 5 ad discordius; XII, 44, 13 aliam adissem. - cogere ad inin III, 6, 16 ad mutandam dem A. ΙΙ, 21, 4 stabile ad proelium VI, 33, 1 ad preces 39, 3 ad scelus 47, 9 ad deditionem; ΙΙΙ, 39 6 ad sua defendenda evino ad in A. XI, 37, 15 ad miserationem evicta,
ubi propter significationem verbi fere dici potest, ad mis pro sententia consecutiva positum esse, de quo usu V. S. II, , li, ut
Cf. Η Ι. 33, 14 stimulante e in publicum mitium. Η. IV, 2, 4 in summum oditιm extularat, Lis XI 21, 7 in spem
55쪽
igitur sit, evicta est, ut miseratione adficeretur. Lmand Tura. I, p. 87 et alio locos, ubi prorsus eadem ratione praepositiocin usurpata sit inin V, 4, 12 in gaudium evicta; . I, 7, 15 evicta in aerimas. - Similiter usus praepositionis in Verbo
subigi ad so habet: in Η ΠΙ 8, 15 ad deditionem Subigi, h. e. subigi, ut deditio sequatur detruder ad k in . XIII, 3 7 adneeessitatem belli civilis detrusum. origero ad inin V, 15, 11 ad maturandum summae rei discrimen eremit; Α Π, 25, 1 ut Germanos ad spem belli ita Caesarem ad coercendum re it Ba etiam participio utitur pro adiectivo in A. I, 71, 1 Caesar paulive ad Fem erectus. In A. III, 7, 2 codex exhibet erectis omnium animis petendae e Pisone ultionis et crebro questu, quod . . . ante vocabulum petendae aliquid excidisse ex Sensu apparet, quamquam Nipperdeius dissimilibus exemplis adlatis id factum esse negat. Cf. Halm in comment crit. Cum autem vertat eriguntur animi petendae ultionis, die Gemuther alter ritateten sie zur En 'si aus in de Absith de Piso ur Strati su sitam, verbo erigendi significationem tribuit, cuius ego exempla sesidero, in tribus enim, quae protulit, de erigendo j einem energisehen illen und orsat nihil reperire POSSum, qui in duobus eorum Η. V, 15, 11 Α Π, 25, 1 praepositio ad accedit, in tertio H. III, 59, 4 erectus respondet nostro a gerist in Aufregung, in aliis etiam idem est quod auf- steritate pro se dictum, h. e. adlevatus. Ipsa vero versione Nipperdeius prodidit, se ipsum aliquid expectasse, quod ad erectis pertineat. Negari
quidem non potest saepius absolute participium a Tacito usurpatum esse, exempla V. apud Bottichorum in Lex. ad p. 1753, sed hoc loco si absolute diceretur, non esset, quomodo cum genitivo illo gerun divi finali sensu posito coniungeretur. - Freinshemius igitur emendR-bat erectis, animis me petendae, ultionis. Sed ad participium erectus saepius quidem accedit ablativus instrumenti numquam
autem in Annalibus, ita in Ag 18 6 Η ΙΙ, 8, 16 ΙΙΙ, 59 4,
in Annalibus autem non nisi cum praepositione ad coniungitur, ita ut fere aequo iure quod ad sensum attinet, praepositi pro
Cf. H. V, 25, 13 in arma trusos CL A. I, 63 7 trudere in paludea; IV, 4, 1 trusere in summa canali D. 32, 18 in paucissimos semus et angustas sententia detrudant; Α. XIV, 4, , t nec me in paupertatem ipse
56쪽
ablativo instrumenti ponatur in De aliis locis, ubi verba erectis ad
aliqd, coniuncta sint, ita tamen ut praepositi alium sensum habeat . insertus s. II, d. Itaque non dubito, quin scribendum sit erectis omnium nimis ad spem petendae. . . praesertim cum ipsum erectus ad vel in Fem quaedam formula acito facta esse videatur. - Verba creb, o questu pro ablativo absoluto accipienda Sunt. 5. Denique loeus commemorandus est, qui legitur in A. XVI,
23 9 quem ut recte expediamus iterandum, quod iam in aliis locis tractandis saepius monui, nihil esse Supplendum, Sed energetica, quae dicitur, vi praepositionis fieri posse, ut ita verba VSursentur. Nam in eo vel potissimum admirabilis illa brevitas stili acite sita est, quod liberiore praepositionum usu multa esserebat, quae ceteri scriptores ambagibus aut participiis aut totis sententiis adhibitis consequerentur. Cuius brevitatis aliud egrogium specimen inferius . II, , t nobis Occurret Verba loci, de quo
Serni est, hae sunt ut ad aeterna rumoribus intestinam scelus
obscuraretur nos quidem, ut sensum loci comprehendamus, mente Supplere ad externa rumoribus con Θrsi necesse est, sed Latinis,
Si notionem, quae vocabulo rumor inest, respicerent, ambiguitas
nulla esse potuit. Ceterum de similibus vocibus saepius iam vidimus, cf. p. 25, 36), hic autem locus insolentius nobis dictus esse videbatur. Non bene de eomandius I, p. 98 disputavit. 6. Omnibus linguis id commune est, ut magis magisque declinationum casus particuli circumscribantur, postremo plane EVunescunt, ut e. c. in lingua Francogallica Anglicaque factum est, quae Xigua tantum Vestigia casuum, qui propriis formis expressi sint, exhibent. Praecipuum auxilium, quo ca8us substituantur praepositio uum usus praebet. Si causa quaerenda, commodi- in erectus in aliquid in solis mistoriis reperitur: in . I, 4, 14 et II, 4, 11 spem II 1I, 8 Othonem.
CL ho prapter alio locos, in quibus in pro casu positum esse videtur:
in D. 7, 5 A. I, 10, 22 55, 8 XI, 3 7 XII, 25, 1 XV, 4, 8 A. II, 39,
10 forma haud dissimili in dominum; IV, 2 4 in cetero metus Oreretur; similitor in . XII, 35, 9 I, 2 6 gratissimo munere in defunctos, similitori l. VI, 7, 14 II, 8, 1 XVI, 1 I, 6 Ι 78, 2 III, 2, 13 - VI, 11, 13 in crimen duceretur, pro crimini 28 6 IV, 9 6 et VI, 51, 12 30, 6; Ι,25, 10 XII, 8, 9 14, 8 32 9 in reliquos data venia deinde vocem illam . in . XI, 3 7 secuta sunt Claudii verba in eandem clementiam, cui loco
57쪽
interna ratio, quae inter notiones intercedat quaeque casibu exprimenda erat, non accuratius perspicitur, sed auxilio praepositionum, quae Xternam et, ut ita dicam, reulem relationem indicant, logico connexu notionum relicto circumscripti praefertur. Quare
dubium non est, quin hie usu pro depravatione linguae habenda sit, quippe quo a profundiore cognitione rationis, quae inter notiones versatur, ad externam a leviorem deScendatur. Simul sequitur, quo longius lingua aetate processerit, plus momenti habere praepositiones Multis iam locis, qui antecedunt, de hoc usu mo- uero haud alienum fuisset, si omnitio nostrum esset de origine talium locutionum disputare, nunc autem, eum de eo Su Praepositionis ad dicturus sim, ubi finalem vim, h. e. ubi finem sive consilium aliquod peti, non effici atque impetrari, exprimat, si exempla consideramus, brevis illa observati praemittenda erat. a. Nam magnus locorum numerus invenitur apud acitum, qui ita comparati sunt, ut praepositio quidem finali vi posita sit, tamen ut pro simpliei dativo scriptam eam esse intellegamus, simulque perspicuum sit, finalem illam significationem ex locali originem ducero. Nam primariam in his fuisses viam dicendi crediderim dativum, qui vocatur commodi. Tum autem, cum unte oculo esset, Vulguris ille usus, quo locali sensu praepositi ad Verbum accedebat, haec ratio, quae obiter tantum internam notionum relationem tangit, vallai et praepositioue circumscribebatur. Semper i locis ita comparati simplex substanti um ad praepositionem refertur. α. Post Verba praepositio sequitur quorum ea rursu primo
loco ponimus, quibus movendi significatio nost festinare ad iuΑ. XI 2 l issa ad perniciem Possaeae festinat mittor ad: ii Η Ι, 0 14 Titum ad enerationem cultumque eius miserat A.
I, 3 1 et XVI, 9 6 ad aedem missi II, 6, 1 ad census GaIiarum; ΙΙΙ, 60, 3 ad disquisitionem patrum XIV, 58 7 ad scelus. praemittere ad iura. I, 46, 25 ad caedem.
simillimi it in 1. VI, 55, 8 XV, 24, 2 et formula illa in modum, de qua v. inferius . ΙΙ, c. f. Grees, p. 32 et in hac dissert. s. ΙΙ, d. aliisque locis.' Cf. p. I9. Hand. I, p. 115 hunc usum praepositionis interpretatur: fur in Mehe bestimmi. mittere in H. I, 7 6 stipendium eastelli ΙV, 48 7 eam rem 50, 3 necem Pisonis A. XII, 55, 6 subsidium.
58쪽
sasque ad stιbsidium turmas, quam locutionem apud Livium pro capud praesidium intellegendam esse and I, p. 115 docuit , quo cum loco comparari potest . VI, 13, 1 praen ire et reum destinare pro erat, pars ad subsidium sui. In utroque autem loco praepositionem pro dativo esse patet. Similiter se habet locus in A. IV, 27, 7 biremes adpulere ad usus ommeantium illo mari. -
Eademque ratione de omnibus iudicandum, quae Sequuntur:
legere ad: in G. 43 20 atras ad proelia noetes legunt; Η ΙΙ, 91, 20 sed quod Thraseam ad remplar verae gloriae legimet, ad quae Heraeus non benemoriatianum illud: Epp. ΙΙ, 1, 58 Plautus ad Memplar Siculi properare Epicharmi, conferre videtur, cum cado ibi potius sit pro secundums, de quo v. s. ΙΙ, . deligere ad: ' in A. IV, 2 13 uod Agrispinam stulte prorsus ad cidium delesterit XV, 5, o ad summum fastigium delecto destinare ad r= inin II 56, 7 ad Geidium; IV, 29 5 si quis est Issens, ad ictum destinabant; 46, 18 ad aedem VertΘr ad non nisi in Annalibus in .HI, 84 6 nam cuncta etiam fortuita adolariam vertebat h. e. gloriae vertebat; ΙΙΙ, 70 4 quod es iem princisis promis m ad usum argenti vertisset VI, 51, 3 ad gloriam idemque in l. XIII, 32, 13 50 13 XV, 20, 6 ad bonum publicum; 74, 1 ad mendirum sui Mittis convertere ad in II. IV, 81 23 converSa ad usurn manus. Ieter ad ium. IV, 32, 12 ' ad supplicium poscere ad inra. ΙΙΙ, 10, 8 ad mitium A. ΙΙΙ, 44, 10 ad solacium deposcere ad iura. I, 84, 17 ' ad sanguinem et caedem depoposcerint ordinem; HII. 11. I ad supplicium. AEX-
' D loco in Η ΙΙΙ, 50 1 iam p. 30 vidimus.' O . H. IV, 46, 3 Iectus in eandem spem, miles.' deligere in H. IV, 50, 6 eandem eaedem A. I, 64, I in aevum, h. e. si de linken Flliget VI, 17, 2 tempus h. e. si eine gemisse eit, ubi notandum est, inprimis cum vocabulis, quae temporis notionem Ontineant, praepositionem in finali vi a Tacito usurpari Α. v 5, 6 in eam legationem delectus.' destinare in II. I, 12, 12 hune et illum destinabant, etiam in Titi Vini odiiιm; Ulminus in Phil. XXVII, p. 128 de sua interpretatione loci mihi non persuasit, sed auctoritatem de Leuisellii, viri doctissimi, secutus praepositionem finali sensu positam esse censeo ut in Vinium odium fieret; II, 56 6 dites dominos in praedam aut id eaecidium destinatans; ΙΙΙ, 55, 8 comules in multos annos destinabat; Ιv, 3, 21 aurove in aliud destinato. C A. I, 36 5 eandidatos in sinoulos annos nominaret.
59쪽
poscere ad inra. I, 58 4 ad poenam postuIar ad inra. I, 2, 20 et II, 94 9 ad sti lietum. expostulare ad 4 Η Ι 73, 1
ad sumplietum. - Quare dubium esse non potest, quin i Η Ι,45, 8 ubi codicis scriptura est Marium CHSum usque in eis-remas res amicum dumque m licium eaepostulatant, et inm. ΙΙ, 36, 2 Macer Mitium poscebatur, praepositio ad ante Vocabula Su
plicium et aestium restituenda sit flagitare ad inra Ι, 72, 1 ad
poenam monstrare ad tu in IV, 41, 15 itium. Verbo dignun videtur, quod uno loco excepto, qui est in A. l. ΙΙΙ, 44 10, omnia haec poscendi verba in solis Historiis in-Veniuntur. Annalium vero liber ΙΙΙ complures in usu dicendi habet proprietates, de qua re alio loco fortasse accuratius dis
os erro ad in in . I, 2 4 ' quos pro gloria vestra libens ad mitium offerrem dar ad j in Ag. 38, 15 datae ad id vires. dedero ad ini. II, 10 124 Α Ι 32.9 ad mitium tradere ad in A. XI, 35 16 ad summiteium relinquer ad in A. I, 56 6 ad munitionen viarum et fluminum XV, 3 8 ne sibi unie dileetam ad iniurias relinqueret retinere ad in Ag. 37. 4 equitum alas ad subita belli retentas; Η V, 16, 3 ad im Frovisa A. XVI,
11, 8 ad si Fre=ma maner ad inin V, 10 11 manere Titum ad omnes princisatus novi eventus casusve utile videbatur armari
ad ium. I. 80 10 ad pernielem Othonis of A. IV, 48, 16 ferre arma ad Suum patriaeque servitium; . I, 3, 4 raptis derepente armis ad caedem innoriae civitatis expedis ad iura. Π, 99, 2eaepedire ad bellum iubet cf. H. V, 12, 9 struaeere muros tamquam ad binum accingere ad: i inin IV, 79 6 antequam- ad spem vel ad illicinem accingerentur Α. IV, 66, 7 plura ad flagitis VI, 38, 2 ornat Phraaten aceingitque faternum ad fastigium XV, 31, 1 turmas quoque seditum ad munia aeeingit. Sumer ad' in A. I, 1, 8 equis ad bellum sumptis parare ad rq in Α ΙΙ, 33,
y CL Α. IV, 1, 6 oblatis in eande=n operam recentibus. Ddar in Η ΙΙΙ, 57, 12 auaesitum; v, 3b, 6 praesidium id in A. XV, 10, 6 48, 2 coniuratione, in qiιam certatim nomina dederant senatores; 58 2 custodiam. accingere in D. 16 12 eontrarium; Η ΙΙΙ, 21, 6 proelium 35, 10 avrilium 66, 20 audaciam IV, 2, s aciem. Cf. Α. IV, 3 16 sumitur in es cientiam.' parare in m. 31, 27 in omnem disputationem paratos; I, I m
60쪽
dem si oresti aut ad subitum usum pro erata. Si enim ex coniectura eissenborni scribendum esse ut secundum locos, quo sub Verbo Farare ad modo protuli, pro aut stilitum usum
pro erata, quod in Medice est. - sufficere ad inm. IV, 68, 13 ad utraque munia XIII, 30 9 haud creditus si deere ad emi- Stantiam sumemiae mortis satis esse ad in A. III 47 7 id satis ad letoriam XV, 6, 18 eui satis ad gloriam erat. SupΘ ess ad: in II. I, 51 9 iri arma equi ad usum et ad decus tu'ererant. abesse ad in A. III, 8, 12 ' quanto facilius afuturum h. e. ab urbe ad tinius anni proma dare imperiunι conmuer ad in G. 6, 14 asta et congruente ad equestrem pugnam velocitate peditum.
uti ad: in . 16, 7 materia ad omnia utuntur informi A XII, 8, 1 consiliis, ad spem dominationis uteruntur XVI, 7, 13 ad diseordias abuti ad in A. V. 73, 13 ad occasionem proprii odii. quasrors ad ' in . 18, 2 munera Non ad delicias muliebres quaesita affores ad in II. III, 9, 14 qui solus ad id bellum artes bonas attu isset conferre ad in A. III, 72, 5 opes ornatum ad urbis
et in oSterum lariam conferre, sic enim Oeus sanandus mihi
videtur pro et Fosterum gloriam, cuius emendationis causas hic eXponere non OSSum congregare ad in A. II, 52 4 ad praedam et raptus referr ad' in A. III, 37, 10' ne ad innidiam ista sed onetiliandae miserieordiae refero aliter in H. IV, 49, 28 manu ad caedem procons)dis retulisset praeferri ad ini. I, 48 4 ad hoc tantun maiori fratri praelatus est, ut prior occideretur
ad memoriam femForum, nomina praescriberentqιν VI, 23, 3
ad hoc senatus Iraeserisserat. Nippordeius hiemur.3 pater ad
obsequium restentis paratos; . IV, 32 9 paratumque in res noras A. XV, 55, 6 telum- in necem eius paratum G. 24 4 ars decorem paravit), non in quaestum tamen ut mercedem A. I, 55, 2 bellum in aestatem III, 27, 13 in lanssum. CL Ag 18, 29 prosperitate rerum in vanitatem Su8. Cf. . IV, 2, 7 in sordidam mercedem id negotium quae8ivisSel. ' Cf. g. 10, 2 non in comparationem curae ingeniive referam. Quod hoc loco praepositione in usus est, cum plane idem valeat quod in Exemplo ex Annalibus desumpto in sola diversitate temporum causam habet, quibus