장음표시 사용
21쪽
Infiniticli insolitum indicasso contenti, cum chellero' 'Din tali re, qua vara
historica nos sit, neminem ult conjecturam Scendere certive aliquid pronuntiar posse arbitrati sunt. ών. Videamus do singulis.. C., Minim non est Veteres grammaticos, quum Infinitivum non per so solute strui possis sed semper desinito verbo adnecti, intellexisse sibi viderentur, in illum errorem incidi s ut verbum sepit Supplendum esse dicerent. Etenim commun in loquendi usum tamquam imperiosum tyrannum observa
aes et coistit s magis formam et grammaticam rectionem, quae Vocatur, quam Propriam significationEm et vim verborum indagarunt quae cuique orationis formae notio sub set, parum scrutantes. Priscianus illo, qui de Infinitivo multis locis disserit, naturam illius sensisse quidem, at non enitus perspexisses videtur dubius enim aer l, utrum pro omine verbi et Substantivo habere, an Advorbiis adnumerare, utrum ad explicandam Infinitivi histor naturam nallagen an Ellipsin in auxilium debeat vocare. Ita enim scriptum reliquit in institutionibus grammat. lib. IS. cap. IR P. Ira. d. rohI: Ita- ,,que apud Graecos quidem pro Imperativo Ponitur Infinitivus, apud nos au tem pro praeterito imperfecto. Et apud illo tamen et apud nos hoc fit por,,figuram ἐκλείψεως λ. e. defectionis Gaudere enim dicunt pro gaude si sub- Mauditur fuse vel volo vel opto. - Sic ergo et apud nos cum imperiactum sit diere coepi pro dicebam, scribere coepi pro scribebam, per eclipsin verbi eo te solent auctoros proferr verba infinita. Atque universa fore Veterum grammaticorum turba et recentiorum haud pauci huic sententiae adstipulati sunt.
CK. Quintilian. d. Spalding. lib. IX, c. 3. P. 487. Donatu admeor. α 2. Servius ad Virg. Aen. VIII, 498. II 683. Quid Zmagnus ille G. Joa. Vossius de arte grammat. lib. VII, c. 19. P. 394 inmstet. IMI in Quintiliani' in praeceptis stili bene Iatini. P. I, p. 337.
22쪽
orba iurans contra Euallagen ita digladiatur: ,,Ad. .ellipsin mihi simi etiam pertinent, ubi verbum infinitivum Poni aiunt Pro imperiecto finito, ut hoc
isTum pius Aeneas humeris abscindere vestem osti abseindere per Enallagen dixisse censent Pra abscindebati Sed nulla hic enallage, Avorum ollipsis orbi finiti. Nam abicindere ponitur pro coepit abscindere. M. Quas
in probet, Prisciani verba supra allata laudat. In Eandem sentcntiam discodunt Sancti Minerva olli psium quasi thesaurus et gaza, Et Ruddimannus ne- quo G. r. Grotelandius '' eam lane dcts ruit. In promptu certe i haec erat ἔχυι ρις, quod partim satis multi reperiuntur loci, ubi verbum finitum coepit Infinitivo additum est, partim ero etiam quod ipsa hujus verbi sis gnificatio incorta atque ambigua fluctuare videbatur inter tempus praesens et Perfectum. At si accuratius vim hujus orbi inspoxeris, ori initi ot si iticipitinda significationem inesso te non fugiet, neque ludibrio relictum est, velisne acci pore pro praesenti an imperfecto tempore. Exempla hic afferre, id vero essest γλαυκ' εἰς 'Aθ νας. Ubi nullum igitur laeti initii et actionis instantis ados indicium, ibi neque rectes ponitur neque suppletur; et quam tum asserret orationi o narrationi languorem ejusmodi complementi indigentia Ex eo nim, quod Verbum coepit Infinitivo unctum vim suam nisi dum videtur amisisso et nihil nisi περίφρασις ess ImpErfecti, non sequitur, omnibus locis, ubi absit, vero Esse intelligendum. Huc accedit, ut jam Sanctius I. c.
D Franc. Sanctiiminerva de causis Ita a lati commentarius cum notis eri zonii. lib. IV. cap. V. p. 65T ' Thom nuddimanni instit grammat Ialin cur God. italIbaum. Lips. 4823.
23쪽
tiari lora, ubi P erimm corpre, or--E, adjici aut intelligi inequeat. Hinc sextadidive dicit, id quod prohavit Ruddimannus, frequentatam primo fuissEhane ellipsi atque ita Infinitivum pro Imperiscis Indicatis in narrando ad liboriri muri es adhibitum deinde ovam, ubi is coepit intelligi non possit, atque adeo: ecte tunc ro Imperi to illo, nulla Ellipseos alicujus habitaxation Eadem do causa Prbmiscuo modo Infinitivum, modo Imperfectum in eadem p riodo occurrorg, ut Sall. Cat. 48 et c. 60. vide supra. φ).
Schellerus i. c. yusam hujus ellipseos, quam commendat, mugentiae et Iestinationi di*entis ac postea scribentis imputat atque ipsos recentiores Romanos servasse hanc ellipseos necessitatem dicit - ,o Variationem, ergo ob suavitatem.
Haec 'm satis probant, quo stultitiae et perversitatis ellipsium fautores, quorum num rus in dies minuitur, abduxerit illa opinio, et satis inde, opinor, essicitur, quam inepto illud coepit si coeperunt intelligatur, ut quod non modo faciat nullum magnitudinis illius, Cujus fons scribentis animus abreptu esso cogitἐndus est, indicium, sed etiam orationi magnum asserat languorem D.
. . Altera illa putentia de statuenda Gallage . Antimeri suos quoque nacta LMOhrius . c. p. 13. male intellexisse videin locum Sali Cat. 25, ubi Infinitivi - saliere, sultare, pendent a praecedent verbo docta, ut egregie exposuit ritκ ad h. I. hinc de supplendo aliquo verbo cogitari non potest. Alter vero locus acit Agric. 34 nihil dissicultatis habet, si pro et utra ruere acceperis,leetionem aini satia stabilitam robore, quae vox simificanter opponi in a te, bivii 4rso. agminis nuru Cf. Ruperti ad h. l. i
24쪽
accipi volunt Persecti vero Vices gerem non potest d, 'quoniam hoc , tem pus, ut Graecorum Aoristus, res aut nostram memoriam gestas non doscribit et depingit, Sed tantum exponit et singulas res narrat, addita sola signifiea,tions temporis absoluti et praetexit, i Grantimaticii Infinitivo, intor Modorinis numerum recepto, 'Empora aequBut crimis odis assignaverunt: hine I deInfinitivo Praesentis et Impers. 'eri et Plusqpf., inuti et uti exacti pra copia dabant. Quum igitur prima Infinitivi forma utriqum tempori et prassent et impctriacto attributa esset et plerumque sine tempor finito non legeretur ubi tempus finitum abossot intelligi non posse putabatit, nisi ops Enallages notionem finitam, tempus ei modum accepisset Ita rem intispretat est Cortius ad Sall. Cat. 6. qui ibi bello tentare pro tentabant scriptum esse autumat per is quentissimam historicii Enallagen qui quasi festinantos orbum inlinitum arripiant loco pronuntiativi. Qua quidem festinantia quid sibi vo-1uorit, equidem profecto non assequor. Quae enim attulit exempla, in illius partem nihil faciunt. Ipsum verbi in iti nomen documento esse poterat grammaticis, temporis niti vim prorsus non convenir Infinitivo, qui nec Personis, ne numero, nec temporibus definiatur, sed παρειμφατος sit. Itaque Infinitivi Praesontis nomen in Infinitivi rei infectae nomen mutandum est. Etenim Infinitivus solam verbi actionem indicat '' eamque substantivi nomine effert. ita ut diversis
25쪽
Inscituri Armis ratio actionis et nodus aem, quam continet thum, non umqtemp . actionis diserte distinguatur. Tum demum, ubi Empus accesserit finitium, infiniti Verbi actio in certum Doddam temporis punctum incidit. Quodsi non ades tempus aliquod sinitum, actio verbi per E subsistit, sua nestans uriens et eam tanti m universa enuntiaris. Haec igitur Est spectandinianae ullo temporis respuetu. Quod si non inest, nequaquam Potest suifici in locum temporis cujusquam finiti Infinitivi natura magis consentanea, quBmvis nondum satis accurata, Raminomii est sontentia, qui hunc Infinitivum pro Indicativo usurpatum, eandemquo rationem intorcodere dicit inter Infinitivum histor et Praesens histor. quas sit apud communem loquendi usum inter Imperfectuti et Perfectum Uberius Explicare sententiam sui negotii .sse non putavit. ΝuIIa in Iingua Iatina exstant vestigia, tam libidinosum fuisse usus I quendi imperium, ut verbi cujusquam structura Contra nativum sensum et primariam significations immutata in malum morem abierit. Cujus tutela etiamsi a singulis fuisset suscepta, non amo ipsos optimos Et Cultissimos scriptores habuisset asseclas et tutores. Adeo enim paupertate loquutionum non laborabat sermo latinus, ut non invenissent ScriPtores, quQ. quisque a randi generis viale uti, squct ulla alia invenitur dicendi. forma, quae Cpm Enallage illa corrupta sandem haberet analogiam. Et quid t4ndem illis locis fiet, ubi Orfecta, ramentia, Imperfecta Et Insinitivi histor ita se invicem excipiui3t, ut scriptorem non sino studio ejusmodi narrandi Ationem qua
At Vero majorem veritatis speciem a sententia prae se erre ridetur,
26쪽
qua. Infinitivi histori natura marchaismo repetenda est, qui In carminibus primum o historiis, utpoto antiquissimo scripturae genero, postea vom in narrationibus omnis generis per consuetudini: abusum iis civitatis in lingua sortitus sit ' . Fuisses enim omnino tempus, ubi praetor inlinitum modum da verbis nihil fuerit in usu, ut adeo nomen suum ipsa re tuitus sit, quod andicet, non significari certam aliquam personam aut tempus Ertum. Ab initio linguas non fuisse Verbosas, Sed inopes valde et compondiarias, hominesque satis habulas animi sEnsa utcunques Explicare. Infantem, quum Verba tentet et loqui incipiat, in grammatica sua non agnoscere nisi Bifinitisum hunc illi instar omnium esse, qua nos in verborum noxionibus sobservar solqmus. Hoc itaqu quod nassagori aut ellipsin voc ut grammatici, potius rChaismum ess , et has reliquias consuetudinis antiquissimae, qua in linguis ab initio obtinuerit, in plerisque, orientalibus imprimis, adhuc servari, ibique haec Priscae linguarum Paupertatis Vestigia admodum exstar frequenter. His subscriboro vident. Μohrius I. c. p. m. st consor sius in spheme
Mohrius Moo verisimile osso judicat, hunc Infinitivi usum ab Hobraeis esse in linguam latinam receptum praesertim quum aliunde quoques satis constet, ex orientalium linguarum et forma et materia haud pauca, qua in sermon Iatino reperiantur, esse deprompta et transducta 'D. Meliora his
argutiis nostra Vidit aetas. - . - -
27쪽
viri 'fisso HKM,8dorum vices' 'me dum sulere , ibiquo parito Empsin verbi δει, ιμέμνησο di non esse admittendam Exi pia non opus est afferri in Te apud omnEs, opinor, nota 3 verumtamen plane alia ibi Infinitivi ratio ost, qui iamphri pretinenti accommodatus, verbi finiti, quod rebus narrandis inservit risi me Ioesim neat iiijetri do 'ro x praeteΗtis unquam adhibeatur S ieetum, quod 'illii Infinitivo subhs N-tam finitur, ubi secundi Imperativi persona nominatur, Accusativo autem, ubi de aliis rebus, quae nam rantur, sermo ost D. Haec igitur Infinitivi historici usui ac naturae haudquaquam respondere, em, quE 'insintiam. 'qualam iri usu Infinitivi pro Imperativo aliud mmdrum inveniunt, nullo quod donabaris posse, salis liquet. . Infinitivus vero ille, qui semiticis aliisque orientalibus linguis freque tissimus est, cum nostro Infitia nihil habet commune nisi nomesn, cujus sono deceptus est Ohrius. Etiamsi enim nuda Infinitivi forma littoras radi Ioacontinet, quibus suffixa deind et amae adnectuntur, non tamen ille In . absolutur, qui Vocatur, Per se solus est evitandVS, Pendet enim fere sempera vectio finito paullo ante praegresso, cui alia ad formandas loquutiones sol t. iungi nitiyus ille nomen est aίt-έ, neque unius temporis sed futura
sinam illa necesse est prima Ithgmum rudimenta fuisse, suae notionem Hl,quam simpliciter atque omni destitutam accuratiore definitione exprime, ent, ,quaad quidem est in Insoqitivo. Eoque Pi eri quum loqui incipiunt, ut par est, primo utimtur Persygile 'idi μοροεψ'39Ψωρονθ' in majorem suandam
28쪽
esen et i Irriperinv vim lacturiquo o Mati iri aua sic ingus, hebraica certis Temporum et Modorum, qui as Imrimur sinitur, Penuriai et paupertate laborat Vorbi quidem forma antiquiasim essu Ex orationis partibus id tur; non tamen inde recto concludunt, Primariam ju formam Infiniti'o comtineri, quae meliori jur aput Hebra sto Persecto, Apud Latinos Praωonti vi dicaxur Ex insantia igitur linguae aut Ar Muissima Infinitivi Oxigi poatque primario usu aliarumque Iinguari monalog=' iussa Bilaifum insecust bilita causa peti potest, u scriptores latinos has antiquitatis reliqui anximet tenaciter retinuisse et in usum suum convertissis credendum sit. Quid, qu*'so, in Causa esge O ra , Cur scriptor otiiii quide .Puri ac tersi, quum si uia verbi xemnora suis Uraonis ac nureris iis essent distinc ejusmodi Archaismuni imitar titur Infinitivis Enim historicis tantopor dolociari Sallustium
o Tacitum, brevitatis studiosissimos, insolantia saepo et haud usitata captantes, quiquo antiquitatis solarom quam maxime quaesiverint, ut verum esse conc datur, ad xem tamen nihil Probat bi. τι it
πις Quibus xpositis si probasso nobis contigit, nequo per Ellipsin, mi, perrimilagen neque per Archaismum satis sxplanari possct oram hujus Iesinitivi naturam, iam nostram quas icunquis sententiam subjungimus, quam x sola In itivi natura ac primaria vi deducendam ess nobis Persuasimus. Verbum infinitum vel, ut vulgo dicitur, modus Infinitivus '' o dissori
29쪽
dam finito et Ursonarum notatio et Immerus et modi proprii sunt quibus4.bus cunctis Infinitivus, exu iris Pariicipium earet. Minc Graecis ενταρε φo ros victus a Prisciano v ita derexibit et Jnfinitivus est, qui et personis et ris deficit, und et nomen acrepit -niti, quod, semonas se numeros innit accuratius etiam in Sanctit Minerva P. 104 ,,Infinitum verbum
ἡ,Est, quod cartam et Mnestam Personam, certum numerum Et Certum tempus senon habet. Forma igitur Est absoluta, quae action m verbi simpliciter comsiderandam ess indicat Quum vero sit pars verbi, vim et re tionem jus
perpδum retinet eoquo differet a ceteris adverbiis Notio autem verbi cuju quo per se considerata generis neutralis naturam ideoquo Substantiae brmam indest Est igitur Infinitivus quas quoddam Nomen verbi vo actionis illius, quas verbo inest Infinitivo, utpote Nomini, adjectivum potest attribui usus exempla congessit Zumpl. 3. 434 et Ruddimann. II, 228.
Recte igitu Priscianus ita praecipit '': Nota autem, quod vim nominis rotesipsius habet verbum infinitum Undo quidam nomen verbi hoc esse dice , ,δant - Et alio loco Infinita autem verba nominata sunt, ut ab eo quod carirent significatione des est tam personarum quam numerorum, Sicut neutra sequoque nomina inllamus ab eo, quod carent utroquo genere. In his quoque suffragamur Piscia die tir Significat autem infinitum ipsam serem, quam Continet vectum ' repugnamus, quum addit: ci, Currere enim est ,,cursus et legere, lectio quum enim dico: donum est legere nihil aliud significo, nisi bona est Iectis Non enim prorsus adaequatur Substantivis illis orbalibus infinitum vortium. His enim res individua cujusdam intus solaque notio in ment reposita adumbratur. Infinitum autem verbum hanc vim verbi retinet, ut Praedicatum, quod inest verbo, tribuere atque adjungere possit significatio tom. II, P. M. om. I, p. 3M 'Dp. 4M ''Diom. H. p. m
30쪽
Igitur romanet activa vis quaedar pndi vitalis, tis . Substaristiae autem notio quum subsit verbo infinito, aut Subjecti aut obiecti laco potest haberi, Accusativus ε fas si objectivus, dominativo autem ipssi res nutio, Roa plicuius re subsiquit a nitur, de qua quid praedicetur Qui reliqui sunt casu ,.quum nullus, i apud Graecos, articuli iv usus, Gerundis at Supino tamquam substantivis verbalibus exprimuntur. . sectionem, vecti tamquam attributum si cogitaveris, Participium exoritur genere, numero et
Iaxione Substantivo suo adjungendum. f., ri
Verbi igitur, quod flexion' sua et te matione findum 'n, haec est vis, ut subjecto cuidam praedicatur'. aliquod assignet et tribua c. Mius 'ropraedicandi, quum sit definitus, erctissimos habet fines di ulla inest statua durantis Et continui significatios indicatur tantummodo aliquid cumryaximo esse fuisS et futurum esse. Tempora Atmodi igitur ubi absolute est ritur, nullis additis temporibus stativis, em aliquam tamquam Veram animoquo Praesentem Proponunt Et hoc ipso Fomento comandam esse dicunt. Jnosinitivi contra ' perpetuum constantemque indicant statum ejus, qui in aliqua com,,ditione fuit, est, erit. Quodsi infinitum verbum n est a tempore sinito riptum, Statu Permanens et perduraris cogitatur. 8ot igitur Infinitivi rei u secta deinceps Sequuntur, totidem sunt diversa agendi spatia non singula nominantur facta sed actiones describlitur haecque Videtur fuisse causa, cur Infinitivis activi generis frequentius usi sint scriptores. Iam vero quum in delineanda rerum imhgine aut in depingendis animi motibus et cupiditatibus ipsa agendi ratio potissimum respiciatur, cur soli interdum atiint disinitivi, quippe quorum actiones per se notatu dignissimae
sint, facile inteIligitur Suam igitur cogitationem continet ejusmodi Infinitivus