장음표시 사용
121쪽
funeribus & luctu tibiarum ustis permagnus suix, quem. optim ὀ exprimit nnus Dion . lib. m. de Tibicinibus Phrygiis qui circa:
mortuos luctuoso ore cecinerunt. υ κλεόχου βερεκυνλς υπο μαὶ δ γες αυλα ι
ctu, ut hominum mortuosuug*ntium animi languentes ejysmodi sono excitati, minus: dolorem sentirent; qui astis delἡω mentisfacile distrahi sibi eant , . luemadmodum is spi-caturPostri Vergil derer: inveni AA . . c. . at . Et Sextiu. ριricm advi Mathem. Iib. b.. Unde etiam; inquit,lligentibus mo-:dos canunt tibiae ,. quad. iis luctum levanti. Contrai vero apud Euripid in Alcest . tibia in luctu ,. tanquam' laetitiae instrumentum
122쪽
- itu diu dusdecim integris mensibus I Jon enim ullum aliud ch arius cadaver se etiam: Familiarior, tamen mos viguit, cum tibiis tu gubre carmen ad vigilias & cantilenas per-
sbnare mortuorum .ut corda torpentium ex-
citarentur ad 1.menta , ex mente Pascha' Ratbertilis Aratth. q. v as. Unde funereos modos dabant Tibicines Sedulius libis..
Eunereosque modos cantu lacrymantes- rebant
Tibricines plangorque frequens confude
Et funebres illa tibiae carmen ferale decan- tabant. de quo Gaudianus de rapi, Proser Si buaeos i are velim', frategemiscunt. cons. Si , avnο ad hunc locum sedis . n&dio .. Qiuppe threni amenta ad tibiani in funeribus canebantur,quemadi nodum in inveneratione diutina Nymni inmuptiis II, menai Hrest eoidoro ibi vi cap. ia. Ita et-
123쪽
f. 4. Apud Evangelistam Matthaeum c. v. a , . M αυληβαὶ vocantur ii,qui filiae Plin- cipis illius de mortuae adfuisse leguntur, ubi per οχλονγρυβημε ν ipis Prae sicae intelligen- dae. Quem locum illustrat Lighodotus Hor. Tal d. Hebr. in Matth Quippe solen- ne fuit id Judaeis, Tibicines adhinere ad lu
disse sentiunt. Quicquid sit, morem hunc
antiquissimum fuisse const tue & eo magis,
124쪽
obis Db iis , es non saltastis lamenta viamus, ta non plorastis , huc per tinet, quod ultero placet lib. a. Exercitat. Evangel. e. 1 f. ideo Bala Mersia c. b. in I Una, eti-biam vel pro stonso vel pro mortuo esse dicit, eiusque usum ad nuptias & funus restringit. Consule de ea re fostiam Arndium Miscest.
Sacr. c. 27. Pauperrimus etiam inter Israelitas, Uxore mortua , praebere ei non minus
quam duas tibias & unam lamentatricem tenebatur. Nec minus apud Graecos defunctis αοι Kς θρηνων εξαρχες praesto fuisse constat, quod Homerus de Hectoru cadavere allato aliique probant. vid plur. C parim thoi cap. is. de Tibiis Veter.pag.m. TI.
g. 1' Hujusmodi tibias funebres priscis
temporibus Flamini Diali audire non licuisse, Festus autor est: Bebres Tibia dicunturi cum quibus in funere canitur, qua an ire HaminiDialiputabant illicitum. Qui tales tibias inflabant Siticines appellabantur Latinis mi antea dictum. Graecu τυμ υρj λ nominantur, quemadmodum Eumenes apud eis lianum r. hist. lib. 12. c. S. pag. m. bo'. edit Argent. qui patre inope & Tymi baulo fuissse creditur. Quomodo Apule-
125쪽
jus vertat nomen, patebit ex iis , quae subj ciam. Is Antigenidas cum esset in tibicinio apprimenobilis, nihil aeque se laborare & animo angi & mente dicebat , quam quod
montunentarii ceraulae , tibicines dicerenis situr. Vocari etiam pos tent bustuarii tibicines.
Chrysio m Orat . vi referta, . I neniam ob
hoc maximε indignari, quod Siticines , - :cαυλα appellarentur Tibicines; Notandum: autem, tibi, quas Sirui silli inflabant , a reliquis nonnihil diversas fuisse. Gessi lib.ao c. 2. . Nos autem, inquit , In Aitei Capitonis i conjectanei invenimus,siticines appellatos, qui apud sitos canere soliti essent, n e vita functos &sepultos. Illam differentiam notat Galen: Bb. y. Sympi nimirum quod lati stimae fueri ni, quae ob materiam, ex . qua constabant, purum sonum redderemon:
potuere, atque viae; qua spiritus transis, lati'
tudo sonum elliciebat graviorem : Porro alii sunt bomboli, bombis latissimarum Tibi a rum non absimiles, quales habere solent ii qui τυμcαυλα i. e Siticines appellantur. Ide, Aristoteles lib. ψ. Histor anim L. tradit eos qui calido utuntur spiritu , talem emittere
126쪽
graviorem sonum inspirant tibiis.. Et hoc coiis mac Statius
- - Cornugrave mugit adunco Tabia, cui tener osseuetum viis LuceremanerAirch man. defuneri Rom ib. a. c. Tibias illam caeteris latiores ac longiores fuisse me-naorar, quales in antiquioribus sepulalitis ex-stulptae vi d En tu rudquepro bar ex Ovia.. tib
Horrida pro moestis ianisturpiamacapistis.
Pro Ionga resonent Carmina vestra tuba.
6, 6o Erat tamen, aliud genus. Tibiarum li αιλοὶ palma lo ngitudine ri dui uni atque acu tun se id uehuosum sonantes, qui. bus Carer in luctu utebant usi Querulus Lydii modus ferali tibia cantatus funeri con veniebat ex. Apuis io Asa Miles do sonus Zygiae tibiae mutatur in Querulum Lydii modum: Ita ex Arist. uoi tradit mutar. chus. lib. Music. primum, Olympum funebre Tibi a carmen in funere thonis Lydio ritu cecinisse. . Uti de άυλειν πυροκοῖς αυλοῖ π ὐθος σου μανει apud Artemidorum lib.I. Tibiarum autem funebri uininventores 5 .rii, Plirygas videt ut assignare Bb. 6.pag. m. 313. Thes. edit. Lugd. Batav. I67 I. confe r.
127쪽
annotat Johann. knens, en in h. L p. 1 Cui adstipulatur Pol x Iib. p. ubi addit, etiam usum illum Tibiarum funebrium a Phrygibus Cares accep)sse, unde illae mulie- res, qua: Caricum illud melos ad tibiam canebant υρὶ ' θρiiνωόοι μου δε κω dicuntur Hesychio. Piura de tibiarum inventoribus δίgi rinis legi possunt in Exercitat. P n. CLSalmas sol mih. δ . seo. edit. Traject. ad
ue. Graeci itaque etiam in funeribus mulieres cantantes habebant vocabantq; Θρη-ν .ξαρως uti Homer. Iliad. ω. loquitur , seu σε uti Nonnus iamentantes &lugen- res. Cum itaque mos & consuetudo fuerit tibiis S vocibus funera efferendi, miramur mirum in modum , cur Admetus obfunus mulieris demortuae tam strictus fuerit, ne ullum aut lyra aut tibia carmen tangi permiserit teste Euripid. in Alcest: 'A ων A καῖ λυ,-λυρος Hυπος
ex versione Philip . Melanchion pum 3 λ Non amplius attingam barbitum neque animum impetram canere ad Lybicam tibiam. Notandum autem venit, quod tempore tu ,
128쪽
eius ad lyram canere non licuerit, meὶς, estu, quia instrumentum erat Apollini cons cratum & dedicatum; Paean etenim aliaque carmina exhilarantia ad lyram canebamur, uti Franci . Rous in Archaeolog. Attic. lib. s.c pag. m. a Jo. bene annotavit, ita scri
autem adii baas cantarum fuisse a troicini us
aut Praesicis,quae in funere aderant & flebilescantus exhibebant. Unde Lucillius Sat.aa. Mercede quae Condu Elaflent a lieno in fun re Praefica. Id quod expressit Statius in Epicedio Patris: '. Ut Pharios aliae icta pietate dolores Mygdoniosque colunt ta nonsua funera plorant. Ita Graeci virum , qui munere Praesicarnm functus, Φροσωίν vocarunt, cujus mentio apud Euripidem in Phaenis. v. Iq99. quam vocem optime interpretatur Scholiastes; nempe ordinare planisus , ut idem sit, qui apud risum dat caeteris plangendi modum. I cons Ca*ariarthoon de Tibiis Verre. os
129쪽
j. 8. Carmen illud a mulierculis hujusmodi vel viris ad tibias cantari solitum, peculiari nomine Nania dicebatur. Et quamvis Nania pro Dea sumatur apud Arnobium adoers. Gent. lib. in cujus tutela erant, quibus extrema tempora imminebant, fre.
quentius tamen apud Romanos id carmen, quod cum lamentatione extremum atque ultimum mortuo adcanebatur Nama dicebaturA x Diomede Grammaiico. Quidam
etiam volunt inde dictam, quod voci similior sit querimoniae flentium: Qui
dam nomen Nania dictum volunt, ab extremi intestini vocabulo; Graeci enim ισον extremum dicunt:Sive quod chordarum ul.
lima νέθη dicatur; unde extremam cantio- nis vocem Naniam appellarunt. cons. Mar-
Lin. Lexic. Et moI. Probabile etiam vide- tu Naniam ab Hebraeo deduci posse via. ni ni vid. piar. cit. Autor.. Non pigebit hac
adscribere verba Thom. de S cuercu edit TAEndiuta Naenia vel Nenia sic enim ut Sca-
Ager docet, rectius scribitur, ἔπικηδών, carmen lugubre, quod mortuis dice
batur, Lessus: a lamentarblesyngat the
130쪽
Aixit, idem est, quod supremum dixit, valedixit, abire jussit. Mai. ad Fest. Et iterum
aliger. Poet. I. I. c. so. inquit: carmen νηνότον vocarunt extremum Quare non recte per diphtongum scribunt pene omnes. Confer. GDr. annot. ad Alexandrum ab A-Iexandro Gema dier. pag. m. bab. Pontam Narniae vocem traduxit ad nutricias cantilenas, a cantiunculis , qyae sunt similes canti- .
bus praeficarum & quae alia sunt. Autores probatisiimi Nenias ita describunt. Nonius Marcessus di Nenia ineptum & inconditum carmen , quod adducta mulier , quae praefica dicitur, iis , quibus propinqui non essent, mortuis exhiberet, citatque illud Mara. ronis lib. . de vita populi Romani, ibique.
Ξ muliere, quae optima voce esset, perquam laudari, deinde neniam cantari solitam ad tibias & fides. Graeci ἰα φους & ολοφi/ρ μους vosarunt. Subindicat hoc Athena. inter alia lib. i . Dipnsopb.c 3 .fol 'H inquit, c Θανα mr ο λάπιυς ωn, ευρμος λαλά- , Funebres ta quae tu adversis rebus ac molestiis canuntur ολοφυρμους lamentationes ta questus vocant Et mox dicit: δ. - Λίικαῖς φηn- μαῖ