De Cornelii Nepotis Alcibiade quaestiones criticae et historicae [microform]

21쪽

CAP. l. 5,,ut nemo ei dicendo posse resistere. - Alci 1 iam

nescio in non raptius possit vocabulum coniectura

inveniri am cum ivibus potissimum dicendi ceditamina iniit, cum his Me republica administranda, de bellis vel inserendis vel omponendis disputavit;

Athenis maxime erat theatrum victoriarum oris atque orationis commendatione partarum. Et unum e ubiis exhibeam, post Niciam, qui frustra dissuadebat, superatum belli Sices auctor extitit. Cf. huc. VI, B. Hane dicendi facultatem extimescentes inimici, quum tempus Meibiadi instaret in Stelliam proficiscendi, praesentem aggNedi non ausi, dempus, quo exisset, expectabant. Cf. Alc. IV, 2 Ex eadem maxime

factum est ut nemo ei par in ivitate poneretur.

Cf. m, Non mirum igitur quod Nepos, ibi praeeipue ille dicendo floreret, cibi neminem ei resistere potuisse commemorat Eodem modo, quo hic Aleibiadem cum eius civibus clanium. Attie. XIX, I eum civibus Romanis Aus tum comparat, quum dicat: 4,Conciliavit ei fortuna, quod nemo

adhue civis Romanus quivi consequi. - Unde simuleognoscitur, coniunctionem illam duorum horum substantivorum nemo et civis non ita alienam esse a Cornelio. dam vero, inde V. times et rinde irrepserint, ita mihi expIicandum videtur, ut primum eluis sive de Industria sive calami errores in dives mutatum esSi ponamus, Vocem deinde autem vel ex eorrectione, quod dives in hoc sententiarum ordine displiceret, vel ex praecedente V. dicendo, quod in uno alterove Modices fortasse in fine 'nuntiationis collocatum erat, ortam esse iudicemus.

22쪽

6 PARS PRIOR.

Wω0nus iam suus serasse diei uri Codd. xl. Dan. u. Edd. Lamb. et recenti eius. Praetulerim tamen, quod ceteri codd. exhibent, auus quae quidem lectio a vulgari mammaticorum usu quam maxime, nihil tamen a more Comeliano reeedit. Atque multo magis veri speeiem prae se seri, illam Iectionem Atia, quam nostram auus librarii higenio deberi, quibus quidem insolita cum solitis, non solita e in insolitis commutandi erat eonsuetudo. --nelius usum pronominum sequitur non semper uugarem et nonnunquam admodum iugularem. Praeis Aertim Me pron. Po- s. aurea nullus S scriptor,

qui usus fuerit liberius, quod multis iacis ita usurpatur, ut non Pranominis e rivi arei, sed dem n strativi is oeum obtineat. s. Milt L . Clin. m 5. Timoth. III, 4. HannA VIR . Altis. M XVI, 4. Saepe eandem vim habet a V.

' Mius, ut Lys. I, 2 ,,Non enim virtute sui e ercitus, sed immodestia factum est adversariorum--, quem Iocum noli eum remio ad Cim. III li hae licare, ut praecedentia H. eonsectinis in Nepoti ob oenia versata esse dicas obstant enim alii Ioel, ubi simili ratione explicari nequit Comtra uno loco Attie XII, 5 eorum scripsit, ubi secundum usum vulgarem aura molatur. Hoc ideo uti noluit, quod, si grata perieulis seriPsisset, in dubio relierum esset, haec verba utrum ad Attis eum essent reserenda an ad eius amicos. - meum prono nis iue usum hic non possum qui adiiciam.

23쪽

CAP. tu. Est in Them. X, 2: hic qu a multa esset regi pollicitus, gratissimumque illud, a fusis uti onsiIsis vellet, illum aeciam oppressurum. -- Pronomen tuum non esse ad regem Persarum, sed ad ipsum Themistoclem referendum, vel ex omni sententiariun perpetuitate, vel ex huc. I M, quem quum aliis, tum vita Themistoclis aecurate et disium saepe verba Nepos expressit, Melligitur. En verba --eydidis δια τὴν του Ἐλληνικου Drιδα, et, int. ν' Eiλαδα υπετίθει αυτω δουλωσειν Id quomodo Laetum

sit, ut h. I. pronomine tuum uteretur, illic ratione explicare possis. Aut dieas enim vitandae ambimitatis causa ita Cornelium scripsisse, ne quis, quum subiectum vocabuli praecedentis esset rex, insequentibus etiam regem sis incari vinaretur, aut malis Nepotem cursum orationis quasi veridisse,sului memorem, Themistoclem se primariam hinus

in oppido erant Geniri Bos quidem, ne

Postrema Vox gloSSem emel, verebatur, quoniam Athenas oppidum absolute vocare soleret epos, ut

Mili. IV, 2. Them. X I. Sed redar it remius, qui interpretes ad Sallust Calii X Iu B in iisque

Cortium laudat, ubi v. sunt post Onialam urbem Romam. Non ero iis Mela est Iectio, quum alii codd. habeant urbem Romanam. Potuit laudaei

Attie XX, 5 urbis Romae. Mihi quidem, ut stin omnibus Odd. v. Athenis videtur esse addendum. Cornelius enim complaribus quidem Iocis, ubi,

24쪽

B PARS PRIOR.

quam urbem signifiearet, salis conmi sententia perpetuitate patebat, ad Athenas indicandas solo V. in idum usus est 3 non vero ad solas Athenas. Nam nonnullis Ioeis aliae quoque urbes eaeque primariae

autem urbem Syraeusas, quum paulo ante Syracusanorum mentio apta esset, ut ne quis indiculam esse opinaretur, nomen urbis a Nepote diserte Gieetum M. Merent M J Imaonarius potius quam Verus Videtur esse, quem statuunt dissensum inter Cornelium aliosque seriptores, qui eiusdem rei mentionem secerant. Si enim ars mentantur: omnes Praeter Cornelium in eo consentire, quod περικοπὴν, muti- Iationem Hermariam factam esse reserant Thuc.

I, 27 Dem. Mid. e. 40 d. Buum Andoc de myster. Tom. v. p. 17. Is 20. d. Reish. Lys. eontra me. min. Tom. V. p. 252 331. Reiis. Diod Sio. m. 2. Plat me. e. XVIII), a quo

toto coelo dis et Cometianum hoc detinere. Sed non viderent illi, praeclare a Latinis V. deiicere Circumcidendi, mutilandi, detruncandi significatione Poni CL GoerenE ad Cie Legs .m, 26. Quamquam hic minus recte, opinor, ita hane vim e Beat, ut elati praespuantem eam esse iudicet. Ad

ipsam enim verbi originem deseendendum erit miseere enim est iacere, movere de statu, quo antea aliquid fuerit, e solito statu pellere, deinde corrum-Pere, mutilare. Non semper igitur est: de alto

Praecipitare, humi prosternere. f. etiam Virgilianum illud D erinibus deiectis Non igitur suspican-

25쪽

' CAP. m. Ex v deseerentur, quod multis codd. Iegitur, seripsisse Cornelium deriderentur, Prum illa V. cum v. laeto composita fortasse ipsi veteres una tantum Iulera i seripserint. Cf. Dulier ad lar. I, 10 n. d. Accedit quod Ampelius etiam, qui in libro memoriali, tibi de elarissimis ducibus Atheniensium agit, omnino Nepotis auctoritatem sequitur, ita ut excerpsisse epolem videatur, Alcibiadem propter de run-

ealsa noete Mercurios reum laetum esse narrat.

necte totur, quid in V. voluerit Nepos, ille intellexit. qui ante ianuam erat Andoeidi, Andoeirique voeitatus est Plerique vulgati qui ans ianuam eius erat, An eidesque voeatus est. Quibus in . duplex deprehenditur vilium, alterum quod ab omnibus scriptoribus traditur, hunc Iapidem prope domum non Meibiadis sed Andocidis iisse, alterum quod non Andocides sed Andocidis Hermes vocatus est. Cf. Andoc de mystere. T. V. p. o d. Reia. PIul Ale. p. 201. Nic. p. l. de X Orat Tom. n. p. 854. Harpocr. sub V. Ἀνδοκίδου Ἐρμῆς. de Lamblitus sic corrigebat qui ante ianuam Andoeidis erat, An eidisque Hermes oearua eat. Reete quidem ad sensum, male ad odicum fidem. Merito igitur hanc coniecturam reiecit Bardilius, qui, nitens auctoritate codicis P. Daniel. erat Andoeidi, itaque ille postea Mercurius Androeydes oestatus esues editionis Ut suaque illa ostea Mercurius -- Moesidia voeatus eas ita legere suadet qui ante ianuam erat Andoeidi. Itaque ille postea MereuriusAn eidis vel An ei a voeaarus est. Sed haec quoque minus placet lactio, , Iibris non satis ει-

26쪽

lo PARS PRIOR mala. Quamquam enim illud aedili laripiendinest, saepe librarios, quum vox Hiqua in eadem p riodo his occurreret, sestinatione Vel errore, quae interiacerent, micisse Verum tamen h. I. tale aliquid factum esse, quum ita Statuamus non necesse sit, plane negandum est. Potius haec verba: εω-que ille postea Mercuriuβ, quae in uno tantum coindice et in una editione inVeniuntur, maxime viden tu suspecta et librarii commentum olent. Facillimo

enim fieri potuit, ut librarius, qui sciebat, postea demum ita dictum hunc Hermen, quam eteri deiniecti essent, neque Videbat, iam satis illud ipso

tempore r. vocatus SiVe oestatus est indicari lueeclarius hoc expressurus v. illa adiecerit. Certo enim Cornelius, si iam antea Andocidis illam statuam vocatam esse signiscare Volaisset, impr. usus

esset id quod nescio quomodo Bardilium fugit, qui

ex iis tantum, quae in cod. Dan et ed. R. adiecta sunt, illud, quod postea demum sic vocaretur, colligi iubet. Praeterea glossematis suspicionem auget . Mercurius, quod an Omnino hoc sensura gatur, dubium est. Quocunque enim Ioco lapides illi quadrati commemorantur, Hermarum vocabulo

scriptores utuntur, ut Cic. Lem. H, 20 ad Allie. I, 4. eque illud in medio relinquere debebat Bardilius, Andocides Iegendum sit an Andocidis, quum

velari nos nominativum praeferre, sed genitivum

unice verum iudicandum esse, e Graecis seriptoribus supra allegatis satis iqueat. Sed multo e pius ad verum quam Bardit accessisse videtur Daeh-nius, qui ita est Iegi: a. i. e. Andocidis, An e risque seitatus est, in fidem cod. xon exhib--

27쪽

lis Androeliri, An oeiarique νο-- eat, consu quoque Guelph. qui ante an emis, A me*des vota atria est, quibus addi poterat cod. oeci qui ante ianuam erat, An eides vocitatus est. Sic enim optime, quam plerique codd. habent lectionem: . a. i. eius erat, Andocidesque An eidisque v. ., quomodo orta sit, fingere poterimus. Duplex enim V. An eidis, ut fit, semel lanimn a librariis scriptum est. Alii autem ad explicanda . qu ante

ianuam erat, quae eorum erat historiae ineuri vh borumque lautiun cura, V eiu ingeruerunt, quod revera in nonnullis mss. ut in cod. meel. deest.

me quoque in Daehnii lectione e egi placet, quod

V Mercurius . Hermes, tanquam OSSema, refiPῶ-tur. Cuius voeabuli de fide iam eam ob causam dubitandum, quod diverse seriiatm , modo Graeca illa voce, modo Latina. Quibus omnibus Oniaderalis haud cunetiamtidus in Daehnii sententiam abirem, nisi paullo potiorem ersuam haberem hane esse Iectionem Andoeiri, Andoeirique Oeitatus est, nota illa genitivi Orma ). Quam ut veram esse statu mus, compellimur optimis collatis eodd. in iis eod. Oxon. Androetiri, Androelidique, Voss. B. - -e0 et ipso cod. Dan Androcidi et Suspican nagitur, librarios, quum legerint, omissa repetiti-emma proIinii, ante i. erat Andoeidi . . , Ormam illam genitivi morantes, aberrasse in minia illa, Uri a sensu se mederi somniarent, inventa. me

mum huic v. Andoeid est rimarekidi eis. Π, 44, 34 Adi etiam

28쪽

12 PARS PRIOR.

coniectura assumpta Bardil poterit deponere soliueitudinem, quod genit eiusdem nominis bis deinceps positi diverso modo desinat, neque remius

amplius cogitur, ut priorem formam pro dativo habeat et ita infelicissimam structuram in Cornelium conserat, quum genitivus etiam ad Iocum, quem in enuntiatione obtinet, maxime e more Corneliano sit. Illud etiam nostram Iectionem prae arduiana ommendat, quod ex nostra Sequens enuntiatio: hoequum amarere ceti facillime cum praecedentibus coniungitur, e Bardiliana vero multo dissicilius propter interpositam enuntiationem.

plures etiam Disceptatur inter viros doctos de

. Iurra, Ponatum Pro V. complurra, multi, nonnulli, an Semper vim omparativam retineat. Apud

Cornelium quidem fieri, ut vi comparativa deposita Iocum illorum adiectivorum occupet, equidem Plane nego. I Ostro Ioc vix iuvat demonstrare, illud Iures Vere esse comparativum. Sed illis ipsis in Iocis, ubi primum egenti idem esse atque multa videtur, non potest non agnosci aut relati ad totum aliquid, cpiod vel antea sis: nificatum vel intelligendum est, et uius partem maiorem indicat, aut Ialens aliquod subiectum, quocum comparetur. Aut quis sit tam pertinacis animi, qui, ut exemplis utar, in praef. B: ,sed hic Iura persequi-- celt et in finevitae Catonis , ,huius de vita et moribus Iura in

eo Ιibro persecuti sumus negare audeat, Vocabulo prura vim comparativam inesse 7 Facile enim in utroque loco suppletur: quam quae Persecuti Rumus.

Neque in illo loco quidem, qui est Atile. XVII, l

eum remi consentio, v. ,quid plura commem

29쪽

CAP. N. Irem, idem valere atque ,quid muli commemorem. ammante Evolve enim lorum Iocmn ,,De pietate antem Altici quid plura commemorem quum hoc ipsum vere gloriantem audierim-- est. Non pro-eedit oratio, ut debebat. Desideramus enim ali-Paid, quum minus perspicuum sit, quae intereedat enuntiationi posteriori cum priori coniunctio. Quid enim Eam ob causam, quod eum illud, quod mox

sequitur, Ver gloriantem audierit, non vult plura commemorare Qui iste nexus sententiarum 7 Alplene scribendum erat, non ,,quum - audierim--, sed ,,quum sumeta hoc unum commemoraSSe, quod ipse me praesente Vere gloriatus est. -- Jam inteΙ-ligitur, et quomodo inter Se cohaereat narratio, neque comparativum tum quidquam de propria suavi et potestate perdidisse.

CAPUT IV.

in onerone Quamquam hane Claudii Meani

conieeturam neque historiae fides neque unius M. M. eontisne auctoritas neque virorum docto massensu deficit, a nemine tamen adhuc interpretum

demonstratum est, quomodo fieri potuerit, ut V. ncione . contione, notissimum illud, eorruptum sit in V. eontentione, praesertim quum librarios saepe

quidem unam vel plures litteras, brevitatis studio,

in medio v. omisisse, non vero, ubi intelligerent vocabulum, Praeter necessitatem adiecisse constet. Convenientibus igitur omnibus eodd. in V. eontentionem sive, quod ad scripturam idem est, eontentione, magna oritur suspicio, ne illud quidem eod.

30쪽

I PARS PRIOR.

. eontione aliud quid esse, nisi seribendi ompenditum pro contentione. Jam videbimus de verbo. Legitur enim in aliis libris eo eueharur in aliis eo euabatin. Quorum illud quominus probemus, ipsa res, uti ab aliis scriptoribus resertur, impedit. Et igitur de atinitate formulae in contentionem eo ellebatur, quae idem sit atque ad diem mea a cogebatur, taceamus apud neminem invenimus, Alcibiadem ab adversariis quasi obtorto collo ad dicendam causam tractum esse. Longe Praeserendum igitur est illud eo euabatur, quod odiet-bus optimis neque paucis commendatur. At neutiquam, Sive in eontentione Sive in contentionem leges,

bene convenient haec verba cum V commIIabatur.

Ablativum Seholtus defendebat. Qua in late ne nescio quid magis displiceat, ipsa phrasis an Simoin interpretatio, ita expliciintis in lite appellabatur. Vereor enim, ut per se illud V eonteritis: οὐκ in- lolligi de lite forensi, quin etiam ut Ommo . l. possit intellio Certe, si quidem litem serenum non indicat, ans'idius et magis supervacuum MLquid verbo e-pellabatur additum non potest Oolari, quam illud in eontentione. Non magis ferri

potest accusativus, omnisque salus iterum est in coniectura quaerenda. At nihil aptius exeogitari posse Videtur, quamdespere cum eontentione. -- lentio nimis innunquam est oratorum acriter et adlavoce coram concionibus dicentium. f. te. Ossio.

I, 7, ubi late de hae vocabuli si ficatione a Cicerone exponitur. Gm eontentione - eompellabati est igitur acriter et eum elamore ab inimicis om-

Bellabatur Facillime, quomodo illud eum eontentisne