De latinitate Senecae [microform]

31쪽

primum in sententia primaria enuntiatorum conditionalium saepius quam ei, qui anti eum latine scripserunt, indicativo utitur pro conjunctivo, veluti sic: Ben. VI, 3, o quantum habere potuit, si voluisset. Ben V, 2b, 1 acendum erat et ex8pectandum, si inter apientes viveremus. Cir Dial. VI, 22 6. μ 4 3 76 263 Dial. III, 1l, B erierat imperium , si Fabius tantum ausus esset Cir D. IV, 33, 6. X, I, 3. XII, 19 6. Ben. VI, 38 2. VII, 9 4. μ 92, 35. 97, 16 114 4. . . I, m. nisi ad haec admitterer, non fuerat nasci; quod in editione Blpontina additur hoperue pretium , auctoritate codicum caret). Quibus exemplis enuntiatorum conditi natium alia a recepto usu etiam laninu recedentia addere libet. Diat. XII, 10 9. superiuturum sibi sestertium centies computavit Apicius et velut in ultima fame victurus, si in s tertio centie vixisset, veneno vitam finivit in Dial V, 16, 3.

VI, 24, 2 et 26, 2. XII, 10 9. Clem. I, 3, 5. Ben V, 14, 1 et 19, . . . VII, 3, 3 et 16 l. Ep. 3, 4. 19, 9. 95, 3 104, 2 l.

Iam vero indicativum Seneca saepe cum forsitan conjunxit, elut N. Q. V, 9, non habet brsitan D. p. 26, 9 87, 14 92, 18. 94, M. Deinde conjunctiones concessivae quamquam et quamvis more illius saeculi, cujus originem ab aliquo Livii et poetarum locis repetendam esse verisimile est, a Seneca ita confunduntur, ut quamvis cum indicatim, velut en III, 32, et quamquam cum conjunctivo, ut Ben. VI, 23 7 conjungantur. In transitu commemoro Haasium indicasse et si apud Senecam nusquam reperiri. Quid quod Seneca eo audaciae processit, ut etiam in ratione obliqua indic tivum pro conjunctivo usurparet. Quam in rem conferre licet duos lacos . . ΙΙ, 23, 1 et VII, 25, 1. Sed de priore quoniam adhuc sub judice lis est', perae pretium videtur esse totum proponere. Verba igitur, quae . . VII, 23, 1 leguntur, haec sunt: tiamnunc igni aut it, quo illum natura sua ducit, id est sursum, aut eo, quo trahit materia, cui adhaesit et quin depraestur nullis ignibus ordinariis et coelestibus

iter flexum est sideris proprium est ducere orbem atqui hoc an cometae se runt alii, nescio duo nostra aetate fecerunt. Quem locum priu8quam paulo accuratius examinemus, monendi sunt lectores, ne Offendantur particula an pro num p ita, siquidem Seneca innumerabilibus locis sic ea usus est et semel etiam an an dixerit

Ep. 88 8). In indicativi locum ei, qui inde ab Erasmo usque ad Fickertum at

Quaest ediderunt, omnes conjunctivum Substituerunt. a ius primus ausus est fecerunt 'in ordinem verborum recipere stetus auctoritate codicum, qui omnes indicativum exhibent quique modo ordine verborum atque eo inter se differunt, quod in Bambergensi loco hau antehac' iuvenitur. Quod vocabulum nisi pro glossemate habendum

32쪽

est, nescio an inde genuina lecti erui possit. Nam si Seneca ipse ,antehac quod verbum ab hoc loco alienum non est, scripsit, facile fieri Utuit, ut an ante antehaes omitteretur, qu sacto alius librarius, qui animadveneret non esse, unde oriunetivo penderet, in ejus locum indicativum substituit. Sed hoc alii dijudicent. Transeo ad alteriim locum, qui exstat . . VII, 25, 1 qualia Sunt, ignoramus, quam codicum Mripturam etiam Fickertu recepit. Restant aliquot loci, quibus conjunctione ut, quominus, quin ingulariter usurpatae gunt. Atque ut equitur sollicitus sum Ep. 98 6 animus), qui sollicitus est, ut ea, quibus delectatur, ad extremum 8que permaneant. Pro ut potius exspectρs Re quod apud Justinum , T invenitur. Nec minus a recepto usu Seneca disce8sit, quod Ben. III, 33, 2 et 3 adiciendi verbum cum ut conjunxit, adice, ut idem patrem reum defendat et conspirationi inimicorum potentium eripiat). Deinde quo minus verbis persuadendi et vetandi adjunxit. Diat. III, 4, 2 nulla quominus fiant ratio

persuadet, p. 95, 8 at haec', quae artem vitae professa est, nulla re quominus se exerceat, vetari potest). Denique quin sequitur manifestum est Beu V1, 7, 2 Nam si coactus aliquid boni secit, quia nos non obliget, manifestius est, quam ut ulla in hoc verba impendenda Sint. Infinitivus a Seneca saepius usurpatur quam a ceteris pleri8que criptoribus. Quod ne miremur, reputemus ei, uni e more suae aetatis breviter loquendi studio flagraret, infinitivum ad id effieiendum valde idoneum visum esse. o primum inepenumero Substantiri loco usurpatur. raetermitto et eo locos, quibus infinitivus cum praepositione conjungitur, ut en V, 1 V, 1 tiamnunc multum interest inter dare et accipere et eos, quibus nominis vel pronomini explicandi gratia apponitur, ut Ben.

III, 33, 2 adice, ut majorem nobilitatem nobili viro adiciat die Scipionis patrem, Ep. 12 aut hoc ipsum succedit in locum voluptatium nullis egere, siquidem Meloquendi genera ne a Cicerone quidem aliena unt. Sed a recepto usu prorsus abhorrere videtur, quod Seneca genetivum cum imfinitivo conjunxit p. 10l, 3 Quid autem huju vivere est diu mori, cui simile

alterum exemplum equidem proferre non OSSum.

Subjecti vide fungitur insultivus non solum in iis sententiis, quarum praedicata

sunt verba prode8se N. Q. VI, 3, 1. p. 2b, b 36, 4 43 4 82 4 83, 1), nocere Dial. IV, 6 5 VI, 20 4 VII, 1, 4: p. 14, 1w, ed etiam alia. Quam

in rem eonierantur Ben. VI, 7, 4 cum utrique velle defuerit, p. 98, 11 habere ompitur, habuisse nunquam, p. 74 4 paremque passi tristitiam facit pati posse. Deinde infinitivus subjectum est earum sententiarum, quarum praedicatum ex Verbo

33쪽

esse et substantivo constat, velut magnus erat labor ire in coelum nec enim bonitas est pessimis esse meliorem. largissima copia exemplorum, quae sere in omni pagina deprehendere licet, ea tantum eligam, quae ob breviloquentiam vel aliam ob causam insignia sunt. p. 117 6 igitur haec leguntur Et apud nos veritatis argumentum est aliquid omnibus videri. Quo loco verbis aliquid omnibus videri significari der sis , das alien ιwas als wassi ersehein et ex eis, quae praecedunt multum dare solemus praesumptioni omium hominum et ex sequentibus exemplis intellegitur, tamquam deos esse inter alia hoc colligimus, quod omnibus in8ita de dis opinio est). Ben. ΙΙ, 12 6 Non est argumentum ideo aliquid tuum nou Me, quia vendere Mupotes. Agmen cogat locus, in quo duo infinitivi inveniuntur, quorum unus subjecti, alter praedicati vice langitur. Diat. XII, 19 7 Haec non ideo refero, ut laudes ejus

exsequar, quas circumscribere Si tam parce tranScurrere.

Objectum infinitivus est non solum verborum scire, nescire, di Scere, docere, quibus etiam a Cicerone aliisque prioribus scriptoribus infinitivus additur, sed etiam verborum habere, dicere, vocare. 1 r. p. 117 28 maximum argumentum habeo nondum praesenti suturum Sse. p. 87, 9 ne quietem quidem et molestia vacare bonum dicam. Ben ΙΙ, 27, 2 ex diversis ac dissidentibus bonis hominem non eMe compositum injuriam vocant, cist HI, 9, 2. Quibus locis addendi videntur esse hi:

Ep. 102, 30 qui mori sperat, ubi mori nihil aliud est nisi mortem et Dia ΙΙ, 10 4

nulla virtus est, quae non sentia perpeti l . quae non Sensu aliquo aificitur, cum perpetitur aliquid mali. Restat unus locus, quo verbum vitandi cum infinitivo conjunctum est. p. 81 22 Itaque ingrati esse vitemus, qui locus ab eis, quos supra attulimus, e differt, quod verbum vitandi cum nominativo c. in conjunctum est,

tamquam esset in numero verborum Odalitatis, quae dicuntur, habendum. Jam Vero ea Verba enumeremus, quae cum a prioribus aut nusquam aut raro

eum infinitivo conjungantur, a Seneca fere Semper Sic Surpantur. Qua in re e sequenda id egi, ut nullum locum praetermitterem ordiri libet a verbis modalitatis, quae dicuntur.

cogitare Dial. VI, 1, 3 nec furtum sacere, cogitem Ben. II, 10, 2. VI, 19, N. Q. IV, b, 3. p. 25, 1. 86, 21. Haud ignoro jam Ciceronem verbum cogitandi

ita usurpavisse.)concupiscere p. 39, 2 concupisces et ipse ex illi unu esse. Ep. 80 4. Etiam huic verbo Cicero infinitivum addidit.)desiderare Dial. II, 8, 2 juvari desiderant. p. 9, t. 17 4. 33, 1. 4b, 3, 74, 20 Praeter Seneca Cio et Plin. M. ita hoc verbum usurpaver L ε

34쪽

dedignari Dial. II, 13, 2 intueri dedignatur. Verbum motarum est et a se ostet actis solis c. ins conjungi videtur.)destinare Ep. 4b, 1 qui, quo destinavit, pervenire vult. prioribus jam Caesaret Livius sic locuti sunt.)dignari Dial. X, 2, 5 non audire dignatus es. i. XV, 10, 3. fastidire Clem. I, 21, 4 quibusdam libenter parcas, a quibusdam te vindicare fastidias. Etiam alii si verbum fratidiendi usurpaverant, ut UV., etron Ovid.)gestire Dial. VI, 23, 2. IX, 1, 14. XII, 4, 2. Haud ignoro ciceronem quoque

meditari Dial. IV, 21, 5 meditatus est ire. p. I 21, 8 si insana, qui stare meditatur. Cicero et Nepos id praeiverunt.)perseverare Dial. I, 4, 11. VII, 18, 2. m. I, 2, 4. ΙΙ, 14, 2. IV, 15, 4. IV, 39, 2. p. 29 7 36, 3. 4l 1 55, 2 59, 12 71, 35. 104, 1 et 3. Cicero, Caesar, alii quoque cum infin. sed multo rarius jungunt.)quaerere Dial. III, 16, 3 in quaeris. p. 109 8. 18 6. Soli poetae, ut

Ovidius, cum ins conjungunt.)In eo numer reserenda esse videntur etiam haec verba:

ad ii ea e Dial. IV, 36 6 avaritiam durissimum malum minimumque flexibile ira calcavit adacta opes sua spargere VII, 15 7 ad hoc saeramentum adacti sumus serre mortalia. Livius et Gellius similiter loquuntur.)aggredi Clem. I, 26, 1 exscindere aggres' sunt. Haud ignoro etiam Ciceronem

Verbum sic usurpavisse.)adsuescere p. 94, 20. Cicero quoque Sic locutus est, sed participium adsuetus soli poetae eosque imitatus Seneca Dial. VI, 23, 2 cum ins conjunxerunt.)abominari Ben. ΙΙ, 8, 1 Haec universa habere, de quibus loqueris, abominabitur Haetor Senecam solus rudentius sic dixisse videtur.)certare Ben I, 9 4 Iam rapta spargere, sparsa - recolligere certant. Poetarum sermonem imitatus est )desistere Dial. VI, 3, 2. p. 63, 2 id facere desiste. p. 121, vi Cicero quoque cum infin junxit.)erubescere Dial. VI, 25, 3. Clem. 17 l. p. 25, 2 50 5 76, 2 ad philosophum ire erub eam 3 p. 94, 67. Etiam ita, Valer. Max. Curtius ni verbo infin. adjungunt.)gaudere Dial. II, 13, 5 suspici gaudeat. V, 2, 0 gaudent seriri. V, 36, admoneri bonus gaudet. . . III, , T. p. 1 32, 8. Poetarum sermonem imitatus esti)

35쪽

intendere Duil. II, 4, 1 etiam eum potentes modore intendunt. Similiter ante Senecam jam Sallust et Liv. locati sunt. Iuctari . . II, 17 et dum luctatur spiritus per obstantia atque intercisa vadere, ipsa ignem fuga accendit. Vergil. et Ovidium imitatus est.)metuere Diu IX, 17, 1. merere Dial. III, 17 6 qui perire memoranti p. 93, 10 Clem. I, 5, 6 merius

amittere Clem. I, 6, 3. Ovid et Valer Flaco quoque cum ius conjungunt, cum apud Ciceronem aliosque ut vel ne sequatur.)subigore p. 85 41 pati subigunt Sallust et Vergilius praeiverunt.)sustinere Dial. ΙΙΙ, 10, 3. XII, 9 6 dem Brutus ait C. Caesarem Mytilenos praetervectum, quia non sustineret videre deformatum virum Clem. I, 19, 5. Ben. IV, 1b, 3. . . III 8 6. Ep. 4i 8. 86, 16. Ovidium imitatus esse videtur.)temptare Dial. II, 4, 1 Quid ergo non erit aliquis, qui sapienti facere temptet injuriam III, 6, 2. III, 16, 2. IV, 29, 1 V, 1, 1 V, 43 l. Ben. III, 12, 4. IV, 29, 1. N. Q. IV Doem. 20. p. 94, 31. Poetae et ex prosae orationis scriptoribus Nepos

cum inta conjunxerunt.)timere Dial V, 32, 1. Clem. I, 6, 2. p. 3, 3. 29, 1 quod audire verum timet. Ep. 65, 24 intiam Cic. verba umendi et metuendi sic usurpavit.)vacat se otium est. Diat. VI, 19, 3. X, 10, 2 nee enim illis vacat praeterita respicere. Ben. IV, 20, 3. . . III, 27, 2. p. 47, 7. 6, 9. 109, 17. Poetarunt, ut Vergilii sermonem imitatus est.)ns, quae attulimus, verbis adjungimus ea, quae conjunctione ut, ne, quominus sequiisolent. adhortari Dial V, 1b, 3 non adhortabimur erre imperia carnificum. contingit Dial HI, 13, 4 Habes sub te Partho et Medos et Bactrianos, sed quos metu contines, sed propter quo remittere arcum tibi non contigit, sed postremos, sed venales, sed novum aucupantes dominium V, 39, 1. VI, 13, 4. VI, b, 4 VII.

24 4. VII, 27, b. VIII, 1, 2. XII, 18 6. Clem. I, , 7 Ι 8, 4. Ben. II, 2, 2. IV, 37, 1. VI, 29, t. VII, 14 4. p. 19, 5 et 8 22, 1. 24 6 27, 4. I, 4 42, 10, 66 42 7l, 9 et 37. 75, 9 77, 20 87, 17. 90 m. 98 8. 10l l b. 115, 6 117 20.

Hujus structurae apud alios scriptore pauca exempla exstant.)consentire Dia VIII, 7, 2 de quo male existimare consenηimus. Cicero ipse quoque sic locutus est Agrar. I, b, cum asi 8 homine consentire ad lacteudum aliquid

36쪽

dare elem. I, 8, 3 nam illos deos quoque oelum adligatos tenet eo magis illis descendere datum est quam tibi tutum. m. Q. V 8, 3. Ep. 24 5 et 20.

hortari Dial. II, 16, 3 utraque exempla hortantur contemnere injurias. Etiam Cicero aliique o. infin conjungunt.)interdicere p. 1l6, 1 nam cum tibi cupere interdixero. Fraeter Senecam soli Sueton et aul. Dig. verbum interdicendi cum insciunxerunt.)mone re p. 24, 16 Quod sacere te moneo. Cicero quoque hoc verbum sic usurpavit de Fin I, 20, sed non addita persona, quae monetur.)permittere Dial. I, 8, 5 permisi vobis metuenda contemnere, cupiditates astidire Dial. III, 7, 4. IV, 33, 6 V, 16, 4. VI, 8, 3. VII, 24 4. VIII, 6, 3. IX, 0, 5. X, 13, 6. XI, 7, 4. Ben I, 3, 2. V, 12, 2. V 26, 1. IV, 29, 1. VI, 31, 11. VII, 5, 3. N. Q. II, 35, 1. III, 18, 1 V, 15, 1. VI, 19, 1. p. 13, 17 19 8 24 9 47, 14.b2, 1 et 14. 8 6 59, 1. 66, 48. 68 8. 70, 7. 80 1. 85, 12 90, 37. 91, 2 97,

quo Catone sedente populus negatur permisisse sibi postulare. p. 99, 16 107, 10. 1l6, 1 et 2 et 4. 12l 5. Exempla hujus structurae quamvis e Ciceronis aliorumque

libris afferantur, tamen perpauea sunt. In transcursu commemor hoc verbum cum

gerendivo conjunctum inveniri p. 62, 3 Demetrius autem noster si vivit, non tamquam contempserit omnia, sed tamquam aliis habenda permiserit). praecipere Dial. VII, 8, 1 ideoque praeceperunt veteres optimam sequi vitam, non jucundissimam. Etiam Cicero si dixit.)persuadere Dial. X, 13 4 quis Romanis primus persua8erit navem conscendere. Ρraeter Senecam, si fides exic a Forcellin consecto habenda est, Nepos et Gellius soli si dixerunt.)suadeo Dial V, 32, 3 go vero nihil magis suaserim quam sumere ingentem

animum Clem. I, 12, 4. Ep. 24 4. 109, 15. Etiam Cicero cum infin conjunxit.)Praetermitto verbum prohibendi, quod p. 85, 38 et 2, 26 ipsum quoque cum

insciunctum exstat, propterea quod Caesar ubique sere hoc verbum sic usurpavit. Iam vero adjungamus adjectiva, quae praeter morem receptum oum infinitivo conjuncta Sunt. contentus Dial V, 24, 1 ille tamen contentus fuit a conviciatore su secedere.

VIII, 5, 6. Clem. I, 21, 3. II, 4, 1. Ben I, I b. IV, 11 l. ΙΙ, 16, 4. VII, 30, 2. Ep. 17 4 58 6 ortasse contentus ero mihi licere. p. 75, 2 76 29 79, 1 l. 85, 1 et 41 89, 20 95 1 3 111 4. 119, 14. Hac locutione, cujus loco apud priores satis habere inveniri notum est, praeter Senecam Velirius, uterque Plinius, Quintil. alii et ex metis Ovid. Valer Flacci, Silius usi sunt).

37쪽

dignus en I, 1 f. IV, 23, 2 dignusque adorari, paulo infra digna suspectu luna exstat). N. Q. VI, 4, 1. VI, 30, 5. p. 77 6 89 15. Sunt tamen etiam loci, quibus e more priorum surpatum est, velut inal V, 18, 2 Dignus erat artus, qui illa pateretur. Cum infinitivo solos poetas et posteriores prosae orationis scriptores hoc verbum conjungere constat.)faeliis p. 18, 5 Orripi facilia. Poetas imitatus est.)idonens p. 102, 23 idonei spiritum trahere. Similiter Horat p. 1, 16, 12 Fons etiam rivo dare nomen idoneus.)in soli in Dial. IX, 1 l ubi aliquid animam insolitam arietari percussit. Sic praeter Senecam nemo alius dixisse videtur. Apud Plin. min. Panegyr. 6044 sequitur.)natus p. 95, 21 pati natae. Postrem addere libet quaedam a recepto loquendi genere discrepantia exempla accusativi cum infinitivo, qui dicitur. Atque Ep. 124, 1 sic usurpatum invenitur verbum laborandi quod ne nunc quidem fieri laborabo et Clem. I, 12, 1 verbum persuadendi sed quotiens id fieri publica utilitas persuadet). Quid quod sic etiam rumpi et torqueri usurpantur Cist. Diat. VI, 22, 5 non rumperetur supra Cn. Ροmprii constitui Sejanum et Dial. IX, 16, 1 Necesse est torqueri tam iniqua praemia fortunam persolvere A lexi graphis docemur rumpi s vel torqueri s interdum eum diei, qui aegerrime serat aliquid et apud Plin. p. 7, 30 exstare: Torque0r, quod discipulum optimae spei amisisti et apud Ovid. Her. 9, 36 orqueor insegio ne vir ab hoste cadat, sed neminem praeter Senecam cum ecusativo c. inseonjunxisse. Non dubito te riseisse niehi et non dubium est sequitur are. o. in Dial. X, 1, 2. X, 2, 1. Clem. I, 13, 5. I, 17, 3. Ben. VI, 27, 3. . . II, 37, 1. IV Praes. 1.Ep. 100 12 52, 15. 114, 11. Ben. II, 17, 3. Contra dubito te traste Bedenhen Ep. 66,5 Ego dubitem quin magis laudem 7 eum quin conjunctum est. Nec tamen

ignor utramque structuram etiam apud priores inveniri. Etiam in particularum, quae dicuntur, usu Senecae sermo multum a priorem loquendi genere differt. Qua de re priusquam exponam, assere libet locum praelationis alterius tomi editionismaasii, ubi de hac, quae agitur, re doctissimus vir sic disputat: Dicendi vero usu accurata observati cum ad alias res graviores est necessaria neque enim sine ea fieri poterit, ut tandem aliquando condatur linguae latinae historia causis suis rationibusque explicata- tum ad emendationem magnum mihi

ho auxilium est, multo id magis suturum, si quis dedita opera plene hanc lateriam pertractaverit. Nullum autem vitiorum genus in Senecae libris mss. Dequentius est, quam quod ad vincienda et distinguenda rationis membra pertinet librarii enim

38쪽

ferre non poterant crebra asyndeta aut in vocabulis demonstrativis relativorem loco positis desiderabant elegantiam et nesciebant plura quam olim adverbia conjunctionum vice fungi, nec satis cognitas habebant dicendi sormulas certas quasdam, quae et ipsae ad conjungendas vel disjungenda orationis partes constanti usu receptae erunt, partim illae a poetis primum inductae, partim e scholastica declamandi consuetudine et usu serens adscitae, partim etiam inventae illa aetate, qua scriptores ingeni08e ambitiosi pro se quisque in dicendi arte erant novarum rerum tussimi, cum Sermo rectus, ut ait Quintilianus, et secundum naturam nunciatus nihil habere ex ingenio Videretur, illa vero, quae utcumque deflexa essent, homines admirarentur. Sed de toto hoc genere vario et multiplici ego nunc pauca exempla proferre satis habeo, quae ad particularum quarundam usum pertinent. Ela, quaeia ius de particulis etiamnunc utinam quidem et de sermula ita est profert, ego nihil adiciendum puto, nisi quod animadverti Senecam pro etiamnunc, quod Saepenumero apud eum idem est atque etiam, velut Dial. IV, b, IIllud etiamnunc quaerendum est, uno loco nunc et nunc quoque inveniri. Nam N. Q. V Praef. 18 haec exstant Adice nunc invictum muneribus animum et in tanto avaritiae certamine numquam suppositam manum lucro, adice nunc quoque Victus parsimoniam . Jam vero de aliis particulis pauca addere libet. Ac prinium a recepta consuetudine discessit Seneca pro nec quisquam, nec quidquam dicendo nullusque,

nihilque velut Dial. V 8, 3 nullique de Clem. I, 9, b nullumque, Dial. III, b, nihilque, est. VI, 25, de Clem. II b, 4. p. 92 6), quibu locis adici possunt Dial. VII, 23, 5 et nihil, Dial. VI, 6 8 et nunquam, Dial. IX, 2, 5 et non. Deinde

Seneca et saepius pro etiam usurpat, quod ut exemplis probem, ea Sola eligam, quae etiam aliam ob causam conspicua sunt Dial. ΙΙΙ, 20, 6 aut et bonum erit antne magnum; p. 92, 1 et haec auteni nostra eadem est, quae ex illa est Dial. VII, 9, 1 non enim hanc praestat, sed et hanc; p. 88, 17 sic scio et non utique casura; Ep. 103, 1 sed possunt et non evenire. Semel pro et quoque invenitur. III, 29 4 non incursu maris, sed mari quoque incursu. oe in numero etiam reserendus est locus, qui exstat en V, 20, 5 Pramuli pati ejus, quod ipse praestare voluisset nec non et debuisset, quo loco quod exstat nec non et Seneca, nisi allor, ex Vergilio sumpsit, apud quem illa formula transitioni inservit, aut ex Ovidio, qui ipse quinque sic dixit, velut et VIII, 749 750 nec non et cetera tanto ilva sub hac, silva quanto fuit herba sub omni. Quid quod pro ne quidem et non, quidem

non pluries nec interdum etiam nec quidem usurpat. Quam in rem conserendi sunt hi locis De Ben. II, 21, 6 0go, inquit, ignoscas et a Persico non

39쪽

accepi, ne a Persico quidem N. Q. VII, 31, 2 colores matronis quidem non induendos viri sumimus Dial. IX, 7, 9 Sed nec saepe faciendum est, scis. p. 66,12 90 4b); de Clem. I, 5, 4 nec deprecaturus quidem, sese de Clem. I, 2b, 5. Ben I, 4, 1 V, 19 7. VII, 14, 6. VII, 18, 1). Quibus locis nescio an addendus sit . . III,

30 5, quem locum Hamius optimis codicibus nixus sic exhibuit Quam multa animalia hoc primum cognovimus saeculo quam multa negotia ne hoc quidem Multa venientis aevi populus ignota nobis sciet. Ficherius, qui, quamvis locum jure minime sanum esse judicet, acriore tamen medicina usus est, edidit Quam multa animalia hoc primum cognovimus saeculo et quidem multa venientis aevi populus ignota nobis sciet. Mihi quidem locus non ita dissicilis ad emendandum esse videtur. Nam quum Seneca toto loco id agat, ut demonstret, multa partes mundi adhuc latere nec satis notas esse, sed futuro tempore in lucem prolatum iri cumque confirmandae sententiae causa exemplum animalium Grat, quorum alia illo saeculo primum cognita, alia adhuc incognita esse dicit, apparet verbum negotia' ab illo loco alienissimum esse. Quaerens autem mihi, unde istud vocabulum in hunc locum irrepserit, duplex hujus quaestionis solvendae ratio proposita est. Atque antea mihi verisimile esse visum est Senecam edidisse nec hoc, cujus loco cum librarius quidam scripsisset negotia hoc verbum in textu etiam tum relictum esse putabam, cum supplendae sententiae causa sine hoc additum esset. Me ilentio praetereundum est, Vocem nec quam in locum particulae ne substitui, in Cod. H. 4 exstare, in quo locus ille sic exhibetur: saeculo, quam multa negocia nec quidem hoc multa saeeulis tunc futuris. Ne quis vero offendatur verbis quidem et nee conjunctis, tenendum est Senecam etiam aliis particulis et adverbiis verbum quidem' addere solere. Nam praeter formulam illam, quam supra commemoravimus utinam quidem etiam his verbis additum est:

quoniam CD. N. Q. VI, 2, i Ego vero hoc ipsum solatii oeo pono et quidem valentissimi, quoniam quidem sine renedio umor stultis est, Ep. 26, 1. 29,8 45, li), quamdiu quidem Dial. VII, 1, 2), ceterum quidem Dial. X, 2, 2). Sed nunc

mihi alia loe emendandi ratio praeserenda esse videtur. Senecam puto ita scripsisse: hQuam multa animalia hoc primum cognovimus saeculo quam multa ne hoc quidem. Hulta negotia venientis aevi populus ignota nobis sciet multa saeculis tunc suturis, cum memoria nostri exoleverit, reservantur. Verba ne hoc quidem. Hulta solibrario quodam, cujus oculi a priore multa ad posterius aberrarunt, omissa postea non, ut fieri debebat, ante negotia, sed post hoc verbum inserta sunt. Jam vero particulae, per quas aut simile aliquid aut exemplum indueitur, hae fere praeter receptas apud Senecam inveniuntur ceu quo p0etae soli usi sunt N.

40쪽

Q. VI, 24, 1 ceu cum-), sicut N. Q. ΙΙ, 22, 1 Quoniam constat utramque rem igneam esse, videamus, quemadmodum ignis fieri soleat apud nox duobus modis: uno, si excitatur sicut ex lapide, altero, si adtritu invenitur, sicut cum duo signa inter se diutius fricta sunt; non omnis hoc tibi materia praestabit, sed idonea eliciendis ignibus, sicut laurus, hederae et alia in hunc usum nota pastoribus), tamquam p. 82, 10), puta Ep. 90, 3 ego nec Anaicharsim auctorem hujus rei rotae figuli fuisse contendo et, si suit, sapiens quidem hoc invenit, sed non tamquam

sapiens, sicut multa sapiente faciunt, qua homines sunt, non qua sapientes putavelocissimum esse Sapientem cursu omnes anteibit, qua velox est, non qua Sapiens,

ut puta N. II, 2, 3. p. 47, 1 Erras, si existimas me quosdam quasi sordidioris operae rejecturum, ut puta illum mulionem et illum bubulcum), ecce Ep. 8 7 Rogo itaque permittas mihi hoc verbo olusia uti nihilominus dabo operam, ut

jus a te datum parcissime exerceam fortasse contentus ero mihi licere. Quid proderit sagilitas tua, cum ecce id nullo modo latine exprimere possim, propter quod linguae nostrae convicium feci fio νJ. p. 9 7 Sextium ecce cum maxime lego; Ep. 90, 20 Incredibile est, mi Lucili, quam acile etiam magnos viros dulcedo orationis abducat a vero ecce osidonius dextrini quoque ariem a sapientibus dixit inventam). In tran8curS moneo verbo ecce Senecam haud paucis locis uti, e quibus duos afferre satis habe0, p. 22, 13, ubi Seneca dicit adiciendam epistulae esse vocem sive sententiam sapientis alicujus viri et pergit et occurrit mihi ecce nescio utrum verior an eloquentior et Dial. XV, 9 8, ubi postquam dixit Caesarem per annos decem continuos caruisse patria, pergit nunc ecce trahit illum ad se Africa resurgentis belli minis plena et q. S. Reliqui sunt aliquot loci, quibus Seneca particulas et adverbia vel eadem vel cognatae significationis consociavit. Qua re minu offendetur is, qui Secum reputaverit procedente tempore Vim verborum minui atque extenuari. Quod ut exemplo declarem infinitus' pro magnus saepius a Seneca usurpatur. D. Ben. II, 27, 3 ut flammae infinito acrior vis, quo ex majore incendio emicat cist Ben. III, 9, 3.

Ac modo duplicavit Diat. X, 18, 5 et D. XV, 2, b m0do modo in eumdem

Sinum, ex quo re nepotes emiSer , OSSa trium epotum recepisti. Fiekertus,

qui quamvis hanc lectionem optimi codicis Mediolanensis in textum non receperit, tamen eam probans, comparat cum jamjam). Quid quod etiam deinde et tune p. 74 25 et p. 117, i conjunxit primum exponam, quid Stoicis videatur deinde tunc dicere sententiam audebo. Praeterea etiam et quoque

junxit m Q. I, sed etiam ii his quoque et Ben. IV, 17, 2 velit quoque