De Albi Tibulli tribus primis carminibus disputatio [microform]

1쪽

ClCAE PRESERVATION GRANT PROOECT

Nationat Enoowmant for ino Humanitias

2쪽

COPYRlGHT STATE MENT

3쪽

AUTI OR Ricliter Richard

Immanuel

tribus primis carminibus disputatio.

5쪽

DIT .

7쪽

liber

Rector.

Voran gelit

De Assii Tibulli tribus primis eam linitus, putatio.

9쪽

D Albi Tibulli tribus primis arminibus disputati0.

Τibulli carmina commentariis instruet quum apud eidmannos emittere constituissem, huiusce libelli conscribendi mei imposito si mei de ibuli iudicii specimen ita

ederem, ut locos quosdam aut emendatione mutandos aut noua interpretatione defendendos accuratius pertractarem, ne oblatam chartam perdere nec proposito maiori operi quicquam detrahere mihi uidebar. Nam in illo, ut maxime iuuentutis litterarum studiosae necessitatibus subueniet, eiusmodi disputationibus criticis et exegeticis uix erit locus. legi autem, de quibus hic dissererem, prima tres elegias. Quaeres cur has potissimum Quia primae sunt.

Indicare enim uolebam non electa singula carmina, ut assolet, sed omnia pari cura examinata et interpretata noua editione propositurum me esse. Itaque aut omnia hoc loco, id quod fieri non poterat, aut prima quaeque, ut seci, debebam persequi. In quibus quaecumque Π0uare ausus sum, quamuis uera aut uerisimilia esse persuasum habeam, tamen non ita me0rum inuent0rum admirator sum, ut ea pro lectionibus adhuc probatis in ipso libro sup-908iturus sim; sed asterisco tantum aut diuersis typis notato quoque loco suspicioso, quid alIud Sentiam, infra memorabo. Tota autem censura mea Luciani ulteri egregia pera ita nititur, ut quam uiam ille muniuit, ea procedenti mihi raro declinandi necessitas, siue magis placet ius esse uisum sit. Primum armen Alsr Schoenius suid theses adiectas ad quaest. Hieronym capita 8el. d. Berol. 1864 librariorem neglegentia e duobus conflatum suspicans ita dirimit, ut uersu 35 Hic ego pastoremque meum alterius initium statuat. Hoc aut fallor aut nondum usquam uir doctissimus quibus argumentis putaret comprobandum edidit, si quidem comprobari posse etiamnunc redit. Ego uero ut ab hac dirimendi ratione prorsus abhorreo, ita illud obseruandum arbitror propinquo loco incisam singularem in modum esse orationem totumque carmen bipartito compositum. Vide enim uersu 1 ad easdem, unde orsus est, sententias redire 90etam, ad diuitiarum contemptionem securaeque et otiosae paupertati desiderium, quin etiam ipso uerbo assimulatos esse hos locos non ego diuitiac diuitias aliuε. Porro mitte paul

10쪽

lisper uersus 39. 40, habebis hunc reditum ad primam primariamque sententiam ipso medio carmine ita laetum, ut duae exstent eiusdem longitudinis strophae. Illo autem disticho:

Fictilis antiquus primum sibi fecit agrestis Pocula de facili composuitque tito

non solum superuacane aliquid inserri, sed etiam interrumpi et turbari sententiarum ordinem fateberis, si haec mecum consideraris. Vocat poeta deos ad sacras dapes 37); excusat earum

tenuitate. 38); prouocat ad antiquos homines 39. 40). Quid ergo qui modo antiquam

simplicitatem laudauit eiusque exemplum sequi se confirmauit, num is de patrum diuitiis et antiqui aut messibus, quas spemat 41. 2), eodem spiritu potest loqui Nam quanquam diuersa hominum genera intellegenda esse non ignoro, priore loco santiquus agrestis priscos Latini agri cultores, altero patrem, antiquo auo ipsiusVibulli proauos, tamen haec diuersitas ita non est expressa uerbis, ut quum contraria deinceps de utrisque, frugalitatem de alteris, de alteris opulentiam, praedicaret poeta, si quidem fecit, totam rem incredibilem et indignum in modum confuderit. Neque uero, si bene connexam sententiarum seriem hoc loco quaerimus, aliud quicquam nobis relinquitur, quam ut interiecti distichi immemores uersus 41.42 ad uersus 37. 38 referamus, quo facto hoc assequemur: Peto, inquit, a uobi8 dei, ut mundo meo quidem, sed exiguo sacrificio contenti sitis; nam amisso patrimoni et pauper Sum et manere in paupertate

ita cupio, ut non pristinam fortunam uos precibus repo8cam, Sed parua seges mihi aruis sit et .

His rebus animaduersis quid sequi dicamus Primum ea suspicio mouetur, ut uersus 39. Himportunae doctrinae hominem aut pro loco ictos aut aliunde depromptos huc inseruisse arbitremur. is autem reiectis quae restant duae paris longitudinis parisque exordii partes carminis, ea dehortandum est, ne quis duas elegias 88 putet per errorem nunc coniunctas. Τoto enim carmine ita dimidiato quum 30sterior pars integrum corpus meiat et poematium omnibus suis partibus absolutum, quid quaeso prior Est mutilus truncus, turpe fragmentum, nisi forte deorum inuocationes, quibus haec par paene tota continetur, iusti carminis speciem cuiquam praebent, aut eum Tibullum esse censemus, qui in rusticatione sua describenda Deliam et amorem silentio praeterire possit. Verisimile tamen est non casu, sed consulto poetam ita rem instituisse, ut symmetria quaedam partium esset, et repetitis cum aliqua uarietate primis sententiis altera pars antistrophe quasi rationem praeserret, non quod ante scribendum tali componendi lege ipse se obstrinxerit, sed inter scribendum oblata occasione hoc artificio usus esse uidetur. Certe similis compositio in aliis eius elegiis occurrit, quae

in ea posita est, ut carmen diuisum sit in singula membra omplures uerSus complectentia, quae non Olum per argumenti proprietatem facile internoscantur, sed etiam interdum et argument et uersuum numero inter se respondeant. CD quae Frid. Rit schelius de quartae

primi libri elegiae compositione disputauit aet societ litter Saxon. 0m XVII a. 1866 edit. pag. 72 8qq.

Harum primae elegiae partium, quas modo discrevimus, priorem dissoluto distichorum ordine traditam ideoque transpositione emendandam esse doctissimorum uirorum auctoritate permotus pro certo habeo, quanquam de ipsa uia emendandi nemini eorum assentior. Sed priusquam ad hanc difficiliorem ueniamus rem, pauca de tertio disticho m0nebo, quod suo

loco nemo mouit. Me mea paupereas usta sae traduces inerti

ita conuertunt res selius programma gymn. Guelpherbyt. a. 1842 ed.):