Animadversiones Tacitinae [microform]

2쪽

COPYRlGHT STATE MENT

3쪽

TITI E Animadversione S

5쪽

ta co

7쪽

lini eriti ta re ea

9쪽

A. 1, 69. Coleret Segestes viciam ripam, reddere tui sacerdotium hominum Germanos umquam acuis reusaturos, quod inter Albim et Rhenum virgas et secures et togam viderint aliis gentidus ignorantia imperii romani inexperta esse supplicia, nescia tributa quae quoniam eaefuerint, inritusque discesserit in inter numina dieatus Augustus, ille delectus Tiberius, ne imperitum adulescentulum ne seditiosum Mercitum paverent. ΔSacerdotium hi siti uis non est quod mutetur nam cum Tacitus altero quoque Ioco duces hostium magna sui jactantia acerbaque Romanorum irrisione memorantes faciat se profligasse divos illos Iulios Agr. 15 es. An. 12, 34 H. 4, 17ὶ nostro Arminium, inter numina dicatum Augustum inritum discessisse, sacerdotium hominum eadem cum cavillatione Segestis et Segimundi dictum est, qui Sque eo servitutis pervenerint, ut Germani homines sacerdotium non numinis cujusdam externi sed hominis et ejus quidem quem Germani vicissent sustinerent aptissime igitur convenit sacerdotium hominum, quod eodem modo ac sacerdotium Iovis, Herculis et dictum est, cum victa ripa, quam Segestes colere jubetur, et cum illo inter numina dicato

A. 4, 18. Nam beneficia eo usque laeta sunt, dum videntur eaesolvi posse ubi multum antevenere, pro gratia odium redditur. Dubitatum est, num multum recte se haberet, a Boederlino at Tacitus, quo est brevitatis studio, sententiam, qua multam quid valeat illustratur, supplendam legentium animis reliquit est autem sere haec sidennwollaten in nur bis Eu dem grade erwunschi, o lange man si vergelten 2 Loenne glaubt: auch in kleines plus geli nocti an , o si aber u et vor sind, da alii man mi has stat mi dank .A. 12 65. 0 hae mors indieta, multum adversante arcisso, qui Agrippinam magis magiisque su8pectans prompsisse inter proximos fereba tu certam sibi permiticiem, seu Britannicus seu Nero rerum poteretur verum ita de se meritum Caesarem, ut vitam usui ejus impenderet convictam es galinam et Silium, pares iterum accusandi ausus esse, si ero imperitaret Britannico succesgore nullum prin-eipi meritum a novereae insidiis domum omnem eonvelli, majore flagitio quam si impudicitiam prioris otiugis reticuisset quamqvum ne impudieitiam nune abesse ullante adudiero, nequis ambigo decus pudorem eorpus cunetareyno viliora habere. His in verbis, quae omnibus sere editoribus corruptissima sunt visa, equidem aut nihil aut perpauca mutanda censeo, sed aliter interpretor, ac nothius vers. V . Ut et aase, cujus rationem ex distinctione tantum novi, secerunt omnis igitur dubitatio orta mihi videtur ex male intellectis verbis convictam Messalinam et Silium, pares iterum accusandi causas esse ita enim accipiunt praeter Doede linum, ut ad accusandi objectum quod dicitur cogitent Messalinam, hasque constituant arcissi eogitationes sive Britannicus sive Nero Claudio successerit, aeque mihi metuendum, salus tantum ex Claudii incolumitate est quam ab Agrippinam periculum vocatam defendam nec despero Agrippinam posse everti, cum eorundem illam criminum quorum Messalinam possim apud principem aecusare insidiarum et impudicitiae ita si interpreteris, verba si ero imperitaret Britannico successore nullum principi meritum sunt supervacanea immo intellectu carent, neque quid sibi velit at novercae insidiis perspicio. at multo expeditior est locus, si verbis illis On fictam . . .

10쪽

ausas esse causam proponi putemus, cur Narcisso certa sit pernicies, sive Nero sive Britannicus rerum sit potiturus quodsi enim Claudio interfecto Britannicus imperium capessiturus est, Narcisso erit pereundum propter Messalinam convictam, si Nero, non deerit accusator, qui paria sere crimina obiectet, quod Claudiomatrimonium Agrippinae dissuaserit 12, 1, quod postea quoque inimicitias exercuerit 12, 57, denique quod

Agrippinam de conubio principis Neronem de spe imperii depellere atque evertere studuerit atque hactenus cum Doedertino laeto, verum transpositio verborum Britannico successore post Silium quamvis habeat quod placeat, neque Opus est et sententiarum vim infringit, propterea quod ita constitutis enuntiatis quid sibi velit nullum principi meritum non intelligitur contra si jungas: si ero imperitaret Britannico successore nullum principi meritum, oratio recte procedit reputat enim Narcissus, neque de Britannico neque de Nerone quicquam se esse meritum, quo accusationes illas defenderet cui interpretationi neque obstare videtur iterum particulae potestas os Suet. Oct. 76 verba ipsius ex epistulis sunt . . et iterum . . et rursus neque paullo durius mutata verborum constructi cs A. 14 49 Thrasea sueta firmitudine animi et ne gloria intercideret, et Rostii Agricol excurs. XXXIII p. 279; neque denique συνδετον illud si ero imperitaret Britannico

successore stipperdelum ad A. 15 48. 12, 19 sin autem durius videatur quam quod serri possit, lenissima mutatione legerim si Nero imperit et aut Britannico successore. . Respondent igitur inter se tria enuntiatorum paria: eertam sibi emielem seu Britannisus rerum t eu ero poteretur, I perum ita de se meriιum Caesarem, v ritum εui ou impenderet 6 eonuitiam Messalinam et Silium. 2 pares iterum ecusandi causa GSe,3 si Nero imperite aut Britannico successore nullum principi meritum. Hactenus arcissus de se suoque loquitur periculo, quare sit necesse grippinae consiliis obviam ire per a particulam demum ad Agrippinae scelera transit quae tanta sunt, ut eam posse convinci aeque ac Messalinam speret, cum non minus quam illa Claudio paret exitium neque careat impudicitiae crimine. Vortas igitur hoc sere modo: hi sei de uniergan gewiss moege nun Britannicus odor stroetur regi erun kommen aber de Laiser et o um hi verilient, das e seine rettun sein leben umopse bringe musse die ubersilirun naenilich de Messalina uia de Silius selen inersetis, dieselbengriinde anderseit 2 einer anklage ego ilin; en Nero horrsche de Britannicus nach lge, e habebeim Laiserae in verdiensi. aber dureli de stiesinuiter arge list erdecia das ange hau erschiliter cet. A. 13, 41. Adicitur miraculum pelut mnnine oblatum nam eisneta eae tra tectis aetenus Sole inustria fuere quod moenibus cingebatur, ita repente mira nube coopertum fulguribusque discretum est, ut umiinfensantibus deis eritio tradi videretur verbis corruptis medelam adserebant sublatis e conexu aut extra tectis aut hactenus altera quidem via, qua hactenus omnino dicitur non opus videtur esse, altera ut perSpicuitatem adserat tantum abest ut dissiciliorem reddat locum nam non opponi inter se voluit Tacitus, quae ante miraculum et quae miraculi ipsius tempore evenerint, sed quae eodem temporis momento intra moenia et extra sint sacta quare hactenus serri non potest a desidero equidem notionem continuae lucis, eamque exactenus puto erui posse, modo mutes in continuo adjectivum quae mutatio non ita magna videtur ac tenus,c tinuo continuo errore abiit in actenu, quo lacio scriba quidam correxit ut sibi visus est in hactenus. quae depravatio etiam tecta corripuit, quod vocabulum a quodam cum tenus junctum eoque in ablativum est mutatum genuina igitur Taciti verba haec esse puto nam cuncta extra tecta continuo sole illustria suere de continuo adjectivo cs A. 16, 16 aliorumque taedium expectarem quamvis honestos civium exitus tristes tamen et continuos aspernantium A. 15 58 continua hinc et vineta agmina trahi acrioribus hortorum adjacere, quo loco non est endiose lige Roth sed in inem ori de verbis cuncta extra tecta

similiter cadentibus vide quos attulit locos Nipperdeius A. 1, 24. A. 13, 26. Etsi non ita sum arrogans, ut locum desperatissimum omni ex parte ad integritatem

revocasse mihi videar, tamen quibus satis lenibus mutationibus ad Taciti verba quam proxime accedere tentaverim proponam lego enim: