G. F. Schoemanni animadversionum ad veterum grammaticorum doctrinam de articulo caput alterum [microform]

21쪽

scit. Nimirum huius quoque nominis significationem nimis angustis finibus

coercuit, quum eam demum anaphoram esse velit, qua constet rei iam ante nominata aut aliunde non ignota reserenda s. repetenda notione. Atqui tam, , memInisso debebat non solum ab activo verbo, ἀναφψειν, quod referre . repetero significat, sed etiam a passivo ἀωoιπερεσχαι, q. B. Θωrri. significationem trahere potuisse et re vera traxisse. Dicitur autem ἀπαφερεαται επι τι eodem sensu, quo apud Latinos referri ad aliquam rem, de iis quae ad eam rem pertinent, spectant. diriguntur Sic ipse Apollonius loquitur, P. C. de constr. 1, 23 p. 53, 19ν εα νι ἀναφέρεται προσωπον ἡ συνταρια. Hinc igitur, quae spectant, reseruntur, pertinent d liquid, π ανα poetari εχει dicuntur εα ι, volui in definitione adverbii a Juli Roman relata δ')i Moedibis ἐστι ι ρος λορου κλιτο Miso Uici vir ἀναφοραν κον, quod idem esse apparet ac Si diccts Atiis urbi ἄταφερosimo. Sic ergo etiam in huiusmodi exemplis, in quibus Apollonius anaphoram esse negat, velut o auram, μεινάσω ριε, ut o ἰριε υει, βλύπτεται, resem ἀναφερε φαι R. την ἄναφορου κειν Brticulum e d CB-mus ad subiectum verbi, quod est in altero membro, 3 νύτω βλάπτεται, quod

quidem possit etiam disertius per domonstrativum Dro V. A vo designari vel, ut medio aevo grammatici dixerunt, evocari '), sed quod, quamvis non evocatum, tamen intelligitur, siquidem in omni verbo finito etiam vim pronominis aut primae aut secundae aut tertiae personae inesse manifestum.est v). Erravit igitur Apollonius o. in illis exemplis non anaphoricum, seu articulum

Seu Pronomen, Sed δοριστο tantum ιοριο esse nutumans eumque errorem

tanto magis mirabimur, quod, de constr. 1 6 p. 27, in huiusmodi exemplis r

in priore membro suturam aliquam personam designari ait, cuius notio in alter membro per o repetatur. Scilicet in hoc exemplo agnoscit anaphoram, quia praecedit pronomen Misoc quid igitur, si inVerso ordine dicatur: oc κευσμνοισι βὰισας ιγων ἀγάγηται, κεῖνος δη περὶ κῆρι ιακύρτατος - ut Elium omisso pronomine demonstrativo, πύων- δη περὶ κῆρι ιακάρτατος εσσεται ανδρῶν Si con- 18 Apud Charistum II, 14, 24 p. ill eli. is CL librum de parit. r. p. 30 Bol. 3. 20 Vld. b. p. 28 et quem N elisul Apollon de proll. p. 29.

22쪽

stare sibi velit, ii sic in initio collocatum pariter atque in suo illo exemitto,

Hactenus de Apollonio eiusque subtilitate iudicii, quam in hoc quidem grammaticae loco, qui est de articulis, non nimi praedicandam esse, vel ex iis, quas adhuc disputavi, satis apertum esse arbitror. Reliquum est, ut etiam singula eius do usu articuli praecepta examinemus et quid in iis probandum, quid improbandum sit demonstremus, quae reS, quoniam longiorem disputationem postulat, in aliud tempus disserenda est. Nunc autem eo praevertemur, quod huius programmatis edendi necessitatem nobis imposuit. Indicimus igitur Rogis Augustissimi natalicia die crastini hor. XI. inauditorio maximo ab universitate nostra celebranda, Omnesque quicunque rebus nostris lavent, magistratus regios et urbicos, civiles et militares, omnesquo omnium ordinum cives atque hospites ut coetui nostro frequentes adesse velint qua decet observantia et reverentia invitamus. Dabamus Gryphis aldiae d. XXI. m. Mart. MDCCCLXII.