장음표시 사용
21쪽
αυτοῖς προσIενήσεταt, quo loco infinit et 'i'ενέσθα potius esse nominativum Subiecti manifestum est. Nec propter locum, quem uterque tenet infinitivus, talem ei notionem tribuere licet. Quod enim initio enuntiati est positus, mirum non videtur, cum et VI, 14 et I, 142, 3 ea, quae infinitivis continentur, magnum habere pondus appareat. Nec magis veram Sse puto sententiam Matthiaei i), qui nostrum locum in iis, quibus accusativus infinit. pro genetivo est, collocat, cum eius modi exempla apud hucydidem inveniantur nulla δ). Itaque optimum mihi videtur et in obs), quod antenos HerWerdenum et udium coniecisse in editione huius viri docti reperio, mutare, ut o λυεtv ex latet E Et pendeat. Cum enim tetici a cat passivum verbi latασθα sit, id autem verbum cum genetivo rei construatur, etiam formulam tetici hat talem genetivum postulare existimo. Exempli causa afferam post formulas ἐλπιο εἰ v&t, ἐλπιο ἔχεν ), υωlμη εἶναι β), Iv. E catu'ὶ Iv. otεῖσθαty)apud Thucydidem sequi nudum infinitivum, non infinit artic. o instructum, eam nempe Ob cauSam, quod verba ἐλπι εt et ItIvωσκεtu, quorum loco locutiones dictae funguntur, nudo cum infinitivo coniungi solent. Denique quod genet. o λυεt a formula α α εχεt Spati aliquantum remotus est, de industria propter magnum quod in eo inest pondus initio enuntiationis eum positum
esse puto. Iam vero nos convertamus ad alteram enuntiati partem IV ut1ας προτιθε . . . Volat IV . . .
τυ πολεως δουλευσα11ενης ατρος θ γενεσθαt, quae verba et ipsa uberiorem desiderare mihi videntur expositioneni. Legebatur olim ante participium βουλευσαl1ευης adverbium κακοὶς, quod nunc, cum in optimis desit codicibus, ab omnibus fere editoribus eiectum est. Quaeritur autem, verbum βουλεύεσθα absolute positum aptum praebeat sensum necne. At mihi quidem cum Omnino propter ipsius naturam tum hoc loco propter sequens tetetpo egere videtur additamento, quo eius momentum definiatur. Omissis iis locis, quibus δουλευεIi,α cum infinitivo vel cum praepositione περ coniunctum est, aut neutra adiectivorum aut adverbia, quac consilii vel ineundi vel initi significent rationem,
addita ei videmus. Inveniuntur haec: et αρtστα Ι,43, 2. I0 I, 9 I, 4. χεῖρ0 I, 73, 1; σκεπζως VI, 21, 1. βραδεω Ι, 78,1 ε 1, 71, 4. καλῶς I, 120, 4. 0γba II, 64,4. Accedit Sequens ἰατρος, quod ad locum emendandum haud exigui est momenti. Ut enim aegro tantum corpori medicus adscisci solet, ita prytanis a Nicia admonetur, ut medici partes Suscipiat, non quod Athenien8es omnino consilium, sed quod malum et reipublicae Atheniensi perniciosunt inierunt. Haec autem significatio, quam ratio logica ita postulat, ut sine ea imago adhibita sensu careat, in verbis traditis desideratur. Neque ea, quae ruegerus affert: κακῶς vor βουλευσαν.ευης ir nach de besten Handschriste gestrichen. Vielleichi autete a Geset etria mi πολεως βουλευσανιετ, μη ἐξεtvαt ἀνα νη ρt εtu', tollunt difficultatem, cum hic de lege minime agatur. Neque adverbio κακυ, olim inserto ulla per se tribuenda est auctoritas. ulto etiam magis displicet, quod Woidnerus' coniecit: ζυ δὲ πολεως tu et i, βουλησεως ἀσθενεῖ ἰατρὶς θ Iavεσθαt, quae coniectura a librorum Scriptura
adeo recedit tamque difficilis est, ut probari vix possit. Circumspicienti autoni mihi, quae sanandi
22쪽
verba ου ευ. Quamquam enim optio datur, utrum ou opi, o an o καλῶς an υκ Eu scribere malimus, plurimis tamen locis βουλευεσθα verbum cum adverbio tu coniunctum invenitur. Deprehendi enim ευ βουλευεσθα locis hisce I, 71, 4. 73, 2 84,4. II, 48. V 59, 3. 62, 1. V III, 4. VI, 23, 3. 36, 3, ὀρθ- ουλ. tribus: I, 64,4. VI, 8, 3. 17,5 καλως βουλ. duobus: ,120, 4. IV, 17 2. Uno loco III, 42,5 legitur ευ βουλευatu. Nec silentio illud praetereundum mihi videtur,
verbi στερε vi etiam ραδυ Itrvεσθα ' formula cui genetivo iungi potuit. Abicienda est igitur
ad significandum consilium. Proficiscendum est Nipperdei,' auctore ab eo loco, quo substantivo infinitivi genetivus est additus ad qualitatem actionis indicandam. Eodem enim modo Thucydides adiecit infinit genetivum verbo ad finem actionis exprimendum, plerumque tamen ita, ut negationem μη apponat. ruegerus henumerat locos hosce: Ι,4 23, 4. II, 22, 1, 2 32 75, 1, 3. 93, 3. V, 72, 3. VIII, 14, 1, addo Ι,45,2 V, 27, 3, qui loci omne Sunt in narratione. Unus I, 4, negatione μη caret. Exemplo sit Ι,23, 4: ottieti 'EλυIαv, ας α α προυIρας et πρωτο καt ας ῖtα P0ράς, 6 liri tu ηT' Iut Thracic eth eto υeto πυλε:10 τοῖς Ελλησt κατεπη. Translata est haec constructio in linguam Latinam, ubi ei respondet genetivus gerundi vel gerundivi. Reperitur apud erentium primum Adelph. βLII, 4, 6 ne id Adsentandi magis quam quo habeam gratum facere existumes, postea maxime apud Tacitum. Nipperdeius ad Ann. II 59 Germanicus Aegyptum proficiscitur cognoscenda antiquitatis laudat hos locos Annal. III, 7, 9, 27, 41. VI, 30. XIII, II. Hist. IV, 25. 2. Pauca dicenda sunt de I, 45, 2, cuius loci scriptura vulgata est haec: πρ0sietzo o ταυτα τουμη λυat Evεκα τὰ σπουoάς. Offendit enim Optimo iure obetu in praepositione Evεκα eamque textu eiecit, quippe quae hoc uno loco rapud Thucydidem cum infinitivo coniuncta legatur Ad-
23쪽
14 sentientes habet erKerdenum et idinannum i), quorum virorum hic provocat ad I, 23, 4, ubi scholiasta adnotat λεtπει et λεκευ'. tem VIII, 39, 3 in codice Vaticano adiectum est χαρtu, de quo dubitandum sibi esse iniuria putavit Classenius. Qua re veri simile fit nostro loco ἔνεκα glossatore insertum in textum veniSSe.
Plenius disputandum est de VII, 21, 2, ubi leguntur haec ξυνανεπειθε δὲ καὶ ὁ Ερμοκρατης
οὐχ ηκυπα του αις αυσὶ iri bui1εῖ ἐπιχεtρηIEt προς ους 'Abrivxtoυς. Quaeritur enim, quo modo sit interpretandus artic genetivus ou. Finalem sensum in eo inesse non posse, ut Arnoldus volebat, Praeter eum, quantum compertum habeo, viri docti consentiunt, diversas autem difficultatis tollendae vias ingressi sunt Articulum nulla commutatione facta ita tueri studuerunt Boehmius et Classenius ), ut formulas ξυυα ρεσθα etου tvδυνου IV, 10 I). o πολέμου V, 28, 3x ξυvεπtλσμνάvεσθα της καταλύσεως VΙΙΙ, 26, 1). o Popo VI, 70, 1 conserrent et ξυναναπεtθεt verbum eodem modo cum genetivo rei coniunctum esse censerent. Sed quod υvεπtλαi1νάγεσθαι genetivo rei instruitur, non efficitur adiecta praepositione ξυγ-, sed verbi letttλαii'άvεσθα significatione. Item in verbo ξυναtρεσθα genetivus S genet partitivus, qui in Verbo ξυvαvαπειθεt nullo pacto valere potest. Mutationem o genetivi in accusativum et proposuit megerus, quod ob eam causam nihil ad locum sanandum affert, quod hucydides post prohibendi tantum verba accusativo infinit utitur.
Stahlius pro ηκuret eto coniecit 'κtσet αυτους idque in textum recepit Hudio Secuto, quae coniectura, quamvis magnam habeat commendationem, ob eam rem probabilis mihi non videtur, quod ea recepta verba ταῖς ναυσt a Verbis υχ ηκtστα, quibuscum quam maxime ea cohaerere sententiarum perpetuitas docet, seiunguntur. Deleri igitur malo codice Monacensi et Londinensi nisus articulum oυ, id
quod iam obreus et oppo suaserunt, cum eum uncis includerent. Praeterea cum Stahlio delendum videtur ἐπtχεtρησεtu, pro quo codices deteriore praebent artiχεtρησαt, quod Hudius recepit, propter causas iam ab illo allatas ), quod neque infinitivus suturi post bullia ullam habeat locum et praepositio προ verbo letttχεερεῖ minimo apta sit. De ἀθυμεῖvcum dativo et προ coniuncto Statilius conferri iubet VII, 60, et II, 88, 2. Nullius igitur est momenti, quod ad locum noStrum sanandum proposuit oelgius, qui legendum esse suspicatus est ηκtστα μη ἀθυμεῖ του ταῖς αυσι letit cεtρησεtu, qua coniectura difficultates non tolli sed augeri
g Infinit genetivus pendet ex adverbiis, quae cum genetivo coniungi solent. Sunt duo: irruetetet ΙΙΙ, 40, 6. ac o V, 97. Scu . . 0 . . ἄρξαt3.
III, 82, 6. IV, 126, 2. II, 31, 3 VII, 21, 4. 48 6.
3 De finalium enuntiatorum usu Thucydidoo diss Gotting. 187 p. s. Sequitur eum Birhloinius p. 4 l. o. vid. p. Quaest grammat ad huc pertin. p. 8 sq. vid. . .
24쪽
θολερον, αἴ τε ησο πυκναί, καὶ ἀλλήλαt της προσχω εως et i, μη σκεοάvvυσθα ξυνοεσl10 ItIvOv t, παραλλὰξ καὶ ου κατα στίχου κείμεvα ουδ εχουσα ευθεtας tόoους του oeteto ἐς et πελαIG. Sic codices alatino excepto, qui pro et ρ μη habet et 11η. Vulgatam scripturam defenderunt Erue-gerus et Classenius, quorum ille infinitivo vult indicari causam, hic adnotat haec: et si liri σκεδάννυσθαterklari die ξυυδεetito im Verhalinis et de προσχ ost durch die nachst Wirkun aus diese'. Popponis coniecturam o pro τε repudiamus, cum infinit genetivus nullo pacto possit, quod ille volebat, significare effectum. Ut autem dubitationes, quae his interpretandi modis obstant, in lucem melius prodeant, id, quod Thucydides narrare voluit, breviter comprehendamus. Ostendere ei inanim est, quo modo pars altera Echinadum insularum, quarum altera cum terra continenti iam conereVit, eo perventura sit, ut et ipsa cum ea coniungatur. Cuius rei causa continetur et Acheloo flumine, quod propter vehementem cursus impetum magnam seri humi multitudinem et Echinadibus insulis ipsis, quae et πυκvα et παραλλα καὶ Ου κατα etouo κεtμενα ουο εχουσα ευθεtας t0δους του δατος ἐς et πελαIo sitae sunt. Qua utraque causa id, quod hucydides describere voluit, tam manifestum fit, ut nihil iam desideretur. Quod ruegerus et Classenius ad scripturam codicum plurimorum attulerunt tuendam, ob eam rem nihil proficit, quod causa, qua efficitur, ut humus non in altum mare eiciatur, sed ad insulas aggeratur, non in eo, quod humus dispergi nequit, sed in ipso potius insularum situ inest. Recte igitur sensit eiskiusi infinitivum, si quem haberet locum, nihil aliud posso significare nisi consecutionem, quam ob rem Palatini Scripturam praestare censebat. Contra hunc autem virum doctum duae potissimum causae pugnant altera, quod hucydides post
negativa tantum verba', quo in genere sormula Uvδε Ilio γtIυεσθα poni non poteSt, accuSativum infinit ad consecutionem significandam adhibet, altera, quod effectus ex insularum Sit natus vocabulis ξυνδεσμ0 IlIvovetet iam continetur. ccedit, quod infinitivo et o 1η σκευάvvυIbet Vel, si mavis, et μη σκεδάvvυσθαt, cuius subiectum ex vocabulo προσχωσεως Sati artificiose auditur, Verba euv-δεσνιο et προσχώσεως, quae quam maxime inter se cohaerent, tam violenter divelluntur, ut serritam non possit. Qua difficultatos haud xiguae vestigia interpolatoris indicare mihi videntur, qua de causa cum Stahlio facio, qui, postquam iam antea Bosthmius adnotavit: de Zusat erscheint etWa miUSig', Verba et ' μη σκεδάννυσθα uncis includit, cum dicat: ο, μη σκευ. huc inrepsisse
HerWerdenus ut olim' idem censuit, ita in editione scribit os, quod nullo modo defendi potest.
I. Infinitivus articulo instructus pendet e praepositionibus.
Reperiuntur coniunctae: a cum accusativo:α δt I, 3, 4. 23, 2 37,2 69, 5. 70, 4, 5. 84, 1. 141,2 142, 3. HI, 11, 3. 14. 37, 1. 50 51, 4. 52, 3. 4, 3. 65, 5. 81,5 bis). 89, 1. I, 3. 3, 1. III, 82, 2, 5. IV I7, 3. 18, 3. 35, 1.
Animadvers. ad Thucyd. p. 24 vid. p. Stud Thucyd. p. 38.
25쪽
55, 4. 88. 102,2 106,1 V, 4, 3. II, 3. 16,1. 71, 1. 97. VI, 2, 2. 9, 2. 10, 2. 11, 4. 18, 3. 49, 2. 55, 2. 56, 1. 68, 2 84, 1. 7, 4. 92, 3 96, 2. VII, 12, 3. 36, 3. 44, 5 bis). 62, 2. 68. 3.70, 4 bis3. 72, 3. I, 4. VIII, 2, 2 63, 1. 71, 3. 3, 3. 98, 3. Exemplo utor ΙΙ,14 χαλεπως ε
v ἐς I, 17, 1. 22, 3. 3, 5. 56. 70, 3. 87, 1. 93, 2. 136, 4. II, 48, 2. III, 45, 4. 82, 8. IV, 108, 2. VI, 12, 2. 60 2. VII, 19, 2 63 2. 7, 3 bis, 69 4. 70, 3. VIII, 40, 3. 47, 2 83, 1.
ἐπηρθησα ἐς et νεωτερt Siv. Difficultates praebuit nonnullis viris doctis VI, 60 2 καθ' 'iiερα 2πεοίδοσαν μαλλον ἐς δα7ptωτεγυ τε κα TλStoυς ετ ξυλλα Ἀδάυatu. Quaeritur enim, qua ratione infinitivus υλλα11δάvatusit explicandus Classenius quidem Birkieinio' secuto ξυλλα11δάvat accusativum effectus intellegit, cum particula et prohibeat, quominus ξυλλαμ' ad 2 et reseratur. Nullam autem esse diis cultatem
vel Soph. Oed Col. 1127 . . . lata et 7 ευσεδες 41ὀvtit Παγ' id ηυρ6v vi ρωπ ov I bl καιetobetitatὰς κα et liri x ευδοστομεῖν. Qui tres loci quin sint admodum diversi, quis est, qui dubitet 2 Nam cum VI, 60, 2 notiones, quae adiectivo et infinitivo continentur, eius modi sint, ut infinitivus adiectivum accuratius definiat, locis supra allatis etiam infinitivo additus est articulus, quod suum
27쪽
οηλο to It 1η Ttzρῖς ovetῖς, ἀλλ' ἐπὶ et ρ 1η λυπsi et ἄλλους καὶ αυτοὶ litavόi1εvo μη λατπEIbαε et i In νέμετε. quidem probabilius iudico cum . G. Schneideroi hunc locum ita intellegi, ut ces et non consilium sed condicionem significet, cum hac una interpretatione id, quod hucydides Corinthiorum legatos Lacedaemoniis obicientes facit, dilucide explicetur. Idem censet Oppo, cum locum in linguam Latinam ita vertat: sed aequitatem colitis, ita proposita hac condicione), ut talios non laedatis et ipsi, dum iniurias propulsetis, damnum non patiamini'. robari igitur non potest neque interpretatio Classenii, qui praepositione ἐπὶ neglecta locum ita exponit illi legi den-selben eri aut das Versaliren ander nichis et Loide u thun und das sicli selbs verteidigendnichi u Schaden gu kommen', neque ratio Her erdoni, qui ἐπὶ Badhamo auctore inclus dativum
et ' νιτὶ λυπεῖ ex Verbo aliat pendentem tacit. Restat, ut in unum conseramus, quae Sit ratio, cum de pluribus infinitivis agitur repetatur
lex VII, 28, 3. p per particulam disiunctivam l. )
b Non iteratur articulus, cum infinitivi inter se coniunguntur, vel, ut idem aliis verbis exprimam, cum notiones, quae infinitivis continentur, aut eaedem aut similes aut tales sunt, ut in posteriore infinitivo effectus vel consecutio prioris insit. Coniuncti sunt inter se infinitivi: α per καί ut ΙΙ, 42, 3 . . . et di 1υνεσθα κα παθειν 1αλλο υησάi1ευ0 . . . et lμὲν αἰσχρh eto λε Io ε ρυ so . . . 64,4 VII, 81, 3. ' per Σ - καί, ut VII, 68, 3 et δὲ . . . oυσο et κολασθηυα κα τη πάση tκελία καρπου:μεν; καὶ πρt ἐλευθερια νεναt0τερα παραδουνα καλις ι I uv. I, 38, 1. 71, 1. II, 51, 4.
V, 16, 1. VI, 55, 2 VIII, 106, 2.
28쪽
Contra iis locis, quibus enumeratio fit complurium notionum, quae per infinitivos efferuntur, suum quisque habet infinitivus articulum, ut V, 9 6. ii Praepositione accedente prior tantum infinitivus et praepositione et articulo praeditus est, veluti II, 51, 4. V, 16, 1. VI, 55, 2 δ); addo , 70, 5. I, 81, 5. 89, 1. VI, 5 I. VII, 72, 3. VIII, 2, 2. 41, 1. Uno loco, I, 121, 4, Thucydides et rappositionem et articulum addidit etiam alteri infinitivo. 3
liber primUS. liber secundus. liber tertiuS. liber quartUS.
locUS. pag. locuS. pag. locuS. pag. locus. pag. narrat. oratio. narrat. oratio. narrat. oratio. narrat. oratio. 3, 4. 15. 4, 1. 10.
34, 3. 13. 23, 2. 15. 22, 2. 13.22, 1. 17. 35, 1. 15. 23, 4. 13. 32. 13. 38, 1. 14. 55, 4. S. 16. 23, 5. 16.35,2.
40, 6.14. 62, 2. 17. 34, 2. 17.
7. S. 42, 5. 17. 63, 3. 17. 37, 1. 17.43, 1. 17.44, 2. 17. 73,2.
29쪽
liber secunduS. liber tertiuS. liber quartus.
locus. pag. locus. pag. locuS. pag. locu S. pag. narrat. oratio. narrat. Oratio. narrat. oratio. narrat. oratio.
68, 1. 17. 102, 2. 16.41, 3.17 48,2.16. 75, 3.7. . 106,1.16.
49, 4. 7. . 82, 2. 15.108, 2. 16.45, 2. 13.50. 15.82, 3.
126, 1. 15.69, 4. 17. 52, 3. 15.82, 5. 15.126, 2.14. 69, 5. 15.53,2.
7 16. 70, 4. 15.55. 17. 82, 9.
71, 1. 17. 60, 4. 11. 33, 2. 15.
74, 3. 17. 17. 63, 1. 64, 3. 17. 15.85,2.
11. 16.87, 1. 16. 72, 3. 17. 93, 2.
30쪽
liber septimuS. liber octaVus.
locuS. pag. locus. pag. locus. pag. locus. pag. narrat. oratio. narrat. oratio. narrat. oratio. 4, 3.16.
2, 2. 16.12, 3.16.14, 1. 13. 9, 4.
6. 11.10, 2. 16.19, 2. 16.40, 3.16.11, 3.16.11,4.16. 21, 4. 14. 41, 1. 17.
36, 3.16. 63, 1. 16. 72, 3. 13. 18, 3.16.36,5.
73, 3.16. 73, 5.14. 17. 31, 3.14. 43, 5.13.76,5. 17.86.
17. 8.60, 4. 62, 2. 15.16.98, 3.16.49, 2. 16. 62, 4.