장음표시 사용
11쪽
Multi semper suerunt, qui in Oedipo Rege i Sophoclis tragoedia propterea gra
viter offenderent, 'quod in ea omnia dura satio regerentur, Atque gravem eam esse offensionem mulisque molestionem, quam omnia ea, quae in reliquis hujus poetae labaeis reprehendi potueruiit, faciles telligitur, Primae enim non in uno aliquo loco posita est, sed per totam sabulam manat, deinde non in intema aliquammis adventicia emitur, quae quo ingeniosius ocogitata et artificiosius adomata est, eo majorem laudem habet, sed ita in medullis quasi M.t, ut, nisi tollatur, incisis totius actionis nervis omnia taedii plena esse videantur. Etenim quod natura et ratio tragoediae postulat, ut nemo tragicam illam ortunam experiatur,unisi qui et pravo animi studio vel gravi Errore inexpiabilem fraudem susceperit ab ipsius consilio aliquo prosectam, id plane desiderabimus, si quidem recte existimant, Oedipum esse hominem probum, justum, nihil non praeclare molientem, Vim sati iniquam , saevam, crudelem. Essicitur potius ita primum, ut quidquid ille committat mali, id ea Vi cogente et protrudente faciat, nullo suo consilio, nullo animi mentisque motu relicis, tum Vero, quamquam nihil patraverit, quod merito ipsi imputari possit, acerbissimas poenas luat tanquam alia quo sortunae ludibrium. Haec Vero etsi ea habentur, ut si recte dicuntur id ipsum, quo undamenta quasi tragoediae continentur, convellatur et Vertatur, gum tamen, quibus ea in persecto scilicet artis opere tolerabilia videantur. Pr fitentur autem, Oedipi culpam omnem sere ad id redire, quod natus si et
I Oedipus Coloneus ejusdem poetae sabula ab hac quatitione secludenda videtur. a Jacob. Quaest Sophool. p. aeui
12쪽
immani ortunae crudelitate, qua exerceatur, summam animi indignitatem excrutari Quae quidem eo perducunt, ut satalem hanc Sophoclis sabulam haberi
credamus, sicut revera fatalis habetur hoc est ea, in qua fortuito rerum graVissimarum concursu ea constituatur insignis hominis ortuna, cujus exitus tragicus esse debeat. O Ver tragoediarum genus, ut a gravi nostrorum hominum errore prosectum est, ita dudum, credo, explosum et relictum. Sed ortasse fieri non debet, ut hanc Sophoclis sabulam in numerum earum, quas hac aetate satales appellaVerunt, relatam Sse credamus, quae proprium quid et praecipuum habere dicatur. Quod quale sit, quum accuratius expositum non sit, nos non quaeremus, paucis potius Significabimus, quo modo fieri potuerit, ut omnino haec sabula satalis appellaretur. Atque causa rei altius repetenda non erit, Si quis ea, quae apud poetam sunt rei capita, meminerit. Sunt autem haec Puer recens Thebis natus servo exponendus a matre traditur misericordia hominis servatur et apud regem Corinthiorum educatur primam aetatem eliciter degit, donec dubitatione de origine sua injecta Delphos consultum abit. Indo quum id responsum retulisset lare, ut patrem interficeret Et matrem in matrimonium duceret, terrore rei pereulmSterram Corinthiorum, ubi parentes esse putabat, fugiebat. Sed in eo ipso itinera in patrem incidit et imprudens interficit Thebas deinde delatus, quum civitatem Sphingi crudelitate vexatam aenigmate illo soluto liberasset et erexisset, mercindis loco regnum et superioris regis uxorem accipit, liberosque ex ea tollit. Ita igitur oraculum exitum habuit ipso invito et inscio. Me qui collegerit,sacile iis, qui innocentem Oedipum summis malis exagitari dicunt, assentiendum esse putabit. Fortasse ipse adjunget, qua eam opinionem confirment. Quo in genere statim occurret illud, quod Cadmeorum gens a prima stirpe Erinnyn Qv ' ινυν infestam habuisse sertur atque iratam et Oedipus maxime ei irae obnoxius et quasi sacratus suisse videtur . . Potest non minus huc Mocari, quod apud Sophoclem est ), in ea domo, quae semel malis tentata sit, nunquam ceSSare Deorum Vindictam. Potest etiam illud afferri, non stetisse sabulam, quum primum in cenam committoroiuris haud dubie tum Sophoclem a Philocle Victum esse propterea, quod rem dotestabilem non ferrent Athenienses. Sed quamvis speciose haec omnia dicantur, tamen redeundum est eo, unde prosecti sumus, et si ea vere dicuntur, omnem tragoediae vim et dignitatem
13쪽
frangi ac tolli pronuntiandum. Nunc vero eam onmes esse conSentiunt, quae, si ulla alia, incorruptos hominum animos vehementer commoveat et ita ut par sit assiciat. Non potest igitur ea, quam volunt, sati Vis in ea esse, sed aliqua γsius Oedipi culpa esse debet, qua ingentia ista acinora conmissa et dura mala, quae postea sustinet, excitata dici possint. Atque eam culpam a libero animi motu et voluntate prosectam Oedipo a poeta tribui existimamus i. Hoc nomodo dictum sit, iis, quae ipsa fabula continentur, demonstrandum erit, sed ut ordine postea procedere liceat, ea, quae ad rem declarandam sacere videntur, praemittemus.
Atque primum quidem neque alienum a consilio nostro neque inutile erit Aristotelis praecepta, quae ad hanc rem pertineant, in memoriam revocare. Qui ubi quid in componendis sabulis spectandum, quid c Vendum sit, docet, id inprimis postulat, ut ii, quos poetae sua in sabulis partes sustinere velint, ejusmodi Aint, qui natura sua si moribus spectantium animos mel et misericordia commoveanti Negat autem id fieri, Vel si probi homines temere subita rerum vicissitudine e secunda in adversam fortunam protrudi videantur ea iam mnihil nisi stomachum et indignationem moveri; Vel si improbi ex adversa in s cundam sortunam traducantur nihil enim a tragoedia esse alienius vel denique si ii, qui maxime improbi sint, e secunda fortuna in Gersam incidant excitari, enim ita humanitatis sensum, misericordiam et metum non excitari relinqui Witur eos solds, qui medii sint inter probos et improbos, qui neque virtute et justitia excellant, neque propter improbitatem et nequitiam sed propter peccatum aliquod duras ortunae vices experiantur, qualis sit Oedipus et Thyestes i. rLmum autem ex his apparet, quales Aristoteles homines in tragoediis esso velit, talem ei visum fuisse Oedipum hoc est, et dignitate insignem et culpae , noxium. Quae culpa qui re contracta sit, nec Aristoteles indicat nec hoc loco quaerendum videtur. Deinde ero tenebimus haec dici non de Oedipo tragico, sed do eo, qui est an sabulis. Intelligitur id, si diis q)ubitet, inde, quod idem Aristoteles cicit, antea poetas omnes persecutos esse sabulas, tum vero in paucis
I Qui de hac re seripserunt, citantur C. F. Hermam. Quaesti dedip. P. 4.c qui quae dixerunt, quidaen non examinabo satis habebo iam proposuisse sententiam. R Arist. Poeneras Tyreh.
14쪽
iisque maxime idoneis gentibus, in quibus est Oedipi constitisse. Is igitur quum jam Graecis visus sit mythus do Oedipo traditos, non tam hoc loco, qualis universus is fuerit, quaerendum erit, quam, qua ratione et arte Sophocles eo usus sit, postea Xplicandum. Nam quamquam alii aliter traduut, mutant Variantque Singula, in Summa tamen rerum apud poetas nulla sere reperitur dissimilitudo, nisi quod tragici maxime suae haud dubie causae inservientes liberos ab Oedipo
ex incesto matrimonio Susceptos esse statuerim eaque re ab Homer et antiquioribus picis discesserunt. Neque vero is sui Sophocles, qui in iis, quae memoriae erant prodita et religione quasi sacrata, multum novaret, sed tam admirabilis ingenii fuit vis, ut omnia, quae arte figurasset et animasset, quamquam tralaticiam antiquitatis speciem habere videbantur, tamen doctrinae et humanitatis, qua P riclis aetas excellebat, plenissima essent. Itaque quum culpa ea, de qua quaerimus in mytho de Oedipo tradito reperiri videatur, eam apud Sophoclem qu
que AESSe putabimuS. Sed antequam, quae culpa sit et in qua re sita, explicabimus, ut postea es, quae dicenda erunt, ad certam rationis normam dirigεre liceat, de sato, quod durum et saevum in hac Sophoclis sabula emo volunt, paucis exponendum erit.
Est quidem difficilis ea quaestio diligentiusque instituenda; si quis omnia, quae ad eam reVocari Vel possunt vel debent, persequite complecti velit. Sed hoc loco Sophoclea in medium protulisse sufficiet, quae maxime ad eam rem, quam quaerimus, illustrandam faciant, non tam singulis locis, quibus ea continentur, allati et Xcussis, quam ipsarum sententiarum natura et ratione indicata. AtquΘprimum quidem apud Sophoclem non est satum id, quod physice dicitur, causa
aeterna rerum, cur et ea, quae praeterierunt, acta sint, et quae minant, fiant,
et quae Sequuntur, sutura sint imo eas partes, quas omerus et iis et lato
tribuit ita, ut illi saepe huic subjecti sint, Sophocles Diis ipsis assignat non igitur recondita, Obscura caecaque is regnat, sed ii omnia vident et regunt. Praeterea non ita fiunt omnia, ut inevitabili necessitatis vi efficiantur, sed a ratione et consilio proficiscuntur, ita ut non sit ortuitus rerum mnium cursus ac flumen quasi, sed regantur eae numine Deorum et contineantur. Et quod summum est, numen id justum et sanctum habetur, ab omni libidine, cupiditata, in idia, metu, alienum. Tanta enim est eorum potentia et ita stabilitum imperium, ut in jure suo impediri non possint tam affluens autem eorum vita omni genere elicitatis, ut nihil usquam sit, quod invidiam et cupiditatem excitet ea denique prudentia et Sapientia, quae quid temere et libidinose sacer vetet et recte omnia et juste
15쪽
porficiat. Ut vero omnis regunt Dii et res humanas curant ita pie volunt et sancte colit nemo eo impune negliget vel contemne Quod qui aciunt, quum ins lentia et superbia se efferant et supra rerum humanarum modum Se extendant, eorum iram in se convertunt, non ab invidia illa prosectam, sed inde natam, quod leges mortalibus scriptae Violantur. Nam natura in mentibus insculptum est, mos esse et pie colendos esse quae autem ita, ut hoc hominibus insita et innata sunt, ea bona habenda sunt et religiose servanda, ne neglectis his divinis rerum humanarum ordo et ratio turbetur. Ita enim divina et humana inter se connexa et apta sunt, ut illis neglectis haec turbentur et confundantur et On- temptum eorum sequatur omne et acinorum et selerum genus. Nihil autem
vehementius Dii aversantur, quam serociam illam omnia temere turbantem cupiadeque perVertentem modeste, prudenter et temperanter omnia fieri Volunt. Itaque si quid a quo factum est superbius et insolentius, et violatae eae leges, quibus hominum salus continetur, graviter id ulciscuntur Dii et jure hoc fieri
Sed ut haec apud poetam satis aperta sunt, ita aliud minus, quo jure fieri
possit, apparet. Accidit enim id quoque, ut quis non illa superbia elatus, sed imprudans sero et invitus id mali vel dica Vel faciat, quod gravem Deorum iram et vindictam excitet. Quod quamvis durum videatur, tamen ii nihil nisi suum munus sanctas 'illas eges tuendi exsequi putandi sunt oui enim ita severam delicti poenam subeunt, excusant quidem imprudentiam ideoque graviorem delicto poenam esse queruntur, sed Bocuratius rem inspicientibus eam ipsam imprudentiam crimini dandam esse a re Vel a socordia Vel a temeritate prosectam. Ut igitur id ipsum, quod commissum est, excusationem aliquam habeat, tamen
ipsius natura et animi habitus, quo, quae sint singula dicta et sacta, essicitur, non is est, qui esse debet Mente enim ii et ratione, qua inihil melius hominium ii dederunt, non recte sapienterque utuntur nec homines se esse facialeque abi in quavis re et cadere recordantur. In his igitur, sive causa delictia socordia, sive temeritate, sive confidentia repetenda est, maxime cernitur Deorum severitas, homines quales et sint et esse debeant quamque diligenter sanctae illae leges iis praescriptae servandae sint, graviter admonentium iri stitia, invidia, saevitia non cernitur
Postremo vero, quo nihil vel ad intelligendum difficilius vel ad defendendam et purgandam Deorum justitiam inexplicabilius esse videtur, hoc est. Ingraves enim Dii homines errores ducere dicuntur et tamen punire Sed non
16쪽
uno eodemque semper modo id dicitur. Queruntur id plerumque ii ipsi, qui gravi aliqua re perpetrata tum demum, quem in locum deducti sint quidque aegritudinis et molestiae erre cogantur, sentiunt. Qua in re id maxime agunt, ut id, quod commiserunt elevent et excusent, si id, quod ad rem perpulit,
in aliquo Suae menti motu esse situm conscii sunt, sive, id quod saepius
accidit, quid sibi ipsis, quid incitamentis extrinsecus allatis tribuendum sit, revera non assequuntur. Sed quidquid id est, non eo ii procedunt, ut omnem facinoris culpam a se removeant, sed ut apud Omerum, qui υτη fraude occaecata mente ad mala acienda inducto se jactant, culpa e vacare non audent dicere, ita hi rei commissae poenas merito sibi luendas esse contitentur. Ubi vero alii a Diis homines ad fraudem committendam duci dicunt,
reVerct, unde repetenda causa acinoris sit et quo reserenda, non intelligunt.
Quamquam enim in universum, quanta esset generis humani imbecillitas ot fragulitas, quanta labendi peccandiquo proclivitas, intellexerunt, tamen non id sui ingenii acumen, ut et infirmitatem animi humani eam, quae est, et eram naturam ejus, quod nefas dicitur, perviderent, et, quanti esset, existimarent. Quare siquis graxiter offendisset et tristi illa ac tragica fortuna conflictaretur, ita ut non magnopere appareret, qua fraude culpave id actum esset, nihil reliquum esse videbatur, nisi ut divinitus id accidisse dicerent. Posita autem tantum abest, ut Deos auctores facinorum esse existimet et ludibrio habere homines, ut in horum animis semina quaedam malorum, a quibus tristis illa ortuna oriatur, latere significet. Sed quum ii in cognitione et contemplatione rerum divinarum et hum narum termini constituti essent, ut et lateret, qua maxime ratione singulorum hominum fortuna divinitus gubernaretur et unde ea, qua in natura hominum essent mala, gignerentur, corroborarentur in emiciemque ipsorum erumperent,
nihil diligentius praecipiendum esse putat poeta, quam ut sanctas illas leges relugiose servent et Omnes contentiones consiliaque iis finibus qui ipsis prae ipti
sint, sapienter contineant, si prospero Vitae cursu uti Velint. Quod ipsum quum sit arduum et periculosae aleae plenum, non raro molles illae Voces audiuntur poetae non minus, quam reliqui poetarum praestantissimi faciunt, cum dolore quodum et remissa animi lenitate et patientia etiam sortunatissimas res mortalium incertas et caducas esse querenti et et non nasci longe praestare pronuntiantiS. Iam ero Si quaeremus, quas partes sati, quod vocabulum re exposita ten
himus, in hac Sophoclis tragoedia poeta esse voluerit, eaedem sere, quae in
17쪽
coteris, esso videbuntur. Primum enim quod in sua quisque hominum tragicorum fortuna vitaequo conditione constituitur, sat tribuitur tum Vero, qua ratione sua quisque sortuna utatur, quo modo Visa resque gerat, non aliunde nisi ex ipsius voluntato consiliisque pendet. Non eadem Ver Omnium Ortuna, non eadem vitae conditio est, sed ut aliis latus patet campus, in quo libere agentur nec tamen facile offendant, ita alii in tam angustum conclusi sunt curriculum, ut nisi diligontissimo caveant et attendant, statim de recta regione desectant et in praeceps ruant. Haec cum multorum hominum tragicorum tum maxime Oedipi ortuna est; quae quo iniquior videtur, eo magis ea, quae illi committunt excus tionem habent, et quidquid poenae serendum est, misericordia dignum esse mlatur. ccedit in Oedipo, quod iis parentibus natus est, ut indoles quaedam intemperantiae et confidentiae in aenis ejus esse putari possit. Id quoque si ad
illam sati vim, quae in eo cemitur, retuleris, ea, quae nefarie commisit, non eodem quidem omnia modo poeta ad ipsius consilia revocaSSe videtur. Hoc vero ipsum si quis argumentis e sabula petiti probare conatur, Vehe-
naenter obloquuntur. Id agi riunt, ut qua Oedipus commiserit, periantur et, qui ipse sit intelligatur in quibus, duili agantur, si quid ipse ferociter, iracunde impio jactet, id esse ejusmodi, ut et possit et debeat excusari summae esse iniquitatis, si quis postulet, ut ipse in tristissima fortunae commutatione gravem
illam Stoicorum personam tueatur minime vero omnium in his omnibus unum aliquid esse, quod causam lacinorum multo ante conmaissorum in ipsum conferre culpamque derivare sinat. Recta haec disputata esse putamus, Sed non ex omni parte. Verum quidem Est, ea, quae in hac ipsa sabula dicat et agat, excusarino haberi pro causa facinorum multo ante patratorum; sed hoc quaeritur, mlueritna poeta ea, quam Oedipo tribuat, persona declarare ingenium hominis qualo fuerit, ut haec Vitia, quae nunc in eo deprehendimus, ejus propria et praecipua esse statuamus indeque tanquam e sonte suo manasse Omnia peccata et
prolluxisse ingentia illa mala intelligamus. Hoc et admirabilis sabulae compositio et artificiosa singularum partium exornatio ita monstrat, ut poeta hoc maxime et contendissa et effecisse putandus sit, id quod nunc iis, quae ab eo scripta ad hanc rem pertinent, persequendi explicabimus. Ac primum quidem perlustrabimus prologum. In eo vero poetam id maxime egisse dicas, ut omnes Oedipum omnibus laudibus omandum esse putarent facileque
animos adjungerent. Eos enim, qui ad auxilium ejus in gravi illa pestilentia,
18쪽
qua conflictabatur civitas, implorandum missi ad aras ante regiam positas consederant, ita accipit, ut natura eum benevolentissimum esse et bene reipublicae consultum Velle appareat. Ipse quum eos videt, ossiciose procedit, quid expetant, sciscitatur, et misericordia commotus, quidquid elint, a se impetraturos esse benigne promittit. Atque quum ad levandam Vim morbi se excitari audivit, non tum demum ejus animum ad eam rem converti intelligitur multo majore in moerore, quam ii qui supplicant, ipse est, multa ad quaerendum remedium animo agitavit, postrem Delphos misit consultum, ut, quid ad cisitatem serva dam faciendum esset, audiret. Praeterea Vero quae IOVis sacerdos, dux supplicantium dicit, summas ei laudes et honores tribui facile ostendunt. Haec omnia, quae speciosam et splendidam hominis exhibent imaginem optimeque de eo existimare cogunt, eo consilio a poeta ita domata esse dicimus, ut postea inclinante rae sortuna eo gravior consequatur misericordia i Eadem vero etiam aliud in recessu habent, quod fronte non aperiunt, quod pungat animos spectantium nec securos esse sinat. Nirum enim hoc ipsum quam maxime videtur, quod causam supplicandi SciScitatur Oedipus ex aedibus progressus. Etiamsi enim hoc eo pertinere dicas, ut edipus eo ipso tempori momento, quoad levandas civium miserias progrediatur, ad acerbissimam suae ortunae converis Sionem gradum laciat. idonea tamen causa esse debuit, cur poeta ita id factum vellet. occurrebat enim hoc statim omnibus: quid est, quod grassante sine levamento vi morbi rex, quid sacra per urbem acta, quid obstrepentes lament tiones, quid supplicatio velit, quaerendum putat Non potuit vel potius non debuit scires ipso mo non debuit ipse curare et decernere, ut pestilentiae averruncandae causa ad omnia eorum templa supplicationes, piacularia sacrimcia, ea denique quae ejusmodi temporibus celebrantur, sollemnia fierent at voluisse videtur poeta eum ipsum tale quid sentire; nam quod dicentem facit, V. . se esse eum, qui inclutus appelletur ab omnibus Oedipus, non inanis est jactantiae nec magnopere prologi ratione postulatur Sed eo spectat, ut eum se processisse lateatur, a quo in iis, quae Videantur, rerum angustiis auxilium exspectetur Eam exspectationem ae vera auisSe apparet inspectis accuratius iis, quae dux supplicantium exponit Qui quod primum aras eorum adiri, omnia vi
morbi repleri et absumi narrat, regem et, quid fiat, nescire et de avertendo malo cum iis, quibuscum par erat, neque Sermonem neque consilia contulisse , ostendit Deinde hoc multis modis versat, videri rinem eum, qui praesentis mala leVare possit tum Vero precibu eum urget et, quae eum ad . erigendam afflictam
19쪽
civitatem excitare possint, colligit permulta. Facit quidem magnitudo eorum, quibus premebantur, malorum, ut sacerdos in his explicandis haereat et commoretur diutius; sed si quaerimus, cur novis semper Verbis eandem rem ariet, graVioribusque ad laudem non minus quam utilitatem ipsius Oedipi accommodatis argumentis firmet, non ab ea una causa singularis prorsus loquentis et precantis contentio proficisci videtur. Insertur potius ita suspicio quaedam Thebanorum,
posse Oedipum afferre malorum remedium credentium, velle assere diffidentium. Et tamen salsa erat ea suspicio. Multum enim rem secum VolutaVerat, multas
pediendae salutis vias inierat, sed quamquam nullis suis artibus ex angustiis emergi animo discruciabatur, nihil prorsus ipse essicere potuerat. Quare quum opinioni civium de se susceptae et Voluntati satisfacere se non posse gentiret, domi e continuit nec quidquam omnino in medium protuli Hoc ipsum quamgrme atque acerbum ei fuerit inde apparet, V. 4. quod cupidissime exspectat oraculi responsum, quo allato desideratam diu afflictis opem ferri posse crediti Praeclare haec ad negligentiam Oedipi quae in summis civitatis malis esse videbatur, remo endam comparata ita demum exspectationem eam, quam usque ad id tempus decepisse putabatur, recte digneque tuetur. Sed cur poeta ita, ut lacit, rem instituit eumque, qui bene reipublicae comsultum cuperet, nihil eorum, qua in ejusmodi temporibus regia maxime consilio et auctoritate fieri solent, sacere voluit Primum, credo, propterea, quod quo longius tota Oedipi ratio a ceterorum hominum consuetudine recedebat, e Pr pius ad naturam consiliumque tragoediae accedebat; qua in re ornanda quantum cernatur artis, non licet hoc loco exponere); deinde vero, id quod ad nostram rem graVissimum est, statim ab initio, qualis natura animusque Oedipi esset, declarare voluit. Qua in re duo satis indicavit, primum optima quaeque eum S qui e ad communem civium alutem referre; tum vero pelle eum esse olum suum, unis suis in omnibus rebus parentem conciliis, vis omnia agentem viribus, eam, quae ad res bene gerenda prorima habetur pia, neyligentem, hoc est, constilia cum aliis, ubi usui si et eaepediat, non communicantem. Quibus rebus quid esticiatur nunc non dicimus, satis habemus, si Oedipum Sophocleum eum esse constet, qui omnia sua ex se apta esse Velit nec ulla in re aliunde pendere. Pergimus nunc ad reliqua, ut quae in iis ad eam rem quam utrimus,
utilia deprehendantur, videamus Quod quum ipse nihil remedii inveniret Oed,
20쪽
pus, Creontem potissimum Delphos misit, optimo consili secisse putandus est. Nullum enim, cui tantam rem committeret, invenit hominem certiorem Et tamen de industria hic prae ceteris ad eam rem delectus esse videtur, ut in eo maximBOedipus, qui esset, ostenderet Supplicantium vero animi egregie iis confirma tur quae reVerSO Creonte et quaerentem et profitentem audiunt Nihil enim,
quo id, quod oraculo editum est, fersciat, praetermittere Videtur Sed in eo ipS primum accidit, ut justa inquirendi prudentia et diligentia desideretur Ubi
enim ad sedandam pestilentiam exitiale scelus, Laio superiore aeges intersecto commiSSum, Xpiandum esse audivit, non id quod exspectes lacit ut accuratius de homine ipso quaerat, sed potius ea, quae Creon de eo dicturus St, praecidit Atque, quod majus est, quamquam nihil exoptatius habebat, quam ut unum
aliquod Vestigium reperiret, quo auctores acinoris indagare OSSet, tamen, quum unum Ser um e caede elapsum do re retulisse et reserre O88 comperit, ne ab
hoc quidem homine amplius exquirendum putat, sed eo, quo non putes delabi Virum prudentem. delabitur et non aliundo interfectores quam clandestinis hebanorum hominum insidiis subornatos esse pronuntiat. Postulari haec ita et necessario aequiri ipsius tragoediae tonsilio ac ratione facile concedimus contra vero de frudentiae et sapientiae laudo ejus, cui talia a poeta tribuuntur, te
multum detrahi neminem fugiet. Iuro igitur dicere licet poetam hoc loco rid
egisse, ut Oedipi prudentiam inter omnes celebratissimam eam ess appareret, quae id, quod marime proposthum ante oculos esset, leviter transiret et ad remotiora et lonyinqua intempestive festinaret Hac maximo ro fieri videmus, ut ipse ad cognoscenda sua facinora deducatur Deinde vero, postquam satis, quae ad caedis auctores ducerent, audivisse sibi visus est, operam pollicetur, ita ut et civitati et Deo Delphico satisfaciat. Quo loco Maxime miramur causam, qua Semoveri dicit non disjunctis stirpo amicis, sed sibi ipsi eam operam utilitati sore: easdem enim insidias, quae superiori regi factae sint, sibi, nisi caVeatur, timen-d3S SSe Haec Omnia, quemadmodum sunt dicta ab eo, qui non intelligat dicta, ingentisque cujusdam horroris plena. ita, qui merus et quae suspicio in animi recessu talea t. produnt Oritur igitur jam suarum rerum cura, riuum paullo Bnte V. 94. plus se civium quam sua causa angi rosessus 88et, et sensim ita re cit, ut cogitationes et studia mus certo ad civitatis salutem referantur. Itaque ut quod antea Vidimus, suis sua consiliis proficisci Vult omnia, ita his Iam omnia conSilia et facta ad suas rationes repocare eum intelligimus Ne ipse vita et regno privetur metuit, qui metus, quo deducturus sit, mox apparebit.