장음표시 사용
21쪽
sed simplicius Aeschylus in Choephor. 3
-δ' ἐν βροτοις θεὸς τε καὶ θ εο πλέον.Pari modo Catullus cum dicit c. LII Ille mi par δε deo videtur, ille, es fa eat, verare divo8, ipse suo periculo amplificavit sontentiam, quam simplicem habet ea quam imitatus
est Sappho περι φους o. x Mφαινεται μει κῆνος ἴσος Θεοτσιν Ἐμμελῶν e. Sed Euripidis exemplo supra allato licet uti, ut ristophanis versus, quem vulgo interpretes parum recto accipiunt, ad suam sententiam, nisi fallit opinio, revocetur. In Marum principio posteaquam Dionysus v. 68 affirmavit κονδεις γέ μ' αν πεισειεν ανθρωπων - -
Hercules admirabundus interrogat ποτερον εἰς υιδον κατω eique Dionysus respondet καὶ νη - εἴ τι γ' εστιν τι κατωτέρω.Qua enim ibi ochius cum aliis de Tartaro narrat qui inserior sit inseris, quique homine maleficos maximo nesarios comprehensos teneat, quorum in numero Euripides quoque dignus sit qui commoretur, hae omnia nobis videntur a poetae sensu abhorrere; qui quid voluerit, ut recte percipiatur, reputandum est licuisse haec ad Euripideum illud exemplum si reliqua qua attulimus in unum coniungere, Dionysus ut ita diceret se velle εἰς υιδου κατε καὶ ε τι, εμιν εο κατωτέρω, non quo igni ficaret certum locum Orco etiam inferiorem nam ille noluit nisi εἰς Αιδου κατω, v. 118 sed ut fiduciam probaret perficiendi quod constituit ne se ullo profundo posse ab exsequendo consilio deterreri. In hac re quam agimus ne ea quidem negligenda sunt, quibus ancilla Hecubam appellat, in cognomina sabula 667
νταλαινα α μαλλον ῆ λέγω, χέσποιν', λωλας, ουκέτ' εἶ βλέπουσα φωλει 1 quae horum similia seruntur: nam his quoque conspicuum est, quanto opere
augendi cupidi sint et quam difficile sibi satisfaciant sive poetae sive quos poetae inducunt loquentes. atque idem putamus in Callimachi versus cadere, qui sunt in
Cereris hymno, ubi indo a v. 91 o Erysichthonis miseria haec narrantur. . ως δὲ μιιανο χιιον, ως αελιι ενι πλαγγων, καὶ τουτων ε μεα ον ἐτάκετο, μέσφ' ἐπὶ νευρας ' χειλαιεν νές τε καὶ στέω μνον ἔλειπθεν. In quibus versibus expediendia non uno nomine olim titubasse videntur docti velut Moinevius inus ενι etiam ad priorem partem sententiae pertinere Voluit. Contra quem
22쪽
16 Schneiderus ita disputavit, ut nives scriberet 'non tantum solis vi sed etiam vi vomtorum imbres et calidiores auras afferentium solvi allatis Odysseae versibus de α20, . ει χιὼν κατατήκεέ ἐν meeomλοισιν πεσσιν, ην τ' Ευρος αεμῖξεν ἐπὴν Ζι eo κατανῆ'τ ορώνης δ' αρα τῆς ποταριο πλή - ἐμντες ως τῆς τήκετο καλα παρήια δάκρυ χεον ς. Sedrachneidorus vix recto intellexisse videtur, quid sibi illum ut refelleret, desendendum osset liquoscente nivo cum similo ducitur, aut verni temporis fit mentio,
aut ventorum, ut in Odyssea versibus quos diximus, nisi quod Zephyrus veris nuntius est, aut utriusque, ut apud Senecam in Hercule Oetaeo 30 nivea in Eurus oluit aut tepidua Meua, qua vere primo luridua perdit Mim ubi alterum et tertium insequitur similo, denique concluditur
Apud Callimachum quod commemorato imanti monti nihil eorum adiectum est, Moinshius ad haec οὐ Mikιαν χιὼν . ex altera parte ascisci voluit, quod abesse non posset; sed ne dicamus, non recte isto vinculo iungi has similia duo, qua separata esse et separanda sententia fidem iacit ut ni in monte, ut erea in stola liquearid, non desiderari qualia einehius exspectabat, non quidem Odysseae exemplo, quod
Schneiderus adhibuit, sed vel heocriti versibus probatur qui sunt in idyllio II 76
Sed sinekius in Callimaehi versu etiam ριαλλον poni maluit quam μετζον, quae eadem obet sententia fuit Mnemosyn. n. s. Isb) Qui neutrum probavit, Schneiderus, cum ederet και --ων ἐπὶ μασσον h. e. diutius sive lentius), totam rem pervertit; qui etiam in proximis mirum in modum aberrans emendando poeta sensum
obscuravit et corrupit Sed hae ut mittamus, illa qui non occupata mente examinat, non potest non cognoscere, hoc dicere Callimachum Erysichthonis nix in monto, ut era in solo liquescio, et magis etiam quam illae, extabuit, usquo ad nervos'. Quodsi non haec sententia fuit poetae, vix satis intelligitur, quo consilio eum his potissimum similibus usum esse dicamus, quorum ea natura est, cui Schneideri opinio j adhiberi omnino nequeat. Satis erat haud dubie dioi ος - μι-ν- ως ἐν δεψε,
πλαγγων ἐτακετο, quae res erat minimo levis Sed poeta sentiebat hoc parum esse, nisi super adderetur illud, ut ita diceret, extabuisse eum non solum ut nivem, ut ceram, sed magis etiam quam nivem, quam eram. Maeo est illa augendi et ocumulandi cupiditas et consuetudo, quam explanare, si possumus, studemus qua si quid soris expressum est, quod fidem excedere videatur, cavendum est, ne dum interpretando
23쪽
ad vivam reseoamus illiberali diligentia eorrumpatur quod egregie elatum erat. An erit qui Ciceronem culpet aut pravo intelligat, cum ita dicit in ore. III o. 10, 25 'Ego tantum dem, quantum ille popoaeerit posee omne quantum exaravero id omina' plua immo etiam, inquis, et olet '' In Anton V 7, 18 Quamobrem eo si quantum potero, labore plua paene quam potero ea babo vigilaboque pro vobis. Pro Quinctio 15 49 Cuiua vero bona venierunt, uiua non modo illa ampliarimae fortunae,aed etiam victu erat uaque ne agaris au praeconem eum dedecore tibiaetu rat, iano modo ea numero vivorum eaturbatur, is δέ seri potrat, infra etiam mortuo amam datur. Post red ad pop. 4, 10 eum is inimicu' qui ad meam pem iam vocem auam eo tinati hoatibus praebuisaee, piritu dumtaaea viveret, re quidem infra omne mortuos amandatu Maee. ut Apuleium, cui haec placuerunt Metamorphoseon tertio c. 2 quamquam eapite in terram, immo ad ψεo inferos iam deiecto a tua in derem. Quibus sis hio illi aliquid leniendi causa ea quae nimis incredibilia viderentur interpositum est, nihilo minus exaggeratio est et exaggerandi consilium patescit Do Graecis haec sint una etiam exemplo quae ex Euripidis Dictye excerpsit Stobaeus gr. 336 Nauchii id εἰς δ' εὐγένειαν - πω φράσαι καλα' ὁ μὲν γαρ ἐσθλος πενὴς εμ ' ανήρ,
δ' o δικαιος καν μεινονος πατρος
Ζηνος πεφυκη δοπενου εἶναι δοκεῖ, in quibus sex septem critici valentissimi tamquam obstupefacti quod quis patris melioris Iove filius diceratur hunc Iovem loco deiiciendum rati pro πιννος quid reposueruntγυις νονος, γένος, κεινον, vel liberius exspatiati καν μεινονος τινος πατρος πεφυκη, καν μ ιμονος Ad πατρος π Quorum licet alterum altero paulo probabilius sit et postremi maxime sententia ceteris praestare videatur, tamen quam exilia sunt ista omnia, quam poetae consilio contraria, qui sententiae ratione cogent nobilitatem
generis dici cupiebat qua amplior cogitari non posset. Neque insolens est aut singularo in simili causa Iovem asciscere id quod et Hopertius instituit i 2 6), et Catullus bis in hunc modum locutus est LXX 1 Nulli a diei mulier me nubere maeula quam mihi, non ira Iuppiter ipse petat, et LXI 1
Dciebas quondam olum te no88 Grutam, LGbia, nec prae me velle tenere Iovem;
Iuvenalis autem ut priscam nobilitatem depingeret haec meβολικως expressit um 131)ruri et a leo timere senu8, altaque i te nomina delectant, Ommem vanida pugnam inter maiores patimque Promethea pona3.
Quid ergo miri Euripidi no satis quidem fuisse Iove natum appellare, sed altius etiam ascendentem maluisse melioris Iove patris filium dici. Itaque et Z νος si istam
24쪽
sorte fuerunt, ut nominis serma, positus vocabulorum, a genetivo genetivus pendens, ea omnia improbanda non sunt et suis rationibus confirmari possunt. Sed nos hoc non persequimur ad Callimachum revertimus, quem qui novissimo edidit, Utricus domi lamowitz-Moellendor cuius viri iudicium magni sacere solemus, cum M M ticulae cruce praefixa utramque vocem corruptela suspicione amplecti videtur, egreferimus quod quid maximo statuerit haeremus incerti nam de sententia quidem nobis non videtur dubitandum esse, meto autom concedimus ambigi posse utrum rectius Scribatur an μαλλον, qua praesertim saepius inter se permutata esse dicuntur cf.
Eurip. h. 283 . Nos quod ροῖζον non movendum esse existimamus, eo fit, qui ριθα, ιν θα a Callimacho saepius poni videmus in eam vim quam habet μάλα. timidi inmus ιθ χαψε in hoo hymno 2 et 119, cum conserimus IV 189 αἰνησεις ινιθα di τον εἰσέτι γαστέρι ρε-ν ν; IV 60 σπερχομιένη μέrca δή et καὶ οὐ φατόν ), VI 22 Ἀνιθα τοὐν αλλων δή τι περισσοτερον ut I 68 μω υπειροχον), et maxime epigr. XLIII 5 r et σε μέγα δή τι, adduci videmur de Erysichthono quoquo potuisse dici μέγα δή τι ἐτάκετο,
μέσφ' ἐπὶ νευρας, vel quod nunc scriptum est χιὰν, οὐ πλαγγων ἐτακετο καὶ μεμῖζον τουτων, h. e. hi etiam valditia. Aliis iam plus quam satis est de minutiis, nobis nondum videmur satis dixisse de comparandi formulis Catullianis, e quibus evecti appulimus ad Callimachum. Nam illo cum dicit eripere noli quod caritia ε oeulia e quid aritia ει oculis, vel qui modo curra aut i quid hae re tritis eidebattin hoc dicit 'noli eripero quod carius est oculis, aut, si quid carius est oculis, eo carius est', et in altero exemplo, qui scurra Videbatur, aut, si quid tritius est scurra, id videbatur' et o lutum lupanar Aut i perditius poteει quid δεe h. e. o lutum lupanar aut id, si quid iis perditius potest esse. Sic enim pote8t vulgo recte scriptum est, nec Lud Schwabio, meritissimo editori, accedimus, qui cum suis optimis tostibus a perditis pote quid δε dedit, quod a reliquorum more discedit nec ipsa sententia putamus probatur Pendet igitur impersectum enuntiatum condicionale, quod idem cadit in Euripidis versum supra citatum, Κυπρις - αρ ηὐθεος αλλ' εἴ et ριεῖζον αλλο ιγνεται θ εον, hoc est, v θεὸς ῆν, ἀλλ' I- ριετων γιγνεται θ εου, ovis P. Nihil novi aut obscuri tradimus sed nota res est similem in modum saepenumero enuntiata condicionalia amplificandi causa adnecti cons. Cic. de leg. II, 21), sed tamen semper attendendum est, ut quum plenissimo fieri possit orationis Arma quae fuerit perspiciatur. Velut in Odyssea XII bd Scylla cum dicitur
' Nisi humana fragilitas multa negligeret non negligenda, nuper cum quaereremus αρρητον θαρσος, αρρητος ἔννοια quid significare p. 74. et hae memorata essent et v 77 διφασα α G, vi et ad illa quod Sohneiderus adnotavit ox Oppiani quinto 468 ἔκπαγλον, κα ον φανον.
25쪽
intolligimus nam interpretes non explent desiderium ἰχθνά δελ νάς τε κυνας τε, καὶ εἴ ποθι μαζον λ im h. e. deprehenderit, salso enim accipitur κῆνος, scit. --οἰχθυάψ. Quorum sententiam Eratosthenes apud Strabonem I 24 c his versibus allatis recto quamvis alio consilio ita refert memιπτειν τοτ ροιζοσι των ζωιον, οἷον δελ-ένων καὶ κυνῶν και αλὼον κητωδων. Similia haec eiusdem Odysseae vi319I: o δ' noωσι γαλήνην, φρ' a Dηαι πιδα - καὶ δάορκα, καὶ εἴ που τοι φιλον ἐστιν, me καὶ μάλα πολλον ἔκαμέρω εστ 'EUoης, et o Romanis Apuleii polog. c. 98 loquisti numquam nisi Punie et i quid adhuc a mare graeo εat Latine enim loqui neque vult neque pol LSed iam subsistimus, et quae praeterea de Catullo volebamus, non graviora ceteroquin illis quae exposita sunt, in aliam si qua suerit occasionem seponimus. Scr. m. Maio a. MDCCCXCVI.