장음표시 사용
1쪽
Sumptibus librarisa 63Idendalianae prodierunt: Io. Nicolai Madvigii opuscula a astemie n. -
cintinentur: De L. Apuleii fragmentis de orthographin nuper inventis. - De locis aliquot Iuvenalis interpretandis disputatio. - De loco Ciceronis in libro IV do ro publiea ad ordinis equestris instituta spectanto' disputatio. - De L. Attii didascalicis commentatio. - Praelatio editioni orationum selectarum Ciceronis praeposita. - Do emendatio ae locorum aliquot orationum Ciceronianarum. - De locis aliquot gelectarum Ciceronis orationum disputatio altera. - De iuro et condicione coloniarum populi Romani quaestio histori ea. - Do aliquot lacunis eo di eum Lucretii. - Do Ioeis reliquot Ciceronis orationum Verrinarum dissertatio criti ea. - De emendatione aliquot locorum orationis Tullianae pro M. Caelio disputatio. - De emendandis Ciceronis orationibus pro P. Sestio et in P. Vatinium disputatio.
Continentur: De emendandis Ciceronis orationibus de provinciis consul R- ribns et pro Balbo disputatio. - De sormarum quRrundam verbi Latini natura et usu disputatio. - Do emendandis Ciceronis libris de legibus disputatio. - Do locis aliquot Iuvenalis eXplicandis disputatio altera. - Do doeis quibusdam grammaticae Latinae admonitiones et Observationes. - Do tribunis aerariis disputatio. - Praelatio editioni IIa uniensi Ciceronis .Catonis et Laelii praeposita. - Praelatio oditioni repetitae Ciceronis orationum selectarum praeposita. - Miscellanea criti ea.
salo major et Laelisis si vo do sonoetuto et do amirit in dialogi. I ccen8uit et praesulus est Dr. I. N. Madvig. - 28 'sol.
2쪽
4쪽
quoniam in deeem Livii libris, quorum priores quinque hic tertii voluminis fasciculus prior continet, omne da seripturae veritate iudicium duorum codicum fide nititur, qui a reliquorum reeenti et contaminato grege separantur, Moguntini
et Bambergensis, illius a libri XXXIII capite l7 foro medio 6 usquo ad finem libri XL, huius ab initio libri XXXI ad libri XXXVIII cap. 46 43, qui rectam viam in his libris
recensendis tenere vult, oi ante omnia horum codicum auctoritas caute ponderanda et comparanda est eXquirendumque, quantum utrique per se et utri in dissensu plus credendum sit; atque etiam, ubi, quod alterutro caremus, altero standum necessario est, non parvi intereat scire, quam fidum ducem
Sequamur. De quo etsi in emendationibus Livianis p. 36isqq. dixi, tamen, quod nuper, etiam postquam illa scripsi,
aberratum incortaque et fluctuanti sententia iudicatum video breviter explicanda res est confirmandaque veritas. Quod enim codex Bainbergensis et Oxstat et diligenter collatus multa, quae olim solius Moguntini fide nitebantur, sua auctoritato confirmavit et nova bonaque non pavea obtulit, Moguntini contra, qui non comparet, tantum scripturas ante tria saecula minimo plene excerptas tenemus Bambergensiquo n Μο-guntino discrepanti adhaeret fere codicum vulgarium turbaeum eo originis communione copulata, homines nutem raro argumentorum vi laeti bono. sed longinquo testi et uni contra PraeSentem, aliorum speciem secum trahentem, firmiter credero audent, laetum e8t, ut Gn. Weissenbornius in Livii a se oditiet enarrati volumina VII ot VIII si 860 et l862, oi subindocodicem Bambergensem, quem primo inter omnes loco ponit -dio besto Handschrist ), Moguntino iniuria aperto praeferretot in aliis locis non paucis, ubi in ipsa oratione, quasi con
5쪽
vicio veritatis victus, scriptural Moguntini toneret, tamen in
annotatione et inanes coniecturRA ex ceteris duceret et pravns
interpolationis suspiciones in eodicein Moguntinum coniiceret dubitationesque moveret, quas saepe vol ipsa illorum locorum forma et codicum in iis comparatio reprimere debuerat, multo autem magis totius rei consideratio. Quid est enim, si singulos tantum locos eonsideramus, perversius quam quum, ut hostular, libr. XXXV, 2, 7 in codice, quod omnes concedunt, perantiquo et cui permultis locis credas, sic scriptum legatur: plaeere tumultuarios milites eaetra Italiam scribi a proetore. Mens ea senatus fuit, ut in Hispania tumultuarii milites legerentur, optima Oratione et Sententia extremorum verborum reptissimund ea praeparanda. quae subiiciuntur Valerio Antiato teste de militibus otium ex aliis provinciis adscitis, in ceteris Rutem codicibus sis et vulgaribus), quos persaepe verborum OmiSSione Paconre n essurio ip8o confiteare, sie: placere tumultuari m lites extra Italiam legerentur, orations prava nequo enim dodecretis dicitur usquam placere hoc I 0, hoc ἡ fortasse rectius putare, quum, cui homini et quo consilio illa addoro in mentem venerit, nemo no Suspicuri quidem possit, cur autem omissa sint, causa munifestissima sit; oculus enim scribentis sie uberravit a tumulturaris ud tumultuari, ut inmen illa eistra Italiam arriperet. Eiusdemquo pervergitntis est, quum eiusdem libri e. li, li in Μ sit: in agrum latiorem evecti omnia propinqua vice teriri incendunt; prorimo deinde vico inferunt ignem: ferro flammaque omnia per 3tant, in ceteris autem tantum: in latiorem agrum evecti omnia pervastant, omissa prorsus incendii Wignificatione, quain postulant proxima fumus primo cona pectus), potius dilucidam et uberem et Livinnam rei narrationem. Rnescio quo inauditi generis interpolatore sino umbra cau8se interpositam putare quam intelligere, quod iam alii dixerant, librarii, a cuius opera B et vulgares eodices orti sunt, oeulum a priore omnia ad alterum transiluisse. Et advocatur etiam testis Frontinus, quasi non ia, quum rom suo modo breviterot nudo narraret, item reliqua, quae Livius amplificat, omiserit, de fumo. do clamore, de seniorihus et pueris, Peternis
Nihilo autem his prudentius. quod ad XXXIV, 57, 8 annotatur, qui locus, ut Emendd. Livv. p. 364 ostendi, vel aportissimus est ad podicum dignitatis ordinem constituendum. Nam ibi in M aptissimo, orationo propria et antiqua, seribitur: aut em formula iuris antiqui aut eae partis utriusque eommodo;quum autem in eo codice, ex quo B et vulgares orti sunt, Fin si mutato, natum esset: eae eo rmula, hinc in codice vulgarium principo mirabili eorrigendi simplicitato eilaetum est ea eo simul a , Bambergen is autem eodicis librarius, quod feeit
6쪽
saepisουimo. obiecta etiam in notissimis verbis vel propter ductu uin obscuritatem vel propter litterulae errorem vel propter littoras evrenidas aut chartum pertusam dubitatione, pro his ex eo mitula iuris antiqui spatium vacuum reliquit. Quid Woisson bornius 8 Ubi codicis B scriba caute spatium reliquerat, veterem lacunam varie suppletam putat. Atqui nulla est varietas supplendi. quoniam ridicula illa eae eo simul a manifestissimum est nihil aliud significare nisi eae formula. ΗΘ autem supplementum quomodo eX M, a vulgaribus remotissimo, in illos venit, qui ubique curn B coniunguntur, assectae sane longo inferiores ot depravati 3 Postremo quis illis saeculi R. quorum est codex Moguntinus, huiusmodi supplementum, tam Latinum ne proprium, excogitavit 3 Sed nam casu accidit, ut aptissimo exemplo veritatem confirmare liceat) ut hoc loco formula antiqui iuris in B sublata tota est, sic XXXV, 16, 6, ubi nee Weissonbornius nec quisquam dubitat, quin Livius scripserit ut in bl est: in antiquum ius repetit, in B quo i scriptum
orat antistim) factum est Antiochum repetit, deinde in vulgaribus corrigendo Antiochus repetit. Apparet depravatio in Bincipiens, in ceteris longius progrediens. Verum ne in paucis locis morari videamur. dicam primum univer8e. codieem Mo-guntinum, quein qui viderunt Carbachius, Gelenius. alii), omnes sunimae antiquitatis indicia habuisse et a noviciis, quos
multos tractarunt, specio et Acripturae genere remotum fuissotostantur, compluribus certe saeculis anto aeriptum fuisse, quam recentior illa codicum corrigendorum et lacunas explendi consuetudo nata sit, superioris autem temporis interpolationom
quam etiam antiquissimos codices hic illic attigisse, saepe exposui, Ionge alius generis fuisse, simplicem et rudem. qualem in emendutionibus Livianis multis locis adumbravi p. la, id P. 208, p. 336 n. ceti., de huius autem ipsius decadis codicibus p. 40l sq. , qualem ipse Iloguntinus ostendit lib. XXXV, 4, 3, post inter riscatos addens agros, interpretamentum insoli-ei88imurn. Deindo hoc ponam, nusquam quicquam labis aut maculae in II reperiri, quod ex communibus B et ceterorumorroribus mondisque in illum transisse videri possit)j; itaquoabgurdum osse quicquam in eo suspicari ad ceterorum errores tegendos lacunasve explendat interpolando natum. Postremond rem conficiendam, duabus longioribus partibus libri XXXIVM XXXV sine ullo dilectu sumptis, perpetuam exemplorum seriem sub conspectum Rdducemus ostendemusque, et quot aliorum generum menda codicis B et vulgarium communia unius M ope sublata sint nani proprios B scribendi errores De XXXIV, 46. 4 idonei si dieetur paulo post. Diqiligod by Gorale
7쪽
et vulgarium menda interpolationemque omitto), et quot Iocis verba quum in illis utrisque, tum vero singulari negligontia in B omissa Moguntinus servarit et quarn nihil illa in B vacua spatia reconditi occultent; hoc enim declarat ipse in his locis deteriorum codicum, qui in ceteris a codico Hambergensi simili pendent, eum M consensus aut error Originis apertae. Quum autem simul animadverterimus, Per haec plurium capitum spatia quum sero nihil boni, quod non in M fuerit, ex B prolatum sit, summam hanc faciemus, ita Bambergensem vulgares, quibuscum cognatione coniungitur, longe vincere, ut Moguntino non paulo inferior sit; itaque neque propter
Bambergensem et celserorum in orrore lacunave conspirationem
rediis Moguntini scripturis diffidendum esse et squod nunc, omnibus minimis per duos libro8 exactis. certius et confidentius
dico quam Emendati. p. 366 in iis locis, in quibus scripturae
ad sententiam et orationem fere seque bonae certent, praeferendas esse Moguntini ob Ructoritatem. Bonarum autem aliquot scripturarum, quae ex Solo B enotatae Sunt, complures etiam in Μ fuisse, sed in excerpenda Varietate omi8sas, quod
earum bonitas non intelligeretur, eo liberius affirmo, quod noin B quidem repertae statim probatae sunt; velut XXXIV, 2,
Il sine tutore auctore) et l9 8 dens) Κreyssigius primum non attondit, 4, 18 exorabilis es) nemo ante me Em. p. 396 lib. XXXVIII, l3, 4 verum Kreyssigius neglexit, l6, 3 ve restales) et l7, 6 adsueti) omnes ante me Em. p. 432, 440 . Quod autem in libro XXXIII sa cap. l7 Moguntino, quem
admodum quidem hic lectus et eXpressus sit, parem Bambergensem et paene superiorem esse dixi Εm. p. 365), videntur sane Nic. Carbachius et W. Angustus,-quum partem libri
XXXIII o primis codicis II soliis fortasse male habitis nondum ad eum legendum exercitati et nulla impressorum libro rum comparatione adiuti ederent, permulta mulo legisso et
edendo corrupisso ut statim c. 17, 3 inexpugnabilis pro e pugnabilis ediderunt nec Gelenius omnia correxisse ). Sed Bambergensem in prioribus libris integriorem esse videri et sensim in deterius vergere dixi iam ante Εm. l. c.). Et tamen hic quoque vacua illa spatia sunt, velut XXXIII in uno capite X quattuor g l pro ut si pro irrumpunt et pro ea parte et pro quinquo. Sed veniendum est ad duplicem illam, quam propoSiturum me dixi, exemplorum seriem. Itaque libr. XXXIV
Carbachius ipse quantopero legendi di meultatem exaggeret, Gele niusque quid de Carbachio et Λngusto queratur, intelligitur ex praelationibus expressis apud Drahenborellium vol. VII p. 268 et 273.
8쪽
n cap. 4l ad 50 hae scripturae e solo II ductae sunt eontra Bot vulgares: 42, 6 et Buxentum B erbuienium, 43. 9 senatus censuisset senatus voluisset; de Lov. 1 cavo credas silentio),
44. 3 pridie eatendas tau , 4b, 2 Buxentum inulentum, 47. 7 quin imperio qui imperio , 49, 5 Acrocorinthum Corinthum ) il
ae munus hine murius , 50, 8 ab agro Corinthio, h. e, ab Acrocorintho ab Corintho). Quae in B rectiora sunt quam in vulgatis. ut 4l, 4 tyrannus et proebebant et 6 populum Romanum, otiam in M fuerunt, ex his quidem tribus duo a Golonio indicata, tertium, proebebant, tacite ab eo in Frob. 2 receptum .
In iisdem capitibus haec in B et vulgaribus omissa e M suppleta sunt: 42, 6 qui, 4b, 5 et C. Salonius, 46, 1 Flaccus Weiss. om.) 46. 2 pondo. bigati centum viginti tria milia. Oseensis quingenta quadraginta'), 3 eae proe om.), 48, 1 Ligurumque 48, 6 haereantem visceribus nobilissimce civitatis'. 49 8 et sanio ciuitatibus) 50, 9 liberatorem. Debuerat praeterea, ut nunc feci, c. 48. 2 pro Eodem anno seribi o Μ Eodem hoc anno, coli. XXXV, 40, b. Praeterea B solus, quod sciamus, haec omittit: 4l , 4 quantum, 44, 2 magnos, 5 publica. 6 in carcerem, 4b, T Nare, vacuo spatio relicto, ibd. Me, 46, 5 m, 47, 4 a. Ex his Wmagnos c. 44, 2 commemoravit, de ceteriS tacuit.
In duodecim primis Oapitibus libri XXXV hae scripturae codici Moguntino soli debentur: l, i hinc gesta sunt B, vulg.
gesta sunt haed. ibd. b praetor hree gesserat B praecesserat, alii prove erant) 4, i per extremos spreuter extr. b, ii 'paululum anniterentur spaulum niterenturi, 8, i gerebantur sagerentur, Ri. gererenturi' s supplicatio decerneretur supplicationes decernerentur, quod W tenuit, ipse prope confessus pravum esse), 10, 2 decesserat B Mee eranti Al. recesserat) 5 in P. Scipione ses
) Quod Gelenius scribit: ἡLego Acrocorinthum , non minus e codige duxit quam c. 41, 4 tyrannus et 6 populum Romanum, in quibus eadem voce utitur, eodicis auctoritntem significans, ut nunc ex Bapparet. 49, II dieit Arestituimus'. ') Haec W., etsi tenet, putat fortasse coniectando suppleta ill-kurlich erglingt). Quis illa aetate, euius est codeX, deesse aliquid sensisset y Quis ulla aetate tam recte et proprie supplesset bigati . . incensis 3 Quam facile contra haec exciderunt ob repetitum Pondo, retento tamen auri 3 Hsee W. uneis inclusit, fortasso ex e. 4I, 4 ubi est lateri ad-hoerεns tyrannus aut similibus locis Τ huc translata ratus. Miram translationem in aptissimum locum eum magna mutatione l-J Do 8. 7, ubi M vestigia veri habet, V. Εm. 409.
9쪽
pionis, quod K seeutus est, , S pro legato pro collega, cui inanem defensionis speetem W quaerit , i 2, 6 Nio der N
eander navigat) 9 Romanae amicitios coniungeret m s moeamicitias iungerent cumi, i 2 nam neque namque) i 3 quam Eo
Suppleta e M, quae in B ceterisquo defiant, haec: l, i permulta, 2, 6 a et temere sin codd. vulgaribus deindo pro ad rumores priratis factum ad rumores privatos), ibd. aut prator , 7 quattuordecim verba v. supra p. IU; W ne de proximae
quidem paragraphi duplici incurior indicio cogitavit), 3, i quotidie. 7, 2 quod ante quum), 9, 3 que spost murus), i 0, 4 γε spost
Cornelium; itaqus otiain ex Quinctium Corneliumque saetum Q. Cornelium, unde W locus suspectus fili , il 6 hoptium,ll, ii duodecim verba vid. supra p. IV). Praeterea B solus haec omittit : 3, 4 eae spost et), b, ii et dubio setiam Voss. Drahenborchii), 7, 3 iura, 7 milit . magis, 8, 2 is, s si, 10, 2 nuper, 4 petilant, ii, 2 Meroitus, 5 in eo3, 7 et post paululi, I 0 adequitare, spatio vacuo relicto
plus prRVe Omissum Videtur.)Haec qui consideraverit, quorum similia ex quavis horum librorum parte proferri possunt'), timidas Weisseiabornii nescio
Quod e. 2. 2 restitutum e B est: adversus quam secundiae r ... mastis sermonibus pro tam adversiae quam Sec. . . . magnis germ. ebl non annotntur.
Cap. II, 8 librarius, quum verba cursus rigida paene omisisset, retraxit se; e. 5, si ex voce redintegrata seripsit re grata interposito spatio vaeuo. quod medin s littoras non legebat aut non in
telligebat.' Addam ex uno capito libri XXXIV specimen, ex uno libri XXXV. Νam in illius capito 3I, ut dem . nequivi I 2 non e M osse. Mee e. M contra B vulgaresque sumpta sunt: φ 4 video som. 6 eam Oru : Omisit otiam W; abesse nequit 7 et accepi quum et aecePi urbem. quum, elinm W, possundata orationis figura 8 ium om., etiam W) I 8 fortunoε fore . Nec dubito, quin etiam ae diunitatis Gelonius ἡ lege' ex Μ seripserit. eorrecto Carbaehit errore. In libri XXXV cap. 26 haec e solo M sunt: I pristesque tris isque et similia 2 harum novarum navium . . ut tharum ut novarum tum navium ; ibd. simul ut simul), ibd. simulacris simul Achinis II , 3 vel usu lusu , 5 ignarus. Navis erat om. , ibd. Nicaeam Nicolam et similia , 6 fuerat enim som- re leto in B spatio, addito alio in vulgaribus errore , 9 speculatoria piscatoria . Ρraeterea B φ 4 om. Creta. vacuo spatio relicto. Tacite his omnibus locis Moguntinns probatur; dein subito in proximo suspicaces homines fiunt.
10쪽
dicam an audaculus suspieiones do interpolatione in eodice Μoguntino grassata et errorum mendorumque, quae in B et vulgaribu8 sunt, tentatas excusationes aut coniecturas inde duetas facile abiiciet et quum ceteras Moguntini bonas scriptura8 libenter accipiet, tum voces in illo, quum in ceteris desint, servatas. Nam prorsus iis, quae pluribus verbis commemoravi, incunarum supplementis similia cetera sunt, in quae maxime illa suspieio interpolationis coniecta est; nihil in iis quod ad sontentiam constructionemve male intellectum explendam pertineat, reperitur . sed res ad Livii Orationem sententiamque aptae, quas tamen, si u Livio positae non essent, ad-dero nemini in mentem venisset, a grammaticorum et librario- rum inserioris aetatis captu remotae, bonis et antiquis verbis vomprehensae ceterisque rectissimo inclusae. Huiusmodi illa sunt
in XXXIV 7, 2, ubi Woissonbomius interpolationis Reeu sationem pluribus peragit, hic Romoe infimo generi, magistris vicorum . de quibus quae dicit, permira sunt. Aptissime enim L. Valerius, cuius illa est oratio. ut demonstret, quam lute pateat purpurae usus, urbanis magistratibus municipales Adiungit, his urbanos hic Nomori ne magistratus quidem . sed ministros. Ad Valerii autem argumentationem quid pertinet quot in anno dies purpura usi sint 8 Nam ne ceteri quidem magistratus sacordotesve nisi festis diebus praetextati erant.
Illo varo nihil incredibilius, quod XXXIV, 58, 12 Behherus.
Weisseribomius, Hertzius putarunt, quum Livius scripsisset Grineas Aaroe urbes. ut est in B et vulgaribus solsi horum saltem tres habent Grincas et Asiae). exstitisso. qui interpolando substitueret, quod e M sumptum a Gelonio ad Drahmbo
ehium Aervatum erat, Asiae urbes, quiae Graii nominia gint, antiquo vocabuli, quod est Nomm. Usu, antiqua adiectivi forma. quam prosa oratione bona non Oxcludi Cicoronis loci complures ostendunt de rop. i. g 58, II, 9. III, i5, VI, t 6 s. Somn. Scip. c. 3, de nat. deor. II, si, III 53. de divin. II 823. Do XXXIII, l6, t et 2 dicam suo loco. Et horum locorum compRratione et per Se certissimum est, no lib. X XIV. 3b, 4 quidem sine uolo malo interpretandi causa adgeriptum osse in recte iurisconsultorum formulam ad pervagatissimum et apertae
significationis adverbium. XXXIV, 44, 6, non nego, fieri potuiSSE, ut, casu veritRtem imitanto, quum ludi votivi scribendum raset, primum Romani seriberetur. quod eorum mentio breviante saeta Essot, tum votivi. Ac ne deficionio quidem codicis Μ testimonio ulla minima Est eausa, cur bona et neco88aria verba in ceteris conservata propter vacuR Bambergensis Spntia in auspicionem vocentur. quod W fecit multis locis, volui