장음표시 사용
11쪽
rpnthesis loco accipiendi, in litibus si cum libris delerioribus illis qui deni sed iiiiiiii l.
brarii quoque quaedant 0rrexerint' p0S Ilsio ιιος inserueris δ' et pro ot τε scripseris πε, lilii tui recie pr0 cedunt 'luunt iu nlinc liabet iscum nun bliviscar, ex eo quidelia tempure. qu lla et harum dux luit deus, Pentheo lep0ris instar salum machinans. Anapaestus, quem incla Sal hi maunii S in pede primo utique in n0mine pr0pri sali habet excusali 0nis. Post lianc parenthesin ales Sermenem in Verbis i Ottorio tiragri pa interruptum continuat. Turbatur autem Series deurum ex rdine in x0caturum, si cum Pili V. 20 τοίτους ἐν ε Diau pootiaturouat MOLς, 0S V. 27 λαγ RV Iuroia rura νοός a μυοον , 0nitur. Hunc versuum ordinem elicuisse ei lius Sibi idetur ex schultu ad . 30 adscripto καλουσα psolutuζοuat. Sed Semper aliquid tu lenii habent tales versitum iraiecti0nes. Illud καλουσα v. 29 cuin ei p0liu S, quae Sequuntur, c0niungendum est, et illi iter manno plena
interpuncti p0St v. 29 a Victuri illaia t0lienda. Ita eum nihil Sit Suppleniluni ad καλουσα.
V. 3 Sq. Super tali us bar pro c0m parali 0 1idetur usurpalus esse, id qu0d neque in altu neque iri ni Sir Serm0 ne fieri licet, a pilii iraec0 aulem cuiuscunque generis scriptore saepius iuvenilur il sic luc aut dicendum erat et o πυὶν Aόi 0ν ιιεir la aut πάντε0ν hod 0 Gotara δοῖεν. u0d Si Pythia tigressum templi quem nunc facili ra est, pri0ribus duum erat, Vi0lantur ne Sci0 qui paci recte c0gilandi lege . eque lamen simpliciter Super tali ulu pr0 0mparati 0 0ni. Sed ut vim sibi pr0priam cum cum parali 0ue ad aliud quid relineat, iam Hermaniau 0bserva it ad Viger. p. 7lS: Sacerd0lem plare racula sibi
dari eorum, quae unquam acceperis, Optima. Ita, ut ex huius usus exemplorum copia celeberrimum qu0ddam asIeram, huc d. bellum Pel0p0nuesia cum Se praevidisse lare dicit
bellum Pelii p0nnesiacum n0n in numero bellorum alit ea gesti rum esse p0SSil. V. 34 claudit ales enerali 0nem de0rum Delphis culi 0rum. Vix aut in ad vaticinandi in templum ingresSa est, cum terribili Furiarum adspectu ibi dormientium perterrita statim recedit. Intervallum igitur qu0ddam statuendum est inter . 34 et 5, quod etiam adScript in c0d Med. 0cabul διάλει uim notatur. Sequitur deinde vatis serm0uis allera par a V. 35-65. qua quam habuerit tu templo ierribilem adspectum describit usque ad v. I, lim haec pr0curanda p0llini domino templi permittit a v. 62-65. In hac parte primum disticuli alem uvet v. 37, qui in libri ita est Scriptus: ἡ μήτε σωκεἰν ι τε μ' ἀκταiνειν στάσιν, Supra Script in Med. βάσιν pro τί ιν Verbum κτα ii ει a sch0liasta per κου piζειν explicatur quae enim addit squali ta δε καὶ τὸ γαυοιβν καὶ τύκτυὸς et δῆν,
comprobari apud n0strum verbum σωκεῖν accipiendunt esse p0ndere Suo uili Uelli credide. rim. Mi illa unalus Sum in h0 verb0, qu0d huic l0c alienum esse mihi persuasum est, quorum nihil prorsus mihi susticit. Donec melius aliquid in Ventum erit, acquiescendum duxilii e0aiectura βάσκειν. Ju0d Verbum inch0alivum a stati ειν deri, alum nusquam apud script 0resollic0s, hae quidem larma, apparere haud ign0r0. Utitur tamen Verb0 P0mp0sii διαβάσκειν incedendi significalioue ris luph. Av. 'si, et ex Sia Ile Sychii gl0ssa: Ja κεν, ορευ-ετο Seu lentiam autem huic loco aptam hoc veri, inserto estici nem negabit. Dicit enim Pythia: ut neque incedere neque erectam me tenere p0SSim. Simul hac aliun 10i Iersu
constitulo lecti0uem στάσιν genuinam esse confirmatur.
V. 38 aperte mihi nugari videtur Sch0lia Sta τοεχ70 δε ε 3zi is accipiens, ac Si quadrupedum more templo egrediatur ales Mir0 suis Se interpretes, qui haec verba ad eniratione acciperent. hil aliud significant quam iremebundum incessum perterritae anus manibus empli parietibus iniectis se Sustentanti S. V. 39 υδεν cuni uermanu pr0 0 minativo accipiendum si εν ουν, qu0d limmutaverat in ιενος, p0stea restituit. Salis speci0Sa Si illa mulatio, sed neutiquam necessaria. P0Sleri0ri ae lalis m0rem, ex qu alius debebat SSe vales Pythia. 0 l0c in antiquissima temp0ra transferri a p0el a Sch0e manuus bservavit. Di 0d0rus enim XVI. 26 narrat olim virgines Delphis vaticinatas esse cilia aulen Echecrale Thessalus Pythiae mure capitis vim ei ululisset, lege culis litulum esse a Delphi S ut matr0nae ultra quinquagesimum aetatis annum pr0gressae id munus Susciperent.
V. 45 in libris ita est Scriptus:
maxime prudenti cur0 natus hi mulandum est. 1lque archae0l0gi quidem D po με 'tar0ν illas Sse prael0nga x0lunt du0 cum n0n negaverim, iam ei adiecti um ιεγας mihi gra ea luluid et Sanctum videtur significasse, ut a Soph. Phil. v. 394 in solemnibus precibus act0lus u ius, per se salis exiguus, b Matris deum Venerali 0nem ibi c0ucelebratam Y0catur μεγας, quam V 0cem ill qu0que l0c tulerpretes immerit c0rruptam putasse mihi Videntur. v. 47-6 Furiarum speciem describit Pythia vidisse se ante Supplicem h0mill mn Sanguine perfusum in umbilic sedentem mirabilem mulierum turbam in s0liis d0rmien-llulli neque tamen mulieres Sed G 0rg0ues se eas dicere, Sed ne ii 0rg0num quidem larmis L0mparare p0SSe. Tunc pergit narrare Se vidisse qu0ndam picias Phinei dape auferentes.lludi est Senientiarum nexus Sed ut omnia fiant aperta, Graeca sunt per Scribenda Verba: 47. προ θεν δε τάνδρος τουδε θαυμαστὸς λοχος
12쪽
nil tT . 50 et 2 lacilliani esse iam cli digiti statuit que ni Seculi sunt uer mannus et plerique editores: larpyiarum enim desiderari nomen. larpFias autem h0c 0c0 0miuari non necesse esse Mullertis dem0nstrare c0natus est iis verbis: Sie die Pyllitas eritineri Sicli anilich rei ede an in uiast ver k, nil indem si nur en ublic sicli in eis le r- neuert, set Et si nichi ersi deii amen der larpylen in Eu, en jede Zuschaiae 10n selbsterga uZle.' duam ali 0nem xi crediderim cuiquam rubalum iri. Imagini cuiusdani vatem Pythiam meminisse perspicuum est; sed quas stirmas in hac imagine viderii eam dicere necessarium est. Id ipse ulteriis videtur sensisse, cum in VerSl0ne Germanica n0men substantivum iniunxerit iraecis verbis alienum:
Die Κ0st de Phineus nuben.' Unum igitur vel hires versus p0s v. 50 excidisse certum videtur, quibus Ilarpyiarum noniencommemoratum Sset Eurip. Iun. 209-2ll, quem l 0cum alsert ulterus ad suam sententiam rubanda n, alia est ratio. Ubi cum ch0rus c0ntempletur imagines templi uiris in- Sculptas, alterum hemich0rium interr0gat: λει IIεις υν ' 'Eγκελάδi: γοργ 0m ario ουσανιτυν allerum respondet: λεhII ΙΙαλλίδ' ει ὰν θεάν. Praeterquam qu0 10ce γοργωπιν audita nemo n0n 0gilabit de Minerva ibi imagines oculis spectantium bVerSantur, quare
si quis interr0gaxit Videsne illam, quae clipeum ibrat, iurg0nis Vultu insignem ne ab altero non intellegeretur, n0n erat ei timendum. Parum pr0babilis, ut hanc paucis abs0lvam, Uieseleri mihi videtur c0niectura, in libr0 eius et lai sustu exp0 Sila p. 8 qq. quam ibi Sch0liaStae Verbis videtur elicuisse. N0 admissa lacuna V. 50 ii scribendum putavit:
ut verba Dd αυτ γ' Ap Dia ιIιν - hi suo D u in parenthesi in dicta. t ver lateam de nigr0 0l0re, in quo dubitali 0nem remanere ipse UieSelerii exp0suit, parenthesi latus a Verba: απτει ολγε ιξ ιδεὶν quibus qua re disserant Furiae ab larpyiis Pythia exp0nit, quae Ferba Ru tarpyia respicere non p0S sunt, nexu carent. Sch0liasiae verba: V Dδ' Αρπυiας
αλα λεγ09 εἰδον γαρ αυτὰς εν Ραφῆ πτε u0τ ις, nihil aliud dem0nstrant quam ipSum qu0que lidrpyiarum nomen h0 lite legisse quae autem de eis assert, p0st perditum illum Versum, in qu Harpyiarum naenii saeta erat, salso ad Γοι γεγας a librariis relata Sunt. V. 55 εγκου δ' οὐ πλα etola φυa clua It uirum accipiendum Sit stertunt autem u0u fictis salibus an Stertunt autem alitu cui periculusum est appr0pinquare, di S Sentiunt interpretes. Furiarum aliis n0n fictus esse dici hic pr0rSus Super acaneum erat Tres
quidem eschyli 0c0s asseri Iermaianus, qui υ πλαστοισι ιι υσι. si ασιν n0n fictis alibus' accipi vult Sed in unu autum invenitur verbum πλάττειν, rum I 034 ω od o πε πλα- οιιενος ὁ κόιιπος, ἀλλὰ καὶ iα ειργοῦμενος. Primum autem in hoc Promethei loco fictae magnil0quentiae opp0nilur ea quae dicitur tum inii in aliud est magniloquentia n0n seia, id est n0n dissi nihil ala aliud alitus d0rmientium n0n eius duare cuni vix dubium S Sep0ssit ου πλα τὰ φυIιά iατα huc l0co nihil aliud esse nisi halitum, cui appropinquare Sit pericul0Sum, quae interpretati defenditur n0strae fabulae v. 4 sq. ubi Clytaemne Strae umbra sertatur Furias, ut reStem persequantur ap0re Suo, qui dicitur entris ignis, id in
coozαλατοι, videtur in h0 adiectivo verbali una cum Sync0pe littera eiecta esse, itaque scribendum πλατοῖσι φυσιάμασιν Permira Wieseler est interpretatio: steriunt autem ait bus, qu08 ego in imaginibus ii 0rgonum nun repperi sicl0s, quae ut intellegerentur, vellem adiecisset, qu0m0d 0mnino status in imaginibus fingi 0ssent. V. si haud dubie reicienda est deteri0rum librorum lecti Jiαν, quam e0mplures
editores, in recentiorum numero FranZius, immerito receperunt. Ex dici, quae est optim0rum
eodicum lecti0, Burges ius est ecit iβα, quae s0rma accusativi x0cabuli λιβάς nusquam reperitur. Propius ad litterarum ductus accedit, qu0d Uies et erus edit0rque Gothanus adhibita Hesychii gl0ssa δυαν κρῆν ν, 0niecerunt, δυαν. Postquam scaenam reliquit ale Pythia, apertis templi valvis, in qu0 0rmire pergunt Furiae, una cum ratre Mercuri Ap0llo pr0dit restem c0ns0laturus. In cuius delverbis primum n0landum . 67 libros habere καὶ πρυσω δ' ἀποστατά ν, qu0 Bl0mseldius
c0rrexit in καὶ προσω γ' ποστατων, quam emendati0nem Hermannus recepit. Simplicius
et Pers 152, 0mpr0ba it. Iam ut 0 sequuntur v. 70 Sq. maximam difficultatem movent in libris ita scripti:
Participium πεσοὐσα pro verbo nilo usurpari posse olim Hermannus putaverat, sed ipse postea improbavit. Turruptelam igitur inesse in h0c 0e0 mnes, quantum Vide0, 0u Sentiunt interpretes, ad quam analidam alii alia exc0gilaverunt S0lus er mannus lacunam statuit inter du0s illos versus: ceteri omnes eam viam ingressi sunt, ut emendaretur Verbum αεσουσα Mai 0 est c0niecturarum numerus, quas in h0 verbo secerunt viri d0cii, quam ut omnes percenseam. duae autem adhuc proposita sunt, aut obtreciant gravitali 0dus l0claut nimis abh0rrent a libr0rum ecli 0ne. mis riget, qu0 pr0p0Suit alckenarius reeepit Schulgius tελουσι ne νεουοι quidem in Lelmanu coniectura huic l0c resp0udei duid vero sibi velit aeli sit πρεπου tapoi, me n0 intellegere sale0r in senteni iam aptum, M litterarum ductibus alienius est qu0 exc0gilavit litterus, πονοίαι dii 0 denique Gothanus suspicani interiisses scribae n0n tam interp0latione quam divinali 0 ne 'n80lentius aliqu0 verbum, c0niecit ἀγγὶπελοῖοι pr taxi a ερουσαι, qu0 verbum inauditum explicaUt per ἀλιγκπελοόσι vel ἀσθενοDIt Mihi neque ientanda videtur l0c gravi ias verb0 rigido, qualia Rulit νεουI et πελου t, neque ins0leus et inauditum exc0gitandum, cum praeSi SI Xerbum, quod et proxime accedat ad litterarum ductus et ad sententiam huic l0c sit apiiSSimum,
nimirum πεδάνται Ita scribere pro πεσοῆσαι mihi iam venerat in mentem, cum idi Mellium qu0que in eandem incidisse c0niecturam. πεδῆ de s0mu0, Si ad hunc erbi Sum compr0bandum exempl0 pus est, dicitur ab Homero d. XXIII, 7. In virgu qui sequitur osseuderunt interpretes in duplici Furiarii epitheto, V Se uectus signisicatur. Itaque cum Furiae et Noctis ei Terrae sillae appellentur, pro γραui alii
13쪽
qin i a Ne diversa suus illa epitheia γοαi est anus. παλαιος autem, licet de pr0 eeta Bel 3le stirpetur proprie est antiquus. Ad sententiam igitur Frangius recte reddidit: Die alleli. Eret pen Madiuten, nisi uns niti salo Ierb0rum rei ne dicere debuit: Dieare isen alten Madstri in Verbo stirxυI ct inutini de c0ncubitu P0gilandum esse crediderina, cui interpretation prami Pr ne dilatent mi id repugnat, quod in e0rum numero qui Furiarum c0n Sue ludisti' ni tum tuu sir druin il0siue menti sit dilani quam enim in sabulis quaedam exempla Sunt isti ulla: 'uin, qui iris roncubuerini id amen ita raro actu ui esse raditur ut sora hie singulatim commem0rare abs0num fuerit.
79 cum libri habeant 8s' i ντ α ἀεi, Turnebus c0niecit βεβ 0ντ' ἀνατει. Sed infelicis sinia est coniectura, quam non debebant editores recipere. Primum enim si a Furiis agitatur reSies, non pol est nipune mare et terras peragrare tum quid est βε ' ζrrα8 10n multo felicius Mulierus e0niecit βεβ in ἀλατει, quam vocem a verbo ἀλdIθαι derivatam Vertit in ast ' lilii non dubium videtur quin verum viderit Iermannus, cum ἄν particulam in ἀνά irael insitionem mularet et scriberet ἀν' ἀεi. Sed etiani in verbo 'ε obret mulali 0 ne
opus est, quare lintnd nnus emendavit βιβα ια' ατ αεi. Cui emendali 0 ni n0n refragatur, qu0d verbum 18d in eis quas habemus iragicorum sabulis non invenitur, qu0 ip Se qu0que ad-n0lata limrinan sui . Mn s ro et perseelum huic l0eo minus aptum sit quam prae Sel S, et ni ullii asiliu ins0lenii 0 sunt; l Τι ret librari 0rum incuria milli 0 tuerii, nihil obstat quin cum terni anno inseramus hanc formam βι' oret a verbo βιβῆ deductam, qu praeter p0etas epicos Undaru liuoque utitur. V0cem ε saepius ita ira usiciter mannus exemplis dem0nstra j liuic quoque l0co, ut ali 0rum cum mensa taceam, Sch0em annus Succurrit SerVaio perseel 3 illi' distinguendo: λωσι γάρ σε, καὶ asi 'oυ μακ γῆς pleps ατ ἀν' ἀεὶ λὶν si νοστι' χίμνα, qua ratione efficilia sententia salis apta duare in medii relinquamus, uir uni sunt limr in anno scribendum sit J plo νet an cum Schuem anno μ' et Ἀβεὶ ων enim ab Aesi h lii prii sectum esse n0n potest. V0 δε ares ius cum πλο νοστι ' quam cum βιβάντα vel βεβ 0τα 0niungenda id quod an leselerus p. 13 observavit idem, cum libri v. 0hBb Bnt ποι του. il0d filiis res mutaverunt in ποντον, versum haud impr0babiliter ita scri
sigurae elyli40l0gicae, quam grammatici dicunt, genus altu palen pro προπονεῖν πονον. V. 3 ἄγκαθεν Scholiasta explicat ταῖς ἀγκάλαις, quam expliculi 0nem h0c 0coaptissimani non satis iussis de causis in dubitali 0nem vocavit Schoem annus, qui illud 0cabullim inrri' inlun μές pillat ex ἀνεκοθεν ut 1 3, ut sit superne. In ipso Agamemn0nis lue ui tan Annu nurani dicens apocopen spolius dicere debebat syncopen defendit sch0lias lae
inlprpppla linii pili iluas licet illo non tinus apta sit. 0stro lamen lina illelu vera Sse. Mire enuit Apidi Uresti in luber i Miner a simulacri in Superne cum plecti. . Ν τ υνδε Omllys quatillim ideo, interpretes genere ne uir videntur accepi SSe.
illi quidem corrigi videtur sententia si τωνδε pr semiuino accipimus et ad Furias resertinus, Il3que Ῥικαστὰ τάνδε vertimus iudices de hisce'. Furiis Insequenti versu
UNντες gl0SSema PSSe uti in qu latea genuiua lectio λαχοντες, et ni Suelli tu libro ut inscriptus est Die te de rhersiel lun dei iram ei de Aeschylus p. 98, et in ali 0 Die ludi recte
Leberi ieseruii des eschylischeia Texies p. 0 Speciosa est c0niectura, Sed n0n neces Saria.
retur Iuppiter hanc rexerentiam praeter legem ' i. e. illegitima vel ius0lita ali0ue haec x0cis κmli 0 Signi licati exemplis c0usirmari Ῥ0sset Sed alius videtur huius 10cis usus suisse. Ig. 44L Clytaemnestram uel dicit gl0riari caede mariti a se perpetral εκ rosti ac, qu0 quam parum cum h0c 0c0 0nsentia apparet El adjectiva 0rma κνouo apud p0sleriures demum scriptores in Venilur ut apud Di 0 XIV, 1l2. ubi plane vertit in significali 0nem cruciatus nefandi vel crudelis Et si igitur h0 adiectivum aliter vulg0 usurpatum 'idemus, lamen. si solain derivali 0nem 10cabuli spectamus. ea significali 0 ne ii Surpari p0tuit, quam Hermannus ei 0 l0c iniunxerat. ui autem κτεW0 scribi x0luerunt. Vere0 ne eschyl0s0l0ecismum obtruserint. Aeli uni enim verbi εκνεuειν e0mmem0ratur s0la in esychi glussa ἐκνενεμ κασι παραδεδωκα Sed h0c sico mutuo nihil mutandum videtur dui ut recte tutellegatur, id primunt diiudicandum est, quid Sit τόδε οεῖ α utrum pr0prie accipiendum haec reverentia, an Sit Mercurius, an restes denique Pri0rem interpretandi ali 0nem iu- gressus est ei lius veriens τόδ' κνοι - σεβας hanc exlegibus debitam rexerentiam.'40stea Herma unus qu0que qui reiecta c0niectura ἐκpositia in Aeschylo edendo libr0rum lectionem eo δ' ἐκνόμυων σεβας restituit et sch iliaSta xerbis interpretatus est: et τῶν κετῶν εJ Ismκαὶ δε ιια. Ex qua ali 0 ne κνοιι ν σεβας est reverentia vel dignita huminum lege S0luiorum. Plerique autem dil0res et interpretes c d σεβας intellexerunt Mercurium et Mercurii munusinu pr0Sequitur supplices dua admissa inierpretandi rati0 ne ex κγόρουν duo facienda vocabula ε τόιέων, quae vertenda secundum leges et cum verbo σε lit coniungenda sunt qu0d ex serm0nis Graeci ind0le fieri p0sse n0u negaverim. Sed in ea re nun immerito Uleselerit qu0que Isendii p. 9, qui ex herbis, quae Sch0liasia adscribit: τὸ ων κετειν εihIu καὶ δε μα ου ιογον τι /j ,εἰ e, Πὰ καὶ ἐβει, 0eiae verba restituisse sibi ideiurita scribens: ἐβει τοι εἰς τοδ' κει χων σε oc, quem versum p0luit quidem sch0lia Sta ante
ocul0s habere sed n0n debuit Sed etiam Uieseleri ali in e coiisentit cum ceteris interpretibus qu0d τόδε οεβας intellegit tercurii munus duid autem si od σἐ a intellegimus ures tein ipsunt, n0nue tuli 0c lux quaedam accedit incredibilis H0mi uena ipsum σεδα.
14쪽
qV m qu in pas iri stati p0lest verbum ορμῆσθαι, id qu0d 0cent v. h0eph. 28 sq.: ὁ Πυθοχοήστας ptγας θεοθεν ευ pocidalat c0ρ Dὶ ιενος, n0Sir tamen l0c nun neglegendum e Si quivi liln limines reesten pr0 pellunt sed Furiae. Post utriusque dei cum reste discessum Clytaemnestrae umbra in scaenam prodit et se a Furiis Dede desertant et proditam esse queritur, quibus Vi Vens Saepissime
libaverit in cuius orali 0ne v. 97-ll 9 n0landum primunt παξ siris tro in verbo ἀπητιμασμοχ V. Sin, item usu Ierbi si riεται genere medi V. 043. Aliquanto mai0rem dissicultatem m0xet v. 99, quem cum libri talem liabeant:
Verbis: πεο 0 εφόνευσα 'Aγαμεμxora, au σασθε καὶ Di si φοτευσαι τε Ου ἀτιιιάζονται, eruatur quam quan non Vide nam apud Schulias iam ζ est genu neutrum, apud poetam maSclli inlun - ante per Se Salis est pr0babilis. 0ν με ἐκ ταγον ita Suspensa Sunt ex ονειδος, ut ex usu apud Graecos Script 0res frequentissim id dictum Sit pro τουτων ους. Potuit qui deni numerus pluralis usurpari, etsi unum tantum percussit Clytaemnestra; sed n0nvideo quid causae sit, qu0d interpretes iam obstinate negari ut hic de Cassandrae quoque caede c0gilandi in esse duam si admittimus emendationem et interpretationem, vocabula κειν Dν πο . . t 2 ad id reserenda sunt. Sed restat quaestio de structura tutius sententiae v. 98-l0 ex pre psae De qua ut magis perspicue exp0namus, ill0S VerSu huc trans
indicavit. vli particula Clytaemnestra se ipsam turpiter berrantem p p0nit Furiis placide doriri lentibus. Ita Schoeni annus qu0que h0 versus intellexit. Simile est ἀνακολουθον in
Tlli tuu in Erant malica ratio c0nstaret, dicendum erat παθουσης. Cuius similisve ana- coluthiae quantlluam sexcenta sunt exempla apud scriptores iraee0s, Guilianus tamen editor v. In aut eiciendum putat aut p0S V. 98 rep0nendum quam rationem e qu0que pr0bari, quod illia et εχον μεγiστην tria κεirco et a Solemniter inducta nilii nox addant. De eiecti0ne versus isti videant qui laetantur talibus ἀθετ σε ιν p08 v. 98 vero rep0sit illo versutulant liuius l0ci senteni iam turbari x eis, quae supra exposuimus, certis Simum est. Illa lit Ili isti,n in qu nil ubi ora χω μεγiστην hia κεia 63ν πο nihil n03 addatur tollitur,
si legisnuq ti pro ires iam iii illi a quibus accusatur Clytaemnestra, n0 0mnes uul
r Hroi, sed e tantum, quos ipsa ccidit, i. e. Agamemn et CaSsandra Denique ut hunc
dui ersus, in qu 0rum primo secundae classis libri ex καρδia secerunt καρδig. deteri0-
res καρ Π ut recte constituantur atque intellegantur, ab illi im0 0rdiendum est, in qu quin Scribendum sit Iolo ἀ reo κοπος dubium es Se 0n 0test: 0 Videntem enim interdiu mentem p p0ni per somnum illustratae patet. Ac vix haec est mus ali 0 Sed exstiterunt, ulne ea quidem admissa h0s du0 versiculos l07. 108 ita, ut sunt in libris scripsi, ab eschylo pr0 sect0s esse putarent. fluare aut emendandis aut eiciendis hisce versiculis locum sanare studuerunt Schulgius, ut ab h0 incipiamus, in dubitali 0nem quidem vocans du0s hosce versicul0s, sed n0n ausus eicere, miris ambagibus ita explicare studuit: Nam h0minum quoque animi in s0mno clarius cernunt, cum interdiu iis n0 datum Si sutura providere. duanto magis v0bis ut deabus credibile est me per quietem ita apparere, ut Si me neglexeritis, id volunt ali 0lius vestrae quam inscientiae tribuendum sit.' Gu0 Schut Zius n0n ausus est, LinW00dius, cui alii qu0que assenserunt, sacere n0n dubitavit, h0 du0 versicul0 aliunde huc irrepsi Sse putans. Ium Hermanuus pro Joοτ ῶν scribi iubet φοε i , quam emendali 0nem ex scholiastae verbis sibi videtur eruisse. Sed quae sch0liasta ad n0saxit: χὶ τλῆς φοετὸς μοιραου προορ εν ῆμἐρα, hanc mutati0nem n0n 0nfirmant, cum Y0x post in antecedens Versu
occurrat Frangius denique βροτων servandum illud quidem censet, Sed defendi illi V. 462 Sq.: το πρdrsm μείζον λ εἴ τις lirat cδε βροτ 0ν δικάζειν cuius l0ci plane alia est ali 0 Sed tam pr0pius accedendum ad primum versum, in quo summa inest huius l0ci dissicultas. Nuem
talem qualis in ptim codice est scriptus, sensu carere patet. Ilaque varia e0mmenti Sunt
viri docti. IJer mannus eam emendati0nem, quam lini pr0p0suit in censura libri ab d0sredo Militer de Eumenidum sabula editi etiam in Aeschyli dili 0 ne servavit: ορα de πλ γὰς τὰ δε καρδia οθεν. Nun recte huic ali 0ui a Mulier obici v. 5S2, ubi Clytaemnestrae ab reste vulnus illatum dicitur non in corde sed in cultu, ipse Hermannus dixit. Et sententiam ab eo essectam esse huic luco plana nem negabit Sed Drsitan lucus leni0re cura sanari p0ssit. Jitamqu0d ipse Mulierus au vium seculus dedit: oo δὲ πληγὰς τασδε aodi σεθο, nimis longe recedit a libr0rum scriptura. Primum patet καodiat in secundae clas S libris recte mutatum esse in καρδi t. Et haec ipsa vix mutati est du0 si dali 0 0cum e0needimus, Ser andu e S imperativus ορα, neque Scribendum ὁρα. ain t - γῆν, corde xidere,' non repugnare Graeci serm0uis indoli Sch0em annus sustus exposuit qui genelixum σεθεν ex
καρδι suspendendum putat. Ita hunc l0eum intellegi 0sse n0 equidem negaVerim'. tamen meli0 evadet seu lentia, si hunc genetivum eum Substanti x φολ. iungimuS. γάρ particula serti luco pusila invenitur apud Script 0res Graecos, et apud ipsum e Schylum licet ex equendali 0 ne exstat g. 703. Vel pus quintam v0cem p0sita invenitur particula γαρ apud Soph. Phil. 145l, ubi recte uermanuus adnotavit videndum SSe 0 post qu0tum, Sed
15쪽
0u0 adiectivum si pasSive accipinnis. 0 litis l0ci haec exsistit sententia: Vide anim haec. vulnera tua enim mens d0rmiendo illustratur, interdiu aute in non tibi praeli detur satum hominum ' inprimis res sis, qui tibi persequendus est. Cui interpretali 0ui si quis obicere Iuli 0 Furiarii ut 0d Sed etiam h0mi uim meu leni 0rm istud illustrari, id de Furiis dici Iundit ante nini h0 luc neceSSe erat. llaec iam perscrip Seram cum vidi illam post καρdia distincli0nem iam anno DCCCXXI prop0Silam esse ab . . fili reus in pr0grammate sch0la Stic0, qu0d 0burgi prodiit. I. 09 Il Clytaemnestrae iam bla queritur pr0rsus neglectas SSe a Furiis libationes, quas ad illas placandas secerit duas libali 0nes Oiνους dicit, in carentes et νηφάλια με Ursματα, 0bria piacula. Vinum ad has libatione non esse adhibendum confir-li uult a S0pli 0. C. 469-484 ubi, qu0m0d placandae in Eumenides, edipus accuralius ducetur a senibus ilicis. quam S0lam adhiberi s0lilam suisse sch0liasta docet ad D. C. 00. Ceterum cum apud inser0 Clytaemnestram Furiis Sacrilicasse non verisimile sit, n0u intellegendas esse eas libali 0nes, qua secerit ad limit laudas illas ad resti p0enam, sed eas quas secerit p0st Agamemn0nis caedem ad avertendam Furiarum iram, recte Schulgius vidit Dignus est l0cus qui n0letur, cum d0cuat mariti quoque caedem a Furiis vindicari. Insequentibus versibus il4-ll6 pergit queri Clytaemnestra restem evasisse hinnulei inSiar, ut est in libris, εχ ιε ων ἀρκυσμάτων. u0d Vocabuli lira cum nusquam alibilli uitatur, edis ore mulandum censuerunt in ρκυστίτ ον α ,κε στατο autem pr0prie n0men est
sunt: ex medii retia tendentibus, i. e. Furiis lianc nimirum explicati0 item huic l0c aptissimam esse apparet. Restat ut 0cabuli larinam, quantum lieri p0teSi, 0nstrinem. 0cabulum ipsum quidem ἀρκυarάτης nusquam exstat, sed neque nicit iraeci serm0nis induli et conlirmatur similibus formis, quales sunt λαυρο rάτλὶς, δεξιο τατνης, ἀριστεροστάτ/ὶς ζυγοστάτης duare tale Ira ειθζωνον euiu Blia Si ratio ac Verbi κνεsιειν V. 95), Aeschylo tribuere uu
Vv. li 7-ll Clytaemnestra Furias uriatur, ut audiant anim0que percipiant, quae
aperte pro adverbi est p0stium. 10stro amen loco pro n0mine Substanti, et pro n0minalix accipere salius idetur.
Ad Clytaemnestrae h0rsamenta respondent Furiae iteratis gemitibus et remitibus, quibus d 0rmire Se quidem, percepisse lamen quae illa dixerit indicant. Ad primum earum gemitum resp0ndet Clytaemnestra v. 2l, gemerent med0 interea illum virum l0nge essu-
inesse n0n 0test, qu0d Mulierus qu0que en Sit, qui libr0rum lecti0nem servavit ille quidem, vertit autem: Denti Schulge finden sie, die mei ne Seele asst. Aliud haec verba dicere, aliud iraeca nem n0n videt hu0 primum attinet ad 0cem προσiκrooεc, et Hermannus et ulteriis et plerique interpretes προ iκτοοας 0c 0ζ0 0n esSe Supplices sed ut0reS, Apollinem et Mercurium recte videntur si a tui S Se . Unu S, quantum Vide0. Wies et erus p. 26stooziκτορας hic qu0que ut aliis locis supplices SSe Voluit eum v. 22 ita verterei: Amicis, qui non mei sunt amici, supplices sunt.' Sed primum mirum in m0dum p0ll Mercuriusque a Clytaemnestra dicerentur amici duae verba ut ita intellegi possent, saltem, id qu0d 0luit edit 0r si ullianus, pro tot scribendum laret ουσιν. Atque nan in e0nstare Videtur S0la interpretatione hunc l0cum expediri nun 0sse. Iam ut dicam qu0d enli 0, ex milibus, quae a uis d0ciis pr0latae sunt, c0niecturis duae santum sententiam mihi tacere videntur huic l0co plana duarum altera est Hermarini, qui una littera deleta verSum sanasse sibi videtur, cum scriberet μοι pr0 uoi et distingueret ita:
Cui rationi duas dubitas i0nes obstare Sch0em annus contendit, alteram grammaticam quae Vix alia esse potest quam quod desideratur articulus alteram in x0ce piλοις. piko enim in Clytaemnestrae
16쪽
nr alti e se n0n 0ssunt ni Si 0gnali l. e. reSles. ut tamen quo modo a latre sibi infestis ulla amicus appellari p0teSi Pr0rSus alia ratio est v I 03, ubi Clytaemnestra dicit se haec, mortem, as Sam SSe ab amici SSimis i. e. qui amicissimi esse deberent. Similis est ratio liuius sabulae v. 35l, Cli0epli. 23l, pl. 946 Sq.; 0pli. l. 5IS, Eurip. Andr0m. 75: quibus omnibus locis piλοι Vel spiλτατοι dicuntur, qui b 0gnali 0uem deberent esse amicissimi, re quidem Vera Sunt inimiciSSinai. dua rati0ne n0slr0 0c 0x φιλοι ' ita nude p0silavi intellegi pol est. Inam Sic pr0rSus in universum sententia videtur accipienda: Amicis, i. e. inter qu0s intercedit amicitiae necesSitudo, qui amic0s habent, sunt tutores.' eque tamen negaverim aliquid inc0mm0di remanere in hac explicali 0ne. Itaque altera illa, quam modo c0mmem0ravi, c0niectura edit 0ris ii0lliani, litterarum ductibus n0n difficili 0r, videtur praeserenda SSe, qui hi in ουσιν miliari vult et v. 22 ita scribi:
amicis enim, qui n0n mei Sunt, i. e. 0reSti tut0res adsunt.' Meilius denique versum ita edidit:
quod ita vertit: Amic0s enim habet n0n meis similes, sed igilantes et impigros. Negat enim vi ilius vocem aposiκτωρ cadere in eam quae Clytaemnestrae cum Furiis intercedat rationem; quod qu iure neget, eg n0n SSequ0r. Cum enim Veniat ad Furias Clytaemnestra supplicatura, e0 deni iure hae eiu προaiκτορες dici p0SSunt quo Αp0ll et Mercurius reStis. Pra tirpa in lectione ei liana ine0mm0dius desideratur dativus Drio. Α iteratum ch0ri gemitum resp0ndet ClytaemneSira v. 24 nimis eum c0nsopitum esse neque curare intum cIOθος , Suum, ClytaemneSirae ipSiuS, 0 0reStis, qu0 aliquis possit intellegere. Usque ad . 133 h0rus nullam claram x0cem edit, sed gentitus na0d et fremitus. duos antistr0phic0s esse primus Iler mannus perspexit. s. quae ipse lalui de antistrophica huius trag0ediae pariis, quae me quidem iudici prol0gi est finis, circum Scripli 0ne in c0muistillatione: l e re scenica in Aeschyli umenidibus, C0lbergae a. MDCCCLIX p. XI. Iam vero cum duo sint gemitus, duo fremitus, deinde duplex gemitu acutus quem excipiunt quinque imperativi quid magis c0nsentaneum quam c0gilare hic de quinque iugis, e quibus auct0re Polluce V, 10Ν. 109 compusilus erat cli 0rus tragicus In temptu in selli c0nsedisse chorum ipse uela v. 48 indicat duare Si 0n Sideramus plerumque cli0rum per rdines et iuga disp0Silum rehestram ingres Sum esse, Si repulamus in irae c0rum arte vel minima Eludi0se elaborata et omni ex parte bene c0mp0Sila sui S se, Furiarum qu0que chorum in Αp0llinis templ0 0 incum p0sile et casu qu0dam Sella S ccupasse, Sed eri quodam ordine disp0silum suisSe pr0babile St. 9uam disp0Sitionem Singuli eli0reuiis numeris Signili alis di pilis almi taleni
VIII. IX. X. I. II. III. V. V.
ut ill sit coryphaea, ea quidem ad Spectat 0re cun erSa. Iam S l0ngi 0re Series Sitnt ordines, brevi 0res iuga primus gemitus V 20 iribuendus erit iug0 0nstanti ex xl l .,
alter v 23 XV. X. V., primus remitus v. 26 XlI. VII. II., alter v. 29 XIV X V., gentilia denique duplex acutus v. 32 XIII. VIII. III. Simili ali 0 ne quinque illi inipirat ni
ex XIII VIlI. III. Post Clytaemnestrae n0xem senari0s prima de Sella Sua pr0Silit 0ryphaea III. verbis γε ρ εγειρε καὶ σύ τὴνδ ἐγ , δὲ ti, ceteras expergefactura ita primis ch0ri 0cibus c0nstitutis pr0pius accedimus ad librorum lecti0nem quam nimis e0nt0rta Mulierlratiune qui vocem ps αἰ o ante λαβε et 0c ipsum Septiens p0silii. Ad quam rati0nem firmandam ad sch0lias tam metricum, quem dicunt, litteru prox0cat cuiu quam exigua Sit auct0ritas inter vir0 d0ct0s 0nstat. Atque ipse Mulierus c0nfitetur hunc sch0liastam illud λαβε quinquiens videri legisse, quod pro su arbitri septiens p0suit. Mirabilius etiam Uie- selerus p. 27 ipse quoque illi sch0liastae aliquid auct0ritatis tribuendum ratus V0cem t8ε quinquiens p0suit, ut efficiatur illud qu0d sch0lia Sia vult oοχαM Ἀφθλὶ ut ii ες ε τοι ἰοαχε ων
et φραζου priori versu iribuit, quem ita c0nstituit
Neque igitur dubitavit sch0liastae iantam auct0ritalem attribuere, ut eum secutu ex duplici gemitu acuto integras I 0ces fingeret, quae merae Sunt nugae. mnino Salius videtur huius sch0liastae auct0ritatem neglegere. Post illa, quae dormiens adhuc pronuntiaverat ch0ruS, quae qu0m0d0 0nStitueudan0bis ideantur m0d exp0suimus, Clytaemnestrae umbra n0 em senarii sinit trag0ediae pr0l0gum v. 134- 142. In quibus cum Furias irestem persequentes cum auibu Xenaticis e0mparet, Schlii Zius 40niecit v. 35 in verbis 4ιερμιναν Laor ἐκHac ποτου pr πονου scribendum esse γνας, 40llai v. 15l: ἴπνο κρατ=ηθεχ αγραν Αλεσα. Speci0Sa St 0uIectura omnia optime se haberent, si ita scripsisset poeta), sed n0 necessaria. Idem iudicandum de Ialmi coniectura, quam protulit Ilei nisue ili in libro qui inscriptus est Diiische Studien ii dei sirlechi schen Tragilcern p. 159. Is enim sicut Schlit Zius ossensu in terata
r dog Scripsit pro im ἐς 40elae ne pulchri quidem aliquid aut spect0Si assert ult0
enim gravius et mulio accumodatius ad ipsius iram Clytaemnestra interr0gat: duid facis', licet nihil adhuc fecerint Furiae, quam: Num quid facis' Gmnis autem ossensi t0llii ur intulerr0gali0ne i ρjς, Si cum leseler iam pust πονου interr0gati0ni Signo diStinguimus. In extremis tribus Clytaemnestrae versibus 1 40-142 primum ineptum est, qu0di. 4U iniit libri habent οὐδ Duae prolatae sunt emendati0nes, altera Stant ei Sive ear- soni potius συ ὁ altera echielitii nuper rudita in libro, cuius Supra menti0nem feei p. 64, σοὐ d Uirumque rectam efficit sententiam cum autem littera Macilius librari0rum incuria interire quam in o mutari potuerit, Ueckieinii emendatio videtur praeserenda. In fine huius versus tritu annus et o mulavit tu ipδ qu0 suo iure reiecit Ueckieinius, qui p. 6 mal0re in loc0rum copiam e0llegit, quibus Aeschylus articulo utitur pronominis dem in Sirati l 0c0, iit vitis sabulae v. Ilaque praeter illud o δ' in tribus his versibus nihil uialidum,
δευτεροι διωγμασιν, traiciendus. Immo his verbis piissime et cum m0meut quodam ea quae dicenda ei erant concludit Clytaemnestra. νηδυος υρ 0ssit aliqui intellegere ignem ex matris, quam interfecerat restes, uter prodeuulem aptiu tamen ap0re ex trianimvmi tribus pr0sciscentes et sugitivi te utem comprimentes intellegendi Fidentur. 3
17쪽
Post Clytaemnestrae discessu na sequitur par0d0s eh0ri v. 43 - 177, quam in Scaena cantatam esse res ipsa docet. Versus sunt maximam partem d0chmiaci praemissis et intermixtis iambicis. Iam vero quaeritur de huius antici inter singul0 eh0reulas divi-Si0ne. 0 p0s Se enim istud ab univers ch0r recitatum esse et quicunque in Aeschylo studia posuerunt viri d0cti 0nsenserunt, et vetus scholiasta ad xv. 143. 47 apertis verbis testatur. Mihi quidem quattuor inn0luerunt huius cantici divisi0nes prima Hermanu iam pridem pr0 posita in ceu Sura Eumenidum sabulae bid0sredo ultero editae repetita in ipsius edili 0 ne altera Francisci Pass0vii praefixa indici lect. Univ. Vratisi per aestatem a MDCCCXXX habendarunt tertia Bambergeri in dissertatione de carminibus eschyleis a partibus h0ri cantatis edita arburgi attorum a MDCCCXXXII, quarta denique R0ssbachii in commeniali 0 ne de Eumenidum antichoriis praefixa indici ecl. Univers. Vralis l. per aeStalem B. MDCCCLX habendarum. Liceat milii de R0ssbachii cantici circumscripti0ne primum dicere, qui quam is p0stremum de h0 cantico exposuerit, n0Vam tamen ingressus est viam. Priores enim nines inter Singul0s chori pers0nas diviserunt; R0Ssbachius autem statim in primae0mmentati0nis pagina haec pro certis affirmans: carmina eschylea et inter hemicli 0ria multo rarius esse dividenda quam nunc id fieri s0leat, et inter singulos XII et XV h0reutas quae iure distribuantur, melica quidem omnin exstare nulla, ires Versus senari0s
143 - 145 coryphaeo tribuit, primam et secundam siropham atque antistropham inter hemicli 0ria dividit, tertiam stropham cum antistr0pha 0li hur adscribit. uam dixist0nem recie se habere mihi quidem haudquaquam persuasit, atque id eo minus, quia, ut eam conficiat, versus aliqu0 ei permutandi et traiciendi sunt duae tota ossbachild0ctrina, ex qua antlc0rum inter singulus ch0reulas divis l0nes non admittendae sunt, licet a plerisque, qui his temp0ribus de p0elis Scaenicis Scripserunt, Viris d0ciis pr0betur lamen animum inducere non possum ut mihi probabili videatur dila in re mecum consentire gaude0 qui nuper de pers0narii in divisione in Aristophanis canticis scripsit, ichardum r-noldlium in du0bus libellis, in dissertati0ne dila Regini0nlii Pr. a. MDCCCLXVIII quae inscripta est De choro Aristophanis quaesii 0nes scaenicae, et in programmate gymnasii Elbingensis edit a. MDCC lIXl ui vir quas leges de circumscribendis inter singul0 ch0reulas p0etae c0mici canticis ingeni sagaci 0nstituerit, exp0nere n0n est huius l0ci. Sed ut adn0strum l0cuni redeamus, iam iudicanda est ratio, qua PasS0vius n0strae fabulae par0d0n inter singul0 ch6relatas descripsit dui quidem in ne c0mmenlationis suae pr0fletur se putare ali 0 ne a se instituta non p0sse tantum describi locum sed etiam debere laudat
concinnita intri in personarum divisione. Sed si prima Stropha inter quinque, antistropha inter quattu0 personas dividitur, num id est concinnum Similis inconcinnitas inest in Bani bergeri circum Scriptione, qui str0pham atque antistropham primam inter prirnum et secundunt chori ordinem στοίχους , Sir0pham atque anti Sir0pham alteram una cum stropha tertia inti tΡrti uni ordinem dixi sit, antistropham tertiam coryphaeae dedit duae nanes divisiones eo ab Drant quod qui ita diviserunt coryphaeae praeter ire senari0 versus I 43-l 45)unum alter unive aliud dictum attribui volunt. Sed nonne apiissimum et maxime c0ncinnum est ch0ri ducem, quae prima de sella sua pr0silit ceteras expergefactura nihil aliud pr0nuntiare nisi tres illos senarios omnino autem, ut dicam quod euii 0, pr0bandam cense0lletanannianam huius caniici inter singul0 ch0reulas divisi0nem, qua meli 0 vix exc0gitari videtur p0sse. I0quuntur in prinia Stropha atque antistropha versibus iambicis praeter e0-
ryphaeam Furia terita, quarta, Septima octava, ductim lacis vel d0chmiaci Similibu secunda, quinta, sexta, n0na. In Seeunda str0pha atque antistr0pha decima et du0decima ab iambis incipientes ad numer0S 0chmiac0s pr0grediuntur, undecima et tertia decima acri 0ribus numeris utuntur. Simili modo quibus bligit str0pha atque antistropha tertia, quarta quintaque decima ab ambis incipientes ad 0chmiacos pr0grediuntur. Ita id, qu0 suae dixi Si oui laudiverit Pass0vius, qu0 Sapientissime p0eta a brevioribus sensim ad 0ngiora membra pr0gredientem secerit rati0nem, ut in fine i0lius cantici tertia str0pha et antistr0pha ab integris
pers0nis ch0ricis abs0lvantur, in Hermanni auam quoque cadit. Recte PasS0 ius adu0iavit deservescentis h0 esse impetus, qui cum ab initi in exclamali 0nes acerbas es undere iur, nsententias gra itale et p0ndere plenas deSineret.
De singulis huius cantici 0cis du0bus exceptis pauca adn0tanda sunt. V. 49 in ἄψ εοτο Aeschv liis usus est 10cabulo Suo et pr0pri0, qu0 praeter hunc 0cum in enitur Eum 47I, g. 370 378. 542. 1062. 568 Ch0eph. 437. 463, itaque in s0la restea. V. 158-16 l. Ign0minia sopiadoc , quam in s0mni ad se aggressam aurigae in Star stimul sibi animum percussisse ch0rus dicit, nihil aliud esse p01 est nisi Clytaemnestrae
umbra, quam ad Se acceSSi S Se et opprobria obiecisse, quamvis d0rmienteS, Furiae Senser3nt.
Ille stimulus dicitur μεσολαβλὶς qu0d dubitari p0sse Hermannus dicit utrum active de stimul in medium e0rpus tendente, an, qu0 praestare videatur, passive intellegi debeat de stimul0, quem quis medium prehendit, quo lartius vibrari regive p0ssit. Vellem omnem
dubitati0nem sustulisset vir d0ctissimus; neque enim dubium esse p0teSi, quin paSSi, mei ius intellegatur h0 adiectivum. - P08 si .aiJε κεντο 0 v. 160 plene distinxerunt B0- illius et Seliuigius, Verba φρενας. πο λοβόν coniungentes cum ei quae Sequuntur. Ita autem distinguendo iurbatur et sententia et antistrophica resp0nsi0, quare cum uer mannopus λοβόν plene distinguere praestat. Idem Hermannus v. 16 bis invitis libris a scrip SIt pro υπ0. De qua mutall0ne cum nihil exp0suerit illud Ito aut videtur pro adverbi accepisse aut tmesi admissa cum Dipεν coniunxisse. Sed versus antisir0phicus l67): περὶ ποδα -οι καρα, 0Siro singulis syllabis accuratis sini resp0ndens d0cet hic qu0que ποesse praep0Sili 0nem. V. 62 iustio quasi magistratus publicus cum euphemistia quodam dicitur carm- sex qu0d si secum reputasse Schulgius, vix incidisset in c0niecturam κου, qu0d Veriit iracundi. Ilem versu insequenti supervacanea est Uakesieldii 0niectura et pr0 το, quam
recepit clivi Eius et lini pr0baverat HermanuuS.
In antistropha secunda xv. 164- 169 primum v. 165 reicienda est emis0ethuconiectura pr0lata in illis libris, qu0s de Aeschylo emendand0 0mp0suit. lederherstellungli li 3. In directe berlieseruit p. 82. Is ssensus in Y0c auo substituendum putat πεοG, itemque u 22 ei πλέον 0cum biiuuisse videtur particulae περα debitum. Sed SI Seh0llasta quidam iκας auo explicat πὲρ o di, αιον, aut si in Hesychii gl0ssa particulae περ ad- Scriptum est auor, num h0 satis est causae qu0 omnibus quibus ccurrit 0x uox 0eis mutetur in assur ii diκας Hor iust magis ' qu0d Ileims0ethius negat esse l0quendi larmam vas a Leinous druc ist eius sunt verba n0 rectam efficiat sententiam 'Sed gravior restat in his versibus flansio, quam interpretibus ni0xit vocabulum υνον v. 663. 0u0 Schutrius, qui plene disii uxit p0S diκας au0ν, cum ei quae Se
18쪽
primunt liri H 3kiisti id ius verba φονολ ij j θρόμβον περὶ ποδα περὶ καρα cum ei e0niunxit quae Sequuntur erui siue ita: videre est meram guttam caede stillantem a capite ad pedes terribilluli piaculum saligi linis, violenter irruens occupare telluris umbilicum, quae alius intellegi nun 0ssunt qua in ut restes ipse sit haec mera gusta caede stillans. Misso illo linxit tino Uloi, ne est quidem gutta sanguinis sed cru0r, num quid in enustius et p0eia indignius esse p0test quam restem dici meram sanguinis guttam' liquanto elegantius
terrae umbilicus esset φονολ βῆ θρόφιi3ος, qui cum Furiis Sanguine resperSus ideatur, Sanella dici liouul Hermannus denique post καρα plene distinguens φονολ βῆ θρόμ8ον iunxit eum eis quae Blecedunt dua quidem ali 0ne servatur metrica resp0nsio. Sed nescio qu0- modo v 64- 16 Iler mannus ii verterit: Talia perpetrant iuniores dei praeter fas sibi vindicantes caedis vestigia i e iudiciunt sibi arrogantes parricidii. θρομβο enim vix dici possunt caedis vestigia. Ad metricam illam Mnsi0nem t0llendam ieselerus p. 3 scriben
uBnt pla es Sent et accurate resp0nderent aulis tr0phic v0cabulo κεντρ p. At emendati0nenlunitio locus non videtur egere. Recte enim Rossbachius in commentati0ne, quam Supra
c0BIn lenior 3Vi, observa, it nonor fluentem illam quidem esse liberiorem in numeris d0chmiacis resp0nsionem. Sed non inusitatam tamen. Apud S0ph0clem complura liberioris huius resp0nsi0nis exempla inveniun Hir dilani ne Aeschylo quidem prorsus suisse inusitatam exemplis quibu Silani videor mihi p0sse c0ni probare. Ita Ritschelius eam admittendam censuit in Septem sabula, Si quiden voces αεθερια κόνις v. 8 resp0ndere vult verbis βοῆ πὶ τειχἐ V. 8. tque in Ag. v. luili 0ces δ' ακόρετος γενει resp0ndent verbis v. 087 δ' is νυδροι τευχει, quo loco sine iusta causa illi, in seldius et term annus Scripserunt κυτει pro τευχει du Bren0Str icco sir alidunt illic θρονον et cum verbo δρωσιν c0niungendum, qua in re mecum c0nsentire gaudeo et M Ilium et editorem ti0ihanuni quem eundem n0llem c0niecisse θρόσσον, qu0 per ξενον explicat uni exstat in tu 3 chii quadam glossa insuper depravata . Vocabula περὶ via, περὶ καρα si In νολιβῆ res renda. lu0d ipsum ut grammatici dicunt, προληπτικά ς tripiendum. Totus istula l0cus ita constituendus ac vertendus:
περὶ ποδα, περ κaρα. tali iniuria aniciunt retentiores dii omnibus rebus potentes praeter fas thronum, ut Sanguine
De extremis duobus secundae antistrophae versibus nihil amplius adn0iandum, nisi quod . 69 offensus edit0 60thanus in voce αρομενον pr0p0Suit Scribendum ἐρομνον, qu0dita accipi vult ac si diceretur sάν τις ερηΠαι, si quis scire quaerii At nihil in h0 versu mutandum, cum illa a0risti larina satis a viris d0ctis sit defensa du0 si quid mutandum esset, infelicior coniectura et ad gravitatem totius cantici minus apta quam illud 'mμενον
vix mihi videtur excogitari p0SSe.
Postquam in stropha prima et secunda suos labores et sollicitudines, in antistr0phis iniurias et arr0gantiam recentiorum de0rum questus est h0rus, in str0pha tertia ad p0llinem e0nversus exprobrat ei, qu0d ipse sacrum suum matricida recepto macularit, in an li- str0pha autem deo minatur illum fugitivum suis persecuti0nibus erepturum nun esSe. In primo si rophae versurit 70 Schui Zius restituit μάντις ε0ν, cum libri liabeant μάτει G 0. do Deum pr0pius accedat o quam ν, Uieselerus p. 33 sq. pri0re du0 Slr0phic0s erSuSuna cum antistrophicis partim deteri0rum libroruni auxili ita c0nstituit:
Coniecturae, in quam ego incideram, ut o se mutaretur in co Vel σῶς, 0 multum tribuendum esse ipse Video, cum nusquam inveniatur x0eativus adiectivi σῶς. Inim Vix dubium esse p0test quin hoc loco rectum viderit ei nis0eth lederherstelliin p. 24. 85, cum inius suum rev0caret lecti0nem cod. Med. kχρανατ' et uicta mutat in x V. 70. 7 ita Scriberet:
Reserendum auleni illud o ad ὀμφαλόν v. 68).
V. 72 παρα νόμον θεῶν βρότεα μεν ico praeter legem deorum humana e0lens,' satis aptam praebet sententiam duare nequeolirensi c0niectura pu est, quam recepit Fran Ziu S: περὶ νόμων θεi 0 βροτε suis iων, i. e. magis quam divina iura mortalia colens,' neque leseleri, qui p. 35 ita scribi vult hunc versum: παρανόμων θεῶν κρατε si is riων, sexcentiens enim in Aeschyli codicibus mutatas esse litteras i et , ut du0bus huius sabulae locis, v. it et 24 voces νεκρός et νεβρός.
V. 73 dubitatio exsistit Μοιραι utrum hoc lue sint Furiae ipsae a Pareae. Illud voluit axesieldius, hoc Schlitrius. Sed n0 debebat ad suam sententiam e0mpr0ban dam chlitZius asserre versum huius sabulae 333 ubi Moto in universum pr0 sai 0 Stdictum. Sed quamquam . 947 aperte Μοῖραι a Furiis discernantur, n0stro tamen l0e Μοιραι aliae esse n0 possunt nisi Furiae Parcae enim non vi0latae sunt ab Apolline Sch0liastaequ0que, qui huic Versu adscribunt μαρ, Furias intellexerunt. Itaque etiam Si 0mpr0barin0n 0sset etiam Furias Moiρας dictas esse, amen h0 loco eas intellegenda cenSerem. Sed apertum exstat testimonium scholiasiae ad Soph. i. C. 29 Furias M0ιρας qu0que
In antistropha tertia vv. 174-177 primum n0landum est ad κλυσεται V. 174)referri p0llinem, ad ἐλει, θερουσαι v. 175 0restem. Et ex t0tius loci sententia h0 patet, et Similia apud omnes omnium elatum scriptores inveniuntur. Initio versus 7 eum libri habeaui κἀ mi τε probabilis est Rossbachii coniectura καίτοι γε.
19쪽
Sed testat dissicultas in t0tius cantici Versu extreni 0. Libr0rum enim lecti sito Irso ἐκεim πάσεται et metrum et Sententiam impedit. VerSuni enim esse duchmiacum antecede illi dip0dia iambica str0plia di cet. Et qu0d attinet ad sententiam, ἐκεινου ad restem, qui est subiectum verbi πασεται, referri nequit duibus pr0p0Silis difficultatibus varia ex-c igitaverunt viri d0cti. Ac primum quidem qu0d prop0suit Uieselerus p. 38 scribendum εκ τινος pr0 κεiνου nimi mihi Videtur frigere. Sch0e malinus genetivum κεixo gl0SSema esse ratus et genuinam lecti0nem bscuravisse, IV. 76 177 ita c0nstituend0s putat: ποτιτροπαιος ων δ' ἄτερον Ἀρ aeg. μιάστορ αετ εχε πύσεται. duae verba piam quidem Sententiam praebent, Sed nimis recedunt a libr0runt lecti0ue. Ceterum illud in εκε iam ante Sch0emanuum iuventum Ita enim scri liendum Passovius prop0suit in c0mmentatione cuius Supra menti0nem feci, ex coniectura iuveni optimae spei, Aemilii Diriami. De qua coniectura qu0 iudicavimus, idem iudicandum est de Iernia uni Dτιν οἴ, ut lim, Vel τιν ν ut 0Stea Scribendunt putavit Keilius ex sch0liastae verbis: ῖν αγης ν τε, καρα αυτου τερον μιά τορα λῆφεται, καὶ ο ε αυτο diκας isti Jco ουσιν, e0uiectura ni icuit μιάIro ' κ γενους, eam qui deni parum pr0babilem diu enim esset ex eius genere reSi is vindex Ceterunt n0u dicit sch0liasi id, qu0 Π eilius ei imp0suit, sed ipsum Vindicandi munus, non Solum restem Sed etiam eius pr0geniem, Furiis tribuit.
Vindices restis apud inser0 Furiae tantum esse p0ssunt vel Plut 0, vel aliud Tartari numen vel denique, id qu0d 0gitari p0test, reste ipse. Itaque Bambergeri c0niecturae εξ ιιου ad
sententiam nihil obstaret, nihil etiam, in quam pSe incideram, εξ αε του Sed quid attinetvse asser re vir0rum d0ct0rum c0niecturaS, qua n0ndum ni ne percensuimus, et ipSumearu III augere umerum. In omnino acquieScendunt Sit, uni melius aliquid inveniatur, in H. L. Ahrensi c0niectui a Frangi et 08sbachio T0bata: si ιάστοι, ἐκ νεου πάIεται, quae et proxini accedat ad litterarum ductus et sententiae pr0rsus uniciat Minari Furiasires usupplicia, quibus apud inferos eum exerciturae tui, apertum est Sed inser0 ipsus Significari h0c Deo n0 opus erat, cuni iani V. 75 dici uni esset igitivum ne sub terra quidem liberatum iri. - ΙΙοτιτροπαιος et προ τροπαιος, proprie Supplex lii est Scelere c0ntaminatuS,' ut apud eschin de sals leg. 58. - Futurum a. Ιεται hic n0u deducendum esse a πατεῖσθαι, gu Stare, Sed ab in S0leuti0re Verb0 πύεIθαι, ibi c0mparare vix Si qu0d 0neant. Tolum hoc canticum tu scaena a ch0r recitari mihi quidem certissimum est du0d quibus de cauSi Statuendusii sit, sustus exposui in commentali 0ne illa de re scenica in Aeschyli Eumenidibus p. VI. Sq. Cui rati0ui id vel maxime c0nsentit qu0d Ap0li Furias xv l78 sqq. quam celerrit ne di templ0 suo cedere iubet. Sed aliter eum aliis viris d0ctis tum ies et ero visum. Hul cum illud canticum in orchestra a ch0r recitari Velit, V. 7 pro κελευων 0niecit κελευθου, quem euellium ab alter ill δυθuάτων Suspendens versum ita scribi vult:
atque ita ulellegi, ut p0li Furias reiciat a via in emplum ducente ditas si in Scaena,
i. e. in elluit ipS cauticum recitaute laciniuS, illi niti lati0ne pii est. 0ta autem hac orati0ne, quae lucipit a verbi ἔξω κελεύω, atrocissima in Furias convicia iactat p0llo. 0- acturun Se eas esse dicit agitiis suis celeribus ex arcu missis, ut dimittant atrum h0minumeru0reni, 0 mente stata la aedis, quae ab S0rbuerint. v. 30-IS 3. In ii0rum versuum
extrem genetivus φονου rectius a θρόμβους quam ab g εἱλκυσας Suspenditur, id quod Schiitrius indicavit verba ου ἀφεiλκυσας c0mmatis includens. Fingit igitur p0 et Furias h0mines exsugendo epu0re labefacientes, quem v0mendo reddere eas Se 0acturum esse Ap0llo minatur. Neque enim decere eas hisce aedibus appr0pinquare, Sed ibi VerSari, ubi summa sint innia Supplicia maximique cruciatus du0s eruciatus his verbis, ut sunt in libris scripta, pullo describit v. I 85-l89:
20쪽
inanitus in dissertatiise de Aeschyli Lycurgia inserta puscul0rum Vol. V. p. 10 13 ita nil lidars tuduit, ut λουτην l0custani intellegeret, quare apud Xen0ph0ntem pro 'Iνδυ ν
γλ δε ευναζόφιενον duare de l0custa l0nga crura habente et viridi herbae incubante facileu stirpari p0tuit hoc vocabulun . Sed etiam χλουν ν υ αγριον illum apud H0merunt non esse a pruni castra tun id ni Ill Si illi dii 'H IVZanlius perspexit, es quae exp0suit in libro de huius grati iiii alici fragmenti editora 13lukltl Ii 20-l22. Ipse Nauckius hoc vocabulum a λυνυς derivari vult ut χλου νης sit turbas ciens, ' pernici0Sus ' χλοι τις perturbatio Sixe angi r animi.'nua interpretali 0 tu n0ster Deus n0n expeditur. Nihil autem Videtur obstare quin s ot νης eli alii pΡr in degatur Gai di χλosi ευνάζοιιενυς, in iridi herba pern0clans, χλot νις item χλον stiri uuln Signi fuit 1l0rem ei alis Si e ig0rem et animi et 0rp0ris dua ali 0 ne probata a Neckieini quoqui n08ler 0cus, quantum peritne ad 0cem χλουνις, plane illustratur. Sed illust re0 ut cuiquam perSuaSerit, uid D lii pro genetivo quem biectivum grammatici duilli accipi e Iulum es Se, ut παiδων χλουνις Vi Sit ad liberos procreand0s. Ila propterea statuendit ni censet qu0 pueri tenera aetate caStrari non Soliti essent. Vellem evolvisset, ut 0 unim ι xl in D tun ait ei Scani Iler0d. ill 48, ubi narratur recent0 Corcyraeorum pueros a Periandri Dissint his Iuli ranno ad Alyatten Lydor uni regem a ' ἐκτosau miss0s Sse. Sed a frui Iulii P ei χλοόνις inti Plire tali 0nem n0n attingunt duae 0 cum e qu0 χλουν ςους est apsu ut iridi i 'rba pern0ctans, tum eo qu0 castratus aper a Veteribus putabatur ser0cior esse, caStrandi Significali 0nem quae pr0prie in ea n0n inest, facile recipere potuit it uir mi kle inius viam ostendit, qua etiam iertia significatio, quam Ilesychius et Suidas huic sit ulta bluult, λωποδυτ ης, irrepere p0tuerit: ita dictum esse larem l0custae instar ex im- pro iis ex herbis arb0rumque r0ndibu emergentem. 0n idem sed Simile est saceliarum genus, si n0 larem dicimus 'einen Langlinger.' du0dSi χλουνιν intellegimus ig0reni, in verb0 κακουται nihil mutandunt; pr αποφθορα autem, quae vix est mutatio, cum Erlaretio et Schulgi scribendum no φθορj, ut V. I 06 καρδi pro aρdiat. Sed iam missam faciamus vocem χλουνις et transeamus ad alterum hiatu versus
vocabulum n0bis adhuc expediendum, ἀκρωνiα. Cuiu duplex exstat explicatio altera I Ierodiani a scholiasta huius loci et ab Iesychi aliisque exic0graphis servata, qui h0 vocabuluin explicant συστη tin καὶ ἄθροισμα et θοοισι - ἀθροιομος, παράστασις, πλζθος altera, ex qua idem est atque ἀκρωτ ριασμος, mutilati membrorum c0rpuri extrem0rum. Valde mirabile ni esse illam Herodiani explicati0nem, quippe quae minime e0ngruat 0cabuli originali0ni, et sponte patet et a c0nipli tribus viri doctis, qui de h0 1eSchyli loco scripserunt, est ad
cedentem Iersum, ut quo pro ἀποφθορα dativus restituenduS, ei tu mentem venire p0terit ἀκρωνis qu0que esse Scribendum, et verba χὶ δ' ἀκρυ πια 0niungenda cum Itiρματος dao ι θορj. Sed sicut ex voce ποτθορ- genetivus pendet περιιατο, ita ἀκρωνia tam nude piisti ut ii iiiii lidituri trigere. duo ipsi mihi venit in menteni Scribendulii κρα νεα, satis
illud quidem esse incertum haud ego dissimulo. At aliqua tamen istud ratione firmari p0test. ἄκρα pro substantiV0 Surpatum vulgo de l0cis altis tantum dicitur cum autem ἄκρα sit cacumen vel fastigium, quidni dicatur ἄκρα ἐα, 'iuventutis fastigium L . 0s Exemptuni liuidem unum tantum asterre p0ssum, quo n0 de altis I0cis dicitur ἄκρα, atque id
script 0ris multo Aeschylo ae late p0Steri0ris. Di0Sc0ride enim, cuius p0etae carmina in An-ih0l0gia servata exstant, l0c qu0piam utitur Verbis ἄκραν κουφοτητοςl εχειν. Atque etiam Hesychius ad 10cem ἄκρα adscribit haec tria ἀκρο πολις ἀρχὸ ν τελος. duidni τελος intellegatur status perfectus duae si cui audaci0 Videtur coniectura, quae ad litterarum quidem ductus satis sit facilis, Significati0nem autem inducat 0cis κοα ins0litani et parum probatam, ei aliam praeterea pr0p0uere p0SSumuS, Sed magis recedentem alibri rum lecti0ne duid enim omnes uiti Versu disiicultates n0nne t0lluntur, si scribi-ntu ην ἀκμη νεα, Sive ut 0cabuli παidcων χλουνις magi etiam resp0ndeat, ἀκμκ νεων Etiam a Sch0liast aliqua ex parte sulcitur haec c0niectura: 0SSe enim Saltem in verbis: χλουνις η ἀκεια i ἀποκοπὴ , latere SubSi antivum ἀκω nem negabit. Neque Ter dubitaverim, qu0 affirmavit Keilius ad . 22, interdum accidisse ut 0x rari0 in locum vocabuli inusitati succederet, id in huius qu0que loci usum e0nvertere. Satis quidem lene Si remedium, quo ei ins0eth Uiederherstelliin p. 4l8 0cum Sanatum putat scribend ἀκρωνiαν pro ἀκρωνiα, ut accuSativus pendeat ex Verb0 μίζουσιν, qu0d est iu seque uti versu. Sed meo iudici ne is quidem recte Se habet. Hermanu quidem ceu Sati v λευσμόν ex μυζουσιν recte pendere videtur. Sed alii aliter ViSuni. Et prosect potest diei ιυζειν ot κτισμόν,
qu0d est genus figurae quam grammatici dicunt etym0l0gicae p0teSt item μυζειν λευσμόν, ingemiscere lapidati0ne vel c0mpl0rare lapida li0nem; p0test, id qu0 vult ei iussethius,
ἀκρωνia λευIμόν τε μυζειν. Sed utrumque c0niunctum t0tam sententiam perturbat du0d discrimen quamquam WieSelerum n0n sugit, nam sustu ab eo exp0Si tum St, tamen acquiescendum putat in libr0rum Scriptura. Contra Frangius et ellius receperunt Casaubonic0nlecturam αυσμός, alii malunt λευ stoi duo utrumque cum neque cuni κακοντα neque culi μυζουσεν c0niungi p0SSit, Supplendum SSet Verbum Substantivum. Sed media p0sita inter duas plenas sententias S0la 0 λευσμός iniis riget. Mihi quident in hac voce n0nii nativus
latere videtur ad Verbuni μυέουσιν reserendu S. Itaque quam proxime accedentibus litterarum ductibus ad librorum scripturam . S ita mihi Scribendu Videtur: λε ' θ' ὁμου μυζODIινοικτιουον πολυν. De Vocabulo λαός, qu0d in e0dicibus saepius cum λῆας aliisque inde ducti mutatur, WieSelerus qu0que p. 44 et gilaxit. 0tum igitur hunc l0cum, ut pauciSe0mprehendam quae essecisse mihi vide0r, sic restituerim: 185. ἀλλὰ καρανιστr ρες φθαλιιωρυροι