장음표시 사용
21쪽
a tam in rchestra r silaii. '0ntra quam ali 0 neni quae milia Terri p0sse videbantur, attuli in c0mnientati une de re scenica in Aeschyli Eumenidibus p. I sq. duo canticunt alio loco nisi in scaena non posse recitatum esse cum intellexissent interpretes, alii alia conati sunt ad tollendan ollhnsionem, quae inesse Videbatur in V0ce πλri tota Pau-ivius scribere voluit πλου iotat, editor G0ilianus πλαι iotat, quo Vocabulo significari Vult pax intentii in tessella litui. ei lius coniecit is ou ὁ α παiato τι τριβε θα μυσος. d nou0pus est 0rrectione, si Furias inter ipsa Ap 0llinis verba scaenam relinquere et in orchestram irruere statuimus, id qu0d ea qu0que de causa aptissimum est, qu0d initi orali 0nis suae
v. 78 Ap0llo Furias de templo suo cedere iubet. lli xtrem Ap0llinis versu l96 ει ι tu aclive accipiendum St, ut sit amicus.'0u0 adiectivum cum passive accipiendum sit Ag. 34. hanc Significali 0uem n0stro qu0que l0c restituere conatus est editor ti0llianus v. I96 ita scribens: ποis ιν έ τοιαυτη ae Leti εἰ sti V. θειῆ. Mutati est illa quidem lenissima, sed n0u necessaria, cum excenta sint apud si raecos adiectiva, quae eadem et aciive et passive intellegantur. Sequitur altercalio inter chorum et pollinem V. 97--230, qua sinita relinquunt Furiae sacrum Delphicum restem Athenas persecuturae. In primis tribus ch0ri senariis
certis Sima, immo plane necessaria est Canter emendati Q pro εἰς, id qu0d siendit pp0Si tum huic v0ci μεταiτιος, i. e. is qui n0n 0lam Sed partem an tum habet culpae. Neque sch0liasta vocem εἰ videtur legisse, qui huic versu adscripserit: ου ἡ κοινωνῶν si αἰ ig,
αλλα του παντως συ αλος. autem cuni akesleldi mutare in cor n0n puS St. V. 20 cum in c0d Med. scriptum sit V κzom, in margine adScriptum: Um δεκτο P, editor Gothanus scribere vult γ' κτ no. uamvis aliis locis ipse non dubitaverim in Aeschylum
inferre vocabula quaedam insolentiora et a posteri0ribus demum script 0ribus usurpata. 0ctamen l0c in c0d Med. disiuncti v0cis δεκrin vetus idetur vitium librari0rum incuria ortum. P0s v. 205 interr0gationis signo distinxit Victorius, quem immerito secuti sunt Ilille rus et Uellius. hil enim causae erat ch0r quod interr0garet p0llinem, num sibi malediceret. Pu0d ipsum quoque Mulierum sensisse inde equitur qu0 in versi0ne Germanica post hunc versum non interrugali0nis sed exclamationi signum posuit. Vv. 2l0 2l interpretes alii alii e c0nstituerunt atque explica erunt. Primum recte Ilerna annus v. li, qui in libris pollini uni inualur, ch0r videtur tribuisse. Ac ulteriis quidem pers0narum distributionem quae est in libris ser axit genetivum γυναικος suspendens ab μαιμος α ντη φονος. At ne interr0gare quidem p 0teSt p0llo num caedes a muliere tu marit perpetrata caede e0nsanguinea sit: 0nsanguineo enim uig0 0n SSe 0niuges, et certe n0 fuisse gamemn0nem et Clytaemnestram c0nstat. 0ntra ch0ri erat apertis verbis el0qui discrimen aliquod esse inter Agamemn0nis caedem a Clytaemnestra illi 0nc0nsanguinea, et ipsius Clytaemnestra ab res te sili factam hane persequendam sibi esse, illa ni 0 esse. Illinc esse sententiarum nexum iam Vellaueru perSpexit, qui genetivunt γυναικος Suspendit a Voce μητραλοia aut Singulari p0tiu μητραλοiαν. liter de huc versu statuerunt Wieselerus et IeimS0ethius, in eo inter Se 0n Sentientes qu0d 0Si verba γυναικος 1 τις ari ρα νοστ au illi'rtalpian 0lunt p0llinis rati0nem. Α Wieselerus p. 48 in
ei παρα vel πα , γυναικος ν τις ανδθα νυο yias interrupta sententia, qu0d ii a Vertit: quale facinus mulieris cenSeS SSe, quae Virum suum ita privavit Och0lias tam autem praep0siti0nem παρά 0c 0c legi S Se ex eiS, quae adscripsit, minime sicitur, Sed tantum sequitur, eum hunc versum non intellexisse qu0d cum saepius acciderit, mirabili 0ra etiam ad dissicultates tollendas adscribere solent sch0liasiae. Noster autem ei iam si hic legisset praep0siliunem παρά pr0rSu aliam amen Senientiam dicentem facit p0llinem ac ies elerus. Simili ratione Ileims0ethius p. 422 libri qui inscriptus est Uiederhersiel lung cet huic l0c succurrendum censet interrupiam esse p0st νοσφισι p0llinis rationem atque ila Supplendam: ψ ονος ου ut Dθῆ εταε , ii V0cem poro utriusque sententiae ei in mulie S Se Subiectum. Tale sententiarum interrupti0nes Do- σι Dah σεις apud p0elas tragic0 in perS0narum altercati0uibus, qua στιχ0uυθia Graeci dicunt, saepissime occurrere sati est n0tum: 0Stro autem luc aptior efficitur sententia ea, quam iam Vellauerus ingressus est, interpretandi rati0ne. Eis quae ch0rus dixerat de caede in marito facta sibi u0 persequenda p0li 0bicit ex naturali qu0dam iure petitam fidem de0rum c0uiugum inter Se am0rem et c0niugalia iura luentium v. 212-223. Iu qu0rum versuum prim primum est pr0rsus ti0sa Heims0ei hii p. 421 cuuiectura πιστα pr ατ uα Eo qu0 Sequitur Κυπρες δ' ατ uo lectio τιμα in
ita vertit: prosecto valde inh0n0rata reddidisti Iunonis pronubae et I 0 vis laedera. 0nferrique lubeto II 4, ubi legitur: τας δὲ καὶ λ 7δυνα πατρι00υς, ρ' ουδεν k0να πωρωνεέοντ' ἔθεντο φιλόμαροι βραβῆς. Sed παρ οὐδὲν iθεIθαι usitatissima est loquendi larina, qua- cum παρ -υdis 2 γάζεσθαι c0nsentire nequaquam Uies et erus probavit. mei manni καὶ παρουδὲ ηκε σοι ad sententiam pr0rsus est aptum, sed nimis recedit a libr0rum Scriptura Atque eadem quam vult uermannus efficitur Sententia, minus autem receditur a libr0rum scriptura si cum Frangi0, id qu0d iam Vellauerus pr0p0suit, recipimus δεο erbum
neutrum 'vel passivum h0 locu requiri eims0ethius c0ntendit p. 42l, et recie e0ntenderet, si v0cabulum ατ si n0minativus esset du0dsi rep0uimus lecti0nem ἐδείω, τιμα aeeuSatixus est rooUIartκ 0 usurpatus, atque ita Vertenda t0la sententia: 0xis et Iun0m pronuba iura ita nihili aestimasti, ut tibi inh0norata Sint.' V. 216. I e Vocabul μόροι uo 1 quae ad . 23 adn0tavimus. In Sequenti V iterum in ius suum restituenda est ellaueri interpretatio, eius edit0ris qui tu Si magis Videtur aposteri0ribu neglectus esse. Pr μεiζ 0 enim Heathius c0niecit ιεῖζον, qu0 ad Verbium cum φρουρουμενη 0niungendum tantum abest ut aptam hic efficiat rati0nem, ut 0lam Senteni iam mirum in m0dum perturbet. eque enim Semper uniugium a c0niugibu iuremraudo magis colitur. Itaque suo iure recenti0re interpretes hanc Heaihi c0niecturam, quae depra-iali est, n0 emendatio, reiecerunt. Est autem mζων cum ευνῆ iungendum, t0ru ip Se Fir0 seminaeque fatalis iureiurando mai0 praedicatur additur autem si laesi φρουρουlιεν , . .
si iuste utitur vel servatur. Ila asia illauerus hunc l0cum intellexit.
22쪽
du0 sisti illini primit ni qu0 quae aequo animo erat h0rus, quae iniquq e0ntrario ordine dicta Sunt atqui in niecedentibu Verbis tum πραIIειν ἐσυχαιτψαν, inu Sisatum dicendi genus pro citdico φωεra H l Simili qu0piant Iagis etiam suspecta haec verba fiunt, si scholiaeV0lvimus. ii quibuS 0 hσυχαιτερα explicata est per δολιωτεραν. quae duae v0ces quam paruis inter Se conveniant apparet. Jilare quin aliquid illi lateat in his duobus versibus lx dubitari ni est. Sed lini a ver aberra isse mihi videtur edit0 60thanus, cum eos ita constitueret: τα siti γαρ ι κάρτα ' is θυιιουμ&ζν,
o utpote apud Aeschylum non inveniri ipse concessit, cum apud Soph0elem n0 infrequens esset: 'ir i uφανω diem dictam Furiis apud Minervam ab Apolline vult. C0nsideralius egit
Mei l . ill illi niuia j nisi ιδ in id ου, luit in ησυχαιτερα latere Se nescire dicens. Recepi ha in ut nil allirile id o κάρτα is qui requiritur Senientiarum ordo restituitur. istae eri y συχαιrεραν Brulli paci recte se habere potest. Non dubitarem id ipsum quod sch0lla M3 3bel. 'soλα0τεραν, versu inserere, nisi metrum obstaret. Dum melius quid inveniunt etal. RequieScendunt nul in eo quod mihi venit in mentem, ἀγριωτεραν, quod eum πρασσουσαν ille c0niungitur Itaque hi dii versus il scribendi:
Plage volt, quam versionem mir0 pr0batam esse Wieselero p. 50. Ceterum hic versus cum irrisi0 ne ab Ap0lline est dictus, quam h0rus quoque ei quae reSp0ndet e Sensisse significat. Insequenti versu ipόri: Hermanni est c0niectura, n0 illa quidem certa, sed admoduli 0babilis. λόI 0 cum per se satis est languidum, tum illud τιμὰς συ ιν συντεμνε sortius aliquod vocabulum requirere idetur. Post altercali0nem cum Ap 0lline orchestram relinquit h0rus restem persecuturus, cum dicat istum quidem magnum dici apud I0Vis solium, Se autem materni Sanguinis vestigiis ductum supplicium de illo sumere n0 esse desiturum, V 22 - 230. ut versus non ab omni parte difficultate vacant. v. enim 229. 230 in ptimis libris ita sunt scripti: εγο δ' ἄγειν γαρ ιμα sit τρτον iκας
In priore versu iam in recensi0ribus c0dicibus infinitivus ἄγειν mulatus est in ἄγει, in p0- steriore recte in dubitali0nem vocatum v0cabulum κἀκκυνηγεetης. Pr quo Vellauerus stl-lerusque κἀκκυνηγετις scripserunt, difficuli ase, quae in V0cabul inest, n0 satis perspecta, nedum sublata. is enim aliis l0cis dubitandum non videtur quin Aeschylo inserantur απαξε ρηιιDa, tamen neque εκκυν 7γλης neque εκκυνηγετις a p0eia sngi 0tuerunt. Namque κυννηγετης is est qui canes ducit, i. e. Venat0r, unde recte dicitur semininum κυνζγετι , venatrix, recle verbum κυνηγετεῖν Unde item recte ducitur εκκυνηγετεῖν, Venand persequi.' Sed quid, quaeS0, SSet εκκυνηγετης Vel εκκυνηγετις Itaque ad litterarum ductus paullo difficilior, sed ex grammatica ratione necessaria est Erlardi ii 0niectura κἀκκυνηγετω, quam iure receperunt Hermannus ceterique recentiores dii 0res. Alia neque illa improbabili ratione hos duos versus restituit ieselerus p. 1. Primum rex0caxit Scripturam e0d Med. ἄγειν; deinde cum ad ιμα μητρspo sch0liasta adscripserit: ' diκζ του μητρ μου diaetor, illum non diκας legi SSe putat, Sed diκη; denique cum pro κἀκκυνηγετης c0d Farn habeat γ' cκυν γετης, in illo κἀκκυνηγετης censet latere lecti0nem κατα υτ γετην, i. e. Venat0ri instar,
cuius illud ' ως sit glossema Iiaque versus ita restituendus putat: επω δ' ἄγειν γὰρ ιμα μετρεβον δίκη,
hi Aque Latinis verbis reddidit: Ego vero mani iustum est agitare me sanguinem matris III sum, persequar hunc virum in m0dum venat0riS. Pro numine diκη cum infinitivoluntl0, id qu0 vix pus erat, haec asser exempla: g. 244. 777, AEum. 274, pt. 45. Ad ea, quae his tribus versibus dixerat cli 0rus, Ap0ll ipse qu0que temptuni suum Delphicum relicturus, ut Athenis adsit resti in iudicio, respondet v. 231-233 se c0ntra adiuturum et SerVaturum esse Supplicem; si enim sp0nte eum pr0deret, terribilem lare apud h0ntilis' - ε apud deos eius iram, δεινηὶ γορ- βροτοιαι καὶ θεοῖς πελει του προστροπαiου μῆνις, εἰ προδῶ σφ' κών. προ τροπαiου μηνις ira est, quam m0vebit supplex. Denique n0tanda estia particulae cum coniunctivo c0niuncti 0 quae ut evitaretur Porsonus i mutavit in ῆν. Sed nunc inter grammaticos constat saepius poetas tragicos Η0merum imitantes εἰ cum coniunctivo iunxisse, quibus omnibus locis immerit olim εἰ in i vel ἄν mutandum esSe putabatur. Scribebam egi monti Neo marchicorum mense Ianuario a MDCCCLXX ill
23쪽
Bersi doti . Januar 1873. Die Ferien sur a lausende si sin sestgeselat i sotra. Oster serien Seliliis de Wintergemoster Sonnaben deni April, Beon des Sommersemesters Monta den 21. April. 2. Psingst ferien Selitus de Lectione Freita de 30 Mai, Wieder-beginti Donuersiaidei 5. Juni. 3. Sommerserien Selitus de Lectione Sonnaben de 5. Juli Viederbegiti Montaide 4 August. 4. Michaelis serien Schlus de Sommersemester Sonn- und denis T. September, Begin des intersemester Montaiden 13. October. 5. ethnachis serien Schlus de Lectione Sonnaben de 20. December, tedexbegin Monta de b. Ja-
Prima Secunda ober-Tertia Unter-Tertia Quarta
in Secunda in Ober-Tertia in Unter-Tertia in Quarta
24쪽
Texies Wockle in Studien u Aeschylus Sophoclis tragoediae, recens munder Hesychii Alexandrini exicon, recens Maur Schmidi Diogenis Laertii de clarorum phil.sophorum vitis, dogmatibus et apophlegmatibus libri , recens Cob et Menandri et Philemonis reliquiae, ed. Me inele; Unger, Emendationes Horatianae: Gruppe, Aeacus liber die Interpolationen in de romischen Dichtorn. Lanaelet vom tricli , o Valgi h hoveti, herausg. voii K. A malitii mari inin indJosaphat o Rudol von in s. herausg. von Fran Pseiffer udrun, hernusg. voti Martin Laas, De deuische Unterrichi aus oheren Leliranstulten, Lesaint. Traile de la prononeiationsanraise Schenhel, Bibel-Lexilion, IV. Band Flathe, Geschichte Sacliseus; voa Gie febre clit, Geschichio de deuischen aisereteit IV. Band I. Abth. . Neve Jahrbueher fur Philologie uti Pa
25쪽
27쪽
Die Themata v en reten lateinischen Ausarbeltungen mare in Prima: 1. Quibus rebus Philippus Macedoniae reae principatu in obtinuerit Griaeciae. Vortier o dei Abiturientenbearboitet. 2. Ut adulescentem in quo est se iale aliquid, sic senem in quo est aliquid adulescentis probo Cic. Sen. XI. 38. 3. Quae eae antiqvitute nominentur puri amicorum. 4. Salutem rei publicae saepe in unius viri virtute positum esse Xeniplis e Nomanorum memoria petitis demonstre. tur. 5. De Proteo quae Homerus Odyss. IV. 360 sqq et Vergilius Georg. IV. 38 sqq amant, inter se comparentur. 6. Ad virtutem sapientiamque parandam tria potissimum necessaria esse: naturam, institutionem, exercitationem. Diog. Laert. V. 1. 7. De Bel rophonte domitore chimaerae. . Inter se conferantur Ciceronis de senectute libellus et de senectute meditatio chleier.
macheri. . Qualis fuerit Aristides Athenis, talem Romae fuisse C. Fabricium. 10. De Priamo Hectoris corpus redimente. l. XXIV. Nam epilogus quidem quis unquaui poterit illis Priami rogantis Achillem precibus aequari Quint. Inst. X. 1. 50. 11. Urbem Romam bis esse ab homine Arpinati erratum.
rum magister Liu. XXII. 39. . a Wir man sagen eine Frage de ungelbstandigenSchwiiche, abor aucti deriseisen orsi h 10. Gere litigheit illigkeit, armhergighei Gnade. 11 Labor voluptasque dissimillima natura, societate quadam inter se naturali sunt iuncta. Eine Christ. 12. a Verhalinis vo Furs und anger nach de Balladen De Gras vo Habsburg 'vo Sehille und De Sangor' o Goetho. 13. Gedankengan in de Reden Mars und Catos Mi Sallust, De coniur Cat. c. 1 und 52. 14. Die ahrhei des Sehillersehen ortes Noehkeine sa teli Dolitici enden, us de mi immer osse Hiinde Die Gotte thro Gaben treun 'an de Beispielen de Pomprius und Napoleon naolige iesen. b. te is die nordnun in Demmanitiae dem Eisenti mur verschieden on de in Dem ampnmit dem Drachen 16. Die Treue errariemhild ego Sic ried in iobesglue in ei und Mehe. Dio Thomata et den reten lateinischen Ausarbeiiunge in Secunda aren 1. Duas urbes potentissimas Romanorum imperio infestissimus, Carthaginem et Numantiam ab eodem Sc pione esse deletas. Cic. de Imp. Pomp. 20. 60. 2. Romani bellum adversus Veientes susceptum per hiemes continuare statuunt Liv. V, 1-7 . . Quibus bellis Lacedaemonii Graeciae principatum sibi paraverint. A. Athenienses imprimis Graeciae libertatem di ersus Persarum impetus servasse. 5. Themistoclem et Aristidem, inter se quidem discordes, utrumque pro sua parte patriam adiuvisse. 6. Sallustii illud, in bello plurumum ingenium posse, aliquot exemplis e veterum populorum historia petitis comprobetur. 7. Quibus causis Catilin ad coniurandum cum aliis contra rempublicam impulsus sit, Sallustio potissimum auctore explicetur. 8. Thebanorum inter Graeciae civitates princ patum in uno Epaminonda positum fuisse. Die Themata, etche de Abituriente Eu stern ei Examen uriearbeltun vorgesen
28쪽
Dor Mirector inti asst dies Abiturienten.
29쪽
Gans, Matthias Prediger Linito, bel E lier, Johannefi