장음표시 사용
3쪽
DIE XIV. M. AUGUSΤI A. MDCCCXLVII
6쪽
7쪽
0nvulsiones cum priori tempore tum recentiore a me licis maxime respiciebantur. Veteres, illarum Sympto uatologiam non nescientes, recentioribus neXum physio-ogicum eXplorandum reliquerunt. DemUm nervorum ictione rest exoria explorata et Separatis nerVorum moto iorum et Sensiferorum originibus a Carolo Beli, Jomne M ueller de luctis, seri potuit, ut per chaos illud
ille rationum nervorum usque ad illud tempus planeenebrosum lux aliqua et notitia satis clara diffunderentur. Observabant quidem antiqui medici bene accurateque, i)arOXySmOS eclampticos Saepe ejusmodi infantibus, quorum libus intestinatis atrociter vermibus laceSSeretur, SUper-genire, neXum tamen proprium inter haec reperire non poterant. Phaenomena Sola cognita erant; quae esset eausa, quis effectuS, modo conjici et Supputari, non accurate desiliri potuit. Quanti autem momonti ad insti uendam curationem cognitio alterius nUrbi alterum effigientis sit, non difficile est intellectu. Conuul Siones, in specie eclam pSia, quam hi Sce pagellis tractaturus sum, a recentioribuS Scriptoribus in DiaSSem is neuro Ses V rediguntur. Quae quidem neuro Sesaccuratius definiri nequeunt, quam ut actioni S nerVorum
alterationes sint, neque quidquam nisi Symplomata, typi
8쪽
formales, quibus varii morbi primarii aut processus p thologici apparere possint. In qua morborum clas
se neu rOSeS constituenda tantum alienata nervorum actrespiciebatur; causa hujus alterationis sive in nervis ips Sive extra nervos pOS ita prorsus negligebatur. Nervoru actio in corpore secundum leges physiologicas certet efficitur; omnes actiones an om alae, quidquid nimium quidquid parum est, ad morbum pertinet. Quemadui dum cunctae nervorum actioneS certi S mrmiS appareneodem modo deviationes ab hac forma per certas fornici anomalas apparent. Quae quidem formae anomalae ne iroses sunt. Neuros es igitur nihil nisi formae morborui sunt, proceSSus pathologici cujusvis Signa, aliis verbSola Symplomata. Quamobrem neurOSeS ex causis maximi variis oriri, et iamen eandem speciem praebere possune. g. tetanUS. Τetanus eSt, qui vel strychnini venefici vel rheumati Sino, vel nervorum periphericorum laesione vel ni sedulla0 spinalis inflammatione existit. Eodem modi celampsi a se habet. Quamquam HUS cauSae maXima variant, eandem tamen morbi sormam praebet. Quam etiam momenti Singularum ne urosium Secundum formai
cognitio sit, hac cognitione tamen totius morbi essenti parum explicatur. Quantum inter strychnini veneficiunet nervi cujusvis peripherici laesionem, Utraque unaIleandemque morbi sormam, tetanum, efficiente, interes Ad cognitionem neurosium accuratiorem atque therapiam separatio a lactore causali has morborum formas efficiente maximi est momenti.
Eclampsia est unicus, interdum pluries rediens con Vulsionum parOXySmus cum lip0inymia, quo peraci
9쪽
aegroti status in eandem conditionem, in qua ante par-0XySmum VerSatuS est, regreditur. Eodem modo, quo eclam psia, epilepSia apparet, ni Si quod haec saepius repetatur. Non nisi in hac utraque aegrotus convulsionibus affectus conscientiam sui ipsius amittit. Sunt, e. g. Can- Stati, qui eclampsiam ab epilepsia diversam habeant; illo enim dicit, eclampsiam multo minuS neurOSem eSSe, quam epilepsiam, quum illa praecipue Sanguinis abnormitate efficiatur. Quod quidem discrimen optimo jure ronstitui potest. Sed si accuratius rem intuemur, hoc
discrimen ad causas utriusque morbi reserendum esse videmus. Quae quidem causae, eSSentia morbortam, Cum de morbi forma, quam quidem eclampSiam eSSe Supra demonStravimuS, ageretur, non reSpecta SUnt neque respici potuerunt, quia, Si Semper, ubicunque Variae cauSae easdem morborum formas efficiant, nOVa morborum clas-SiS cons Ormata esset, morborum numeruS infinitus prodiisset. Quamobrem, cum de sola morbi forma utrique et e lampsiae ef epilepsiae communi agatur, ambarum morbi formarum separatio Supervacanea mihi Videtur, et Baumesii, illius medici maximi Montispeliensis, inter insantum eclam psiam et epilepsiam non aliud discrimen instituentis, quam decursus morbi aut acutuS aut chronicus, satis confirmatum est. Qua de re Joa. Frankhaec habet: is Cum Sa uva gesto, Vogelio, Sagario aliisque sub nomine uolam psia circiter epilepsiam acutam intelligo. Circiter dico, nam ad epilepSiam quamquam astutam conStituendam, requireretur, ut morbus saltem ex accessibus et liberis intervallis componeretur, eclam- pSia autem ex unico insultu consistere potest. Nullum
igitur morborum ipsorum discrimen statuit, eorum disserentiam in modo, quo parOXySmi repetantur, ponit. Quam-
10쪽
vis alterius formae reditus, quod ad aegroii salutem pertinet, maximi Sit momenti, nullum tamen inter morbo Gipsos, nisi decurSus aut chronicuS aut acutus, Statuendunest discrimen. Unusquisque paroXysmus et eclampticu fet epilepticus certa quadam organismi alteratione, causae ossicitur. Qua causa post primum aut poSt nonnullo lparOXysmOS ceSSante aut Sublata, paroXySmUS non revertitur; causa autem alterius durante, aut nervi S ip Si S, cauSil remota, quod e . g. Saepius in epilepsia entoZois induet: fieri solet, ita affectis, ut paroxysmorum repetitio inde necesSaria reddatur, paroXJ Smi Saepius apparent. Quaui quidem differsentiam in paro Xysmorum numero pOSi tam Segregata eclampsia ab epilepsia indicare tentaverunt.
Distinguitur stadium prodromorum, Stadium paroXyS et quae seqUUntur. a. Prodromi. Prorsus deesse possunt. ParOXySmus Saepe Subit irruit, ne minima quidem aegroti Valetudinis perturbation praegreSSa. Interdum adsunt prodromi, qui quidem p rc. cauSa primaria, eclam psiam efficiente, Varii esse possunt Plerumque, exceptis illis casibus, qui conjuncti cum morbis gravioribus sunt, prodromi irritabilitatis universa alienatae, qua aegrotus parvuS ad eclampsiam praedi Spos nitur, Signa SUnt. Insans revera nondum aegrotat, oculi ejus autem vividiores sunt, mores implacidi redduntur, iracundiores irixas cum sodalibus appetit, nihil ei placet; somnus mulic brevior et gravior est subitoque interdum somniis interrumpitur. Interdum agrypnia adest persecta, interdua