De encephalomalacia : dissertatio inauguralis medica ...

3쪽

QUAM

CONSENSU ET AUCTORITATE

AD SUMMOS

IN MEDICINA ET CHIRURGIA HONORES

RITE IMPETRANDOM

DIE III. II. NOVE NIS A. MDCCCXXXVII.

H. L. Q. S.

PUBLICE DEFENDET AUCTOR

POMERANUS.

5쪽

MEDICINAE ET CHIRURGIAE DOCTORI, MEDICO PRACTICO ET FORENSI,

6쪽

STUDIORUM PRIMITIAS

PIO GRATOQUE ANIMO

D. D. n.

FILIUS

7쪽

PRO LEGO ME A

Diagnosis morborum, quamquam novissimis temporibus magnis anatomiae pathologicae incrementis mulio facilior reddita, et imprimis morbis pocioris ingeniosissimis Laon nocti disquisitionibus clarissima lux assusa est, tamen negari nequii, diagnos in morborum cerebri ianiis adhuc tenebris obrui, ui mulla suturis scrutationibus sini derelicia. Causam eam potissimum esse arbitror, quod diversissimi corobri morbi eadem plerumque Symplomata praebeant, itaque e symplomatibus corium aliquem morbum dignoscere, difficillimum sit, quo si, Mi saepe aliquid praesagiamus, quod cadaveris sectione prorsus resellitur. Eienim si primum signa respicimus, quae inflammaioriae cerebri aut in Dingum assectiones praebent, en cephali iis in universum dolore, deliriis, convulsionibus, apathia, comate, cognoScitur, quae Sympio- maia plerumque a me ningitide quoque non absunt, ii aut uterque morbus aut dissicillime, aut nullo pacto distingui possit; quod quidem thera piae aut parum aut

nihil obesse, laetandum DSi. Alia osi ratio partialis cerebri inflammationis, in qua morbi locus e symplomatibus facilius cognosceretur . Νi

8쪽

sunctiones singularum cerebri partium magis essent notae, quod tandem fore in dies augescenita anatomiae et physiologiae incrementa pollicentur. Haud aliter se ha- boni organici cerebri morbi, qui, quamquam medico rarius occurruni, Saepissime tamen aut omnino non dignoscuntur, aui propter sympio malum similitudinem ad apo-plex iam reseruntur, quibus factum est, ut aegri salum non effugereni. - Aliora causa, quac inprimis impedivit, quominus veteribus medicis morbi cerebri innotescerent, haud dubio in eo cernebatur, quod cerebrum mortuorum non dissecabant, itaque De sani quidem cerebri anaiOmiam, multo minus igitur pathologicas ejus mutationes

accurate noverant. Qitamquam autem novissimis temporibus anatomica cerebri structura subtilissimo est indagata, imo permultae pathologicae assectiones mutationesque accuratissime disquisiiac atque descriptae, tamendo harum mutationum in reliquum organismum efficacia nihil sero scimus. Multi quidem scriptores theorias proposuerunt, quas SectionibuS Probatas postea invenerunt, sed non deerant exempla, quae liaSce theorias prorsus everiorent. Ita Sorres paralysin exiremitatum inferiorum a morbo corporis siriali pendero contendit; Andra lautem inter quadraginta casus paralyseos exiremitatum inferiorum in uno et viginti anteriorem ianium cerebrilobum ei corpus siriatum laesum, in undeviginti autem Iobum posteriorem aut thalamum nervi optici morbosum

invenit; e quibus id quidem colligero licet, ad paralysin

exiremitatum inferiorum morbo corporis striati opus non esse. - Tertium deniquo idque haud exiguum momentum illud mihi videtur, quod phrenologia hucusque a viris sit irae lata ei etiamnum plerumque tractetur, qui

9쪽

vel palliologiae atque physiologiae omnino erant ignari, aut palliologicas cerebri assecliones non respicientes, lauium ad normalem ejus indolem animum advertebant. Fieri igitur non potuit, quin hypoilleses proferreni partim omni standamenio carentes, partim ridiculas. Quodsi autem sui ctionem alicujus organi ejusque necessitudinem

primis palliologicas ejus mutationes lucem clariorem us serre, id vero per viros steri non posse, a quibus pathologia ei physiologia longe aliena est, persuasum habeamus, neceSSe eSi. Quid enim, ut Stocli es in prac- lectionibus de iniernorum morborum curatione r cie adnotat, Phreuologia aliud est, quam physiologia cerebri, quid ejus palliologia, quam cognitio ejus morborum Gaudeamus igitur, quod novissimis temporibus haec doctrina diligentius coli coepia sit, sperare enim POSSumus, lare, ut Studio virorum eruditorum disciplina coriis sundamentis superstruatur, omnibuSquo, quae hUCUS-que habuit, ridiculis liber tur.

Quodsi in hisco pagellis maioriam adumbrare a l-gredior, de qua hucuSque non mulia seripia Suni, non id consilii mo secutum eriso sateor, ui nova aut incognita asseram, sed sciani velim Icciores, huncco morbiam Observandi pluries in scholis clinicis ei in noso dochio medici inferioris munero mihi sun genti occasio uom esse obla- iam. Ea lanium repetere POSSum, quae a Viris docii AKimis jam prius divulgata sunt caque adjicere, quae ipse observavi. Mehercle juveni, qui summos in medicina os chirurgia honores adipisci cupit, non facile est, ex

magno artis medicae ambitu apiam oligere materiam, cum Dartim casuum ob Servandorum Occa,to rarius ipsi

10쪽

contingat, parii in pleraeque materiae ita jam tractatae sint, ut nihil sere ei supersit, quam ut eX optimis Scri-

Piis Optima quaeque compilei. IIac ex parte, lector benevole, Si quis eris, hoc meum opusculum iniuearis et quae vitiosa sint, tironi ignOScaS.

LIBRI IN AUXILIUM VOCAΤΙ.

MORBI DEFINITIO.

En cophalo malacia, malacosis cerebri, ramollissem eni, oncepti alitis chronica, Sub acuta, eam cerebri mutationem vocamus, qua paries ejus nonnullae iam molliore consistentia, quam coloriS mutatione a norma recedunt. Nomon morbi apud varios scriptores Varium invenitur,

pro diversa de morbi origine sententia; nonnulli onim semper statu inflammatorio cum ossici contendunt, et hanc