De ossium necrosi : dissertatio inauguralis medica ...

11쪽

massae cartilagineae ope adfixae sunt. Illa media pars praest, et semper indolem duriorem ephiphysibus, quarum sabrica spongiosa invenitur. Ossa plana duabus constant lamellis, inter quas diploe latet, quae structuram reticularem, medulla repletam, refert. Pagina cuiusque ossis Oxterna periosteo, interna ossium tubulosorum tela mediatiari circumdata est, quae etiam periOSteiam dicitur internum, quia paginam, quae Circiam lat cavitatem medullarem, munit. Ferios teum externum membrana est densa, vasis multis sanguiferis pertexta, quae eX ea in ossis parenChyma Ceu nutrientia eius vasa transeiant, et partim his vasis, partim tela cellulosa densa externae eius paginae adnectitur. Tela medullaris, quae internam ossium obvestit paginam itaque cavum circumdat medullare, medullam continet, et reti trabecularum Ossium tenuissimariam, quae transversim discurrunt sulcitur: etiam tela constat cellulari, sed tenuiori quam periosi eum: Magna vasorum Copia instructa est, qUae Cum iis ex periosteo et Cum Tanais arteriae nutrientis ossium anastomosin in Parenchymate eius ineunt.

Spatium cavi medullaris, medulla ossium repletum est, quae etiam interstitia Partitam spongiosarum implet, quae medulla vero valde differt a nervorum medulla quoniam nihil est, nisi massa pinguiuscula. Vasis sanguis eris gaudet os multis, ut iam supra Posui, quae ei partim ex periosteo et tela medullari, partim ex arteriis nutrientibus ossis, quarum singula ossa unam saltem habent, admittuntur, et per soraminula nutritia ramulos ad ossis parenchyma mittunt. An os vero nervis instructum sit nec ne, latet etiam-

12쪽

num in obscuro, siquidem alii hoc affirmant, alii vero

negant; sed vasa omnia sanguifera ossium nervis etiam stipata sunt, quibus Praecipue Periost eum instructum osse videtur, quum Isensainan I) ramulum nervi obturatorii observaverit, qui musculum tricipitem perforans, Usque ad periosteum extendebatur. Haec hactenus de ossium fabrica.

Ex hac brevi expositionc cognosci potest facillime, morbos Ossium, Prae Ceteris inflammationem eiusque exitus, si etiam illis mollium partium omnino aequales sint, tamen discriminis inter utramque labri-Cam causa, alios osse debere, ratione formationis phaenomenorum et Progressus mali. Ossium morbi quasi Occultius nas Utitur, siquidem ossa non tali gaudent sensibilitate, quali alias corporis partes: eorum qiae Vitia iam ad nimium gradum progressa fiant, Inte JURID CO-gnosci possint. Porro etiam morbi durarum partium decursum tardiorem servant nequo a primis initiis tam vehementer vitam insultant, quam molliorum partium

morbi et organorum nobiliorum, quod ex vi vitali exigua, quae ossibus inest, facillimo intelligi potest. Diagnosis etiam morborum ossium est difficilior, siquidem ossa plurima in mediis partibus mollibus et

ab iis circumdata latent, quam ob rem vero etiam asia sectiones eorum, si quadBntenus progesscte fiant, subito organismum totum et vitam haud gravius offendor Possunt, quum morbias Plerumque non antea animad- 'Vertatur, quam partes molles iam assectae sint. Dca-

13쪽

tione etiam curationis et remediorum localium applicandorum ossa propter situm modo adumbratum varias osserunt dissicultates.

deductum, primum a Lovis I) chirurgo Franco- gallico

celeberrimo usurpabatur, et Chim OssiS Stctium Praeternaturalem signiscat, quo aliquod Ossis Tamentum, Cuius vis vitalis extincta est, a sanis eius Partibus abscessit, Vel Proxime abscessurum est. Talis est etiam

Weidem anni expositio de notione illius morbi, qui in libro iam laudato haec habet: DNecrosin appello, qUdΠ-do vis vitalis ossium alicubi omnino extincta est, ut pars illa nutrimento suscipiendo in Posterum inepta absolvatur cNecroseos existunt duae species, ratione sedis distinctae, prout aut externam aut internam ossis paginam asscit. Necrosis in pagina externa, ubi aut maioΓ aut minor eius pars enecatur, dicitur etiam exsoliatio, s. necrosis 2 partialis et superficiaria, eadem quo dividitur in exfoliationem sensibilem et insensibilem: siquidem in prima ossis Parvae tabulae teneritatis causa soliolo non dissimiles expelluntur, in altero vero Casu pars enecata sine Phaenomeno illo disparet, quapropter posterior species nomen perperam tulit, quiana actione Vasorum resorbentium Pars emoriens evanescit,

ideoque resorptio dicenda sit, minime vero exfoliatio, quae semper sub observationem cadere debet. 1 Veldmann de Necrcsi ossium. Pag. 7. 2 Le veille Demoires de physiologiae ct de clitrux-gio pratique. Pag. a 9.

14쪽

Alia vero species est, ubi pagina ossis Interna, qUae tela circumdatur medullari, emoritur, ab sanis partibus secedit, si cescit, et seriem Phaenomenorum infert, quam infra demonstrabo. Haec necrosis a nonnullis I)Ut a Leveille, necrosis prosunda dicta, est necrosissensu strictiore, et interna etiam vocatur.

Sed alii iidemque praeclarissimi viri, de hac ne

cnosi desinitioncs alias exhibuerunt, siquidem morbum hunc enecationem ossis totius nominant, qua novum os circa emortuum formetur, idque ipsum illi ad exemplaris instar inserviat; quam expositionem fere omnes auctores ampleCtebantiar, et quae praecipue Francogallis et inter eos a David a), Chopari, Robert pro-Posita est, de qua expositione Loveillo in libro suo

laudabili: Don entend generalement, inqNit, par necrose cette mala te dilan os solvie de sa mori, et dula regeneration d 'Un antre qui I ento ure. Quaenam Utritasque opinionis verior sit, ex his quae subiungam elucebit. Morbi di agnos is haud facilis est, si os integumentis suis naturalibus adhuc circumdatum est, et certior demum redditur, si partes molles iam ita destructae sunt, Ut Os denudetur ideoque specillo vel digito Pateat, quia inter primordia necrosis maximam similitudinem cum aliis ossium morbis prae Ceteris Vero cum carie habet. Incerta ergo utique remanet Usque ad rupturam molliorum partium, et tum saOPUetiam nondum ex toto certa feri potest. Attamen Uti) I. c. pag. 249.

ab David. Observations fur uiae mala die d os contiues ou les noto de Neerose.

15쪽

plurimum haec Phaenomena morbi praesentiam indicare solent: Dolor Vehemens atquc profundus in parte affecta primum huius morbi indicium est: hunc vero dolorem sequiantur inflammationis symptomata, qua ostitide, Cuius effectus ΠECI Osis est, morbus inchoatur, ut iam supra posui. Illa vero Utplurimum lenta est, altius haeret, longas periodos habUt, et graviora ostendit symptomata. Dolores, si lenta est inflammatio, non vehementes sunt, Sed semper profundiori ossi inliae- Tent, et, Si partes molles nonillam affectae sunt, vix

pressione externa alagentur. Sensim selasimque intu-

mescit ossis vel maior vel minor pars, Vel circuitus totus, qUO tumore membrum deforme reddi solet. Cum hisce symptomatibus cietur utique febris inflammatoria, quo facto post longius vel brevius temporis intervalium, etiam molles partes affliguntur, Ob pressionem quam os tumidum in eas exercet. Primum Cae partestentantur quae ossi Proximae fiant, interea cutis diu etiam immutata permanet, sero domum in rubellum vel violaceum vel plumbeiam colorem mutatur, et illius inflammationis speciem refert, qUam Tecentiores, praecipue Riast, Pseudoexysipelas VOCAnt, et quae semper symptoma vitii gravioris in intima parte membri est, quod adoritur. Tumor Vero partium CX- ternar Um non acuminatus, sed magis diffusias apparet, adeo, ut limites eius difficillimo terminari possint, et

modo Una ossis regio, modo totum membriam tumes

cat.

Partes molles in suppurationem transeuntes tandem rumpuntur, et puris copiam eliminant, hoc Vero est uso

16쪽

Diplurimum tormenta aegroti Vehementia minime sublevantur, sed in membro altius PeraeVerant. Febris acuta nunc vel remittit vel in lentam convertitur Ob impetum magnum morbi, aut ob suppurationem nimiam si morbus magn3m Corporis partem tenuit, quae febris Plerum qile Vitctm aegroti terminat. Ulcera ex mollium partium Suppuratione exorta, quibus os vitiosum Subest, modo maiora modo minora et magis minusve inaequalia Sunt; Puris magnam enfundaut copiam, Oris inclaruis callosis Cinguntur, vel caro ex iis excrescit CX flavo albescens aut laete rubra sensias expers, interdum VCTO VOhementer dolens, quae, si tangatur, sanguinem facillime emittit. Ulcera haec aut nunquam Clauduntur morbo Perdurante, aut si clauduntur, TUTSUS exiamstant Post aliquod temporis intervalltim, Alii etiam signis necroseos Pathognomonicis adnumerant colorem nigrum, quo Saniem effusam linam ritum imbucre dicunt, sed alii pracipue Geld-

mann I) hoc negant, et inCextum signum nominant, quum colorem illum linteo Carpti animadverterent necrost absente, neque inVenirent ubi necrosis adsuit. Praeterea auctor nominatus pus, quod vidit in hoc morbo, sere semper bonae notae fuisse contendit. Idem vero symptomatibus hisce aliud adiecit: isSi tumor, inquit, inflammationis Comes pone os haereat, vel ipsum os comprehendat, vel in latum dis usus parum emineat, tandem collectum pus obscure tantum

17쪽

et in profundo sentiri possit, est necrosis vero simile

in osse.

Sed ex omnibus hucusque dictis satis mihi elucere

videtur, nullum signorum Tecensitorum Certum et necrosi soli proprium esse; sed cum aliis morbis faciles confundi posse hoc Vitium Credo, Praecipue Cum Carie, quam sententiam Richterus il) etiam affirmat. Ut vero diagnosis certa eruatuT, Et status morbi rite Cognoscatur, indagandus est ulceriam molliorum partium fundus. Si itaque ulceris ostia late patent, immittendus est digitus si angustiora sunt, specillum argenteum) et Usque ad Os protrudendum; tum indagandum est, utrum OS periosi eo denudatum sit necne, si illud adhuc superest, sentit aegrotus tactum, si deest, pars etiam qUa secedebat mortUa est, nec quidquam sentit. Si ossis Pars denudata et mortua invenitur, tentandum, an foraminula adsint, cloacae a Weldmann nominatae, quae Plerumque Usque ad Partem emortuam transeunt, Si inveniunt Ur, Per ea Specillum demittendum investigandumque est, an labefactata intus sit ParS, necne. Specillo inmisso porro scrutandum est, utrum una tantummodo ossis pars, Bn plures emortuae intus lateant; si plures adsunt, inveniuntur etiam plurima foraminula, et ramenta, diversis locis a se invicem separata. Horum plura subesse patet etiam, si, una altera-Ve emortua particula exemta,sanatio non Coritingit, sed unum Tamentum, idque magnum, offertur specillo ex

18쪽

ploratorio etiam diversis locis; attamen tramor ossis ae- in alis, non interruptias est, Ut in eo casu ubi plura subsunt: nam pliares tumores, a se invicem seiuncti et cingula Ulcera, hunc statum portendunt. Si vero, quod

gael θ EVenit, Tamentum s. Pars emortua riullo modo

inveniri potest, diagno sis etiam est dubia, et domum temabore aliquo interiecto luculentior redditur. Sed

ostia ulceriam, qUae sanationem semper TeSPUUnt,

saltem morbi suspicionem suppeditant. Hac rationestatus morbi, examine sedulo et Tite instituto, ex signis prolatis Utplurimum Certissime Cognoci Potest. Illis morbis quibuscum necrosis facillime constandi potest, prae Ceteris caries adnumeranda, et necesse est, Ut uterque morbUS rite invicem distinguatur. Caries et necrosis, ita ut ulcus et sphacclias in mollibus partibus, distinguendae sunt, siquidem Caries vita anomala est ossis, neca Osis Vita extinCta. Existunt otiam aliae notae, quas confusioni utriusque morbi obversari dicunt. Cariem nempe Ossa spongiosa, necrosin ossa densiora afficere dicunt, sed uterque morbus simul sacpo in uno Osse invenitur I), et in spongioso ot in densiori ; porro priorem morbum Praecipue ex internis, Posteriorem externis Causis exoriri Crediant, qUam Sententiam cxperientia refutat, siquidem et internae causao et Decrosin et cariem inducere possunt. Alii etiam auctores discrimen inter pus Ulcerum quibus Os necΓΟ-ticum subest, et eorum quae Cario orta Sunt Statue,

19쪽

runt, quod alii ut Weldmann negant, Cuius sententiae

iam snpra mentionem feci

Maedonald i) de discrimine inter utrumqne morbum haec habet: Ulcern ossis, CArie affecti malas indolis et visu foeda sunt; nunqU0m in papillarum similitudinem elevantur, Hique PUS QUOd semper est malas indolis multo ParciU6 CSt, quam in ulcoribus ex

Sed in utroque morbo pus modo illam, modo hane indolem praebere POSSe autumo, quia origo secreti illius sine dubio pro Tatione Constitutionis et eausae morbi differt; COUUS CRChecticum producit ut in uno etiam in altero CaSU Ims mctlignum aut saniem, et vice versa Corpus minias debilitatum pus molioris notae. Neque ignorandiam, quia summi est ponderis os minoiem facultatis Vitalis grH dum tenere, qtram partes molles, et hinc PUS, quod in ossium morbis offluit et iis omnino natur3le est, saniem dici posse, si in

carne producitur; OS VOTO meliorem secretionem praestare non Posse.

Woidinarin u) et alii auctores tria morbi stadia assumserunt, nempe stadium mortificationis alicuius partis, stadium dissolutionis eius, et stadium dissolutionis peractae. Prima duo stadia in necrosi non exactes distingui posse autumo, quia Os adhuc utique mollibus integumentis suis Circumdatum, et iam supra positum est cognitionem certam solummodo ex indAgatione Os-I Disputatio inauguralis medica de Necro si ac Callo.

20쪽

sis ipsius vel digito vel specillo redundare: ot Weid

mann haud dubie Cognitionem eorum stadiorum in externa necrosi s. exsoliatione Collocavit, ubi integumentis disruptis etiam pars vitiata oculis Conspici et ita decursus morbi observari potest.

Do separatione Particulae OSSi S mortune.

Super hac re perinde ac de omnibus huiusce morbi phaenomenis variae opiniones prostant Separatio ipsa modo longius modo brevius temporis spatium poscit, quod vero pro ratione Getatis, Constitutionis, magnitudinis partis affectae et structurae ossis differt, sed generatim tardius sit, quarii illa partium Spha celo enecatarum in carne, quod ex vitali facultate exigua ossium deduci potest. Thedenius X) partes eneCatas ossium cranii hobdomada quarta eductas se Vidisse contendit, partes vero ossium fistulosorum quinta hebdomada in adolescentibus. In adulto exsoliabantur priora die quadragesimo, ultima quinquagesimo, in senibus, etiam tardius illam per exfoliationem quae ex Collisione nascitur semper lentam nominat auctor.

Van SWieton et separationem illam actioni arte-xiaram, quae continian quasi arietatione Partem mo1

tuam expellat, tribuit. Celsus 3 de medicina: si quod

etiam, inquit, os adustum est, ' PIrte sana recedit, subitquc inter integram et mortuam Partem Caruncula, i) Neo e Bemeri ungeri und Exsalirungen gur Bereicherung dex Gutidaret encilians t. ab Conden tar: in aphorismis Bo exhavit. S. 252. a) Celsus de medicina. Liber VIII. cap. a.